Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚ

Άρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚ

Το άρθρο 1512 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ., π.δ. 456/1984, Α’ 164) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1512
Σε περίπτωση διαφωνίας
Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση. Αν διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.».

Σχόλια 1 2 3 4 5 … 8
  • 30 Μαρτίου 2021, 18:02 | Ζαχαρίας Δανιηλάκης

    Άρθρο 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία.

    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 18:15 | Αννα Δανιδου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 18:51 | Στυλανη Γρεκα

    Άρθρο 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:14 | Μαργαρίτα

    Σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης, τα πρακτικά της θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο. Μόνο σε αυτή την περίπτωση η διαδικασία αυτή θα αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και από τους δύο γονείς, ώστε να έχει πιθανότητες επιτυχίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:57 | Αντωνία Γρεκα

    Άρθρο 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:07 | ΣΠΥΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ

    Η διαμεσολάβηση θα πρέπει να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα και όχι να είναι στην διακριτική ευχέρεια του κάθε γονέα. Σε περίπτωση άρνησης του γονέα να παρουσιαστεί στην διαμεσολάβηση, αυτό να αποτελεί στοιχείο για την κρίση του δικαστηρίου. Επίσης σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης, τα πρακτικά της θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο. Μόνο τότε η διαδικασία αυτή θα αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και από τους δύο γονείς, ώστε να έχει πιθανότητες επιτυχίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 17:29 | Ελενη Γκιοκα

    Άρθρο 6
    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:57 | Γιώτα

    Για να έχει επιτυχία ο διαμεσολαβητής πρέπει να συντάσσεται γραπτή έκθεση που να τίθεται υπ’ όψιν του δικαστηρίου σε περίπτωση μη συμφωνίας ώστε να καταλογίζονται οι ευθύνες σε αυτόν που δεν συναινεί στην συνεπιμέλεια του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:04 | Κυριάκος Κ.

    Mε τη παρούσα αλλαγή του εν λόγω άρθρου, ο γονέας που για οποιοδήποτε λόγο κρίνει ότι η υπόθεση σχετικά με το τέκνο του και τον άλλο γονέα έχει βρεθεί σε τέλμα και χρήζει διευθέτησης από τους θεσμούς της πολιτείας, αναγκάζεται πλέον να ανεύρει διαμεσολαβητή, να τον προπληρώσει, να παραστεί αυτοπροσώπως σε μια άνευ ουσιαστικής σκοπιμότητας συνάντηση (η οποία θα μπορούσε να έχει λάβει χώρα και χωρίς την υπόδειξη του εν λόγω νομοθετήματος…), αδιαφόρως φυσικά του εάν ο άλλος γονέας έχει όντως πρόθεση και επιθυμία να παρευρεθεί κι αυτός και αφού ολοκληρωθούν όλες οι ανωτέρω διαδικασίες, τότε αποδίδεται πλέον από το νομοθέτη η «πολυτέλεια» να κριθεί η υπόθεση του πολίτη από την ελληνική δικαιοσύνη.
     
    Πέραν αυτού, καθίσταται προβληματική, άνευ ετέρου τινός, ακόμη και εκ της γραμματικής ερμηνείας η φράση του νέου άρθρου «εάν είναι απαραίτητο», ενώ λίγο νωρίτερα αναφέρει «υποχρεούνται».  Σε κανένα σημείο δεν εξειδικεύεται ΠΟΤΕ θα κρίνεται αυτό απαραίτητο, από ΠΟΙΟΝ και μια ΠΟΙΑ κριτήρια. Είναι απαράδεκτο ένα νομοθέτημα επεξεργασίας τόσων χρόνων και το οποίο ορίζει τη ζωή των ανήλικων τέκνων της χώρας, να φτάνει στο σημείο να αφήνει τέτοια ρυθμιστικά και νομικά κενά, έρμαια στην ερμηνευτική εκδοχή που θα επιλέξει ο καθένας με κίνδυνο τελικά το ίδιο το συμφέρον του τέκνου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:33 | Κωνσταντίνα Γιαταγάνα

    Άρθρο 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία.

