Άρθρο 03 – Δημόσιες αναφορές στην ενοχή προσώπου

(άρθρα 4 και 10 παρ. 1 της Οδηγίας 2016/343/ΕΕ)
1. Προστίθεται νέα παράγραφος 5 στο άρθρο 87 του Ποινικού Κώδικα με το εξής περιεχόμενο: «Όταν επιβάλλεται στερητική της ελευθερίας ποινή και αφού οριστεί η διάρκειά της, δύναται να αφαιρεθεί κατά την κρίση του δικαστηρίου, αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση του κατηγορουμένου, εύλογο μέρος της επιβληθείσας ποινής για την αποκατάσταση της βλάβης εξαιτίας της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητας με δηλώσεις δημοσίων αρχών σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πριν την έκδοση της απόφασης σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό, οι οποίες αναφέρονται κατά τρόπο άμεσο στην εκκρεμή ποινική διαδικασία και είτε παροτρύνουν το κοινό να πιστέψει στην ενοχή του κατηγορουμένου είτε προβαίνουν σε εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, με την οποία προδικάζουν τη δικαστική κρίση της υπόθεσης».
2. Η παράγραφος 4 του άρθρου 371 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής: «Το δικαστήριο αφαιρεί από την ποινή που επιβλήθηκε το χρόνο της προσωρινής κράτησης του καταδικασμένου και το χρόνο για την αποκατάσταση της βλάβης εξαιτίας της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητας με δηλώσεις δημοσίων αρχών σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του ποινικού κώδικα. Αν το δικαστήριο παρέλειψε να τον αφαιρέσει στην καταδικαστική απόφαση, μπορεί να το πράξει και με μεταγενέστερη απόφασή του, με αίτηση του καταδίκου ή του εισαγγελέα. Μπορεί επίσης να διορθώσει τα σφάλματα που έγιναν στον υπολογισμό. Όταν το δικαστήριο που επέβαλε την ποινή είναι το μικτό ορκωτό και η σύνοδος έχει λήξει, αρμόδιο για την αφαίρεση του χρόνου στις περιπτώσεις αυτές είναι το τριμελές εφετείο, ενώ αν η απόφαση είναι του μικτού ορκωτού εφετείου, αρμόδιο είναι το πενταμελές εφετείο. Εναντίον της απόφασης για τον υπολογισμό του χρόνου της προσωρινής κράτησης επιτρέπεται το ένδικο μέσο της αναίρεσης».
3. Για την αποκατάσταση της βλάβης εξαιτίας της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητας με δηλώσεις δημοσίων αρχών σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πριν την έκδοση της απόφασης σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό, οι οποίες αναφέρονται κατά τρόπο άμεσο στην εκκρεμή ποινική διαδικασία και είτε παροτρύνουν το κοινό να πιστέψει στην ενοχή του κατηγορουμένου είτε προβαίνουν σε εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, με την οποία προδικάζουν την δικαστική κρίση της υπόθεσης, εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του άρθρου 7 παράγραφοι 1 και 2 του Ν. 4239/2014. Αν το δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση έχει προβεί σε αφαίρεση χρόνου από την επιβληθείσα ποινή για την αποκατάσταση της βλάβης εξαιτίας της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητας με δηλώσεις δημοσίων αρχών, αυτή μπορεί να συνιστά, εν όλω ή εν μέρει, δίκαιη ικανοποίηση για την προσβολή του τεκμηρίου της αθωότητας και λαμβάνεται υπόψη κατά την κρίση περί καταβολής χρηματικού ποσού.

  • 9 Απριλίου 2018, 23:00 | κατερίνα γιαννακοπούλου

    το άρθρο 3 δεν είναι σαφές και εναρμονισμένο στην οδηγία, διότι η οδηγία αναφέρει ότι Οι εν λόγω δηλώσεις και δικαστικές αποφάσεις δεν θα πρέπει να δημιουργούν την αίσθηση ότι το πρόσωπο αυτό είναι ένοχο.
    όμως το άρθρο 3 αναφέρει μόνο δηλώσεις και δεν αναφέρει τις δικαστικές αποφάσεις.
    Συμβαίνει όμως οι δικαστικές αποφάσεις στο κείμενο τους να σχολιάζουν πριν την έκδοση της απόφασης τον κατηγορούμενο εκφράζοντας τη γνώμη τους για τις υπό κρίση κατηγορίες.
    Η έκφραση όμως της γνώμης του δικαστηρίου με υπόνοιες ενοχής του κατηγορούμενου αποτελεί δημόσια δήλωση, πριν την έκδοση της απόφασης, δεν προβλέπεται από την ποινική δικονομία , εκφεύγει των δικαστικών καθηκόντων, δεν αποτελεί απόδειξη και τέτοιες δηλώσεις πρέπει να παραλείπονται από τις δικαστικές αποφάσεις.
    Η οδηγία αναφέρεται με σαφήνεια και στις δικαστικές αποφάσεις
    στο άρθρο 3 όμως δεν αναφέρονται πουθενά οι δικαστικές αποφάσεις,έτσι όμως θα σου πουν τα δικαστήρια δεν θέλει ο νόμος και τις δικαστικές αποφάσεις, διότι αν τις ήθελε θα το όριζε ρητά.
    θεωρώ λοιπόν ότι πρέπει να συμπληρωθεί το άρθρο.