Άρθρο 1
Σκοπός
Σκοπός του παρόντος είναι:
α) η επιτάχυνση και η ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης μέσω συγκεκριμένων παρεμβάσεων στον Ποινικό Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95) και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ν. 4620/2019, Α’ 96),
β) η βελτίωση και ο εξορθολογισμός του νομικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας, ώστε να διασφαλισθεί η αποτελεσματικότερη προστασία της οικογένειας, των ανηλίκων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων,
γ) η εναρμόνιση με τις συστάσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης αναφορικά με την πρόληψη και την καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.
Άρθρο 2
Αντικείμενο
Αντικείμενο του παρόντος είναι:
α) η τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προκειμένου η εφαρμογή τους να συμβάλλει στην ουσιαστικότερη, αποτελεσματικότερη, και αμεσότερη διεξαγωγή της ποινικής δίκης, στην ενίσχυση της εγκληματοπροληπτικής λειτουργίας της ποινής μέσω των αρχών της γενικής και ειδικής πρόληψης και στην οικονομία της ποινικής διαδικασίας.
Ενδεικτικά, αα) αυξάνεται το ανώτατο όριο ποινής της κάθειρξης, αυστηροποιούνται οι ποινές επί εγκλημάτων μείζονος ποινικής απαξίας όπως ο εμπρησμός δάσους, αβ) τίθενται αυστηρότερες προϋποθέσεις αναστολής της ποινής, προκειμένου οι ποινές και επί πλημμελημάτων να εκτίονται μέσω των εναλλακτικών τρόπων έκτισης της κοινωφελούς εργασίας και της μετατροπής της ποινής σε χρηματική, αλλά και με πραγματική έκτιση σε σωφρονιστικό κατάστημα, όταν το δικαστήριο το κρίνει αναγκαίο, αγ) λαμβάνονται μέτρα για την προστασία της ποινικής δικαιοσύνης από άτομα που με καταχρηστική και παρελκυστική άσκηση των δικαιωμάτων τους απασχολούν ασκόπως τους λειτουργούς της και παρακωλύουν την ταχύτητα απονομής της και αδ) επιταχύνονται οι διαδικασίες επεξεργασίας και εκδίκασης των ποινικών υποθέσεων με τη λήψη μέτρων όπως η ενθάρρυνση της διαδικασίας της ποινικής διαπραγμάτευσης, ο περιορισμός της ενδιάμεσης διαδικασίας των δικαστικών συμβουλίων, καθώς και η μεταφορά της δικαστηριακής ύλης του πλημμελειοδικείου και του εφετείου από πολυμελή σε ολιγομελή δικαστήρια, προκειμένου ο ίδιος αριθμός δικαστών να δύναται να συγκροτήσει περισσότερα δικαστήρια και έτσι να εκδικάζεται πολλαπλάσιος αριθμός υποθέσεων,
β) η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του ν. 3500/2006 (A’ 232), προκειμένου: βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στη δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων, κυρίως των γυναικών, που πλήττονται με αυξανόμενη ένταση από συμπεριφορές ενδοοικογενειακής βίας, ββ) να ενισχυθεί η ψυχολογική και οικονομική στήριξη, καθώς και η κοινωνική αποκατάσταση των θυμάτων με διεύρυνση των αρμόδιων φορέων, βγ) να προβλεφθεί ειδική υποχρέωση των επαγγελματιών για την καταγγελία των περιστατικών που υποπίπτουν στην αντίληψη τους, βδ) να διευρυνθεί η διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης και βε) να ενισχυθούν άλλα δικονομικά μέσα που αποσκοπούν στην πρόληψη των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και στην παρεμπόδιση υποτροπής του δράστη,
γ) η τροποποίηση των παρ. 1 και 2 του άρθρου 45 του ν. 4557/2018 (Α’ 139) γα) με την αύξηση του διοικητικού προστίμου νομικών προσώπων όταν το κέρδος δεν μπορεί να προσδιοριστεί και γβ) με την απάλειψη της προϋπόθεσης προηγούμενης αμετάκλητης καταδίκης φυσικού προσώπου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
Η βίαιη αποκοπή τέκνου-γονέα μετά από μεθοδεύσεις του έτερου γονέα, κατά κόρον της μητέρας αλλά του οικείου της περιβάλλοντος, συνιστά βαριά ψυχολογική βία και κακοποίηση του τέκνου και πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας ως ποινικό αδίκημα!
Η πολιτεία πρέπει να παρέχει ισότητα και δικαιοσύνη. Το παρόν νομοσχέδιο είναι απαράδεκτο και προσβλητικό για τους άνδρες. Προστατεύει τις γυναίκες-μητέρες και το οικείο τους περιβάλλον. Δεν προστατεύει τα παιδιά! Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να έχουν και τους δύο γονείς στη ζωή τους!
Είναι απολύτως αναγκαίο λοιπόν να εναρμονιστεί το άρθρο 6 του ν. 3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ περί ενδοοικογενειακής βίας το οποίο προβλέπει αφαίρεση γονικής μέριμνας στα άτομα που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους!
ΚΕΦ Β άρθρο 26
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ το παρόν νομοσχέδιο! Προσβάλει το ανδρικό φύλο, η έμφυλη διάκριση είναι ολοφάνερη! Τα άρθρα αυτού του νομοσχεδίου την ενισχύουν! Δεν υπάρχει ισονομία, ισοπολιτεία, αξιοκρατία! Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για προστασία των παιδιών ούτε των ανδρών!
Αμέτρητες οι παραβιάσεις δικαστικών αποφάσεων από μανάδες που δεν επιτρέπουν την επικοινωνία των παιδιών με το πατέρα τους παρατηρούνται καθημερινά! Αυτό συντελεί σοβαρή κακοποίηση σε βάρος παιδικών ψυχών και χρειάζεται βαρύτατη ποινή, αφαίρεση της γονικής μέριμνας άμεσα από το γονέα που προκαλεί διάρρηξη σχέσεων!
Να εναρμονιστεί το άρθρου 6 του ν.3500/2006 με το άρθρο 1532 ΑΚ οπωσδήποτε!!! Πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διάρρηξη των σχέσεων γονέα-τέκνου η οποία δημιουργείται με διάφορες μεθοδεύσεις από το γονέα που ασκεί την επιμέλεια.
Ένοχοι είναι και οι οικείοι! ΜΗΝ τους καθιστάτε ΣΥΝΕΡΓΟΥΣ! Το παρόν νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό και προσβλητικό για το ανδρικό φύλο! Οι επιθέσεις εναντίον των ανδρών από γυναίκες αυξάνονται ραγδαία!
Η εφαρμογή του νόμου σε περίπτωση μη συμμόρφωσης είναι το κλειδί για ουσιαστικό αποτελέσματα
I agree
Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία των τροποποιήσεων σε ότι αφορά την ενδοοικογενειακή βία αλλα θεωρώ πως θέλει πολλή δουλίτσα ακόμα.Τα θυματα χρειάζονται προστασία και άμεσα,πλέον επί καθημερινής βάσης τα περιστατικά,και σχεδον μηνιαίες οι γυναικοκτονίες.Επίσης να δούμε άμεσα τι θα γινει και με τους θύτες,θεωρώ πως παίζει μεγάλο ρόλο το πως θα τους αντιμετωπίσει το όλο σύστημα σε περίπτωση καταγγελίας από το εκάστοτε θέμα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 99. ΠΡΟΣΘΗΚΗ 23Α ΣΤΟΝ ν. 3500/2006
————————————————————————————————-
Απαράδεκτο, Ρατσιστκκό, Διχαστικό, Αντισυνταγματικό, Απαξιωτικό για το ανδρικό φύλο.
Καμμία αναφορά στούς ανδρες και τα παιδια !!
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
ΑΜΕΣΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ Αρθρο 86
————————————-
Να προστεθει και ποινικοποιηθει ο ορος «Διάρρηξη σχέσεων» ως ψυχολογική βία των ανηλίκων, αρα ενδοοικογενειακή βια και να εναρμονιστει το αρθρο 6 του 3500/2006 με το 1532 ΑΚ που ορίζει οτι μπορει να εχει ως συνέπεια την αφαίρεση της γονικής μέριμνας απο τον γονιό που μεθοδευει τήν διάρηξη σχέσεων, καθόσον ειναι σύνηθες το φαινόμενο .
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ αρθρο 98
————————————
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αμεσα το ακαταδίωκτο των επαγγελματιών ιδιαίτερα των Ιδιωτων Ψυχικης Υγείας διότι ειναι πλήθος τα περιστατικά ψευδών και πληρωμενων γνωματεύσεων παρα μονο εαν τις διατάζει Δικαστικη Αρχή ή υπάρχει εγκριση του «ειδικου» και απο τους 2 γονείς.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β Αρθρο 26. Τροποποιηση του 169Α παρ. 3
————————————————————————————
Με αυτην την τροποποιηση κάνετε αυτομάτως και επισήμως ΣΥΝΕΡΓΟΥΣ τούς οικείους του γονέα που παραβιάζει δικαστικές αποφάσεις.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ.
Απλά εξαιρετικό. Δεν θα περιμέναμε κάτι καλύτερο από την κυβέρνηση.
Βασικό στοιχείο του παρόντα σχεδίου νόμου είναι πως η ενδοοικογενειακής βία έχει ως θύματα αποκλειστικά γυναίκες και ποτέ άντρες, εξου και η έλλειψη πρόβλεψης δομών υποστήριξης αντρών. Αυτό το χαρακτηριστικό του σχεδίου νόμου είναι επικίνδυνο, θα πρέπει να αλλάξει άμεσα. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.
Εξάλλου διαβάζοντας σχετικά στη wikipedia:
«Η ενδοοικογενειακή βία είναι το έγκλημα που αποκρύπτεται περισσότερο από κάθε άλλο, σε όλο τον κόσμο, τόσο από τις γυναίκες όσο κι από τους άνδρες.[4][5] Λόγω των κοινωνικών στιγματισμών σχετικά με την αρσενική θυματοποίηση, οι άνδρες αντιμετωπίζουν αυξημένη πιθανότητα να παραβλεφθούν από τους παρόχους περίθαλψης.[6][7][8][9]»
Το ότι οι άντρες δεν καταγγέλλουν με την ίδια συχνότητα με τις γυναίκες ανάλογα περιστατικά, δεν σημαίνει πως εκείνα δεν λαμβάνουν τόπο.
4) Strong, Bryan· DeVault, Christine· Cohen, Theodore (16 Φεβρουαρίου 2010). The Marriage and Family Experience: Intimate Relationships in a Changing Society. Cengage Learning. σελ. 447. ISBN 978-1133597469.
5) Concannon, Diana (11 Ιουλίου 2013). Kidnapping: An Investigator’s Guide. Newnes. σελ. 30. ISBN 978-0123740311.
6) Riviello, Ralph (1 Ιουλίου 2009). Manual of Forensic Emergency Medicine. Jones & Bartlett Learning. σελ. 129. ISBN 978-0763744625.
7) Finley, Laura (16 Ιουλίου 2013). Encyclopedia of Domestic Violence and Abuse. ABC-CLIO. σελ. 163. ISBN 978-1610690010.
8) Hess, Kären· Orthmann, Christine· Cho, Henry (1 Ιανουαρίου 2016). Criminal Investigation. Cengage Learning. σελ. 323. ISBN 978-1435469938.
9) Lupri, Eugene; Grandin, Elaine (2004), «Consequences of male abuse – direct and indirect», Intimate partner abuse against men, Ottawa: National Clearinghouse on Family Violence, σελ. 6, ISBN 9780662379751, ανακτήθηκε στις June 21, 2014
O 3500/2006 ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ Η ΤΟΤΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΘΕΛΕΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΕΝΔ.ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ.ΔΕΙΤΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Με την αλλαγή της διακυβέρνησης το 2019 οι διαζευμένοι πατεράδες αντιμετωπίζαν για χρόνια δύσκολες καταστάσεις όσον αφορά το δικαίωμα τους στην οικογενειακή ζωή (άρθρο 8 της ΕΣΔΑ) .
Ηρθε η κυβέρνηση της ΝΔ και αντιλήφθηκε το πρόβλημα ύστερα απο μαζική κατακραυγή εκατοντάδων χιλιάδων γονέων αλλά και ανιόντων
αλλά και απανωτών καταδικαστικών αποφάσεων απο το Ευρωπαικό Δικαστήριο για καταστρατήγηση του Αρθρου 8 της ΕΣΔΑ,
ως φάνηκε όμως η νομοθέτηση του 4800/21 δεν στάθηκε ικανή να αλλάξει την Νομολογία η οποία παραβιάζοντας κάθε αρχή δικαίου νομοθετεί μέσω των δικών της αποφάσεων ασχέτως αν η Νομολογιά στο Ελληνικο δικαιακό σύστημα δεν αποτελεί πηγή Δικαίου.
Με το παρόν νομοσχέδιο η τωρινή κυβέρνηση αρνείται να συμμορφωθεί με την ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (άρθρο 18 ΔΣΔΠ) που ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ κοινή επιμέλεια τέκνων και ισότητα βαρών απέναντι στα παιδιά.
Με το παρόν νομοσχέδιο η τωρινή κυβέρνηση έρχεται τοπποθετώντας έναν Υπουργό μη εκλεγμένο απο τον Ελληνικό λαό να νομοθετήσει την Νομολογία και επισήμως, αντιμετωπίζοντας τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, συνήθως πατέρα, ως ποινικό.
Ουδείς αναφέρεται στις περιπτώσεις κακοποιητικών γονέων που αφορούν και τα δύο φύλα οι οποίες ειναι καταδικαστέες αν και αφορούν συνήθως και κατα πλειοψηφία αλλοδαπούς υπήκοους.
Τίποτα δεν άλλαξε με τον ψευδονόμο 4800/21 στις σχέσεις γονέων και τεκνων απο την Νομολογία.
Αυτή την στιγμή ο διαζευμένος πατέρας καλείται να αποξενωθεί απο το παιδί του μιας και στην πράξη μόνο αν θέλει η μητέρα του το δίνει, η μη συμμόρφωση με δικαστική απόφαση επικοινωνίας που αφορά το παιδί και ειναι μία μορφή βίας,
η διάρρηξη των σχέσεων του με τον ένα γονέα έπρεπε να θεωρείτο ως ενδοοικογενειακή βία αλλά ως φαίνεται ο Υπουργός αντιλαμβάνεται την γονεική ιδιότητα των γονέων ως δικιά του υπόθεση.
Η καταστρατήγηση της Νομολογίας του ΕΔΔΑ ως ανωτερωβάθμιο δικαστήριο αποδείχτηκε και απο την καταδίκη μας απο το Ευρωπαικό Δικαστήριο (ΕΔΔΑ απόφ. της 16.6.2016 (προσφυγή αρ. 74758/11) ΕφΑΔ 2016,785},
Ο πατέρας συνήθως καλείται και να μην έχει τα ιδια δικαιώματα όσον αφορά τα ανήλικα τέκνα του
αλλά και να αποδίδει «τρελές» διατροφές, 3 και 4 φορές επάνω απο αυτά που ανάλωνε η οικογένεια ως έξοδα για τα παιδιά πρίν την διάσπαση στην ελλάδα της ανεργίας και της κρίσης επι 10 συνεχόμενα χρόνια.
Τα ανωτέρω αποδυκνείονται και απο τα ισχύοντα σε άλλες «τριτοκοσμικές» χώρες όπως η Γαλλία ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
https://leparticulier.lefigaro.fr/upload/docs/application/pdf/2015-06/table_de_reference_des_pensions_alimentaires_pour_2015.pdf
όπου ένας πατέρας καλείται να αποδώσει
με μισθό 1000 ευρώ διατροφή για 2 παιδιά 112 ευρώ!!!. Στην Γαλλία υποχρέωση για τα τραφούν αυτά τα παιδιά έχουν και οι μητέρες!!
Στην Ελλάδα 300-500 ευρώ είναι η υποχρέωση ανέργου για 1 παιδί!
Υπεύθυνος για την διατροφή τους απο τον Νόμο είναι μόνο αυτός, ΟΧΙ Η ΜΗΤΕΡΑ, με την πρόφαση οτι αυτή έχει κατ 99,99% την επιμέλεια.
Η μητέρα αμοίβεται με υπέρογκες διατροφές χωρίς υποχρέωση να εργασθεί για την «φροντίδα» των δικών της παιδιών
Η κουβέντα σε εναν χαμηλοαμοιβόμενο ή άνεργο πατέρα που του επιδικάζουν υψηλές διατροφές είναι ότι εισαι εσύ υπευθυνος για τα παιδιά αλλά ΟΧΙ Η ΜΗΤΕΡΑ. Σεξιστική αντιμετώπιση καθ εξιν απο την ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ.
Η μητέρα δεν αντιμετωπίζει ποινές αν ειναι άνεργη ή εθελλημένα δεν εργάζεται, ο πατέρας ΝΑΙ.
