1. Αρμόδια αρχή για τη χορήγηση, αναστολή, ανάκληση και ακύρωση άδειας άσκησης επαγγέλματος ιατρών καθώς και τίτλου ιατρικής ειδικότητας ορίζεται ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζονται τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, η διαδικασία για τη χορήγηση τίτλου ιατρικής ειδικότητας, η διενέργεια εξετάσεων και λοιποί όροι και προϋποθέσεις.
Αρμόδια αρχή για τη χορήγηση, αναστολή, ανάκληση και ακύρωση άδειας άσκησης επαγγέλματος οδοντιάτρων, καθώς και τίτλου ειδικότητας ορίζεται η Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία.
Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζονται τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, η διαδικασία για τη χορήγηση τίτλου ειδικότητας, θέματα διενέργειας εξετάσεων και λοιποί όροι και προϋποθέσεις.
2. Αρμόδια αρχή για την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας των ιατρείων, οδοντιατρείων και λοιπών Ιδιωτικών Φορέων Παροχής Υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Π.Φ.Υ) του άρθρου 14 του ν. 2071/1992 (Α), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 28 του ν. 3846/2010 (66 Α) ορίζονται οι κατά τόπους ιατρικοί και οδοντιατρικοί σύλλογοι. Το παράβολο που προβλέπεται από το ΠΔ 84/2001 (70 Α’) για τη χορήγηση των παραπάνω αδειών εισπράττεται από τους ιατρικούς και οδοντιατρικούς συλλόγους, με σκοπό την κάλυψη των εξόδων παράστασης των επιτροπών ελέγχου. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης δύναται να αναπροσαρμόζεται το ύψος του παραβόλου.
3. Κάθε αντίθετη διάταξη νόμου καταργείται.
Η απελευθέρωση με παράλληλη θέσπιση σαφών κανόνων για την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας γιατρών/οδοντιάτρων μόνο οφέλη θα προσφέρει στον πολίτη.
Γιατί ο γιατρός πρέπει να εξασκεί το επάγγελμά του στην περιφέρεια ενός μόνο ιατρικού συλλόγου; (στην πράξη οι γιατροί μετακινούνται σε καθεστώς παρανομίας και φοροδιαφυγής)
Γιατί ο γιατρός πρέπει να διατηρεί μόνο ένα ιατρείο; (στην πράξη πολλοί γιατροί λειτουργούν επιπλέον ιατρεία σε μικρότερες πληθυσμιακά περιοχές, παράνομα και φοροδιαφεύγοντας)
Γιατί οι συνδικαλιστές γιατροί/οδοντίατροι δεν θέλουν να ελευθερωθεί η άσκηση της επαγγελματικής μας δραστηριότητας με σαφείς κανόνες;
Γιατί η απελευθέρωση να μείνει, πάλι, στα χαρτιά;
Σκεφτείτε, κ. Υπουργέ, αν το κλειστό ιατρικό επάγγελμα έχει κάποιο όφελος για τον πολίτη-ασθενή ή εάν απλώς βολεύει πάλι τις συντεχνίες που θέλουν εξίσωση των πάντων προς τα … κάτω.
Ευχαριστώ
Αν μη τι άλλο, θετικότατο βήμα η ανάθεση στους ιατρικούς συλλόγους η αρμοδιότητα για την έκδοση αδειών ασκήσεως επαγγέλματος, βέβαια η σωστή εφαρμογή του παρόντος απαιτεί και την άμεση μετεξέλιξη των παραπάνω συλλόγων από συντεχνιακά όργανα που αποφασίζουν και πράττουν κατά το δοκούν ,σε υπηρεσίες που βασιζόμενες σε ένα νομικό πλαίσιο το οποίο θα πρέπει να καθορίζεται με σαφήνεια, να λειτουργούν και να δρουν με μοναδικό γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Παρουσιάζεται επίσης μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποσυνδεθούν επιτέλους η ακαδημαϊκή από την επαγγελματική αναγνώριση των τίτλων σπουδών ιατρικής, όπως ισχύει σε όλα τα προηγμένα κράτη, είναι αδιανόητο το 2011 η Ελλάδα να πορεύεται με λογικές του 1980.
