• Ο ΠΑΣΥΠΙΕ αποτελείται από περίπου 80 μικρές εταιρίες που κατασκευάζουν/εμπορεύονται ιατρικά είδη, κατά κύριο λόγο αναλώσιμα, όπως γάζες, γάντια, σύριγγες, λοιπά επιδεσμικά κλπ. Τα δημόσια νοσοκομεία προμηθεύονται αυτά τα είδη κατά κύριο λόγο μέσω μειοδοτικών διαγωνισμών (τουλάχιστον μέχρι πριν τη θέσπιση της ΕΠΥ-Επιτροπής Προμηθειών Υγείας με το Ν. 3580/2007), οπότε και η απόπειρα συγκέντρωσης των προμηθειών και διενέργειας διαγωνισμών για μεγαλύτερες ποσότητες απέτυχε παταγωδώς. Η ίδια αποτυχία παρατηρήθηκε και στη λειτουργία της Επιτροπής Κεντρικών Προμηθειών του Υπουργείου Ανταγωνιστικότητας, η οποία διενεργώντας διαγωνισμούς για μεγάλες ποσότητες κατέληγε να προμηθεύεται το δημόσιο προϊόντα σε μεγαλύτερες τιμές από ότι τα νοσοκομεία μεμονωμένα. Το νομοσχέδιο αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά τις προμήθειες, θέτει τις βάσεις για την ΠΛΗΡΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ, ενδεχομένως συμπεριλαμβανομένης και της ιατρικής & νοσηλευτικής πράξεως. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει έμπρακτα τη μη-βούληση διαχρονικά των διοικήσεων για ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων, αφού επιλέγεται η λύση της παράδοσης ολόκληρου του συστήματος σε ιδιώτη υπεργολάβο. Σχολιασμός Εισαγωγικών Παρατηρήσεων Αιτιολογικής Έκθεσης: Η υπερτιμολόγηση φαρμάκων και υλικών ξεκίνησε από το ίδιο το δημόσιο: ουσιαστικά, το ίδιο το δημόσιο έθεσε "ανώτατες τιμές" για μια πληθώρα υλικών τα οποία ενώ μπορούσε να τα προμηθευθεί σε υποπολλαπλάσιες αξίες, επίσημα έλεγε "υπερχρεώστε με". Επιπλέον, είναι άτοπο το περιγραφόμενο στην αιτιολογική έκθεση ότι η διενέργεια διαγωνισμών μικρής εμβέλειας και η απευθείας ανάθεση συμβάλλουν στην καταστρατήγηση του εθνικού και κοινοτικού δικαίου σχετικά με το σεβασμό του υγιούς ανταγωνισμού και της διαφάνειας. Όπως έχει ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ τα τελευταία 10 χρόνια, οι μικροί διαγωνισμοί πετυχαίνουν καλύτερες τιμές σε σχέση με τους "μεγαλύτερης εμβέλειας" αφού όσο πιο μεγάλη είναι η προμήθεια τόσο πιο δύσκολο είναι για κάποιον μικρό προμηθευτή να συμμετέχει προσφέροντας πολύ ανταγωνιστική τιμή. Επιπλέον, οι απευθείας αναθέσεις προκύπτουν λόγω της πολυπλοκότητας της απαρχαιωμένης ελληνικής νομοθεσίας προμηθειών. Επομένως, αυτό που είναι αναγκαίο είναι η πραγματοποίηση "χειρουργικής ακρίβειας αλλαγών" στην υφιστάμενη γενική νομοθεσία περί προμηθειών, που θα καταλήξει στην ΑΜΕΣΗ και ΡΙΖΙΚΗ αντιμετώπιση των παθογενειών του συστήματος προμηθειών ολόκληρου του δημοσίου. Έτσι, δε θα υπάρχει λόγος να ανακαλυφθεί ξανά ο τροχός μέσω αυτού του νομοσχεδίου, πχ η "ανακάλυψη" της "σύμβασης-πλαίσιο" που υπάρχει ήδη από το 2004 (ευρ οδηγία 2004/18 - ΠΔ 60/2007). Παράλληλα, για κάποιο λόγο αποφεύγεται οποιαδήποτε αναφορά στο "δυναμικό σύστημα αγορών" και στις ηλεκτρονικές αγορές, διαδικασίες που ταιριάζουν ακριβώς στο ελληνικό σύστημα υγείας, στο ελληνικό σύστημα διοίκησης, και στη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας (επιχειρήσεις), καθώς και σε ανάλογα μοντέλα που έχουν εφαρμοσθεί επιτυχημένα σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, βλ. Κύπρος και Γαλλία. Η πολυδιαφημιζόμενη "διαδικασία διατίμησης προϊόντων και υπηρεσιών" αποτελεί απόδειξη προχειρότητας και ερασιτεχνισμού, αφού συγχέονται τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα με τα φάρμακα: στα φάρμακα υπάρχει διατίμηση αφού η κυκλοφορία τους ελέγχεται σε τοπικό (εθνικό) επίπεδο, ενώ τα λοιπά προϊόντα τιμολογούνται ελεύθερα σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ένωση. Τέλος, το παρουσιαζόμενο μοντέλο "εκχώρηση όλων των αρμοδιοτήτων σε έναν ιδιώτη" (GPOs - Group Purchasing Organisations) εφαρμόζεται εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ και έρευνα της Γερουσίας κατέληξε πρόσφατα στο ότι τα νοσοκομεία δαπανούν τελικά επιπλέον 37 δις $ επιπλέον κάθε χρόνο, λόγω των αθέμιτων πρακτικών των GPOs (πχ "kickbacks" --> "δώσε μου μετοχές της εταιρίας σου για να σου δώσω όλη την προμήθεια του προϊόντος Χ για όλη την Ελλάδα για 2-3-4 χρόνια"). Επιπλέον, το ίδιο μοντέλο ιδιωτικοποίησης εφαρμόσθηκε και στην Αγγλία (με τη DHL και την αμερικάνικη Novations). Όλη η συμφωνία είναι τόσο μυστική που όταν δόθηκε στη δημοσιότητα μετά από επίμονες εκκλήσεις, εξαφανίσθηκαν πολλαπλές σελίδες της συμφωνίας ώστε να μην έχει πρόσβαση σε αυτήν το ευρύ κοινό! Είναι γνωστό ότι στην Αγγλία, για να μπορέσει να λειτουργήσει ένα τέτοιο σύστημα, έχουν προδιαγραφεί συγκεκριμένοι αριθμοί επεμβάσεων, γιατί διαφορετικά δε θα ήταν εφικτή η αποπληρωμή: πχ "το νοσοκομείο Χ θα πραγματοποιήσει μέχρι Υ επεμβάσεις Ζ κατ'έτος". γίνεται κατανοητή η υποβάθμιση που υπόκειται το σύστημα υγείας. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορεί κάποιος να αναζητήσει πληροφορίες στo διαδίκτυο ("NHS privatisation" και "GPOs overcharging american hospitals"). Σχόλια Άρθρου 1 & Αιτιολογικής Έκθεσης: Ουσιαστικά το άρθρο 1 επαναδιατυπώνει τα περιγραφόμενα στο ΠΔ 60/2007 (ευρωπ οδηγία 2004/18) που ισχύει για όλες τις δημόσιες προμήθειες. Η σύμβαση-πλαίσιο προϋπήρχε από το 2004 και δεν εισάγεται για πρώτη φορά στο εθνικό δίκαιο. Η παράγραφος 2 ουσιαστικά εξουσιοδοτεί τους αρμόδιους υπουργούς να αλλάξουν κατά βούληση ολόκληρο το σύστημα προμηθειών "... να καθορίζονται οι αναγκαίες λεπτομέρειες εφαρμογής της". Ανοίγει έτσι ο δρόμος για το "δεύτερο γύρο ΦΕΚ" - υπέρογκων δαπανών, αφού οι προμήθειες θα εξαρτώνται από τις εισηγήσεις των "συμβούλων". Στην παράγραφο 3, οι χρηματοδοτικές μισθώσεις μπορούν να πραγματοποιούνται μόνον από τράπεζες ή αδειοδοτημένες εταιρίες χρηματοδοτικών μισθώσεων. Στην παρ. 6 τίθεται η βάση για την απαξίωση του παρόντος νόμου (εφόσον ψηφισθεί) καθώς και για την ιδιωτικοποίηση ολόκληρου του συστήματος: ... "κατ'εξαίρεση συμβάσεις προμηθειών και υπηρεσιών συνάπτουν απευθείας οι φορείς... κατόπιν εγκρίσεως σχετικού αιτήματος από τον Υπουργό Υγείας... ". Δηλαδή για καθετί επείγον (ή μη, ως συμβαίνει σήμερα) ο υπουργός υγείας θα πρέπει να εξετάζει πόσο επείγει μια προμήθεια. Μα αφού είναι επείγουσα, μπορεί να αναμένει πότε θα φθάσει στον υπουργό για να την εγκρίνει; Κάτι αντίστοιχο θα ήταν το να πρέπει κάποιος τροχονόμος να ενημερώσει τον υπουργό προστασίας του πολίτη για να ρυθμίσει την κυκλοφορία σε περίπτωση ατυχήματος. Παράλληλα, η ιδιωτικοποίηση του συστήματος πετυχαίνεται μέσω του άρθρου 12 που αναφέρεται και στην παρ 6 του άρ 1... "... δ) οι αναθέτουσες αρχές... δύνανται να εκχωρούν, με τη διαδικασία του άρθρου 12 ΣΕ ΦΟΡΕΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΤΟΥΣΑΣ ΑΡΧΗΣ ΕΙΔΙΚΑ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ...". Αρχικά, πρέπει να εξετασθεί η συμβατότητα του παρόντος με τον ορισμό της "αναθέτουσας αρχής" της παρ 9 άρ 1 της ευρωπαϊκής οδήγίας 2004/18 ("9. Ως "αναθέτουσες αρχές" νοούνται: το κράτος, οι αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οργανισμοί δημοσίου δικαίου και οι ενώσεις μίας ή περισσότερων από αυτές τις αρχές ή ενός ή περισσότερων από αυτούς τους οργανισμούς δημοσίου δικαίου".