Η υψηλές διατροφές έχουν ένα και μόνο σκοπό, αφενός να εξουθενώνουν τους πατεράδες οικονομικά με απώτερω σκοπό να μην ζητούν την επικοινωνία (μιας και εν τοις πράγμασι θα είναι αδύνατη ελλείψει πόρων),
αφετέρου να διαιωνίζει την αντιπαλότητα των πρώην συζύγων μιας και η μη απόδοση αυτών των υψηλών διατροφών λόγω αδυναμίας θα οδηγεί σε, 1) νέες μηνύσεις, 2)νέες αγωγές ενάντια στους πατεράδες άρα ΑΥΞΗΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΥΛΗΣ
Η Ευρωπαική Ενωση προχώρησε σε Ψήφισμα, το 2079/2015 (ισότητα γονέων) με το οποίο προτρέπει τις χώρες μέλη να προχωρήσουν άμεσα σε ψήφιση της ΚΟΙΝΗΣ ΕΠΙΜΈΛΕΙΑΣ, κάτι που δεν έφερε ουτε στο ελάχιστο ο ψευδονόμος Τσιάρα 4800/21
ψήφισμα το οποίο η κυβέρνηση όχι μόνο αγνοεί αλλά κουνάει και το χέρι μέσω του σημερινού Υπουργού σε αυτούς που την προτείνουν ως την πιό ευεργετική λύση για τα παιδιά χρησιμοποιώντας «απίθανες» προφάσεις.
Και για να γίνει απολύτως κατανοητό, παρά τις έμμεσες ενέργειες του αρμόδιου υπουργού ότι η Ελλάδα δεν υποχρεούται να συμμορφωθεί με το ψήφισμα 2079/2015 ούτε με άλλη σύμβαση για το δικαίωμα των τέκνων να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς σας ενημερώνω οτι Η Διεθνούς Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιου ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ , και θεωρώ οτι θα γίνει πολύ σύντομα προσφυγή διότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Καλείσθε Κοι της Κυβέρνησης να καταθέσετε την γνώμη σας σε αυτό το Νομολογιακό έγκλημα που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα και υποστηρίζεται απο αυτο το νομοσχέδιο με ευθύνη ενος μη εκλεγμένου Υπουργού αλλά και στην βίαιη αποξένωση του πατέρα απο τα παιδιά του με μία δικαστική απόφαση.
Ζητούμε επίσης της υποστήριξης σας στην επιβολή Δικαίου και όχι στο έγκλημα της αποκλειστικής επιμέλειας που έρχεται σε ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!
καταργηση του ψευδονόμου Τσιάρα που αλλαξε 10 φορες για να ευχαριστήσει ΜΚΟ των 5 μελών εναντια σε 1.500.000 γονείς και ανιόντες που έχουν αποξενωθεί απο τα παιδιά τους με μία δικαστική απόφαση.
Δημόσια δήλωση του σημερινού Υπουργού στο κατα πόσο είναι σύμφωνος με το αρθρο 8 της ΕΔΔΑ και την ΔΣΔΠ αρθρο 18 αλλά και τις αναφορές του συνηγόρου του παιδίου περι κακοποιητικής νομολογίας που αποξενώνει τα παιδια απο τον φυσικό τους πατέρα.
Ευχαριστώ
Αξιότιμε Κε Υπουργέ
Βάσει στατιστικών που εκδίδει κάθε χρόνο η μη Κυβερνητική οργάνωση ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ για το ετος 2022 οι κακοποίησεις απο τις μητέρες ήσαν 203 περιπτώσεις και των πατεράδων 68 δηλαδή τα 2/3 αφορουσαν κακοποίηση απο μητέρα.
Το αφήγημα κάποιων για κακοποιητές πατεράδες το οποίο βλέπω πάτε να επιβαλλεται νομοθετικά στην Ελληνικη κοινωνία σας εκθέτει και ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό ο οποίος ειναι υπερμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf
Για αυτο παρακαλώ όπως:
1 Ενταξεται την παρακώλυση επικοινωνίας με δόλο γονέα με τέκνα βάσει δικαστικής απόφασης στα αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας.
2Συστήσετε τμήμα στο Υπουργείο δικαιοσύνης το οποίο θα ρυθμίζει το υψος της διατροφής που θα επιβάλλεται στον γονέα που δεν ζει με το τέκνο με κοινωνικά κριτήρια. Δεν μπορει εν γάμω μια οικογενεια 4μελη να ζει με 1000 ευρω και εκτος γαμου για ενα παιδι η διατροφη να φθάνει τα 500 ευρω.
με εκτίμηση
Σκοπός είναι να βάλει επιπλέον χαράτσια και να διώξει κόσμο από την πρόσβαση στην δικαιοσύνη. Επίσης να πουληθούν νέοι κώδικες. Να μην ξέρει κανείς τι ισχύει. Μεγαλύτερος αληθής σκοπός ο αποπροσανατολισμός από την ακρίβεια και το φορολογικό.
Διαφωνώ. Πολύ πρόχειρο νομοσχέδιο και δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας
Αποσύρετε το, ως έχει. Δεν έχει νόημα να προτείνει κανείς επιμέρους τροποποιήσεις. Αντιλαμβάνεται το Υπουργείο ότι πρόκειται για θεσμικό νομοθέτημα του ελληνικού κράτους; Σε ποιό κράτος με στοιχειωδώς εξελιγμένο νομικό πολιτισμό γίνονται τόσο συχνά αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα; Δυσχεραίνεται το ήδη επιβαρυμένο έργο των Δικαστών που θα πρέπει να συνθέτουν την ευνοϊκότερη διάταξη ανάμεσα στις πολλαπλές τροποποιήσεις που έχουν ισχύσει τα τελευταία 3-4 χρόνια προκειμένου να εφαρμόσουν στις εκκρεμείς ακόμα υποθέσεις. Φυσικά τα γνωρίζουν αυτά στο Υπουργείο αλλά ουδόλως τους απασχολεί αφού κατάντησαν τον Ποινικό Κώδικα μοχλό επικοινωνιακής προβολής του υπουργού Δικαιοσύνης. Αποφασίζονται αλλαγές με άμεσες συνέπειες στη ζωή και τις ελευθερίες των πολιτών με γνώμονα πόσο χρόνο στον τηλεοπτικό «αέρα» και πόσες στήλες στις εφημερίδες θα εξασφαλίσουν τον Υπουργό. Ό,τι έκανε δηλαδή παλαιότερα ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας με τις πανελλαδικές!
Μετά από κάθε έγκλημα που απασχολεί την κοινή γνώμη εισάγεται και μια εμβαλωματική (συνήθως και εξαμβλωματική) διάταξη στον Κώδικα. Ντροπή πιά!
Προτείνεται έκτιση ποινής για ποινές φυλάκισης από δύο έως τρία έτη. Σε ποιες φυλακές κ. Φλωρίδη; Πόσες καταδίκες έχει η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης; Επιτρέπεται μια ευνομούμενη Πολιτεία να τιμωρεί διπλά; Όχι δηλαδή μόνο με τη στέρηση της ελευθερίας αλλά με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα σωφρονιστικά καταστήματα; Η έκτιση ποινής σε τέτοιες ζωώδεις συνθήκες θα σωφρονίσει τους παραβάτες αδικημάτων ήσσονος βαρύτητας ή θα τους αποκτηνώσει, θα τους σκληρύνει και θα τους αποδώσει στην κοινωνία έτοιμους να διαπράξουν βαρύτερα εγκλήματα, αφού πλέον θα φέρουν και το στίγμα του φυλακισμένου; Υπάρχει κάποιο στατιστικό στοιχείο για τα ποσοστά υποτροπής σε εγκληματίες που έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης 2 έως 3 ετών; Έτσι για να γνωρίζουμε εάν το εισαγόμενο μέτρο ανταποκρίνεται σε κάποιο πληροί έστω και επιδερμικά τα κριτήρια της αναλογικότητας. Επενδύετε στα πιο ταπεινά εκδικητικά ένστικτα των λεγομένων «νοικοκυραίων», ενθαρρύνοντας τον ακροδεξιό-φασίζοντα λόγο και δόγμα του «νόμος και τάξη» που θεωρεί τα ισόβια και τη θανατική ποινή πανάκεια σε πείσμα όλων των εμπειρικών δεδομένων και πορισμάτων της εγκληματολογίας.
Εν κατακλείδι η αντιεγκληματική πολιτική δεν είναι ποινολόγιο και η αλόγιστη αυστηροποίηση των ποινών δεν έχει επιφέρει πουθενά τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η ποινική καταστολή δεν μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο για την πάταξη της εγκληματικότητας εάν δε συνοδεύεται από μέτρα για την άμβλυνση των κοινωνικών συνθηκών που γεννούν το έγκλημα. Υπάρχουν φορείς που ασχολούνται και παράγουν έργο στην απεξάρτηση, σε κοινότητες όπου υπάρχει πρόβλημα εγκληματικότητας (μεταναστευτικά γκέτο, Ρομά κλπ). Ακούστε τους, προχωρήστε σε έναν ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία και φέρτε έναν ποινικό κώδικα μακράς πνοής.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ?ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΒΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΗΣ.ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΑΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΟΓΟΣ?
ΤΕΡΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΟΧΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑ ΤΑ ΕΤΗ
ΜΠΡΑΒΟ ΥΠΟΥΡΓΕ ΤΑ ΠΑΤΕ ΤΕΛΕΙΑ
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΑΒΟΛΩΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κεφ.Α αρθρο 2.: β) ‘ανηλικότητας και των θυμάτων, κυρίως των γυναικών, που πλήττονται με αυξανόμενη ένταση από συμπεριφορές ενδοοικογενειακή / εδω θα επρεπε να προστεθει η φραση – αλλα κ των ανδρων-‘
Διοτι και οι ανδρες πεφτουν θυματα ειτε ψυχολογικης ειτε σωματικης βιας, αλλο που δεν πανε να το καταγγειλουν λογω σεβασμου απεναντι στην μητερα των παιδιων τους, και το ιδιο βιωνουν κ τα παιδια με τις εικονες αυτες. Γιαυτο πρεπει οι μαναδες – γυναικες να καταλαβουν οτι οταν φτανουν σε σημειο να φτιαξουν οικογενεια να παλευουν γιαυτην κ να προσπαθουν να την κρατησουν ενωμενη κ οχι να κυνηγανε τον ανδρα-πατερα για το χρημα κ να του στερουν το παιδι κ να επικαλουνται οτι τα λεφτα πανε στο παιδι.
Περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας από τον πρώην σύζυγο το 2014 ,με αναβολές δικάζεται πρωτόδικα το 2018,ομόφωνη καταδίκη.Εφετείο με αναβολές ομόφωνη καταδίκη το 2021 αμετάκλητη, από το 2014….
Στο μεσοδιάστημα,απειλές και άλλα περιστατικά βίας.
Περιστατικό βίας του 2015 πρωτόδικα ομόφωνα ένοχος ύστερα από 3 χρόνια λόγω αναβολών, εφετείο λίγο πριν την εκπνοή της 8ετίας με κίνδυνο παραγραφής ,ένοχος ομόφωνα.
Φυσικά οι ποινές όλες αναστέλουσσες .
Και άλλα 2 περιστατικά με καταδικαστικές αμετάκλητες και σε όλο το μεσοδιάστημα όπως βλέπετε η βία ακάθεκτη και σωματική όπου με εβρισκε και ψυχολογική μέσω απειλών.Και πόσα δεν έχω καταγγείλει.
Πολύ σωστή η πρωτοβουλία να μειωθούν οι αναβολές,πρεπει να τηρηθεί και στην πράξη αυτό όμως,οι ζωές μας κρέμονται σε μια κλωστη,ανα πάσα στιγμή δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει ο κάθε κακοποιητής από τη στιγμή που βλέπετε ότι υπάρχει συνεχιζόμενη βία και καταλαβαίνουν ότι δεν τους πτοεί τίποτα,δεν τους εμποδίζει κανείς.
Το υπο διαβούλευση νομοσχέδιο εξαφανιζει κάθε εννοια δικαίου και ισότητας γονέων και φύλων παρασυρμένο απο φεμινιστικές ιδιοτελεις συκοφαντικες κραυγές και διερωτώμαι πως επιτρέψατε και διευκολύνατε να διογκωθεί αυτή η στρεβλή και αδικη εικόνα για το ανδρικό φύλο ώς κακοποιητικό σε σημείο υστερίας απόλα τα ΜΜΕ σαν να ειναι κολλητική ασθένεια.
Αδιαφορείτε προκλητικά για το σοβαρότατο αδίκημα της διάρρηξης και αποκοπής σχέσεων του παιδιου από τον ενα γονέα, το οποίο προκαλείται απο τον ετερο, το οποίο αφήσατε να πάρει τεράστιες διαστάσεις, ποινικοποιείτε το θέμα της διατροφής της οποίας δεν φροντίσατε πρώτα να ρυθμίσετε τον υπολογισμό της, προτείνετε να εχουν το ακαταδίωκτο οι οικείοι των γονέων (συνηθως μητέρων) που παραβιάζουν δικαστικές αποφάσεις, οπως το ιδιο κάνετε και για τους ιδιώτες «ειδικούς» στις γνωματεύσεις και τέλος στο αρθρο 99 αναφέρεστε σε δομές ΜΟΝΟ για γυναικες αγνοώντας οτι τα περιστατικά βίας από γυναίκες προς ανδρες και παιδιά ειναι ήδη πάρα πολλά ( οπως περνούν στα ψιλά στα ΜΜΕ) τα οποία επιμελώς υποτιμώνται, οπως υποτιμάται και η ερευνα του Χαμόγελου του Παιδιου με τριπλάσιο νούμερο κακοποιησης των παιδιών απο τις μητέρες σε σχεση με τους πατέρες καί οπως υποτιμάται το τραγικο γεγονός των αυτοκτονιών των ανδρών με ποσοστο 78% εναντι του 22% των γυναικών ωστε να φαίνεται οτι η βία εχει φύλο.
Οσο ειναι καιρός νομοθετείστε δίκαια και με γνώμονα τήν ισότητα, οπως προβλέπει το Σύνταγμα, γιατι αυτές οι πρακτικές μόνο διχόνοια ανάμεσα στα φύλα εξυπηρετούν και οριστική διάλυση της οικογένειας που ηταν πάντα η δύναμη της χώρας μας. Βαλτε τέλος σε αυτήν την φεμινιστική υστερία που ζούμε..
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ
Προσωπικά,δε θα είχα πρώτιστο σκοπό στα περισσότερα τουλάχιστον αδικήματα να βάλω κάποιον στη φυλακή.Πρωτιστος σκοπός μου θα ήταν να βρω τις αιτίες που οδήγησαν κάποιον στο να κάνει κάποιο αδίκημα και να διορθώσω την «αιτία»..Ενα παιδί πχ που μαθαίνει μέσα από το περιβάλλον του κάποια παραβατική συμπεριφορά θα έπρεπε να βρω τον λόγο που οδηγήθηκε το παιδί στη παραβατική συμπεριφορά και να διορθώσω αυτό ακριβώς με αγάπη και κατανόηση.Το ίδιο ακριβως θα προσπαθούσα να κάνω σε ολους η σε όσους περισσότερους ήταν δυνατό.
Δεν θεωρώ ότι κάποιος γεννιέται παραβατικός..
Αυτά βέβαια είναι προσωπικές απόψεις.Σας ευχαριστώ.
MIΛΗΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ!
Υπογραμμίζουμε την αναγκαιότητα της νομοθετικής αναγνώρισης της γονικής αποξένωσης ως μορφής ενδοοικογενειακής βίας καθώς και την πρόβλεψη αντίστοιχων νομικών κυρώσεων.
