• Σχόλιο του χρήστη 'Φλώρα Αναγνώστου' | 7 Απριλίου 2015, 11:06

    Μου προκαλεί μεγάλη έκπληξη και προσωρινά αισθήματα απογοήτευσης, τα οποία όμως μετατρέπονται σε αισθήματα διάθεσης προς αντίδραση και διαμαρτυρία λόγω του κινδύνου της μη αναγνώρισης της μεγάλης προσπάθειας μου, σωματικής, ψυχικής και πνευματικής που κατέβαλα, σπουδάζοντας 3 χρονια ( PGDip & MSc) την επιστήμη της Λογοθεραπείας στα Ανώτατα Πανεπιστήμια του Λονδίνου. Επισημαίνω οτι οι διετούς ή τριετούς διαρκείας σπουδές στη Λογοθεραπεία στα Βρετανικά Πανεπιστήμια παρέχουν πλήρη και επαρκή θεωρητική και κλινική κατάρτιση, αναγνωρίζονται απο τα Royal College of Speech and Language Therapists (RCSLT) και Care Professions Council και αυτομάτως οδηγούν σε επαγγελματικά δικαιώματα και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στη Μ.Βρετανία. Επομένως δεν μιλάμε για μια απλή "εξειδίκευση". Ειναι τόσο ξεκάθαρο και αναμφισβήτητο. Ειναι οξύμωρο σχήμα οτι παρόμοιας εκπαίδευσης με τη δική μου έχουν επιτελέσει οι υφιστάμενοι καθηγητές στα ΤΕΙ Λογοθεραπείας. Σκεφτείτε λοιπόν οτι αν ισχύει το αντίθετο δηλαδή να μην αναγνωριζόμαστε ως Λογοθεραπευτές, τότε όλοι οι φοιτητές που εκπαιδεύτηκαν στα ΤΕΙ και είχαν καθηγητές με τη λεγόμενη δική σας "εξειδίκευση", πρέπει να γυρίσουν στα θρανία γιατι η εκπαίδευση τους δεν ηταν σωστή και επαρκής. Επίσης, οι φοιτητές που ολοκλήρωσαν την κλινική τους άσκηση σε συνάδελφο με τη λεγόμενη πάλι δική σας "εξειδίκευση", θα πρέπει να επαναλάβουν την πρακτική τους αφού και πάλι δεν ειναι σωστή και επαρκής. Ευχομαι να γίνει πλήρως κατανοητό και θεσμικά αποδεκτό το ξεκάθαρο αυτό θέμα.