Αρχική Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 4512/2018 (A΄ 5) για τη διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσειςΆρθρο 03 – Υπαγόμενες διαφορές

Άρθρο 03 – Υπαγόμενες διαφορές

Το άρθρο 180 του νόμου 4512/2018 αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 180
1. Στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, εκτός από τις διαφορές που αναφέρονται στο άρθρο 182 του παρόντος, μπορούν να υπαχθούν και οι αστικές και εμπορικές διαφορές ιδιωτικού δικαίου, υφιστάμενες ή μέλλουσες, μετά από έγγραφη συμφωνία των μερών, αν αυτά έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς, σύμφωνα με τι διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου (ρήτρα διαμεσολάβησης).
2. Η συμφωνία υπαγωγής της διαφοράς στη διαμεσολάβηση πρέπει να περιληφθεί στα πρακτικά του δικαστηρίου στη περίπτωση της παρ. 2 του άρθρου 181 του παρόντος. Η συμφωνία των μερών για υπαγωγή της διαφοράς τους στη διαδικασία της διαμεσολάβησης πρέπει να περιγράφει το αντικείμενο αυτής και διέπεται από τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου για τις συμβάσεις.»

Σχόλια
  • 13 Οκτωβρίου 2019, 18:28 | RESOLVE ΔΙΜΑΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ

    Είναι σημαντικό να καθίσταται σαφές ότι η συμφωνία υπαγωγής πρέπει να συνάπτεται ακόμα και αν υπάρχει προϋφιστάμενη συμβατική ρήτρα διαμεσολάβησης. Προτείνουμε να απαλειφθεί η παρένθεση (ρήτρα διαμεσολάβησης) και να προστεθεί στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 180 το εξής κείμενο: «…ουσιαστικού δικαίου. Η συμφωνία υπαγωγής στη διαμεσολάβηση συνάπτεται ακόμα και όταν τα μέρη είχαν συμπεριλάβει ρήτρα διαμεσολάβησης σε μεταξύ τους σύμβαση».

  • 12 Οκτωβρίου 2019, 15:48 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ

    Άρθρο 3ο
    α. Είναι θετικό που προβλέπεται η «ρήτρα διαμεσολάβησης» στο άρθρο 180.
    Η πρόβλεψη δυνατότητας να περιέχεται σε συμφωνίες των μερών «ρήτρα διαμεσολάβησης», δεν διορθώνει την κατάσταση που ίσχυε με τους προηγούμενους Νόμους. Εξ ορισμού η ρήτρα διαμεσολάβησης μπορεί να περιλαμβάνεται μόνο στην βασική σύμβαση (υποκείμενη) των μερών, κατά την υπογραφή της οποίας δεν έχει, ασφαλώς, προκύψει καμία διαφορά προς επίλυση, ώστε να μπορεί να περιγράφεται το αντικείμενο αυτής στην βασική σύμβαση, στην ρήτρα διαμεσολάβησης.
    Κατά συνέπεια, οποιοδήποτε από τα μέρη δεν τηρήσει την ρήτρα διαμεσολάβησης και προσφύγει απευθείας στο Δικαστήριο, το άλλο ή τα αλλά μέρη δεν μπορούν να εγείρουν ένσταση διαμεσολάβησης ούτε καν να προσάψουν σε εκείνον που αντιπαρέρχεται την ρήτρα διαμεσολάβησης με βάση τις διαταξεις του ουσιαστικού δικαίου για τις συμβάσεις, αφού το επιχείρημα του άλλου μέρους ότι δεν περιγράφεται στην ρήτρα το αντικείμενο της διαφοράς και ότι, ως εκ τούτου, δεν τον δεσμεύει, θα είναι καταλυτικό. Συνεπώς η ρήτρα διαμεσολάβησης στερείται ουσιαστικής και πρακτικής σημασίας, αφού η συμφωνία περί διαμεσολάβησης θα πρέπει να επαναλαμβάνεται μετά την επέλευση της διαφοράς αφήνοντας απόλυτα το περιθώριο σε εκείνο ή εκείνα τα μέρη, που δεν επιθυμούν ή δεν επιθυμούν πλέον την προσφυγή στην διαμεσολάβηση, να την αποφύγουν.

