• Σχόλιο του χρήστη 'ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ -ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΡΙΑ' | 1 Μαρτίου 2017, 12:32

    Θεωρώ ότι ο γεωγραφικός περιορισμός θα πρέπει να υφίσταται διότι διαφορετικά θα καθίστανται πρακτικά δύσκολες και δαπανηρές οι συναντήσεις που πρέπει να πραγματοποιούνται μεταξύ συντονιστή και μερών για την επίτευξη εξωδικαστικού συμβιβασμού. Περαν τούτου, η αναγκη σύνταξης κανόνων δεοντολογίας κατα την παρ. 7 του αρ. 6 παρέλκει από τη στιγμή που σαν διαμεσολάβητες είμαστε υποχρεωμενοι να τηρουμε τους κανονες δεοντολογίας που συνάδουν με την ιδιοτητα μας. Επιπροσθέτως, η "μετονομασία" των διαμεσολαβητων σε συντονιστες είναι επίσης ατοπη και ανευ ουσίας. Τελος, στο μητρωο θα πρέπει να εγγραφοντται μονο πιστοποιημενοι διαμεσολαβητες κι οχι δικηγόροι που δεν εχουν την διαπίστευση του διαμεσολαβητή, καθώς οι διαμεσολαβητές εκπαιδεύτηκαν για το σκοπό αυτό. Είναι λοιπόν άτοπο , ενω υπάρχει ικανος αριθμός διαμεσολαβητων ανα την επικρατεια, να διορισθούν δικηγόροι μόνο και μόνο επειδή τυγχανει σε μια περιφέρει αν μην καλυφθούν οι θέσεις απο διαμεσολαβητες που κατοικοεδρεύεουν στην Περιφέρεια αυτή. Σε αυτήν τρην περίπτωση μπορουν να καλυφθούν οι θέσεις πολύ εύκολα από διαμεσολαβητές άλλης περιφέρειας.