Με τον όρο γονική αποξένωση περιγράφεται η άνευ βάσιμων λόγων απροθυμία, η άρνηση και η απόρριψη επαφής του παιδιού με τον έναν γονέα (Baker & Eichler, 2016), ως απόρροια της επίμονης και μεθοδικής χρήσης συγκεκριμένων μοτίβων αποξενωτικής συμπεριφοράς του έτερου γονέα (Verrocchio, Baker & Bernet, 2016), που έχει σκοπό να βλάψει την ποιότητα της σχέσης παιδιού – στοχευόμενου γονέα (Harman, Biringen, Ratajack, Outland & Kraus, 2016a; Lorandos, Bernet & Sauber, 2013). Στη σύγχρονη, επιστημονική βιβλιογραφία και έρευνα οι πράξεις στις οποίες προβαίνει ο γονέας που επιδιώκει να απομακρύνει ψυχικά τον έτερο γονέα, συνοψίζονται σε: (1) συνεχή άσκηση κακόβουλης κριτικής εις βάρος του στοχευόμενου γονέα παρουσία του παιδιού, (2) διάδοση «κατασκευασμένων» αφηγημάτων που περιλαμβάνουν είτε μία στρεβλή εκδοχή της πραγματικότητας, είτε αναληθή γεγονότα, (Jaffe, Thakkar & Piron, 2017), (3) απόσυρση ή/και άρνηση συναισθηματικής ανταπόκρισης (Binggeli, Hart & Brassard, 2001) περιφρόνηση, πρόκληση ενοχών (Baker & Darnall, 2006) και ταπείνωση του παιδιού, όταν εκδηλώνει αισθήματα αγάπης κι εγγύτητας στον στοχευόμενο γονέα (Baker & Verrocchio, 2015), (4) κατατρομοκράτηση του παιδιού, μέσω της διαμόρφωσης εντυπώσεων, ότι ο στοχευόμενος γονέας είναι «επικίνδυνος», «ακατάλληλος να ασκήσει το γονικό καθήκον του», «ασταθής» χαρακτήρας (López, Iglesias & García, 2014), (5) εξαναγκασμός του παιδιού να «κατασκοπεύει» τον στοχευόμενο γονέα και να μεταφέρει τις πληροφορίες στον γονέα εξάρτησης, (6) εξαναγκασμός του παιδιού να πετάξει αντικείμενα και φωτογραφίες του στοχευόμενου γονέα, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο τον «συμβολικό θάνατό του» (Harman & Biringen, 2018) καθώς και να αποκαλεί «πατέρα» ή «μητέρα» έναν τρίτο ενήλικο (Verrocchio, Baker & Marchetti, 2017), (7) ηθική και υλική επιβράβευση του παιδιού, όταν αποκρύπτει πληροφορίες από τον στοχευόμενο γονέα (Verrocchio, Baker & Marchetti, 2017), (8) μετάδοση ελλιπών, παραπλανητικών ή αναληθών πληροφοριών στον στοχευόμενο γονέα, συχνά, με αποτέλεσμα, αφενός ο ίδιος να απουσιάζει από τις «σημαντικές στιγμές» της ζωής του παιδιού του, αφετέρου το παιδί να βιώνει αισθήματα απόρριψης κι εγκατάλειψης (Lorandos, 2013), (9) πρόωρη εμπλοκή του παιδιού σε ζητήματα προς επίλυση, όπως νομικά ή οικονομικά, που αφορούν σε ενηλίκους (Balmer, Matthewson & Haines, 2017) κι επομένως άκαιρη ενηλικίωσή του, (10) εξαναγκασμός του παιδιού να επιλέξει έναν από τους δύο γονείς του, με συνέπεια την απόρριψη μέρους της ταυτότητάς του ή την εμφάνιση αισθήματος ντροπής, (11) σκόπιμη παρεμπόδιση ή/και ματαίωση επικοινωνίας (δια ζώσης, τηλεφωνικής) παιδιού – στοχευόμενου γονέα (Reay, 2011) και ταυτόχρονα μεταβίβαση της ευθύνης στο τέκνο για τη μη συμμόρφωση στις δικαστικές εντολές (Joshi, 2016), (12) αποκλεισμός της πρόσβασης του στοχευόμενου γονέα σε ακαδημαϊκά και ιατρικά έγγραφα ή πληροφορίες που αφορούν στο παιδί (Baker & Darnall, 2006; López, Iglesias & García, 2014), (13) υπονόμευση της σχέσης του παιδιού με την ευρύτερη οικογένεια του στοχευόμενου γονέα ή/και απαγόρευση επαφής με τους λοιπούς συγγενείς (Worenklein, 2013).
Οι παραπάνω ενέργειες είναι βίαιες, επειδή δύνανται να προκαλέσουν στους αποδέκτες, ιδίως στα παιδιά, «ψυχολογική βλάβη» και «κακή ανάπτυξη», ακόμη κι αν δεν εφαρμόζονται, ταυτόχρονα, στο σύνολό τους (Baker, 2005). Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) ορίζει τη βία ως: «τη σκόπιμη χρήση σωματικής βίας ή δύναμης, απειλούμενης ή πραγματικής, εναντίον του εαυτού μας, ενός άλλου ατόμου ή εναντίον μιας ομάδας ή κοινότητας, που είτε οδηγεί είτε έχει πολλές πιθανότητες να οδηγήσει σε τραυματισμό, θάνατο, ψυχολογική βλάβη, κακή ανάπτυξη ή στέρηση». Η έρευνα δεικνύει, ότι τα παιδιά, που έχουν αποξενωθεί ή ευρίσκονται σε διαδικασία αποξένωσης από τον έναν γονέα τους, έχουν πολλές πιθανότητες να εμφανίσουν, μεταξύ άλλων, συναισθηματικές δυσκολίες (χαμηλή αυτοεκτίμηση, αισθήματα απόρριψης και εγκατάλειψης, κατάθλιψη, απουσία αμφιθυμίας ή τύψεων όταν εκδηλώνουν αδιαφορία στον στοχευόμενο γονέα, έλλειψη ενσυναίσθησης), συμπεριφορικές δυσκολίες (αδυναμία οριοθέτησης ή διαχείρισης θυμού), αγχώδεις διαταραχές, χαμηλή κοινωνική προσαρμογή, ψυχοσωματικά συμπτώματα, οργανικές βλάβες (π.χ. υψηλή αρτηριακή πίεση) καθώς και αισθητή πτώση στις ακαδημαϊκές επιδόσεις τους (Harman & Biringen, 2016; Amato, 2001; Douglas & Hines, 2016b; Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου, 2015; Turkat, 2005; Turkat, 2016; Mehta, 2021).
Ως εκ τούτου, η γονική αποξένωση είναι μία μορφή βίας και δη ενδοοικογενειακής, επειδή συντελείται ανάμεσα στα μέλη του οικογενειακού συστήματος. Σημειωτέον, ότι o Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) ορίζει την ενδοοικογενειακή βία ως: «κάθε βίαιη πράξη που προκαλείται από ένα μέλος της οικογένειας σε άλλο, εννοιολόγηση που εμπεριέχει την παιδική κακοποίηση».
Ως «θύμα» ενδοοικογενειακής βίας θεωρείται κάθε άτομο που έχει υποστεί βλάβη, συμπεριλαμβανομένου του «ψυχικού τραυματισμού και του συναισθηματικού πόνου». Ειδικότερα, τα παιδιά που εκτίθενται επανειλημμένως σε περιστατικά βίας (σωματικής, ψυχολογικής, λεκτικής), είτε είναι άμεσοι, είτε έμμεσοι αποδέκτες (π.χ. παρακολουθώντας σκηνές βίας με εμπλεκόμενους τους γονείς τους), θεωρούνται θύματα ενδοοικογενειακής βίας (Hillis, Mercy & Saul 2017).
Επιπλέον στο άρθρο Άρθρο 86 του Νομοσχεδίου με Τίτλο: «Σωματική και ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκων- Τροποποίηση άρθρου 4 ν. 3500/2006»: Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα», χωρίς να γίνεται κανένας νομικός καθορισμός του πλαισίου της ψυχολογικής βίας και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 4800/21 περί διάρρηξης σχέσεων γονέα – τέκνου.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, απευθύνουμε έκκληση στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να προστατεύσει το θεμελιώδες δικαίωμα των παιδιών να έχουν υγιείς οικογενειακές αλληλεπιδράσεις, αναγνωρίζοντας νομοθετικά την περίσταση της γονικής αποξένωσης, ως ακραία και σκόπιμα προκαλούμενη μορφή διάρρηξης σχέσεων γονέα – τέκνου, καθώς και τις μορφές συμπεριφοράς που ωθούν σε αυτή, ως μία μορφή ενδοοικογενειακής βίας, προβλέποντας, παράλληλα, νομικές κυρώσεις προς όσους / όσες τελούν αποξενωτικές ενέργειες, όπως επιτάσσει η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που κυρώθηκε με τον Ν. 2101/1992 (Α’ 192).
Ο καθορισμός νομικών κυρώσεων επιβάλλεται, διότι θα συμβάλει στην πρόληψη της θυματοποίησης χιλιάδων παιδιών, γονέων και συγγενών αυτών που υφίστανται αδικαιολόγητα τις σημαντικότατες επιπτώσεις της γονικής αποξένωσης μετά από την διάρρηξη των σχέσεων που έχει προκληθεί, η οποία εξελίσσεται σε κοινωνική «μάστιγα». Η χώρα μας δε οφείλει να εναρμονιστεί με τις σχετιζόμενες υπερνομοθετικές Συμβάσεις (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας ή αλλιώς Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης), μέσω των οποίων διασφαλίζεται η ανάγκη προστασίας όλων των μελών της οικογένειας ανεξαιρέτως.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Amato, P. R. (2001). Children of divorce in the 1990s: An update of the Amato and Keith (1991) meta-analysis. Journal of Family Psychology, 15, 355–370. http://dx.doi.org/10.1037/0893-3200.15.3.355
Baker, A. J. L. (2005). The long-term effects of parental alienation: A qualitative research study. The American Journal of Family Therapy, 33, 289–302. http://dx.doi.org/10.1080/01926180590962129
Baker, A. J. L., & Darnall, D. (2006). Behaviors and strategies of parental alienation: A survey of parental experiences. Journal of Divorce & Remarriage, 45, 97–124. http://dx.doi.org/10.1300/J087v45n01_06
Baker, A. J. L., & Eichler, A. (2016). The linkage between parental alienation behaviors and child alienation. Journal of Divorce & Remarriage, 57, 475–484. http://dx.doi.org/10.1080/10502556.2016.1220285
Baker, A. L., & Verrocchio, M. C. (2015). Parental bonding and parental alienation as correlates of psychological maltreatment in adults in intact and non-intact families. Journal of Child and Family Studies, 24, 3047– 3057. http://dx.doi.org/10.1007/s10826-014-0108-0
Balmer, S., Matthewson, M., & Haines, J. (2017). Parental alienation: Targeted parent perspective. Australian Journal of Psychology, 70, 91–99. http://dx.doi.org/10.1111/ajpy.12159
Bernet, W., Wamboldt, M. Z., & Narrow, W. E. (2016). Child affected by parental relationship distress. Child & Adolescent Psychiatry, 55, 571– 579. http://dx.doi.org/10.1016/j.jaac.2016.04.018
Binggeli, N., Hart, S., & Brassard, M. R. (2001). Psychological maltreatment of children. Newbury Park, CA: Sage.
Douglas, E. M., & Hines, D. A. (2016b). Children whose fathers seek help for partner violence victimization: Descriptive characteristics and their behavioral health, as compared to a population-based sample. Violence and Victims, 31, 251–273.
Dunne, J., & Hedrick, M. (1994). The parental alienation syndrome: An analysis of sixteen selected cases. Journal of Remarriage and Divorce, 21, 21–38. http://dx.doi.org/10.1300/J087v21n03_02
Harman, J. J., & Biringen, Z. (2016). Parents acting badly: How institutions and societies promote the alienation of children from their loving families. Fort Collins: Colorado Parental Alienation Project, LLC
Harman, J. J., & Biringen, Z. (2018). [Transcripts from interviews with parents targeted by parental alienating behaviors]. Unpublished raw data.
Harman, J. J., Biringen, Z., Ratajack, E. M., Outland, P. L., & Kraus, A. (2016a). Parents behaving badly: Gender biases in the perception of parental alienating behaviors. Journal of Family Psychology, 30, 866– 874. http://dx.doi.org/10.1037/fam0000232
Hillis, S. D., Mercy, J. A., & Saul, J. R. (2017). The enduring impact of violence against children. Psychology Health and Medicine, 22, 393– 405. http://dx.doi.org/10.1080/13548506.2016.1153679
Jaffe, A. M., Thakkar, M. J., & Piron, P. (2017). Denial of ambivalence as a hallmark of parental alienation. Cogent Psychology, 4, 1327144. http://dx.doi.org/10.1080/23311908.2017.1327144
Joshi, A. (2016). Parental alienation: Remedies. Michigan Family Law Journal, 46, 6–12.
López, T. J., Iglesias, V. E. N., & García, P. F. (2014). Parental alienation gradient: Strategies for a syndrome. The American Journal of Family Therapy, 42, 217–231. https://doi.org/10.1080/01926187.2013.820116
Lorandos, D. (2013). Parental alienation and North American law. In D. Lorandos, W. Bernet, & S. R. Sauber (Eds.), Parental alienation: The handbook for mental health and legal professionals (pp. 348–424). Springfield, IL: Charles C. Thomas, Ltd.
Lorandos, D., Bernet, W., & Sauber, R. S. (Eds.). (2013). Parental alienation: The handbook for mental health and legal professionals. Springfield, IL: Charles C. Thomas, Ltd.
Mehta, V. (2021). The Devastating Effects of Parental Alienation. Psychology Today. https://www.psychologytoday.com/us/blog/head-games/202112/the-devastating-effects-parental-alienation
Reay, K. (2011). Toxic divorce: A workbook for alienated parents. Penticton, British Colombia: Dr. Kathleen M. Reay, Inc.
Saini, M. A., Drozd, L. M., & Olesen, N. W. (2017). Adaptive and maladaptive gatekeeping behaviors and attitudes: Implications for child outcomes after separation and divorce. Family Court Review, 55, 260– 272. http://dx.doi.org/10.1111/fcre.12276
Templar, K., Matthewson, M., Haines, J., & Cox, G. (2017). Recommendations for best practice in response to parental alienation: Findings from a systematic review. Journal of Family Therapy, 39, 103–122. https://doi.org/10.1111/1467-6427.12137
Turkat, I.D. (2005). False allegations of parental alienation. American Journal of Family Law, 19, 15-19.
Turkat, I.D. (2016). Harmful effects of child-custody evaluations on children. Court Review: The Journal of the American Judges Association, 52, 152-158.
Verrocchio, M. C., Baker, A. J. L., & Bernet, W. (2016). Associations between exposure to parental alienating behaviors, anxiety, and depression in an Italian sample of adults. Journal of Forensic Sciences, 61, 692–698. http://dx.doi.org/10.1111/1556-4029.13046
Verrocchio, M. C., Baker, A. J. L., & Marchetti, D. (2017). Adult report of childhood exposure to parental alienation at different developmental time periods. Journal of Family Therapy, 40, 602–618. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/1467-6427.12192
Worenklein, A. (2013). Moderate cases of parental alienation. In D. Lorandos, W. Bernet, & R. S. Sauber (Eds.), Parental alienation: The handbook for mental health and legal professionals (pp. 97–124). Springfield, IL: Charles C Thomas Publisher.
Θεοδοσίου – Τρυφωνίδου, Α. (2015). Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης: Παιδί με τσακισμένη ταυτότητα. Psychology Now. https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/oikogeneia-kai-paidi/goneis/477-sindromo-gonikis-apoxenosis-pedi-me-tsakismeni-taftotita-tis-aristonikis-theodosiu-trifonidu.html#!/ccomment-comment=414
Καλαϊτζάκης, Ε. (2020). Γονική Αποξένωση και Ψευδείς Κατηγορίες. Συνέδριο: «Σύγχρονη Κοινωνία, Εκπαίδευση και Ψυχική Υγεία». Πανεπιστήμιο Αιγαίου (σ. 48 προγράμματος Συνεδρίου).
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΜΚΕ ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Α.Μ.Κ.Ε. «ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ» ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 28-11-2023 το σχέδιο Νόμου με τίτλο « Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης- Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας».
Παρότι είναι αυτονόητα καταδικαστέα, κάθε είδους βία, εντός και εκτός οικογενειακού πλαισίου, η εταιρεία μας θεωρεί τουλάχιστον άστοχο, και ιδίως εν έτη 2023, να παραμένει, σχεδόν κατ’ απόλυτο βαθμό συνδεδεμένη η έννοια της ενδοοικογενειακής βίας, με την βία αποκλειστικά, κατά των γυναικών. Ακόμα και από την ίδια την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και συγκεκριμένα από το προοίμιο αυτής, προκύπτει πως η ενδοοικογενειακή βία που μπορεί να είναι τόσο σωματική όσο και ψυχολογική αφορά τόσο άνδρες, γυναίκες αλλά και παιδιά. Η παρωχημένη και αναχρονιστική αντίληψη ότι η βία στους κόλπους μιας οικογένειας αφορά μόνον τις γυναίκες είναι απόλυτα ισοπεδωτική και συνάμα εσφαλμένη. Κάθε άνθρωπος χρήζει της προστασίας του Νόμου, και αυτονόητα, κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο θύμα, όσο και θύτης.
Η Σύμβαση λοιπόν της Κωνσταντινούπολης πέραν του σκέλους που αναφέρεται στην προστασία των γυναικών αναφέρεται και καταδικάζει και κάθε μορφή ενδοοικογενειακής βίας και συνεπώς και οπωσδήποτε, και την βία απέναντι στον άνδρα, αλλά και το παιδί. Είναι επίσης κοινή αντίληψη ότι εξίσου βαριά, αν όχι βαρύτερη μορφή κακοποίησης, είναι η ψυχική/ψυχολογική κακοποίηση και η οποία είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να αποδειχθεί. Το αυτό, έχει περίτρανα αναδειχθεί από την Δικαστηριακή Πρακτική. Μια λοιπόν μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης είναι και αυτή της διατάραξης των συναισθηματικών σχέσεων και διάρρηξης των σχέσεων τέκνου – γονέα, όπως αυτή προβλέφθηκε στο άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 που βρίσκεται ήδη σε ισχύ, από τον Σεπτέμβριο του 2021.
Υπενθυμίζουμε, ότι από την λεκτική διατύπωση του Ν. 4800/2021 προκύπτουν τα κάτωθι:
Α) Άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 Τροποποίηση του άρθρου 1511 ΑΚ «Άρθρο 1511 Άσκηση ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.
Στο νευραλγικό λοιπόν αυτό άρθρο του Νομοθετήματος, που πρόσφατα εκσυγχρόνισε το Οικογενειακό Δίκαιο της χώρας μας και θεμελίωσε το αυτονόητο, ήτοι την από κοινού και εξίσου συμμετοχή των γονέων στην ανατροφή του τέκνου, μετά την διάσπαση ή τον χωρισμό τους, προκύπτει ως κυριαρχικό ζητούμενο η προστασία του τέκνου από μεθοδεύσεις του ενός γονεά και ίσως και του συγγενικού του πλαισίου όπως επιχειρήσει και διεμβολίσει την σχέση του ανηλίκου με τον έτερο. Αυτή η διεμβόλιση γίνεται μονάχα με έντονη παρέμβαση στον ψυχισμό του τέκνου που οπωσδήποτε συνιστά βαρύτατη μορφή ψυχικής κακοποίησης, ίσως βαρύτερης της σωματικής, διότι τα σημάδια της, δεν επουλώνουν ποτέ.
