Αρχική ΠΡΟΛΗΨΗ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ «ΣΠΥΡΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ» Άρθρο 5Σχόλιο του χρήστη Λευτέρης | 14 Φεβρουαρίου 2020, 02:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Λευτέρης' | 14 Φεβρουαρίου 2020, 02:11

    Περί υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Λαμβάνοντας υπ' όψιν την αποδεδειγμένα υψηλή πιθανότητα σοβαρότατων παρενεργειών και ανίατων βλαβών -έως θάνατο- που επιφέρουν στον ανθρώπινο οργανισμό οι ανοσοενισχυτικές ουσίες (adjuvants) οι οποίες εμπεριέχονται σε όλα τα εμβόλια (ελλείψει των οποίων τα εμβόλια δεν θα λειτουργούσαν), η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, για μια καθόλου ευκαταφρόνητη μερίδα του πληθυσμού, δεν θα συνιστούσε σε τίποτε λιγότερο από καταδίκη του εμβολιασμένου σε ανίατη ασθένεια για το υπόλοιπο της ζωής του ή ακόμη και σε θάνατο. Οι ουσίες αυτές (πχ αλουμίνιο), πέραν του ότι ενεργούν σωρευτικά μετά από κάθε εμβολιασμό και λαμβάνοντας υπ' όψιν και τον περιβαλλοντικό παράγοντα, καταλήγουν να ευρίσκονται ήδη σε ποσότητες πολλαπλάσιες του ανώτατου επιτρεπτού ορίου "ασφαλείας" μέσα στην πρώτη δόση του κάθε εμβολίου, πολλές φόρες δε, εκατοντάδες φορές πάνω από το όριο αυτό (σε mg/kg βάρους του ατόμου, πχ βρέφη). Εάν λοιπόν θα έπρεπε κάτι να καταστεί υποχρεωτικό, αυτό θα ήταν η πλήρης (και αληθής) ενημέρωση των υποψηφίων για εμβολιασμό ατόμων όσον αφορά τους κινδύνους που διατρέχουν εάν εμβολιαστούν (και όχι μόνον εάν δεν εμβολιαστούν), η δε απόφαση να προχωρήσουν ή όχι σε εμβολιασμό -βάσει των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων- θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση.