Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Άρθρο 42

Σκοπός

Σκοπός του παρόντος Μέρους είναι η κύρωση διεθνών συμβάσεων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αναφορικά με την ενίσχυση της προστασίας του δικαιώματος στην υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και τη λήψη πρόσθετων μέτρων για την αντιμετώπιση της αναγκαστικής εργασίας.

Άρθρο 43

Αντικείμενο

Αντικείμενο του παρόντος Μέρους είναι:

(α) Η κύρωση της υπ’ αρ. 155 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας «για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία και το εργασιακό περιβάλλον» (1981).
(β) Η κύρωση της υπ’ αρ. 191 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για «Τροποποιήσεις σε διεθνείς κανόνες εργασίας που σχετίζονται με την Αναγνώριση ενός Ασφαλούς και Υγιούς Εργασιακού Περιβάλλοντος ως μιας Θεμελιώδους Αρχής» (2023).

(γ) Η κύρωση του Πρωτοκόλλου της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας υπ’ αρ. 29 «Περί αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας» (1930).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΚΥΡΩΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΥΠ’ ΑΡ. 155 ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Άρθρο 44

Κύρωση Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας υπ’ αρ. 155

Κυρώνεται και έχει την ισχύ, που ορίζει η παρ. 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος, η Σύμβαση υπ’ αρ. 155 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία και το εργασιακό περιβάλλον, που υιοθετήθηκε από τη Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη Γενεύη, την 22^α Ιουνίου 1981, το πρωτότυπο κείμενο της οποίας στην αγγλική και η μετάφραση στην ελληνική γλώσσα έχουν ως εξής:

«International Labour Conference

Convention 155

Convention concerning Occupational Safety

and Health and the Working Environment,

Adopted by the Conference at its sixty-seventh Session,

Geneva, 22 June 1981

The General Conference of the International Labour Organisation,

Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Sixty-seventh Session on 3 June 1981,

and

Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to safety and health and the working environment, which is the sixth item on the agenda of the session, and

Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention,

adopts this twenty-second day of June of the year one thousand nine hundred and eighty-one the following Convention, which may be cited as the Occupational Safety and Health Convention, 1981:

PART I. SCOPE AND DEFINITIONS

Article 1

1. This Convention applies to all branches of economic activity.
2. A Member ratifying this Convention may, after consultation at the earliest possible stage with the representative organisations of employers and workers concerned, exclude from its application, in part or in whole, particular branches of economic activity, such as maritime shipping or fishing, in respect of which special problems of a substantial nature arise.
3. Each Member which ratifies this Convention shall list, in the first report on the application of the Convention submitted under Article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation, any branches which may have been excluded in pursuance of paragraph 2 of this Article, giving the reasons for such exclusion and describing the measures taken to give adequate protection to workers in excluded branches, and shall indicate in subsequent reports any progress towards wider application.

Article 2

1. This Convention applies to all workers in the branches of economic activity covered.
2. A Member ratifying this Convention may, after consultation at the earliest possible stage with the representative organisations of employers and workers concerned, exclude from its application, in part or in whole, limited categories of workers in respect of which there are particular difficulties.
3. Each Member which ratifies this Convention shall list, in the first report on the application of the Convention submitted under Article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation, any limited categories of workers which may have been excluded in pursuance of paragraph 2 of this Article, giving the reasons for such exclusion, and shall indicate in subsequent reports any progress towards wider application.

Article 3

For the purpose of this Convention–

(a) the term “branches of economic activity” covers all branches in which workers are employed, including the public service;

(b) the term “workers” covers all employed persons, including public employees;

(c) the term “workplace” covers all places where workers need to be or to go by reason of their work and which are under the direct or indirect control of the employer;

(d) the term “regulations” covers all provisions given force of law by the competent authority or authorities;

(e) the term “health”, in relation to work, indicates not merely the absence of disease or infirmity; it also includes the physical and mental elements affecting health which are directly related to safety and hygiene at work.

PART II. PRINCIPLES OF NATIONAL POLICY

Article 4

1. Each Member shall, in the light of national conditions and practice, and in consultation with the most representative organisations of employers and workers, formulate, implement and periodically review a coherent national policy on occupational safety, occupational health and the working environment.
2. The aim of the policy shall be to prevent accidents and injury to health arising out of, linked with or occurring in the course of work, by minimising, so far as is reasonably practicable, the causes of hazards inherent in the working environment.

Article 5

The policy referred to in Article 4 of this Convention shall take account of the following main spheres of action in so far as they affect occupational safety and health and the working environment:

(a) design, testing, choice, substitution, installation, arrangement, use and maintenance of the material elements of work (workplaces, working environment, tools, machinery and equipment, chemical, physical and biological substances and agents, work processes);

(b) relationships between the material elements of work and the persons who carry out or supervise the work, and adaptation of machinery, equipment, working time, organisation of work and work processes to the physical and mental capacities of the workers;

(c) training, including necessary further training, qualifications and motivations of persons involved, in one capacity or another, in the achievement of adequate levels of safety and health;

(d) communication and co-operation at the levels of the working group and the undertaking and at all other appropriate levels up to and including the national level;

(e) the protection of workers and their representatives from disciplinary measures as a result of actions properly taken by them in conformity with the policy referred to in Article 4 of this Convention.

Article 6

The formulation of the policy referred to in Article 4 of this Convention shall indicate the respective functions and responsibilities in respect of occupational safety and health and the working environment of public authorities, employers, workers and others, taking account both of the complementary character of such responsibilities and of national conditions and practice.

Article 7

The situation regarding occupational safety and health and the working environment shall be reviewed at appropriate intervals, either over-all or in respect of particular areas, with a view to identifying major problems, evolving effective methods for dealing with them and priorities of action, and evaluating results.

PART III. ACTION AT THE NATIONAL LEVEL

Article 8

Each Member shall, by laws or regulations or any other method consistent with national conditions and practice and in consultation with the representative organisations of employers and workers concerned, take such steps as may be necessary to give effect to Article 4 of this Convention.

Article 9

1. The enforcement of laws and regulations concerning occupational safety and health and the working environment shall be secured by an adequate and appropriate system of inspection.
2. The enforcement system shall provide for adequate penalties for violations of the laws and regulations.

Article 10

Measures shall be taken to provide guidance to employers and workers so as to help them to comply with legal obligations.

Article 11

To give effect to the policy referred to in Article 4 of this Convention, the competent authority or authorities shall ensure that the following functions are progressively carried out:

(a) the determination, where the nature and degree of hazards so require, of conditions governing the design, construction and layout of undertakings, the commencement of their operations, major alterations affecting them and changes in their purposes, the safety of technical equipment used at work, as well as the application of procedures defined by the competent authorities;

(b) the determination of work processes and of substances and agents the exposure to which is to be prohibited, limited or made subject to authorisation or control by the competent authority or authorities; health hazards due to the simultaneous exposure to several substances or agents shall be taken into consideration;

(c) the establishment and application of procedures for the notification of occupational accidents and diseases, by employers and, when appropriate, insurance institutions and others directly concerned, and the production of annual statistics on occupational accidents and diseases;

(d) the holding of inquiries, where cases of occupational accidents, occupational diseases or any other injuries to health which arise in the course of or in connection with work appear to reflect situations which are serious;

(e) the publication, annually, of information on measures taken in pursuance of the policy referred to in Article 4 of this Convention and on occupational accidents, occupational diseases and other injuries to health which arise in the course of or in connection with work;

(f) the introduction or extension of systems, taking into account national conditions and possibilities, to examine chemical, physical and biological agents in respect of the risk to the health of workers.

Article 12

Measures shall be taken, in accordance with national law and practice, with a view to ensuring that those who design, manufacture, import, provide or transfer machinery, equipment or substances for occupational use–

(a) satisfy themselves that, so far as is reasonably practicable, the machinery, equipment or substance does not entail dangers for the safety and health of those using it correctly;

(b) make available information concerning the correct installation and use of machinery and equipment and the correct use of substances, and information on hazards of machinery and equipment and dangerous properties of chemical substances and physical and biological agents or products, as well as instructions on how known hazards are to be avoided;

(c) undertake studies and research or otherwise keep abreast of the scientific and technical knowledge necessary to comply with subparagraphs (a) and (b) of this Article.

Article 13

A worker who has removed himself from a work situation which he has reasonable justification to believe presents an imminent and serious danger to his life or health shall be protected from undue consequences in accordance with national conditions and practice.

Article 14

Measures shall be taken with a view to promoting in a manner appropriate to national conditions and practice, the inclusion of questions of occupational safety and health and the working environment at all levels of education and training, including higher technical, medical and professional education, in a manner meeting the training needs of all workers.

Article 15

1. With a view to ensuring the coherence of the policy referred to in Article 4 of this Convention and of measures for its application, each Member shall, after consultation at the earliest possible stage with the most representative organisations of employers and workers, and with other bodies as appropriate, make arrangements appropriate to national conditions and practice to ensure the necessary co-ordination between various authorities and bodies called upon to give effect to Parts II and III of this Convention.
2. Whenever circumstances so require and national conditions and practice permit, these arrangements shall include the establishment of a central body.

PART IV. ACTION AT THE LEVEL OF THE UNDERTAKING

Article 16

1. Employers shall be required to ensure that, so far as is reasonably practicable, the workplaces, machinery, equipment and processes under their control are safe and without risk to health.
2. Employers shall be required to ensure that, so far as is reasonably practicable, the chemical, physical and biological substances and agents under their control are without risk to health when the appropriate measures of protection are taken.
3. Employers shall be required to provide, where necessary, adequate protective clothing and protective equipment to prevent, so far as is reasonably practicable, risk of accidents or of adverse effects on health.

