Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 6. Ορισμός συνδίκου -Προστασία κύριας κατοικίαςΣχόλιο του χρήστη ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ | 31 Οκτωβρίου 2009, 21:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ' | 31 Οκτωβρίου 2009, 21:32

    Το σχέδιο θα πρέπει να βελτιωθεί αρκετά ως προς τη νομοτεχνική του αρτιότητα, αλλιώς θα προκαλέσει πολλά ερμηνευτικά προβλήματα που θα αποβούν σε βάρος της διαδικασίας. Θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις στα άρθρα 1, 4, 5 και 6 (για λόγους ευκολίας του αποδέκτη -ελπίζω κάποιος να τις διαβάσει- τις παραθέτω συγκεντρωμένες και επαναλαμβάνονται κάτω από όλα τα σχολιαζόμενα άρθρα). Στο άρθρο 1, στην 4η παράγραφο, είναι προτιμότερη η διατύπωση "4. Απαλλαγή ή ρύθμιση των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, μπορεί να γίνει μόνο μία φορά." Στο άρθρο 4 παρ. 1 περ. α' υπάρχουν κάποιες ασάφειες: -Αν δεν συμπράξουν (αδιαφορήσουν) οι πιστωτές, πώς θα αποδεικνύεται η αποτυχία της απόπειρας, με μόνη τη βεβαίωση? Σε περίπτωση περισσότερων πιστωτών, θα πρέπει να αποτύχει η διαδικασία με όλους? Η συμβιβαστική πρόταση του οφειλέτη προϋποθέτει, προφανώς, τη συνολική αποδοχή της, αφού αυτή θα εξαντλεί τη δυνατότητά του να ανταπεξέλθει στο σύνολο των υποχρεώσεών του. Αν κάποιοι πιστωτές δεχθούν τη συμβιβαστική πρόταση και κάποιοι αρνηθούν, θα εκλαμβάνεται ως επιτυχής ή ανεπιτυχής? Πως θα πάρει την ευθύνη ο φορέας ή ο Δικηγόρος για να χορηγήσει τη βεβαίωση? Μήπως θα πρέπει να αντικειμενικοποιηθεί η διαδικασία, με τη σύνταξη εξαρχής ενός σχεδίου εξωδικαστικού συμβιβασμού που θα προτείνεται σε όλους τους πιστωτές και θα ζητείται η αποδοχή ή απόρριψή του? Αυτό θα επιτάχυνε και την 4μηνη προδικασία επιβεβαίωσης του σχεδίου από τον Ειρηνοδίκη ή την κρίση του περί μη αποδοχής του σχεδίου. Πέραν αυτών, ποιο είναι το χρονικό όριο μέσα στο οποίο θα πρέπει να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση?. -Ομοίως υπάρχουν ασάφειες στην περ. β': "Κατάσταση ... των πιστωτών, ... και των απαιτήσεών τους, κατά κεφάλαιο και τόκους και υπεύθυνη δήλωση του οφειλέτη για την ακρίβεια των παραπάνω στοιχείων": Θα υπάρξει πρόβλημα σε περίπτωση ανεκκαθάριστων απαιτήσεων για τις οποίες δεν υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή άλλος, απρόσβλητος από ένδικα βοηθήματα, εκτελεστός τίτλος. Το αρμόδιο για την παρούσα διαδικασία Ειρηνοδικείο δεν μπορεί να κρίνει παρεμπιπτόντως για το κύρος ή το ύψος της οφειλής, οπότε ο αιτών θα πρέπει, αναγκαστικά, να συνομολογήσει τις αξιώσεις του πιστωτή, ακόμη κι αν δεν είναι βάσιμες, προκειμένου να συνεχισθεί η διαδικασία του συμβιβασμού ή της ρύθμισης και απαλλαγής. -Στήν ίδια περίπτωση β' θα πρέπει να συμπληρωθεί το β' εδάφιο με τη φράση σε αγκύλες: "Σε περίπτωση που δεν περιληφθεί στην παραπάνω κατάσταση πιστωτής και αυτός δεν ενημερωθεί [με τη διαδικασία της παρ. 4 του παρόντος άρθρου] η απαίτησή του ..." Στο άρθρο 4 παρ. 4, θα πρέπει να προστεθούν οι φράσεις σε αγκύλες: 4. Ο οφειλέτης, [μετά την επιβεβαίωση του σχεδίου? (ΔΕΝ διευκρινίζεται, αλλά αυτή είναι η λογική ακολουθία)] κοινοποιεί [προς όλους τους πιστωτές που περιλαμβάνονται στην κατάσταση της περ. β’ της παρ. 1] αντίγραφα της αίτησης, ... Οι πιστωτές [με έγγραφη δήλωσή τους, που κατατίθεται στη Γραμματεία του Δικαστηρίου, (ΔΕΝ προβλέπεται στο σχέδιο ο τρόπος, απαιτούνται και οργανωτικές-διαδικαστικές διατάξεις, π.