Αρχική Αντιμετώπιση νέων μορφών βίας κατά των γυναικών –Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 – Πρόσθετες ρυθμίσεις στον νόμο περί ενδοοικογενειακής βίας –Αναδιοργάνωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών...ΜΕΡΟΣ Α’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΝΕΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2024/1385 ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (Άρθρα 1-21)

ΜΕΡΟΣ Α’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΝΕΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2024/1385 ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (Άρθρα 1-21)

Άρθρο 1

Σκοπός

Σκοπός του παρόντος μέρους είναι η θέσπιση διατάξεων που συμβάλλουν στην αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της εξ οικείων βίας, αδικημάτων που αφορούν τη γενετήσια εκμετάλλευση γυναικών, παιδιών και ευάλωτων ατόμων, καθώς και της τέλεσης των ανωτέρω εγκλημάτων στον χώρο της πληροφορικής.

Άρθρο 2

Αντικείμενο

Αντικείμενο του παρόντος μέρους είναι:

α) η τροποποίηση της νομοθεσίας για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας μέσω της ενσωμάτωσης στην ελληνική έννομη τάξη της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2024, για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της εξ οικείων βίας,

β) η πρόληψη αδικημάτων προσβολής γενετήσιας ελευθερίας και γενετήσιας αξιοπρέπειας και η ικανοποίηση θυμάτων γυναικών, παιδιών και ευάλωτων ατόμων, και

γ) η ικανοποίηση θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ-ΟΡΙΣΜΟΙ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2024/1385

Άρθρο 3

Πεδίο εφαρμογής

(άρθρο 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385)

  1. Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος μέρους καταλαμβάνει ποινικά αδικήματα στους τομείς της γενετήσιας ελευθερίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, της βίας κατά γυναικών και παιδιών και της γενετήσιας ελευθερίας στον χώρο της πληροφορικής, όπως προβλέπονται στο παρόν μέρος, στον ν. 3500/2006 (Α’ 232) περί της αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας και τις σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95) που αφορούν τη γενετήσια εκμετάλλευση γυναικών, παιδιών και ευάλωτων ατόμων, καθώς και την τέλεση των ανωτέρω εγκλημάτων στον χώρο της πληροφορικής και ειδικότερα τα αδικήματα της παρ. 2Α του άρθρου 184, περί διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια, του άρθρου 315, περί ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων, της παρ. 3 του άρθρου 330, περί παράνομης βίας – καταναγκασμού σε γάμο, του δευτέρου εδαφίου της παρ. 1 και της παρ. 2 του άρθρου 333 περί παρενοχλητικής κυβερνοπαρακολούθησης, της παρ. 5 του άρθρου 337 περί κυβερνοπαρενόχλησης και του άρθρου 346 του Ποινικού Κώδικα, περί εκδικητικής πορνογραφίας, καθώς και της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 927/1979 (Α’ 139) όταν αφορά εκ προθέσεως υποκίνηση βίας ή μίσους κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση το φύλο.
  2. Οι διατάξεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρ. 1 τίθενται για την προστασία όλων των θυμάτων αδικημάτων βίας κατά των γυναικών και εξ οικείων βίας, ανεξαρτήτως φύλου.

Άρθρο 4

Ορισμοί

(άρθρο 2 της Οδηγίας 2024/1385)

 

Για τις ανάγκες του παρόντος χρησιμοποιούνται οι ακόλουθοι ορισμοί:

  1. «Βία κατά των γυναικών»: όλες οι πράξεις έμφυλης βίας, οι οποίες στρέφονται κατά γυναίκας ανεξαρτήτως ηλικίας, επειδή είναι γυναίκα, ή που πλήττουν δυσανάλογα γυναίκες, που έχουν ως αποτέλεσμα ή ενδέχεται να προκαλέσουν σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική ή οικονομική βλάβη ή ταλαιπωρία, συμπεριλαμβανομένων των απειλών διάπραξης τέτοιων πράξεων, του καταναγκασμού ή της αυθαίρετης στέρησης της ελευθερίας, είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή.
  1. «Εξ οικείων βία»: όλες οι πράξεις σωματικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής ή οικονομικής βίας, οι οποίες λαμβάνουν χώρα εντός της οικογένειας ή της οικιακής μονάδας ή του φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας, ανεξάρτητα από βιολογικούς ή νομικούς οικογενειακούς δεσμούς, ή μεταξύ πρώην ή νυν συζύγων ή συντρόφων, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης μοιράζεται ή έχει μοιραστεί την ίδια κατοικία με το θύμα.
  1. «Σύντροφος»: το πρόσωπο που τελεί σε σταθερή σχέση προσωπικής δέσμευσης, ανεξαρτήτως συγκατοίκησης ή μη, ο πρώην σύζυγος, τα μέρη συμφώνου συμβίωσης που έχει λυθεί, καθώς και ο πρώην σύντροφος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’

ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

Άρθρο 5

Ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων – Αντικατάσταση άρθρου 315 Ποινικού Κώδικα

(άρθρο 3 της Οδηγίας 2024/1385)

Το άρθρο 315 του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α΄ 95) αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 315

Ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων

  1. Όποιος με τη χρήση κάθε μορφής βίας ή απειλής βίας ή άλλων εξαναγκαστικών μέσων ή με επιβολή ή κατάχρηση εξουσίας ή αποσπώντας τη συναίνεση με τη χρήση απατηλών μέσων ή παρασύροντάς την, εκμεταλλευόμενος την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκεται, εξαναγκάζει ή εξωθεί γυναίκα να υποβληθεί σε εκτομή, αγκτηριασμό ή οποιοδήποτε άλλο ακρωτηριασμό στο σύνολο ή σε μέρος των μεγάλων χειλέων του αιδοίου, των μικρών χειλέων του αιδοίου ή της κλειτορίδας, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή αν δεν συντρέχει περίπτωση να τιμωρηθεί αυστηρότερα με άλλη διάταξη. Αν η πράξη διαπράχθηκε από μέλος της οικογένειας ή από πρόσωπο που συνοικούσε με το θύμα ή από δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή με χρήση όπλου ή απειλή χρήσης όπλου ή σε βάρος ανήλικης γυναίκας ή από λόγους εκδίκησης, συντρέχει ιδιαίτερη επιβαρυντική περίσταση.
  1. Αν κάποια από τις πράξεις της παρ. 1 στις οποίες εξαναγκάστηκε το θύμα, είχε ως επακόλουθο τον θάνατο ή προξένησε βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται κάθειρξη.
  1. Με τις ποινές των παρ. 1 και 2 τιμωρείται και όποιος, για λόγους μη ιατρικούς και υπό τις περιστάσεις της παρ. 1, διενεργεί εκτομή, αγκτηριασμό ή οποιοδήποτε άλλο ακρωτηριασμό στο σύνολο ή σε μέρος των μεγάλων χειλέων του αιδοίου, των μικρών χειλέων του αιδοίου ή της κλειτορίδας σε βάρος των προσώπων της παρ. 1.».

Άρθρο 6

Παράνομη βία – Καταναγκασμός σε γάμο-Προσθήκη παρ. 3 στο άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα

(άρθρο 4 της Οδηγίας 2024/1385)

Στο άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95), περί παράνομης βίας, προστίθεται παρ. 3 και το άρθρο 330 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 330

Παράνομη βία

  1. Όποιος με σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας ή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης εξαναγκάζει άλλον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή για τις οποίες ο παθών δεν έχει υποχρέωση, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή, ανεξάρτητα αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον εκείνου που απειλείται ή κάποιου από τους οικείους του.
  1. Με την επιφύλαξη διατάξεων ειδικών ποινικών νόμων, αν η πράξη της παρ. 1 τελείται σε βάρος ανηλίκου ή προσώπου που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών.
  1. Όποιος με τη χρήση οποιασδήποτε μορφής βίας ή απειλής βίας ή άλλων εξαναγκαστικών μέσων ή με επιβολή ή κατάχρηση εξουσίας, ή αποσπώντας τη συναίνεση με τη χρήση απατηλών μέσων ή παρασύροντάς τον, εκμεταλλευόμενος την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκεται, εξαναγκάζει, προσελκύει ή ωθεί άλλον να συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή. Αν η πράξη αφορά στη σύναψη γάμου ή συμφώνου συμβίωσης στο έδαφος κράτους άλλου από εκείνο στο οποίο διαμένει ο εξαναγκαζόμενος ή αν η πράξη διαπράχθηκε από μέλος της οικογένειας ή από πρόσωπο που συνοικούσε με το θύμα ή από δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή με τη χρήση όπλου ή απειλή χρήσης όπλου, συντρέχει ιδιαίτερη επιβαρυντική περίσταση.».

Άρθρο 7

Παρενοχλητική κυβερνοπαρακολούθηση – Τροποποίηση άρθρου 333 Ποινικού Κώδικα

(άρθρο 6 της Οδηγίας 2024/1385)

 

Στο άρθρο 333 του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95), περί απειλής, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 αα) διαγράφονται οι λέξεις «Με την ποινή του προηγούμενου εδαφίου τιμωρείται και» και «, χωρίς απειλή βίας ή άλλης παράνομης πράξης», αβ) μετά τη λέξη «παρακολούθηση» προστίθενται οι λέξεις « των κινήσεων και των δραστηριοτήτων», αγ) μετά τις λέξεις, «αντίθετη βούλησή του», προστίθεται η φράση «τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως δύο (2) έτη», β) στην παρ. 2, οι λέξεις «ή χρηματική ποινή» διαγράφονται και μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις το άρθρο 333 διαμορφώνεται ως εξής:

«1. Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας αυτόν με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος ή χρηματική ποινή. Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία με την επίμονη καταδίωξη ή παρακολούθηση των κινήσεων και των δραστηριοτήτων του, όπως ιδίως με την επιδίωξη διαρκούς επαφής με τη χρήση τηλεπικοινωνιακού ή ηλεκτρονικού μέσου ή με επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον αυτού, παρά την εκφρασμένη αντίθετη βούλησή του τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως δύο (2) έτη.

  1. Με την επιφύλαξη διατάξεων ειδικών ποινικών νόμων, αν η πράξη της παρ. 1 τελείται σε βάρος ανηλίκου ή προσώπου που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του επιβάλλεται φυλάκιση έως τρία (3) έτη.
  2. Για την ποινική δίωξη της πράξης της παρ. 1 απαιτείται έγκληση.».

Άρθρο 8

Κυβερνοπαρενόχληση – Προσθήκη παρ. 5 στο άρθρο 337 του Ποινικού Κώδικα

(περ. γ άρθρου 7 της Οδηγίας 2024/1385)

Στο άρθρο 337 του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95), περί προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας, προστίθεται παρ. 5 και το άρθρο 337 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 337

Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας

  1. Όποιος με χειρονομίες γενετήσιου χαρακτήρα, με προτάσεις που αφορούν γενετήσιες πράξεις, με γενετήσιες πράξεις που τελούνται ενώπιον άλλου ή με επίδειξη των γεννητικών του οργάνων, προσβάλλει βάναυσα την τιμή άλλου, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος ή χρηματική ποινή. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση, εκτός αν ο παθών είναι ανήλικος.
  1. Με φυλάκιση έως δύο (2) έτη ή χρηματική ποινή τιμωρείται η πράξη της προηγουμένης παραγράφου, αν ο παθών είναι νεότερος των δώδεκα (12) ετών.
  1. Ενήλικος, ο οποίος μέσω διαδικτύου ή άλλων μέσων ή τεχνολογιών πληροφορικής αποκτά επαφή με πρόσωπο που δεν συμπλήρωσε τα δέκα πέντε (15) έτη και με χειρονομίες ή προτάσεις, προσβάλλει την τιμή του ανηλίκου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών. Αν επακολούθησε συνάντηση ο ενήλικος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών.
  1. Όποιος προβαίνει σε χειρονομίες γενετήσιου χαρακτήρα ή διατυπώνει προτάσεις για τέλεση γενετήσιων πράξεων σε πρόσωπο που εξαρτάται εργασιακά από αυτόν ή εκμεταλλευόμενος τη θέση προσώπου που έχει ενταχθεί σε διαδικασία αναζήτησης θέσης εργασίας, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη.
  2. Όποιος κοινοποιεί ή αποστέλλει σε άλλον, χωρίς τη συναίνεσή του, με οποιονδήποτε τρόπο ή με τη χρήση της τεχνολογίας των πληροφοριών και επικοινωνιών, πραγματική ή σχεδιασμένη εικόνα ή οπτικό ή οπτικοακουστικό υλικό αποτυπωμένο σε ηλεκτρονικό ή άλλο υλικό φορέα, που απεικονίζει γεννητικά όργανα, κατά τρόπο που δύναται να προκαλέσει φόβο, ανησυχία ή ψυχολογική βλάβη στο πρόσωπο που λαμβάνει το υλικό αυτό, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη. Αν το αδίκημα του προηγούμενου εδαφίου διαπράχθηκε κατά προσώπου που φέρει την ιδιότητα δημόσιου εκπροσώπου, δημοσιογράφου ή υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ο δράστης τελεί σε ιεραρχική σχέση ή σχέση εξάρτησης με το θύμα, συντρέχει ιδιαίτερη επιβαρυντική περίσταση.».

 

Άρθρο 9

Διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια – Προσθήκη παρ. 2Α στο άρθρο 184 του Ποινικού Κώδικα

(περ. δ άρθρου 7 της Οδηγίας 2024/1385)

Στο άρθρο 184 του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019 Α’ 95), περί διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια, μετά την παρ. 2, προστίθεται παρ. 2Α ως εξής:

«2Α. Όποιος με τη χρήση της τεχνολογίας των πληροφοριών και επικοινωνιών διαθέτει στο κοινό υλικό που περιέχει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα άλλου προσώπου, χωρίς τη συγκατάθεσή του, με σκοπό την υποκίνηση άλλων ατόμων να του προκαλέσουν σωματική ή ψυχολογική βλάβη τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως τριών (3) ετών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη.».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ, ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ  ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Άρθρο 10

Διαδικασία υποβολής καταγγελίας βίας κατά των γυναικών ή εξ οικείων βίας

(άρθρο 14 της Οδηγίας 2024/1385)

  1. Η καταγγελία για τα εγκλήματα του άρθρου 13 μπορεί να υποβάλλεται πέρα από τα οριζόμενα στις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προφορικά μέσω τηλεφώνου ή άλλων συστημάτων φωνητικών μηνυμάτων ή μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας, προσβάσιμης και σε άτομα με αναπηρία, στην αρμόδια υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.). Σε κάθε περίπτωση, ο καταγγέλλων έχει δικαίωμα να λάβει αντίγραφο της καταγγελίας του, παροχή βοήθειας πρόσφορης και ανάλογης με την ηλικία του, συμπεριλαμβανομένης και της αναγκαίας γλωσσικής βοήθειας, η οποία περιλαμβάνει τη δωρεάν μετάφραση του έγγραφου αποδεικτικού της καταγγελίας του και κάθε πρόσφορο μέσο υποβολής αποδεικτικών στοιχείων.
  1. Η αρμόδια υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. προβαίνει:

α) στην άμεση διερεύνηση του περιεχομένου της αναφοράς, ενεργώντας σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 245 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ν. 4620/2019, A’ 96) και λαμβάνοντας τα προβλεπόμενα στον νόμο μέτρα για την προστασία του θύματος και την πρόσβασή του σε νομική συνδρομή με την τήρηση των υποχρεώσεων εχεμύθειας του άρθρου 20 του ν. 3500/2006 (Α’ 232),

β) στην ενημέρωση και υποβολή του προανακριτικού υλικού στον αρμόδιο εισαγγελέα μετά την ολοκλήρωση της αυτεπάγγελτης προανάκρισης.

  1. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, προσδιορίζονται οι όροι σύστασης και λειτουργίας της τηλεφωνικής γραμμής και της ηλεκτρονικής πλατφόρμας υποβολής καταγγελιών της παρ. 1.

Άρθρο 11

Κοινωνική συμπαράσταση- υποχρεώσεις επαγγελματιών, ατομική αξιολόγηση θυμάτων και διαχείριση της δευτερογενούς θυματοποίησης

(άρθρα 14, 16, 17, 18, 25, 26, 27 και 30 της Οδηγίας 2024/1385)

Τα άρθρα 21, 23 και 23Α του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί της υποχρέωσης κοινωνικής συμπαράστασης στα θύματα, της υποχρέωσης και της ενθάρρυνσης καταγγελίας των επαγγελματιών, της ατομικής αξιολόγησης των θυμάτων και της διαχείρισης του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης τους, και ο ν. 3811/2009 (Α’ 231), περί της διαδικασίας αποζημίωσης του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, εφαρμόζονται αναλόγως για κάθε αδίκημα βίας κατά των γυναικών ή εξ οικείων βίας σύμφωνα με το άρθρο 3 του παρόντος.