Θετικότατο βήμα και η αλλαγή επίσης στον τρόπο αποκτήσεως ιατρικής ειδικότητας, που δεν είναι βέβαια μέρος του παρόντος νόμου αλλά αξίζει να σχολιαστεί καθώς επιχειρείται μια συνολική αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός του συστήματος υγείας. Κάποια στιγμή θα πρέπει σε αυτή τη χώρα να κατανοήσουμε την έννοια της αξιοκρατίας και κατά συνέπεια της αξιολόγησης, ποιοι φοβούνται και απορρίπτουν και τις δυο? Ας κοιταχτούμε όλοι μας στον καθρέπτη και ας διαλέξουμε που θέλουμε να οδηγηθεί πλέον η χώρα….
Η απελευθέρωση με παράλληλη θέσπιση σαφών κανόνων για την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας γιατρών/οδοντιάτρων μόνο οφέλη θα προσφέρει στον πολίτη.
Γιατί ο γιατρός πρέπει να εξασκεί το επάγγελμά του στην περιφέρεια ενός μόνο ιατρικού συλλόγου; (στην πράξη οι γιατροί μετακινούνται σε καθεστώς παρανομίας και φοροδιαφυγής)
Γιατί ο γιατρός πρέπει να διατηρεί μόνο ένα ιατρείο; (στην πράξη πολλοί γιατροί λειτουργούν επιπλέον ιατρεία σε μικρότερες πληθυσμιακά περιοχές, παράνομα και φοροδιαφεύγοντας)
Γιατί οι συνδικαλιστές γιατροί/οδοντίατροι δεν θέλουν να ελευθερωθεί η άσκηση της επαγγελματικής μας δραστηριότητας με σαφείς κανόνες;
Γιατί η απελευθέρωση να μείνει, πάλι, στα χαρτιά;
Σκεφτείτε, κ. Υπουργέ, αν το κλειστό ιατρικό επάγγελμα έχει κάποιο όφελος για τον πολίτη-ασθενή ή εάν απλώς βολεύει πάλι τις συντεχνίες που θέλουν εξίσωση των πάντων προς τα … κάτω.
Ευχαριστώ
Καταρχήν θα ήθελα κάποιος να μου λύσει την απορία αν οι Ιατρικοί Σύλλογοι είναι Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. και αν είναι η δεύτερη περίπτωση , μπορεί ένα Ν.Π.Ι.Δ. να εκδόσει Αποφάσεις που θεωρούνται δημόσια έγγραφα??? Με βάση ποιά Νομοθεσία γίνεται αυτό? Επίσης σχετικά με την δημοσίευση – σχόλιο της ΙΩΑΝΝΑΣ Κ , φαντάζομαι οτι στο Νο 6 σχόλιο δηλώνει την αντιθεσή της σχετικά με τους Ι.Σ. αλλά προφανώς απο κεκτημένη ταχύτητα κάτι ξέχασε…
Συμπληρωματικά σε προηγούμενο σχόλιό μου οφείλω να προσθέσω το αυτονόητο:
Δεν πρέπει ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να επιτραπεί να δίνεται η άδεια λειτουργίας ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων και ιδιωτικών κλινικών από τους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους, γιατί αν ανατρέξει κανείς στις μετοχικές συνθέσεις των ήδη υπάρχοντων ιδιωτικών φορέων (κλινικές και διαγνωστικά κέντρα) θα διαπιστώσει ότι η πλειοψηφία των μετοχών βρίσκεται στα χέρια γιατρών η πλειοψηφία των οποίων ανήκει -με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- σε συνδικαλιστικούς φορείς όπως οι ιατρικοί σύλλογοι!
Θα είναι σαν να μου επιτρέπετε εμένα να δώσω άδεια στον εαυτό μου να λειτουργήσω το δικό μου διαγνωστικό κέντρο!