Article 17

Whenever two or more undertakings engage in activities simultaneously at one workplace, they shall collaborate in applying the requirements of this Convention.

Article 18

Employers shall be required to provide, where necessary, for measures to deal with emergencies and accidents, including adequate first-aid arrangements.

Article 19

There shall be arrangements at the level of the undertaking under which–

(a) workers, in the course of performing their work, co-operate in the fulfilment by their employer of the obligations placed upon him;

(b) representatives of workers in the undertaking co-operate with the employer in the field of occupational safety and health;

(c) representatives of workers in an undertaking are given adequate information on measures taken by the employer to secure occupational safety and health and may consult their representative organisations about such information provided they do not disclose commercial secrets;

(d) workers and their representatives in the undertaking are given appropriate training in occupational safety and health;

(e) workers or their representatives and, as the case may be, their representative organisations in an undertaking, in accordance with national law and practice, are enabled to enquire into, and are consulted by the employer on, all aspects of occupational safety and health associated with their work; for this purpose technical advisers may, by mutual agreement, be brought in from outside the undertaking;

(f) a worker reports forthwith to his immediate supervisor any situation which he has reasonable justification to believe presents an imminent and serious danger to his life or health; until the employer has taken remedial action, if necessary, the employer cannot require workers to return to a work situation where there is continuing imminent and serious danger to life or health.

Article 20

Co-operation between management and workers and/or their representatives within the undertaking shall be an essential element of organisational and other measures taken in pursuance of Articles 16 to 19 of this Convention.

Article 21

Occupational safety and health measures shall not involve any expenditure for the workers.

PART V. FINAL PROVISIONS

Article 22

This Convention does not revise any international labour Conventions or Recommendations.

Article 23

The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.

Article 24

1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General.
2. It shall come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General.
3. Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered.

Article 25

1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered.
2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the terms provided for in this Article.

Article 26

1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation.
2. When notifying the Members of the Organisation of the registration of the second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force.

Article 27

The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles.

Article 28

At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part.

Article 29

1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides:

(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 25 above, if and when the new revising Convention shall have come into force;

(b) as from the date when the new revising Convention comes into force this Convention shall cease to be open to ratification by the Members.

2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention.

Article 30

The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative.».

«Διεθνής Συνδιάσκεψη Εργασίας

Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 155

Για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία και το εργασιακό περιβάλλον,

που υιοθετήθηκε από τη Συνδιάσκεψη κατά την εξηκοστή έβδομη Σύνοδό της,

Γενεύη, 22 Ιουνίου 1981

Η Γενική Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας,

η οποία συνεκλήθη στη Γενεύη από το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και συνήλθε εκεί στις 3 Ιουνίου 1981, στην Εξηκοστή έβδομη Σύνοδό της,

Αφού αποφάσισε την υιοθέτηση ορισμένων προτάσεων σχετικών με την ασφάλεια, την υγεία και το εργασιακό περιβάλλον, ζήτημα που αποτελεί το έκτο θέμα της ημερησίας διάταξης της συνόδου,

Αφού αποφάσισε ότι οι προτάσεις αυτές θα λάβουν τη μορφή Διεθνούς Σύμβασης,

Εγκρίνει την εικοστή δεύτερη ημέρα του Ιουνίου του έτους χίλια εννιακόσια ογδόντα ένα, την παρακάτω Σύμβαση η οποία θα αναφέρεται ως «Σύμβαση για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία, 1981»

ΜΕΡΟΣ Ι. ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ

Άρθρο 1

1. Η Σύμβαση αυτή εφαρμόζεται σε όλους τους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας.
2. Ένα Μέλος που επικυρώνει αυτή τη Σύμβαση, μετά από διαβουλεύσεις, σε ένα κατά το δυνατό πρώιμο στάδιο, με τις ενδιαφερόμενες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, μπορεί να εξαιρέσει από την εφαρμογή της, εν μέρει ή συνολικά, συγκεκριμένους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, όπως η θαλάσσια ναυσιπλοΐα ή η αλιεία, για τους οποίους η εφαρμογή της εγείρει ιδιαίτερα σημαντικά προβλήματα.
3. Κάθε Μέλος που επικυρώνει αυτή τη Σύμβαση, στην πρώτη έκθεση για την εφαρμογή της, την οποία θα υποβάλει σύμφωνα με το άρθρο 22 του Καταστατικού της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, θα πρέπει να αναφέρει αιτιολογημένα τους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας που εξαιρέθηκαν, σε εφαρμογή της παραπάνω παραγράφου 2, και να περιγράφει τα μέτρα που ελήφθησαν για την εξασφάλιση επαρκούς προστασίας των εργαζομένων στους κλάδους που εξαιρέθηκαν, καθώς και να αναφέρει στις μεταγενέστερες εκθέσεις οποιαδήποτε πρόοδο έχει σημειωθεί για την ευρύτερη εφαρμογή της Σύμβασης.

Άρθρο 2

1. Η Σύμβαση αυτή εφαρμόζεται σε όλους τους εργαζόμενους στους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας που καλύπτονται.
2. Ένα Μέλος που επικυρώνει αυτή τη Σύμβαση, μετά από διαβουλεύσεις, σε ένα κατά το δυνατό πρώιμο στάδιο, με τις ενδιαφερόμενες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, μπορεί να εξαιρέσει από την εφαρμογή της, εν μέρει ή συνολικά, περιορισμένες κατηγορίες εργαζομένων για τις οποίες υπάρχουν ιδιαίτερες δυσκολίες εφαρμογής.
3. Κάθε Μέλος που επικυρώνει αυτή τη Σύμβαση, στην πρώτη έκθεση για την εφαρμογή της, την οποία θα υποβάλει σύμφωνα με το άρθρο 22 του Καταστατικού της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, θα πρέπει να αναφέρει αιτιολογημένα τις περιορισμένες κατηγορίες εργαζομένων που αποτέλεσαν αντικείμενο εξαίρεσης, σε εφαρμογή της παραπάνω παραγράφου 2, καθώς και να αναφέρει στις μεταγενέστερες εκθέσεις οποιαδήποτε πρόοδο έχει σημειωθεί για την ευρύτερη εφαρμογή της Σύμβασης.

Άρθρο 3

Για τους σκοπούς αυτής της Σύμβασης:

(α) ο όρος «κλάδοι οικονομικής δραστηριότητας» καλύπτει όλους τους κλάδους στους οποίους απασχολούνται εργαζόμενοι, συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων υπηρεσιών∙

(β) ο όρος «εργαζόμενοι» καλύπτει όλους τους απασχολούμενους, περιλαμβανομένων των δημοσίων υπαλλήλων∙

(γ) ο όρος «τόπος εργασίας» καλύπτει όλους τους χώρους στους οποίους πρέπει να βρίσκονται ή να μεταβαίνουν οι εργαζόμενοι λόγω της εργασίας τους και οι οποίοι βρίσκονται υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο του εργοδότη∙

(δ) ο όρος «κανονισμοί» καλύπτει όλες τις διατάξεις οι οποίες έχουν αποκτήσει ισχύ νόμου από αρμόδια αρχή ή αρχές∙

(ε) ο όρος «υγεία» σε σχέση με την εργασία, δεν αφορά μόνο την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας. Περιλαμβάνει επίσης τα σωματικά και ψυχικά στοιχεία που επηρεάζουν την υγεία και είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ασφάλεια και υγιεινή στην εργασία.

ΜΕΡΟΣ ΙΙ. ΑΡΧΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Άρθρο 4

1. Κάθε Μέλος, σύμφωνα με τις εθνικές συνθήκες και πρακτική, και σε διαβούλευση με τις πιο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, πρέπει να διατυπώσει, εφαρμόσει και επανεξετάζει περιοδικά μια συνεκτική εθνική πολιτική για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία και το εργασιακό περιβάλλον.
2. Η πολιτική αυτή θα έχει ως στόχο την πρόληψη ατυχημάτων και βλαβών στην υγεία που προκύπτουν από, συνδέονται με ή συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εργασίας, ελαχιστοποιώντας τα αίτια των κινδύνων που είναι εγγενείς στο εργασιακό περιβάλλον, στο μέτρο που είναι εύλογα εφικτό.

Άρθρο 5

Η πολιτική που αναφέρεται στο Άρθρο 4 της Σύμβασης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα παρακάτω κύρια πεδία δράσης, στον βαθμό που επηρεάζουν την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία:

(α) σχεδίαση, δοκιμή, επιλογή, αντικατάσταση, εγκατάσταση, διευθέτηση, χρήση και συντήρηση των υλικών στοιχείων της εργασίας (χώροι εργασίας, περιβάλλον εργασίας, εργαλεία, μηχανήματα και εξοπλισμός, χημικές, φυσικές και βιολογικές ουσίες και παράγοντες, διαδικασίες εργασίας)∙

(β) σχέσεις μεταξύ των υλικών στοιχείων της εργασίας και των προσώπων που εκτελούν ή επιβλέπουν την εργασία και την προσαρμογή των μηχανημάτων και του εξοπλισμού, του χρόνου εργασίας, της οργάνωσης εργασίας και των διαδικασιών εργασίας στις σωματικές και διανοητικές ικανότητες των εργαζομένων∙

(γ) εκπαίδευση μαζί με την αναγκαία επιμόρφωση, προσόντα και κίνητρα για τα πρόσωπα που, με τη μία ή την άλλη ιδιότητα, εμπλέκονται στην επίτευξη επαρκών επιπέδων ασφάλειας και υγείας∙

(δ) επικοινωνία και συνεργασία σε επίπεδο ομάδας εργασίας και επιχείρησης και σε όλα τα άλλα κατάλληλα επίπεδα στα οποία περιλαμβάνεται και το εθνικό επίπεδο∙

(ε) προστασία των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους από πειθαρχικά μέτρα ως αποτέλεσμα δράσεων που δεόντως ανέλαβαν, σύμφωνα με την πολιτική που αναφέρεται στο Άρθρο 4 της παρούσας Σύμβασης.