Άρθρο 12

Μέτρα για την αφαίρεση ορισμένου διαδικτυακού υλικού

(άρθρο 23 της Οδηγίας 2024/1385)

  1. Με πλήρως και ειδικώς αιτιολογημένη διάταξη του αρμόδιου εισαγγελέα πρωτοδικών, μπορεί να διατάσσεται, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, η αφαίρεση από τον διαχειριστή της ή τον πάροχο φιλοξενίας του περιεχομένου ιστοσελίδας που φιλοξενείται στην Ελλάδα και το οποίο εμπίπτει στις αξιόποινες πράξεις της παρ. 2Α του άρθρου 184 περί διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια, των παρ. 1 και 2 του άρθρου 333 περί παρενοχλητικής κυβερνοπαρακολούθησης, της παρ. 5 του άρθρου 337 περί κυβερνοπαρενόχλησης και του άρθρου 346 του Ποινικού Κώδικα περί εκδικητικής πορνογραφίας , καθώς και της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 927/1979 (Α’ 139) όταν αφορά εκ προθέσεως υποκίνηση βίας ή μίσους κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση το φύλο, από τον διαχειριστή της ή τον πάροχο φιλοξενίας. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των ανωτέρω προσώπων εντός είκοσι τεσσάρων (24) ωρών από την κοινοποίηση της διάταξης του προηγούμενου εδαφίου, διακόπτεται από τους παρόχους υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο (ISPs) η πρόσβαση στη διεύθυνση διαδικτυακού πρωτοκόλλου (IP address) ή στο όνομα χώρου (domain name). Η διάταξη κοινοποιείται στον διαχειριστή της ιστοσελίδας, εφόσον έχει εντοπισθεί, και στους παρόχους υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο μέσω της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (Ε.Ε.Τ.Τ.), η οποία ζητά την άμεση εφαρμογή τους και την ενημέρωση των χρηστών. Ως πάροχοι υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο νοούνται οι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Παρόχων Δικτύων και Υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, που τηρεί η Ε.Ε.Τ.Τ., σύμφωνα με την περ. (κδ) του άρθρου 12 του ν. 4070/2012 (Α’ 82).
  1. Σε κάθε περίπτωση, ο διαχειριστής της ιστοσελίδας μπορεί να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του αρμόδιου εισαγγελέα εφετών, εντός προθεσμίας ενός (1) μήνα από την κοινοποίησή της. Στην περίπτωση άσκησης της προσφυγής του πρώτου εδαφίου, ο εισαγγελέας εφετών αποφαίνεται εντός τριών (3) ημερών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε’

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ (Ν. 3500/2006)

 

Άρθρο 13

Απειλή μέσω επίμονης καταδίωξης ή αθέμιτης παρακολούθησης μέλους οικογένειας – Τροποποίηση παρ. 2 άρθρου 7 ν. 3500/2006

(άρθρο 6 της Οδηγίας 2024/1385)

Στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 7 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας και απειλής, προστίθενται οι λέξεις «ή τελεί την πράξη του δευτέρου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 333 του Ποινικού Κώδικα, περί απειλής, σε βάρος άλλου μέλους της οικογένειας,» και η παρ. 2 διαμορφώνεται ως εξής:

«2. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προκαλεί τρόμο ή ανησυχία σε άλλο μέλος της οικογένειας απειλώντας το με κάθε μορφή βίας ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση. Όποιος τελεί την αξιόποινη πράξη του πρώτου εδαφίου ενώπιον ανηλίκου ή τελεί την πράξη του δεύτερου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 333 του Ποινικού Κώδικα, περί απειλής, σε βάρος άλλου μέλους της οικογένειας, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών.».

Άρθρο 14

Ειδικές ρυθμίσεις για την προδικασία, τη λήψη προληπτικών μέτρων και μέτρων δικονομικού καταναγκασμού, την αρμοδιότητα, την παραπομπή, την εκδίκαση και την εκτέλεση της ποινής επί αδικημάτων ενδοοικογενειακής βίας – Προσθήκη άρθρου 10A στον ν. 3500/2006

(άρθρο 19 της Οδηγίας 2024/1385)

Στο Κεφάλαιο Γ’ του ν. 3500/2006 (Α’232), περί ποινικών διατάξεων, μετά από το άρθρο 10, προστίθεται άρθρο 10Α ως εξής:

«Άρθρο 10Α

Ειδικές διατάξεις

  1. Αν τα εγκλήματα που αναφέρονται στην παρ. 1 του άρθρου 1 έχουν τελεστεί από υπότροπο, τα όρια της ποινής αυξάνονται σύμφωνα με το άρθρο 82Α του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95). Υπότροπος θεωρείται όποιος έχει καταδικαστεί αμετάκλητα: α) σε βαθμό πλημμελήματος μέσα στην προηγούμενη πενταετία από τον χρόνο τέλεσης της πράξης, για αδίκημα ενδοοικογενειακής βίας ανεξαρτήτως ύψους ποινής ή για αδίκημα βίας σε ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών και β) για τα αδικήματα της περ. α) όταν έχουν τελεστεί σε βαθμό κακουργήματος μέσα στην προηγούμενη δεκαετία από τον χρόνο τέλεσης της πράξης.
  1. Στις περιπτώσεις των εγκλημάτων που εμπίπτουν στον παρόντα νόμο, η ανώτερη των δύο (2) ετών στερητική της ελευθερίας ποινή, δεν μετατρέπεται και δεν αναστέλλεται με κανέναν τρόπο, τυχόν δε ασκηθείσα έφεση δεν έχει αναστέλλουσα ισχύ. Περιοριστικοί όροι που αποσκοπούν στην προστασία του θύματος, και ιδίως η απαγόρευση προσέγγισης και κάθε είδους επικοινωνίας με το θύμα και άτομα του συγγενικού του περιβάλλοντος, μπορούν να επιβληθούν από το δικαστήριο και ως παρεπόμενη ποινή με τη δημοσίευση της καταδικαστικής απόφασης, στην οποία καθορίζεται και η διάρκειά τους. Η εκτέλεση της παρεπόμενης ποινής δεν αναστέλλεται.
  1. Στα κακουργήματα, και σε όσα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας προβλέπεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους, επιβάλλεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι δεν επαρκούν οι περιοριστικοί όροι κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ν. 4620/2019, Α’ 96) και τον παρόντα νόμο, κατ’ οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση ή, εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι δεν επαρκεί ούτε αυτός, προσωρινή κράτηση, όταν με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης και την εν γένει προσωπικότητα του κατηγορουμένου κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανόν να διαπράξει και άλλα εγκλήματα και ιδίως όταν η πράξη τελέστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα ή κατά συρροή ή κατ’ εξακολούθηση ή καθ’ υποτροπή κατά την έννοια του παρόντος νόμου ή όταν προκύπτει σκοπός φυγής αυτού με βάση τα κριτήρια της παρ. 1 του άρθρου 286 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ή όταν δεν έχει γνωστή διαμονή στη χώρα ή όταν παραβίασε τους τεθέντες περιοριστικούς όρους. Στα πλημμελήματα το ανώτατο όριο των ανωτέρω μέτρων είναι διάρκειας έως έξι (6) μήνες, μη δυνάμενο να παραταθεί, με ενδιάμεσο έλεγχο της διάρκειας αυτών στους τρεις (3) μήνες. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι γενικές διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιβολή των μέτρων αυτών.
  1. Για τα αδικήματα του άρθρου 1 ο αρμόδιος εισαγγελέας δύναται, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης, να παραγγέλλει στις υπηρεσίες των φορέων της γενικής κυβέρνησης της περ. β) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α’ 143), την κατά προτεραιότητα και κατά παρέκκλιση οποιασδήποτε ειδικής ή γενικής διάταξης, απόσπαση ή μετάθεση του υπαλλήλου – θύματος ενδοοικογενειακής βίας, σε θέση αντίστοιχη, λαμβανομένων υπόψιν των τυπικών προσόντων που απαιτούνται από τον φορέα υποδοχής. Για την αξιολόγηση του αιτήματος λαμβάνονται υπόψη ιδίως τα χαρακτηριστικά της αξιόποινης πράξης, ο κίνδυνος για την ασφάλεια του θύματος, η σωματική και ψυχική υγεία του θύματος και των μελών της οικογένειάς του, οι οικογενειακές και οικονομικές ανάγκες του θύματος, καθώς και η αναγκαιότητα αλλαγής εργασιακού περιβάλλοντος. Για την εφαρμογή της παρούσας απαιτείται προηγούμενη αίτηση του θύματος στην υπηρεσία του, η οποία, αφού επισυναφθεί εισήγηση του φορέα υποδοχής, διαβιβάζεται από αυτή, αμελλητί, στον αρμόδιο εισαγγελέα.

Αν ο φορέας υποδοχής δεν αποστείλει την εισήγησή του εντός σαράντα οκτώ (48) ωρών από τη λήψη του αιτήματος, συνάγεται η συμφωνία του. Η απόσπαση ή μετάθεση του υπαλλήλου που πραγματοποιείται κατόπιν της ανωτέρω εισαγγελικής παραγγελίας υλοποιείται υποχρεωτικά με την έκδοση σχετικής απόφασης από το αρμόδιο όργανο των ανωτέρω φορέων, το αργότερο εντός ενός (1) μηνός από την κοινοποίηση της εισαγγελικής παραγγελίας. Η απόσπαση ή μετάθεση ισχύει για χρονικό διάστημα ενός (1) έτους από την εμφάνιση στην υπηρεσία, με δυνατότητα ισόχρονης παράτασης με νεότερη εισαγγελική παραγγελία κατά την ανωτέρω διαδικασία και μέχρι τη συμπλήρωση συνολικά τριών (3) ετών.

  1. Η προδικασία για τα αδικήματα του παρόντος διεξάγεται στον απολύτως αναγκαίο χρόνο και η εκδίκασή τους προσδιορίζεται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα. Η διαδικασία του άρθρου 309 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, περί περάτωσης κύριας ανάκρισης, κατ’ εξαίρεση εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις κακουργημάτων του παρόντος νόμου, ανεξαρτήτως του καθ’ ύλη δικαστηρίου παραπομπής.
  1. Σε κάθε περίπτωση αναβολής της εκδίκασης των αδικημάτων του άρθρου 1 στο πλαίσιο της διαδικασίας των άρθρων 417 έως 427 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, αν ο χρόνος αναβολής δεν υπερβαίνει τις τρεις (3) ημέρες, και για λόγους ανωτέρας βίας τις πέντε (5), η κράτηση διατηρείται, εκτός αν το δικαστήριο, αφού ακούσει και το θύμα, κρίνει αιτιολογημένα ότι δεν συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων.
  1. Οι διατάξεις που αφορούν τα πρόσωπα της περ. δ) του άρθρου 110 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας δεν εφαρμόζονται για τα αδικήματα του παρόντος, οι δε δράστες αυτών δεν εξαιρούνται από την αυτόφωρη διαδικασία.
  2. Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 135 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, περί μη παραπομπής σε άλλο ισόβαθμο και ομοειδές δικαστήριο, εφαρμόζεται και για όλα τα αυτόφωρα εγκλήματα του παρόντος.
  1. Ο εισαγγελέας πρωτοδικών που επιλαμβάνεται καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία εξετάζει άμεσα και αυτεπαγγέλτως την περίπτωση εφαρμογής του πέμπτου εδαφίου του άρθρου 1532 του Αστικού Κώδικα, περί συνεπειών κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, και, αν κρίνει ότι δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής του, προβαίνει σε σχετική σημείωση στο σώμα της δικογραφίας.».

Άρθρο 15

Ένταξη της αναγνώρισης βασικών περιστατικών της υπόθεσης και της υποχρέωσης κάλυψης άμεσων οικονομικών αναγκών στους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης- Τροποποίηση παρ. 2 άρθρου 11 ν. 3500/2006

Στην παρ. 2 του άρθρου 11 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί των προϋποθέσεων της ποινικής διαμεσολάβησης, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο εισαγωγικό εδάφιο, προστίθενται οι λέξεις «αναγνωρίζει τα βασικά περιστατικά της υπόθεσης και», β) στο πρώτο εδάφιο της περ. γ), προστίθενται οι λέξεις «, καθώς επίσης και αποζημίωση για την κάλυψη των άμεσων αναγκών αυτού» και η παρ. 2 διαμορφώνεται ως εξής:

«2. Προϋπόθεση για την έναρξη της Διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι η υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι αναγνωρίζει τα βασικά περιστατικά της υπόθεσης και είναι πρόθυμο σωρευτικά:

α) Να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Για την υπόσχεση αυτή συντάσσεται έκθεση κατά τα άρθρα 148 επ. του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

β) Να παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα ή πρόγραμμα απεξάρτησης για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα ή σε ιδιωτικό φορέα που εποπτεύεται από τα Υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας ή Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές. Ο υπεύθυνος του προγράμματος πιστοποιεί την ολοκλήρωση της παρακολούθησής του. Το σχετικό πιστοποιητικό επισυνάπτεται στον φάκελο της δικογραφίας. Αναφέρονται δε σε αυτό, αναλυτικά, το αντικείμενο του συμβουλευτικού – θεραπευτικού προγράμματος ή του προγράμματος απεξάρτησης και ο αριθμός των συνεδριών που παρακολούθησε ο ενδιαφερόμενος. Σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της παρακολούθησης του προγράμματος εφαρμόζεται η παρ. 3 του άρθρου 13.

γ) Να άρει ή να αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες που προκλήθηκαν από την πράξη και να καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα, καθώς επίσης και αποζημίωση για την κάλυψη των άμεσων αναγκών αυτού. Αν αποδεδειγμένα προκύπτει, πως τόσο το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, όσο και το θύμα βρίσκονται σε πρόδηλη οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποζημιωθεί το θύμα σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και υφίσταται η ανάγκη μετεγκατάστασης του θύματος και των ανήλικων τέκνων του σε ασφαλές περιβάλλον και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών τους, προβλέπεται η καταβολή εφάπαξ ποσού αποζημίωσης προς το θύμα, η οποία καταβάλλεται δίχως καθυστέρηση από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης του άρθρου 1 του ν. 3811/2009 (Α’ 231) κατόπιν αίτησης του θύματος με αναλογική εφαρμογή του ανωτέρου νόμου. Η περ. δ’ του άρθρου 9 του ν. 3811/2009, περί κατάχρησης δικαιώματος, εφαρμόζεται αναλόγως. Το Ελληνικό Δημόσιο υποκαθίσταται στα δικαιώματα του αποζημιωθέντος θύματος σε βάρος του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, μέχρι το ύψος του καταβληθέντος ποσού, την είσπραξη του οποίου επιδιώκει σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α’ 190). Η αποζημίωση του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο, δεν θίγει το δικαίωμα αποζημίωσής του από το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 του Αστικού Κώδικα.

δ) Να προβεί σε κάθε άλλη ενέργεια αποκατάστασης ή μεταμέλειας που προτείνει το θύμα.».

Άρθρο 16

Απόρριψη συμφωνίας διαμεσολάβησης με αιτιολογημένη διάταξη του εισαγγελέα – Κριτήρια απόρριψης και δικαίωμα προσφυγής ενώπιον του εισαγγελέα εφετών – Τροποποίηση παρ. 5, 6, 7 και προσθήκη παρ. 5Α στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006

  1. Στην παρ. 5 του άρθρου 12 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί της διαδικασίας της ποινικής διαμεσολάβησης, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) το τρίτο εδάφιο αντικαθίσταται, β) προστίθενται εδάφια, τέταρτο, πέμπτο και έκτο, και μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις η παρ. 5 διαμορφώνεται ως εξής:

«5. Αν η απάντηση του παθόντος είναι αρνητική ή αυτός δεν απαντήσει ή δεν επέλθει συμφωνία ως προς τους όρους της περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 11, κινείται η ποινική διαδικασία κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η απάντηση του παθόντος είναι θετική, ο εισαγγελέας με διάταξή του θέτει τη δικογραφία σε ειδικό αρχείο της εισαγγελίας. Ο εισαγγελέας σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ενόψει του συμφέροντος και των αναγκών του θύματος, δύναται να μην δεχθεί τη συμφωνία των μερών για διαμεσολάβηση, με αιτιολογημένη διάταξή του, λαμβάνοντας υπόψη, ιδίως, κριτήρια, όπως η σοβαρότητα, η σκληρότητα τέλεσης και η κατά συρροή ή καθ’ υποτροπή τέλεση του εγκλήματος, η εξακολουθητική παραβίαση της σωματικής, ψυχολογικής ή γενετήσιας ακεραιότητας του θύματος, ο βαθμός του ψυχικού τραύματος που του προκλήθηκε, οι ανισορροπίες συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ δράστη ή υπόπτου και θύματος, η ηλικία, η ωριμότητα ή η νοητική ικανότητα του τελευταίου, οι κίνδυνοι επανειλημμένης βίας ή σωματικής ή ψυχολογικής βλάβης ή κακοποίησης παιδιών ή χρήσης όπλων, καθώς, επίσης, και η κατάχρηση ναρκωτικών ή αλκοόλ, κατάσταση ψυχικής υγείας ή συμπεριφορά παρενοχλητικής παρακολούθησης από τον δράστη ή τον ύποπτο και εν γένει οποιοιδήποτε ισχυροί παράγοντες, που θα μπορούσαν να μειώσουν την ικανότητα του θύματος για συνειδητή επιλογή ή προδικάζουν αρνητικές συνέπειες σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, για τη διαμόρφωση της κρίσης του εισαγγελέα, διενεργείται προηγούμενη κλήτευση και ακρόαση των μερών, ενώ δύναται να ζητηθεί από αυτόν, συμβουλευτικά, η γνώμη των επιστημόνων που αναφέρονται στην παρ. 3 του άρθρου 18. Το πρόσωπο στο οποίο αποδίδεται η τέλεση της πράξης έχει δικαίωμα προσφυγής κατά της διάταξης του τρίτου εδαφίου στον αρμόδιο εισαγγελέα εφετών με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 52 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν ο εισαγγελέας εφετών, αφού καλέσει και ακούσει τα μέρη, δεχτεί την προσφυγή, παραγγέλλει τη θέση της δικογραφίας στο ειδικό αρχείο της εισαγγελίας, διαφορετικά την κίνηση της ποινικής διαδικασίας κατά τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και την καταστροφή του σχετικού υλικού με ανάλογη εφαρμογή της παρ. 5 του άρθρου 302 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».

  1. Στο άρθρο 12 του ν. 3500/2006, μετά την παρ. 5, προστίθεται παρ. 5Α ως εξής:

«5Α. Ο εισαγγελέας δύναται, ύστερα από αίτημα του θύματος ή και αυτεπαγγέλτως και αφού εξετάσει νέα πραγματικά περιστατικά ή στοιχεία κατόπιν κλήτευσης και ακρόασης των μερών, να τροποποιήσει τους όρους της διαμεσολάβησης, τάσσοντας νέους όρους σύμφωνα με τα κριτήρια και τη διαδικασία της παρ. 5.».