Διατάξεις του εν ισχύ Ν. 4800/2021.
Β) Άρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης Αντικατάσταση του άρθρου 1532 Α.Κ.
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
Αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτό, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το ζητήσουν ο άλλος γονέας ή οι πλησιέστεροι συγγενείς του τέκνου ή ο εισαγγελέας, να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο.
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: α. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς,
Συνεπώς σήμερα, κατά Νόμο, ρητά προβλέπεται, ότι οι Δικαστικές αποφάσεις των Οικογενειακών Δικαστηρίων της χώρας θα πρέπει να διασφαλίζουν την ΜΗ ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΓΟΝΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ. Δηλαδή ο Νομοθέτης του Ν. 4800/2021 κατέστησε σαφές πως εφόσον κάτι τέτοιο συμβαίνει, συνιστά ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ Η ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ.
Βέβαια, παρά την βελτίωση οπωσδήποτε της Νομολογίας των Ελληνικών Οικογενειακών Δικαστηρίων μετά την έναρξη ισχύος του Ν 4800/2021 και της εφαρμογής του κανόνα του άρθρου 1513 Α.Κ., το ζήτημα αυτό, ήτοι της ηθελημένης, δόλιας και ιδιοτελούς διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με τον ένα γονέα, κατόπιν παρέμβασης του έτερου, που συνήθως έως και πρόσφατα, ασκούσε την αποκλειστική επιμέλεια αυτού, παραμένει, έως και σήμερα, «δίχως θεραπεία». Η έλλειψη μηχανισμών διάγνωσης των μεθοδεύσεων αυτών, εντάσσεται στο πλαίσιο της μη σύνδεσης του Δικαστού με ειδικό ψυχικής υγείας. Οι υπάρχοντες μηχανισμοί αξιολόγησης των τέκνων και των γονέων, από ειδικό ψυχικής υγείας, όλως επιεικώς μπορούν να χαρακτηριστούν, ως απόλυτα ανεπαρκείς.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:
Σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων δεν προβλέπεται, στο βωμό της γρήγορης απονομής της δικαιοσύνης, ή άμεση, και εις βάθος διερεύνηση των γονέων αλλά και του τέκνου, από αμερόληπτο, ήτοι τουλάχιστον με δημόσια θέση (και άνευ αμοιβής), ειδικό ψυχικής υγείας.
Σε επίπεδο οριστικής αποφάσεως, ήτοι σε επίπεδο αγωγών, εφόσον υποβληθεί αίτημα διενέργειας Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, η κατάσταση επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως τραγελαφική. Ο εκάστοτε γονέας, που έχουν διαρρηχθεί οι σχέσεις του με το τέκνο του, θα πρέπει να καταθέσει αγωγή στην οποία θα περιλάβει το σχετικό αίτημα του, και το οποίο για να ολοκληρωθεί θα πρέπει να προηγηθεί μια ιδιαίτερα πολυέξοδη και κυρίως χρονοβόρα διαδικασία (κατάθεση – συζήτηση – έκδοση προδικαστικής απόφασης – διορισμός και όρκιση πραγματογνώμονα – συσχέτιση της πραγματογνωμοσύνης και επιστροφής της στο δικαστήριο και κατόπιν έκδοση αποφάσεως). Καθίσταται λοιπόν προφανές, πως μια τέτοια διαδικασία, δεν είναι καθόλου αποτελεσματική και ικανή να αναχαιτίσει την αυξανόμενη διαρκώς τάση παρέμβασης του ενός γονέα και επηρεασμού του τέκνου, εις βάρος του έτερου.
Σε επίπεδο δε Εισαγγελιών Ανηλίκων είναι επίσης σαφές ότι λόγω υπερφόρτωσης αυτών και σύνδεσής τους με κέντρα ψυχικής υγείας και Δημόσια Νοσοκομεία που καθορίζουν κατ’ ελάχιστο, μετά εξαμήνου, την έναρξη τυχόν διαταχθεισών συνεδριών τέκνων και γονέων και με ιδιαίτερα σύντομες και συνοπτικές διαδικασίες, ότι και αυτή η λύση, καθίσταται προβληματική και απόλυτα ανεπαρκής στην διάγνωση και επίλυση ζητημάτων που άπτονται της ψυχικής υγείας γονέων και τέκνων.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι αρκετές φορές διαταχθείσες «κοινωνικές έρευνες διατυπώνονται από Κοινωνικούς Λειτουργούς που ουδόλως είναι καθ’ύλην αρμόδιοι να γνωμοδοτήσουν επί της κατανομής της γονικής μέριμνας και ιδίως επί της ψυχολογικής κατάστασης και κατά συνέπεια ουσιαστικής καταλληλότητας έκαστου γονέα. Ελλείψη όμως σύνδεσης του Δικαστού με ειδικό ψυχικής υγείας, οι έρευνες αυτές, που κατ’ ορθή ανάγνωση θα έπρεπε να ομιλούν κυρίως για τις συνθήκες διαβίωσης ενός εκάστου ανηλίκου, αποτελούν το κατευθυντήριο έγγραφο, στα χέρια του Δικαστού.
Η ανεπάρκεια των μηχανισμών του κράτους δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί εύφορο έδαφος προσφυγής σε ιδιώτες ειδικούς ψυχικής υγείας με απόλυτα, αρκετές φορές, ιδιοτελή στόχευση. Είναι σαφές λοιπόν γιατί έχουν γιγαντωθεί οι καταγγελίες κατά ιδιωτών ειδικών ψυχικής υγείας οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς και πλείστες φορές και παράνομα ήτοι άνευ της αναγκαίας συναίνεσης του έτερου γονέα κατά την επιταγή του άρθρου 1519 ΑΚ. Οι εν λόγω δε γνωματεύσεις που πλείστες φορές δίδονται όχι μόνο άνευ της αναγκαίας συναίνεσης αλλά και δίχως ποτέ να έχει συναντήσει ο ειδικός τον έτερο γονεά ή και ακόμα και το τέκνο, συντάσσονται προ της συζήτησης των αιτήσεων ή αγωγών και με απόλυτα ιδιοτελή στόχευση. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνον εφόσον ρητά διατυπωθεί στο Νόμο πως γνωματεύσεις ειδικών ψυχικής υγείας θα μπορούν να λαμβάνονται υπόψιν μόνο εφόσον έχουν συναινέσει στην εξέταση του τέκνου αμφότεροι οι γονείς ή έχουν διενεργηθεί κατόπιν διαταγής δικαστηρίου ή αρχής και έχουν διενεργηθεί από Δημόσιο Φορέα.
Περαιτέρω:
Το άρθρο 2 (β) του Κεφαλαίου Α’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου θα πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής:
« η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του Ν. 3500/2006 (Α’232), προκειμένου βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στην δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Ιδίως δε της προστασίας των ανηλίκων από την ψυχική κακοποίηση αυτών όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 1532 (β) Α.Κ. ήτοι την διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς.)
Το άρθρο 86 του κεφαλαίου Δ’ του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου που τροποποιεί το άρθρο 4 ν. 3500/2006 με την προσθήκη της λέξεως «ψυχολογική» μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» και τελικώς διαμορφώνεται ως εξής : Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532ΑΚ του Αστικού Κώδικα, είναι στην ορθή κατεύθυνση.
Το εν λόγω άρθρο, όπως τροποποιείται, περιλαμβάνει πλέον ρητώς την ψυχολογική βία που υφίσταται ανήλικο θύμα και με ρητή αναφορά στα προβλεπόμενα στο άρθρο 1532 Α.Κ. ΡΗΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΛΕΟΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3500/2006 λογίζεται ως ενδοοικογενειακή βία κατά ανηλίκου η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον έτερο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς. Ευθέως λοιπόν ποινικοποιείται η μεθόδευση χειραγώγησης του τέκνου και διεμβόληση της σχέσης του με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και ο επηρεασμός αυτού, θεωρούμενης ευθέως πλέον, και εκ του Νόμου, ως μορφή ψυχικής κακοποίησης.
Χρειάζεται όμως περαιτέρω να τροποποιηθεί και το άρθρο 6 του Ν. 3500/2006 με την προσθήκη της λέξεως ψυχολογική σε συνέχεια της σωματικής βλάβης και συνεπώς ο τίτλος του πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής:
Άρθρο 6
Ενδοοικογενειακή σωματική και ψυχολογική βλάβη.
Περαιτέρω στην παράγραφο 1 του ως άνω άρθρου θα πρέπει να συμπληρωθεί και η περίπτωση ψυχολογικής βλάβης του ανήλικου ήτοι η τελική διαμόρφωση του άρθρου διαμορφώνεται ως εξής :
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους. Το μέλος της οικογένειας που προκαλεί διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτόν, συνιστά κατά το άρθρο 4 του παρόντος νομοθετήματος ψυχολογική βλάβη και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών.
Εφόσον σε βάρος του φερόμενου δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση ο εισαγγελέας πριν από κάθε άλλη ενέργεια υποχρεούται να διατάξει την διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης τόσο στο φερόμενο θύμα αλλά και στον θύτη προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας.
Πέραν των ως άνω παρατηρήσεων και προτάσεων της εταιρεία μας, άξια συνοπτικής μνείας είναι και τα κάτωθι:
Στο άρθρο 23 του Ν. 3500/2006 όπως προτείνεται να τροποποιηθεί, καθιερώνεται το «ακαταδίωκτο» των επαγγελματιών και συγκεκριμένα :
1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος του ανήλικου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά το νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
2. Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.
Η εν λόγω διάταξη όμως καθίσταται ιδιαίτερα προβληματική διότι:
Α) Εφόσον εξ αρχής τα ως άνω άτομα θεμελιώνουν υπέρ τους το ακαταδίωκτο, πως τυχόν θα διαπιστωθεί εάν προέβησαν εν γνώση τους, σε αναληθή αναφορά;
Β) Από την εν λόγω διάταξη φαίνεται ρητά να εξαιρούνται οι ψυχολόγοι και ειδικοί ψυχικής υγείας όχι όμως και οι ψυχίατροι. Συνεπώς θα πρέπει καταρχήν να αποσαφηνιστεί καταπόσον στην έννοια των ιατρών που φαίνεται να θεμελιώνουν καταρχήν το ακαταδίωκτο, συμπεριλαμβάνονται ερμηνευτικά και οι ψυχίατροι, δεδομένου ότι και αυτοί είναι ιατροί.
Σε κάθε περίπτωση κρίνεται επιβεβλημένο να διατυπωθεί ρητά πως οι γνωματεύσεις ειδικών ψυχικής υγείας συμπεριλαμβανομένων και των ψυχιάτρων και στις οποίες αποκαλύπτεται φερόμενη τέλεση πράξεως ενδοοικογενειακής βίας στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων τους, θεμελιώνουν επίσης το ακαταδίωκτο, μόνον εφόσον έχουν επιληφθεί, κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής.
Περαιτέρω:
Το άρθρο 26 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση σχεδίου Νόμου που τροποποιεί το άρθρο 169Α του Π.Κ. προβλέπει στην παράγραφο 3 αυτού ότι « Όποιος εν γνώση ματαιώνει την εκτέλεση της ποινής ή του μέτρου ασφαλείας που επιβλήθηκε σε άλλον τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη ή χρηματική ποινή. Η πράξη μένει ατιμώρητη αν ο υπαίτιος την τέλεσε υπέρ κάποιου οικείου του.
Η εν λόγω διάταξη κρίνεται ιδιαιτέρως άστοχη δεδομένου ότι επιτρέπει την εκ πλαγίου παραβίαση μιας δικαστικής απόφασης από τρίτο, υπέρ του οικείου του, και ως τέτοια πρέπει απνευστί να καταργηθεί.
Περαιτέρω:
Το άρθρο 43 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου επαναφέρει την αυτεπάγγελτη δίωξη στο αδίκημα του άρθρου 358 ΠΚ ήτοι της μη καταβολής διατροφής και γνώμη της εταιρείας μας είναι ότι το εν λόγω αδίκημα ορθώς θα πρέπει να παραμείνει στο χωρίο των κατ’ έγκληση διωκόμενων αδικημάτων (ως ισχύει σήμερα)
Περαιτέρω:
Το άρθρο 44 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου τροποποιεί το άρθρο 363 του Π.Κ. και προβλέπει ότι στην έννοια του τρίτου δεν περιλαμβάνονται δημόσιοι λειτουργοί ή υπάλληλοι που λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών κατά την ενάσκηση καθήκοντος στο πλαίσιο πολιτικής, ποινική ή διοικητικής δίκης, χωρίς να συνδέονται προσωπικά με τα μέρη.
Η εταιρεία μας θεωρεί πως τυγχάνει εσφαλμένη η εν λόγω τροποποίηση και ζητά την κατάργηση της. Θεωρούμε πως η αναλήθεια που διαδίδεται ενώπιον τρίτων (όποιος και αν είναι ο τρίτος) εν γνώση της αναληθείας αυτής, έχει αυτοτελή απαξία και συνεπώς δεν έχει σημασία ενώπιον ποίου διαδίδεται. Εξάλλου όπως εύστοχα παρατηρεί και η υπ’αριθ 3/2021 απόφαση της Ολομέλειας του Α.Π.
“Μόνο το γεγονός ότι τα δικαστικά πρόσωπα, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, έχουν αυστηρά προκαθορισμένους ρόλους, δεν εκφράζουν την προσωπική τους άποψη, δεν δικαιούνται να προβαίνουν σε σχολιασμό όσων εκτίθενται στο πλαίσιο της οικείας διαδικασίας και εκφέρουν την κρίση τους εντός του πλαισίου των καθηκόντων τους, αποκλειστικά, προς διευθέτηση της εννόμου σχέσεως που αφορά τα διάδικα μέρη, χωρίς να την ανακοινώνουν σε άλλους, δεν δικαιολογεί τη συσταλτική ερμηνεία του όρου «τρίτος», αφού και ο δικαστικός λειτουργός δεν παύει ως άνθρωπος να γίνεται κοινωνός μιας δυσμενούς παράστασης για το πρόσωπο που αφορούν οι ισχυρισμοί, χωρίς μάλιστα να έχει πάντοτε τη δυνατότητα να ερευνήσει την ουσιαστική βασιμότητα αυτών είτε για λόγους τυπικούς (όπως π.χ. σε περίπτωση παραγραφής, εκπρόθεσμης υποβολής της έγκλησης κλπ), είτε διότι περιορίζεται δικονομικά από το αντικείμενο της έρευνάς του, όπως συμβαίνει, όταν στο απευθυνόμενο σε αυτόν δικόγραφο περιλαμβάνονται, πέραν του ερευνώμενου αντικειμένου, και άσχετοι προς αυτό, δυσφημιστικοί για τον αντίδικο, ισχυρισμοί, οπότε ο θεσμικός ρόλος των δικαστικών προσώπων δεν αποτρέπει ουσιαστικά τον κίνδυνο διασυρμού του φορέα του προστατευόμενου εννόμου αγαθού.”
Περαιτέρω:
Τέλος, αναφορικά με τις τροποποιήσεις του κεφαλαίου B’ που αφορούν την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα καθώς και του κώδικα Ποινικής Δικονομίας τοποθετούμε και τους κάτωθι προβληματισμούς:
Κατά το κεφάλαιο Α’ του Νομοσχεδίου αντικείμενο του είναι (μεταξύ άλλων) :
α) η τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προκειμένου η εφαρμογή τους να συμβάλλει στην ουσιαστικότερη, αποτελεσματικότερη, και αμεσότερη διεξαγωγή της ποινικής δίκης, στην ενίσχυση της εγκληματοπροληπτικής λειτουργίας της ποινής μέσω των αρχών της γενικής και ειδικής πρόληψης και στην οικονομία της ποινικής διαδικασίας.
Ενδεικτικά, … τίθενται αυστηρότερες προϋποθέσεις αναστολής της ποινής, προκειμένου οι ποινές και επί πλημμελημάτων να εκτίονται μέσω των εναλλακτικών τρόπων έκτισης της κοινωφελούς εργασίας και της μετατροπής της ποινής σε χρηματική, αλλά και με πραγματική έκτιση σε σωφρονιστικό κατάστημα, όταν το δικαστήριο το κρίνει αναγκαίο.
Η εταιρεία μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η αυστηροποίηση των ποινών αλλά και των προυποθέσεων της αναστολής οφείλει να λάβει υπόψιν και τον χείμαρρο ψευδών καταγγελιών, ιδίως ενδοοικογενειακής βίας, που αποτελεί κοινή γνώση ότι αρκετές φορές αβασάνιστα και ιδιοτελώς κατατίθενται. Αποτελεί επίσης κοινή γνώση, ότι πίσω από τις καταγγελίες κακοποιημένων γυναικών που τυγχάνουν αληθείς, και οπωσδήποτε χρήζουν της άμεσης προστασίας του κράτους, υποκρύπτονται και υπερπολλαπλάσιες ψευδείς καταγγελίες που ιδιοτελώς και στοχευμένα κατατίθενται προς αποκλειστική δικαστική χρήση και με στόχευση την απόπειρα δολοφονίας της προσωπικότητας του καταγγελόμενου και επηρεασμού του κρίνοντος Δικαστού.