Άρθρο 6

Η διατύπωση της πολιτικής που αναφέρεται στο Άρθρο 4 πρέπει να προσδιορίζει τα αντίστοιχα καθήκοντα και τις ευθύνες σχετικά με την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία των δημοσίων αρχών, εργοδοτών, εργαζομένων και άλλων, λαμβάνοντας υπόψη τον συμπληρωματικό χαρακτήρα των ευθυνών αυτών καθώς και τις εθνικές συνθήκες και πρακτικές.

Άρθρο 7

Η κατάσταση σχετικά με την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία πρέπει να επανεξετάζεται σε κατάλληλα χρονικά διαστήματα, είτε συνολικά είτε αναφορικά με συγκεκριμένους τομείς, προκειμένου να επισημανθούν σοβαρά προβλήματα, να αναπτυχθούν οι αποτελεσματικές μέθοδοι για την επίλυσή τους καθώς και οι προτεραιότητες δράσεων και να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα.

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ. ΔΡΑΣΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Άρθρο 8

Κάθε Μέλος, με νόμους ή κανονισμούς ή με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο σύμφωνη με τις εθνικές συνθήκες και πρακτικές και μετά από διαβουλεύσεις με τις ενδιαφερόμενες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, θα πρέπει να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την εφαρμογή του Άρθρου 4 της παρούσας Σύμβασης.

Άρθρο 9

1. Ο έλεγχος εφαρμογής των νόμων και κανονισμών που αφορούν στην ασφάλεια και την υγεία στην εργασία και στο εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει να διασφαλίζεται από ένα επαρκές και κατάλληλο σύστημα επιθεώρησης.
2. Το σύστημα ελέγχου εφαρμογής θα πρέπει να προβλέπει κατάλληλες κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης νόμων και κανονισμών.

Άρθρο 10

Θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για την παροχή καθοδήγησης σε εργοδότες και εργαζόμενους βοηθώντας τους να τηρούν τις νομικές τους υποχρεώσεις.

Άρθρο 11

Για να τεθεί σε εφαρμογή η πολιτική που αναφέρεται στο Άρθρο 4 της Σύμβασης, η αρμόδια αρχή ή αρχές πρέπει σταδιακά να διασφαλίσουν τα ακόλουθα:

(α) τον καθορισμό, όπου η φύση και ο βαθμός των κινδύνων το απαιτούν, των προϋποθέσεων που διέπουν τον σχεδιασμό, την κατασκευή και διαρρύθμιση των επιχειρήσεων, την έναρξη λειτουργίας τους, σημαντικές τροποποιήσεις που τις αφορούν και αλλαγές στους σκοπούς τους, την ασφάλεια του τεχνικού εξοπλισμού που χρησιμοποιείται στην εργασία καθώς και την εφαρμογή των διαδικασιών που καθορίζονται από τις αρμόδιες αρχές,

(β) τον καθορισμό των διαδικασιών εργασίας που πρέπει να απαγορεύονται, να περιορίζονται ή να υπόκεινται σε άδεια ή έλεγχο από αρμόδια αρχή ή αρχές, καθώς και τον καθορισμό των ουσιών και παραγόντων στα οποία οποιαδήποτε έκθεση πρέπει να απαγορεύεται, να περιορίζεται ή να υπόκειται σε άδεια ή έλεγχο από αρμόδια αρχή ή αρχές. Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι κίνδυνοι για την υγεία λόγω της ταυτόχρονης έκθεσης σε πολλές ουσίες ή παράγοντες,

(γ) την καθιέρωση και εφαρμογή διαδικασιών για την αναγγελία εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών από τους εργοδότες και, εφόσον αυτό ενδείκνυται, από τους ασφαλιστικούς φορείς και άλλους άμεσα ενδιαφερόμενους, καθώς και την κατάρτιση ετήσιων στατιστικών για εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες,

(δ) τη διενέργεια ερευνών όταν περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, επαγγελματικών ασθενειών ή άλλων βλαβών στην υγεία που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της εργασίας ή σχετίζονται με αυτήν, φαίνεται να υποδηλώνουν την ύπαρξη σοβαρών καταστάσεων,

(ε) την ετήσια δημοσίευση πληροφοριών για μέτρα που έχουν ληφθεί σε εφαρμογή της πολιτικής η οποία αναφέρεται στο Άρθρο 4 της Σύμβασης και αφορούν εργατικά ατυχήματα, επαγγελματικές ασθένειες και άλλες βλάβες στην υγεία που ανακύπτουν κατά τη διάρκεια της εργασίας ή σχετίζονται με αυτή,

(στ) την εισαγωγή ή επέκταση συστημάτων διερεύνησης χημικών, φυσικών και βιολογικών παραγόντων από άποψη επικινδυνότητας για την υγεία των εργαζομένων, λαμβάνοντας υπόψη τις εθνικές συνθήκες και δυνατότητες.

Άρθρο 12

Θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική προκειμένου τα πρόσωπα που σχεδιάζουν, κατασκευάζουν, εισάγουν, διαθέτουν ή μεταφέρουν μηχανήματα, εξοπλισμό ή ουσίες για επαγγελματική χρήση:

(α) να βεβαιώνονται ότι, στο μέτρο που αυτό είναι εύλογα εφικτό, τα μηχανήματα, ο εξοπλισμός ή οι ουσίες δεν ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία όσων τα χρησιμοποιούν σωστά∙

(β) να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τη σωστή εγκατάσταση και χρήση των μηχανημάτων, του εξοπλισμού και τη σωστή χρήση των ουσιών, καθώς και πληροφορίες για τους κινδύνους των μηχανημάτων και του εξοπλισμού και για τις επικίνδυνες ιδιότητες των χημικών ουσιών και των φυσικών και βιολογικών παραγόντων ή προϊόντων, καθώς και οδηγίες για τον τρόπο αποφυγής γνωστών κινδύνων∙

(γ) να εκπονούν μελέτες και έρευνες ή να ενημερώνονται με οποιοδήποτε άλλο τρόπο για τις επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις που είναι απαραίτητες για να συμμορφώνονται με τις περιπτώσεις (α) και (β) του παρόντος Άρθρου.

Άρθρο 13

Εργαζόμενος που αποσύρεται από μια θέση εργασίας για την οποία έχει βάσιμο λόγο να πιστεύει πως ενέχει άμεσο και σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία του, θα πρέπει να προστατεύεται από αδικαιολόγητες συνέπειες, σύμφωνα με τις εθνικές συνθήκες και πρακτικές.

Άρθρο 14

Θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα ώστε να προωθείται, με τρόπο σύμφωνο με τις εθνικές συνθήκες και πρακτικές, η ένταξη θεμάτων σχετικών με την ασφάλεια και υγεία στην εργασία σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και κατάρτισης, συμπεριλαμβανομένης της ανώτατης τεχνικής, ιατρικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, ώστε να ικανοποιούνται οι ανάγκες κατάρτισης όλων των εργαζομένων.

Άρθρο 15

1. Προκειμένου να διασφαλιστεί η συνοχή της πολιτικής που αναφέρεται στο Άρθρο 4 της παρούσας Σύμβασης και των μέτρων για την εφαρμογή της, κάθε Μέλος, μετά από διαβούλευση, το συντομότερο δυνατό, με τις πιο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων και με άλλους φορείς ανάλογα με την περίπτωση, θα πρέπει να προβεί σε ρυθμίσεις σύμφωνες με τις εθνικές συνθήκες και πρακτικές για να εξασφαλίζει τον απαραίτητο συντονισμό μεταξύ των διαφόρων αρχών και φορέων που είναι επιφορτισμένοι με την εφαρμογή των Μερών ΙΙ και ΙΙΙ της Σύμβασης.
2. Όταν το απαιτούν οι περιστάσεις και το επιτρέπουν οι εθνικές συνθήκες και πρακτικές, οι ρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν τη σύσταση ενός κεντρικού οργάνου.

ΜΕΡΟΣ IV. ΔΡΑΣΗ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ

Άρθρο 16

1. Οι εργοδότες υποχρεούνται να διασφαλίζουν, στο μέτρο που αυτό είναι εύλογα εφικτό, ότι οι χώροι εργασίας, τα μηχανήματα, ο εξοπλισμός και οι διαδικασίες που έχουν τεθεί υπό τον έλεγχό τους δεν παρουσιάζουν κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία.
2. Οι εργοδότες υποχρεούνται να διασφαλίζουν, στο μέτρο που αυτό είναι εύλογα εφικτό, ότι οι χημικές, φυσικές και βιολογικές ουσίες και παράγοντες που έχουν τεθεί υπό τον έλεγχό τους δεν παρουσιάζουν κινδύνους για την υγεία εφόσον έχουν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα προστασίας.
3. Οι εργοδότες υποχρεούνται να παρέχουν όπου απαιτείται, κατάλληλο προστατευτικό ρουχισμό και εξοπλισμό, ώστε να προλαμβάνονται, στο βαθμό που αυτό είναι εύλογα εφικτό, οι κίνδυνοι ατυχήματος ή δυσμενών συνεπειών στην υγεία.

Άρθρο 17

Όταν δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις ασκούν ταυτόχρονα δραστηριότητες στον ίδιο χώρο εργασίας, αυτές θα πρέπει να συνεργάζονται για την εφαρμογή των απαιτήσεων της παρούσας Σύμβασης.

Άρθρο 18

Οι εργοδότες υποχρεούνται, όπου απαιτείται, να προβλέπουν μέτρα για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων και ατυχημάτων, στα οποία περιλαμβάνονται και επαρκή μέτρα για την παροχή πρώτων βοηθειών.

Άρθρο 19

Στο επίπεδο της επιχείρησης θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα βάσει των οποίων:

(α) οι εργαζόμενοι κατά την εκτέλεση της εργασίας τους θα συνεργάζονται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει ο εργοδότης τους,

(β) οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της επιχείρησης θα συνεργάζονται με τον εργοδότη στον τομέα της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία,

(γ) οι εκπρόσωποι των εργαζομένων μιας επιχείρησης θα ενημερώνονται επαρκώς για τα μέτρα που έχει λάβει ο εργοδότης για να διασφαλίσει την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Θα μπορούν επίσης να συμβουλεύονται τις αντιπροσωπευτικές οργανώσεις τους σχετικά με την ενημέρωση αυτή, με την προϋπόθεση ότι δεν θα αποκαλύπτουν εμπορικά απόρρητα,

(δ) οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποί τους στην επιχείρηση θα εκπαιδεύονται κατάλληλα για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία,

(ε) οι εργαζόμενοι ή οι εκπρόσωποί τους, και ανάλογα με την περίπτωση, οι αντιπροσωπευτικές τους οργανώσεις εντός της επιχείρησης, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική, θα έχουν τη δυνατότητα να εξετάζουν όλες τις πτυχές της υγείας και της ασφάλειας που σχετίζονται με την εργασία τους και να παρέχουν τη γνώμη τους στον εργοδότη. Για τον σκοπό αυτό μπορεί να ζητηθεί η συνδρομή τεχνικών συμβούλων εκτός της επιχείρησης, κατόπιν αμοιβαίας συμφωνίας,

(στ) ο εργαζόμενος θα αναφέρει αμέσως στον άμεσα ιεραρχικά προϊστάμενό του οποιαδήποτε κατάσταση για την οποία έχει σοβαρό λόγο να πιστεύει πως ενέχει άμεσο και σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία του. Έως ότου ο εργοδότης λάβει διορθωτικά μέτρα, αν είναι απαραίτητο, ο εργοδότης δεν μπορεί να απαιτεί από τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στην εργασιακή κατάσταση που εξακολουθεί να εγκυμονεί σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία.

Άρθρο 20

Η συνεργασία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων ή/και των αντιπροσώπων τους εντός της επιχείρησης πρέπει να αποτελεί βασικό στοιχείο των οργανωτικών και άλλων μέτρων που λαμβάνονται σύμφωνα με τα άρθρα 16 έως 19 της Σύμβασης.

Άρθρο 21

Τα μέτρα για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία δεν πρέπει να συνεπάγονται οποιαδήποτε δαπάνη για τους εργαζόμενους.

ΜΕΡΟΣ V. ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 22

Η παρούσα Σύμβαση δεν αναθεωρεί καμία υπάρχουσα Διεθνή Σύμβαση ή Σύσταση Εργασίας.

Άρθρο 23

Οι επίσημες επικυρώσεις της παρούσας Σύμβασης θα κοινοποιούνται στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και θα καταχωρίζονται από αυτόν.

Άρθρο 24

1. Η παρούσα Σύμβαση δεσμεύει μόνο εκείνα τα μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας τις επικυρώσεις των οποίων έχει καταχωρίσει ο Γενικός Διευθυντής.
2. Η Σύμβαση θα τεθεί σε ισχύ δώδεκα μήνες μετά την καταχώριση των επικυρώσεων δύο Μελών από τον Γενικό Διευθυντή.
3. Στη συνέχεια, η Σύμβαση αυτή θα τίθεται σε ισχύ για κάθε Μέλος δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία κατά την οποία καταχωρίστηκε η επικύρωσή της.

Άρθρο 25

1. Κάθε Μέλος που έχει επικυρώσει την παρούσα Σύμβαση μπορεί να την καταγγείλει μετά την πάροδο δέκα ετών από την ημερομηνία αρχικής έναρξης ισχύος της, με πράξη που θα κοινοποιείται στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για καταχώριση. Η καταγγελία θα ισχύσει ένα χρόνο μετά την ημερομηνία καταχώρισής της.
2. Κάθε Μέλος που έχει επικυρώσει την παρούσα Σύμβαση και δεν έχει ασκήσει το δικαίωμα καταγγελίας που προβλέπεται στο παρόν άρθρο σε διάστημα ενός έτους από τη λήξη της δεκαετίας που αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο, θα δεσμεύεται για άλλη μια δεκαετία, και στη συνέχεια θα μπορεί να καταγγείλει αυτή τη Σύμβαση στο τέλος κάθε δεκαετίας, υπό τους όρους που προβλέπονται σε αυτό το Άρθρο.

Άρθρο 26

1. Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας θα γνωστοποιεί σε όλα τα Μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας την καταχώριση όλων των επικυρώσεων και καταγγελιών που θα του κοινοποιούνται από τα μέλη της Οργάνωσης.
2. Όταν ο Γενικός Διευθυντής γνωστοποιήσει στα Μέλη της Οργάνωσης την καταχώριση της δεύτερης κύρωσης που θα του έχει κοινοποιηθεί, θα επιστήσει την προσοχή των Μελών της Οργάνωσης στην ημερομηνία κατά την οποία η Σύμβαση θα τεθεί σε ισχύ.

Άρθρο 27

Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας θα κοινοποιεί στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για καταχώριση σύμφωνα με το Άρθρο 102 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, πλήρεις πληροφορίες σχετικά με όλες τις επικυρώσεις και πράξεις καταγγελίας που θα έχει καταχωρίσει, σύμφωνα με τα προηγούμενα Άρθρα.

Άρθρο 28

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, κάθε φορά που θα το κρίνει αναγκαίο, θα παρουσιάζει στη Γενική Συνδιάσκεψη έκθεση για την εφαρμογή αυτής της Σύμβασης και θα εξετάζει αν πρέπει να τεθεί στην ημερησία διάταξη της Συνδιάσκεψης θέμα για την ολική ή μερική αναθεώρησή της.

Άρθρο 29

1. Σε περίπτωση που η Συνδιάσκεψη υιοθετήσει νέα Σύμβαση που θα αναθεωρεί μερικώς ή ολικώς την παρούσα Σύμβαση, και εφόσον η νέα Σύμβαση δεν ορίζει κάτι διαφορετικό:

(α) η επικύρωση από ένα Μέλος της νέας αναθεωρητικής Σύμβασης θα επιφέρει αυτοδίκαια την άμεση καταγγελία της παρούσας Σύμβασης, κατά παρέκκλιση του προαναφερόμενου Άρθρου 25, εάν και εφόσον η νέα αναθεωρητική Σύμβαση τεθεί σε ισχύ.

(β) από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της νέας αναθεωρητικής Σύμβασης, τα Μέλη δεν θα μπορούν πλέον να επικυρώνουν την παρούσα Σύμβαση.

2. Σε κάθε περίπτωση η Σύμβαση αυτή θα παραμείνει σε ισχύ με τη σημερινή μορφή και το περιεχόμενό της για τα Μέλη εκείνα που θα την έχουν επικυρώσει αλλά δεν θα έχουν επικυρώσει την αναθεωρητική Σύμβαση.

Άρθρο 30

Η αγγλική και η γαλλική έκδοση του κειμένου της παρούσας Σύμβασης είναι εξίσου αυθεντικές.».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΚΥΡΩΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΥΠ’ ΑΡ. 191 ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΕΝΟΣ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΥΓΙΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΩΣ ΜΙΑΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΑΡΧΗΣ 

Άρθρο 45

Κύρωση Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας υπ’ αρ. 191

Κυρώνεται και έχει την ισχύ, που ορίζει η παρ. 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος, η Σύμβαση υπ’ αρ. 191 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για τροποποιήσεις σε διεθνείς κανόνες εργασίας που σχετίζονται με την αναγνώριση ενός ασφαλούς και υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος ως μίας θεμελιώδους αρχής, που υιοθετήθηκε από τη Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη Γενεύη, τη 12^η Ιουνίου 2023, το πρωτότυπο κείμενο της οποίας στην αγγλική και η μετάφραση στην ελληνική γλώσσα έχουν ως εξής:

«International Labour Conference

Convention 191

Convention concerning Amendments to Standards Consequential

to the Recognition of a Safe and Healthy Working Environment

as a Fundamental Principle

Adopted by the Conference at its 111th Session,

Geneva, 12 June 2023

The General Conference of the International Labour Organization,

Having been convened in Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met at its 111th Session on 5 June 2023,

Recalling the resolution on the inclusion of a safe and healthy working environment in the ILO’s framework of fundamental principles and rights at work, adopted at its 110th Session (June 2022),

Having decided to adopt certain proposals with regard to the amendment of the Worst Forms of Child Labour Convention, 1999 (No. 182), the Maternity Protection Convention, 2000 (No. 183), the Maritime Labour Convention, 2006, as amended, the Promotional Framework for Occupational Safety and Health Convention, 2006 (No. 187), the Work in Fishing Convention, 2007 (No. 188), the Domestic Workers Convention, 2011 (No. 189), the Violence and Harassment Convention, 2019 (No. 190), and the Protocol of 2014 to the Forced Labour Convention, 1930, for the purpose of introducing therein certain amendments consequential upon the adoption of the resolution on the inclusion of a safe and healthy working environment in the ILO’s framework of fundamental principles and rights at work,

Considering that these proposals must take the form of an international Convention,

adopts this 12 June 2023 the following Convention, which may be cited as the Safe and Healthy Working Environment (Consequential Amendments) Convention, 2023:

Article 1

1. The words “the ILO Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work (1998), as amended in 2022” shall be substituted for the words “the ILO Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work and its Follow-up, 1998” or any variant contained in the Preamble of the Worst Forms of Child Labour Convention, 1999 (No. 182), the Maternity Protection Convention, 2000 (No. 183), the Maritime Labour Convention, 2006, as amended, the Promotional Framework for Occupational Safety and Health Convention, 2006 (No. 187), the Work in Fishing Convention, 2007 (No. 188), the Domestic Workers Convention, 2011 (No. 189), and the Protocol of 2014 to the Forced Labour Convention, 1930.
2. The words “the Occupational Safety and Health Convention, 1981 (No. 155)” and “the Promotional Framework for Occupational Safety and Health Convention, 2006 (No. 187)” shall be added in chronological order in the third preambular paragraph of the Maritime Labour Convention, 2006, as amended, the fifth preambular paragraph of the Work in Fishing Convention, 2007 (No. 188), and the twelfth preambular paragraph of the Protocol of 2014 to the Forced Labour Convention, 1930.
3. The words “a safe and healthy working environment” shall be added as a new subparagraph (e) of Article III of the Maritime Labour Convention, 2006, as amended; as a new subparagraph (e) of Article 3(2) of the Domestic Workers Convention, 2011 (No. 189); and in Article 5 of the Violence and Harassment Convention, 2019 (No. 190), after the words “employment and occupation”.
4. The words “the ILO Declaration on Social Justice for a Fair Globalization (2008), as amended in 2022” shall be substituted for the words “the ILO Declaration on Social Justice for a Fair Globalization” or any variant contained in the Preamble of the Domestic Workers Convention, 2011 (No. 189), and the Protocol of 2014 to the Forced Labour Convention, 1930.

Article 2

1. Any Member of the International Labour Organization which, after the date of entry into force of this Convention, communicates to the Director-General of the International Labour Office its formal ratification of any of the Conventions, or of the Protocol, referred to in Article 1 shall be considered to have ratified that Convention or the Protocol as amended by this Convention.
2. Upon ratifying this Convention, each Member recognizes that it shall continue to be bound by the provisions of any of the Conventions or the Protocol referred to in Article 1 that it has previously ratified, as amended by this Convention.

Article 3

The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.

Article 4

1. Subject to paragraph 3 of this Article, this Convention shall come into force on the date on which the ratifications of two Members of the International Labour Organization have been registered with the Director-General of the International Labour Office.
2. Thereafter, this Convention shall come into force for any Member on the date on which its ratification is registered.
3. This Convention shall come into force for the Maritime Labour Convention, 2006, as amended, in accordance with Article XIV of the latter.

Article 5

The entry into force of this Convention shall close any of the Conventions, or the Protocol, referred to in Article 1 to further ratification in their non-amended version.

Article 6

1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organization of the registration of all ratifications and declarations that have been communicated by the Members of the Organization.
2. The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and declarations that have been registered in accordance with the provisions of the preceding Articles.

Article 7

1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention, then, unless the new Convention otherwise provides:

(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, if and when the new revising Convention shall have come into force;

(b) as from the date when the new revising Convention comes into force, this Convention shall cease to be open to ratification by the Members.

2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention.

Article 8

The English, French and Spanish versions of the text of this Convention are equally authoritative.».

«Διεθνής Συνδιάσκεψη Εργασίας

Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 191

Τροποποιήσεις σε διεθνείς κανόνες εργασίας που σχετίζονται με την αναγνώριση ενός ασφαλούς και υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος ως μιας θεμελιώδους αρχής,

που υιοθετήθηκε από τη Συνδιάσκεψη κατά την εκατοστή ενδέκατη Σύνοδό της,

Γενεύη, 12 Ιουνίου 2023

Η Γενική Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας,

η οποία συνεκλήθη στη Γενεύη από το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και συνήλθε στις 5 Ιουνίου 2023 στην 111η Σύνοδό της,

Υπενθυμίζοντας το ψήφισμα σχετικά με τη συμπερίληψη ενός ασφαλούς και υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος στο πλαίσιο των θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων στην εργασία της ΔΟΕ, το οποίο εγκρίθηκε κατά την 110η Σύνοδό της (Ιούνιος 2022),

Έχοντας αποφασίσει να εγκρίνει ορισμένες προτάσεις όσον αφορά την τροποποίηση της Σύμβασης 182 για την απαγόρευση των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας και την άμεση δράση με σκοπό την εξάλειψή τους, (1999), της Σύμβασης 183 για την Προστασία της Μητρότητας, (2000), της Σύμβασης για τη Ναυτική Εργασία, (2006), όπως τροποποιήθηκε, της Σύμβασης 187 για το Πλαίσιο Προώθησης της Ασφάλειας και της Υγείας στην Εργασία, (2006), της Σύμβασης 188 για την Εργασία στον Τομέα της Αλιείας, (2007), της Σύμβασης 189 για την Αξιοπρεπή Εργασία των Οικιακών Εργαζομένων (2011), της Σύμβασης 190 για τη Βία και την Παρενόχληση στον κόσμο της εργασίας (2019), και το Πρωτόκολλο του 2014 στη Σύμβαση για την Αναγκαστική Εργασία, (1930), με σκοπό την εισαγωγή σε αυτά ορισμένων τροποποιήσεων που απορρέουν από την έκδοση του ψηφίσματος σχετικά με τη συμπερίληψη ενός ασφαλούς και υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος στο πλαίσιο των θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων στην εργασία της ΔΟΕ,

Θεωρώντας ότι οι προτάσεις αυτές πρέπει να λάβουν τη μορφή Διεθνούς Σύμβασης,

εγκρίνει στις 12 Ιουνίου 2023 την ακόλουθη Σύμβαση, η οποία μπορεί να αναφέρεται ως Σύμβαση του 2023 για ένα ασφαλές και υγιές εργασιακό περιβάλλον (Επακόλουθες Τροποποιήσεις):

Άρθρο 1

1. Οι λέξεις «η Διακήρυξη της ΔΟΕ για τις θεμελιώδεις αρχές και τα δικαιώματα στην εργασία (1998), όπως τροποποιήθηκε το 2022» αντικαθιστούν τις λέξεις «η Διακήρυξη της ΔΟΕ για τις θεμελιώδεις αρχές και τα δικαιώματα στην εργασία και τη συνέχειά της, 1998» ή οποιαδήποτε παραλλαγή τους που εμπεριέχεται στο προοίμιο της Σύμβασης 182 για την απαγόρευση των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας και την άμεση δράση με σκοπό την εξάλειψή τους (1999), της Σύμβασης 183 για την Προστασία της Μητρότητας, (2000), της Σύμβασης για τη Ναυτική Εργασία, 2006, όπως τροποποιήθηκε, της Σύμβασης 187 για το Πλαίσιο Προώθησης της Ασφάλειας και της Υγείας στην Εργασία, (2006), της Σύμβασης 188 για την Εργασία στον Τομέα της Αλιείας, (2007), της Σύμβασης 189 για την Αξιοπρεπή Εργασία των Οικιακών Εργαζομένων (2011), και του Πρωτοκόλλου του 2014 για τη Σύμβαση για την Αναγκαστική Εργασία (1930).
2. Οι λέξεις «Σύμβαση 155 για την Ασφάλεια και την Υγεία στην εργασία, (1981)» και «Σύμβαση 187 για το Πλαίσιο Προώθησης της Ασφάλειας και της Υγείας στην Εργασία, (2006)» προστίθενται με χρονολογική σειρά στην τρίτη παράγραφο του προοιμίου της Σύμβασης για τη Ναυτική Εργασία, 2006, όπως τροποποιήθηκε, στην πέμπτη παράγραφο του προοιμίου της Σύμβασης 188 για την Εργασία στον Τομέα της Αλιείας, (2007), και στη δωδέκατη παράγραφο του προοιμίου του Πρωτοκόλλου του 2014 για τη Σύμβαση για την Αναγκαστική Εργασία, 1930.
3. Οι λέξεις «ένα ασφαλές και υγιές εργασιακό περιβάλλον» προστίθενται ως νέο εδάφιο (ε) στο άρθρο ΙΙΙ της Σύμβασης για τη Ναυτική Εργασία, 2006, όπως τροποποιήθηκε- ως νέο εδάφιο (ε) στο άρθρο 3 παράγραφος 2 της Σύμβασης 189 για το Οικιακό Προσωπικό, (2011)- και στο άρθρο 5 της Σύμβασης 190 για τη Βία και την Παρενόχληση στον κόσμο της εργασίας, (2019), μετά τις λέξεις «απασχόληση και επάγγελμα».
4. Οι λέξεις «η Διακήρυξη της ΔΟΕ για την κοινωνική δικαιοσύνη για μια δίκαιη παγκοσμιοποίηση (2008), όπως τροποποιήθηκε το 2022» αντικαθιστούν τις λέξεις «η Διακήρυξη της ΔΟΕ για την κοινωνική δικαιοσύνη για μια δίκαιη παγκοσμιοποίηση» ή οποιαδήποτε παραλλαγή τους που εμπεριέχεται στο προοίμιο της Σύμβασης 189 για το Οικιακό Προσωπικό, (2011), και του Πρωτοκόλλου του 2014 για τη Σύμβαση για την Αναγκαστική Εργασία, 1930.

