Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 47 – Διακρίσεις ιδρυμάτων ιστώνΣχόλιο του χρήστη Δρ. Γ. Καραβάνας, MSc, PhD | 17 Μαΐου 2011, 16:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Γ. Καραβάνας, MSc, PhD' | 17 Μαΐου 2011, 16:52

    Οι διακρίσεις που γίνονται με βάση τις προβλέψεις του άρθρου 47 είναι επιστημονικά εσφαλμένες, εμφανίζουν αλληλοεπικαλύψεις οι οποίες δημιουργούν προβλήματα ερμηνείας. Επιπλέον, διαχωρίζουν αθέμιτα το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και (όπως προβλέπεται στα άρθρα 48, 49, 50) θέτουν διαφορετικές προδιαγραφές για τη φύλαξη υλικών, των οποίων οι απαιτήσεις κρυοσυντήρησης, από επιστημονική και τεχνική άποψη, είναι κοινές. Είναι προφανές ότι το άρθρο 47 επιχειρεί να θεσμοθετήσει τεχνητές διακρίσεις, που θα διαχωρίζουν τις προδιαγραφές δημοσίων και ιδιωτικών μονάδων, που κατ’ ουσία έχουν κοινή δραστηριότητα (βλ. παρατηρήσεις των άρθρων 48, 49, 50). Απαιτείται διαχωρισμός των ιδρυμάτων κρυοσυντήρησης κυττάρων και ιστών (ο όρος ομφαλοπλακουντιακό αίμα είναι πλεονάζων, αφού το αίμα ΕΙΝΑΙ ιστός, που περιέχει ΚΥΤΤΑΡΑ, τα οποία μάλιστα δύναται να απομονωθούν, καθιστώντας αυτά πανομοιότυπα με κύτταρα που απομονώθηκαν από άλλες πηγές), με βάση - όχι τη φύση του νομικού προσώπου – αλλά τις τεχνικές απαιτήσεις ασφαλούς κρυοσυντήρησης και εφαρμογής του βιολογικού υλικού που φυλάσσεται. Προτείνεται ο διαχωρισμός των Τραπεζών Κρυοσυντήρησης βιολογικών υλικών σε α) Τράπεζες κυττάρων και ιστών που προορίζονται για αυτόλογη χρήση (δότης και λήπτης είναι το ίδιο άτομο), β) σε Τράπεζες κυττάρων και ιστών που προορίζονται για αλλογενή χρήση (δότης και λήπτης είναι διαφορετικά άτομα) εντός της ίδιας οικογένειας και γ) Τράπεζες κυττάρων και ιστών που προορίζονται για αλλογενή χρήση (δότης και λήπτης είναι διαφορετικά άτομα) μεταξύ μη συγγενών. Ο παραπάνω διαχωρισμός, ο οποίος εφαρμόζεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου, θέτει προδιαγραφές και απαιτήσεις ασφάλειας ανάλογους με τους ιατρικούς κινδύνους που η χρήση των φυλασσόμενων ιστών και κυττάρων συνεπάγεται: είναι εύκολα κατανοητό ότι π.χ. η μετάδοση μολυσματικών παραγόντων όπως ο ιός του AIDS είναι μηδενικός στις αυτόλογες εφαρμογές, είναι σχετικά μικρός στις αλλογενείς εφαρμογές εντός της ίδιας οικογένειας και είναι μεγαλύτερος μεταξύ μη συγγενών. Σε άλλο παράδειγμα, ο έλεγχος ιστοσυμβατότητας είναι περιττός στις αυτόλογες εφαρμογές, ενώ είναι απολύτως απαραίτητος στις αλλογενείς εφαρμογές μεταξύ μη συγγενών. Τέλος, προτείνεται ο διαχωρισμός των επιμέρους δραστηριοτήτων των Τραπεζών κρυοσυντήρησης, όπως αυτές περιγράφονται στο παρόν άρθρο, αφού μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί ιδρύματα τα οποία π.χ. μόνο ελέγχουν (μικροβιολογικά εργαστήρια) ή μόνο συντηρούν βιολογικά υλικά, μέσω σύναψης συμφωνιών μεταξύ τους (outsourcing).