Αρχική «Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας»Άρθρο 05 – Κέντρα ΥγείαςΣχόλιο του χρήστη Εμμανουήλ Σμυρνάκης | 1 Μαΐου 2017, 10:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εμμανουήλ Σμυρνάκης' | 1 Μαΐου 2017, 10:36

    Άρθρο 5, παράγραφος 4 Σημείο σοβαρότατου προβληματισμού – αποδυνάμωση της ΠΦΥ 4. Οι γιατροί που υπηρετούν με σχέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στα Κέντρα Υγείας, μπορούν μετά από αίτησή τους, γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου και απόφαση του Διοικητή της οικείας Υ.Πε. να συμμετέχουν στην τακτική λειτουργία, πρωινή και απογευματινή του αντίστοιχου με την ειδικότητά τους τμήματος του Νοσοκομείου Αναφοράς, καθώς και στο εφημεριακό πρόγραμμα του τμήματος αυτού. Η ρύθμιση κάθε σχετικής λεπτομέρειας γίνεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας. Θα πρέπει να παραληφθεί. Αν υπάρχουν ανάγκες σε ειδικούς Παθολόγους ή Παιδιάτρους για παράδειγμα για την Τακτική Λειτουργία του Νοσοκομείου Αναφοράς θα πρέπει να καλύπτονται από νέες προσλήψεις και όχι από μετακινήσεις που αποδυναμώνουν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Η παράγραφος αυτή ισχυροποιεί τα επιχειρήματα όσων λένε πως κανείς δεν πιστεύει πραγματικά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Στο ίδιο σχέδιο νόμου είναι σαν να χτείζεις και γκρεμίζεις ταυτόχρονοα αυτό που φτιάχνεις... Υπάρχουν σήμερα «αποδείξεις» επιστημονικά τεκμηριωμένες που αποδυκνύουν πως όταν οι υπηρεσίες της Π.Φ.Υ λειτουργούν κανονικά αυξάνονται τα μέτρα πρόληψης και κατά συνέπεια μειώνονται οι εισαγωγές στα Νοσοκομεία (WHO, Primary Health Care, Now more than ever). Είμαι στη διάθεσή σας να παρεθέσω τα απαραίτητα στοιχεία αν μας τα ζητήσετε. Άρθρο 5, παράγραφος 5 Σημείο σοβαρότατου προβληματισμού – «ορισμός του Οικογενειακού Ιατρού» Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουμε στο θεσμό του οικογενειακού ιατρού. Καταρχήν η οικογενειακή ιατρική διεθνώς είναι συνδεδεμένη με τη Γενική Ιατρική (General Practice ή Family Practice). Στο σχέδιο νόμου δυστυχώς ο όρος συγχέεται. Οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και σε αυτό τον τομέα. Δυστυχώς σαν να έχουμε μείνει στο μακρινό παρελθόν και τίποτα να μην έχει αλλάξει στη χώρα μας εδώ και τρεις δεκαετίες με την σταθερή ανάπτυξη της Γενικής Ιατρικής. ...το να συγχαίουν οι ηλικιωμένοι το γενικό γιατρό με τον παθολόγο είναι λογικό... οι νεώτερες γενιές και κυρίως οι νομοθέτες λυπηρό... Απαραίτητο για τη διασφάλιση της ανάπτυξης όλων των διαστάσεων της Π.Φ.Υ. (που πολύ καλά περιγράφετε στο σχέδιο νόμου) είναι η ταύτιση του Οικογενειακού Ιατρού με την Εικότητα της Γενικής Ιατρικής. Σε απουσιά Ειδικών Γενικής Ιατρικής, το ρόλο του οικογενειακού ιατρού θα μπορούσε, κάτω από προυποθέσεις, να λάβει ένας ειδικός Παθολόγος, μετά από κατάλληλη εκπαίδευση σε Μονάδες Π.Φ.