Άρθρο 2

1. Κάθε µέλος της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας το οποίο, μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας Σύμβασης, κοινοποιεί στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας την επίσημη επικύρωση οποιασδήποτε από τις Συμβάσεις ή το Πρωτόκολλο που αναφέρεται στο άρθρο 1, θεωρείται ότι έχει επικυρώσει τη Σύμβαση ή το Πρωτόκολλο όπως τροποποιείται από την παρούσα Σύμβαση.
2. Με την επικύρωση της παρούσας Σύμβασης, κάθε μέλος αναγνωρίζει ότι θα συνεχίσει να δεσμεύεται από τις διατάξεις των Συμβάσεων ή του Πρωτοκόλλου που αναφέρονται στο άρθρο 1 και τις οποίες έχει επικυρώσει προηγουμένως, όπως τροποποιούνται από την παρούσα Σύμβαση.

Άρθρο 3

Οι επίσημες επικυρώσεις της παρούσας Σύμβασης κοινοποιούνται στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για καταχώριση.

Άρθρο 4

1. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου, η παρούσα Σύμβαση τίθεται σε ισχύ την ημερομηνία κατά την οποία οι επικυρώσεις δύο μελών της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας καταχωρίζονται από τον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.
2. Στη συνέχεια, η παρούσα Σύμβαση τίθεται σε ισχύ για κάθε μέλος κατά την ημερομηνία καταχώρισης της επικύρωσής της.
3. Η παρούσα Σύμβαση τίθεται σε ισχύ αναφορικά με τη Σύμβαση για τη Ναυτική Εργασία (2006), όπως τροποποιήθηκε, σύμφωνα με το άρθρο XIV της τελευταίας.

Άρθρο 5

Με την έναρξη ισχύος της παρούσας Σύμβασης, δεν είναι δυνατή η επικύρωση της μη τροποποιημένης έκδοσης οποιασδήποτε από τις Συμβάσεις ή το Πρωτόκολλο που αναφέρονται στο άρθρο 1.

Άρθρο 6

1. Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας ενημερώνει όλα τα Μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την καταχώριση όλων των επικυρώσεων και πράξεων καταγγελίας που έχουν κοινοποιηθεί από τα Μέλη της Οργάνωσης.
2. Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κοινοποιεί στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για καταχώριση, σύμφωνα με το άρθρο 102 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, πλήρη στοιχεία όλων των επικυρώσεων και των πράξεων καταγγελίας που έχουν καταχωριστεί σύμφωνα με τις διατάξεις των προηγούμενων άρθρων.

Άρθρο 7

1. Σε περίπτωση που η Συνδιάσκεψη εγκρίνει μια νέα Σύμβαση που θα αναθεωρεί την παρούσα Σύμβαση, τότε, εφόσον η νέα Σύμβαση δεν ορίζει διαφορετικά:

(α) η επικύρωση από ένα μέλος της νέας Αναθεωρητικής Σύμβασης συνεπάγεται αυτοδίκαια την άμεση καταγγελία της παρούσας Σύμβασης, υπό την προϋπόθεση ότι η νέα Αναθεωρητική Σύμβαση έχει τεθεί σε ισχύ,

(β) από την ημερομηνία κατά την οποία η νέα Αναθεωρητική Σύμβαση τίθεται σε ισχύ, δεν θα είναι πλέον δυνατή η επικύρωση της παρούσας Σύμβασης από τα Μέλη.

2. Σε κάθε περίπτωση, η παρούσα Σύμβαση παραμένει σε ισχύ ως προς τη μορφή και το περιεχόμενό της για τα Μέλη εκείνα που την έχουν κυρώσει αλλά δεν έχουν επικυρώσει την Αναθεωρητική Σύμβαση.

Άρθρο 8

Η αγγλική, γαλλική και ισπανική έκδοση του κειμένου της παρούσας Σύμβασης είναι εξίσου αυθεντικές.».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄

ΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 29 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Άρθρο 46

Κύρωση Πρωτοκόλλου στη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 29

Κυρώνεται και έχει την ισχύ που ορίζει η παρ. 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος το Πρωτόκολλο του 2014 στη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 29 «Περί αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας» που υιοθετήθηκε από την 103^η Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη Γενεύη, την 11^η Ιουνίου 2014, το πρωτότυπο κείμενο του οποίου στην αγγλική και η μετάφραση στην ελληνική γλώσσα έχουν ως εξής:

«International Labour Conference

Protocol to Convention 29

Protocol to the Forced Labour Convention, 1930,

Adopted by the Conference at its one hundred and third Session,

Geneva, 11 June 2014

The General Conference of the International Labour Organization,

Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its 103rd Session on 28 May 2014, and

Recognizing that the prohibition of forced or compulsory labour forms part of the body of fundamental rights, and that forced or compulsory labour violates the human rights and dignity of millions of women and men, girls and boys, contributes to the perpetuation of poverty and stands in the way of the achievement of decent work for all, and

Recognizing the vital role played by the Forced Labour Convention, 1930 (No. 29), hereinafter referred to as “the Convention”, and the Abolition of Forced Labour Convention, 1957 (No. 105), in combating all forms of forced or compulsory labour, but that gaps in their implementation call for additional measures, and

Recalling that the definition of forced or compulsory labour under Article 2 of the Convention covers forced or compulsory labour in all its forms and manifestations and is applicable to all human beings without distinction, and

Emphasizing the urgency of eliminating forced and compulsory labour in all its forms and manifestations, and

Recalling the obligation of Members that have ratified the Convention to make forced or compulsory labour punishable as a penal offence, and to ensure that the penalties imposed by law are really adequate and are strictly enforced, and

Noting that the transitional period provided for in the Convention has expired, and the provisions of Article 1, paragraphs 2 and 3, and Articles 3 to 24 are no longer applicable, and

Recognizing that the context and forms of forced or compulsory labour have changed and trafficking in persons for the purposes of forced or compulsory labour, which may involve sexual exploitation, is the subject of growing international concern and requires urgent action for its effective elimination, and

Noting that there is an increased number of workers who are in forced or compulsory labour in the private economy, that certain sectors of the economy are particularly vulnerable, and that certain groups of workers have a higher risk of becoming victims of forced or compulsory labour, especially migrants, and

Noting that the effective and sustained suppression of forced or compulsory labour contributes to ensuring fair competition among employers as well as protection for workers, and

Recalling the relevant international labour standards, including, in particular, the Freedom of Association and Protection of the Right to Organise Convention, 1948 (No. 87), the Right to Organise and Collective Bargaining Convention, 1949 (No. 98), the Equal Remuneration Convention, 1951 (No. 100), the Discrimination (Employment and Occupation) Convention, 1958 (No. 111), the Minimum Age Convention, 1973 (No. 138), the Worst Forms of Child Labour Convention, 1999 (No. 182), the Migration for Employment Convention (Revised), 1949 (No. 97), the Migrant Workers (Supplementary Provisions) Convention, 1975 (No. 143), the Domestic Workers Convention, 2011 (No. 189), the Private Employment Agencies Convention, 1997 (No. 181), the Labour Inspection Convention, 1947 (No. 81), the Labour Inspection (Agriculture) Convention, 1969 (No. 129), as well as the ILO Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work (1998), and the ILO Declaration on Social Justice for a Fair Globalization (2008), and

Noting other relevant international instruments, in particular the Universal Declaration of Human Rights (1948), the International Covenant on Civil and Political Rights (1966), the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights (1966), the Slavery Convention (1926), the Supplementary Convention on the Abolition of Slavery, the Slave Trade, and Institutions and Practices Similar to Slavery (1956), the United Nations Convention against Transnational Organized Crime (2000), the Protocol to Prevent, Suppress and Punish Trafficking in Persons, especially Women and Children (2000), the Protocol against the Smuggling of Migrants by Land, Sea and Air (2000), the International Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families (1990), the Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (1984), the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women (1979), and the Convention on the Rights of Persons with Disabilities (2006), and

Having decided upon the adoption of certain proposals to address gaps in implementation of the Convention, and reaffirmed that measures of prevention, protection, and remedies, such as compensation and rehabilitation, are necessary to achieve the effective and sustained suppression of forced or compulsory labour, pursuant to the fourth item on the agenda of the session, and

Having determined that these proposals shall take the form of a Protocol to the Convention;

adopts this eleventh day of June two thousand and fourteen the following Protocol, which may be cited as the Protocol of 2014 to the Forced Labour Convention, 1930.

Article 1

1. In giving effect to its obligations under the Convention to suppress forced or compulsory labour, each Member shall take effective measures to prevent and eliminate its use, to provide to victims protection and access to appropriate and effective remedies, such as compensation, and to sanction the perpetrators of forced or compulsory labour.
2. Each Member shall develop a national policy and plan of action for the effective and sustained suppression of forced or compulsory labour in consultation with employers’ and workers’ organizations, which shall involve systematic action by the competent authorities and, as appropriate, in coordination with employers’ and workers’ organizations, as well as with other groups concerned.
3. The definition of forced or compulsory labour contained in the Convention is reaffirmed, and therefore the measures referred to in this Protocol shall include specific action against trafficking in persons for the purposes of forced or compulsory labour.