χ. σχηματισμός και τήρηση φακελλου για κάθε υπόθεση, αριθμός φακέλλου στον οποίο θα καταλήγουν όλες οι επιμέρους διαδικαστικές πράξεις)] μπορούν να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν ή να προτείνουν τροποποιήσεις του σχεδίου ... Στην πρό-σκληση γίνεται μνεία για τη συνέπεια αυτή. [Μέχρι την πάροδο της αποκλειστικής προθεσμίας, κάθε πιστωτής που δεν περιλαμβάνεται στην κατάσταση ή απέκτησε την ιδιότητα αυτή μετά την κατάθεση της αίτησης μπορεί, με έγγραφη δήλωσή του που κατατίθεται στη Γραμματεία του Δικαστηρίου, να συμπεριληφθεί στην κατάσταση των πιστωτών και να μετέχει στη διαδικασία συμβιβασμού, ρύθμισης και απαλλαγής ]. ΠΑΝΤΩΣ το άρθρο 4 είναι χαοτικό, η δομή του δημιουργεί ερμηνευτικές δυσχέρειες και θα πρέπει να διακοπεί μετά την 2η παράγραφο. Οι παράγραφοι 3, 4, 5 και 7 θα πρέπει να αποτελέσουν το (νέο)άρθρο 5 με τον τίτλο "Προδικασία". Η παράγραφος 7 είναι νοηματικά μετέωρη στη θέση που βρίσκεται, θα πρέπει να προηγηθεί της παρ. 6 και να ενταχθεί, όπως προανέφερα, στο (νέο)άρθρο 5. Οι παράγραφοι 6,8,9,10,11 και 12 θα πρέπει να αποτελέσουν το (νέο)άρθρο 6 με τον τίτλο "Επίτευξη συμβιβασμού – Συγκατάθεση πιστωτών" Από τη διατύπωση του άρθρου 5 συνάγεται ότι το Δικαστήριο, είτε επικυρώνει τη διαδικασία του συμβιβασμού είτε προβαίνει σε ρύθμιση ή απαλλαγή των χρεών, δημοσιεύει απόφαση. Δεν διευκρινίζεται ωστόσο, αν η αίτηση συζητείται σε δημόσια συνεδρίαση, ποιοι μετέχουν σ’ αυτή (κυρίως ενόψει της ιδιομορφίας που παρουσιάζει η διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας αναφορικά με την κτήση της ιδιότητας του διαδίκου), πώς προσδιορίζεται η δικάσιμος, από ποιόν και σε ποιό στάδιο. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 6 χρειάζονται κάποιες διευκρινίσεις: -Κατά την άποψή μου, η εξαίρεση της ρευστοποίησης θα πρέπει να καταλαμβάνει και περιπτώσεις συγκυριότητας (ποσοστού εξ αδιαιρέτου), εφόσον το επίκοινο ακίνητο χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του οφειλέτη. Επίσης βελτίωση χρειάζεται στη διατύπωση των επόμενων εδαφίων της ίδιας διάταξης: « … Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο ρυθμίζει την ικανοποίηση απαιτήσεων των πιστωτών, πέραν αυτών που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του προηγούμενου άρθρου (δηλ. πλέον του 10%? Τότε η διατύπωση «συνολικό ποσόν» είναι άστοχη και λανθασμένη, θα οδηγήσει σε παρερμηνείες), μέχρι (δηλαδή το ποσό είναι στην κρίση του Ειρηνοδίκη? Μπορεί να είναι 1-85%?) συνολικό ποσόν που ανέρχεται στο ογδόντα πέντε επί τοις εκατό της εμπορικής αξίας του ακίνητου, όπως αυτή αποτιμάται κατά την κρίση του δικαστηρίου…» -« … Η εξυπηρέτηση της οφειλής γίνεται με επιτόκιο που δεν υπερβαίνει αυτό της ενήμερης οφειλής ή το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο που ίσχυε σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τον προσδιορισμό της περιόδου τοκοχρεολυτικής εξόφλησης της κατά τα παραπάνω οριζόμενης συνολικής οφειλής συνυπολογίζεται η διάρκεια των συμβάσεων δυνάμει των οποίων χορηγήθηκε η πίστωση, σε κάθε δε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα είκοσι έτη (απολύτως δυσνόητη διάταξη! Ποιος θα τα προσδιορίσει αυτά, ο Ειρηνοδίκης??!!). Οι απαι-τήσεις εντάσσονται στην παραπάνω ρύθμιση και ικανοποιούνται κατά την τάξη εξασφάλισης (ποια είναι αυτή? Μάλλον πρόκειται για διάταξη που αντιγράφεται από παρόμοια νομοθετική ρύθμιση άλλου δικαίου, ασύνδετη μετέωρη και δυσερμήνευτη).