    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:09 | Ιάκωβος Παπάς

    Ο διαμεσολαβητής δεν μπορεί να κάνει ουσιαστική έρευνα ως προς το περιβάλλον του ενός και του άλλου γονιού, σε σχέση πάντα με το συγκεκριμένο αντικείμενο της δίκης, για να καταλήξει εν τέλει με γνώση και στοιχεία σωστά η εκτίμηση στο δικαστήριο για το τι είναι καλύτερα για το παιδί.
     
    Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να γίνει, κατανοητό, ότι η διαμεσολάβηση κοστίζει τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα. Δεν έρχεται να αντικαταστήσει προφανώς το φυσικό δικαστή, πράγμα το οποίο είναι ούτως ή άλλως αδύνατο, έρχεται απλά θα θεσπίσει έξτρα εμπόδια και προσχώματα στον γονέα που θέλει να αξιώσει από τη δικαιοσύνη μια δίκαιη και ορθή προς το συμφέρον του τέκνου λύση.
     

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:30 | Βασιλεια Γιαννωτα

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 16:11 | Απόστολος Ασλανίδης

    Άρθρο 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:55 | Σταματίνα Αυγερινού

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:15 | Εφη Αργυράκη Δεληγιωργη

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:30 | Ιωάννης Αζέλης

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 15:44 | Μαρινα

    Η ΦΥΛ.ΙΣ. παραθέτει 10 λόγους για τους οποίους το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί:
    1. Το Οικογενειακό μας Δίκαιο είναι παιδοκεντρικό, θέτει δηλαδή στο επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια και οφείλει να λαμβάνεται υπόψη τόσο από τους γονείς κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας όσο και από το δικαστήριο κατά τη λήψη απόφασης. Και ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο οφείλει να εξειδικεύεται από το δικαστήριο με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα κάθε επιμέρους περίπτωσης. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο αυτό οριοθετεί εκ των προτέρων την αόριστη νομική έννοια του συμφέροντος του παιδιού, ορίζοντας ότι αυτό εξυπηρετείται άνευ ετέρου από την συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του (άρθρο 5 του νομοσχεδίου), γεγονός που όπως καθίσταται αντιληπτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ιδίως σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης κάθε μορφής. Περιορίζεται ως εκ τούτου και καθοδηγείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση η δικαστική κρίση.
    2. Ανατρέπει την παιδοκεντρική λογική του οικογενειακού δικαίου, καθώς θέτει στο επίκεντρο την ισότητα των γονέων υπό την εξισωτική, ισοπεδωτική της μορφή – κατ’ ουσία προάγοντας τις επιδιώξεις και το συμφέρον του «θιγόμενου» από το προηγούμενο καθεστώς γονέα – εισάγοντας εκ πλαγίου την ισόχρονη διαμονή με καθέναν από τους δύο γονείς («ασκούν από κοινού και εξίσου», άρθρο 5) , με εναλλασσόμενη κατοικία. Η τελευταία όμως δεν εξυπηρετεί το συμφέρον του τέκνου σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να συντείνει στην αποσταθεροποίησή του, ιδίως σε περιπτώσεις π.χ. μεγάλης απόστασης μεταξύ των σπιτιών, απόκλισης του βιοτικού επιπέδου σε καθένα από τα δύο σπίτια, έντονης συγκρουσιακής σχέσης μεταξύ των γονέων και αδυναμίας λήψης από κοινού αποφάσεων για θέματα που αφορούν το παιδί κ.α. Γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από την επιμονή στο αίτημα για ισόχρονη διαμονή και εναλλασσόμενη κατοικία, λανθάνουν κίνητρα οικονομικά, δεδομένου ότι η ρύθμιση αυτή θα μειώσει το ύψος των καταβαλλόμενων διατροφών.