Με εκτίμηση, Γιάννης Ζαχάρος, Παθολόγος
Οι ιδιωτικοί φορείς παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας λειτουργούν εν μέρει με το ΠΔ: 84/2001. Και λέω εν μέρει, διότι αυτό ισχύει μόνον για τους νεοσύστατους φορείς (ιατρεία, οδοντιατρεία, διαγνωστικά κέντρα και πολυιατρεία) και όχι για όσους λειτουργούσαν πριν την έκδοση του διατάγματος, για τους οποίους ακόμη και τώρα, 10 χρόνια μετά, ισχύει παράταση της προθεσμίας προσαρμογής.
Κατά την προσωπική μου άποψη λοιπόν;
1) Επείγει να λήξουν οι παρατάσεις προθεσμίας προσαρμογής και όλοι οι φορείς Π.Φ.Υ. να λειτουργούν με το ίδιο νομοθετικό πλαίσιο
2) Είναι αναγκαίο να τροποποιηθεί και να εκσυγχρονιστεί το διάταγμα, έτσι ώστε να συμβαδίζει με την υπάρχουσα κατάσταση.
3) Τι θα γίνει με τις διατάξεις που αφορούν τις ιατρικές εταιρείες, τη μετοχικότητα αυτών, το άνοιγμα των επαγγελμάτων (Ν. 3919/2011) και τα παραρτήματα των εταιρειών; Είναι καιρός να ξεκαθαρίσει το Υ.Υ.Κ.Κ.Α. την πολιτική που θα ακολουθήσει στα θέματα αυτά.
4) Είναι ανάγκη να απλοποιηθούν οι διατάξεις που αφορούν τα πολεοδομικά θέματα της αδειοδότησης. Τα ζητήματα αυτά πρέπει να είναι απόλυτα διασαφηνισμένα.
5)Επίσης πρέπει να ελεχιστοποιηθούν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, επικεντρώνοντας στα ουσιώδη ζητήματα.
6) Να μεταφερθεί η αρμοδιότητα αυτή στους Ιατρικούς Συλλόγους, ένα Ν.Π.Ι.Δ. και το συνδικαλιστικό όργανο των ιατρών. Δηλαδή ο ελεγχόμενος θα είναι κατ΄ουσίαν και ελεγκτής;;
7)Ας μην ξεχνάμε ότι στα διαγνωστικά κέντρα και τα ιδιωτικά πολυιατρεία δαπανούνται σημαντικά ποσά των ασφαλισμένων για την εκτέλεση ιατρικών εξετάσεων (δεν είναι κέντρα παραγωγής αγαθών, αλλά χώρος υπηρεσιών υγείας). Ποιός θα ελέγχει τα κέντρα αυτά;;
8)Προσωπικό στους ιατρικούς συλλόγους δεν υπάρχει επαρκές για να καλύψει αυτή την αρμοδιότητα. Τι θα γίνει με αυτό το κομμάτι;
9)Συνολικά πιστεύω ότι επείγει η αναθεώρηση της σχετικής νομοθέσίας.
Ήδη η εποχή και οι καταστάσεις μας έχουν ξεπεράσει. Μια απλή μεταφορά της αρμοδιότητας και μάλιστα στο συνδικαλιστικό όργανο των ενδιαφερόμενων δεν νομίζω ότι είναι απάντηση στα προβλήματα που έχουν ανακύψει.
Η διάταξη με την οποία μεταφέρονται η εξουσία αδειοδότησης των φορέων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στους Ιατρικούς Συλλόγους είναι αμφιβόλου συνταγματικότητας καθότι μεταβιβάζεται κρατική εξουσία (και μάλιστα του στενού πυρήνα) σε επιστημονικό σύλλογο (έστω και εάν πρόκειται για ΝΠΔΔ).
Επιπλέον, οι Ιατρικοί Σύλλογοι, εφόσον ήθελε αποκτήσουν την δυνατότητα αδειοδότησης φορέων ΠΦΥ παραβιάζουν την αρχή της αμεροληψίας της διοίκησης (διότι ως διοίκηση θα ενεργούν) και στερούνται της ουδετερότητας που επιβάλλεται στην Διοίκηση.
