• Πρόταση για κατάργηση της παρ. 3 του άρθρου 9 Στην αρχική του μορφή, το άρθρο 9 του ν. 2251/1994 δεν περιείχε κάποια ρύθμιση για τη συγκριτική διαφήμιση που αναφέρεται σε ειδική προσφορά. Το έτος 2000, ο Έλληνας νομοθέτης, προσαρμοζόμενος στις επιταγές της Οδηγίας 97/55, τροποποίησε τις διατάξεις του άρθρου 9 και πρόσθεσε την παράγραφο 8α. Η διάταξη αυτή μετέφερε στο εσωτερικό δίκαιο τη ρύθμιση του άρθρου 3α παρ. 2 της Οδηγίας 84/450 (όπως αυτή ίσχυε μετά την τροποποίησή της από την Οδηγία 97/55). Εν συνεχεία, ο ν. 3585/2007 τροποποίησε τις διατάξεις του άρθρου 9 και η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 8α αναριθμήθηκε σε άρθρο 9 παρ. 3, χωρίς ωστόσο να αλλάξει το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Σήμερα, η Οδηγία 2006/116 (που είναι λήρους εναρμόνισης) δεν περιλαμβάνει καμία διάταξη σχετική με συγκριτική διαφήμιση που αναφέρεται σε ειδική προσφορά, δεδομένου ότι όταν η Οδηγία 2005/29 τροποποίησε την Οδηγία 84/450 απάλειψε από το κείμενο της τελευταίας την παρ. 2 του άρθρου 3α. Επομένως, η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 3 του ν. 2251/1994 δεν αποτελεί μεταφορά κάποιας ισχύουσας διάταξης της Οδηγίας 2006/114, αλλά έχει μείνει στο νόμο ως «κατάλοιπο» από τη μεταφορά του προϊσχύσαντος άρθρου 3α παρ. 2 της Οδηγίας 84/450. Τούτο σημαίνει ότι η ρύθμιση του άρθρου 9 παρ. 3 μπορεί να έχει ενωσιακή προέλευση, αλλά είναι πλέον καθαρά εθνικού χαρακτήρα. Θεωρώ λοιπόν ότι η ειδική διάταξη του άρθρου 9 παρ. 3 πρέπει να καταργηθεί (μάλιστα, θα έπρεπε κατά την τροποποίηση που έλαβε χώρα με το ν. 3587/2007 ήδη να έχει καταργηθεί). Και τούτο, διότι εφόσον η Οδηγία 2006/114 είναι πλήρους εναρμόνισης, τα κράτη-μέλη, κατά τη μεταφορά των διατάξεών της στο εσωτερικό τους δίκαιο, δεν επιτρέπεται να διατηρούν σε ισχύ ρυθμίσεις για τη συγκριτική διαφήμιση με διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό της Οδηγίας, ακόμη κι αν αυτές αφορούν ειδικές περιπτώσεις συγκριτικής διαφήμισης ή ακόμη κι αν αυτές καλούνται σε συμπληρωματική εφαρμογή με τις εναρμονισμένες διατάξεις. Η μοναδική δυνατότητα περιορισμού του πεδίου εφαρμογής της Οδηγίας 2006/114 προβλέπεται στο άρθρο 8 παρ. 2-4 της Οδηγίας και μπορεί να αφορά είτε συγκεκριμένα προϊόντα (π.χ. προϊόντα καπνού), είτε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης, είτε συγκεκριμένες επαγγελματικές υπηρεσίες (π.χ. δικηγορικές υπηρεσίες). Έτσι, εφόσον η συγκριτική διαφήμιση ειδικής προσφοράς δεν υπάγεται σε μία από τις τρεις περιπτώσεις του άρθρου 8 παρ. 2-4 της Οδηγίας, δεν δικαιολογείται η επιβολή πρόσθετων προϋποθέσεων νομιμότητας σε σχέση με μία συγκριτική διαφήμιση που δεν αναφέρεται σε ειδική προσφορά. Αν κάποιο κράτος-μέλος επιβάλλει πρόσθετες προϋποθέσεις για τη συγκριτική διαφήμιση με ειδική προσφορά ενώ τα άλλα κράτη-μέλη δεν προβλέπουν τέτοιες προϋποθέσεις ή προβλέπουν διαφορετικές, ο σκοπός της πλήρους εναρμόνισης ματαιώνεται. Για το λόγο αυτό, κατά τη γνώμη μου μια συγκριτική διαφήμιση που αναφέρεται σε ειδική προσφορά θα πρέπει να εξετάζεται μόνο από τη σκοπιά των προϋποθέσεων του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 2251/1994, και άρα η παράγραφος 3 θα πρέπει να καταργηθεί.