    3. Ιδιαίτερα προβληματική εμφανίζεται η ρύθμιση σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας. Το νομοσχέδιο ορίζει ότι: «ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας», με αυστηρές προϋποθέσεις απόκλισης. Η ρύθμιση αυτή αφήνει ευρύ περιθώριο για παραβίαση της ιδιωτικότητας τόσο του παιδιού όσο και του έτερου γονέα. Ορίζεται ακόμη πως: «αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αν δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα, παραβλέποντας ακόμα και τις αποφάσεις του Πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, θεωρώντας τις αποφάσεις τους μη επαρκείς, ακόμα κι αν υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα ως άνω εγκλήματα, το τέκνο θα αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον θύτη γονέα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής ή έμφυλης βίας και σε περιπτώσεις σεξουαλικής παιδικής κακοποίησης, το παιδί υποχρεούται να έρχεται σε επαφή με τον θύτη. Στις περιπτώσεις αυτές όμως, είναι πιθανό η σχετική αντιδικία να καταλήξει σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση ακόμα και μετά από 10 έτη, καθ΄ όλη τη διάρκεια των οποίων ο θύτης θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το παιδί.
    4. Πίσω από το νομοσχέδιο λανθάνει η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του «Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης», στο οποίο αναφέρονται συχνά οι οργανώσεις, αλλά και κυβερνητικές πηγές που προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξαρχής. Ο όρος «Σύνδρομο» ή «Διαταραχή Γονικής Αποξένωσης» κατασκευάστηκε το 1980 από τον Δρ. Richard Gardner, και αναφέρεται στα αισθήματα αποστροφής που αισθάνεται ένα παιδί προς τον γονέα του μετά από διαζύγιο των γονέων και σε περιπτώσεις δικαστικής διαμάχης, και σύμφωνα με τον Gardner οφείλονται σε μια προσπάθεια χειραγώγησης του παιδιού από τον άλλο γονέα και υποβολής προς αυτό των αρνητικών συναισθημάτων. Το σύνδρομο πρωτοεμφανίστηκε σε δικαστικές αίθουσες στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής γονέων (πατέρων) που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, και αργότερα η χρήση του διευρύνθηκε και σε άλλες περιπτώσεις αντιδικίας μεταξύ γονέων, με σκοπό την υποτίμηση της αξιοπιστίας των λεγομένων των θυμάτων, παιδιών και μητέρων. Το σύνδρομο δεν έχει γίνει δεκτό από κανέναν επίσημο φορά ψυχικής υγείας παγκοσμίως και στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης.
    5. Ο ίδιος ο Gardner μεταξύ άλλων, υποστήριζε πως τα παιδιά είναι εκ φύσεως σεξουαλικά και μπορεί να προκαλέσουν σεξουαλικές συναντήσεις με «αποπλάνηση» του ενήλικα. Για τη σεξουαλική κακοποίηση έλεγε: «πείτε στο παιδί ότι η σεξουαλική κακοποίηση από έναν πατέρα είναι φυσιολογική. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καθοδηγηθούν ώστε να εκτιμήσουν ότι οι σεξουαλικές συναντήσεις μεταξύ ενήλικων και παιδιών δεν θεωρούνται καθολικά ως κατακριτέες πράξεις. Μπορεί να ειπωθεί στο παιδί ότι για κάποιες κοινωνίες μια τέτοια συμπεριφορά ήταν και θεωρείται φυσιολογική». Ο Gardner επίσης, για τις μητέρες που ανακαλύπτουν ότι ο σύζυγός τους κακομεταχειρίζεται το παιδί τους σεξουαλικά, επιρρίπτει την ευθύνη της κακοποίησης που υφίσταται το παιδί από τον πατέρα στη μητέρα, επειδή εκείνη δεν εκπληρώνει τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Προτείνει τέλος οι θεραπευτές, να βοηθήσουν τις μητέρες παιδιών θυμάτων ασέλγειας, να εκπληρώσουν τις σεξουαλικές επιθυμίες των ανδρών.