  1. Στην παρ. 6 του άρθρου 12 του ν. 3500/2006, οι λέξεις «της παρ. 5» αντικαθίστανται από τις λέξεις «των παρ. 5 και 5Α» και η παρ. 6 διαμορφώνεται ως εξής:

«6. Αν τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται η τέλεση της πράξης είναι περισσότερα ή η φερόμενη ως τελεσθείσα πράξη αφορά περισσότερα θύματα, η δικογραφία χωρίζεται για τα μέρη που συναινούν και λαμβάνει αυτοτελή δικονομική πορεία σύμφωνα με τις επιμέρους διακρίσεις των παρ. 5 και 5Α.

  1. Στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 7 του άρθρου 12 του ν. 3500/2006, οι λέξεις «του δεύτερου εδαφίου» διαγράφονται και η παρ. 7 διαμορφώνεται ως εξής:

«7. Η συμφωνία των διαδίκων μερών για την κατά την παρ. 2 του άρθρου 11 του παρόντος έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης μπορεί να υποβληθεί και με σχετικό πρακτικό εκ μέρους των συνηγόρων τους, στον αρμόδιο εισαγγελέα το αργότερο εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος. Στην τελευταία περίπτωση ο αρμόδιος εισαγγελέας αποσύρει τη δικογραφία από το πινάκιο προκειμένου να λάβουν χώρα οι ενέργειες της παρ. 5 του παρόντος.».

Άρθρο 17

Διακοπή της διαμεσολάβησης και καταστροφή υλικού διαμεσολάβησης σε περίπτωση μη ολοκλήρωσής της – Τροποποίηση παρ. 3 άρθρου 13 ν. 3500/2006

Στην παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί των ποινικών συνεπειών της ποινικής διαμεσολάβησης, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο πρώτο εδάφιο προστίθενται οι λέξεις «ή η άσκηση ποινικής δίωξης για αδίκημα του παρόντος που τελέστηκε κατά τη διάρκεια της,», β) προστίθεται τρίτο εδάφιο, και η παρ. 3 διαμορφώνεται ως εξής:

«3. Η διαπιστούμενη από τον εισαγγελέα υπαίτια μη ολοκλήρωση της ποινικής διαμεσολάβησης ή η άσκηση ποινικής δίωξης για αδίκημα του παρόντος που τελέστηκε κατά τη διάρκεια της, διακόπτει τη διαδικασία και προκαλεί την αναδρομική άρση των επελθόντων αποτελεσμάτων. Στην περίπτωση αυτή ο εισαγγελέας ανασύρει τη δικογραφία από το αρχείο, η δε ποινική διαδικασία συνεχίζεται κατά τις οικείες διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, χωρίς να επιτρέπεται πλέον η υποβολή νέου αιτήματος για ποινική διαμεσολάβηση. Το σχετικό υλικό καταστρέφεται με ανάλογη εφαρμογή της παρ. 5 του άρθρου 302 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας περί ποινικής συνδιαλλαγής.».

Άρθρο 18

Έκδοση διάταξης επιβολής περιοριστικών όρων – Τροποποίηση παρ. 1 και προσθήκη παρ. 4 στο άρθρο 18 ν. 3500/2006

  1. Στην παρ. 1 του άρθρου 18 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί των περιοριστικών όρων, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο πρώτο εδάφιο, μετά τις λέξεις «ξενώνες φιλοξενίας,» προστίθενται οι λέξεις «η απαγόρευση κάθε είδους επικοινωνίας με το θύμα, η παράδοση στην οικεία αστυνομική αρχή όπλων που νόμιμα κατέχει, η ηλεκτρονική του επιτήρηση με τη χρήση τεχνολογίας εντοπισμού θέσης και κίνησης, η εμφάνισή του στο οικείο αστυνομικό τμήμα και η παροχή στοιχείων επικοινωνίας διαθέσιμων στις αρχές ανά πάσα στιγμή,», β) στο δεύτερο εδάφιο προστίθενται οι λέξεις «τα στοιχεία της προσωπικότητας και», γ) στο τρίτο εδάφιο προστίθενται οι λέξεις «στον καθ’ ου, στο θύμα και» και δ) το τέταρτο εδάφιο καταργείται, και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:

«1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθούν στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή, ή από το δικαστικό συμβούλιο ή από τον εισαγγελέα που έχει επιληφθεί σε κάθε δικονομικό στάδιο της υπόθεσης, με αιτιολογημένη διάταξή του, κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών, και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, περιοριστικοί όροι, όπως ιδίως η απομάκρυνσή του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας, η απαγόρευση κάθε είδους επικοινωνίας με το θύμα, η παράδοση στην οικεία αστυνομική αρχή όπλων που νόμιμα κατέχει, η ηλεκτρονική του επιτήρηση με τη χρήση τεχνολογίας εντοπισμού θέσης και κίνησης, η εμφάνισή του στο οικείο αστυνομικό τμήμα και η παροχή στοιχείων επικοινωνίας διαθέσιμων στις αρχές ανά πάσα στιγμή, η συμμετοχή του σε θεραπευτικά ή συμβουλευτικά προγράμματα ή προγράμματα απεξάρτησης. Για την επιβολή περιοριστικών όρων λαμβάνονται υπόψη ιδίως η βαρύτητα και η συχνότητα της πράξης, τα στοιχεία της προσωπικότητας και η επικινδυνότητα του δράστη και η υποτροπή. Απόσπασμα των ανωτέρω αποφάσεων, βουλευμάτων και διατάξεων, που επιβάλλουν περιοριστικούς όρους διαβιβάζεται αυθημερόν στον αρμόδιο για την εκτέλεσή τους Εισαγγελέα και κοινοποιείται αμελλητί στον καθ’ ου, στο θύμα και στις διωκτικές αρχές.».

  1. Στο άρθρο 18 του ν. 3500/2006 προστίθεται παρ. 4 ως εξής:

«4. Κατά της διάταξης του εισαγγελέα πρωτοδικών που επιβάλλει περιοριστικούς όρους, ο καθ’ ου μπορεί να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του συμβουλίου πλημμελειοδικών εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την κοινοποίηση. Η προθεσμία αυτή και η άσκηση της προσφυγής δεν αναστέλλουν την ισχύ της διάταξης. Στο διατακτικό της τελευταίας μνημονεύονται ειδικά το δικαίωμα και η προθεσμία άσκησης προσφυγής. Όποιος παραβιάζει τον περιοριστικό όρο που του έχει επιβληθεί τιμωρείται με φυλάκιση. Το θύμα ενημερώνεται αμελλητί για την παραβίαση του περιοριστικού όρου της προσέγγισης του θύματος από την αρμόδια αστυνομική αρχή, εφόσον έχει περιέλθει σε γνώση της.».

Άρθρο 19

Τρόπος εξέτασης των ανηλίκων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας –  Κλήση και τρόπος εξέτασης ενηλίκων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας – Τροποποίηση παρ. 2 και προσθήκη παρ. 3 στο άρθρο 19 του ν. 3500/2006

Στο άρθρο 19 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί της εξέτασης μαρτύρων, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στην παρ. 2, προστίθεται δεύτερο εδάφιο, β) προστίθεται παρ. 3, και το άρθρο 19 διαμορφώνεται ως εξής:

«Άρθρο 19

Εξέταση μαρτύρων

  1. Σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, μέλη της οικογένειας εξετάζονται ως μάρτυρες χωρίς όρκο.
  2. Οι ανήλικοι, κατά την εκδίκαση των υποθέσεων της προηγούμενης παραγράφου, δεν κλητεύονται ως μάρτυρες στο ακροατήριο, αλλά αναγιγνώσκεται η κατάθεσή τους, εφόσον υπάρχει, εκτός εάν η εξέτασή τους κρίνεται αναγκαία από το δικαστήριο. Ειδικά για τα ανήλικα θύματα ενδοοικογενειακής βίας εφαρμόζεται το άρθρο 227 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
  3. Το θύμα ενδοοικογενειακής βίας κλητεύεται νόμιμα για μαρτυρία στο δικαστήριο. Αν απουσιάζει και το δικαστήριο κρίνει ότι για λόγους προστασίας της ψυχικής ή σωματικής του υγείας δεν είναι δυνατή η εμφάνισή του, τότε αναγιγνώσκεται η κατάθεσή του κατά την προανάκριση, σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 363 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.».

Άρθρο 20

Ένταξη των φαρμακοποιών και των φυσιοθεραπευτών στους επαγγελματίες που έχουν υποχρέωση αναφοράς εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας – Τύπος και διαδικασία αναφοράς – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 23 ν. 3500/2006

Στην παρ. 1 του άρθρου 23 του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί των υποχρεώσεων των επαγγελματιών, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο πρώτο εδάφιο αα) μετά τη λέξη «προπονητής» προστίθεται η λέξη «, φυσικοθεραπευτής», αβ) οι λέξεις «, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα» αντικαθίστανται από τις λέξεις «ενδείξεις διάπραξης σε βάρος ανηλίκου εγκλήματος», β) το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται, δ) προστίθενται εδάφια, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:

«1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, επιμελητής, προπονητής, φυσικοθεραπευτής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο ενδείξεις διάπραξης σε βάρος ανηλίκου εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες διωκτικές αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ο φαρμακοποιός ή ο φυσικοθεραπευτής που, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, διαπιστώνει ενδείξεις διάπραξης σε βάρος ενηλίκου εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας, καθώς, επίσης, και ο ιατρός που διαπιστώνει τέτοιες ενδείξεις, με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης του ενηλίκου. Η υποχρέωση ισχύει ανεξαρτήτως ύπαρξης επαγγελματικού απορρήτου. Η αναφορά υποβάλλεται εγγράφως ή ηλεκτρονικά ή προφορικά και συντάσσεται σχετική έκθεση. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, μπορεί να υποβληθεί αναφορά τηλεφωνικά, η οποία καταχωρείται σε σχετικό αρχείο της Ελληνικής Αστυνομίας, και ακολούθως υποβάλλεται και κατά το προηγούμενο εδάφιο.».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ’

ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 21

Τελική διάταξη

(άρθρο 11 της Οδηγίας 2024/1385)

  1. Η τέλεση των αδικημάτων του άρθρου 3, όταν ο δράστης έχει καταδικασθεί αμετάκλητα στο παρελθόν για ομοειδή εγκλήματα, συνιστά επιβαρυντική περίσταση.
  2. Για τις αξιόποινες πράξεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ν. 3500/2006 (Α’ 232), ως μέλη της οικογένειας θεωρούνται τόσο οι παρέχοντες όσο και οι αποδέκτες υπηρεσιών φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας.
  3. Για τα αδικήματα της παρ. 5 του άρθρου 184, περί διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια, των παρ. 1, 2 και 3 του άρθρου 315, περί ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων, της παρ. 3 του άρθρου 330, περί παράνομης βίας – καταναγκασμού σε γάμο, του δεύτερου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 333 περί απειλής, της παρ. 5 του άρθρου 337 περί κυβερνοπαρενόχλησης και του άρθρου 346 περί εκδικητικής πορνογραφίας του Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95), οι ελληνικοί ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται και όταν η πράξη τελείται στην αλλοδαπή από ημεδαπό, ακόμα και αν δεν είναι αξιόποινη κατά τους νόμους της χώρας όπου τελέστηκε, μη εφαρμοζόμενων των προϋποθέσεων των παρ. 1 και 3 του άρθρου 6 του Ποινικού Κώδικα.
Σχόλια 1 … 4 5 6
  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:45 | Λένα

    Να καταργηθούν πλήρως οι αναστολές για τους καταδικασθέντες ενδοοικογενειακής βίας
    Να καταργηθεί άμεσα ο νόμος της συνεπιμέλεας
    Να υπάρχει Μητρώο- λίστα για τους καταδικασθέντες, και να δημοσιεύεταιπου να εξαιρείται από το νόμο περί προσωπικών δεδομένων

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:04 | Δασκαλακη σοφια

    Θα πρότεινα την αναγκαιότητα του επείγοντος για ουσιαστική στήριξη των Δήμων σε ειδικευμένο προσωπικό, κοινωνικών λειτουργών και ψυχολογία για την άμεση αντιμετώπιση και αξιολογηση περιστατικών Βίας.Καθως και την οικονομική στήριξη στους Δήμους.Να εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί και οι οδηγίες συμμόρφωσης.
    ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΣΟΦΙΑ μέλος ΔΕΠΙΣ ΒΥΡΩΝΑ
    ΣΗΦΑΚΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΕΠΙΣ ΒΥΡΩΝΑ

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:10 | ΕΝΕΡΓΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ : Δυστυχώς και τα δύο φύλα, γυναίκα και άνδρας, είναι εξίσου ικανά να εγκληματούν και να κακοποιούν, να σκοτώνουν και να εκβιάζουν, σε ποσοστό 60% άνδρες και 40% γυναίκες σύμφωνα με την πανελλαδική ετήσια έρευνα εγκληματικότητας της ΕΛΑΣ. https://energoigoneis.wordpress.com/2022/10/07/killers/

    Η ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. Χρειάζεται ΑΜΕΣΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ η συναισθηματική βία που ασκείται από τους γονείς προς τα παιδιά και κατά 98% από γυναίκες που έχουν καταχρηστικά την αποκλειστική επιμέλεια και εργαλειοποιούν τα ίδια τους τα παιδιά εναντίον του άλλου γονέα, σε συνεργάσια και με την καθοδήγη του παραδικαστικού κυκλώματος αστυνομικών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, δικηγόρων και δικαστών. https://energoigoneis.wordpress.com/2024/09/17/%ce%b7-%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%be%ce%b5%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%ba%ce%bf/

    ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ ΑΛΛΗΛΟΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ : Η έξαρση της νεανικής εγκληματικότητας, η ενδοσχολική βία, η έμφυλη βία μεταξύ συντρόφων, η οπαδική βία, οι αυτοκτονίες, οι συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ γονέων, έχουν κοινές ρίζες με κοινά χαρακτηριστικά και κοινά αποτελέσματα. Όλοι κάποτε ήταν παιδιά, που μεγαλώσανε με τραύματα και δυστυχώς δεν μπορούν να διαχειριστούν ώριμα και πολιτισμένα κάποιες καταστάσεις γιατί δεν έχουν μάθει τον τρόπο. Όλες οι εκφάνσεις της βίας θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ΟΛΙΣΤΙΚΑ, ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΑ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, μέσα από μια ξεκάθαρη στρατηγική και συντονισμένες ενέργειες από παιδοψυχιάτρους, ψυχολόγους, εκπαιδευτικούς, πνευματικούς και ειδικούς συμβούλους για την μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της αιτίας του τεράστιου προβλήματος στην ρίζα του.

    ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ : Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά που δημοσίευσε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (και επιμελώς αποσιωπούνται από την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ) τουλάχιστον 5.500 άνδρες έχουν κακοποιηθεί μέσα σε δέκα μήνες από τις γυναίκες-συντρόφους τους (ψυχολογικά, σωματικά και σεξουαλικά) με αντίστοιχη ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών, σε συντριπτικό ποσοστό 85% έναντι 15% που αφορά στις γυναίκες αυτόχειρες! http://www.energoigoneis.gr

    Η ΧΙΟΝΟΣΤΟΙΒΑΔΑ από ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ με κίνητρα την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, την ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ και την ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ εντείνουν την ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ : Είναι διαπιστωμένο πως τα περισσότερα περιστατικά βίας αφορούν σε γονείς-συντρόφους που μάχονται αντί να συνεργάζονται για το καλό των παιδιών τους, αφού κάθε πιθανή κακόβουλη-αποξενώτρια «μητέρα» θεωρεί αποκλειστική της ιδιοκτησία τα παιδιά και στην πρώτη κρίση σχέσης-γάμου χρησιμοποιεί την πιο διαδεδομένη ενδοοικογενειακή απειλή «Θα σου πάρω τα παιδιά, θα εξαφανιστώ και δεν θα τα ξαναδείς» που είναι η πιο θανάσιμη πληγή για έναν τίμιο άνδρα-πατέρα που παλεύει μια ζωή για να χτίσει σε γερά θεμέλια μια σωστή οικογένεια.

    ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ : Σύμφωνα με την ετήσια πανελλήνια στατιστική έρευνα του οργανισμού, οι γυναίκες (μητέρες) είναι για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά πρωταθλήτριες στην κακοποίηση των ανηλίκων τέκνων τους με τριπλάσιο ποσοστό έναντι των ανδρών (πατέρες).

    ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ TMHMATA : Οι επικοινωνιακά μεροληπτικές και προκατειλημμένες ΜΩΒ και ΡΟΖ αφίσες που έχουν κατακλύσει τα αναποτελεσματικά τμήματα ενδοοικογενειακής βίας από ανειδίκευτους αποσπασμένους αστυνομικούς, μόνο ισότητα και αμεροληψία δεν αποπνέουν, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν αποτρεπτικά στην καταγγελία ανδρών έναντι των γυναικών και υποτιμητικά σε κάθε βάσιμη καταγγελία ανδρικής κακοποίησης.

    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : Θα έπρεπε να εστιάζει στην πρόληψη και την εκπαίδευση, με πρώτιστο μέλημα την αποτελεσματική προστασία των παιδιών, που είναι και τα πραγματικά ανυπεράσπιστα θύματα των βίαιων εξάρσεων γυναικών και ανδρών που δυσκολεύονται να επιβιώσουν μέσα στο τοξικό περιβάλλον μιας διαλυμένης οικογένειας που βάλλεται πανταχόθεν από την καθημερινή ακρίβεια, τα υπέρογκα ενοίκια, την συσσώρευση χρεών, την υπερφορολόγηση, την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής.

    ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ : Η μεροληπτική νομολογία που αγανακτεί την κοινωνία και προωθεί την έμφυλη βία χτίζεται από το δικαστικό σώμα που η συντριπτική του πλειοψηφία αποτελείται από 95% γυναίκες.

    ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ για την ΑΜΕΣΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

    01. ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΕΚΝΩΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΓΟΝΕΑ
    02. Η ΓΟΝΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. ΑΜΕΣΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ!
    03. ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
    04. ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΤΗΤΑ στην ΝΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΑΤΕΡΑ και ΜΗΤΕΡΑΣ
    05. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ με ΑΡΤΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ
    06. ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
    07. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΓΟΝΕΩΝ στη ΓΕΙΤΟΝΙΑ (ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ)
    08. ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ ΓΟΝΕΩΝ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ σε κάθε ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
    09. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ και ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
    10. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ με ΚΙΝΗΤΡΑ και ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ
    11. ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ με ΙΣΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΑΜΟΙΒΗ για ΟΛΕΣ και ΟΛΟΥΣ
    12. ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ με ΕΜΠΝΕΥΣΗ και ΟΡΑΜΑ για τους ΜΑΘΗΤΕΣ
    13. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ για ΟΛΟΥΣ
    14. ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ, ΙΣΟΣΤΑΘΜΙΣΜΕΝΗ, ΔΙΑΦΑΝΗΣ και ΔΙΚΑΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ για ΟΛΟΥΣ
    15. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ προς ΥΓΙΗ ΕΚΤΟΝΩΣΗ

    ΕΝΕΡΓΟΙ ΓΟΝΕΙΣ http://www.energoigoneis.gr

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:15 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Άρθρο 5
    Ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων – Αντικατάσταση άρθρου 315 Ποινικού Κώδικα
    (άρθρο 3 της Οδηγίας 2024/1385)

    Ο τίτλος του συγεκριμένου άρθρου της Οδηγίας είναι «Ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων»
    ____________________________________________________________________________
    Επίσης προτείνουμε ο όρος «εξ οικείων βία» που αποτελεί μετάφραση του «domestic violence» να ενσωματωθεί στο Ελληνικό Δίκαιο ως «ενδοοικογενειακή βία»

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:40 | Α.Ε.

    Η Οδηγία (άρθρο 8) περιλαμβάνει την ποινικοποίηση της υποκίνησης μίσους ή βίας με βάση το φύλο. Το φύλο ήδη απουσιάζει από τα προστατευόμενα χαρακτηριστικά της ισχύουσας νομοθεσίας περί ρητορικής μίσους και εγκλημάτων μίσους κατά παραβίαση του ευρωπαϊκού κεκτημένου και παρ’ όλα αυτά απουσιάζει και από το εν λόγω σχέδιο νόμου. Γιατί ο Έλληνας νομοθέτης προβαίνει σε επιλεκτική ενσωμάτωση των Οδηγιών και των Διεθνών Συνθηκών που αφορούν την νομική αντιμετώπιση της έμφυλης βίας; Βάσει ποιων κριτηρίων; Είναι γνωστή η στενή σύνδεση της ρητορικής μίσους και των εγκλημάτων μίσους και δεν έχει παρασχεθεί καμία πληροφόρηση στους πολίτες για τους λόγους που το φύλο επίμονα εξαιρείται από τα προστατευόμενα χαρακτηριστικά της νομοθεσίας για τη ρητορική μίσους και τα εγκλήματα μίσους.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:22 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Τροποποίηση Άρθρου 23A, Ν. 3500/2006: Ατομική αξιολόγηση των θυμάτων και διαχείριση του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης,

    οι τροποποιήσεις που προτείνονται εμφανίζονται με κεφαλαία.

    Παράγραφος 2
    «2. Η ατομική αξιολόγηση και διαχείριση του κινδύνου διενεργείται α) με τη συμμετοχή του θύματος και β) ΜΕΣΩ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ των πληροφοριακών συστημάτων της ΕΛ.ΑΣ. και της Δικαιοσύνης, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη:…»
    Στους παράγοντες της παρ. 2 χρειάζεται να προστεθούν όλα τα παρακάτω:
    α) ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΦΥΛΟ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, Η ΥΠΑΡΞΗ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΜΑ ΜΕΛΩΝ (Π.Χ. ΤΕΚΝΑ) ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΡΑΣΤΗ
    β) ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ Ή ΤΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΆΛΛΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΙΔΙΩΣ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ, ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ/Ή ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ Ή ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ (ΜΕ ΤΟ ΊΔΙΟ Ή ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΥΜΑΤΑ) Ή ΓΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΩΝ ΖΩΩΝ, ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΌΡΩΝ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

    Παράγραφος 5
    «5. Ο τελικός προσδιορισμός και η λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας του θύματος γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του Ή ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΟΠΟΥ:
    Α) ΤΟ ΕΝΗΛΙΚΟ ΘΥΜΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΨΗΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ/Η ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
    Β) ΤΟ ΘΥΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙ ΛΟΓΩ ΑΝΗΛΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Η ΑΛΛΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ.»

    Παράγραφος 3. Απαιτείται να απλοποιηθεί η διαδικασία προκειμένου να μειωθεί η δευτερογενής θυματοποίηση. Προτείνονται τα ακόλουθα (αν δεν συμπεριληφθούν στον Άρ 23Α, πρέπει να συμπεριληφθούν στην ΚΥΑ της παρ. 6)
    • η αρχική αξιολόγηση κινδύνου πρέπει να διεξαχθεί άμεσα, και σε όλα τα θύματα, και όχι «όποτε κρίνεται αναγκαίο». Η επικαιροποίησή της πρέπει να προβλεφθεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή όταν ουσιωδώς μεταβάλλονται οι περιστάσεις
    • η αίτηση από το θύμα είναι περιττή: το μόνο που χρειάζεται είναι ενημέρωση (προφορική και έντυπη) και έντυπο συγκατάθεσης κατόπιν ενημέρωσης
    • χρειάζεται να αποφευχθεί η παραπομπή σε άλλο φορέα: θα πρέπει να διεξαχθεί η αξιολόγηση στον φορέα υποδοχής και, εάν αυτό είναι ανέφικτο, να διεξαχθεί τηλεφωνικά ή να προσέλθει η/ο επαγγελματίας που θα διεξάγει την αρχική αξιολόγηση

    Παράγραφος 4. Χρειάζεται να προστεθούν ενέργειες για την επιτήρηση της ασφάλειας στων θυμάτων, και για αυτό προτείνονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις:
    «4. Στο πλαίσιο διαχείρισης του κινδύνου, για τον προσδιορισμό των κατάλληλων μέτρων για την προστασία του θύματος, η υπηρεσία υποδοχής Ή Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΓΑΓΕ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ συνεργάζεται με άλλες αρμόδιες, κατά περίπτωση, υπηρεσίες και αρχές και μπορεί να διαβιβάζει προς αυτές ή να λαμβάνει από αυτές τις αναγκαίες πληροφορίες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του θύματος. Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Η ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΟΡΙΖΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡ. 5, ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕΣΩ ΑΜΦΙΔΡΟΜΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ. ΤΟ ΘΥΜΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ/ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΥΧΟΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:19 | Π. Αλεξόπουλος

    Κύριε Υπουργέ,
    Η μεγαλύτερη (και εγκληματική κατά τη γνώμη μου) έλλειψη του νομικού πλαισίου της χώρας μας σε σχέση με την ενδοοικογενειακή βία είναι η αδυναμία προστασίας των παιδιών από τη γονική αποξένωση (όρος που δέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών ψυχικής υγείας) και τις δραματικές συνέπειές της στην κοινωνία όπως: νεανική παραβατικότητα, ψυχολογικά προβλήματα στους νέους, έλλειψη επιθυμίας για γάμο και τεκνοποίηση – δημογραφικό πρόβλημα.
    Το φαινόμενο είναι δυστυχώς πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα όπως δείχνουν:
    1. Οι άνω των 4.000 ετησίως καταγγελίες παραβίασης δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας γονέα – τέκνωνμόνο στην Αττική και μόνο μέσω της ΓΑΔΑ – σε συντριπτικό ποσοστό αφορούν παραβιάσεις από τον γονέα που ασκεί αποκλειστική επιμέλεια εις βάρος του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. Τα στοιχεία έχει δημοσιεύσει ο σύλλογος ΓΟΝ.ΙΣ.
    2. Η τεράστια καθυστέρηση στον κολασμό του παραπάνω αδικήματος στις αστικές και ποινικές δίκες από τους/τις δικαστές, ενώ πολλές φορές μένει ακόμα και ατιμώρητο συχνά με αιτιολογίες που προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα (π.χ. μετά από δεκάδες φορές άρνηση παράδοσης του τέκνου στον άλλο γονέα για άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας, δικαστικές αποφάσεις να αθωώνουν τους κατηγορούμενους αποξενωτές γονείς με την αιτιολογία πως δεν είχαν πρόθεση).
    3. Η απουσία δομών, πολιτικών και δημοσίων φορέων που θα προσπαθούν να αποτρέψουν το φαινόμενο και να αμβλύνουν τις δυσμενείς του επιπτώσεις σε παιδιά (αναφέρθηκαν παραπάνω), γονείς (ψυχολογικά και οικονομικά προβλήματα από την βίαιη διάλυση της οικογένειας) αλλά και την κοινωνία.
    4. Η μη τήρηση του Ν. 4800/21 από τους δικαστές – με περίπου ¾ των αποφάσεων να συνεχίζουν να αποδίδουν αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών στον ένα γονέα (σύμφωνα με στατιστική καταγραφή γνωστού εφέτη) – κάτι συχνά καταστροφικό για τα παιδιά.
    Επίσης αλγεινή εντύπωση προκαλούν οι πολλές διακρίσεις εναντίον των πατέρων όσον αφορά την αντιμετώπισή τους από το κράτος στα ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας. Για παράδειγμα ότι δεν τους επιτρέπεται να αξιοποιήσουν τη γραμμή στήριξης 15900, ούτε τους ξενώνες, δεν μπορούν να έχουν δωρεάν νομική εκπροσώπηση όταν είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ενώ κρίνονται συχνά με προκατάληψη από τους δικαστές στα οικογενειακά δικαστήρια (δηλαδή θυματοποιούνται από τα ίδια τα δικαστήρια που έχουν αποστολή να προστατεύουν όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο).
    Είναι λοιπόν επιβεβλημένη η ποινικοποίηση της γονικής αποξένωσης ως μορφής ενδοοικογενειακής βίας με αυστηρές ποινές για τους παραβάτες, η εξίσωση δικαιωμάτων μητέρων και πατέρων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και η θέσπιση ελέγχου όσων δικαστών αντί να δικάζουν με βάση τον νόμο, δικάζουν με βάση τις προκαταλήψεις τους.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:18 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Άρθρο 18
    Έκδοση διάταξης επιβολής περιοριστικών όρων – Τροποποίηση παρ. 1 και προσθήκη παρ. 4 στο άρθρο 18 ν. 3500/2006

    Στην παράγραφο 4 που προστίθεται αναφέρεται:
    «Το θύμα ενημερώνεται αμελλητί για την παραβίαση του περιοριστικού όρου της προσέγγισης του θύματος από την αρμόδια αστυνομική αρχή, εφόσον έχει περιέλθει σε γνώση της.».
    Εικάζουμε πως «η παραβίαση του περιοριστικού όρου της προσέγγισης του θύματος αναφέρεται στην περίπτωση ηλεκτρονικής επιτήρησης του δράστη, καθώς σε άλλη περίπτωση, το ίδιο το θύμα θα έχει ενημερώσει τις Αρχές για την προσέγγισή της/του από τον δράστη. Θα ήταν χρήσιμο εδώ να προστεθεί και η παραβίαση άλλων περιοριστικών όρων που θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στην στην ασφάλειά τους (οδηγία, άρ. 19, παρ. 6) όπως, για παράδειγμα η μη εμφάνιση στο Α.Τ., απόδραση ή αποφυλάκιση ή αφαίρεση βραχιολιού επιτήρησης.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:06 | Αμαλία

    Δυστυχώς έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών ψευδών καταγγελιών και αντί να παίρνουμε μέτρα κατά αυτών, ισχυροποιούμε το νομικό πλαίσιο και μάλιστα με τυμπανοκρουσίες;
    Το 85% των αυτοκτονιών στην Ελλάδα (πάνω από 500 άνδρες το χρόνο) αφορά άνδρες , οι περισσότεροι εξ αυτών είτε χωρισμένοι είτε εντός οικογενειακής εστίας
    6.000 παραβιάσεις δικαστικής απόφασης από γυναίκες.
    5.500 καταγγελίες ανδρών για ενδοοικογενειακή.
    Είναι πραγματικά κρίμα να μιλάμε για ισότητα με αυτά τα νομοσχέδια.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:55 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΑΝΟΥ

    ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ GREVIO ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
    Συντονιστικός φορέας (άρθρο 10)
    10. Η GREVIO ενθαρρύνει έντονα τις Ελληνικές Αρχές: (παράγραφος 47)
    α. να επεκτείνουν τις τρέχουσες προσπάθειες για τη στήριξη του έργου της
    Γενικής Γραμματείας ως εθνικού συντονιστικού οργάνου, διαθέτοντας τους
    αναγκαίους οικονομικούς πόρους που θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του
    έργου της,
    β. να εξασφαλίσουν, αφενός, τον συντονισμό και την εφαρμογή των πολιτικών
    και των μέτρων και, αφετέρου, την ανεξάρτητη παρακολούθηση και
    αξιολόγηση, ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενική αξιολόγηση των
    πολιτικών. Η παρακολούθηση και η αξιολόγηση θα πρέπει να διεξάγονται σε
    8
    τακτική βάση, με τη χρήση συγκρίσιμων δεικτών και σε στενή διαβούλευση με
    πεπειραμένες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:26 | Αρετή M. Λ.

    Η γονεϊκή αποξένωση που πολλοί άνδρες (πιθανώς πρώην κακοποιητικοί σύντροφοι) ευαγγελίζονται στα σχόλια δεν έχει καμία επιστημονική βάση και κατακρίνεται τόσο από όργανα του ΟΗΕ, όσο και από την Επιτροπή GREVIO του Συμβουλίου της Ευρώπης που αξιολογεί τις πολιτικές για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών στις χώρες που έχουν κυρώσει τη Σύμβαση (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας). Τα δε σχόλια (υποτίθεται από γυναίκες) που υποστηρίζουν ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι μία κοινή εμπειρία στις συντροφικές σχέσεις που βιώνεται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση από άνδρες και γυναίκες είναι εντελώς λανθασμένη και επικίνδυνη. Μόλις προχθές θρηνήσαμε την πρώτη γυναικοκτονία μέσα στο 2025, όπου το θύμα έφτασε στο νοσοκομείο με κομμένο νωτιαίο μυελό και διαλυμένους σπονδύλους για να πεθάνει μαρτυρικά στο μερικές εβδομάδες αργότερα. Όλα αυτά από το χέρι του συντρόφου της. Πώς μπορείτε να υποστηρίζετε ότι άνδρες και γυναίκες υποφέρουν εξίσου από τη συντροφική βία; Ο νόμος δε 4800/2021 πρέπει να αποσυρθεί άμεσα, καθώς με αφορμή το άρθρο 1532 (συνέπειες κακής άσκησης γονικής μέριμνας) παράγραφος 2, περίπτωση β, του ΑΚ ο νομοθέτης έχει υιοθετήσει πλαγίως την άποψη της γονεϊκής αποξένωσης, χωρίς να την ονοματίζει ως τέτοια βέβαια. Εξαιτίας αυτού του νόμου πολλοί κακοποιητικοί πατέρες εργαλειοποιούν τα παιδιά τους για να εκδικηθούν την πρώην σύζυγό τους. Μέσα στο 2024 δε υπήρξε περίπτωση τέκνου που αναγκάστηκε να περάσει μία ολόκληρη μέρα σε αστυνομικό τμήμα επειδή ο πατέρας στη βάση αυτού του νόμου κατηγόρησε τη μητέρα για διατάραξη της σχέσης του με το παιδί, τη στιγμή που είχε γίνει καταγγελία στο πρόσωπο του για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού. Ο ΑΚ πρέπει να επιστρέψει επειγόντως στο προηγούμενο παιδοκεντρικό πρότυπο και να καταργηθεί άμεσα ο νόμος 4800/2021 για την απόδοση δικαιοσύνης και την προστασία γυναικών και παιδιών.

    Σύνδεσμοι σχετικά με το θέμα:
    https://www.ohchr.org/en/press-releases/2023/06/urgent-reforms-needed-protect-women-and-children-violence-custody-battles-un

    https://www.facebook.com/themanifold.media

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:52 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΑΝΟΥ

    ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ GREVIO ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

    Γ. Μη κυβερνητικές οργανώσεις και κοινωνία των πολιτών (άρθρο 9)
    8. Η GREVIO καλεί τις Ελληνικές Αρχές να εξασφαλίσουν βιώσιμα επίπεδα
    χρηματοδότησης για τις ΜΚΟ που ασχολούνται με τα δικαιώματα των γυναικών και
    παρέχουν υπηρεσίες υποστήριξης σε γυναίκες θύματα όλων των μορφών βίας ή τις
    βοηθούν. Τέτοιες κατάλληλες ευκαιρίες χρηματοδότησης θα πρέπει να διασφαλίζονται,
    για παράδειγμα, μέσω μακροπρόθεσμων επιχορηγήσεων που βασίζονται σε διαφανείς
    διαδικασίες σύναψης συμβάσεων. (παράγραφος 38)
    9. Η GREVIO ενθαρρύνει έντονα τις Ελληνικές Αρχές να εντείνουν τις
    διαβουλεύσεις με ένα φάσμα οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών,
    προκειμένου να συμπεριληφθούν οι απόψεις και οι εμπειρίες τους στο σχεδιασμό
    νόμων, πολιτικών και μέτρων για την πρόληψη και την καταπολέμηση όλων των
    μορφών βίας κατά των γυναικών. Οι αρχές θα πρέπει να αναγνωρίσουν πλήρως την
    αξία και την εμπειρογνωμοσύνη που προσφέρουν μέσω της έμφυλης προσέγγισής τους
    στη βία κατά των γυναικών η οποία επικεντρώνει στα δικαιώματα και τις ανάγκες των
    θυμάτων (παράγραφος 39).

