• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ' | 1 Μαΐου 2017, 22:20

     Εργασιακή σχέση «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» ή «πλήρους, μη αποκλειστικής» Είναι προφανές πως η αποκλειστική απασχόληση, ειδικά αν δεν μπορεί να συνδυαστεί με μια ικανοποιητική αποζημίωση, οδηγεί τους ιατρούς σε συρρίκνωση των εισοδημάτων τους και σε αυξημένη δυσαρέσκεια, που δεν συνάδει με την ποιότητα… Ο ΟΙ πρέπει να είναι πλήρους απασχόλησης- 7 ώρες την ημέρα- για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του πληθυσμού ευθύνης του, ειδικά όταν μιλάμε για πάνελ ασθενών της τάξης των 2000 ασθενών- και αποκλειστικής απασχόλησης στο ωράριο που έχει δεσμεύσει για τον ΕΟΠΥΥ. Θα μπορούσε να συζητηθεί, αν κάποιος ασθενής θέλει και δύναται να πληρώσει ιδιωτικά για να αποφύγει το κόστος χρόνου- χρόνο αναμονής για ραντεβού- να μπορεί να το κάνει. Αν πάλι υπάρχει η ανησυχία πως ελλοχεύει κίνδυνος να αλιεύει ο γιατρός ασθενείς από τη λίστα του και να τους μεταφέρει στο ιδιωτικό του ιατρείο, αυτός δυνατόν να εκλείψει απλά με την απαγόρευση στον ΟΙ να παρέχει υπηρεσίες ιδιωτικά σε ασθενείς που είναι εγγεγραμμένοι στη λίστα του ή και στις λίστες των γιατρών του group practice του, όπως εφαρμόζεται πιλοτικά στην Μ. Βρετανία από έτους. Ταυτόχρονα η δυνατότητα του ασθενούς να αλλάξει οικογενειακό ιατρό, αν δεν είναι ικανοποιημένος από αυτόν, δημιουργεί κίνητρο στο γιατρό να παρέχει ποιοτική φροντίδα στους ασθενείς της λίστας του. Η περίπτωση της Πορτογαλίας στην ΠΦΥ αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα, γιατί δεν πρέπει να προχωρήσουμε σε κρατικές δομές ΠΦΥ με μισθωτούς οικογενειακούς ιατρούς. Στην Πορτογαλία λειτουργούν παράλληλα: - κρατικές δομές με μισθωτούς ΟΙ (UCSP)- κατάλοιπα από το παρελθόν και - νέου τύπου κρατικές δομές με συμβεβλημένους ΟΙ που αποζημιώνονται με σύγχρονα μικτά συστήματα αποζημίωσης, ευαίσθητα στην απόδοση σε σειρά δεικτών (USF A, B)- προϊόντα της μεταρρύθμισης στην ΠΦΥ Τα αποτελέσματα υπέρ των δεύτερων απέχουν παρασάγγας σε όλους τους δείκτες που χρησιμοποιούνται για την μέτρηση της ποιότητας και της αποδοτικότητας της φροντίδας: πετυχαίνουν καλύτερη ρύθμιση των διαβητικών ασθενών, καλύτερη ρύθμιση των υπερτασικών ασθενών με ταυτόχρονα χαμηλότερη φαρμακευτική δαπάνη και χαμηλότερη δαπάνη για εργαστηριακές εξετάσεις, καλύτερη εφαρμογή του εθνικού προγράμματος πρόληψης για καρκίνο (πχ παπ-τεστ, μαστογραφία, κολονοσκόπηση κλπ). Είναι απορίας άξιο πως εμείς πάμε να υιοθετήσουμε τη μορφή δομών που οι άλλοι πάνε να απεμπολήσουν ως αποτυχημένη…