    6. Επιπλέον, στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, η προσθήκη της διάταξης «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής» θέτει σοβαρά προβλήματα, καθώς αποτελεί διατύπωση που αφήνει ευρύ περιθώριο εκτίμησης και αφήνει «ανοικτό» το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί στην πράξη η επιταγή να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού, η οποία απορρέει και από διεθνείς συμβάσεις. Το ζήτημα που τίθεται είναι πως δεν αναφέρονται καν προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η εγκυρότητα και η ασφάλεια της γνώμης του τέκνου, βάλλοντας εμμέσως κατά του ενός γονιού, ιδίως της μητέρας, διότι μέσω αυτής νομοθετικής ρύθμισης, υπονοώντας ότι χειραγωγεί το παιδί στο να εκφραστεί αρνητικά ή να διαμορφώσει αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα . Φυσικά λανθάνει κι εδώ η αμφιλεγόμενη και επιστημονικά καταδικαστέα θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης.
    7. Περιλαμβάνει σωρεία άλλων προβληματικών διατάξεων και αντινομιών. Ενδεικτικά , στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου: η προσθήκη στο άρθρο 56 ΑΚ της διάταξης αναφορικά με την επίδοση των εγγράφων σε οποιονδήποτε εκ των γονέων του τέκνου. Σε αυτή την τροποποίηση δημιουργούνται δύο παράδοξα:
    1. Η επίδοση μπορεί να γίνει προς γονέα με τον οποίο το τέκνο δεν έχει καμία επαφή ή επικοινωνία κι έτσι, να μη λάβει καν γνώση της επίδοσης κάποιου εγγράφου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει δυσχέρειες στη δικονομική θέση του τέκνου ή του αντιπροσώπου του. 2. Είναι δυνατόν ο γονέας που θέλει να στραφεί κατά του τέκνου διεκδικώντας κάποια αξίωση, να επιδίδει στον εαυτό του το σχετικό έγγραφο ως νόμιμος εκπρόσωπος του τέκνου. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί αυτή η ρύθμιση.
    8. Συνολικά το νομοσχέδιο δείχνει να προσεγγίζει την οικογένεια ως έναν ουδέτερο χώρο, απαλλαγμένο από έμφυλες ιεραρχήσεις και σχέσεις εξουσίας, αδιαφορώντας για τους έμφυλους ρόλους που τα υποκείμενα εντός της επιτελούν.
    9. Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση διαφέρει ουσιωδώς από το νομοσχέδιο που είχε προταθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή, που συγκροτήθηκε στις αρχές του προηγούμενου έτους και αποτελούνταν από νομικούς εγνωσμένου κύρους. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τα αιτήματα και τις επιδιώξεις ενός πολύ ισχυρού λόμπι οργανώσεων, που θέτουν στο επίκεντρο τα δικαιώματα του πατέρα και προωθούν ως κεντρικό αίτημα τη συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία και ισόχρονη διαμονή του τέκνου με καθένα από τους δύο γονείς, με συνέπεια φυσικά τη συνακόλουθη μείωση των καταβαλλόμενων διατροφών.
    10. Η συνεπιμέλεια όπως έχει αποδειχθεί, τόσο με βάση τα πορίσματα των επιστημόνων ψυχικής υγείας όσο και με βάση πραγματικές υποθέσεις που αντιμετώπισε η νομολογία των δικαστηρίων, μπορεί να έχει θετικά οφέλη για τα παιδιά μόνο εφόσον οι σχέσεις των γονέων είναι ομαλές και είναι σε θέση να συναποφασίζουν σε συναινετική βάση για το παιδί τους. Η συνεπιμέλεια πρέπει να είναι συναινετική, όχι υποχρεωτική!
    οχι σε αυτό το νομοσχέδιο έκτρωμα.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:10 | Βασίλης Αδριανουπολίτης

