• Σχόλιο του χρήστη 'Ειρήνη Γεργιανάκη' | 12 Μαΐου 2011, 21:26

    H Ελλάδα είναι από τις πρώτες στην Ευρώπη στις μεταμοσχεύσεις νεφρών από ζώντες δότες, γιατί κυρίως μητέρες δίνουν το πολύτιμο μόσχευμα στο παιδί τους. Το ότι δεν έχει παρατηρηθεί κανένα κρούσμα εμπορίας οργάνων μέχρι σήμερα στη χώρα μας, εν πολλοίς οφείλεται στην αυστηρή μας νομοθεσία που επιτρέπει τη δωρεά οργάνων (νεφρού) από ζώντα δότη, μόνο σε στενό συγγενή (έως δευτέρου βαθμού). Οι νεφροπαθείς αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων που περιμένουν μόσχευμα (σήμερα περίπου 1000 άτομα στη χώρα μας στη λίστα αναμονής) και όλοι κατανοούμε τις δυσκολίες και την ταλαιπωρία τους στην αιμοκάθαρση. Στο άρθρο 8 προτείνεται διεύρυνση των ζωσών μεταμοσχεύσεων: Πόσους νεφροπαθείς υπολογίζετε ότι θα βοηθήσουμε έτσι και με ποιο τρόπο; Ίσως ανάμεσα μας να υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που θα χάριζαν τον ένα τους νεφρό σε οποιονδήποτε. Σίγουρα όμως είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που θα ζητούσαν κάποιο αντάλλαγμα-δε ζούμε σε κοινωνία αγγέλων-. Αν λοιπόν όπως το νομοσχέδιο προτείνει, διευρυνθεί τόσο πολύ η δυνατότητα αυτή, και συγκεκριμένα μέχρι συγγένεια τετάρτου βαθμού ή μεταξύ ανθρώπων που συνδέονται με ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης-ούτε σύνταξη δεν παίρνει κανείς χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό- ή μεταξύ ανθρώπων συναισθηματικά συνδεόμενων- πως θα ελέγξει το δικαστήριο το συναίσθημα ή τον αλτρουισμό τους;- τότε ένα είναι σίγουρο: οδηγούμαστε σε εμπόριο οργάνων με μαθηματική ακρίβεια. Ας μη γελιόμαστε: Σε τόσο δύσκολες οικονομικές συγκυρίες πολλοί δε θα διστάσουν να πουλήσουν το νεφρό τους. Έτσι όπως συμβαίνει στις υποαναπτυκτες χώρες όπως το Πακιστάν και την Ινδία. Ειδικά σε αυτές τις οικονομικές συγκυρίες που ζούμε στην Ελλάδα με την ανεργία και την οικονομική εξάντληση, δεν είναι κινδυνολογία να υποστηρίξουμε ότι το εμπόριο οργάνων θα ανθήσει και μάλιστα με νομιμοφανή τρόπο.