Άρθρο 30: Κανονισμοί συμβάσεων, προμηθειών και υπηρεσιών Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού για την τουριστική προβολή

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Τουρισμού, ύστερα από εισήγηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ε.Ο.Τ., θεσπίζονται κανονισμοί για την σύναψη συμβάσεων μισθώσεων εκμισθώσεων, προμηθειών και υπηρεσιών που προορίζονται για την τουριστική προβολή της Χώρας στο Εξωτερικό, κατά παρέκκλιση της εθνικής νομοθεσία αλλά σύμφωνα με τις διατάξεις και τις διαδικασίες του π.δ. 60/2007 «Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2004/18/ΕΚ «περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών», όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2005/51/ΕΚ της Επιτροπής και την Οδηγία 2005/75/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Νοεμβρίου 2005″.

  • 27 Φεβρουαρίου 2014, 12:30 | Νάντια Μάστορα
    Το βλέπω Θετικά/Αρνητικά:  

    Σύμφωνα με το άρθρο 30, θεσπίζονται κανονισμοί κατόπιν απόφασης του Δ.Σ του ΕΟΤ για την σύναψη συμβάσεων μισθώσεων εκμισθώσεων, προμηθειών και υπηρεσιών που προορίζονται για την τουριστική προβολή της χώρας στο Εξωτερικό, κατά παρέκκλιση της εθνικής νομοθεσίας.

    Το γεγονός αυτό συνεπάγεται ότι οι ανωτέρω κανονισμοί θα κινούνται εκτός του πλαισίου του Οικονομικου Κανονισμού του ΕΟΤ και εκτός των διατάξεων του Π.Δ 113/2010 ?

    Είναι γεγονός ότι στην περίπτωση των δημοσίων σχέσεων τα πράγματα περιπλέχτηκαν αρκετά με την εφαρμογή του ανωτέρω Π.Δ δεδομένης της φύσης του αντικειμένου εργασίας, αλλά η εφαρμογή του λειτούργησε μέχρι σήμερα ως δικλείδα ασφαλείας για τον έλεγχο και την αποφυγή υπερβάσεων του προϋπολογισμού.

    Η κατά παρέκκλιση της εθνικής νομοθεσίας θέσπιση κανονισμών μετά από απόφαση του Δ.Σ του ΕΟΤ για τη σύναψη συμβάσεων μισθώσεων εκμισθώσεων, προμηθειών και υπηρεσιών για την τουριστική προβολή της χώρας στο Εξωτερικό, μήπως τελικά οδηγήσει στην επανάληψη των φαινομένων της διετίας 2008-2009 που είχαν επισημάνει οι ελεγκτές του Σ.Ε.Ε.Δ.Δ. ?

    Ενδεικτικά, όσον αφορά τις ενέργειες δημοσίων σχέσεων, στο σχετικό πόρισμα αναφέρεται ότι «…ο Οργανισμός προέβη σε ενέργειες δημοσίων σχέσεων και ανέλαβε υποχρεώσεις χωρίς προηγουμένως να έχει καταρτισθεί ενιαίο και αναλυτικό πρόγραμμα με το οποίο να προσδιορίζονται συγκεκριμένοι στόχοι και τα μέσα επίτευξής τους. Αντίθετα, οι ενέργειες στον τομέα αυτό υπήρξαν αποσπασματικές, τόσο ως προς τον σχεδιασμό και ως προς την υλοποίησή τους…..» Επίσης, «…ο Οργανισμός ανέπτυξε μια πολιτική δημοσίων σχέσεων, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις ξεπέρασε το επιβαλλόμενο εκ του δημοσίου χαρακτήρα του μέτρο. Η συμβολή της πολτικής αυτής στην επίτευξη των καταστατικών στόχων του Οργανισμού δεν αξιολογήθηκε ούτε κατά τον σχεδιασμό της, ούτε εκ των υστέρων…»

    Τελικά, το δίλημμα που τίθεται είναι αν οι ιθύνοντες επιθυμούν έναν εθνικό Οργανισμό τουρισμού που να πραγματοποιεί ενέργειες δημοσίων σχέσεων και τουριστικής προβολής της χώρας στο εξωτερικό ή αν προτιμούν την ύπαρξη ενός συρρικνωμένου οργανισμού ως » άλλοθι»για τη διοχεύτεση των σχετικών κονδυλίων για αντίστοιχες δράσεις σε ιδιωτικούς φορείς.