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:14 | Κατερίνα Κρανιωτάκη

    ς1) να σταματήσει ο εμπαιγμός με τις ζωές μας και να ληφθούν άμεσα μέτρα με σοβαρό εφαρμοστικό πλαίσιο
    2) πλήρη ένταξη της σύμβασης της Κων/λης και συμμόρφωση με όλες τις συστάσεις της GREVIO.
    3) να αποσυρθούν διατάξεις από τον ν. 4800/2021 όπως η διάρρηξη σχέσεων, η διαμεσολάβηση δράστη- θύματος, οι οποίες διατάξεις θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές γυναικών και παιδιών, αφού αφήνονται τα θύματα εκτεθειμένα στις
    διαθέσεις του κακοποιητή μέχρι εκείνος να καταδικαστεί.
    4) να γίνει επαναπροσδιορισμός του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί να οριοθετείται στην από κοινού και εξίσου άσκηση
    της γονικής μέριμνας, οριζόντια, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι υποθέσεις με ενδοοικογενειακη.
    5) επιμόρφωση δικαστών σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας όπως η σύμβαση
    της Κων/λης, οδηγίες και διεθνείς νόμους κ όχι όπως συμβαίνει σήμερα, που η επιμόρφωση των δικαστών περιστρέφεται γύρω από
    αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα όπως η γονεϊκή αποξένωση και συναφείς
    όρους, οι οποίοι έχουν απορριφθεί από τον Π.Ο.Υ, το Ευρωκοινοβούλιο, την
    GREVIO, την ένωση Αμερικάνων δικαστών και εισαγγελέων και από τα ανώτερα δικαστήρια των Η.Π.Α. , από την διεθνή επιστημονική κοινότητα, η οποία συνυπογράφει υπόμνημα από 32 χώρες και από την αμερικάνικη ψυχιατρική
    εταιρεία (Α.Ρ.Α.).
    6) να δωθεί παράταση στην διαβούλευση και να πραγματοποιηθεί συνάντηση
    του υπουργού με τις γυναικείες οργανώσεις ώστε να ενημερωθεί με τα πραγματικά περιστατικά, τις σοβαρές υποθέσεις που τρέχουν, όπως εξάλλου ενημερώθηκαν και οι διεθνείς οργανισμοί για αυτά και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα θύματα της ενδοοικογενειακής
    7.Αναγνώριση του όρου Γυναικοκτονία.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:51 | ΔΙΟΤΙΜΑ – ΚΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΦΥΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

    Με αφορμή την εσπευσμένη κατάθεση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1385 και την αντιμετώπιση νέων μορφών έμφυλης βίας, το οποίο αναρτήθηκε 24 Δεκεμβρίου 2024 σε μια διαβούλευση που λήγει σήμερα 7 Ιανουαρίου 2025, θα θέλαμε να καταθέσουμε τη γενικότερη ανησυχία μας και τον προβληματισμό μας και αναφορικά με τον τρόπο νομοθέτησης, αλλά κυρίως αναφορικά με τη γενικότερη φιλοσοφία του προτεινόμενου νόμου. Καταρχάς, παρότι δεν συντρέχει καμία επείγουσα προθεσμία, ο χρόνος διαβούλευσης που δόθηκε για μια τόσο σημαντική Οδηγία ήταν ελάχιστος. Παράλληλα δεν υπήρξε ακρόαση ή διαβούλευση με τους αρμόδιους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς, με εξειδικευμένες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που υποστηρίζουν επιζώσες έμφυλης βίας, αλλά και οποιαδήποτε διατομεακή συνεργασία με συναρμόδιους δημόσιους φορείς (π.χ. τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας, με άλλα υπουργεία, κ.λπ.).

    Επιπλέον το σχέδιο νόμου δεν απηχεί τον σκοπό της Οδηγίας που είναι να παράσχει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής (εξ οικείων όπως προτείνεται με τη νέα ορολογία) βίας σε ολόκληρη την Ένωση, μέσα από ένα πλέγμα αλληλένδετων διατάξεων και μέτρων που συμπεριλαμβάνουν την πρόληψη, την προστασία και την υποστήριξη των θυμάτων, την πρόσβασή τους στη δικαιοσύνη, τη συλλογή δεδομένων, τον συντονισμό και τη συνεργασία.

    Με ανησυχία διαπιστώνουμε ότι και στο εν λόγω σχέδιο νόμου οι προσπάθειες απόκρισης εκ μέρους της πολιτείας, που είναι η αρμόδια για την προστασία των επιζωσών είναι εσπευσμένες και ασυντόνιστες, και δεν στηρίζονται σε όρους και προϋποθέσεις ολιστικών και μακρόπνοων πολιτικών που όπως προτάσσει η Οδηγία, θα έπρεπε πρωτίστως να στοχεύουν στην πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή πρόληψη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μια σειρά πολύ σημαντικά άρθρα της Οδηγίας δεν έχουν συμπεριληφθεί στο σχέδιο νόμου, όπως για παράδειγμα το άρθρο 20 για την προστασία της ιδιωτικής ζωής του θύματος, τα άρθρα που αφορούν την ανάγκη για ειδική υποστήριξη των θυμάτων σεξουαλικής βίας (26), ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων (27), σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία (28) όπως και το άρθρο 33 για τη στοχευμένη στήριξη σε θύματα με διατομεακές ανάγκες που αφορά θύματα που βιώνουν διασταυρούμενες διακρίσεις και ανισότητες – όπως είναι οι γυναίκες με αναπηρία, με καθεστώς διαμονής εξαρτώμενου προσώπου, μετανάστριες που δεν διαθέτουν επίσημα έγγραφα, αιτούσες την παροχή διεθνούς προστασίας, γυναίκες με μειονοτικό φυλετικό ή εθνοτικό υπόβαθρο, γυναίκες με χαμηλό εισόδημα, κρατούμενες, λεσβίες, ομοφυλόφιλες, αμφιφυλόφιλες, τρανς ή ίντερσεξ άτομα, ηλικιωμένες γυναίκες ή γυναίκες με διαταραχές χρήσης αλκοόλ και ναρκωτικών που θα πρέπει να λαμβάνουν ειδική προστασία και υποστήριξη.

    Επίσης στο σχέδιο νόμου δεν συμπεριλαμβάνονται μια σειρά άρθρα για την πρόληψη και έγκαιρη παρέμβαση, όπως για παράδειγμα το άρθρο 35 που αφορά ειδικά μέτρα για την πρόληψη του βιασμού και την προώθηση του κεντρικού ρόλου της συναίνεσης στις σεξουαλικές σχέσεις και το άρθρο 36 για την κατάρτιση και ενημέρωση των επαγγελματιών καθώς και άρθρα για τον συντονισμό και τη συνεργασία όπως το άρθρο 40 για την διυπηρεσιακό συντονισμό και τη συνεργασία και το άρθρο 41 που αφορά τη συνεργασία με μη κυβερνητικές οργανώσεις.

    Παρότι, γνωρίζουμε ότι κατά την ενσωμάτωση μιας Οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, δεν έχει προτεραιότητα η κατά λέξη μεταφορά όλων των διατάξεων της Οδηγίας, αλλά η εξασφάλιση ότι η εθνική νομοθεσία θα ανταποκρίνεται στην ουσιαστική κάλυψη των προδιαγεγραμμένων στόχων και του σκοπούμενου αποτελέσματος που θέτει, θεωρούμε ότι είναι προβληματική η επιλεκτική ενσωμάτωση συγκεκριμένων διατάξεων της Οδηγίας και μάλιστα χωρίς επαρκή αιτιολόγηση. Εάν η παράλειψη ενσωμάτωσης ορισμένων διατάξεων οφείλεται στο γεγονός ότι η προστασία που παρέχουν καλύπτεται ήδη από την εθνική νομοθεσία, αυτό θα πρέπει να αποτυπώνεται σαφώς στην αιτιολογική έκθεση. Μια τέτοια προσέγγιση θα διασφάλιζε τη διαφάνεια της νομοθετικής διαδικασίας και θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη των πολιτών και πολιτισσών στη συμμόρφωση της χώρας με το ενωσιακό δίκαιο. Ενδεικτικό από την άποψη αυτή είναι και οι αλλαγές που εισάγονται σε μια σειρά όρους. Για παράδειγμα η ενδοοικογενειακή βία (domestic violence) μεταφράζεται στα ελληνικά ως «εξ οικείων βία» (και στην Οδηγία και στο σχέδιο νόμου), και δεν υπάρχει καμία αναφορά ούτε στον Ν. 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία, ούτε στον Ν. 4531/2018 για την κύρωση της Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, όπου ο αγγλικός όρος domestic violence αποδίδεται ως ενδοοικογενειακή βία. Εισάγεται δηλαδή ένας νομικός νεολογισμός χωρίς αναφορά στην ισχύουσα νομοθεσία και διασαφήνιση του νέου όρου. Επίσης ο όρος female genital mutilation αποδίδεται στο σχέδιο νόμου ως ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων και παραλείπεται το «γυναικείων» παρότι και η Οδηγία τον περιλαμβάνει στο άρθρο 3 (ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων), και ο Ν. 4531/2018 στο άρθρο 38 και ο ΠΚ στο άρθρο 315. Ενώ διατηρείται ο ξεπερασμένος όρος εκμετάλλευση της γενετήσιας ζωής και όχι σεξουαλική εκμετάλλευση.

    Επίσης δε θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε ότι στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου παραλείπεται για άλλη μια φορά η ποινική τυποποίηση της γυναικοκτονίας, ενώ στην Οδηγία η γυναικοκτονία αναφέρεται στα εγκλήματα που εμπίπτουν στον ορισμό της βίας κατά των γυναικών (προοίμιο, σημείο 9) και υπάρχει ειδική μνεία για την ανάγκη στοχευμένης προστασίας και υποστήριξης των παιδιών όταν δολοφονείται ο/η γονέας ως αποτέλεσμα της έμφυλης βίας (προοίμιο, σημείο 69).

    Το σχέδιο νόμου αποτελεί σε μεγάλο βαθμό συνέχεια των πρόσφατων ad hoc παρεμβάσεων και αξιοποιεί την ποινική καταστολή και αυστηροποίηση των ποινών ως την βασική, αν όχι αποκλειστική, οδό για την προστασία των θυμάτων έμφυλης βίας. Και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί συντονισμός και συνεργασία των συναρμόδιων δημόσιων φορέων (π.χ. υπουργείων, γενικών γραμματειών και ιδιαιτέρως της ΓΓΙΑΔ) ή καθορισμός κοινών προτυποιημένων διαδικασιών διαχείρισης και απόκρισης, αλλά ούτε και διαβούλευση με τις εξειδικευμένες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που υποστηρίζουν θύματα έμφυλης βίας.

    Όπως σημείωναν οι αρμόδιοι επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς στις τοποθετήσεις τους για τις εξαγγελίες του υπουργού δικαιοσύνης, ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα όπως η ενδοοικογενειακή βία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται «με πρακτικές επιλεκτικής νομοθέτησης, στο πλαίσιο επικοινωνιακής διαχείρισης συγκεκριμένων υποθέσεων και υπό την πίεση της κοινής γνώμης».

    Μάλιστα η Συντονιστική Επιτροπή της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος εκφράζει τις έντονες αντιρρήσεις της σε σειρά διατάξεων του εν λόγω Σχεδίου Νόμου που αναφέρονται σε νέες τροποποιήσεις του ΠΚ και του ΚΠΔ, οι οποίες εισάγουν εξαιρετικό δίκαιο, παραβιάζουν το τεκμήριο αθωότητας, τη διάκριση των εξουσιών, την αρχή της αναλογικότητας, δημιουργούν κίνδυνο καταχρηστικής χρησιμοποίησης των προβλεπόμενων μέτρων και έρχονται σε αντίθεση ιδίως με τα άρθρα 5, 6 και 25 του Συντάγματος και 5 και 6 της ΕΣΔΑ.

    Παρά την αγωνία μας για την προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας των επιζωσών και την ανησυχία μας για την πλημμελή κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους και την επαναθυματοποίησή τους – στο πλαίσιο της δίωξης και διερεύνησης των περιστατικών έμφυλης βίας, αλλά και στο πλαίσιο της ακροαματικής διαδικασίας – δεν θα θέλαμε να διολισθήσουμε σε μία προσέγγιση που παραβιάζει το δικαίωμα και των δύο μερών σε μια δίκαιη δίκη, ούτε θα υποχωρήσουμε από την υπεράσπιση του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών θεσμών και αρχών που διέπουν τον φιλελεύθερο πυρήνα του ποινικού δικαίου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

    Οι επιφυλάξεις και ανησυχίες μας αφορούν καταρχάς την σοβαρότητα και νομική εγκυρότητα της απόκρισης απέναντι σε ένα φαινόμενο που έχει πάρει μεγάλες και ορατές πλέον διαστάσεις και το οποίο η συγκροτημένη πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει ολιστικά, με ολοκληρωμένες παρεμβάσεις που θα συμπεριλαμβάνουν σε κάθε περίπτωση την πρόληψη της έμφυλης βίας, την προστασία όλων των επιζωσών και επιζώντων ατόμων, τις διαδικασίες δίωξης και τον συντονισμό του συνόλου των συναρμόδιων φορέων της πολιτείας (π.χ. υπηρεσιών υγείας, διωκτικών και δικαστικών αρχών, προνοιακών υπηρεσιών, δημόσιου δικτύου δομών προστασίας, υπηρεσιών απασχόλησης, κ.λπ.), της αυτοδιοίκησης και της κοινωνίας των πολιτών, όπως άλλωστε επιτάσσει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (4 Ps: prevention/ protection/ prosecution/ coordinated policies).

    Παράλληλα παρατηρούμε ότι το σχέδιο νόμου δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τις 71 συστάσεις της Επιτροπής GREVIO για τη χώρα μας, οι περισσότερες από τις οποίες είναι επείγουσες και κατεπείγουσες και οι οποίες σύμφωνα με την Επιτροπή των Μερών θα πρέπει να έχουν υλοποιηθεί έως τον Δεκέμβριο του 2026
    Στο πλαίσιο αυτό προκύπτουν μια σειρά σοβαρά ερωτήματα/ζητήματα:

    • Η έμφαση στην καταστολή δεν περιορίζει εκ προοιμίου την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης αγνοώντας παράλληλα τη βαρύνουσα σημασία της πρόληψης του φαινομένου για την οποία απαιτούνται μακρόπνοες πολιτικές σε πολλούς και διακριτούς τομείς παρέμβασης;
    • Μήπως αυτός ο τρόπος διαχείρισης, που εξαντλείται σε διαρκείς προσπάθειες αυστηροποίησης των ποινών και των διαδικασιών και σε ασύνδετα μεταξύ τους μέτρα, εντέλει δηλώνει και την αδυναμία της πολιτείας να αντιμετωπίσει συντονισμένα και ολιστικά τα περιστατικά έμφυλης βίας, διαθέτοντας τους απαιτούμενους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους;
    • Παράλληλα η αγνόηση της περιπλοκότητας του φαινομένου και των διασταυρούμενων ανισοτήτων που βιώνουν διαφορετικές επιζώσες έμφυλης βίας (λόγω φυλής, γλώσσας, θρησκείας, ταυτότητας φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, αρτιμέλειας, νομικού καθεστώτος, κ.λ.π.), δεν επιτρέπει την ανάπτυξη στοχευμένων μέτρων και πολιτικών που θα διασφαλίζουν ίση πρόσβαση στις δομές προστασίας σε όλη την επικράτεια για όλες τις επιζώσες και για όλες τις μορφές έμφυλης βίας, ούτε και την ανάπτυξη ασφαλιστικών δικλείδων για την προορατική αντιμετώπιση της κλιμάκωσης της έμφυλης βίας.
    • Η απουσία συστηματικής και θεσμοποιημένης διαβούλευσης και συνεργασίας με τους συλλογικούς, επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς της κοινωνίας των πολιτών, και ιδιαιτέρως με τις μη κυβερνητικές/ γυναικείες/ φεμινιστικές οργανώσεις που υποστηρίζουν επιζώσες και έχουν εγνωσμένη εμπειρία και τεχνογνωσία από την παρέμβασή τους στο πεδίο δεν είναι μόνο δείγμα δημοκρατικού ελλείμματος αλλά ταυτοχρόνως απομειώνει την αποτελεσματικότητα ή και ευρηματικότητα της συνολικότερης απόκρισης.

    Σύμφωνα με έγκυρες εγκληματολογικές έρευνες και την μακρά εμπειρία στο πεδίο της υποστήριξης των επιζωσών γνωρίζουμε ότι η αυστηροποίηση των ποινών δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, ούτε και προστατευτικά για τα θύματα της έμφυλης βίας. Επίσης είναι προφανές ότι η απόκριση εκ μέρους της πολιτείας θα πρέπει να μη μένει μόνο στη νομοθέτηση αλλά να διασφαλίζει και την εφαρμογή των νόμων από όλες τις αρμόδιες αρχές με πρόβλεψη για διαρκή κατάρτιση και επιμόρφωση των επαγγελματιών ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά την προστασία των επιζωσών και την αποτροπή της κλιμάκωσης της βίας.
    Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε ότι το σχέδιο νόμου θα πρέπει να αποσυρθεί και να κατατεθεί εκ νέου αφού προηγηθεί ουσιαστική και μακρά διαβούλευση με τους αρμόδιους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που υποστηρίζουν επιζώσες έμφυλης βίας.

