• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Στάθης Αβραμίδης' | 5 Σεπτεμβρίου 2018, 15:51

    Η επιστημονική κοινότητα κάνει έντονο τον διαχωρισμό μεταξύ ιατρικής και δημόσιας υγείας. Αρκετές φορές μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να υποδηλώνεται ότι όσοι ασχολούνται με την δημόσια υγεία, είναι υποδεέστεροι των ιατρών. Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής: 1) Ο ΕΟΔΥ είναι οργανισμός Δημόσιας Υγείας, όπως λέει και η επωνυμία του. Άρα είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει ο υποψήφιος να κατέχει κάποιο τίτλο σπουδών Δημόσιας Υγείας (πτυχίο, μεταπτυχιακό ή διδακτορικό). Και αν δεν είναι δυνατό να επιλέγονται για αυτή την θέση μόνο οι επαγγελματίες υγείας κατά αποκλειστικότητα, τουλάχιστον δεν θα πρέπει ο νομοθέτης να τους αποκλείει, ορίζοντας ως μοναδικούς υποψηφίους τους γιατρούς. 2) Ο διδακτορικός τίτλος σπουδών είναι απαραίτητος. 3) Μοριοδότηση των κριτηρίων για να υπάρχει τυποποίηση στην πρόσληψη. Αν ο νόμος δεν οιστρηλατείται από την αριστεία, όσοι θα θα κληθούν να τον εφαρμόσουν δεν θα έχουν καμία υποχρέωση να φερθούν αξιοκρατικά. Επίσης, αν ο κάτοχος της ανώτερης θέσης στην πυραμίδα δεν κατέχει και ανώτερους τίτλους σπουδών, ούτε θα αντιμετωπίζεται με σεβασμό ούτε θα μπορεί να κατανοήσει τις ανάγκες του οργανισμού. Γενικός Διοικητικός Διευθυντής: 1) Να κατέχει εκτός από τίτλο σπουδών ιατρικής/δημόσιας υγείας ΚΑΙ κάποιον σχετικό με την διοίκηση (πτυχίο, μεταπτυχιακό ή διδακτορικό). Η διοίκηση ανθρωπίνου δυναμικού είναι ολόκληρη επιστήμη. Στην εποχή μας όλα είναι "education and science". Ο Γενικός Διοικητικός Διευθυντής ενός τόσο νευραλγικού οργανισμού για την χώρα, χωρίς γνώσεις διοίκησης, θα είναι τόσο ανεπαρκής, όσο και ένας εμπειρικός προπονητής ποδοσφαίρου που ελλείψει επιστημονικών γνώσεων το μόνο που θα μπορεί να πει στους παίκτες του πριν τον αγώνα είναι "μπάτε φάτε τους!" 2) Η κατοχή διδακτορικού τίτλου σπουδών αν δεν είναι απαραίτητη, τουλάχιστον να λαμβάνει μοριοδότηση.