Article 2

The measures to be taken for the prevention of forced or compulsory labour shall include:

(a) educating and informing people, especially those considered to be particularly vulnerable, in order to prevent their becoming victims of forced or compulsory labour;

(b) educating and informing employers, in order to prevent their becoming involved in forced or compulsory labour practices;

(c) undertaking efforts to ensure that:

(i) the coverage and enforcement of legislation relevant to the prevention of forced or compulsory labour, including labour law as appropriate, apply to all workers and all sectors of the economy; and

(ii) labour inspection services and other services responsible for the implementation of this legislation are strengthened;

(d) protecting persons, particularly migrant workers, from possible abusive and fraudulent practices during the recruitment and placement process;

(e) supporting due diligence by both the public and private sectors to prevent and respond to risks of forced or compulsory labour; and

(f) addressing the root causes and factors that heighten the risks of forced or compulsory labour.

Article 3

Each Member shall take effective measures for the identification, release, protection, recovery and rehabilitation of all victims of forced or compulsory labour, as well as the provision of other forms of assistance and support.

Article 4

1. Each Member shall ensure that all victims of forced or compulsory labour, irrespective of their presence or legal status in the national territory, have access to appropriate and effective remedies, such as compensation.
2. Each Member shall, in accordance with the basic principles of its legal system, take the necessary measures to ensure that competent authorities are entitled not to prosecute or impose penalties on victims of forced or compulsory labour for their involvement in unlawful activities which they have been compelled to commit as a direct consequence of being subjected to forced or compulsory labour.

Article 5

Members shall cooperate with each other to ensure the prevention and elimination of all forms of forced or compulsory labour.

Article 6

The measures taken to apply the provisions of this Protocol and of the Convention shall be determined by national laws or regulations or by the competent authority, after consultation with the organizations of employers and workers concerned.

Article 7

The transitional provisions of Article 1, paragraphs 2 and 3, and Articles 3 to 24 of the Convention shall be deleted.

Article 8

1. A Member may ratify this Protocol at the same time as or at any time after its ratification of the Convention, by communicating its formal ratification to the Director-General of the International Labour Office for registration.
2. The Protocol shall come into force twelve months after the date on which ratifications of two Members have been registered by the Director-General. Thereafter, this Protocol shall come into force for a Member twelve months after the date on which its ratification is registered and the Convention shall be binding on the Member concerned with the addition of Articles 1 to 7 of this Protocol.

Article 9

1. A Member which has ratified this Protocol may denounce it whenever the Convention is open to denunciation in accordance with its Article 30, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.
2. Denunciation of the Convention in accordance with its Articles 30 or 32 shall ipso jure involve the denunciation of this Protocol.
3. Any denunciation in accordance with paragraphs 1 or 2 of this Article shall not take effect until one year after the date on which it is registered.

Article 10

1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organization of the registration of all ratifications, declarations and denunciations communicated by the Members of the Organization.
2. When notifying the Members of the Organization of the registration of the second ratification, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organization to the date upon which the Protocol shall come into force.

Article 11

The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations, for registration in accordance with article 102 of the Charter of the United Nations, full particulars of all ratifications, declarations and denunciations registered by the Director-General.

Article 12

The English and French versions of the text of this Protocol are equally authoritative.».

«Διεθνής Συνδιάσκεψη Εργασίας

Πρωτόκολλο στη Σύμβαση 29

Πρωτόκολλο στη Σύμβαση για την αναγκαστική εργασία, 1930,

που υιοθετήθηκε από τη Συνδιάσκεψη κατά την εκατοστή τρίτη Σύνοδό της,

Γενεύη, 11 Ιουνίου 2014

Η Γενική Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας,

Έχοντας συγκληθεί στη Γενεύη από το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, και συνεδριάσει κατά την 103η Σύνοδό της στις 28 Μαΐου 2014, και

Αναγνωρίζοντας ότι η απαγόρευση της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας αποτελεί μέρος του σώματος των θεμελιωδών δικαιωμάτων, και ότι η αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια εκατομμυρίων γυναικών και ανδρών, κοριτσιών και αγοριών, συμβάλλει στη διαιώνιση της φτώχειας και παρεμποδίζει την επίτευξη της αξιοπρεπούς εργασίας για όλους, και

Αναγνωρίζοντας τον ζωτικό ρόλο που διαδραματίζει η Σύμβαση περί αναγκαστικής εργασίας, 1930 (αριθ. 29), η οποία στο εξής θα αναφέρεται ως «η Σύμβαση», και η Σύμβαση για την κατάργηση της αναγκαστικής εργασίας, 1957 (αριθ. 105), για την καταπολέμηση όλων των μορφών αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, αλλά ότι τα κενά στην εφαρμογή τους απαιτούν τη λήψη πρόσθετων μέτρων, και

Υπενθυμίζοντας ότι ο ορισμός της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης, καλύπτει την αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία σε όλες της τις μορφές και εκδηλώσεις και ισχύει για όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις, και

Τονίζοντας την επείγουσα ανάγκη εξάλειψης της αναγκαστικής και υποχρεωτικής εργασίας σε όλες της τις μορφές και εκδηλώσεις, και

Υπενθυμίζοντας την υποχρέωση των Μελών που έχουν κυρώσει τη Σύμβαση να καταστήσουν την αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία τιμωρητέα ως ποινικό αδίκημα, και να διασφαλίσουν ότι οι κυρώσεις που επιβάλλονται από τη νομοθεσία είναι πράγματι επαρκείς και εφαρμόζονται αυστηρά, και

Επισημαίνοντας ότι η μεταβατική περίοδος που προβλέπεται στη Σύμβαση έχει λήξει, και οι διατάξεις του Άρθρου 1, παράγραφοι 2 και 3, και των άρθρων 3 έως 24 δεν έχουν πλέον εφαρμογή, και

Αναγνωρίζοντας ότι το πλαίσιο και οι μορφές αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας έχουν μεταβληθεί και η εμπορία ανθρώπων με σκοπό την αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία, που ενδέχεται να περιλαμβάνει τη σεξουαλική εκμετάλλευση, αποτελεί το αντικείμενο μιας αυξανόμενης διεθνούς ανησυχίας και απαιτεί επείγουσα δράση για την ουσιαστική της εξάλειψη, και

Επισημαίνοντας ότι υπάρχει αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που βρίσκονται σε αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία στην ιδιωτική οικονομία, ότι ορισμένοι τομείς της οικονομίας είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι, και ότι ορισμένες ομάδες εργαζομένων διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να καταστούν θύματα αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, ιδίως οι μετανάστες, και

Επισημαίνοντας ότι η αποτελεσματική και βιώσιμη εξάλειψη της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας συμβάλλει στην εξασφάλιση του θεμιτού ανταγωνισμού μεταξύ των εργοδοτών, καθώς και στην προστασία των εργαζομένων, και

Υπενθυμίζοντας τους σχετικούς διεθνείς κανόνες εργασίας, συμπεριλαμβανομένης, ιδίως, της Σύμβασης «Περί συνδικαλιστικής ελευθερίας και προστασίας του συνδικαλιστικού δικαιώματος», 1948 (αριθ. 87), της Σύμβασης «Περί εφαρμογής των αρχών του δικαιώματος οργανώσεως και συλλογικής διαπραγματεύσεως», 1949 (αριθ. 98), της Σύμβασης «Περί ισότητας της αμοιβής μεταξύ αρρένων και θηλέων εργαζομένων δι’ εργασίαν ίσης αξίας», 1951 (αριθ. 100), της Σύμβασης «Για τη διάκριση στην απασχόληση και στο επάγγελμα», 1958 (αριθ. 111), της Σύμβασης «Περί του κατωτάτου ορίου ηλικίας εισόδου εις την απασχόλησιν», 1973 (αριθ. 138), της Σύμβασης «Για την απαγόρευση των χειρότερων μορφών εργασίας των παιδιών και την άμεση δράση με σκοπό την εξάλειψή τους», 1999 (αριθ. 182), της Σύμβασης «Για τη μετανάστευση για εργασία (αναθεωρημένη)», 1949 (αριθ. 97), της Σύμβασης «Για τους μετανάστες εργαζομένους (συμπληρωματικές διατάξεις)», 1975 (αριθ. 143), της Σύμβασης «Για τους οικιακούς εργαζομένους», 2011 (αριθ. 189), της Σύμβασης «Για τις Ιδιωτικές Υπηρεσίες Απασχόλησης», 1997 (αριθ. 181), της Σύμβασης «Περί επιθεωρήσεως της εργασίας εις την βιομηχανίαν και το εμπόριον», 1947 (αριθ. 81), της Σύμβασης «Για την επιθεώρηση εργασίας στη γεωργία», 1969 (αριθ. 129), καθώς και τη Διακήρυξη της ΔΟΕ σχετικά με τις Θεμελιώδεις Αρχές και τα Δικαιώματα στην Εργασία (1998), και τη Διακήρυξη της ΔΟΕ σχετικά με την Κοινωνική Δικαιοσύνη για μια Δίκαιη Παγκοσμιοποίηση (2008), και

Λαμβάνοντας υπόψη άλλα σχετικά διεθνή κείμενα, ιδίως την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948), το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (1966), το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (1966), τη Σύμβαση περί Δουλείας (1926), τη Συμπληρωματική Σύμβαση σχετική προς την κατάργησιν της δουλείας, της εμπορίας των δούλων, και παρεμφερών προς την δουλείαν θεσμών και πράξεων ή συνηθειών (1956), τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά του Διεθνικού Οργανωμένου Εγκλήματος (2000), το Πρωτόκολλο για την Πρόληψη, Καταστολή και Τιμωρία της Διακίνησης Προσώπων, ιδιαίτερα Γυναικών και Παιδιών (2000) και το Πρωτόκολλο κατά της Λαθραίας Διακίνησης Μεταναστών από τη Γη, τη Θάλασσα και τον Αέρα (2000), τη Διεθνή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των Μεταναστών Εργαζομένων και των Μελών των Οικογενειών τους (1990), τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (1984), τη Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών (1979) και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες (2006), και

Έχοντας αποφασίσει την υιοθέτηση ορισμένων προτάσεων για να αντιμετωπιστούν τα κενά στην εφαρμογή της Σύμβασης, και έχοντας επιβεβαιώσει ότι τα μέτρα πρόληψης, προστασίας και θεραπείας, όπως η αποζημίωση και αποκατάσταση, είναι αναγκαία για να επιτευχθεί η αποτελεσματική και βιώσιμη εξάλειψη της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, σύμφωνα με το τέταρτο σημείο της ημερήσιας διάταξης της συνόδου, και

Έχοντας αποφασίσει ότι οι προτάσεις αυτές θα λάβουν τη μορφή ενός Πρωτοκόλλου στη Σύμβαση·

Εγκρίνει την ενδέκατη ημέρα του Ιουνίου δύο χιλιάδες δεκατέσσερα το ακόλουθο Πρωτόκολλο, το οποίο θα αναφέρεται ως το Πρωτόκολλο του 2014 στη Σύμβαση για την Αναγκαστική Εργασία, 1930.