Το άρθρο 11 § 1 του Βασιλικού Διατάγματος της 7.11.1957, βάση του οποίου συστάθηκαν οι κατά τόπους ιατρικοί σύλλογοι, αναφέρει επί λέξει ως σκοπό αυτών:
«1. Σκοπός των Ι.Σ. είναι η μέριμνα περί της διατηρήσεως του ιατρικού σώματος ικανού από επιστημονικής και ηθικής απόψεως να εξυπηρετήσει μετά προθυμίας και αυταπαρνήσεως την δημόσιαν υγιεινήν και τους αρρώστους, ως και η εναρμόνισις των ηθικών και οικονομικών συμφερόντων μεταξύ των μελών αυτού, και τούτων προς το γενικότερον συμφέρον του λαού και του Κράτους».
Δηλαδή, βάση του νόμου, οι ιατρικοί σύλλογοι τάσσονται στην προάσπιση –και- των «οικονομικών συμφερόντων» των μελών τους. Αντιστοίχως, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει χαρακτηρίσει τους οδοντιατρικούς συλλόγους ως «ενώσεις επιχειρήσεων» παρότι λειτουργούν ως νπδδ (ΣτΕ 126/2009 τμήμα β’). Όμως, στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας δραστηριοποιούνται και μη ιατροί. Μάλιστα, μετά την διάταξη του άρθρου 2 § 2(η) του Ν. 3919/2011, η οποία ρητά αναφέρει ότι αίρονται οι περιορισμοί που εξαρτούν την δυνατότητα συμμετοχής σε Μετοχικό κεφάλαιο εταιρειών από την ύπαρξη ορισμένης ιδιότητας (εν προκειμένω της Ιατρικής) δεν υφίσταται κανένας περιορισμός στην μετοχική σύνθεση ιατρικών εταιρειών. Την διάταξη αυτή πολέμησαν με στεντόρεια φωνή και κριτική οι ιατρικοί σύλλογοι δηλώνοντας ότι πλήττει τα συμφέροντα των ιατρών – μελών τους.
Πώς μπορεί συνεπώς να περιμένει κανείς από τους ιατρικούς συλλόγους – οι οποίοι έχουν εκπεφρασμένες σαφείς συντεχνιακές θέσεις για το ποιος πρέπει να δραστηριοποιείται στον χώρο της ΠΦΥ – να εφαρμόσουν ανεξάρτητα και αντικειμενικά τον νόμο;
Επιπλέον, οι Ιατρικοί Σύλλογοι διοικούνται από αιρετά διοικητικά συμβούλια τα οποία εκλέγονται από ιατρούς. Συνεπώς, για προφανείς λόγους εκλογικής πελατείας μπορεί ορισμένοι αιρετοί να μεροληπτήσουν υπέρ ιατρών στην έκδοση αδειών ή ακόμα και να μεροληπτήσουν εναντίον ιατρών αντιπάλων παρατάξεων, δεδομένου ότι οι εκλογικές τους διαδικασίες είναι έντονα πολιτικά χρωματισμένες. Τα πειθαρχικά συμβούλια για παράδειγμα των Ιατρικών Συλλόγων έχουν πολλάκις κατηγορηθεί για μεροληψία κατά την εφαρμογή του πειθαρχικού τους δικαίου.
Τέλος, οι Ιατρικοί Σύλλογοι δεν έχουν ούτε τους πόρους αλλά ούτε την υποδομή να αδειοδοτούν φορείς ΠΦΥ. Σήμερα, που η συμμετοχή τους είναι περιορισμένη στην όλη διαδικασία, είναι πηγή καθυστέρησης της αφού απαιτείται η συνεδρίαση του Διοικητικού τους Συμβουλίου για την έγκριση ακόμα και των απλών καταστατικών, οι συνεδριάσεις των οποίων δεν είναι τακτικές σε όλη την χώρα. Ιδιαίτερα δε, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, «παγώνουν» τα πάντα. Πώς μπορούν συνεπώς να ανταπεξέλθουν στην διαχείριση της πολύπλοκης νομοθεσίας;
Η προτεινόμενη αλλαγή του τρόπου εκδόσεως διοικητικών αδειών των φορέων ΠΦΥ θα προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στην λειτουργία των διαγνωστικών εργαστηρίων και θα εμποδίσει υγιείς δυνάμεις (ιατροί και μη) να δραστηριοποιηθούν σε αυτόν τον τομέα προς όφελος τόσο της οικονομίας μας(πτώση των τιμών λόγω οικονομιών κλίμακας) όσο και της ποιότητας των ιατρικών υπηρεσιών. Μην ξεχνάμε ότι τα διαγνωστικά εργαστήρια απαιτούν υψηλής τεχνολογίας και κόστους ιατρικό εξοπλισμό. Στην σημερινή δύσκολη οικονομικά κατάσταση θα πρέπει να απλοποιούνται οι διαδικασίες επενδύσεων κάθε μορφής και όχι να τίθενται επιπλέον εμπόδια.