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:37 | ΒΩΒΟΥ ΣΙΣΣΥ

    Η διαμεσολάβηση πρέπει να είναι εθελοντική, και βέβαια με κόστος της πολιτείας, αλλιώς είναι κοροϊδία. Και πρέπει να γίνεται από διαμεσολαβητές που έχουν σχετική επιστημονική επάρκεια, όχι τυχαίους ανθρώπους που έχουν ένα δίπλωμα τριτοβάθμιας μακριά από το αντικείμενο.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:54 | I.T.

    Δεν διευκρινίζεται σε ποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο οι γονείς να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση. Εκτός αυτού, η διαμεσολάβηση έχει θεσπιστεί με νόμο του 2019.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:30 | Σοφία

    Σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης, τα πρακτικά της θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο. Μόνο σε αυτή την περίπτωση η διαδικασία αυτή θα αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και από τους δύο γονείς, ώστε να έχει πιθανότητες επιτυχίας.

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:05 | ΙΩΑΝΝΑ

    Δεν διευκρινίζεται σε ποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο οι γονείς να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση. Εκτός αυτού, η διαμεσολάβηση έχει θεσπιστεί με νόμο του 2019.
    Πόσο αποτελεσματικός είναι στις οικογενειακές διαφορές; Μήπως επιβαρύνει με επιπλέον έξοδα τους γονείς, οι οποίοι εφόσον διαφωνούν για τα θέματα των παιδιών τους, θα προσφύγουν έτσι κι αλλιώς στα Δικαστήρια;

  • 30 Μαρτίου 2021, 14:45 | Μιχαηλ Αγγελόπουλος

    ΆΡΘΡΟ 6
    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 13:47 | Λεωνιδας Αγγελιδης

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 13:12 | Γεώργιος Αγιομυργιαννάκης

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 13:30 | Κωνσταντίνος Αγριτελλης

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 13:54 | Δημήτρης Αθανασίου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 12:16 | Χρηστος Αγαλοπουλος

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 12:04 | Διονύσιος Βέρρας

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 11:31 | Ευαγγελια – Άννα Βλαχου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 11:27 | Ελισάβετ Βιεννα

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 11:00 | Νατάσα Μελίδη

    Μέχρι σήμερα, κάθε παιδί ήταν μια μοναδική ιστορία, την οποία εξέταζε ξεχωριστά ο/η δικαστής, καθιστώντας τις ισχύουσες διατάξεις του Οικογενειακού Δικαίου από τις πλέον προοδευτικές στην Ευρώπη. Ο νομοθέτης εισάγει αυθαίρετα και οριζόντια τον ορισμό του συμφέροντος του παιδιού, το ίδιο για όλα τα παιδιά, αφαιρώντας από την/τον δικαστή τη δυνατότητα να κρίνει κατά περίπτωση και ανάλογα με τις κοινωνικές-οικονομικές δυνατότητες και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν στην κάθε οικογένεια. Αντί οι ανάγκες και ο λόγος του ίδιου του παιδιού και των ειδικών παιδοψυχολόγων να αναβαθμίζονται, εν έτει 2021 το κράτος αναλαμβάνει τον ρόλο του πάτερ φαμίλια, του πατριάρχη που ξέρει καλύτερα από όλες και όλα (γυναίκες και παιδιά) ποιο είναι το συμφέρον τους. Επιπλέον, εισάγεται τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού για την άσκηση επικοινωνίας με τον γονέα που δεν διαμένει, το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη δυνατότητα του δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα. Πρόκειται για μια ρύθμιση που παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:18 | Δημος Καραογλου

    Η διαμεσολάβηση ορθώς προβλέπεται ως τρόπος συναινετικής επίλυσης της διαφοράς, επειδή δίνει την ευκαιρία στους γονείς να λύσουν το θέμα της ανατροφής του παιδιού άμεσα και συναινετικά. Συμβάλλει επίσης στην καλιέργεια της κουλτούρας συνεργασίας στη κοινωνία μας για την ειρηνική επίλυση δύσκολων καταστάσεων.

