Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 19 Απριλίου 2019, 18:07 | Δημήτρης Κολιοδήμος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσει την ύπαρξη διοικητικών κυρώσεων για τη μη εφαρμογή των σημάνσεων. Όμως, ποιος προστατεύει έναν θεατή από κάποιον… συνθεατή του και ποιος προστατεύει έναν τηλεοπτικό σταθμό από το ίδιο το… ΕΣΡ;

  Αυτή την περίοδο προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία «Hellboy». Η ταινία αυτή στη Γαλλία κρίθηκε Κ-12, στην Αγγλία Κ-15, στη Γερμανία Κ-16 και στην Ουγγαρία Κ-18. Αν συμπεριλάβω και χώρες εκτός Ευρώπης, έχουμε ένα Κ-13+ στον Καναδά κι ένα Κ-14 στη Χιλή. Στη χώρα μας, η ταινία χαρακτηρίστηκε Κ-15 (όπως και στην Αγγλία), ενώ στις ΗΠΑ έχει χαρακτηριστεί R, που δεν επιτρέπει την είσοδο σε νέους κάτω των 17 ετών, παρά μόνο αν αυτοί συνοδεύονται από ενήλικο. Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι η καταλληλότητα μιας ταινίας, όπως κι εδώ προτείνεται, εξαρτάται μεν από «ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια», αλλά τα κριτήρια αυτά δεν παύουν να είναι προσωπικά και ελαστικά. Σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να είναι μετρήσιμα και… αντικειμενικά.

  Ένας «συντηρητικός» ή θρησκευόμενος θεατής θα ήθελε την εν λόγω ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους, από το θέμα της και μόνο: αναφέρεται στα έργα ενός κατά το ήμισυ ανθρώπινου δαίμονα από την Κόλαση. Αν 2-3 τέτοιοι θεατές έκαναν καταγγελία στο ΕΣΡ για «λάθος σήμανση», το ΕΣΡ θα μπορούσε πολύ εύκολα να συνταχθεί μαζί τους και να επιβάλει διοικητική ή οικονομική κύρωση στον σταθμό. Οι καταλληλότητες στις χώρες που προανέφερα, σαφώς και δεν δικαιώνουν μία τέτοια απόφασή του. Η οποία μπορεί να ακυρωθεί (πολύ) αργότερα από το ΣτΕ, αλλά θα είναι αργά. Η ζημιά θα έχει γίνει.

  Πριν χρόνια, το τότε ΕΣΡ είχε επιβάλει ένα τεράστιο πρόστιμο στο Mega Channel, για το «φιλί του Παπακαλιάτη». Και επέβαλλε την άποψή του αυτή σε πλήθος άλλων σειρών και ταινιών, οδηγώντας στις (λογοκριτικές) επεμβάσεις που έχω αναφέρει αλλού. Μία τέτοια ήταν και εκείνη στο «Downton Abbey», για την οποία ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες, όχι για την πράξη αυτή καθαυτή (σε άλλους σταθμούς δεν κουνήθηκε φύλλο, μιας και κανείς δεν έδωσε σημασία – ή δεν το πήρε είδηση), αλλά επειδή ήταν η ΕΡΤ ο σταθμός στον οποίο έγινε (στη χώρα μας, η δημόσια τηλεόραση γίνεται με το παραμικρό στόχος, για πολιτικούς κυρίως λόγους, ακόμη κι αν κάνει σωστά πράγματα). Σήμερα, σχεδόν δεν υπάρχει αγγλόφωνη σειρά στην οποία δεν θα συναντήσουμε έναν γκέι ή μία λεσβία. Αυτές θα πρέπει να μεταδίδονται μετά τις 22:00 γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο; Μα, αυτό είναι… ομοφοβικό, ρατσιστικό και διόλου ορθό πολιτικά κριτήριο.

  Θα πρέπει, λοιπόν, να αποτραπεί και η παρέμβαση των λίγων σε βάρος των πολλών (ορισμένοι θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι δεν απευθύνονται όλα σε όλους και ότι, όποιος ενοχλείται από κάτι, μπορεί να αλλάξει κανάλι ή, ακόμη, να κλείσει την τηλεόραση). Όπως θα πρέπει να αποτραπεί η υποκειμενικότητα, ο συντηρητισμός ή ακόμη και η αυθαιρεσία των μελών του κάθε ΕΣΡ. Με ποιόν τρόπο; Στις μεν κινηματογραφικές ταινίες, η εξομοίωση των σημάνσεων με τις καταλληλότητες των επιτροπών του ΥΠΠΟΑ είναι ένα «αντικειμενικό» κριτήριο. Να, λοιπόν, ένας ακόμη λόγος που αυτή επιβάλλεται να γίνει. Στις δε τηλεοπτικές σειρές, θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η σήμανσή της (κατ’ αρχήν) στη χώρα παραγωγής τους και (κατά δεύτερο λόγο) στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία). Κι αυτό θα πρέπει να αναφέρεται ρητά στην ΥΑ και να μην επαφίεται στην καλή διάθεση των μελών του ΕΣΡ.