β) η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του ν. 3500/2006 (A’ 232), προκειμένου: βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στη δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων, κυρίως των γυναικών, που πλήττονται με αυξανόμενη ένταση από συμπεριφορές ενδοοικογενειακής βίας,
Η εταιρεία μας θεωρεί ότι είναι εντελώς εσφαλμένη η ταύτιση της ενδοοικογενειακής βίας με την βία κατά των γυναικών ιδίως υπό το φως των τελευταίων στατιστικών από “Το Χαμόγελο του Παιδιού” όπου παρά χρήμα αποδεικνύεται ότι φερόμενοι δράστες ενδοοικογενειακής βίας κατά ανηλίκου είναι περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες.
“https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf?fbclid=IwAR2B8O4XFJ5JOXZtBLyl4sFxrr4braPndnLsrVvqHgj7R_Ju_hNFxY6piSI
Συνεπώς κάθε αναφορά επί του Νομοσχεδίου που ταυτίζει την έννοια της ενδοοικογενειακής βίας με την βία κατά των γυναικών θα πρέπει να απαληφθεί.
ββ) να ενισχυθεί η ψυχολογική και οικονομική στήριξη, καθώς και η κοινωνική αποκατάσταση των θυμάτων με διεύρυνση των αρμόδιων φορέων,
Η εταιρεία μας εισηγείται ότι η εν λόγω διάταξη θα πρέπει να αφορά οποιοδήποτε θύμα άντρα ή γυναίκα ή παιδί και οι εκάστοτε δομές θα πρέπει να μετονομαστούν σε δομές υποδοχής κάθε κακοποιημένου ατόμου ανεξαρτήτου φύλου, φυλής και ανεξαρτήτου θρησκευτικών πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού κ.τ.λ.
Η παρούσα αντανακλά τις βασικές θέσεις και παρατηρήσεις της μη κερδοσκοπικής εταιρείας “ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ” επί του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου και οπωσδήποτε υπόκειται σε μελλοντικές τροποποιήσεις και προσθήκες.
Για την Α.Μ.Κ.Ε. “Ενεργοί Μπαμπάδες”
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Α.Μ.Κ.Ε. «ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ» ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 28-11-2023 το σχέδιο Νόμου με τίτλο « Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης- Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας».
Παρότι είναι αυτονόητα καταδικαστέα, κάθε είδους βία, εντός και εκτός οικογενειακού πλαισίου, η εταιρεία μας θεωρεί τουλάχιστον άστοχο, και ιδίως εν έτη 2023, να παραμένει, σχεδόν κατ’ απόλυτο βαθμό συνδεδεμένη η έννοια της ενδοοικογενειακής βίας, με την βία αποκλειστικά, κατά των γυναικών. Ακόμα και από την ίδια την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και συγκεκριμένα από το προοίμιο αυτής, προκύπτει πως η ενδοοικογενειακή βία που μπορεί να είναι τόσο σωματική όσο και ψυχολογική αφορά τόσο άνδρες, γυναίκες αλλά και παιδιά. Η παρωχημένη και αναχρονιστική αντίληψη ότι η βία στους κόλπους μιας οικογένειας αφορά μόνον τις γυναίκες είναι απόλυτα ισοπεδωτική και συνάμα εσφαλμένη. Κάθε άνθρωπος χρήζει της προστασίας του Νόμου, και αυτονόητα, κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο θύμα, όσο και θύτης.
Η Σύμβαση λοιπόν της Κωνσταντινούπολης πέραν του σκέλους που αναφέρεται στην προστασία των γυναικών αναφέρεται και καταδικάζει και κάθε μορφή ενδοοικογενειακής βίας και συνεπώς και οπωσδήποτε, και την βία απέναντι στον άνδρα, αλλά και το παιδί. Είναι επίσης κοινή αντίληψη ότι εξίσου βαριά, αν όχι βαρύτερη μορφή κακοποίησης, είναι η ψυχική/ψυχολογική κακοποίηση και η οποία είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να αποδειχθεί. Το αυτό, έχει περίτρανα αναδειχθεί από την Δικαστηριακή Πρακτική. Μια λοιπόν μορφή βαρύτατης ψυχικής κακοποίησης είναι και αυτή της διατάραξης των συναισθηματικών σχέσεων και διάρρηξης των σχέσεων τέκνου – γονέα, όπως αυτή προβλέφθηκε στο άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 που βρίσκεται ήδη σε ισχύ, από τον Σεπτέμβριο του 2021.
Υπενθυμίζουμε, ότι από την λεκτική διατύπωση του Ν. 4800/2021 προκύπτουν τα κάτωθι:
Α) Άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 Τροποποίηση του άρθρου 1511 ΑΚ «Άρθρο 1511 Άσκηση ανάθεση γονικής μέριμνας κατά το συμφέρον του τέκνου
1. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου.
2. Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της.
Στο νευραλγικό λοιπόν αυτό άρθρο του Νομοθετήματος, που πρόσφατα εκσυγχρόνισε το Οικογενειακό Δίκαιο της χώρας μας και θεμελίωσε το αυτονόητο, ήτοι την από κοινού και εξίσου συμμετοχή των γονέων στην ανατροφή του τέκνου, μετά την διάσπαση ή τον χωρισμό τους, προκύπτει ως κυριαρχικό ζητούμενο η προστασία του τέκνου από μεθοδεύσεις του ενός γονεά και ίσως και του συγγενικού του πλαισίου όπως επιχειρήσει και διεμβολίσει την σχέση του ανηλίκου με τον έτερο. Αυτή η διεμβόλιση γίνεται μονάχα με έντονη παρέμβαση στον ψυχισμό του τέκνου που οπωσδήποτε συνιστά βαρύτατη μορφή ψυχικής κακοποίησης, ίσως βαρύτερης της σωματικής, διότι τα σημάδια της, δεν επουλώνουν ποτέ.
Διατάξεις του εν ισχύ Ν. 4800/2021.
Β) Άρθρο 14
Συνέπειες κακής άσκησης Αντικατάσταση του άρθρου 1532 Α.Κ.
Το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1532 Συνέπειες κακής άσκησης
Αν ο πατέρας ή η μητέρα παραβαίνουν τα καθήκοντα που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του ή αν ασκούν το λειτούργημα αυτό καταχρηστικά ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτό, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το ζητήσουν ο άλλος γονέας ή οι πλησιέστεροι συγγενείς του τέκνου ή ο εισαγγελέας, να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο.
Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως: α. η υπαίτια μη συμμόρφωση προς αποφάσεις και διατάξεις δικαστικών και εισαγγελικών αρχών που αφορούν το τέκνο ή προς την υπάρχουσα συμφωνία των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς,
Συνεπώς σήμερα, κατά Νόμο, ρητά προβλέπεται, ότι οι Δικαστικές αποφάσεις των Οικογενειακών Δικαστηρίων της χώρας θα πρέπει να διασφαλίζουν την ΜΗ ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΓΟΝΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ. Δηλαδή ο Νομοθέτης του Ν. 4800/2021 κατέστησε σαφές πως εφόσον κάτι τέτοιο συμβαίνει, συνιστά ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ Η ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ.
Βέβαια, παρά την βελτίωση οπωσδήποτε της Νομολογίας των Ελληνικών Οικογενειακών Δικαστηρίων μετά την έναρξη ισχύος του Ν 4800/2021 και της εφαρμογής του κανόνα του άρθρου 1513 Α.Κ., το ζήτημα αυτό, ήτοι της ηθελημένης, δόλιας και ιδιοτελούς διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με τον ένα γονέα, κατόπιν παρέμβασης του έτερου, που συνήθως έως και πρόσφατα, ασκούσε την αποκλειστική επιμέλεια αυτού, παραμένει, έως και σήμερα, «δίχως θεραπεία». Η έλλειψη μηχανισμών διάγνωσης των μεθοδεύσεων αυτών, εντάσσεται στο πλαίσιο της μη σύνδεσης του Δικαστού με ειδικό ψυχικής υγείας. Οι υπάρχοντες μηχανισμοί αξιολόγησης των τέκνων και των γονέων, από ειδικό ψυχικής υγείας, όλως επιεικώς μπορούν να χαρακτηριστούν, ως απόλυτα ανεπαρκείς.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:
Σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων δεν προβλέπεται, στο βωμό της γρήγορης απονομής της δικαιοσύνης, ή άμεση, και εις βάθος διερεύνηση των γονέων αλλά και του τέκνου, από αμερόληπτο, ήτοι τουλάχιστον με δημόσια θέση (και άνευ αμοιβής), ειδικό ψυχικής υγείας.
Σε επίπεδο οριστικής αποφάσεως, ήτοι σε επίπεδο αγωγών, εφόσον υποβληθεί αίτημα διενέργειας Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, η κατάσταση επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως τραγελαφική. Ο εκάστοτε γονέας, που έχουν διαρρηχθεί οι σχέσεις του με το τέκνο του, θα πρέπει να καταθέσει αγωγή στην οποία θα περιλάβει το σχετικό αίτημα του, και το οποίο για να ολοκληρωθεί θα πρέπει να προηγηθεί μια ιδιαίτερα πολυέξοδη και κυρίως χρονοβόρα διαδικασία (κατάθεση – συζήτηση – έκδοση προδικαστικής απόφασης – διορισμός και όρκιση πραγματογνώμονα – συσχέτιση της πραγματογνωμοσύνης και επιστροφής της στο δικαστήριο και κατόπιν έκδοση αποφάσεως). Καθίσταται λοιπόν προφανές, πως μια τέτοια διαδικασία, δεν είναι καθόλου αποτελεσματική και ικανή να αναχαιτίσει την αυξανόμενη διαρκώς τάση παρέμβασης του ενός γονέα και επηρεασμού του τέκνου, εις βάρος του έτερου.
Σε επίπεδο δε Εισαγγελιών Ανηλίκων είναι επίσης σαφές ότι λόγω υπερφόρτωσης αυτών και σύνδεσής τους με κέντρα ψυχικής υγείας και Δημόσια Νοσοκομεία που καθορίζουν κατ’ ελάχιστο, μετά εξαμήνου, την έναρξη τυχόν διαταχθεισών συνεδριών τέκνων και γονέων και με ιδιαίτερα σύντομες και συνοπτικές διαδικασίες, ότι και αυτή η λύση, καθίσταται προβληματική και απόλυτα ανεπαρκής στην διάγνωση και επίλυση ζητημάτων που άπτονται της ψυχικής υγείας γονέων και τέκνων.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι αρκετές φορές διαταχθείσες «κοινωνικές έρευνες διατυπώνονται από Κοινωνικούς Λειτουργούς που ουδόλως είναι καθ’ύλην αρμόδιοι να γνωμοδοτήσουν επί της κατανομής της γονικής μέριμνας και ιδίως επί της ψυχολογικής κατάστασης και κατά συνέπεια ουσιαστικής καταλληλότητας έκαστου γονέα. Ελλείψη όμως σύνδεσης του Δικαστού με ειδικό ψυχικής υγείας, οι έρευνες αυτές, που κατ’ ορθή ανάγνωση θα έπρεπε να ομιλούν κυρίως για τις συνθήκες διαβίωσης ενός εκάστου ανηλίκου, αποτελούν το κατευθυντήριο έγγραφο, στα χέρια του Δικαστού.
Η ανεπάρκεια των μηχανισμών του κράτους δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί εύφορο έδαφος προσφυγής σε ιδιώτες ειδικούς ψυχικής υγείας με απόλυτα, αρκετές φορές, ιδιοτελή στόχευση. Είναι σαφές λοιπόν γιατί έχουν γιγαντωθεί οι καταγγελίες κατά ιδιωτών ειδικών ψυχικής υγείας οι οποίοι πολλές φορές γνωματεύουν ιδιοτελώς και πλείστες φορές και παράνομα ήτοι άνευ της αναγκαίας συναίνεσης του έτερου γονέα κατά την επιταγή του άρθρου 1519 ΑΚ. Οι εν λόγω δε γνωματεύσεις που πλείστες φορές δίδονται όχι μόνο άνευ της αναγκαίας συναίνεσης αλλά και δίχως ποτέ να έχει συναντήσει ο ειδικός τον έτερο γονεά ή και ακόμα και το τέκνο, συντάσσονται προ της συζήτησης των αιτήσεων ή αγωγών και με απόλυτα ιδιοτελή στόχευση. Η μεθόδευση αυτή θα σταματήσει μόνον εφόσον ρητά διατυπωθεί στο Νόμο πως γνωματεύσεις ειδικών ψυχικής υγείας θα μπορούν να λαμβάνονται υπόψιν μόνο εφόσον έχουν συναινέσει στην εξέταση του τέκνου αμφότεροι οι γονείς ή έχουν διενεργηθεί κατόπιν διαταγής δικαστηρίου ή αρχής και έχουν διενεργηθεί από Δημόσιο Φορέα.
Περαιτέρω:
Το άρθρο 2 (β) του Κεφαλαίου Α’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου θα πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής:
« η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του Ν. 3500/2006 (Α’232), προκειμένου βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στην δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Ιδίως δε της προστασίας των ανηλίκων από την ψυχική κακοποίηση αυτών όπως αυτή περιγράφεται στο άρθρο 1532 (β) Α.Κ. ήτοι την διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς.)
Το άρθρο 86 του κεφαλαίου Δ’ του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου που τροποποιεί το άρθρο 4 ν. 3500/2006 με την προσθήκη της λέξεως «ψυχολογική» μετά από τις λέξεις «επί ασκήσεως σωματικής» και τελικώς διαμορφώνεται ως εξής : Επί ασκήσεως σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του, εφαρμόζεται το άρθρο 1532ΑΚ του Αστικού Κώδικα, είναι στην ορθή κατεύθυνση.
Το εν λόγω άρθρο, όπως τροποποιείται, περιλαμβάνει πλέον ρητώς την ψυχολογική βία που υφίσταται ανήλικο θύμα και με ρητή αναφορά στα προβλεπόμενα στο άρθρο 1532 Α.Κ. ΡΗΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΛΕΟΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ Ν. 3500/2006 λογίζεται ως ενδοοικογενειακή βία κατά ανηλίκου η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον έτερο γονέα και την οικογένεια του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς. Ευθέως λοιπόν ποινικοποιείται η μεθόδευση χειραγώγησης του τέκνου και διεμβόληση της σχέσης του με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και ο επηρεασμός αυτού, θεωρούμενης ευθέως πλέον, και εκ του Νόμου, ως μορφή ψυχικής κακοποίησης.
Χρειάζεται όμως περαιτέρω να τροποποιηθεί και το άρθρο 6 του Ν. 3500/2006 με την προσθήκη της λέξεως ψυχολογική σε συνέχεια της σωματικής βλάβης και συνεπώς ο τίτλος του πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής:
Άρθρο 6
Ενδοοικογενειακή σωματική και ψυχολογική βλάβη.
Περαιτέρω στην παράγραφο 1 του ως άνω άρθρου θα πρέπει να συμπληρωθεί και η περίπτωση ψυχολογικής βλάβης του ανήλικου ήτοι η τελική διαμόρφωση του άρθρου διαμορφώνεται ως εξής :
1. Το μέλος της οικογένειας το οποίο προξενεί σε άλλο μέλος αυτής σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, υπό την έννοια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, ή με συνεχή συμπεριφορά προξενεί εντελώς ελαφρά κάκωση ή βλάβη της υγείας του, με την έννοια του εδαφίου β΄ της παραπάνω διάταξης, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον ενός έτους. Το μέλος της οικογένειας που προκαλεί διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτόν, συνιστά κατά το άρθρο 4 του παρόντος νομοθετήματος ψυχολογική βλάβη και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών.
Εφόσον σε βάρος του φερόμενου δράστη ενεργείται προκαταρκτική εξέταση ο εισαγγελέας πριν από κάθε άλλη ενέργεια υποχρεούται να διατάξει την διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης τόσο στο φερόμενο θύμα αλλά και στον θύτη προκειμένου να ερευνηθεί η βασιμότητα της καταγγελίας.
Πέραν των ως άνω παρατηρήσεων και προτάσεων της εταιρεία μας, άξια συνοπτικής μνείας είναι και τα κάτωθι:
Στο άρθρο 23 του Ν. 3500/2006 όπως προτείνεται να τροποποιηθεί, καθιερώνεται το «ακαταδίωκτο» των επαγγελματιών και συγκεκριμένα :
1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, επιμελητής προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος του ανήλικου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες κατά το νόμο αρχές. Την ίδια υποχρέωση έχει ιατρός που με βάση σοβαρά αντικειμενικά ευρήματα της ιατρικής εξέτασης διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας.
2. Τα πρόσωπα της παρ. 1, που προβαίνουν σε αναφορά εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.
Η εν λόγω διάταξη όμως καθίσταται ιδιαίτερα προβληματική διότι:
Α) Εφόσον εξ αρχής τα ως άνω άτομα θεμελιώνουν υπέρ τους το ακαταδίωκτο, πως τυχόν θα διαπιστωθεί εάν προέβησαν εν γνώση τους, σε αναληθή αναφορά;
Β) Από την εν λόγω διάταξη φαίνεται ρητά να εξαιρούνται οι ψυχολόγοι και ειδικοί ψυχικής υγείας όχι όμως και οι ψυχίατροι. Συνεπώς θα πρέπει καταρχήν να αποσαφηνιστεί καταπόσον στην έννοια των ιατρών που φαίνεται να θεμελιώνουν καταρχήν το ακαταδίωκτο, συμπεριλαμβάνονται ερμηνευτικά και οι ψυχίατροι, δεδομένου ότι και αυτοί είναι ιατροί.