    Αναλυτικότερες παρατηρήσεις επί συγκεκριμένων άρθρων:

    Ι. Το παρόν νομοσχέδιο περιορίζεται εν πολλοίς στη δικαστική αντιμετώπιση του φαινομένου της έμφυλης βίας δίνοντας έμφαση στην καταστολή, παραγνωρίζοντας ότι σκοπός της Οδηγίας, την οποία επιχειρεί να ενσωματώσει, είναι η ολιστική αντιμετώπισή του.
    Η κατασταλτική προσέγγιση του νομοθέτη αποτυπώνεται στις παρακάτω προβλέψεις :
    1. Προβλέπεται γενικά η επιβολή αυστηρότερων ποινών για συγκεκριμένα αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας.
    2. Προβλέπεται η κατ’εξαίρεση κατάργηση του βουλεύματος και η απευθείας παραπομπή των δραστών στο ακροατήριο, σε περιπτώσεις κακουργημάτων ενδοοικογενειακής βίας, προς χάριν της «γρηγορότερης εκδίκασης των υποθέσεων» (αρ. 14 ν/σ), χωρίς δηλαδή να μεσολαβεί η κρίση του δικαστικού συμβουλίου, που αποτελεί μια δικλείδα ασφαλείας για μια δίκαιη δίκη.
    3. Προβλέπεται ο κατ’οίκον περιορισμός και η ηλεκτρονική επιτήρηση («βραχιολάκι»), τόσο ως εναλλακτική μορφή έκτισης ποινής (αρ. 14 ν/σ) όσο και ως περιοριστικός όρος (αρ. 18 ν/σ).
    4. Στα αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας για τα οποία έχει επιβληθεί ποινή φυλάκισης άνω των δύο ετών (αρ. 14 ν/σ), καταργείται η αναστολή της έκτισης της ποινής καθώς και η μετατροπή της. Επίσης τυχόν έφεση που θα ασκηθεί προβλέπεται πως δεν θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα.
    Με τις παραπάνω επιλογές του, ο νομοθέτης δίνει υπέρμετρη έμφαση στην καταστολή και την επιτήρηση, ενώ ταυτόχρονα παραγνωρίζει τη σημασία της πρόληψης, για την οποία δεν προβλέπει τους αναγκαίους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα και την αδυναμία της πολιτείας να αντιμετωπίσει με συντονισμένο και ολιστικό τρόπο τα περιστατικά έμφυλης βίας.

    ΙΙ. Στο ίδιο πνεύμα, σύμφωνα με το αρ. 24 του ν/σ, δίνεται η δυνατότητα στον/στη διάδικο που είχε δηλώσει υποστήριξη της κατηγορίας κατά τη διεξαγωγή της δίκης, να απευθυνθεί με υπόμνημα στο αρμόδιο Συμβούλιο Πλημμελιοδικών το οποίο θα κρίνει επί της χορήγησης ή μη της υφ’όρον απόλυσης του καταδικασθέντος. Η παραπάνω πρόβλεψη επί της ουσίας συνιστά μια ανεπίτρεπτη παρέμβαση που αφορά συγκεκριμένα κακουργήματα, εισάγει μια εξαίρεση για μια συγκεκριμένη κατηγορία κρατουμένων αποτυπώνοντας έτσι την τιμωρητική προσέγγιση της πολιτείας. Διερωτόμαστε, ωστόσο, γιατί δεν μέχρι σήμερα δεν εφαρμόζεται στην πράξη η ήδη υφιστάμενη από ετών ηπιότερη ρύθμιση που απορρέει από την Οδηγία (ΕΕ) 2012/29, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να παρέχονται στα θύματα συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με την αποφυλάκιση (ή την απόδραση) του δράστη, εφόσον τα τελευταία έχουν εκφράσει σχετική επιθυμία.

    ΙΙΙ. Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο περιλαμβάνονται επίσης και διατάξεις που αφορούν τους ανήλικους, με ρυθμίσεις που κινούνται σε επίπεδα αυστηροποίησης και καταστολής τόσο για παιδιά όσο και για γονείς. Από την πληθώρα των διατάξεων δεν μπορούμε να παραλείψουμε να σχολιάσουμε κριτικά την εκ νέου διεύρυνση της δυνατότητας επιβολής προσωρινής κράτησης των ανηλίκων που έχουν συμπληρώσει τα 15 έτη (αρ. 35 ν/σ) που έρχεται σε αντίθεση με το αρ. 9 παρ. 1 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με το οποίο ορίζεται πως «….Η σύλληψη, κράτηση ή φυλάκιση ενός παιδιού́ πρέπει …….να μην αποτελεί́ παρά έσχατο μέτρο και να είναι μικρότερης δυνατής χρονικής διάρκειας».

    ΙV. Περαιτέρω, σε μια απόπειρα να παρασχεθεί αρωγή στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ο νομοθέτης προβλέπει, στο πλαίσιο της διαδικασίας διαμεσολάβησης και ως προϋπόθεση αυτής, την υποχρέωση του δράστη πλημμελήματος να αποζημιώσει το θύμα, με την καταβολή εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αλλά και με αποζημίωση που στόχο έχει την κάλυψη των άμεσων αναγκών του (αρ. 15 ν/σ). Πέραν του ότι δεν εξειδικεύεται σε τι συνίστανται οι «άμεσες ανάγκες» ενός θύματος ενδοοικογενειακής βίας (διατροφικές; στεγαστικές; κάλυψης τυχόν δικαστικών εξόδων;) πρέπει να επαναλάβουμε τα εξής ως προς το ζήτημα της χρηματικής ικανοποίησης του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, κατόπιν αίτησής του, όταν προκύπτει πως ο φερόμενος ως δράστης αδυνατεί να αποζημιώσει το θύμα:
    Καταρχάς πρέπει να ειπωθεί πως αναγνωρίζουμε ανεπιφύλακτα τη σημασία της χρηματικής ικανοποίησης ενός ατόμου που υπέστη ενδοοικογενειακή βία. Όμως, πρέπει να επισημάνουμε πως η Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης συστάθηκε με το Νόμο 3811/2009 και μέχρι σήμερα δεν διαθέτουμε επαρκή στοιχεία για την λειτουργία της και για την αποτελεσματική αποζημίωση των ζημιωθέντων, οι προϋποθέσεις, δε, που τίθενται για τη διεκδίκησή της από το θύμα (ουσιαστικές αλλά και χρονικές) καθιστούν την Αρχή ανενεργό. Στην ισχύουσα ήδη διάταξη (ν.5090/2024) η κρατική αποζημίωση, καταβαλλόμενη από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, επιτελεί έναν επικουρικό ρόλο, η δε καταβολή της κρατικής αποζημίωσης τελεί υπό τον όρο της αποδεδειγμένης οικονομικής αδυναμίας του δράστη να αποζημιώσει το θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Η αυστηρή αυτή προϋπόθεση αποδεδειγμένης αδυναμίας του δράστη προβληματίζει στο βαθμό που ουσιαστικά προϋποθέτει το θύμα να έχει ήδη διεκδικήσει αποζημίωση και να μην έχει καταβληθεί αυτή λόγω οικονομικής αδυναμίας. Τελικά, αυτή η ρύθμιση δύναται να επιβαρύνει δυσανάλογα την επιζώσα, η οποία μέχρι να αποδειχθεί ότι ο δράστης δεν έχει τα οικονομικά μέσα να την ικανοποιήσει, η ίδια θα έχει περιέλθει σε οικονομική ένδεια. Τέλος, η διατύπωση ότι η Ελληνική Αρχή οφείλει να καταβάλει χωρίς καθυστέρηση, είναι γενικόλογη και δεν επιτυγχάνεται ο απαραίτητος βαθμός αποτελεσματικής προστασίας της ζημιωθείσας από την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του δράστη. Σημειωτέο ότι η αίτηση για αποζημίωση, προϋποθέτει την πληρωμή παραβόλου ύψους 50,00 ευρώ κάτι το οποίο μπορεί να επιβαρύνει οικονομικά την αιτούσα, η οποία βρίσκεται ήδη σε δυσχερή οικονομική κατάσταση.
    Συνολικά, η όλη πρόβλεψη κρίνεται ατυχής και είναι προβληματικό που ο θεσμός της κρατικής αποζημίωσης σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις συνδέεται με την διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης ενώ, όπως άλλωστε συστήνει η GREVIO, όλες ανεξαιρέτως οι επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας και τα παιδιά τους θα πρέπει να λαμβάνουν κρατική οικονομική υποστήριξη και αρωγή στα πρώτα, τουλάχιστον, βήματα διαφυγής τους από βίαιες/κακοποιητικές σχέσεις.

    V. Γενικότερα, ως προς το θεσμό της ποινικής διαμεσολάβησης, το Κέντρο Διοτίμα επισημαίνει για άλλη μια φορά τις προφανείς και σοβαρές αδυναμίες της όλης ρύθμισης, που εκκινούν από την έλλειψη πιστοποιημένων ή/και κρατικά εποπτευόμενων δομών σε όλη τη χώρα για την παρακολούθηση συμβουλευτικών-θεραπευτικών προγραμμάτων εκ μέρους των δραστών. Περαιτέρω, δεν μπορούμε να μην επαναλάβουμε, σε ό,τι αφορά στη συναίνεση του θύματος σχετικά με την υπαγωγή στη διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης, πως στην πράξη αρκετές φορές έχει αποδειχθεί ότι τα δύο εμπλεκόμενα μέρη δεν είναι πάντοτε «ισότιμα». Συχνά η συναίνεση του θύματος είναι προϊόν εξαναγκασμού από τον δράστη ή αποσπάται βεβιασμένα μετά από παροτρύνσεις από τον συγγενικό και φιλικό περίγυρο του θύματος προκειμένου «να μην επέλθει ανεπανόρθωτη ρωγμή στην οικογένεια». Υπό αυτό το πρίσμα το Κέντρο Διοτίμα εξακολουθεί να στέκεται επιφυλακτικά απέναντι στη συγκεκριμένη ρύθμιση, η οποία χαρακτηρίζεται από σχεδόν παντελή έλλειψη εθνικού σχεδιασμού και υποστηρικτικών μηχανισμών και στερείται οποιασδήποτε πλαισίωσης από δημόσιες πολιτικές και ορθές πρακτικές.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:14 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Άρθρο 21
    Τελική διάταξη
    (άρθρο 11 της Οδηγίας 2024/1385)
    Αρ. 21, παρ. 1: από τις 16 περιστάσεις που ζητά το άρ. 11 της Οδηγίας να ενσωματωθούν στο εθνικό δίκαιο, ως επιβαρυντικές περιστάσεις, επιλέγει μόνο την ακόλουθη: «ο δράστης έχει καταδικασθεί στο παρελθόν για αδικήματα του ίδιου τύπου» την οποία, όμως, ακυρώνει η ίδια η διατύπωσή της καθώς απαιτεί ο δράστης να «έχει καταδικασθεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ στο παρελθόν για ομοειδή εγκλήματα»

    Αρ. 21, παρ. 2: Ο Ν.3500/2006, για να προστατεύσει τα ευάλωτα άτομα, διώκει ως ενδοοικογενειακή, τη βία που ασκείται σε βάρος προσώπου που δέχεται τις υπηρεσίες φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας στον οποίο ο δράστης εργάζεται.
    Όμως το αντίστροφο δεν είναι αποδεκτό καθώς οι παρέχοντες/-ουσες υπηρεσίες βρίσκονται σε θέση ισχύος έναντι των αποδεκτών/-τριών υπηρεσιών. Επιπλέον, η συγκεκριμένη διατύπωση οδηγεί στον συλλογισμό πως αφού οι παρέχοντες/-ουσες υπηρεσίες είναι μέλη της ίδιας οικογένειας, κάθε αξιόποινη πράξη μεταξύ εργαζομένων, θα πρέπει να διώκεται επίσης με τον Ν.3500/2006.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:11 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΑΝΟΥ

    ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ GREVIO (THΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ)
    Οικονομικοί πόροι (άρθρο 8)
    7. Η GREVIO καλεί τις Ελληνικές Αρχές να εξασφαλίσουν κατάλληλους, βιώσιμους
    και μακροπρόθεσμους οικονομικούς πόρους για όλες τις πολιτικές, τα μέτρα και τη
    νομοθεσία που αποσκοπούν στην πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των
    γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και για τους θεσμούς που είναι
    επιφορτισμένοι με την εφαρμογή τους, ιδίως το δίκτυο δομών για την πρόληψη και την
    καταπολέμηση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών. (παράγραφος 33)

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:15 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Άρθρο 33
    Δυνατότητα παράστασης πραγματογνώμονα υπηρετούντος στην αρμόδια Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση κατά την εξέταση ως μάρτυρα ανήλικου θύματος – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 227 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας

    Απαιτείται να παρέχονται διασφαλίσεις ότι οι επαγγελματίες που αναλαμβάνουν ρόλο πραγματογνώμονα (ή τεχνικού συμβούλου) διαθέτουν την επιστημονική επάρκεια για να εκτελέσουν τα έργα που τους ανατίθενται.
    Αυτό ισχύει ΚΑΙ για τις/τους επαγγελματίες που εγγράφονται στη λίστα Πραγματογνωμόνων με μόνη απόδειξη τα τυπικά προσόντα της ειδικότητάς του. Βλ. και Σχόλιο με τίτλο «Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και της δευτερογενούς θυματοποίησης των επιζωσών ΚΑΙ των παιδιών τους «περνάει» μέσα από το Σύστημα Προστασίας Παιδιών – που η Ελλάδα ΔΕΝ ΕΧΕΙ.»

    Χρειάζεται να λειτουργήσουν άμεσα τα Σπίτια του Παιδιού που έχουν ήδη ιδρυθεί βάσει της Οδηγίας 2012/29/ΕΕ και να προστεθούν νέα και όχι να επιχειρούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους για την (φαινομενική) εκπλήρωση των υποχρεώσεων προστασίας των παιδιών θυμάτων.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:32 | Άγγελος Σταυρόπουλος

    Η Βία δεν έχει φύλο.
    Βία δέχονται οι γυναίκες, οι άνδρες και τα παιδιά!
    Τα παιδιά δέχονται βία σε μεγαλύτερο ποσοστό από τις γυναίκες σύμφωνα με τα στοιχεία από το χαμόγελο του παιδιού!
    Έχουμε ακούσει όλοι τι γίνεται με τις ψευδείς καταγγελίες και τις ψευδείς γνωματεύσεις και το Υπουργείο ακόμα κάνει έρευνες…. Ακούσαμε εμπλεκόμενους σε θέσεις νομικές και είναι όλοι στη θέση τους.
    Για την αποξενωση δεν έχετε κάνει το παραμικρό με αποτέλεσμα τα παιδιά αλλά και οι αποξενωμένοι γονείς που είναι στο συντριπτικό τους ποσοστό άνδρες να συνεχίζουν να κακοποιούνται!
    Να κάνετε σεμινάρια σε ΑΤ, εισαγγελείς και δικαστές να εφαρμόζουν το νόμο τον οποίο ακόμα και οι ίδιοι παραβιάζουν επιδεικτικά!
    Επιτέλους εφαρμοστε το νόμο και νομοθετηστε χωρίς να διχαζετε τους πολίτες. Έχετε υποχρέωση να προωθείτε την ισότητα και όχι την έμφυλη διάκριση.
    Έχετε υποχρέωση να διασφαλιζετε να εφαρμόζονται δικαστικές αποφάσεις και όχι να θρηνούν τα παιδιά ζωντανούς γονείς.
    Πόσες καταδίκες πρέπει να φάμε ακόμα σαν κράτος; Σας ενδιαφέρει ή βλέπετε τα παιδιά σαν εμπόριο;
    Σε περίπτωση που δεν προσαρμόσετε ολόκληρη την οδηγία της ΕΕ η οποία αναφέρει και άλλα πρόσωπα και δε νομοθετήσετε ξεκάθαρα και για άνδρες και παιδιά, το νομοσχέδιο θα είναι αντισυνταγματικό και μη προσαρμοσμένο στις οδηγίες της ΕΕ επειδή δεν εφαρμόζεται ολόκληρη η οδηγία αλλά μόνο ένα μέρος της και συγκεκριμένα σε ότι αφορά τις γυναίκες. Η Οδηγία όμως αναφέρει και άλλα πρόσωπα εννοώντας προφανώς άντρες και παιδιά.
    Σαν πολίτες θα δώσουμε αγώνα να νιώθουμε ότι ζούμε σε ένα κράτος δικαίου κι όχι σε ένα κράτος εμφυλης διάκρισης!

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:33 | Εφη

    Βιαστικό σχέδιο νόμου το οποίο υποτίθεται ότι ενσωματώνει την Οδηγία της ΕΕ 1385/2024, αλλά στην πραγματικότητα επιλεκτικά κάνει αναφορά σε κάποια άρθρα της Οδηγίας. Συγκεκριμένα: το Άρθρο 11 που υποτίθεται ενσωματώνει τα άρθρα 14, 16, 17, 18, 25, 26, 27 και 30 της Οδηγίας κάνει απλή αναφορά σε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της Οδηγίας σχετικά με την προστασία των θυμάτων και την πρόσβαση στην δικαιοσύνη. Στα συγκεκριμένα άρθρα στην Οδηγία της ΕΕ δίδονται με μεγάλη λεπτομέρεια 44 διαφορετικές προτάσεις έτσι ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη προστασία των θυμάτων και εξασφαλιστεί η πρόσβαση τους στην δικαιοσύνη. Στο νομοσχέδιο του Υπ. Δικαιοσύνης όλες αυτές οι προτάσεις “ενσωματώνονται” σε μια πρόταση που δεν εξηγεί απολύτως τίποτα:

    “Τα άρθρα 21, 23 και 23Α του ν. 3500/2006 (Α’ 232), περί της υποχρέωσης κοινωνικής συμπαράστασης στα θύματα, της υποχρέωσης και της ενθάρρυνσης καταγγελίας των επαγγελματιών, της ατομικής αξιολόγησης των θυμάτων και της διαχείρισης του κινδύνου επανάληψης της βίας και δευτερογενούς θυματοποίησης τους, και ο ν. 3811/2009 (Α’ 231), περί της διαδικασίας αποζημίωσης του θύματος από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης, εφαρμόζονται αναλόγως για κάθε αδίκημα βίας κατά των γυναικών ή εξ οικείων βίας σύμφωνα με το άρθρο 3 του παρόντος.”