    Διδικασία που μπορεί ο Δικαστής ακόμα και αν φτασουν οι γονεις σε δίκη να εφαρμοσει διαφορες μεθοδους που θα τους οδηγήσουν σε συμφωνία ακόμα και στη δικη.(μεθ. cohem)

    Η συμφωνία είναι το ζητουμενο. Η συμφωνία είναι το αναγκαίο. Η δικες στο οικογενενειακό πρεπει να αποφευγονται. Δυο ανθρωποι που εχουν ενα παιδί να βριζονται στα δικαστηρια; Οφειλει η πολιτεία να τονώσει την διαδικασία της διαμεσολαβησης δεδομενου οτι δινει τελική και οριστική λυση.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:15 | Θεοδωρα Βαλσαμάκη

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
    μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
    επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
    παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
    συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
    αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
    αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
    υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
    ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:57 | Νικος Λαμπρου

    Προκειμένου το νέο Οικογενειακό Δίκαιο να προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών, επιβάλλεται να διέπετε από τις ακόλουθες αρχές:

    1. Αδιάσπαστες, κοινές γονικές ευθύνες και δικαιώματα (γονική μέριμνα), χωρίς
    διαχωρισμό μεταξύ επιμέλειας και λοιπής γονικής μέριμνας.

    2. Να προσδιοριστεί́ στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα και προς το βέλτιστο συμφέρον του
    παιδιού́ να ανατρέφεται εξίσου και από́ τους δυο γονείς.

    3. Κατά́ νομικό́ τεκμήριο, κοινή́ άσκηση γονικής μέριμνας – επιμέλειας (συνεπιμέλεια) και από́ τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από́ την μεταξύ́ τους νομική́ σχέση (έγγαμοι, διαζευγμένοι, σε διάσταση, χωρίς γάμο, κλπ) και εφόσον έχουν κριθεί κατάλληλοι.

    4. Αφαίρεση της επιμέλειας μονό σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης ακαταλληλότητας γονέα (π.χ.κακοποίηση, παραμέληση τέκνου κλπ).

    5. Κατά́ νομικό τεκμήριο, επαρκής (35% – 50%) χρόνος ανατροφής, δηλαδή ίσος αριθμός διανυκτερεύσεων σε καθημερινότητα και διακοπές, με εναλλασσόμενη κατοικία, για τους γονείς που δεν τους έχει αφαιρεθεί́ η γονική́ μερίμνα/επιμέλεια (δηλαδή που δεν είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλοι ως γονείς), πλην των περιπτώσεων που υπάρχει άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ́ τους.

    6. Προσδιορισμός του γεωγραφικού τόπου κατοικίας του παιδιού́ ως ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων πριν την διάσπαση της συμβίωσης, κατά́ τρόπο, ώστε το παιδί́ να μην αλλάζει γεωγραφικό τόπο ανατροφής (π.χ. να μην αλλάζει σχολείο). Η κατοικία μπορεί́ να αλλάξει μόνο με έγγραφη συμφωνία των γονέων ή με οριστική́ δικαστική́ απόφαση.

    7. Να προσδιοριστεί στον Νόμο ότι είναι δικαίωμα του παιδιού να έχει επαρκή (35% – 50%) χρόνο επικοινωνίας – με φυσική παρουσία – και με τους δύο γονείς και υποχρέωση και των δύο γονέων να εξυπηρετούν το δικαίωμα αυτό, μεταξύ άλλων και πρακτικά́ στις φυσικές
    μετακινήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις μονομερούς απομάκρυνσης του ενός γονέα μακριά από τον τόπο κατοικίας του παιδιού.