    β. Το θέμα έχει απασχολήσει έντονα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ, η οποία έχει, ήδη πολλές φορές, διατυπώσει προτάσεις για την τροποποίηση των σχετικών διατάξεων με τρόπο που να διασφαλίζει την δυνατότητα έγερσης ένστασης διαμεσολάβησης.
    Προτείνουμε και τώρα την προσθήκη, μετά το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 180, άλλου εδαφίου διατυπωμένου ως εξής:
    «Σε περίπτωση συμφωνίας των μερών περί́ υπαγωγής μελλοντικών διαφορών τους στην διαδικασία της Διαμεσολάβησης, η περιγραφή́ συγκεκριμένης διαφοράς, που προκύπτει μετά την σύναψη της πιο πάνω συμφωνίας, περιλαμβάνεται στην σύμβαση, που υπογράφεται μεταξύ του διαμεσολαβητή και των μερών πριν από την έναρξη της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης».

    γ. Τα ανωτέρω προϋποθέτουν την προσθήκη στον Νόμο διάταξης, με την οποία να προβλέπεται ρητά η υπογραφή́ συμφωνίας μεταξύ́ του διαμεσολαβητή́ και των μερών, πριν από́ την έναρξη της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης.

    Η διάταξη αυτή θα μπορούσε να προστεθεί́ ως παράγραφος (9) στο τέλος του σημερινού́ άρθρου 183 και να είναι διατυπωμένη ως εξής:
    «Εάν ο διαμεσολαβητής αποδεχθεί́ τον διορισμό του, υπογράφεται μεταξύ αυτού και των μερών συμφωνία, στην οποία περιλαμβάνεται περιγραφή της διαφοράς, που υποβάλλεται σε Διαμεσολάβηση, διατάξεις, που αφορούν ούσα προβλέπονται στις παραγράφους 2, 3, 4 και 5 του παρόντος άρθρου, στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 189, στις παραγράφους 1, 2, 3, 4 και 5 του άρθρου 190, στην παράγραφο 1 του άρθρου 191, στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 192, καθώς και διατάξεις σχετικά με την αμοιβή του διαμεσολαβητή».

    δ. Εάν υλοποιηθούν τα ανωτέρω προτεινόμενα, ένσταση Διαμεσολάβησης μπορεί να περιληφθεί ανεμπόδιστα στον Νόμο, με την προσθήκη ενός άρθρου με αριθμό́ 192Α (ή 193, οπότε θα πρέπει να αλλάξει η αρίθμηση των επομένων άρθρων του Νομού), η διατύπωση του οποίου θα μπορούσε να είναι η εξής:
    «Ρήτρα διαμεσολάβησης περιλαμβανομένη στην βασική σύμβαση των μερών ή συμφωνία τους συναπτόμενη αργότερα, περί́ υπαγωγής διάφορων τους σε σχέση με την βασική σύμβαση, το κύρος, την ερμηνεία, την εφαρμογή, την εκτέλεση της ή που πηγάζουν ή συνδέονται με οποιονδήποτε τρόπο με αυτήν, δίνει δικαίωμα σε κάθε μέρος να εγείρει ένσταση Διαμεσολάβησης, σε περίπτωση κατά την οποία οποιοδήποτε από τα μέρη προσφεύγει στην Δικαστική́ Διαδικασία χωρίς να εξαντλήσει την υποχρέωση υποβολής διαφοράς ή διαφορών αυτού του είδους σε διαδικασία διαμεσολάβησης. Οπότε το Δικαστήριο, ενώπιον του οποίου έχει αχθεί́ η διαφορά, αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης και την παραπέμπει σε Διαμεσολάβηση».

  • 12 Οκτωβρίου 2019, 11:44 | RESOLVE ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ

    Είναι σημαντικό να γίνεται σαφές ότι η έγγραφη συμφωνία των μερών απαιτείται για την υπαγωγή μιας διαφορά στη Διαμεσολάβηση ακόμα και αν προϋπάρχει συμβατική ρήτρα Διαμεσολάβησης. Επομένως προτείνουμε να φύγει η παρένθεση (ρήτρα διαμεσολάβησης) και η παράγραφος 1 του άρθρου 3 να συνεχειστεί ώς εξής:»…ουσιαστικού δικαίου. Η έγγραφη συμφωνία υπαγωγής συνάπτεπται ακόμα και όταν σε προγενέστερη συμφωνία των μερών είχε ενταχθεί ρήτρα Διαμεσολάβησης για τις μέλλουσες διαφορές τους»

  • 11 Οκτωβρίου 2019, 12:54 | Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας (Κέντρο Διαμεσολάβησης)

    H παρένθεση (ρήτρα διαμεσολάβησης) να μπει δίπλα στη λέξη μέλλουσες, ώστε να είναι διακριτή η δυνατότητα υπαγωγής είτε για υφιστάμενες διαφορές (με έγγραφη συμφωνία των μερών) είτε κατόπιν ρήτρας διαμεσολάβησης σε συμβατικό κείμενο για μελλοντικές διαφορές που τυχόν ανακύψουν από αυτό.