    Αλλά σημεία τα οποία αφορούν Ποινική έρευνα και δίωξη, Αποζημίωση από τους δράστες, Κατευθυντήριες γραμμές για τις αρχές επιβολής του νόμου και τις εισαγγελικές αρχές.

    Οι δε ποινές ενός ή δυο χρόνων για κάποια αδικήματα είναι απλά αστείες και αναρωτιέται κανείς αν κατανοούν την σοβαρότητα των αδικημάτων οι νομοθέτες.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 19:23 | ΑΣΠΑΣΙΑ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ (ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΙΚΗΣ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ)

    Κύριε Υπουργέ,

    Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο δίνει έμφαση κυρίως στο ζήτημα της καταστολής και δεν εστιάζει αρκετά στην πρόληψη. Όμως η πρόληψη αυτών των αδικημάτων είναι απαραίτητη για να σωθούν ζωές θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και εκεί οφείλει να εστιάσει η Πολιτεία. Με αφορμή το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο ζητώ να εισαχθούν ρυθμίσεις για τα εξής ζητήματα:

    1) Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να αρθεί η ασάφεια κατά την καταγραφή περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας με την χρήση ηλεκτρονικών καμερών. Οι αστυνομικοί που επεμβαίνουν σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να είναι σε θέση να καταγράψουν με την χρήση ηλεκτρονικών καμερών την κατάσταση του θύματος, την αντίδραση του θύτη και γενικά κάθε χρήσιμη πληροφορία προκειμένου αυτό το οπτικοακουστικό υλικό να χρησιμοποιηθεί ως έγκυρο αποδεικτικό υλικό στις σχετικές ποινικές δίκες. Η πλήρης καταγραφή της πραγματικότητας θα περιορίσει τους δικαστικούς ελιγμούς των θυτών και αυτό θα τους κάνει να το σκεφτούν καλύτερα πριν καταφύγουν στην άσκηση βίας.

    2) Το νομικό πλαίσιο δεν θα πρέπει να βάζει σε «δεύτερες σκέψεις» στους αστυνομικούς που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Οι αστυνομικοί που χειρίζονται τέτοια περιστατικά θα πρέπει να υποστηρίζονται από το κράτος σε περίπτωση που ο φερόμενος θύτης στραφεί εναντίον τους με αγωγή ή μήνυση. Μπορεί η πλειοψηφία των αστυνομικών να ασκούν υποδειγματικά και με ζήλο τα καθήκοντά τους και να μην επηρεάζονται από εκφοβιστικές αγωγές και μηνύσεις, η Πολιτεία όμως πρέπει να στέλνει το σωστό μήνυμα και να μην αφήνει εκτεθειμένο σε πολυετείς δικαστικούς αγώνες έναν αστυνομικό που άσκησε επιμελώς τα καθήκοντά του με αποτέλεσμα να εξοργίσει έναν δικομανή θύτη ενδοοικογενειακής βίας. Υπάρχει ένα κενό εδώ και η Πολιτεία οφείλει να επέμβει. Για αυτό προτείνεται είτε να εισαχθεί ένα θεσμικό πλαίσιο που θα περιορίζει την ποινική και αστική ευθύνη των αστυνομικών που αποτρέπουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας είτε να τους παρέχεται πλήρης νομική υποστήριξη και ασφαλιστική κάλυψη για αξιώσεις που ενδεχομένως θα εγείρουν οι φερόμενοι ως θύτες σε βάρος τους. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για κάθε επαγγελματία από τον οποίο το κράτος ζητάει να καταγγείλει περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας όπως ιατρούς, παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ.

    3) Τέλος θα πρέπει να εξορθολογιστεί ο αναποτελεσματικός θεσμός των εισαγγελικών συστάσεων προς τους φερόμενους ως θύτες. Οι εισαγγελικές συστάσεις προς τον φερόμενο θύτη όχι μόνο δεν αποτρέπουν περαιτέρω περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αλλά αντιθέτως μπορεί να γίνουν η αφορμή τέτοιων περιστατικών αφού «ερεθίζουν» τους θύτες ενδοοικογενειακής βίας με αποτέλεσμα να επανέλθουν και να ξεσπάσουν με περισσότερη οργή σε βάρος των θυμάτων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του διπλού φονικού στην Μακρινίτσα Μαγνησίας του 2021 (https://www.ertnews.gr/perifereiakoi-stathmoi/volos/ston-eisaggelea-o-drastis-toy-diploy-fonikoy-sti-makrinitsa-eikones-apo-to-spiti-opoy-egine-to-egklima-video/). Χρειάζεται λοιπόν να επέμβει ο νομοθέτης και να περιορίσει την πρακτική των εισαγγελικών συστάσεων όταν αυτές απευθύνονται σε πρόσωπα που πιθανολογείται ότι είναι επικίνδυνα. Ο ρόλος των εισαγγελικών λειτουργών θα πρέπει να γίνει περισσότερο ουσιαστικός και η τυχόν αποστολή εισαγγελικών συστάσεων να συνοδεύεται, βάσει νόμου, πάντα από συγκεκριμένα μέτρα που θα αποτρέψουν τον θύτη να ασκήσει περεταίρω βία όπως η υποχρεωτική ψυχιατρική εξέταση ή μια εισαγγελική διάταξη προσωρινής αλλαγής τόπου κατοικίας.

    Τα παραπάνω παρατίθενται ως τροφή για σκέψη στους συντάκτες του σχετικού νομοσχεδίου αλλά και προκειμένου να προκληθεί δημόσιος διάλογος πάνω στο ζήτημα της πρόληψης στα ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας.

    ΑΣΠΑΣΙΑ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ

    ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β1′ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:18 | ΣΤΕΡΓΙΟΣ

    ΙΣΟΤΗΤΑ σημαίνει εφαρμογή της οδηγίας της ευρωπαϊκής ένωσης και όχι όπως την ερμηνεύσατε στο παρόν νομοσχέδιο….
    Κύριε Μητσοτακη το νομοσχέδιο να αποσυρθεί είναι αντισυνταγματικό..

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:26 | Αρετή Μ.Λ.

    Η γονεϊκή αποξένωση που πολλοί άνδρες (πιθανώς πρώην κακοποιητικοί σύντροφοι) ευαγγελίζονται στα σχόλια δεν έχει καμία επιστημονική βάση και κατακρίνεται τόσο από όργανα του ΟΗΕ, όσο και από την Επιτροπή GREVIO του Συμβουλίου της Ευρώπης που αξιολογεί τις πολιτικές για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών στις χώρες που έχουν κυρώσει τη Σύμβαση (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας). Τα δε σχόλια (υποτίθεται από γυναίκες) που υποστηρίζουν ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι μία κοινή εμπειρία στις συντροφικές σχέσεις, που βιώνεται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση από άνδρες και γυναίκες είναι εντελώς λανθασμένη και επικίνδυνη. Μόλις προχθές θρηνήσαμε την πρώτη γυναικοκτονία μέσα στο 2025, όπου το θύμα έφτασε στο νοσοκομείο με κομμένο νωτιαίο μυελό και διαλυμένους σπονδύλους για να πεθάνει μαρτυρικά μερικές εβδομάδες αργότερα. Όλα αυτά από το χέρι του συντρόφου της. Πώς μπορείτε να υποστηρίζετε ότι άνδρες και γυναίκες υποφέρουν εξίσου από τη συντροφική βία; Ο νόμος δε 4800/2021 πρέπει να αποσυρθεί άμεσα, καθώς με αφορμή το άρθρο 1532 (συνέπειες κακής άσκησης γονικής μέριμνας) παράγραφος 2, περίπτωση β, του ΑΚ ο νομοθέτης έχει υιοθετήσει πλαγίως την άποψη της γονεϊκής αποξένωσης, χωρίς να την ονοματίζει ως τέτοια βέβαια. Εξαιτίας αυτού του νόμου πολλοί κακοποιητικοί πατέρες εργαλειοποιούν τα παιδιά τους για να εκδικηθούν την πρώην σύζυγό τους. Μέσα στο 2024 δε υπήρξε περίπτωση τέκνου που αναγκάστηκε να περάσει μία ολόκληρη μέρα σε αστυνομικό τμήμα επειδή ο πατέρας στη βάση αυτού του νόμου κατηγόρησε τη μητέρα για διατάραξη της σχέσης του με το παιδί, τη στιγμή που είχε γίνει καταγγελία στο πρόσωπο του για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού. Ο ΑΚ πρέπει να επιστρέψει επειγόντως στο προηγούμενο παιδοκεντρικό πρότυπο και να καταργηθεί άμεσα ο νόμος 4800/2021 για την απόδοση δικαιοσύνης και την προστασία γυναικών και παιδιών.

    Σύνδεσμοι σχετικά με το θέμα:
    https://www.ohchr.org/en/press-releases/2023/06/urgent-reforms-needed-protect-women-and-children-violence-custody-battles-un

    https://www.facebook.com/themanifold.media

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:42 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Το νομοσχέδιο εντελώς λάθος…
    Σας είχα ψηφίσει με τον νομο 4800/21 αλλά μετά από αυτό πραγματικά το σκέφτομαι…

    Αν αποσυρθεί και γίνει και για τα δύο φύλα ίσα τότε θα το σκεφτώ…

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:14 | Μαρινικη

    Το να προωθειτε αντισυνταγματικη θεωρια,νομιζω οτι ειναι αδικο για το ανδρικο φυλο.
    Η βια δεν εχει φυλο οπως γνωριζετε,κι ευχομαι να μην συμβει κατι αναλογο στα παιδια σας,απι ψευδη καταγγελια.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:00 | Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας

    Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και της δευτερογενούς θυματοποίησης των επιζωσών ΚΑΙ των παιδιών τους «περνάει» μέσα από το Σύστημα Προστασίας Παιδιών – που η Ελλάδα ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
    ___________________________________________________________________________
    Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ έχουμε διακριτό Σύστημα Προστασίας Παιδιών (CPS-Child Protection Services σε άλλες χώρες), με αποκλειστικές αρμοδιότητες:
    • την παραλαβή και διερεύνηση κάθε αναφοράς (ακόμα και απλής υποψίας) για
    κακοποίηση παιδιού ή έκθεσή του σε ακατάλληλες ή επικίνδυνες συνθήκες
    διαβίωσης
    • την τεκμηρίωση ή μη της αναφοράς
    • την άμεση λήψη μέτρων προστασίας και την παρακολούθηση της εφαρμογής τους
    • την παροχή θεραπευτικών και/ή υποστηρικτικών υπηρεσιών στο παιδί και στα
    μη κακοποιητικά μέλη της οικογένειάς του, εφόσον χρειάζεται
    o το παιδί λαμβάνει σχεδόν όλες τις υπηρεσίες στο Σπίτι του Παιδιού από
    επαγγελματίες που είτε εργάζονται εκεί, είτε καλούνται για να παρέχουν
    τις υπηρεσίες τους
    • τον συντονισμό των (προ)ανακριτικών και δικαστικών διαδικασιών και την παροχή απαραίτητων στοιχείων (π.χ. κατάθεση παιδιού, αποτελέσματα ιατρικών και άλλων εξετάσεων, καταθέσεις και/ή Εκθέσεις επαγγελματιών που παρείχαν υπηρεσίες)
    o το παιδί συμμετέχει σε αυτές τις διαδικασίες στο Σπίτι του Παιδιού, στο
    οποίο προσέρχονται οι επαγγελματίες που απαιτείται να εμπλακούν και τα
    ενδιαφερόμενα μέρη. Η συμμετοχή του παιδιού όμως γίνεται με απόλυτα
    προστατευμένο τρόπο, καθώς δεν έρχεται σε επαφή με κανένα από τα
    προαναφερθέντα άτομα, βρίσκεται σε διαφορετικό δωμάτιο και αλληλεπιδρά
    μόνο με την/τον ειδικά καταρτισμένη/-ο επαγγελματία που υλοποιεί την
    ανακριτική δικανική συνέντευξη.

    Τα Εθνικά Σχέδια Δράσης θα τα σχεδίαζε-υλοποιούσε/συντόνιζε-αξιολογούσε-τροποποιούσε αυτή η Αρχή ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – τώρα έχουμε διάχυση της ευθύνης σε όλα τα Υπουργεία και έναν αόρατο συντονισμό [που δεν περιγράφεται πουθενά]. Δηλαδή η Προστασία Παιδιών εξακολουθεί να μην είναι αρμοδιότητα κανενός ΦΟΡΕΑ… και επομένως μπορούμε άνετα να εξακολουθήσουμε να ισχυριζόμαστε ότι κάποιος (άλλος) φορέας δεν έκανε αυτό που έπρεπε (το οποίο όμως δεν είναι ΠΟΥΘΕΝΑ καταγεγραμμένο) και για αυτό η «υπόθεση» δεν προχώρησε όπως έπρεπε… ΤΙΣ συνέπειες όμως των παραλείψεων, των παραβάσεων καθήκοντος, των εσφαλμένων ενεργειών (που μπορεί να οφείλονται σε έλλειμμα εκπαίδευσης, άγνοια, αδιαφορία ή ακόμα και να έχουν διαπραχθεί με δόλο) τις υφίστανται καθημερινά τα παιδιά και οι άνθρωποι που νοιάζονται για την ψυχική υγεία, την προστασία και την ευημερία τους (μητέρες των παιδιών στη συντριπτική πλειονότητά τους).

    Στην Ελλάδα, όταν αναφερόμαστε στην προστασία παιδιών το μόνο σημείο αναφοράς είναι η Εισαγγελία Ανηλίκων: οποιαδήποτε ενέργεια (διερευνητική ή προστατευτική) χρειάζεται εισαγγελική παραγγελία (ανάθεση-διεξαγωγή κοινωνικής έρευνας ή πραγματογνωμοσύνης-σύνταξη έκθεσης-αξιολόγηση αποτελεσμάτων από Εισαγγελέα – Εισαγγελική παραγγελία για το επόμενο βήμα κ.ο.κ.). Διαδικασίες δηλαδή γραφειοκρατικές και πολύ χρονοβόρες που μέχρι να εκτελεστεί το κάθε βήμα περνούν μήνες και στη διάρκεια των ετών που μεσολαβούν από την καταγγελία έως ότου να αποφασίσει η Δικαιοσύνη εάν έχει διαπραχθεί αδίκημα ή έως ότου καταφέρει η Αστυνομία να «δέσει» την υπόθεση:
    • τα παιδιά που κακοποιούνται παραμένουν απροστάτευτα, εκτεθειμένα στον ίδιο ή και σε μεγαλύτερο κίνδυνο μόλις ο δράστης αντιληφθεί ότι το παιδί μίλησε
    • οι δράστες έχουν όλη την ευχέρεια να εξαφανίσουν τα όποια αποδεικτικά στοιχεία
    • τα άτομα που έκαναν την καταγγελία εκτίθενται σε πολλαπλούς κινδύνους και δεν έχουν καμία προστασία, παρά την υποχρέωση που δίνει ο Νόμος σε όλες/-ους μας να αναφέρουμε τα αυτεπάγγελτα διωκόμενα αδικήματα και, πολύ πρόσφατα την υποχρέωση επαγγελματιών (αρ. 23, Ν.3500/2006) η οποία, φυσικά, θα ακολουθήσει την υφιστάμενη οδό διερεύνησης

    Επιπλέον, οι Εισαγγελικές παραγγελίες δίνονται σε επαγγελματίες που δεν είναι διασφαλισμένο ότι έχουν την επάρκεια να εκτελέσουν τα συγκεκριμένα έργα που τους παραγγέλλονται, ειδικά όταν αφορούν σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και ιδιαίτερα όταν τα παιδιά είναι μικρής ηλικίας. Το πιο συνηθισμένο τέτοιο παράδειγμα είναι η Ομάδα Προστασίας Ανηλίκων (Ο.Π.Α.) κάθε Δήμου που, θεωρητικά, αποτελείται από Κοινωνικές/-ούς Λειτουργούς που διαθέτουν επάρκεια για να διεξάγουν κοινωνικές έρευνες κατόπιν εντολής Εισαγγελέα Ανηλίκων: εκτός από το γεγονός πως τόσο εξειδικευμένο προσωπικό δεν υπάρχει σε κανένα Δήμο, δεν υπάρχουν καθορισμένα εργαλεία, χρονοδιάγραμμα ή διαδικασία για την διερεύνηση, την επικοινωνία με την Εισαγγελία ή τα επόμενα βήματα.
    ___________________________________________________________________________
    Καταθέσεις, παιδοψυχιατρικές πραγματογνωμοσύνες και εξέταση συνθηκών διαβίωσης
    Παρότι η νομοθεσία (Ν.4478/2017 και Υπ. Απόφ. 7320/2019) προβλέπει συγκεκριμένη μεθοδολογία, δομημένο πρωτόκολλο δικανικής συνέντευξης με ανήλικα θύματα και μάρτυρες κακοποίησης, ειδικό χώρο που πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές (Σπίτι του Παιδιού) και ειδικά καταρτισμένες/-ους εξειδικευμένες/-ους επαγγελματίες για την εξέταση παιδιών-θυμάτων και μαρτύρων, αυτή παραβιάζεται συστηματικά.