Σε κάθε περίπτωση κρίνεται επιβεβλημένο να διατυπωθεί ρητά πως οι γνωματεύσεις ειδικών ψυχικής υγείας συμπεριλαμβανομένων και των ψυχιάτρων και στις οποίες αποκαλύπτεται φερόμενη τέλεση πράξεως ενδοοικογενειακής βίας στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων τους, θεμελιώνουν επίσης το ακαταδίωκτο, μόνον εφόσον έχουν επιληφθεί, κατόπιν εντολής δικαστικής αρχής.
Περαιτέρω:
Το άρθρο 26 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση σχεδίου Νόμου που τροποποιεί το άρθρο 169Α του Π.Κ. προβλέπει στην παράγραφο 3 αυτού ότι « Όποιος εν γνώση ματαιώνει την εκτέλεση της ποινής ή του μέτρου ασφαλείας που επιβλήθηκε σε άλλον τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη ή χρηματική ποινή. Η πράξη μένει ατιμώρητη αν ο υπαίτιος την τέλεσε υπέρ κάποιου οικείου του.
Η εν λόγω διάταξη κρίνεται ιδιαιτέρως άστοχη δεδομένου ότι επιτρέπει την εκ πλαγίου παραβίαση μιας δικαστικής απόφασης από τρίτο, υπέρ του οικείου του, και ως τέτοια πρέπει απνευστί να καταργηθεί.
Περαιτέρω:
Το άρθρο 43 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου επαναφέρει την αυτεπάγγελτη δίωξη στο αδίκημα του άρθρου 358 ΠΚ ήτοι της μη καταβολής διατροφής και γνώμη της εταιρείας μας είναι ότι το εν λόγω αδίκημα ορθώς θα πρέπει να παραμείνει στο χωρίο των κατ’ έγκληση διωκόμενων αδικημάτων (ως ισχύει σήμερα)
Περαιτέρω:
Το άρθρο 44 του Κεφαλαίου Β’ του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου τροποποιεί το άρθρο 363 του Π.Κ. και προβλέπει ότι στην έννοια του τρίτου δεν περιλαμβάνονται δημόσιοι λειτουργοί ή υπάλληλοι που λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών κατά την ενάσκηση καθήκοντος στο πλαίσιο πολιτικής, ποινική ή διοικητικής δίκης, χωρίς να συνδέονται προσωπικά με τα μέρη.
Η εταιρεία μας θεωρεί πως τυγχάνει εσφαλμένη η εν λόγω τροποποίηση και ζητά την κατάργηση της. Θεωρούμε πως η αναλήθεια που διαδίδεται ενώπιον τρίτων (όποιος και αν είναι ο τρίτος) εν γνώση της αναληθείας αυτής, έχει αυτοτελή απαξία και συνεπώς δεν έχει σημασία ενώπιον ποίου διαδίδεται. Εξάλλου όπως εύστοχα παρατηρεί και η υπ’αριθ 3/2021 απόφαση της Ολομέλειας του Α.Π.
“Μόνο το γεγονός ότι τα δικαστικά πρόσωπα, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, έχουν αυστηρά προκαθορισμένους ρόλους, δεν εκφράζουν την προσωπική τους άποψη, δεν δικαιούνται να προβαίνουν σε σχολιασμό όσων εκτίθενται στο πλαίσιο της οικείας διαδικασίας και εκφέρουν την κρίση τους εντός του πλαισίου των καθηκόντων τους, αποκλειστικά, προς διευθέτηση της εννόμου σχέσεως που αφορά τα διάδικα μέρη, χωρίς να την ανακοινώνουν σε άλλους, δεν δικαιολογεί τη συσταλτική ερμηνεία του όρου «τρίτος», αφού και ο δικαστικός λειτουργός δεν παύει ως άνθρωπος να γίνεται κοινωνός μιας δυσμενούς παράστασης για το πρόσωπο που αφορούν οι ισχυρισμοί, χωρίς μάλιστα να έχει πάντοτε τη δυνατότητα να ερευνήσει την ουσιαστική βασιμότητα αυτών είτε για λόγους τυπικούς (όπως π.χ. σε περίπτωση παραγραφής, εκπρόθεσμης υποβολής της έγκλησης κλπ), είτε διότι περιορίζεται δικονομικά από το αντικείμενο της έρευνάς του, όπως συμβαίνει, όταν στο απευθυνόμενο σε αυτόν δικόγραφο περιλαμβάνονται, πέραν του ερευνώμενου αντικειμένου, και άσχετοι προς αυτό, δυσφημιστικοί για τον αντίδικο, ισχυρισμοί, οπότε ο θεσμικός ρόλος των δικαστικών προσώπων δεν αποτρέπει ουσιαστικά τον κίνδυνο διασυρμού του φορέα του προστατευόμενου εννόμου αγαθού.”
Περαιτέρω:
Τέλος, αναφορικά με τις τροποποιήσεις του κεφαλαίου B’ που αφορούν την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα καθώς και του κώδικα Ποινικής Δικονομίας τοποθετούμε και τους κάτωθι προβληματισμούς:
Κατά το κεφάλαιο Α’ του Νομοσχεδίου αντικείμενο του είναι (μεταξύ άλλων) :
α) η τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, προκειμένου η εφαρμογή τους να συμβάλλει στην ουσιαστικότερη, αποτελεσματικότερη, και αμεσότερη διεξαγωγή της ποινικής δίκης, στην ενίσχυση της εγκληματοπροληπτικής λειτουργίας της ποινής μέσω των αρχών της γενικής και ειδικής πρόληψης και στην οικονομία της ποινικής διαδικασίας.
Ενδεικτικά, … τίθενται αυστηρότερες προϋποθέσεις αναστολής της ποινής, προκειμένου οι ποινές και επί πλημμελημάτων να εκτίονται μέσω των εναλλακτικών τρόπων έκτισης της κοινωφελούς εργασίας και της μετατροπής της ποινής σε χρηματική, αλλά και με πραγματική έκτιση σε σωφρονιστικό κατάστημα, όταν το δικαστήριο το κρίνει αναγκαίο.
Η εταιρεία μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η αυστηροποίηση των ποινών αλλά και των προυποθέσεων της αναστολής οφείλει να λάβει υπόψιν και τον χείμαρρο ψευδών καταγγελιών, ιδίως ενδοοικογενειακής βίας, που αποτελεί κοινή γνώση ότι αρκετές φορές αβασάνιστα και ιδιοτελώς κατατίθενται. Αποτελεί επίσης κοινή γνώση, ότι πίσω από τις καταγγελίες κακοποιημένων γυναικών που τυγχάνουν αληθείς, και οπωσδήποτε χρήζουν της άμεσης προστασίας του κράτους, υποκρύπτονται και υπερπολλαπλάσιες ψευδείς καταγγελίες που ιδιοτελώς και στοχευμένα κατατίθενται προς αποκλειστική δικαστική χρήση και με στόχευση την απόπειρα δολοφονίας της προσωπικότητας του καταγγελόμενου και επηρεασμού του κρίνοντος Δικαστού.
β) η αναδιαμόρφωση των διατάξεων του ν. 3500/2006 (A’ 232), προκειμένου: βα) οι διατάξεις να είναι προσαρμοσμένες στις παρούσες κοινωνικές συνθήκες και στη δικαιοπολιτική ανάγκη τόσο της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, της ανηλικότητας και των θυμάτων, κυρίως των γυναικών, που πλήττονται με αυξανόμενη ένταση από συμπεριφορές ενδοοικογενειακής βίας,
Η εταιρεία μας θεωρεί ότι είναι εντελώς εσφαλμένη η ταύτιση της ενδοοικογενειακής βίας με την βία κατά των γυναικών ιδίως υπό το φως των τελευταίων στατιστικών από “Το Χαμόγελο του Παιδιού” όπου παρά χρήμα αποδεικνύεται ότι φερόμενοι δράστες ενδοοικογενειακής βίας κατά ανηλίκου είναι περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες.
“https://www.hamogelo.gr/media/uploads_file/2022/07/11/p1g7mbl2ftuo2l1f1t7l1e9e1uauq.pdf?fbclid=IwAR2B8O4XFJ5JOXZtBLyl4sFxrr4braPndnLsrVvqHgj7R_Ju_hNFxY6piSI
Συνεπώς κάθε αναφορά επί του Νομοσχεδίου που ταυτίζει την έννοια της ενδοοικογενειακής βίας με την βία κατά των γυναικών θα πρέπει να απαληφθεί.
ββ) να ενισχυθεί η ψυχολογική και οικονομική στήριξη, καθώς και η κοινωνική αποκατάσταση των θυμάτων με διεύρυνση των αρμόδιων φορέων,
Η εταιρεία μας εισηγείται ότι η εν λόγω διάταξη θα πρέπει να αφορά οποιοδήποτε θύμα άντρα ή γυναίκα ή παιδί και οι εκάστοτε δομές θα πρέπει να μετονομαστούν σε δομές υποδοχής κάθε κακοποιημένου ατόμου ανεξαρτήτου φύλου, φυλής και ανεξαρτήτου θρησκευτικών πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού κ.τ.λ.
Η παρούσα αντανακλά τις βασικές θέσεις και παρατηρήσεις της μη κερδοσκοπικής εταιρείας “ΕΝΕΡΓΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ” επί του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου και οπωσδήποτε υπόκειται σε μελλοντικές τροποποιήσεις και προσθήκες.
Για την Α.Μ.Κ.Ε. “Ενεργοί Μπαμπάδες”
Από το σχεδόν όλοι έξω του ισχύοντος Π.Κ. πάμε στο σχεδόν όλοι μέσα του νέου ν/σ. Από την μία άκρη στην ακριβώς αντίθετη. Αυτή είναι η φιλοσοφία του νομοσχεδίου! Μαζί με μια νέα-παλιά εισπρακτική λογική από την εξαγορά ποινών και από την επιβολή αναβολόσημου. Βαρεθήκαμε κάθε νέος υπουργός ακόμη και της ίδιας κυβέρνησης (Τσιάρας-Φλωρίδης) με τους νομικούς του συμβούλους-παρατρεχάμενους να παίζει και λίγο με τον Π.Κ. Βαρεθήκαμε να αγοράζουμε νέους κώδικες κάθε εξάμηνο και να μην ξέρουμε τι ισχύει τελικά. Πλήρης ανασφάλεια παντού, τώρα και δικαίου.
Είναι η πολλοστή φορά, κατά την οποία προβαίνετε σε τροποποιήσεις στον ποινικό κώδικα και στον Κώδικα ΠΟινικής Δικονομίας. Δεν ξέρετε πόση ανασφάλεια δικαίου συνεπάγονται οι αλλεπάλληλες αλλαγές σε τόσο σημαντικά νομοθετήματα. Τα έχετε κυριολεκτικώς κατακρεουργήσει!! Πόση ασχετοσύνη πια να αντέξουμε; Καλούμαστε κάθε λίγο και λιγάκι οι δικηγόροι και οι δικαστές να διαβάζουμε και να ξαναδιαβάζουμε τροποποιήσεις επι τροποποιήσεων επί τροποποιήσεων!! Παραβιάζεται το κράτος Δικαίου και η ασφάλεια δικαίου, όταν ο νόμος αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι, όπως συμβαίνει με τους συγκεκριμένους κώδικες. Τα νομοθετήματα πρέπει να διαθέτουν μακροχρόνια προοπτική και να διατηρούνται επί μακρόν! ΟΙ αλλαγές «άρπα – κόλλα», τις οποίες προωθείτε κάθε λίγο και λιγάκι δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα! Κάθε «νέα» τροποποίηση είναι αναχρονιστική, σε σχέση με την προηγούμενη. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν προβαίνετε στις αναγκαίες μελέτες, λαμβάνοντας υπ’όψιν τις κοινωνικές συνθήκες, για να θεσπίσετε νόμους, που να αντέχουν στο χρόνο! ΄Ολα γίνονται πρόχειρα, προχειρότατα, χωρίς προοπτική μακραίωνης εφαρμογής και χωρίς καμία λογική δικαιοπολιτική προσέγγιση για σταθερή νομοθέτηση! Γαι τις καθυθστερήσεις στις ποινικές δίκες δεν είναι υπεύθυνοι οι δικηγόροι! Αναζητήστε αλλού τις ευθύνες τών καθυστερήσεων! ΄Οταν κάποιος έχει λόγο αναβολής, θα καταβάλλει το τσουχτερό παράβολο, για να αναβληθεί η ποινική δίκη. Δεν λύνετε το πρόβλημα τών διακοπών τών συνεδριάσεων. Ξέρετε πόσο καταστροφικές είναι αυτές οι διακοπές;; Γιατί οι δικαστές δεν δικάζουν συνέχει την υπόθεση, μέχρι να την ολοκληρώσουν, όπως γινόταν στο παρελθόν;; Γιατί πρέπει να τηρείται ωράριο στις ποινικές δίκες και να μην ολοκληρώνεται η τελευταία υπόθεσηκ, που συζητείται, μέχρι να εκδοθεί απόφαση αυθημερόν; Οι συνεχείς διακοπές τών ποινικών δικών αποσυντονίζουν όλους τους παράγοντες τής δίκης και λειτουργούν εις βάρος τής δίκαιης δίκης και τής αρχής τόυ ενιαίου τής ποινικής δίκης, η οποία απαιτεί την συνεχή ροή τής ποινικής δίκης μέχρι την ολοκλήρωσή της και την δημοσίευση απόφασης.
Σε ό,τι αφορά την αυστηροποίηση τών ποινών, δεν θα φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα, διότι απλούστατα δεν έχει κανένα νόημα να έχει διαπραχθεί το ε΄γκλημα και να φτάνουμε στην τιμωρία του. Πρέπει να το προλαμβάνουμε, πριν διαπραχθεί. Χρειάζεται να αναπτυχθούν αρετές όπως η ανθρωπιά, η υπευθυνότητα και ότι καθένας μας λειτουργεί σε μια κοινωνία και πρέπει να ενεργεί ως υπεύθυνος πολίτης, που σέβεται τους συνανθρώπους του. ΄Οταν εσείς οι ίδιοι ως κράτος δεν σέβεστε τους πολίτες σας, πώς περιμένετε να σεβαστεί ο ένας τον άλλον; Όταν «δολοφονούνται» οι άνθρωποι στις πυρκαγιές, όταν έγιναν κομμάτια οι επιβάτες στο τραίνο τού τρόμου στα Τέμπη, όταν πνίγηκαν εκατοντάδες άνθρωποι στην Θεσσαλία τον Σεπτέμβριο τού 2023, πώς θα εμφυσήσετε τον σεβασμό στους πολίτες σας;; Πώς;;
΄Οταν εσείς οι ίδιοι καλλιεργείτε και έχετε θεσπίσει το ατιμώρητο για τα δικά σας αδικήματα, πώς περιμένετε να υπάρχει σεβασμός μεταξύ τών πολιτών, τους οποίους κυβερνάτε;; ¨Οταν υφίσταται ατιμωρησία στις δικές σας ενδεχόμενες παράνομες πράξεις και παραλείψεις σας γιατί ο πολίτης θα σεβαστεί τον άλλο πολίτη; ΄Οταν οι κατασκευαστές μιας οικοδομής δεν φροντίζουν να κατασκευάσουν διαδρόμους κάτω από την οικοδομή, για να περνά ο κόσμος με ασφάλεια, όπως γίνεται σε πολλές άλλες χώρες, πώς θα εμπνεύσετε τον σεβασμό στους πολίτες; Χρειάζεται παιδεία, που δεν υ πάρχει, για να μεταλαμπαδεύσετε το πρότυπο τού υπεύθυνου πολίτη! Η πρόληψη έχει αξία, όχι η καταστολή! Και η ανεξαρτησία τής δικαιοσύνης είναι το μεγάλο πρόβλημα στην χώρα μας! η δικαιοσύνη ειδικά στα ανώτατα κλιμάκιά της είναι απολύτως εξαρτώμενη απο εσάς! Τα «μεγάλα κεφάλια» πάντα την γλιτώνουν! Αυτό το σκεπτικό υπάρχει στην κοινωνία! Πρόκειται γαι ένα ακόμα αποτυχημένο νομοσχέδιο, που δεν θα προσφέρει τίποτα, αλλα΄θα χειροτερεύσει την ήδη άσχημη κατάσταση στην δικαιοσύνη! Θα τιμωρούνται πάλι οι ίδιο και οι ίδιοι και κάποιοι θα παραμένουν στο απυρόβλητο, όπως πάντα! Το νομοσχέδιο καταδεικνύει τεράστια άγνοια τού κοινωνικού γίγνεσθαι, αλλά και παντελή ασχετοσύνη τού πώς λειτουργεί η ποινική δικαιοσύνη! Θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα από αυτά, που καλείται να επιλύσει! Ως δικηγόρος, λυπάμαι γαι την προχειρότητα και αυτού τού νομοσχεδίου.