    Προτεινόμενο κείμενο: Στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, εκτός από τις διαφορές που αναφέρονται στο άρθρο 182 του παρόντος, μπορούν να υπαχθούν και οι αστικές και εμπορικές διαφορές ιδιωτικού δικαίου, υφιστάμενες ή μέλλουσες (ρήτρα διαμεσολάβησης), μετά από έγγραφη συμφωνία των μερών, αν αυτά έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς, σύμφωνα με τι διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου.

  • 10 Οκτωβρίου 2019, 14:28 | ΠΕΛΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝΑΚΗ

    Α. Να προστεθεί εδάφιο β’ στην παράγραφο 1

    «Η συμφωνία των μερών για υπαγωγή στη διαμεσολάβηση μελλοντικών διαφορών, που τυχόν προκύψουν από μεταξύ τους έννομη σχέση, έχει αυτοτελή χαρακτήρα σε σχέση με τη σύμβαση, στην οποία περιέχεται και η οποία περιγράφει τη βασική έννομη σχέση των μερών, και δημιουργεί δεσμευτική ενοχική υποχρέωση των μερών για προσφυγή στη διαμεσολάβηση, ως προαπαιτούμενο της προσφυγής τους στη δικαιοσύνη.»

    Β. Πρέπει να απαλειφθεί ως περιττός πλεονασμός η διάταξη της παρ. 2 εδ. α» («Η συμφωνία υπαγωγής της διαφοράς στη διαμεσολάβηση πρέπει να περιληφθεί στα πρακτικά του δικαστηρίου στη περίπτωση της παρ. 2 του άρθρου 181 του παρόντος.») αφού η σχετική υποχρέωση προβλέπεται ρητά στο αρ. 181 παρ. 2 εδ. β.

  • 8 Οκτωβρίου 2019, 13:10 | ΧΡΙΣΤΙΝΑ

    Πολύ λυπάμαι που η σημερινή κυβέρνηση προωθεί την υποχρεωτική διαμεσολάβηση ενώ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΆ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΝ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

  • 4 Οκτωβρίου 2019, 12:07 | Ανδρέας

    Η υποχρεωτική διαμεσολάβηση έχει κριθεί από τι διοικητική Ολομέλεια του ΑΠ ως αντισυνταγματική. Το παρόν σχέδιο νόμου αδιαφορεί πλήρως για τα πορίσματα της δικαιοσύνης και έρχεται να υπαγάγει σχεδόν όλες τις διαφορές στην υποχρεωτική διαμεσολάβηση.
    Προσοχή, κάτι που ίσως δεν έχουν καταλάβει αρκετοί, οι υποθέσεις της τακτικής μονομελούς και πολυμελούς θα προστεθούν σε όλες τις υποθέσεις, που προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος.
    Πλέον όλες οι υποθέσεις, πλην ειρηνοδικείου θα περνάν από την υποχρεωτική διαμεσολάβηση. Ο παρών νόμος διευρύνει το αντικείμενο της διαμεσολάβησης αγνοώντας δικαστές και δικηγορικούς συλλόγους. Αναμφισβήτητα πρόκειται για διατάξεις προς την λάθος κατεύθυνση, που ελπίζω να κριθούν αντισυνταγματικές.

  • 2 Οκτωβρίου 2019, 22:13 | Κώστας Δημητρίου

    Πρέπει να επαναδιατυπωθεί το άρθρο και να μην γίνεται αναφορά στο άρθρο 182 Ν. 4512/2018 .

    Να καθιερωθεί ως προαιρετική και όχι υποχρεωτική η διαμεσολάβηση για όλες τις ένδικες διαφορές. Με τον τρόπο που ορίζεται στην διάταξη καταργείται ο φυσικός δικαστής & δημιουργείται ένα στάδιο διαδικασίας που είναι δικαστικός χωρίς όμως να διενεργείται από τακτικό δικαστή.

    Σημειώνεται ότι με τον τρόπο αυτό περιορίζεται έως εξαφανίζεται το δικαίωμα να απολαμβάνει κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικαστικής προστασίας, καθώς μεταξύ των αναφερομένων ως υποχρεωτικών για διαμεσολάβηση διαφορών αναφέρονται:
    α) οι διαφορές μεταξύ συνιδιοκτητών και
    β) οι διαφορές που αφορούν τροχαία ατυχήματα (ιδίως υλικές ζημίες).

    ΑΙΔΩΣ Κ.Κ. ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΦΟΥ ΔΗΘΕΝ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΞΑΝΑΔΕΙΤΕ ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΆ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΙΔΙΕΣ ΚΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Σχόλια