Ευάγγελος Κατσίκης
Δικηγόρος
Η μεταφορά των αρμοδιοτήτων για την άδεια άσκησης επαγγέλματος, την άδεια ίδρυσης και την άδεια λειτουργίας ιδιωτικών φορέων παροχής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους είναι εξαιρετικά θετική αλλαγή. Ήταν καιρός να γίνουν οι ιατρικοί σύλλογοι one-stop-shops για τα θέματα αυτά.
ΜΕ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΤΟ ΚΑΘΕ Δ.Σ. για παράδειγμα ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΙΔΕΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ προς τους ενδιαφερόμενους ιατρούς, εμποδίζοντάς τους να συνάψουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, ή ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΕ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ, ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΙΣ «ΜΑΖΙΚΕΣ» ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.
ΘΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ (π.χ. ΕΒΕΑ), που παρά τις συχνές αντιπολιτευτικές τους τοποθετήσεις, δεν παρεμποδίζουν τα μέλη τους να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους και να εργασθούν.
Γιώργος Ζώρζος
γιατρός, υπεύθυνος φορέα ιδιωτικού Π.Φ.Υ.
Η μόνη λογική εξήγηση της συγκεκριμένης διατάξεως είναι ότι πρόκειται για «ρουσφέτι». Είναι όμως κρίμα να προσπαθεί το Υπουργείο Υγείας να ακυρώσει την έννοια του ανοίγματος των επαγγελμάτων. Σε καμία χώρα της ΕΕ οι Ιατρικοί Σύλλογοι χορηγούν άδεια λειτουργίας σε διαγνωστικά εργαστήρια. Κατά το ίδιο σκεπτικό θα έπρεπε οι Ιατρικοί Σύλλογοι να χορηγούν τις άδειες λειτουργίας και των κλινικών. Οι Ιατρικοί Σύλλογοι είναι ανοργάνωτοι για να κάνουν αυτή την δουλειά αλλά και έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα με τους επιχειρηματίες. Όπως αναφέρει και το ΒΔ της 7.11.1957, άρθρο 11§ 1 με το οποίο ιδρύθηκαν οι ΙΣ: Σκοπός των Ι.Σ. είναι . . .και η εναρμόνισις των ηθικών και οικονομικών συμφερόντων μεταξύ των μελών αυτού. . .». Θα γίνει «μάχη» ακόμα και για τα αυτονόητα. Αυτοί που θα την πληρώσουν θα είναι οι εργαζόμενοι που θα απολύονται.
Επιτέλους ας γίνει κάτι σωστό σε αυτή την χώρα. Επιτέλους κ. Υπουργέ κρατήστε μια σταθερή άποψη και αφήστε την αγορά να λειτουργήσει! Δεν βλέπετε που πάμε;
Στις περιπτώσεις μικρών συλλόγων δεν υπάρχει η απαραίτητη υποδομή τόσο από τεχνολογικής όσο και κυρίως από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού για να αναλάβει το έργο αυτό το οποίο σίγουρα αναβαθμίζει το έργο των συλλόγων.
Επίσης στους περισσότερους συλλόγους δεν υπάρχει νομική υποστήριξη εαν αυτή κριθεί αναγκαία σε περιπτώσεις που δεν είναι ξεκάθαρο το αν θα πρέπει να εκδοθεί άδεια.
Άρα θα πρέπει να εκδοθεί ΠΔ με ξεκάθαρους όρους για την έκδοση αδειών όπως επίσης και να δοθεί η δυνατότητα σε υπαλλήλους που υπηρετούν στις κατά τόπους περιφέρειες και έως έναν τον αριθμό να αποσπαστούν στους συλλόγους που άλλωστε είναι και ΝΠΔΔ.