  Οι παραπάνω περιπτώσεις, όμως, είναι σχετικά ανώδυνες για έναν σταθμό. Επειδή αφορούν ξένο, μισθωμένο πρόγραμμα. Ωστόσο, γίνονται πραγματικά επώδυνες όταν αφορούν ελληνικό, παραγόμενο πρόγραμμα. Διότι μία απόφαση αλλαγής της σήμανσης ενός τέτοιου προγράμματος (σειράς), είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην οικονομική καταστροφή ενός παραγωγού ή σε τεράστια οικονομική ζημία του σταθμού που το μεταδίδει. Κι εδώ, είναι πολύ πιθανόν, οι «καταγγέλλοντες» να μην είναι τόσο αθώοι όσο θέλουν να φαίνονται. Για παράδειγμα, η πρόσφατη διαμάχη για το «Survivor» έκανε πολλούς να τρίβουν με χαρά τα χέρια τους… Να, λοιπόν, κι ένας επιπλέον λόγος που επιβάλλεται να αποδεσμευθούν οι σημάνσεις καταλληλότητας από τον χρόνο μετάδοσης ενός προγράμματος (σειράς, ταινίας ή οτιδήποτε άλλου).

• 19 Απριλίου 2019, 18:44 | Δημήτρης Κολιοδήμος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσει την ύπαρξη διοικητικών κυρώσεων για τη μη εφαρμογή των σημάνσεων. Όμως, ποιος προστατεύει έναν θεατή από κάποιον… συνθεατή του και ποιος προστατεύει έναν τηλεοπτικό σταθμό από το ίδιο το… ΕΣΡ;

  Αυτή την περίοδο προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία «Hellboy». Η ταινία αυτή στη Γαλλία κρίθηκε Κ-12, στην Αγγλία Κ-15, στη Γερμανία Κ-16 και στην Ουγγαρία Κ-18. Αν συμπεριλάβω και χώρες εκτός Ευρώπης, έχουμε ένα Κ-13+ στον Καναδά κι ένα Κ-14 στη Χιλή. Στη χώρα μας, η ταινία χαρακτηρίστηκε Κ-15 (όπως και στην Αγγλία), ενώ στις ΗΠΑ έχει χαρακτηριστεί R, που δεν επιτρέπει την είσοδο σε νέους κάτω των 17 ετών, παρά μόνο αν αυτοί συνοδεύονται από ενήλικο. Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι η καταλληλότητα μιας ταινίας, όπως κι εδώ προτείνεται, εξαρτάται μεν από «ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια», αλλά τα κριτήρια αυτά δεν παύουν να είναι προσωπικά και ελαστικά. Σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να είναι μετρήσιμα και… αντικειμενικά.

  Ένας «συντηρητικός» ή θρησκευόμενος θεατής θα ήθελε την εν λόγω ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους, από το θέμα της και μόνο: αναφέρεται στα έργα ενός κατά το ήμισυ ανθρώπινου δαίμονα από την Κόλαση. Αν 2-3 τέτοιοι θεατές έκαναν καταγγελία στο ΕΣΡ για «λάθος σήμανση», το ΕΣΡ θα μπορούσε πολύ εύκολα να συνταχθεί μαζί τους και να επιβάλει διοικητική ή οικονομική κύρωση στον σταθμό. Οι καταλληλότητες στις χώρες που προανέφερα, σαφώς και δεν δικαιώνουν μία τέτοια απόφασή του. Η οποία μπορεί να ακυρωθεί (πολύ) αργότερα από το ΣτΕ, αλλά θα είναι αργά. Η ζημιά θα έχει γίνει.

  Πριν χρόνια, το τότε ΕΣΡ είχε επιβάλει ένα τεράστιο πρόστιμο στο Mega Channel, για το «φιλί του Παπακαλιάτη». Και επέβαλλε την άποψή του αυτή σε πλήθος άλλων σειρών και ταινιών, οδηγώντας στις (λογοκριτικές) επεμβάσεις που έχω αναφέρει αλλού. Μία τέτοια ήταν και εκείνη στο «Downton Abbey», για την οποία ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες, όχι για την πράξη αυτή καθαυτή (σε άλλους σταθμούς δεν κουνήθηκε φύλλο, μιας και κανείς δεν έδωσε σημασία – ή δεν το πήρε είδηση), αλλά επειδή ήταν η ΕΡΤ ο σταθμός στον οποίο έγινε (στη χώρα μας, η δημόσια τηλεόραση γίνεται με το παραμικρό στόχος, για πολιτικούς κυρίως λόγους, ακόμη κι αν κάνει σωστά πράγματα). Σήμερα, σχεδόν δεν υπάρχει αγγλόφωνη σειρά στην οποία δεν θα συναντήσουμε έναν γκέι ή μία λεσβία. Αυτές θα πρέπει να μεταδίδονται μετά τις 22:00 γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο; Μα, αυτό είναι… ομοφοβικό, ρατσιστικό και διόλου ορθό πολιτικά κριτήριο.

• 17 Απριλίου 2019, 14:41 | Γιώργος Παπαδόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πρέπει επιτέλους να επιβληθούν υψηλά πρόστιμα στα κανάλια για την τήρηση των σημάτων αλλιώς όποια πρωτοβουλία θα μείνει απλώς στα χαρτιά.