• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Μήλας' | 22 Δεκεμβρίου 2010, 12:11

    Οποιαδήποτε περικοπή στα ήδη ελάχιστα δικαιώματα που έχουν οι πολύτεκνοι - σε σχέση με αυτά που απολαμβάνουν σε κάθε ελάχιστα προοδευμένη χώρα - αποτελεί καίριο πλήγμα στην ισορροπία της πολύτεκνης οικογένειας. Το οικονομικό επίδομα είναι το λιγότερο. Γι' αυτό και μόνο, ως εισοδηματικό κριτήριο, είναι λογικό αυτό της προτάσεως της ΑΣΠΕ: 12000€ ανά μέλος της οικογενείας. Όμως αν περικοπεί οτιδήποτε από τα υπόλοιπα δικαιώματα, ΑΣΧΕΤΩΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, η οικονομική και γενικότερη ισορροπία της οικογενείας μπορεί να ανατραπεί πλήρως. Για παράδειγμα: - Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα μεταγραφών των φοιτητών στην πόλη τους, πώς η πολύτεκνη οικογένεια θα καλύψει τα έξοδα στέγασής τους; Πώς θα ανταποκριθεί στις οικονομικές και λοιπές ανάγκες πολλών παιδιών ταυτόχρονα φοιτούντων σε διαφορετικές πόλεις; - Εάν δεν υπάρχουν προβλέψεις κάλυψης των παιδιών των πολυτέκνων στα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς κατά προτεραιότητα, πώς θα ανταπεξέλθει η οικογένεια στην φροντίδα των νηπίων και μάλιστα όταν και οι δύο γονείς είναι εργαζόμενοι; - Εάν δεν υπάρχει δικαίωμα χαμηλών εισιτηρίων μετακίνησης, πώς θα μπορέσουν οι πολύτεκνοι να τα βγάλουν πέρα, με τα τόσο αυξημένα έξοδα και τους μειωμένους μισθούς; Όταν μάλιστα πολλοί έχουν εξαναγκαστεί - λόγω υψηλού κόστους στέγης εντός Αθηνών - να μετακομίσουν στην περιφέρεια της Αθήνας (π.χ. Ανατολική Αττική), πώς θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις συνεχείς αυξήσεις του κόστους μετακίνησης; - Εάν δεν εξασφαλιστεί κατά προτεραιότητα η δυνατότητα εργασίας στον τόπο κατοικίας (εφ' όσον βέβαια υπάρχουν τα τυπικά προσόντα!), η οικογένεια αποσυντίθεται. Ο χώρος δεν προσφέρεται για εκτενείς αναλύσεις, όμως σίγουρα είναι απαραίτητα και πρόσθετα μέτρα στήριξης (ουσιαστική αύξηση αφορολόγητου, κατάργηση διοδίων, μείωση τελών κυκλοφορίας, επιδότηση καυσίμου κίνησης, αύξηση χρόνου αδείας άνευ αποδοχών για την μητέρα δημ. υπάλληλο) ώστε να υπάρχει η αυτονόητη δικαιοσύνη: αντιστοιχία πραγματικού εισοδήματος με πραγματικές δαπάνες και πραγματικές ανάγκες. Ας πρυτανεύσει η λογική. Σίγουρα η χώρα χρειάζεται εξορθολογισμό δαπανών. Όμως τα μέτρα για τους πολυτέκνους - έστω και αν είναι ανεπαρκή - δεν αποτελούν αιτίες δαπάνης. Είναι προάσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης με βάση την αρχή της αναλογικότητας και ζωτική επένδυση στο μέλλον της χώρας.