Αρχική Ανασυγκρότηση Φορέων Κοινωνικής ΑλληλεγγύηςΆρθρο 30 Πανεπιστημιακοί ιατροίΣχόλιο του χρήστη d k | 24 Σεπτεμβρίου 2011, 22:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'd k' | 24 Σεπτεμβρίου 2011, 22:50

    Το νέο νομοσχέδιο προσφέρει "γη και ύδωρ" στους Πανεπιστημιακούς γιατρούς. Τους δίνει την δυνατότητα να ανταγωνιστούν ευθέως τους συναδέλφους τους στα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα, εκμεταλευόμενοι την ιδιότητα τους και το κύρος τους στην ελληνική κοινωνία και ενδεχομένως την δυνατότητα εξυπηρέτησης του ασθενούς και μέσα στο δημόσιο σύστημα. Τα προσκόμματα του τύπου συμμετοχής για 2 ημέρες την εβδομάδα στην ολοήμερη λειτουργία του δημοσίου νοσοκομείου μάλλον θα αποβούν φαινομενικά, γιατί μπορούν να ξεπεραστούν με ποικίλους τρόπους. Κατ' αρχήν, για πόσες ώρες την ημέρα μιλάμε; Μισή; 2-3 μμ; Αλλά η κύρια αποστολή των Πανεπιστημιακών γιατρών είναι η προαγωγή της βιοϊατρικής έρευνας. Για τον σκοπό αυτό προφανώς χρειάζεται αφοσίωση και χρόνος. Το νέο νομοσχέδιο αντιθέτως τους προτείνει να ιδιωτεύσουν και να κυνηγήσουν τον πλουτισμό, πιθανώς παραμελώντας τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Όταν για παράδειγμα ένας Πανεπιστημιακός γιατρός νοσηλεύει αρκετούς ασθενείς ως θεράπων ή έχει κανονίσει διάφορα χειρουργεία σε ιδιωτικά νοσοκομεία, πως θα ασχοληθεί με την διδασκαλία των φοιτητών, την επίβλεψη των μεταπτυχιακών φοιτητών, την εκπόνηση ερευνητικών προτάσεων και προγραμμάτων ή έστω την παρακολούθηση των επιστημονικών εξελίξεων του κλάδου του; Για να διασφαλιστεί το ακαδημαϊκό έργο, θα πρέπει και η σιγουριά της ακαδημαϊκής θέσης να αρθεί, και το νέο σύστημα αξιολόγησης να είναι ουσιαστικό. Όχι δηλαδή κάποιοι που με κάποιο τρόπο πήραν μια θέση να "λυμαίνονται" ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους για μια ζωή χωρίς να αξίζουν! Επειδή οι ιατροί είναι σήμερα πάρα πολλοί στη χώρα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην οριοθέτηση των επαγγελματικών τους σχέσεων και δικαιωμάτων, γιατί είναι ορατός ο κίνδυνος για κάποιες ομάδες γιατρών και ιδιαίτερα για τους νέους να "πεινάσουν" ή έστω να εξασκήσουν ένα επάγγελμα με τρόπο ουσιαστικά απαξιωτικό (π.χ., ως εσσαεί βοηθεί των μεγαλογιατρών)! Και με τα δεδομένα αυτά για τους Πανεπιστημιακούς γιατρούς, τί να πει μετά κανείς και στους γιατρούς του ΕΣΥ; Γιατί και αυτοί να μην έχουν ανάλογες δυνατότητες; Τότε οι ιδιώτες θα πιέζονταν σημαντικά. Εκτός και αν αποκτήσουν και αυτοί δυνατότητα νοσηλείας ασθενών και εκτέλεσης ιατρικών πράξεων στα δημόσια νοσοκομεία και το σύστημα "ανοίξει" για τα καλά επί ίσους όρους! Ας όψεται η Πολιτεία που έχει οδηγήσει στον ιατρικό πληθωρισμό - ιατρικό προλεταριάτο, με συνέπεια φαινόμενα διαστρέβλωσης στην άσκηση του επαγγέλματος. Γιατί τι θα πεί κανείς σε κάποιον που έχει μοχθήσει την μισή του ζωή και συνεχίζει να μοχθεί για να κάνει ένα επάγγελμα - λειτούργημα;