Μόνο έτσι μπορεί να ασκηθεί το έργο αυτό γιατί σε άλλη περίπτωση δεν θα είναι δυνατόν.
Η έκδοση άδειας λειτουργείας ιατρείων από τους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους είναι το αυτονόητο και το επιβεβλημένο.
Η παρέμβαση-πρότασή μου έγκειται στο να πάψουν να αποτελούν μέρος των απαραίτητων εντύπων για την έκδοση λειτουργίας ιατρείου τα δικαιολογητικά από την Πολεοδομία (τομές πολυκατοικίας, κατόψεις χώρου, πιστοποιητικά κύριας χρήσης), που δεν προσφέρουν σε τίποτα άλλο παρά στη διόγκωση της γραφειοκρατίας.
Χειροκροτώ την απόφασή σας και ελπίζω να εφαρμοστεί σύντομα.
Ιωάννης Ζαχάρος, Ιατρός.
Αξιότιμοι κύριοι !
Δεν είμαι γιατρός, είμαι οικονομολόγος !
Αναφέρομαι στο άρθρο 35 και έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Η μεταρρύθμιση και στο χώρο της Υγείας όσο παράξενο κι αν ακούγεται, είναι αλληλένδετη πρώτον: με τις σχέσεις ιδιοκτησίας και δεύτερον: με το φορολογικό σύστημα μιας χώρας !
Θα πρότεινα λοιπόν τα εξής:
1. Άδεια λειτουργίας ιδιωτικού ιατρείου (Κλινικής) να δίδεται μόνο σε γιατρούς που έχουν προυπηρεσια 20-25 ετών, (σε ιδιωτική η και κρατική μονάδα!) και ποτε σε τριτον (πχ κεφαλαιουχο)
2. Η άδεια λειτουργίας να μην είναι ..αορίστου χρόνου αλλά συγκεκριμένου χρόνου, ας πούμε 5-10-15 ετών, ανάλογα με την ειδικότητα και το μέγεθος της μονάδας (..για απόσβεση των μηχανημάτων)
3. Η στέγαση του Ιδιωτικού Ιατρείου να γίνεται οπού είναι δυνατόν σε κρατικά κτήρια με λογικό ενοίκιο.
4. Να υπάρχει μια από κάθε άποψη σαφής ,σαφέστατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ιδιωτικό ιατρείο (Κλινική) και στο κρατικό (να χωρίσουμε την αιρα
από το στάρι, όπως λέμε).
5. Η φορολόγηση αυτών των ιδιωτικών ιατρικών μονάδων να γίνεται όχι βάσει των εσόδων-εξόδων-καθαρών κερδών αλλά με ένα φορολογικό εφ άπαξ, για μια ορισμένη χρονική περίοδο (που θα στηρίζεται στον αριθμό των εργαζομένων σε αυτήν την ιδιωτική ιατρική μονάδα). Από εκεί και πέρα όσα βγάλει ο γιατρός-ιδιοκτήτης θα είναι δικά του, δεν θα έχει δικαίωμα κανένας θεός να του τα πειράξει. Αυτό θα είναι ένα κίνητρο στον γιατρό-ιδιοκτήτη της μονάδας να δουλέψει όσο γίνεται πιο εντατικά κλπ
Λεπτομερής ανάλυση βλέπε στο vostiniotismos.blogspοt.com τα άρθρα 1. H “άγνωστη” παράμετρος της Οικονομίας 2. Το κράτος και το φορολογικο εφ άπαξ και 3. Η αξιοπρέπεια του Επιστήμονα.
Πως είναι δυνατό να δίνεται η άδεια απο τον ΠΙΣ και ταυτόγχρονα όλα τα άλλα που είναι πολύ σημαντικά ,να τα κοθορίζει με αποφάσεις του ο Υπουργός;Αφού εκχωρείται το δικαίωμα στον ΠΙΣ δώστε του ουσιαστικές αρμοδιότητες ,αλλιώς πρόκειται για «αποστεωμένη» ευθύνη που κανείς επιστημονικός σύλλογος δεν θέλει να αναλάβει.