Άρθρο 1

1. Για να θέσουν σε εφαρμογή τις υποχρεώσεις τους δυνάμει της Σύμβασης για την εξάλειψη της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, τα Μέλη θα λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα για την πρόληψη και την εξάλειψη της χρήσης της, την παροχή στα θύματα προστασίας και πρόσβασης σε κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα θεραπείας, όπως η αποζημίωση, και την επιβολή κυρώσεων στους δράστες της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας.
2. Κάθε Μέλος θα αναπτύξει μια εθνική πολιτική και σχέδιο δράσης για την αποτελεσματική και διαρκή εξάλειψη της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας σε διαβούλευση με τις οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, που θα περιλαμβάνουν συστηματική δράση από τις αρμόδιες αρχές και, ανάλογα με την περίπτωση, σε συντονισμό με τις οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς και με άλλες ενδιαφερόμενες ομάδες.
3. Ο ορισμός της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας που περιέχεται στη Σύμβαση επιβεβαιώνεται εκ νέου, και ως εκ τούτου τα μέτρα που αναφέρονται στο παρόν Πρωτόκολλο θα περιλαμβάνουν ειδική δράση κατά της εμπορίας ανθρώπων για τους σκοπούς της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας.

Άρθρο 2

Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την πρόληψη της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας θα περιλαμβάνουν:

(α) εκπαίδευση και ενημέρωση των ανθρώπων, ιδίως εκείνων που θεωρούνται ιδιαίτερα ευάλωτοι, προκειμένου να μην γίνουν θύματα αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας·

(β) εκπαίδευση και ενημέρωση των εργοδοτών, προκειμένου να αποτραπεί η εμπλοκή τους σε πρακτικές αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας·

(γ) καταβολή προσπαθειών προκειμένου να διασφαλιστεί ότι:

(i) η κάλυψη και η εφαρμογή της νομοθεσίας σχετικά με την πρόληψη της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, συμπεριλαμβανομένου του εργατικού δικαίου ανάλογα με την περίπτωση, εφαρμόζονται σε όλους τους εργαζομένους και όλους τους τομείς της οικονομίας και

(ii) οι υπηρεσίες επιθεώρησης εργασίας και άλλες υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής ενισχύονται·

(δ) προστασία των ανθρώπων, και ιδίως των μεταναστών εργαζομένων, από πιθανές καταχρηστικές και δόλιες πρακτικές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πρόσληψης και τοποθέτησης·

(ε) στήριξη της δέουσας επιμέλειας από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση κινδύνων της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας· και

(στ) αντιμετώπιση των βασικών αιτίων και παραγόντων που αυξάνουν τους κινδύνους της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας.

Άρθρο 3

Κάθε μέλος θα λαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα για την ταυτοποίηση, απελευθέρωση, προστασία, αποκατάσταση και επανένταξη όλων των θυμάτων αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, καθώς και για την παροχή άλλων μορφών βοήθειας και στήριξης.

Άρθρο 4

1. Κάθε μέλος θα εξασφαλίζει ότι όλα τα θύματα αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας, ανεξάρτητα από το καθεστώς παρουσίας ή το νομικό καθεστώς τους στην εθνική επικράτεια, έχουν πρόσβαση σε κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα θεραπείας, όπως η αποζημίωση.
2. Κάθε Μέλος θα λαμβάνει, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του οικείου νομικού συστήματος, τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλίσει ότι οι αρμόδιες αρχές έχουν τη δυνατότητα μη δίωξης ή μη επιβολής ποινών σε θύματα αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας για τη συμμετοχή τους σε παράνομες δραστηριότητες τις οποίες υποχρεώθηκαν να διαπράξουν ως άμεση συνέπεια του γεγονότος ότι υπόκεινται σε αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία.

Άρθρο 5

Τα μέλη θα συνεργάζονται μεταξύ τους, για να εξασφαλίσουν την πρόληψη και την εξάλειψη κάθε μορφής αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας.

Άρθρο 6

Τα μέτρα που λαμβάνονται για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Πρωτοκόλλου και της Σύμβασης θα καθορίζονται από τις εθνικές νομοθεσίες ή κανονισμούς ή από την αρμόδια αρχή, κατόπιν διαβουλεύσεων με τις ενδιαφερόμενες οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων.

 Άρθρο 7

Οι μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφοι 2 και 3, και των άρθρων 3 έως 24 της Σύμβασης διαγράφονται.

Άρθρο 8

1. Κάθε Μέλος μπορεί να επικυρώσει το παρόν Πρωτόκολλο ταυτόχρονα ή οποιαδήποτε στιγμή μετά την επικύρωση της Σύμβασης, κοινοποιώντας την επίσημη επικύρωσή του στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, προκειμένου να καταχωρισθεί.
2. Το Πρωτόκολλο τίθεται σε ισχύ δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία καταχώρισης από τον Γενικό Διευθυντή επικυρώσεων από δύο Μέλη. Μετά την εν λόγω ημερομηνία, το παρόν Πρωτόκολλο τίθεται σε ισχύ για κάθε Μέλος, δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία καταχώρισης της επικύρωσής του και η Σύμβαση θα είναι δεσμευτική για το εν λόγω Μέλος με την προσθήκη των άρθρων 1 έως 7 του παρόντος Πρωτοκόλλου.

Άρθρο 9

1. Κάθε Μέλος που έχει επικυρώσει το παρόν Πρωτόκολλο μπορεί να το καταγγείλει κάθε φορά που η Σύμβαση θα είναι ανοιχτή για καταγγελία, σύμφωνα με το Άρθρο30, με πράξη που θα κοινοποιήσει στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, προκειμένου να καταχωρισθεί.
2. Καταγγελία της Σύμβασης σύμφωνα με τα Άρθρα 30 ή 32 συνεπάγεται αυτοδίκαια την καταγγελία του παρόντος Πρωτοκόλλου.
3. Κάθε καταγγελία σύμφωνα με τις παραγράφους 1 ή 2 του παρόντος άρθρου τίθεται σε ισχύ ένα έτος μετά την ημερομηνία καταχώρισής της.

Άρθρο 10

1. Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας θα γνωστοποιεί σε όλα τα Μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας την καταχώριση όλων των επικυρώσεων, δηλώσεων και καταγγελιών που κοινοποιούνται από τα Μέλη της Οργάνωσης.
2. Κατά την ενημέρωση των Μελών της Οργάνωσης σχετικά με την καταχώριση της δεύτερης επικύρωσης, ο Γενικός Διευθυντής θα επισημάνει στα Μέλη της Οργάνωσης την ημερομηνία, κατά την οποία το Πρωτόκολλο θα τεθεί σε ισχύ.

Άρθρο 11

Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κοινοποιεί στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να καταχωρισθούν σύμφωνα με το άρθρο 102 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, πλήρεις πληροφορίες σχετικά με όλες τις επικυρώσεις, δηλώσεις και καταγγελίες που έχουν καταχωρισθεί από τον Γενικό Διευθυντή.

Άρθρο 12

Το αγγλικό και γαλλικό κείμενο του παρόντος Πρωτοκόλλου είναι εξίσου αυθεντικά.».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄

ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 47
Εξουσιοδοτική διάταξη

Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία εκδίδεται κατόπιν γνώμης του Συμβουλίου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (Σ.Υ.Α.Ε.), δύνανται να εξαιρεθούν, εν μέρει ή συνολικά, συγκεκριμένοι κλάδοι οικονομικής δραστηριότητας ή κατηγορίες εργαζομένων από την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας υπ’ αρ. 155, η οποία κυρώνεται με το άρθρο 44 του παρόντος, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 της Σύμβασης, για τις οποίες υπάρχουν ιδιαίτερες δυσκολίες εφαρμογής, όπως ιδίως: α) κατηγορίες εργαζομένων που εξαιρούνται από την εφαρμογή του Μέρους Α΄ του Βιβλίου Τρίτου του Κώδικα Εργατικού Δικαίου (π.δ. 62/2025, Α΄ 121) με το οποίο κωδικοποιήθηκε ο Κώδικας νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (ν. 3850/2010, Α’ 84), σύμφωνα με το άρθρο 492 αυτού, β) ένστολο προσωπικό, του οποίου οι δραστηριότητες παρουσιάζουν εγγενείς ιδιαιτερότητες και γ) κλάδοι που καλύπτονται από ειδικότερες διεθνείς συμβάσεις, όπως οι ναυτικοί.