    Το παιδί υποβάλλεται σε υπερβολικά πολλές ανωμοτί εξετάσεις, πραγματογνωμοσύνες και κοινωνικές έρευνες, οι οποίες διεξάγονται σε διάφορα χρονικά διαστήματα, σε ακατάλληλους χώρους και από επαγγελματίες που δεν είναι διασφαλισμένο ότι έχουν την απαιτούμενη επάρκεια.
    Επιπλέον, λόγω της ανυπαρξίας επίσημης διαδικασίας για αναφορά και διερεύνηση της υποψίας σεξουαλικής κακοποίησης, οι γονείς που υποπτεύονται σεξουαλική παραβίαση μικρού παιδιού αναγκάζονται, πριν προβούν σε καταγγελία, να προσφύγουν σε ιδιώτη παιδοψυχίατρο/ψυχολόγο και/ή ιατροδικαστή.

    Πολύ συχνά οι Εκθέσεις δεν καταλήγουν σε βέβαιο συμπέρασμα ενώ δεν είναι καθόλου σπάνιο να εμφανίζονται εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα σε διαφορετικές Εκθέσεις πραγματογνωμόνων, και/ή Τεχνικών Συμβούλων (που ενδέχεται να εξέτασαν το παιδί ή να εμφανιστούν μόνο στο δικαστήριο ως μάρτυρες εμπειρογνωμοσύνης για να αμφισβητήσουν τα συμπεράσματα των πραγματογνωμόνων). Αυτό στην δικαστηριακή πρακτική δημιουργεί πολλά προβλήματα καθώς το δικαστικό σύστημα απαιτεί από το άτομο που καταγγέλλει να τεκμηριώνει την καταγγελία, πράγμα το οποίο είναι συνήθως αδύνατον στην σεξουαλική κακοποίηση και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών. ΓΙΑ ΑΥΤΟ (σε άλλες χώρες) ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ.

    Σε περίπτωση που ο καταγγελλόμενος είναι ο γονιός, η διαταχθείσα παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη ή κοινωνική έρευνα μπορεί να μην διεξαχθεί εάν δεν συναινεί, ενώ όταν είναι σε διάσταση, διεξάγεται με την συμμετοχή μόνο του άλλου γονιού. Δεν υφίσταται καμία συνέπεια για την παρεμπόδιση της διερεύνησης. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ο ένας γονιός καλείται από Εισαγγελέα Ανηλίκων για συστάσεις κατόπιν παραπόνων που υπέβαλλε ο άλλος γονιός (συνήθως η μητέρα) – είναι στη διακριτική του ευχέρεια το εάν θα προσέλθει και δεν υφίσταται καμία συνέπεια σε περίπτωση μη προσέλευσης.

    Η προσέγγιση από τις Υπηρεσίες που έχουν λάβει εισαγγελική εντολή για πραγματογνωμοσύνη ή κοινωνική έρευνα, γίνεται συχνά χωρίς κανένα σεβασμό και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και το πρόγραμμα παιδιών-μητέρας αλλά ούτε και οι οικονομικές δυνατότητές της (π.χ. όταν πρέπει να μετακινηθεί η ίδια και 2-3 παιδιά σε άλλη πόλη ή να πάρει άδεια από τη δουλειά της). Η μητέρα λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που την «διατάσσει» να παρουσιαστεί (με παιδιά ή χωρίς) σε ένα, ήδη προκαθορισμένο, ραντεβού. Όσες δεν έχουν δικηγόρο, δεν λαμβάνουν ποτέ, ακόμη και όταν το ζητούν, έγγραφη ενημέρωση για την διαδικασία ή τους λόγους που διατάχθηκε και δεν τους κοινοποιείται η Έκθεση.

    Παρότι προβλέπεται βιντεοσκόπηση της δικανικής συνέντευξης του παιδιού αυτό συνήθως δεν γίνεται για τεχνικούς λόγους. Επομένως, δεν μπορεί να ελεγχθεί η μεθοδολογία, η συμπεριφορά ή η επάρκεια του επαγγελματία/πραγματογνώμονα.
    Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τον τρόπο με τον οποίο οι Δικαστές/-ριες των πολιτικών δικαστηρίων επικοινωνούν με το κάθε παιδί για να καθορίσουν το βέλτιστο συμφέρον του, ούτε και προβλέπεται βιντεοσκόπηση ή, έστω, ηχογράφηση της συγκεκριμένης διαδικασίας: ως εκ τούτου, κάθε δικαστής/τρια μπορεί να θέτει ερωτήσεις και να καταλήγει σε συμπεράσματα τα οποία βασίζονται αποκλειστικά στα στερεότυπα και τις μεροληπτικές αντιλήψεις της/του [που, ως γνωστόν, έχουν τη δύναμη να διαστρεβλώσουν όχι μόνο αυτό που θυμόμαστε αλλά και αυτό που αντιλαμβανόμαστε!] Και, επιπλέον, έχει την δυνατότητα να αρνηθεί ότι αυτά συνέβησαν σε περίπτωση που τολμήσει ο γονιός να αμφισβητήσει την περιγραφή που περιλαμβάνεται στην απόφαση…
    ___________________________________________________________________________
    Άλλα προβλήματα
    Διίστανται οι απόψεις για το τι είναι δικονομικά επιβεβλημένο όταν γίνεται καταγγελία υποψίας για κακοποίηση μικρού παιδιού, σε ηλικία που δεν μπορεί να μπορεί να περιγράψει με σαφήνεια τι του έχει συμβεί – μπορεί προανακριτικά να εξεταστεί το παιδί από πραγματογνώμονα χωρίς να ενημερωθεί το άτομο που κατηγορείται ώστε να έχει δυνατότητα να ορίσει τεχνικό/-ή σύμβουλο που θα παρίσταται στην εξέταση του παιδιού; Εάν αυτό είναι δικαίωμα του καταγγελλόμενου, τότε πως διασφαλίζεται ότι στο μεσοδιάστημα δεν θα εξαφανίσει τυχόν πειστήρια του εγκλήματος;

    Η βραδύτητα με την οποία κινούνται οι Αρχές έχει ως αποτέλεσμα να ασκούνται διώξεις μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα και/ή ενώ έχουν ασκηθεί διώξεις να μην κατάσχονται οι ηλεκτρονικές συσκευές των υπόπτων, να υποβάλλονται τα παιδιά σε πολλαπλές πραγματογνωμοσύνες επειδή οι καταγγελλόμενοι ή κατηγορούμενοι θέτουν ζήτημα παραβίασης των δικαιωμάτων τους.

    Το κόστος όλων των νομικών διαδικασιών οφείλει να επωμιστεί το άτομο που έκανε την καταγγελία, τόσο σε ότι αφορά την υποστήριξη της κατηγορίας όσο και στις μελλοντικές εγκλήσεις και αγωγές που θα υποβάλλει εναντίον του το καταγγελλόμενο άτομο, για συκοφαντική δυσφήμιση και/ή ψευδή καταμήνυση και, από το 2021, έχει προστεθεί και η διεκδίκηση γονικής μέριμνας εξαιτίας γονεϊκής αποξένωσης: η μεθοδολογία των δραστών είναι πανομοιότυπη των SLAPP (Strategic lawsuit against public participation) αφού μοναδικός στόχος δεν είναι να κερδίσουν τις υποθέσεις αλλά να τρομοκρατήσουν τα θύματα για να αποσύρουν τις καταγγελίες τους ή να τα τιμωρήσουν που τις έκαναν. Φαντάζει αδιανόητο να θυματοποιείται δευτρογενώς 2-3-4 φορές ένα κακοποιημένο παιδί επειδή τόλμησε ο μη-βίαιος γονιός, για να το προστατεύσει, να καταγγείλει την κακοποίησή του χωρίς να μπορεί να φέρει τις αποδείξεις…
    ___________________________________________________________________________
    Λογοδοσία δικαστικών λειτουργών
    Δεν υπάρχει καθώς η διαδικασία αναφοράς είναι ασαφής, κοστοβόρα και με άγνωστα βήματα για τη διερεύνηση, το αποτέλεσμα και τις κυρώσεις που ίσως επιβληθούν.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:37 | Σάμου Στέλλα

    Στο άρθρο 3 του σχεδίου περιγράφεται το έγκλημα του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, κατά τρόπο που συνάδει μεν ως προς την περιγραφή του αδικήματος με την Οδηγία με την οποία επιδιώκει να εναρμονίσει την εθνική νομοθεσία, όμως δύο είναι τα σημεία προς τα οποία διατυπώνουμε τις ενστάσεις μας: Πρώτον, η οδηγία προβλέπει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον πέντε ετών, ήτοι ακόμη και κάθειρξη, ενώ στο εν λόγω σχέδιο νόμου προβλέπεται ποινή φυλάκισης δύο ετών. Ας σημειωθεί ότι σύμφωνα με το ίδιο σχέδιο νόμου, οι ποινές φυλάκισης έως δύο ετών εξαγοράζονται ή αναστέλλονται, συνεπώς η ποινική απάντηση στο έγκλημα αυτό είναι μηδαμινή. Άλλωστε και η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης επιβάλλει τη μέγιστη προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών.

    Στο εν λόγω σχέδιο νόμου ο ακρωτηριασμός δεν θεωρείται σοβαρή σωματική βλάβη, εξού και προβλέπεται η τελευταία ως επιβαρυντική περίσταση. Συνεπώς, σύμφωνα με το σκεπτικό του σχεδίου, η διά βίου αποστέρηση μίας γυναίκας από σημαντικά της όργανα και τις συναφείς σεξουαλικές λειτουργίες της θεωρείται ήσσονος σημασίας. Πολύ δε περισσότερο, όταν η ίδια κυβέρνηση έχει νομοθετήσει, αναφορικά με τα ζώα συντροφιάς, ότι ο ακρωτηριασμός τους τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα έτη. Δεύτερον (ν.4830/2021, αρθρ. 34), η οδηγία προβλέπει όσον αφορά τη διεθνή δωσιδικία του κάθε κράτους μέλους, ότι αυτή υπάρχει ακόμη και όταν το θύμα έχει τη συνήθη διαμονή του στο κράτος μέλος και η πράξη έχει διαπραχθεί στο εξωτερικό, ενώ το σχέδιο προστατεύει μόνο τις Ελληνίδες υπηκόους όταν η πράξη τελείται σε βάρος τους στο εξωτερικό ή κάθε γυναίκα εφόσον ο δράστης είναι Έλληνας ή το έγκλημα τελέστηκε στην Ελλάδα. Στην ουσία μένει εκτός ρύθμισης το ζήτημα των μεταναστριών στις οποίες γίνεται ακρωτηριασμός στη χώρα καταγωγής και υπηκοότητάς τους, οι οποίες όμως είναι η μόνη ομάδα που υφίσταται τέτοιες απάνθρωπες πράξεις. Ζητάμε να χαρακτηρισθεί σεξουαλικό έγκλημα η μερική ή πλήρης αφαίρεση των εξωτερικών γυναικείων οργάνων με ποινές όχι λιγότερο των πέντε ετών. Ο ακρωτηριασμός γυναικείων οργάνων να χαρακτηρίζεται αντίστοιχο έγκλημα του βιασμού.

    Τέλος, σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα στην οδηγία (άρθρο 13 παρ. 2 «όταν το θύμα είναι παιδί, η προθεσμία παραγραφής για τα αδικήματα του άρθρου 3 αρχίζει να τρέχει το νωρίτερο όταν το θύμα συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του») το σχέδιο δεν προβλέπει διευρυμένη παραγραφή από την ενηλικίωση, στην περίπτωση ανήλικου θύματος.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:28 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΑΝΟΥ

    Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επιλέγει να συνεχίζει την παράδοση του μη διαλόγου με τις γυναικείες οργανώσεις που βρίσκονται, εθελοντικά και με αγώνα στο πεδίο, στα δικαστήρια, στην αλληλεγγύη, στην συμπαράσταση στις γυναίκες θύματα, από την εφαρμογή των νόμων με όποιον τρόπο κρίνει ο κάθε δικαστής.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:28 | ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΑΝΟΥ

    Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επιλέγει να μην συγκροτήσει νομοπαρασκευαστική όταν τόσα Υπουργεία και φορείς θα χρειαστεί να εμπλακούν αν όντως επιδιώκεται η εφαρμογή του νομοσχεδίου. Η συμμετοχή των συναρμόδιων φορέων θα επίλυε αρκετά θέματα. Π.χ. το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει συγκροτήσει Ομάδα Εργασίας για την βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία. Στις συνεδριάσεις της Ομάδας Εργασίας που συμμετέχουν γυναικείες οργανώσεις έχει κατατεθεί πληθώρα αιτημάτων επεξεργασμένων από τις γυναικείες οργανώσεις. Η απουσία της νομοπαρασκευαστικής εμποδίζει την προσέγγιση με ολοκληρωμένο και ουσιαστικό τρόπο. Θέματα υπάρχουν σε σχέση με το Υπουργείο Υγείας, με το Υφυπουργείο Ισότητας των Φύλων κ.α.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:51 | Δημητρα Μ.

    H μαζική εισβολή των γυναικείων οργανώσεων με τα σεντόνια για σχολιασμό δεν ειναι δυνατον να σταθεί απέναντι στο Συνταγμα της Ελλάδος που οριζει οτι οι πολίτες ειναι Ίσοι και εχουν Ισα δικαιώματα.Αρκετα πλεον κράτησε το φεμινιστικό ιδεολόγημα και ο διασυρμός των ανδρών ως βίαιοι,κακοποιητικοί, ασελγοι,στα παιδιά τους και δολοφόνοι.Εχουμε χιλιάδες αντρικες καταγγελίες, οχι σαν τις γυναικείες των οποιων ενα μεγαλο μερος ειναι ψεύτικες,για ενδ.βία οπως εχουμε και δολοφονίες ανδρών οπως εχουμε και βρεφοκτονίες απο μητέρες οι οποίες σκόπιμα παραβλέπονται και τονίζονται οι γυναίκες ως θύματα.Χρέος της πολιτείας λοιπόν ειναι να προστατεύσει και τα 2 φύλα οπως ορίζει αλλωστε και στην παρ.12 η Ευρωπαική οδηγία οτι «ενδ.βία μπορούν να υποστούν και αλλα πρόσωπα ανεξαρτητως φύλου τα οποία μπορει να χαρακτηριστουν σαν θύματα και να επωφελούνται απο τα ιδια μέτρα» κάτι που ο νομοθέτης ξεχασε να συμπεριλάβει στο σχέδιο αλλα πρέπει να το διορθώσει.
    Οπως πρέπει να κλεισει τις εκκρεμότητες απο τη προηγούμενη Διαβούλευση η οποία διακρίθηκε απο τις εμφυλες προθέσεις της και να ποινικοποιήσει τη αποξένωση (την μεγάλη πληγή) στα πλαίσια την ενδ. βίας.
    Επίσης να δημιουργήσει ξενώνες για τους ανδρες θύματα ενδ.βίας με συμβουλευτική και νομική βοήθεια.
    Αλλη εκκρεμοτητα απο την προηγούμενη Διαβούλευση ειναι να ακυρώσει την αστεία παρ.2 του αρθρου 231 «περι οικείων» οπου υποτιμά τελείως τον ανθρώπινο νού. Επίσης ειναι αναγκαίο να αυξησει τις ποινες σε οσους-ες τολμούν να κάνουν ψευδείς καταγγελίες συνοδευόμενες απο αυτεπάγγελτη δίωξη και διαρκές αυτόφορο καθως και δίωξη των ψευδομαρτύρων.Τελος να συμπεριλάβει και τους ανδρες θύματα ενδ.βίας στούς δικαιούχους των επιδομάτων που απολαμβανουν οι γυναικες θύματα ενδ.βίας.

    ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟ.

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:14 | ΖΑΡΚΑΔΑ ΕΛΕΝΗ

    Η βία δεν έχει φύλο. Iση μεταχείριση για άνδρες και γυναίκες .Ποινικοποίηση της γονεικής αποξένωσης με ένταξή της στην ενδοοικογενειακή βία. Κατάργηση της παρ 2. Άρθρο 231 «περί οικείων» γιατί ενθαρρύνει την παραβίαση δικαστικών αποφάσεων από μητέρες που στερούν τα παιδιά από τους πατέρες. Έλεγχος και αυστηρές ποινές για ψευδείς καταγγελίες περί δήθεν βίας, πράγμα που κάνουν συστηματικά και μεθοδευμένα οι μητέρες

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:38 | ΜΑΡΓΑΡΩΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

    Να αποσυρθεί αν δεν υπάρξει απολύτως ίση μεταχείριση ανεξαρτήτως φύλου. Οι άνδρες, αποδεδειγμένα, υφίστανται τεράστια ψυχολογική, σωματική και αποξενωτική κακοποίηση. Να ενταχθεί η γονεϊκή αποξένωση στην ενδοοικογενειακή βία. Συνιστά ψυχική κακοποίηση του παιδιού. Να αντιμετωπιστούν ποινικά και αυστηρά οι ψευδείς καταγγελίες που, οπως φαινεται αποτελούν χαρακτηριστική μεθόδευση των γυναικών για να στερήσουν τα παιδιά από τους πατέρες. Κατάργηση της παρ 2. Άρθρο 231 «περί οικείων» αφού ξεκάθαρα αποτελεί εργαλείο στα χέρια κυρίως των γυναικών που παραβιάζουν δικαστικές αποφάσεις στερώντας από πατέρες το δικαίωμα να παραλάβουν τα παιδιά τους στο χρόνο που ορίζεται απο αυτές

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:55 | Αλέξανδρος

    Μου κάνει φοβερή εντύπωση το υπουργείο ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων πως επιτρέπει κάτι τέτοιο…..

    Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Π ΚΥΡΙΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΣΥΡΗ ΑΜΕΣΑ…

  • 7 Ιανουαρίου 2025, 18:31 | Κώστας

    Τραγικό νομοσχέδιο απόσυρση άμεσα…

    Ας εφαρμοστεί για τα δύο φύλα εξίσου και όχι μονομερος..

    Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

Σχόλια 1 … 4 5 6