Σκοπός της Πολιτείας, σε ένα ευνομούμενο κράτος, είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη. Θα πρέπει να παραδεχθούμε, ότι στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη, δεν λειτουργεί σωστά και για το λόγο αυτό πιστεύω ότι το ποσοστό των Ελλήνων που δεν την εμπιστεύονται, είναι πολύ μεγάλο. Μόνο όσοι δεν έχουν εμπλακεί ποτέ τους σε κάποια διακαστική διαμάχη και δεν έχουν ποτέ εμφανισθεί σε δικαστήριο, έχουν εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων ενεπλάκησαν με οποιοδήποτε τρόπο, έχουν παράπονα.
Σ΄αυτό συντελούν, τα λάθη των δικαστών, η έλλειψη αμεροληψίας, οι απρεπείς συμπεριφορές τους προς τους πολίτες, η σιγουριά τους ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο, η παρέμβαση στο έργο τους και οι αντιφατικές τους αποφάσεις.
Για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Ελλήνων προς τη Δικαιοσύνη, χρειάζεται πλήρης διαφάνεια σε όλα τα στάδια.
Ένα μέτρο διαφάνειας και ορθής απονομής του δικαίου είναι η βιντεοσκόπηση και η ηχοληψία, όλων των δικών σε όλες τις ποινικές και αστικές υποθέσεις. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρχει δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενο να αποδείξει, όσα έλαβαν χώρα σε κάθε ακροατήριο και θα είναι αδύνατη οποιαδήποτε παρέμβαση στο έργο των δικαστών, αδύνατη η μεροληψία τους και θα αποφεύγονται λάθη. Είναι παράλογο και παράδοξο να απαγορεύεται να ηχογραφήσει κάθε ενδιαφερόμενος τα όσα γίνονται σε ένα ακροατήριο, αφού η διαδικασία γίνεται δημόσια και μπορεί ο καθένας να την παρακολουθήσει. Αυτό θα βοηθήσει στην ορθή απονομή του δικαίου, γιατί θα μπορεί να αποδειχθούν οι ισχυρισμοί του κάθε ενδιαφερομένου, που αμφισβητεί το αποτέλεσμα μιάς δίκης.
Στα πρακτικά, πολλές φορές περιλαμβάνονται, άλλα αντ΄άλλων.
Δεν είναι δυνατόν στα ακροατήρια, δικαστές ή άλλοι παράγοντες της δίκης, να δημιουργούν εχθρικό κλίμα προς τους μάρτυρες, με προσβολές, φωνασκίες, έμμεσες απειλές και απρεπείς συμπεριφορές. Οι δικαστές είναι αναγκαίο να εξασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες, προκειμένου ένας μάρτυρας και μάλιστα άπειρος και με άγνοια της νομοθεσίας, να είναι σε θέση να θυμηθεί και να καταθέσει με ηρεμία και χωρίς φόβο, τα όσα γνωρίζει για την υπόθεση.
Δεν είναι δυνατόν δικαστές να παρουσιάζουν την εικόνα κατά την εξέταση μαρτύρων, ότι είναι έτοιμοι να αμφισβητήσουν τα όσα πρόκειται να καταθέσουν οι μάρτυρες και να δίνουν την εντύπωση ότι ήδη έχουν προαποφασίσει για το αποτέλεσμα της δίκης. Πρέπει ο μάρτυρας, παθών ή μη, να αισθάνεται ότι τον σέβονται και ότι απευθύνεται σε αμερόληπτους διώκτες του εγκλήματος και όχι σε υπρεσπιστές των παρανόμων.
Το δικονομικό μας σύστημα, είναι πολυδαίδαλο, πολύπλοκο και πολύ τυπολατρικό. Έτσι συμβάλλει στην άσκοπη ταλαιπωρία των πολιτών αλλά και αυξάνει το κόστος σε βάρος τους. Μπορούν πολλά πράγματα να απλοποιηθούν αν υπάρχει η βούληση.
Ένα άλλο μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση είναι να δοθεί το δικαίωμα στον παθόντα, μηνυτή να ασκεί έφεση σε αθωωτικές αποφάσεις, ακόμα και όταν δεν παρέστη για υποστήριξη της κατηγορίας. Θα πρέπει να κρίνεται και σε δεύτερο βαθμό μία αθωωτική απόφαση για να μην μπορεί να γίνει παρέμβαση στο έργο του δικαστή και να αποκλείει μεροληψία.
Άλλο μέτρο αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη, είναι να σταματήσει η κάθε Κυβέρνηση να διορίζει την ηγεσία της. Να γίνει και στη Χώρα μας ότι ισχύει σε άλλα προηγμένα και δημοκρατικά κράτη. Ο διορισμός της ηγεσίας, η διαμάχη των κομμάτων σχετικά με τον διορισμό, δείχνει ότι ούτε τα κόμματα εμπιστεύονται τους ΄Ελληνες δικαστές. Θέλουν να διορίζουν εκείνους που είναι της αρεσκείας τους και θα τους εξυπηρετήσουν στη συνέχεια.
Πρέπει να θεσπισθούν όλοι εκείνοι οι κανόνες, ώστε κάθε πολίτης, φτωχός ή πλούσιος, να μπορεί άφοβα να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη, χωρίς περιττά έξοδα και ταλαιπωρία και όταν έχει δίκιο, να ξέρει ότι αυτό θα αποδίδεται.
ΑΝ όντως υπάρχει βούληση της Κυβέρνησης να αυξήσει τις ποινές χωρίς αναστολή (που όντως είναι επιτακτική ανάγκη) , θα πρέπει να προβλέψει άμεσα και τον διπλασιασμό της χωρητικότητας των φυλακών (Σωφρονιστικά ιδρύματα λέγονται , αλλά δυστυχώς δεν είναι).
Αν και πιστεύω ότι η πρόληψη είναι το σημαντικότερο και στον τομέα αυτό όχι μόνο δεν γίνεται ουσιαστική δουλειά (δεν υπάρχουν εξάλλου, οι κατάλληλες Υπηρεσίες και τα νομοθετήματα, τα δε ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το αντίθετο κάνουν).
Όσο για την διαπαιδαγώγηση στα Σχολεία , πλήρη ασυδοσία. Όσον αφορά για την ασυδοσία , χουλιγκανισμός, ουσίες , μουσικές Τραπ κλπ… ΟΙ νέοι μας έχουν χάσει την ανθρωπιά και τον δρόμο….
ΠΡΟΛΗΨΗ- ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Το άρθρο 2 του Ποινικού Κώδικα πρέπει τροποποιηθεί ώστε να περιοριστεί κάπως το εύρος εφαρμογής του, διότι με την σημερινή του διατύπωση, σε συνδυασμό με την πληθώρα των νομοθετικών τροποποιήσεων η εφαρμογή του έχει γίνει ιδιαίτερα δυσχερής και επικίνδυνη για την ασφάλεια δικαίου.
Προτείνουμε δε να τροποποιηθεί ως εξής:
Δεν επιτρέπεται η επιβολή ποινής βαρύτερης από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης. Ο κατηγορούμενος επωφελείται, πρίν την επέλευση του αμετακλήτου, από το νόμο που ισχύει κατά την εκδίκαση της πράξης αν αυτός προβλέπει ελαφρύτερη ποινή.
Η παραπάνω διάταξη θεωρούμε ότι είναι συμβατή τόσο με το άρθρο 7 του Συντάγματος όσο και με το άρθρο 15 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής της, τους ενδιάμεσους νόμους από την τέλεση της πράξης μέχρι την εκδίκασή της, συμβάλλοντας στην ασφάλεια δικαίου.
Κύριε Υπουργέ , θα ήθελα να εστιάσω στο φαινόμενο-σύνδρομο της Γονεϊκής Αποξένωσης.
Η αποκλειστική επιμέλεια δίδεται,στην χώρα μας, κυρίως στην μάνα όπως χαρακτηριστικά δείχνουν σχετικές στατικές μελέτες. Ελάχιστες φορές δίδεται στον πατέρα (2% περίπου). Οι γονείς πρέπει να παραμένουν πάντα γονείς, χωρίς να τους επηρεάζει η αιτία του χωρισμού, το μένος και ο θυμός του τι συναίβει και προέκυψε η διάσταση μεταξύ τους. Ούτε ο γονέας Α που έχει την αποκλειστική επιμέλεια να φέρεται εκδικητικά κατά του γονέα Β(στόχου) για τις παραπάνω αιτίες. Υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις δικαστικές ( Δ.Α ) που υποδεικνύουν στον γονέα Α πως πρέπει να υπακούσει στον νόμο και να τηρώντας τις Δ. Α να παρέχει στον γονέα Β την επικοινωνία του με το τέκνο/α. Δυστυχώς όμως στην χώρα μας σε πλείστες περιπτώσεις δεν τηρούνται οι Δ. Α και μάλιστα ,με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου του παιδικού μυαλού, δηλαδή την εκμετάλλευση του παιδιού ο γονέας Α στερεί την επικοινωνία του γονέα Β και σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις το παιδί( γαλουχημένο από τον Α) συμπεριφέρεται πολύ εχθρικά στον γονέα Β – στόχο! Έτσι το ανήλικο τέκνο χρησιμοποιείται ως ασπίδα εναντίον του γονέα Β,στο οποίο εκτός από την πλύση εγκεφάλου ο γονέας Α ασκεί, ερήμην του παιδιού , ψυχολογική βία- κακοποίηση πάνω στο παιδί στο οποίο λέει συκοφαντικά και διαστρεβλωμένα λόγια εναντίον του έτερου γονέα ο οποίος περνά μεγάλη ψυχική οδύνη, αυτός και οι οικείοι του!
Η παραπάνω κατάσταση ονομάζεται σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης και Ισοδυναμεί με μορφή ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ & ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΣΗΣ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ!
Θαρρώ πως πρέπει να λάβετε σοβαρά υπόψιν τα παραπάνω και να συμπεριλάβετε στο νομοσχέδιο αυτήν την μορφή ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ καθώς έχει τραγικές συνέπειες στον γονέα Β (συνήθως πατέρα) αλλά και στο ανηλικο τέκνο, που δεν είναι σε θέση ακόμη να καταλάβει τι συμβαίνει. Η ψυχολογία και του πατέρα αλλά και του παιδιού είναι πολύ διαταραγμένες, τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας ακολουθούν συνήθως άσχημες οδούς και πάσχουν από ψυχολογικά-ψυχοκινητικά προβλήματα . Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά ο Β γονέας είναι κατεστραμένος ψυχολογικά και για τα παιδιά το πρόβλημα που έχι δημιουργηθεί είναι πλέον μη αναστρέψιμο!
Στην χώρα μας επικρατεί ατιμωρησία υπέρ αυτών των μητέρων που παραβιάζουν Δ. Α , ενώ από την άλλη δεν υπάρχει ούτε μία ανδρική δομή υποστήριξης για τους άντρες, έτσι η περιβόητη ισότητα των δύο φίλων όχι μόνο διαρρηγνύεται αλλά και αντιστρέφεται!
Έτσι περνάμε σε μία μορφή μητριαρχικής κοινωνίας που η Γονεϊκή Αποξένωση βασιλεύει!
Είμαι κι εγω πατέρας και σαν πατέρας εναντιώνομαι στο σύνδρομο αυτό!
Η Γονεϊκή Αποξένωση είναι Ενδοοικογενειακή Βία κ Παιδική Ψυχολογική Κακοποίηση και πρέπει η Ελληνική κοινωνία να την αποκρούσει, αποδίδοντας δικαιοσύνη τα μάλλα!
Bravo
Σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Μ.Η. κατά Πολωνίας της 01.12.2022 (αρ.προσφ. 73247/14)
«Τα δικαστήρια υποχρεούνται σε ταχεία εξέταση υποθέσεων που αφορούν την επιμέλεια τέκνων. Έκδοση απόφασης μετά από 7 μήνες. Παραβίαση άρθρου 8 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου)».
Βάλε πρώτα σε σειρά τους δικαστές που υπάγονται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και μπορείς να τους ελέγξεις καλύτερα, και σύμφωνα με την παραπάνω απόφαση του ΕΔΔΑ κατά συρροή παραβιάζουν το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ και μετά να βάλεις σειρά σε άλλες μορφές βίας που ασκούνται στα παιδιά.
Αν δεν μπορείς να βάλεις σειρά στα του οίκου σου, δύσκολα να το πετύχεις εκτός του οίκου σου.
Αξιότιμε Κυριε Υπουργέ, μετα λύπης μου διαπιστώνω οτι για ακομη μια φορα γινεται σαφής διάκριση των φύλων. Δεν αναφέρεται πουθενα η αποξενωση που υφιστάμεθα εμεις οι πατεραδες απο τα παιδια μας. Πουθενα δεν αναφέρεται η ποινικοποίηση των ψευδών καταγγελιών σε βαρος των πατεραδων. Η αποξενωση κυριε υπουργέ ειναι γεγονος και πρεπει να προστατευεσετε τα παιδια μας απο αυτη τη ψυχολογικη βια, ποινικοποιειστε τη. Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.
Ολο το νομοσχέδιο ειναι προχειρογραμμένο και αναρωτιέμαι αν το επίπεδο του νομοθέτη εχει πεσει τοσο πολύ ή εγινε με δόλο.
Βριθει απο αοριστίες και ασάφειες, αρθρο προς αρθρο παραγραφο προς παραγραφο, καταστρατηγει καθε εννοια δικαιου και ισότητας γονέων.
Μας γυρίζει 50 χρονια πίσω.
1) Οι διατροφές ακόμα αφορουν τους πατεράδες και ο Υπουργός προσπαθεί δια της πλαγίας να ακυρώσει τον 4800/2021 αντι να προσπαθήσει να διορθώσει τα κενα που επιτρέπουν σε δικαστες να τον καταστρατηγουν.
2) Ποινικοποιεί τον άνεργο πατερα διχως να εξειδικέυει πως ενας ανεργος θα βρει τα 500 ευρω διατροφη που επιδικάζουν οι «φύλακες» των δικών μας παιδιών.
3) Δεν εντάσσει το αδίκημα της αποξένωσης ανηλίκων απο τον ενα γονέα στην ενδοοικογενειακή βία. Αυτο αφορά συνήθως μητέρες και με κάνει να θυμηθώ την περίπτωση της Κας Μιλένας Αποστολάκη, συντρόφισας του σημερινού Υπουργου που και τότε καταπατουσε ατιμωρητί δικαστικες αποφάσεις. Οι απανωτές τιμωρίες απο το ΕΔΔΑ παντως δεν πληρώθηκαν απο τον μισθό τους.
4) Για αλλη μια φορα δεν ερχεται ρυθμιση του υπολογισμου των διατροφών απο το Υπουργείο αλλα αυθαίρετα το αφηνει στα χερια δικαστών.
5) Πλέον εχουμε επιστροφή της Νομοθεσίας στο πρότερο καθεστως που αντιμετώπιζε τον πατερα ως κακοποιητή χωρις να λαμβανει υποψιν τις αναφορες του χαμόγελου του παιδιου που μας λενε οτι 7 στους 10 κακοποιητες ανηλικων ειναι οι ιδιες οι μητερες τους.
6) Μιλάει για περιπτώσεις κακοποίησης αποκρύπτωντας οτι 9 στοις 10 αφορουν αλλοδαπους.
Ολο το νομσχέδιο ειναι παράνομο και καταχρηστικό βασει της Νομολογίας του ΕΔΔΑ με θύματα τα ίδια τα παιδια.
Ερχονται προσφυγες ΕΔΔΑ24 , το καναμε και θα το ξανακανουμε.
Συγγνώμη,γιατί εγκρίνονται σχόλια που δεν αφορούν στην εν λόγω διαβούλευση;
Όπως πχ copy paste σχόλια για δήθεν ποινικοποίηση,ενός δήθεν «ψευτοσυνδρόμου»
γονεικη αποξενωση,εδω μιλάμε για την μαστιγα της εποχής!ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ!
Δε θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος έλεγχος;Να επικεντρωθούμε στη συγκεκριμένη διαβούλευση και όχι σε άσχετα;Τι σχέση έχει με την εν λογω διαβούλευση αυτό;
Δηλαδή,κρίμα για τα θυματα που περιμένουν να διαβάσουν κάτι ουσιαστικο
Ευχαριστώ
Υπουργέ κάντε κάτι για τα θύματα βίας και τα παιδιά τους, οι κακοποιητες και το περιβάλλον τους μας κυκλώνουν
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
Αξιοτιμε κε Υπουργέ,
Με βαθιά λύπη, ενημερωνομαι για την ατελή προσπάθεια του υπουργείου σας, ως αναφορά, το προς ψήφιση νομοσχέδιο.
Κε Υπουργέ,
Σε καμία περίπτωση, δεν αναφέρεται και δεν καταγράφεται ως βία, το λεκτικό κομμάτι, στις σχέσεις δύο ανθρώπων που τελούν σε έγγαμο βίο, όπως και τις αρνητικές παραμέτρους αυτής, στις σχέσεις των δύο ανθρώπων.
Επίσης,
Σε καμία περίπτωση, μα σε καμία, δεν υπάρχει ίχνος διάθεσης, από μέρους του υπουργείου και εσάς προσωπικά, νά λυθεί το μαύρο θέμα της αποξένωσης των παιδιών, από τον γονέα που δεν διαμένουν.
Φαίνεται πως η πολιτεία, αρνείται πεισματικά να καταλάβει αυτό το μέγα θέμα της αποξένωσης.
Όσο κε Υπουργέ, δεν ποινικοποιείται η αποξένωση ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΈΡΕΤΕ.
