• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Νομίδου, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία (ΠΟΣΟΨΥ)' | 4 Φεβρουαρίου 2020, 22:03

    1) Με τις στατιστικές να λένε ότι το 75% των ψυχικών ασθενειών ξεκινούν πριν το παιδί κλείσει τα 18, ότι το 50% των προβλημάτων ψυχικής υγείας των ενηλίκων έχουν τις ρίζες τους πριν την ηλικία των 15, ότι 10% των παιδιών ηλικίας 5-16 ετών έχουν διαγνωσθεί με κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας, ότι το 75% των παιδιών με κάποια ψυχική ασθένεια δεν λαμβάνει την απαραίτητη αγωγή, ότι η αυτοκτονία αποτελεί το μεγαλύτερο δολοφόνο νέων ανθρώπων και ότι ο φόβος του στίγματος και η ντροπή ακόμα εμποδίζει πολλούς γονείς και νέους να αναζητήσουν βοήθεια. Με το δεδομένο ότι τα παιδιά του σήμερα θα είναι οι ενήλικες του αύριο, και ότι η χώρα αντιμετωπίζει μεταξύ άλλων προκλήσεων και την επιδείνωση της ψυχικής υγείας του πληθυσμού, λόγω των επιδεινούμενων κοινωνικωοικονομικών συνθηκών και την έλλειψη συστηματικών προγραμμάτων αγωγής και πρόληψης (όπως αναφέρεται επί της αρχής στην Αιτιολογική Έκθεση), αποτελεί σοβαρή παράλειψη η μη συμπερίληψη Εθνικού Προγράμματος για την Πρωτογενή και Δευτερογενή Πρόληψη στον τομέα της ψυχικής υγείας και η εστίαση του νομοσχεδίου μόνο στην τριτογενή πρόληψη με το Πρόγραμμα ΕΠΨΕΑΑΨΠ για την εργασιακή ένταξη ατόμων με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα. 2) Η συνέχιση του νοσοκομειοκεντρικού συστήματος που δίνει έμφαση στη θεραπεία της νόσου και όχι στην πρόληψη αυτής (πρόβλημα που επεσήμανε και ο ΠΟΥ, όπως αναφέρεται και στην Αιτιολογική Έκθεση), Η ΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ στο νομοσχέδιο δράσεων ενίσχυσης υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην κοινότητα περιλαμβανομένου και για την αντιμετώπιση στην κρίση, το συνεχές στην ολιστική φροντίδα, την κατ'οίκο περίθαλψη και την υποστηριζόμενη διαβίωση στην κοινότητα– Η ΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ δράσεων για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές στους χώρους νοσοκομειακής και εξωνοσοκομειακής περίθαλψης και αποκατάστασης, περιλαμβανομένης και της κατάρτισης επαγγελματιών υγείας, χρηστών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και των οικογενειών τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές – Η ΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ σχεδίου δράσης για την υποστήριξη και ενδυνάμωση των συλλογικών οργάνων που στηρίζουν τους χρήστες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και τις οικογένειές τους, δεν επιτρέπει στο σχέδιο νόμου να λουστεί από το από το φως των σύγχρονων διεθνών τάσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας https://www.who.int/mental_health/publications/action_plan/en/ - https://www.who.int/publications-detail/who-qualityrights-guidance-and-training-tools, τα οποία το νομοσχέδιο διατείνεται ότι ακολουθεί. 3) Οι σύγχρονες διεθνείς τάσεις επιτάσσουν την ουσιαστική συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερομένων στην ανάπτυξη νομοσχεδίων που τους αφορούν και όχι την προσχηματική συμμετοχή (tokenism) όπως είναι η παρούσα διαβούλευση. Οι σύγχρονες διεθνείς τάσεις δεν είναι απλές βιβλιογραφικές αναφορές. Είναι δεσμεύσεις νομικές (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες) και πολιτικές (Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τους Στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης, 2015-2030). Η ψυχική υγεία είναι δημόσια υγεία. Μπορεί το νομοσχέδιο να τιτλοφορείται «Πρόληψη, Προστασία και Προαγωγή της Υγείας – Ανάπτυξη των Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας», όμως ούτε πρόληψη, ούτε προστασία, ούτε προαγωγή της ψυχικής υγείας αλλά ούτε και ανάπτυξη υπηρεσιών δημόσιας ψυχικής υγείας περιλαμβάνει. Για μια ακόμη φορά η ψυχική υγεία είναι ο φτωχός συγγενής της υγείας και της παραχωρούνται ψίχουλα.