    8. Θέσπιση πλάνου ανατροφής (parenting plan) στο οποίο οι ασκούντες τη γονική μέριμνα/
    επιμέλεια γονείς θα συμφωνούν στα θέματα ανατροφής του παιδιού, όπως ποια θρησκευτική
    παιδεία θα έχει, σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ποιος παιδίατρος θα το παρακολουθεί, κλπ. Τα
    πεδία που δεν μπορούν να συμπληρώσουν από κοινού οι γονείς θα τα συμπληρώνει ο δικαστής.

    9. Θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις ψευδών κατηγοριών και
    ισχυρισμών σε διαφορές που αφορούν στις σχέσεις γονέα παιδιού́ – παράλληλα τούτο να
    συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας/επιμέλειας και να επισύρει την αφαίρεσή της.

    10. Αυστηρές ποινές για όσους παραβιάζουν τους όρους συνεπιμέλειας, ιδίως με σκοπό την
    αποξένωση, έως και αφαίρεση της γονικής μεριμνας/επιμέλειας. Ποινικοποίηση της γονικής
    αποξένωσης.

    Η Πολιτεία καλείται να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών, όχι απλώς
    υπακούοντας στις διεθνείς της δεσμεύσεις, και τα πορίσματα των επιστημόνων, αλλά με
    ειλικρινή βούληση αλλαγής του μοντέλου της επιμέλειας στην Ελλάδα.

    Δεν πρόκειται για υπέρβαση, αλλά για την υιοθέτηση του αυτονόητου.
    ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΡΑ

  • 30 Μαρτίου 2021, 10:46 | ΚΟΤΣΕΛΙΔΗΣ ΦΩΤΙΟΣ

    Ο διαμεσολαβητής πρέπει να συντάσσει έκθεση για να βοηθήσει τον δικαστή. Αλλιώς δεν έχει πρακτικό αποτέλεσμα σε περίπτωση μη συμφωνίας

  • 30 Μαρτίου 2021, 08:08 | Ηλιαννα Ρηγα

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:23 | Βασιλεία Βενίδου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:11 | Μαρια Βασίλογλου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 02:31 | Ναταλία Βασιλάκη

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:10 | Εριφύλλη Βαρβαρελη

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:21 | Εύα Βανου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία

    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:14 | Πεγκυ Βαζουρα

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 01:00 | Ζωη Βαβριτσα

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 30 Μαρτίου 2021, 00:46 | Ράνια Αργυροπούλου

    ΆΡΘΡΟ 6

    Ο Διαμεσολαβητής για να έχει επιτυχία θα πρέπει να καταθέτει στο δικαστήριο το πρακτικό τησ διαμεσολάβησης για να γνωρίζει ο δικαστής ποιος πραγματικά θέλει να συνεργαστεί η δε σεβεται τον αλλον γονεα.
    Μόνο έτσι θα έχει επιτυχία
    Το συμφερον του καθε παιδιου ειναι να εχει ισοχρονα και τους 2 γονεις του.