Υ. όπως είναι τα Πανεπιστημιακά Κέντρα Υγείας που στο σχέδιο νόμου περιγράφετε. Ως γνωστών η εκπαίδευση στην ειδικότητα της Παθολογίας είναι απόλυτα νοσοκομειοκεντρική και σε κανένα τμήμα της δεν υπάρχει επαφή με την Π.Φ.Υ. Από την άλλη η απόδωση του τίτλου «Οικογενειακός Ιατρός» στους παιδιάτρους που θα εργάζονται στην Π.Φ.Υ. είναι εξαιρετικά άστοχη (η διευκρίνηση «Οικογενειακός Ιατρός» για παιδιά κάνει ακόμα πιο αιωρούμενο το όλο εγχήρημα της Π.Φ.Υ. Εκτός και αν, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ορφανά παιδιά και στις οικογένειες αυτές το ρόλο του πατέρα και της μητέρας τον έχει κάποιο ανήλικο παιδάκι. Τραβηγμένο το παράδειγμα αλλά εξίσσου ανορθόδοξη είναι η απόδωση του τίτλου του Οικογενειακού Ιατρού σε παιδιάτρους. Γιατί άραγε τον χρειάζονται; Μπορώ να σας εκθέσω τις διαφορές μεταξύ των ειδικοτήτων της Γενικής Ιατρικής και της Παθολογίας που στο σχέδιο νόμου απόλυτα εξισσόνονται (μειώνοντας ταυτόχρονα και τις δυο ειδικότητες στα μάτια των Ελλήνων πολιτών). Για οικονομεία λόγου αναφορά κάνω μόνο σε μία: οι ειδικευόμενοι Γενικής Ιατρικής εκπαιδεύονται κατά την ειδικότητα στην Παιδιατρική για την πρόληψη, την προαγωγή της υγείας, τη διαχείριση και τη θεραπεία των συνήθων χρονιών και οξέων καταστάσεων. Συνεπώς απορεία προκαλεί η αφαίρεση της αρμοδιότητας αυτής από τους Ειδικούς Γενικής Ιατρικής (άρθρο 5, παράγραφος 5α). Αναλογιστείτε για παράδειγμα τι θα γίνει αν οι Γενικοί Ιατροί σε όλη τη χώρα σταματίσουν να εξετάζουν παιδιά στις εφημερίες τους στα Κέντρα Υγείας. Χωρίς σημαντικές αλλαγές πολύ πιο ορθολογική θα ήταν η τροποποίηση του άρθρου 5 παράγραφος 5 ως εξής: Η ενδεδειγμένη στελέχωση του συνόλου των μονάδων Π.Φ.Υ εντός του Το.Π.Φ.Υ. για το ιατρικό προσωπικό των ειδικοτήτων γενικής ιατρικής, παθολογίας, παιδιατρικής, ακτινοδιαγνωστικής, βιοπαθολογίας, καρδιολογίας και οδοντιατρικής καθορίζεται με βάση τον πληθυσμό του, ως εξής: α) Γιατροί ειδικότητας γενικής ιατρικής:1 ανά 1.500 -2.000 άτομα (παιδιά και ενήλικες) Σε απουσία Γιατρών Ειδικότητας Γενικής Ιατρικής Γιατροί ειδικότητας παθολογίας μετά από κατάλληλη εκπαίδευση:1 ανά 2.000 έως 2.500 ενήλικες β) Γιατροί ειδικότητας παιδιατρικής: 1 ανά 1.000 έως 1.500 παιδιά Με δεδομένο πως οι Γιατροί ειδικότητας Γενικής Ιατρικής εξετάζουν και παιδιά ίσως ο ρόλος τους να είναι πιο αναβαθμισμένος και στην περίπτωση αυτή η αναλογία τους προς τον πληθυσμό ευθύνης να πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Άρα στην καθημερινότητα θα βλέπουν όλο τον πληθυσμό και όταν χρειαστεί θα παραπέμπουν στον παιδίατρο, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της τακτικής φροντιδας των παιδιών (ανάπτυξη,κ.λπ.). Με εκτίμηση Εμμανουήλ Σμυρνάκης Γενικός Ιατρός, Επίκουρος Καθηγητής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας - Ιατρικής Εκπαίδευσης Εργαστήριο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Γενικής Ιατρικής και Έρευνας Υπηρεσιών Υγείας - Τμήμα Ιατρικής ΑΠΘ e-mail: smyrnak@auth.gr - τηλ. 2310 999147 - Φαξ 2310 999131