Με τιμή,
Ευάγγελος Κυριαζής
Παρακαλώ όπως διαβιβαστεί ως επείγον στον υπουργό μας.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
<>
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολόγηση δεδομένων.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΝΟΜΟΥ 3500/2006 (ΑΡΘΡΟ 88 ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ) :
ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ Η ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΩΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ – ΒΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ
<>
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με το Νόμο 4800/2021 αναγνωρίζεται η γονεϊκή αποξένωση, ευθέως στην αιτιολογική έκθεση του (κεφάλαιο Β σελ. 14, όπου περιγράφεται, ως ένας εκ των νομοθετικών σκοπών : «να αποφεύγεται το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης») και εμμέσως – πλην σαφώς – στις διατάξεις του ως «διάρρηξη των συναισθηματικών σχέσεων» τέκνου και γονέα (άρθρo 5 Νόμου 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1511 παρ. 2 Α.Κ. : «Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως … και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς (γονείς) …» και άρθρο 14 Ν. 4800/2021 που τροποποίησε το άρθρο 1532 Α.Κ. : «Κακή άσκηση της γονικής μέριμνας συνιστούν ιδίως : … β. η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς …»), καθώς η τελευταία είναι συνέπεια και εξωτερική εκδήλωση της γονεϊκής αποξένωσης.
Αν και υπήρξαν αρκετές βιβλιογραφικές αναφορές τις προηγούμενες δεκαετίες, για πρώτη φορά η γονεϊκή αποξένωση περιεγράφηκε ως «σύνδρομο» το έτος 1985 από τον R. Gardner. Τα επόμενα έτη, οι περισσότεροι συγγραφείς εγκατέλειψαν τη χρήση της λέξης «σύνδρομο» και αναφέρθηκαν απλώς σε αυτήν ως ψυχική κατάσταση. Έκτοτε και έως σήμερα, η γονεϊκή αποξένωση, ως ψυχική κατάσταση του παιδιού με συγκεκριμένα συμπτώματα (που σχετίζεται με συμπεριφορές του αποξενωτή γονέα, ενώ έχει ψυχολογικές συνέπειες για τον αποξενωμένο γονέα), είναι ευρέως αποδεκτή στην επιστημονική βιβλιογραφία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια που αναφέρθηκαν ανωτέρω στην πρόταση συμπλήρωσης του άρθρου 6 Ν. 3500/2006.
Η γονεϊκή αποξένωση μπορεί να συνιστά ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού και επομένως μορφή ενδοοικογενειακής βίας, τιμωρούμενη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3500/2006. Παρότι το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης δεν περιλαμβάνεται ως αυτοτελής ψυχική διαταραχή στα διαγνωστικά εγχειρίδια DSM-5 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – αν και έχει κατατεθεί σχετική τεκμηριωμένη πρόταση από πληθώρα ειδικών επιστημόνων (Bernet W. – Baker A.J.L., Proposal for Parental Alienation Relational Problem to be Included in “Other Conditions That May Be a Focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR / The American Journal of Family Therapy, 2010, Vol. 38, Iss. 2, σελ. 76 – 187, όπου 67 διεθνείς επιστήμονες – ερευνητές συνυπογράφουν την πρόταση να γίνει δεκτή η γονεϊκή αποξένωση ως διάγνωση σε DSM-V και ICD-11), εντούτοις βασικά χαρακτηριστικά της γονεϊκής αποξένωσης περιγράφονται στα παρακάτω διαγνωστικά κριτήρια του DSM-5 : α) με κωδικό V995.51 : ψυχολογική κακοποίηση παιδιού, β) με κωδικό V61.20 : προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού, που σχετίζονται με διαταραγμένη λειτουργία σε συμπεριφορικό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο και γ) με κωδικό V61.29 : παιδί που επηρεάζεται από δυσφορία στη γονική σχέση. Τέλος, έχουν υποστηριχθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία και απόψεις που απορρίπτουν την ύπαρξη της γονεϊκής αποξένωσης, όμως αντικρούονται ως στηριζόμενες σε εσφαλμένη μεθοδολογία και αξιολογηση δεδομένων.
Εδώ και κάμποσα χρόνια που προσπαθώ να καταλάβω ως μεσήλικας πλέον πως λειτουργεί η νομοθετική πρωτοβουλία κάθε κυβέρνησης έχω διαπιστώσει ότι ειδικά στον τομέα της δικαιοσύνης η κάθε τροποποίηση πατάει σε συγκεκριμένα κριτήρια.
Είναι ένας συνδυασμός δημοσιογραφικής επικαιρότητας με την εκάστοτε άποψη της
καθώς και κάποιου είδους πολιτικοκοματικού κέρδους από όλα τα κόμματα εννοείται.
Η κατασκευή των νόμων είναι σίγουρα μια πολύ δύσκολη και περίπλοκη επιστήμη που είναι βέβαιο ότι δεν είναι πονάει χέρι κόψει χέρι, αν ήταν έτσι θα είχαμε μόνο Σπιναλογκες και καρμανιολες. Διαχρονικά αυξάνετε τις ποινές και μετά κάνετε παραθυράκια για να αποφυλακίζονται οι ποινικός καταδικασμένοι για πολλούς και διάφορους λόγους. Σας προτείνω μάλιστα να μειώσεται όλες τις ποινές κάθερξης στο μισό αλλά να είναι πλήρης έκτισης, αλλά όπως καλά γνωρίζεται αυτό θα φέρει τον συνωστισμό με τα παρατράγουδά του. Αυξάνεται τις ποινές για εμπρησμό πχ λες και μετά θα σταματήσουν ή θα περιοριστούν οι φωτιές την στιγμή που πολύ καλά γνωρίζεται από τους επιστήμονες ότι η ανθρώπινη δραστηριότατα δεν θα σταματήσει σε αυτόν τον τόπο. Κυνηγάτε τους εμπρηστές και καλά κάνετε, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη σας την εγκατάληψη της υπαίθρου αλλά και την μεγάλη αστικοποίηση που πιέζει το περιβάλλον. Μεγάλοι επιστήμονες(εγκληματολόγοι) αλλά και προηγμένα κράτη υποστηρίζουν και με αποδείξεις μάλιστα ότι η αύξηση των ποινών ποτέ δεν μείωσε πραγματικά την εγληματικότητα, άλλα πράγματα χρειάζονται και όχι ο φόβος. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα, να κάνετε λίγα αλλά να τα τηρήσει η εκτελεστική εξουσία εκεί θα φανεί αν είστε άξιοι.
Ως θύμα ενδοοικογενειακής βίας περίμενα πως και πως να γίνει αυτό που κάνετε,επιτέλους,συγχαρητήρια
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ!!!
Η γονεϊκή αποξένωση είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές ενδοοικογενειακής βίας από απαράδεκτους γονείς ενάντια στην ψυχική ισορροπία των παιδιών μας, που δρουν ενάντια στο συμφέρον τους. Παρακαλώ πολύ για ποινικοποίηση του συγκεκριμένου σοβαρού παραπτώματος, ώστε να προστατεύσει η ελληνική δικαιοσύνη τα παιδιά της χώρας μας, διότι η μη ποινικοποίηση αυτής της ψυχικής κακοποίησης των παιδιών, εξαπλώνετε χωρίς κανένα έλεγχο, από τον Υπουργείο δικαιοσύνης με αποτέλεσμα η ψυχική καταπίεση των παιδιών από τον γονέα που την προκαλεί να οδηγεί στην μάστιγα της εποχής μας που ειναι η γονεϊκή αποξένωση. Στα προηγμένα Ευρωπαϊκά κράτη η δικαιοσύνη έχει επιληφθεί επί του προβλήματος αυτού και το φαινόμενο τείνει να εξαλειφτεί.
Αξιότιμε Υπουργέ,
Αρχικά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας!Είμαι επιζήσασα ενδοοικογενειακής βίας.
Ο πρώην σύζυγος κυκλοφορεί ελεύθερος ύστερα από τέσσερις αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον φόβο,για το ρι μπορεί να γίνει ανα πάσα στιγμή.
Και δεν είμαι η μόνη που το βιώνει αυτό μετά από πολλές καταδικαστικές αμετάκλητες αποφάσεις οι θύτες μας να είναι έξω με αναστολή.Πολλές από εμάς και με βία ενώπιον ανηλίκων καταδικαστικές αποφάσεις και δηλαδή έμμεσα κακοποιημένα,κάππια παιδάκια και άμεσα κακοποιημένα.
Πώς είναι δυνατόν με τόσες αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις να κυκλοφορούν ελεύθεροι με αναστέλουσες ποινές,σας είπα δεν είναι μία.Μήπως πρέπει να γίνει κάτι γι’αυτό; Φοβόμαστε.Θεωρώ πως σε περίπτωση τόσων αμετάκλητων αποφάσεων η βαρύτητα δεν θα πρέπει πλέον να είναι πλημμεληματικού εγκλήματος. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
Σε ένα νομοσχέδιο με αντικείμενο την οικογενειακή βία..θα πρέπει η βαρύτητα να δίνεται πρωτίστως στους ανήλικους..τον πιο αδύναμο κρίκο σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας..και αυτό να διαφαίνεται με σαφήνεια στο σκοπό του νομοσχεδίου..
κάτι σχετικό δεν διαφαίνεται στο νομοσχέδιο..δηλαδή ιδιαίτερη – αν όχι αποκλειστική μέριμνα για την προστασία των ανηλίκων..
Το γεγονός πως οι ανήλικοι δεν είναι ψηφοφόροι..δεν συνεπάγεται τη μη κυρίαρχη προτεραιότητα της προστασία τους από την Πολιτεία σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας..και μετέπειτα προστασίας των ενηλίκων..
Το παραπάνω σχόλιο δεν αντικρούει το περιεχόμενο του νομοσχεδίου..αλλά θα πρέπει να διαφαίνεται με απόλυτη σαφήνεια η πρέπουσα ιεραρχία στις προτεραιότητες της Πολιτείας..
Μιλάμε για παιδικές ψυχές..και δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια της η Πολιτεία σε σχετικά θέματα ενδοοικογενειακής βίας..
Όσον αφορά α θέματα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας θα πρέπει να επαναφερθούν ποινές σε σημαντικούς τομείς που απασχολούν καθημερινά τους πολίτες και ειδικότερα τις Υπηρεσίες τροχαίας, ποινές οι οποίες έχουν καταργηθεί εδώ και χρόνια μαζί με την κατάργηση των πταισμάτων και των λοιπών αλλαγών που έγιναν στο παρελθόν και ειδικότερα:
Α) πρόβλεψη ποινής (είτε διοικητικό πρόστιμο είτε πλημμέλημα ) για την οδήγηση οχημάτων ενώ αυτά στερούνται παντελώς άδειας κυκλοφορίας και πινακίδων (ήταν πλημμέλημα, έγινε πταίσμα και καταργήθηκε)
Β) να προβληθεί επιβαρυντική περίπτωση όταν οδηγείται όχημα του οποίου η άδεια κυκλοφορίας και οι πινακίδες έχουν αφαιρεθεί ή ανακληθεί από οποιαδήποτε Αρχή. (Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει τιμωρία)
Γ) να προβλεφθεί επιβαρυντική περίπτωση όταν κάποιος οδηγεί ενώ του έχει αφαιρεθεί η Άδεια Ικανότητας Οδήγησης από οποιαδήποτε Αρχή. (Αυτή την στιγμή διώκεται για μία απλή στέρηση διπλώματος)
Δ) Να προβλεφθεί ποινή σε όσους παραχωρούν προς οδήγηση το όχημά τους σε άτομα τα οποία στερούνται Άδειας Ικανότητας Οδήγησης (ήταν πλημμέλημα, έγινε πταίσμα και καταργήθηκε)
Ε) Να προβλεφθεί μεγαλύτερη ποινή για οχήματα που δεν φέρουν σωστά ή δεν έχουν ορατή ή δεν φέρουν καθόλου κυρίως την οπίσθια πινακίδα κυκλοφορίας, αποφεύγοντας έτσι τα ραντάρ ταχύτητας, τις κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας αλλά και γενικά οδηγούν επικίνδυνα θέτοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους χρήστες, γνωρίζοντας ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να αποκαλυφθούν χωρίς την πινακίδα κυκλοφορίας τους. (Αυτή την στιγμή προβλέπεται πρόστιμο μόνο 150 ευρώ και εάν ποτέ τους εντοπίσεις)
ΣΤ) πρόβλεψη ποινής όταν οδηγός δεν συμμορφώνεται σε σήμα στάσης για έλεγχο από Αστυνομικό ή Λιμενικό κ.α. ( ήταν πλημμέλημα, έγινε πταίσμα και καταργήθηκε)
Στο άρθρο 2 παράγραφος β γίνεται αναφορά στις κοινωνικές συνθήκες και στην επόμενη γραμμή αναφέρεται ως θύμα την γυναικα αγνοώντας πλήρως τις κοινωνικές συνθήκες,τα πραγματικά περιστατικά και στατιστικά όπως αυτά απορρέουν από την Ε.Ε. αλλά και από το χαμόγελο παιδιού. Θύμα συνήθως είναι οι άντρας και τα παιδιά σε ποσοστό υπερδιπλάσιο και αυτό φυσικά είναι αυταπόδεικτο από το γεγονός οτι πάνω του 90% των εγκλήσεων περι ενδοοικογενειακής βίας που καταθέτουν οι γυναίκες βγαίνουν αθωωτικές αποφάσεις για τους άντρες «θύτες». Δεν μπορεί να δωθεί νομικό τεκμήριο θυματοποιησεις αποκλειστικά στο ένα φύλο, ακόμα και ως κυρίως, διότι αυτο συνάδει σε αντισυνταγματικότητα βάση του 4ου άρθρου του Συντάγματος.
για εμενα θα επρεπε να καταργηθουν οι ποινες με αναστολη ομοιως να κυκλοφορεις ελευθερος για σοβαρα παραπτωματα μεχρι τη δικη…θα μπορουσαν να βρεθουν ειδικοι χωροι ανα 1-2 περιφερειες π.χ. μανωλαδα και αν η ποινη ηταν 9 μηνες με αναστολη θα πας για 9 μηνες να μαζευεις φραουλες
ομοιως σε επιασαν να ληστευεις ανθρωπο στο δρομο,ασκησες βια σε καποιον ή να διακινεις ναρκωτικα κλπ… μεχρι να γινει η δικη θα πας σε εναν τετοιο χωρο και αν η ποινη ειναι κατω απο 5 χρονια θα την εκτισεις εκει…και σε περιπτωση που ο δραστης ειναι αλλοδαπος μετα να ακολουθει η διαδικασια της απελασης
για την εισαγομενη εγκληματικοτητα και για το ποσο απροστατευτος ειναι πλεον ο ελληνας πολιτης εχω αναφερθει παρα πολλες φορες(και δεν εχει αλλαξει απολυτως τιποτα αρκει να κοιταξει κανεις το καθημερινο δελτιο εγκληματικοτητας)
Κύριε Υπουργέ,
δεν διαβάσαμε σε κανένα σημείο στα κεφάλαια του νέου νομοσχεδίου σας, να έχει αναφερθεί μια από τις σημαντικότερες μορφές ενδοοικογενειακής βίας, όπως ειναι αυτή της ψυχικής βίας που ασκείται από γονείς προσπαθώντας εξαναγκαστικά για τους δικούς τους λόγους, να τα αποξενώσουν με ψυχικό πόλεμο από τον άλλο γονέα.(Γονεϊκή αποξένωση). Το πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις ψυχικής και συναισθηματικής βίας με θύματα τα παιδιά με αποτέλεσμα την αποξένωση τους, λόγω της μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων επικοινωνίας, από κάποιους τέτοιους γονείς. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά του ενός από τους δυο γονείς, που θα διαπιστώνεται από την Ελληνική δικαιοσύνη θα πρέπει να έχει άμεση αντιμετώπιση, με ποινικές συνέπειες. Τα παιδιά είναι το πιο αδύναμο μέρος.Αυτά χρειάζονται κυρίως την προστασία, την προσοχή μας και την παρέμβαση της Πολιτείας, ώστε να προστατεύσουμε την ψυχική, σωματική αλλά και πνευματική τους ακεραιότητα με μόνο στόχο το βέλτιστο συμφέρον αυτών. Παρακαλώ για την ενσωμάτωση του συγκεκριμένου σημαντικού προβλήματος που αποτελεί την μάστιγα της σημερινής εποχής, στα κεφάλαια του νέου νομοσχεδίου σας.
Μετά τιμής:
Δημοσιογράφος
Κατωπόδης Θεόδωρος
Συμφωνώ
Εκτός από επιτάχυνση και η ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης μέσω συγκεκριμένων παρεμβάσεων στον Ποινικό Κώδικα (ν. 4619/2019, Α’ 95) και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ν. 4620/2019, Α’ 96), …
Θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί και το σύστημα όπου οι τροχονόμοι βεβαιώνουν παραβατικές κλήσεις στους παράνομους πολίτες που οδηγούν χωρίς δίπλωμα χωρίς κράνος υπερβολική ταχύτητα .η βεβαίωση του προστίμου θα πρέπει να γίνεται με ηλεκτρονικό τρόπο και όχι με το μπλοκάκι το ροζ χαρτί στο τζαμί.
Το ίδιο πράγμα θα πρέπει να γίνει και με τη θυροκόλληση όταν πρόκειται να παρευρεθεί κάποιος στο δικαστήριο να ενημερώνεται με οποιοδήποτε ηλεκτρονικό τρόπο.