• Σχόλιο του χρήστη 'Βοστινιώτης Παναγιώτης' | 18 Σεπτεμβρίου 2011, 21:05

    Αξιότιμοι κύριοι ! Δεν είμαι γιατρός, είμαι οικονομολόγος ! Αναφέρομαι στο άρθρο 35 και έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα: Η μεταρρύθμιση και στο χώρο της Υγείας όσο παράξενο κι αν ακούγεται, είναι αλληλένδετη πρώτον: με τις σχέσεις ιδιοκτησίας και δεύτερον: με το φορολογικό σύστημα μιας χώρας ! Θα πρότεινα λοιπόν τα εξής: 1. Άδεια λειτουργίας ιδιωτικού ιατρείου (Κλινικής) να δίδεται μόνο σε γιατρούς που έχουν προυπηρεσια 20-25 ετών, (σε ιδιωτική η και κρατική μονάδα!) και ποτε σε τριτον (πχ κεφαλαιουχο) 2. Η άδεια λειτουργίας να μην είναι ..αορίστου χρόνου αλλά συγκεκριμένου χρόνου, ας πούμε 5-10-15 ετών, ανάλογα με την ειδικότητα και το μέγεθος της μονάδας (..για απόσβεση των μηχανημάτων) 3. Η στέγαση του Ιδιωτικού Ιατρείου να γίνεται οπού είναι δυνατόν σε κρατικά κτήρια με λογικό ενοίκιο. 4. Να υπάρχει μια από κάθε άποψη σαφής ,σαφέστατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ιδιωτικό ιατρείο (Κλινική) και στο κρατικό (να χωρίσουμε την αιρα από το στάρι, όπως λέμε). 5. Η φορολόγηση αυτών των ιδιωτικών ιατρικών μονάδων να γίνεται όχι βάσει των εσόδων-εξόδων-καθαρών κερδών αλλά με ένα φορολογικό εφ άπαξ, για μια ορισμένη χρονική περίοδο (που θα στηρίζεται στον αριθμό των εργαζομένων σε αυτήν την ιδιωτική ιατρική μονάδα). Από εκεί και πέρα όσα βγάλει ο γιατρός-ιδιοκτήτης θα είναι δικά του, δεν θα έχει δικαίωμα κανένας θεός να του τα πειράξει. Αυτό θα είναι ένα κίνητρο στον γιατρό-ιδιοκτήτη της μονάδας να δουλέψει όσο γίνεται πιο εντατικά κλπ Λεπτομερής ανάλυση βλέπε στο vostiniotismos.blogspοt.com τα άρθρα 1. H “άγνωστη” παράμετρος της Οικονομίας 2. Το κράτος και το φορολογικο εφ άπαξ και 3. Η αξιοπρέπεια του Επιστήμονα.