  • 29 Μαρτίου 2021, 23:32 | ΟΛΓΑ ΓΚΙΝΗ

    Το τελευταίο διάστημα έχει απασχολήσει τη κοινή γνώμη η πολυδιαφημισμένη αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, η οποία θα ρυθμίσει μετά από 40 χρόνια τις σχέσεις γονέων και τέκνων σε υποθέσεις διαζυγίου, επιμέλειας και κηδεμονίας. Τον Απρίλιο του 2020 ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή η οποία στις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της έδινε έμφαση στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, όπως αυτό ορίζεται μέσω των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του παιδιού, καθώς επίσης και από το Σύνταγμα μας. Ωστόσο το πόρισμα αυτής δεν ικανοποίησε μια μειοψηφία με αποτέλεσμα να ασκηθούν πιέσεις και το σχέδιο του υπουργείου που είδε το φως της δημοσιότητας να έχει αλλοιωθεί σημαντικά. Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές στα Μ.Μ.Ε. την 24η Φεβρουαρίου 2021 ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο το σχέδιο νόμου. Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο νόμου που αφορά στην αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου και τέθηκε στη δημόσια διαβούλευση την 18ή Μαρτίου 2021 εισάγονται στη πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
    Η κορωνίδα του νομοσχεδίου προσδιορίζει το «συμφέρον του παιδιού περιορίζοντας το στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», έρχεται σε αντίθεση με όλα τα διεθνή κείμενα υπερνομοθετικής ισχύος καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφιση του θα μας οδηγήσει κατ΄ αναπότρεπτο τρόπο στην καταδίκη της χώρας μας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στο δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει.
    Οι διατάξεις του προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια.
    Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής.
    Το νομοσχέδιο όμως εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.
    Μια άλλη ακραία ρύθμιση του νομοσχεδίου αφορά στους παππούδες και τις γιαγιάδες, καθώς εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι αυτών τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Στη πράξη σε περίπτωση μη εφαρμογής των αποφάσεων που αφορούν την επικοινωνία των παππούδων ή γιαγιάδων το παιδί θα απομακρύνεται βίαια από τον γονέα που το ανατρέφει.
    Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες που στηρίζονται σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
    Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτική αποχωρισμό του παιδιού από τον άλλο γονέα . Πρόκειται εμφανώς για παραδοξολογία.
    Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου δε επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντώνει καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης. Είναι σαφές ότι ο οικονομικά ασθενής θα υποχωρεί σε εκβιασμούς καθώς θα αδυνατεί να συνεχίσει τις ατέρμονες δίκες. Ως ένα ακόμα καινοτόμο σημείο του νομοσχεδίου προβλέπονται τα ειδικά σεμινάρια των δικαστών προκειμένου να εφαρμόσουν πιστά τον νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών.

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:38 | Π.Α

    Καταρχάς συγχαρητήρια για την υλοποίηση του νομοσχεδίου έστω και καθυστερημένα. Αποτελεί κατ’ εμέ βασικό πυλώνα μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται δημοκρατική και ανθρώπινη. Θεωρώ απαραίτητο τον ρόλο του διαμεσολαβητη αλλά πρέπει να αποσαφηνιστεί και η ιδιότητα του ατόμου. Θα είναι κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, δικαστικός; Θα πρέπει να ορίζεται ως ανεξάρτητη αρχή από το δικαστήριο και όχι από τους γονείς ώστε η κρίση του Να εξασφαλίζεται ότι θα είναι αμερόληπτη με μοναδικό γνωμονα την ψυχοσύνθεση του παιδιου. Σαφώς και.η απόφαση του θα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει γραπτώς και να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφαση του δικαστηρίου. Γιατί στην ουσία όλο αυτό γίνεται για τα παιδιά και δεν.προκειται για μια μάχη ανάμεσα στο πρώην ζευγάρι που θα είναι όμως νυν και για πάντα γονείς..

  • 29 Μαρτίου 2021, 21:42 | Ν. Ν.

    Σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης, τα πρακτικά της θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο. Μόνο σε αυτή την περίπτωση η διαδικασία αυτή θα αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και από τους δύο γονείς, ώστε να έχει πιθανότητες επιτυχίας.

  • 29 Μαρτίου 2021, 20:53 | Κέντρο στήριξης οικογενειακών σχέσεων ΓΟΝ.ΙΣ

    Η διαμεσολάβηση ορθώς προβλέπεται ως τρόπος συναινετικής επίλυσης της διαφοράς, επειδή δίνει την ευκαιρία στους γονείς να λύσουν το θέμα της ανατροφής του παιδιού άμεσα και συναινετικά. Συμβάλλει επίσης στην καλιέργεια της κουλτούρας συνεργασίας στη κοινωνία μας για την ειρηνική επίλυση δύσκολων καταστάσεων.

  • 29 Μαρτίου 2021, 20:54 | ΚΩΣΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ

    ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΙΟΣ ΓΟΝΕΑΣ ΠΡΑΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Σχόλια 1 2 3 4 5 … 8