Αρχική ΠΡΟΛΗΨΗ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ «ΣΠΥΡΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ» Άρθρο 5Σχόλιο του χρήστη Δημήτρης Λουκόπουλος | 13 Φεβρουαρίου 2020, 10:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Λουκόπουλος' | 13 Φεβρουαρίου 2020, 10:22

    Αναμφισβήτητα, η πρόληψη ενός νοσήματος είναι καλύτερη από την θεραπεία του, όταν αυτό εκδηλωθεί. Συνεπώς το Πρόγραμμα «Σπύρος Δοξιάδης» Β5 (i και ii) είναι στη σωστή κατεύθυνση. Όμως στα εξαγγελλόμενα Προγράμματα πρέπει να προστεθεί ονομαστικά και ουσιαστικά και η πρόληψη των κληρονομικών αιμοσφαιρινοπαθειών (θαλασσαιμία – παλαιότερα Μεσογειακή Αναιμία-και δρεπανοκυτταρική αναιμία) που αποτελούν έναν από τους κύριους στόχους για την πρόληψη στην χώρα μας. Οι αναιμίες αυτές είναι κληρονομικές. Με μηχανισμούς που δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ, οι γονείς που φέρουν την μισή βλάβη δεν έχουν καμία παθολογική ένδειξη εκτός από μια ήπια ανωμαλία στο αίμα που μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα («ετεροζυγώτες»). Όμως όταν δύο τέτοιοι γονείς προχωρήσουν σε τεκνογονία, τότε 1 στα τέσσερα παιδιά τους έχει πιθανότητα να πάσχει από βαρύτατη αναιμία («ομόζυγη» θαλασσαιμία). Η αναιμία αυτή είναι βαρύτατη, απαιτεί μεταγγίσεις αίματος και πολλά φάρμακα δια βίου (σήμερα το προσδόκιμο επιβίωσης φθάνει τον κανονικό) και φέρνει δυστυχία για τον ασθενή και την οικογένειά του. Επί πλέον, συνεπάγεται τεράστια επιβάρυνση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (περίπου 30,000 Euros κάθε χρόνο για κάθε ασθενή x 50+ χρόνια επιβίωσης), που συνεχώς αυξάνεται αφού οι νέες θεραπείες δεν επιφέρουν ίαση, αλλά απλά παρατείνουν τη ζωή των ασθενών. Σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν 4,000 ασθενείς, αλλά, αν δεν ληφθεί κανένα μέτρο πρόληψης, αναμένονται 80-100 νέοι ασθενείς κάθε χρόνο. Η πρόληψη περιλαμβάνει την πληροφόρηση του κοινού, την αναγνώριση των ετεροζυγωτών–φορέων-δυνητικών γονιών, την γενετική συμβουλή και την προγεννητική διάγνωση (στη 10η εβδομάδα της κύησης). Η χώρα μας υπήρξε πρωτοπόρος στην οργάνωση ενός εθνικού προγράμματος πρόληψης και αποτελεί υπόδειγμα για πολλές άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν μεγάλους αριθμούς ασθενών με αιμοσφαιρινοπάθειες. Το εθνικό πρόγραμμα λειτουργεί σχετικά αθόρυβα εδώ και σαράντα περίπου χρόνια χάρη στην συνεργασία του Υπουργείου Υγείας με μια ομάδα αφοσιωμένων επιστημόνων και έχει επιτύχει σημαντική μείωση, όχι όμως και εξάλειψη, των γεννήσεων θαλασσαιμικών ασθενών. Όμως σήμερα, για διάφορους λόγους αλλά και ως συνέπεια της επιτυχίας, η πληροφόρηση του πληθυσμού και το γενικό ενδιαφέρον για την πρόληψη της θαλασσαιμίας, τόσον από πλευράς Κράτους όσο και από πλευράς Κοινού, έχουν μειωθεί αισθητά με συνέπεια την εμφάνιση νέων περιπτώσεων θαλασσαιμικών ασθενών που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Είναι φανερό, ότι η χαλάρωση αυτή επιβάλλει αναδιάρθρωση του συστήματος με καλύτερη θεσμοθέτηση της λειτουργίας του και προσαρμογή στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις που μπορούν να το καταστήσουν περισσότερο αποδοτικό. Για τους λόγους αυτούς πιστεύω ότι η πρόληψη των αιμοσφαιρινοπαθειών πρέπει να παραμείνει ως κύριο Πρόγραμμα στο Νομοσχέδιο για την ανάπτυξη των Υπηρεσιών Υγείας στην Ελλάδα. Επισημαίνω, ότι ο Σπύρος Δοξιάδης ήταν από τους αρχικούς υποστηρικτές του Προγράμματος.