ΑΡΘΡΟ 2 Αντικείμενο και οριοθέτηση

Ο νόμος αυτός:
1. Θεσπίζει τις γενικές διατάξεις που διευκολύνουν την άσκηση της ελευθερίας εγκατάστασης των παρόχων υπηρεσιών και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, διατηρώντας ταυτόχρονα υψηλό ποιοτικό επίπεδο υπηρεσιών.
2. Δεν αφορά την ελευθέρωση υπηρεσιών γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος οι οποίες επιφυλάσσονται αποκλειστικά σε δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς ούτε την ιδιωτικοποίηση δημόσιων φορέων παροχής υπηρεσιών.
3. Δεν αφορά την κατάργηση των μονοπωλίων παροχής υπηρεσιών ούτε θίγονται οι ενισχύσεις, τις οποίες χορηγούν οι Ελληνικές Αρχές (εφεξής: Αρχές) και οι οποίες διέπονται από τους κοινοτικούς και εθνικούς κανόνες ανταγωνισμού.
4. Δεν θίγει το δικαίωμα των αρχών να ορίζουν, σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, ποιες υπηρεσίες θεωρούνται γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος, πώς θα πρέπει να οργανώνονται και να χρηματοδοτούνται, τηρουμένων των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων, και σε ποιες ειδικές υποχρεώσεις θα πρέπει να υπόκεινται.
5. Δεν θίγει τα μέτρα που λαμβάνονται σε κοινοτικό ή εθνικό επίπεδο, με σκοπό την προστασία ή την προώθηση της πολιτιστικής και γλωσσικής πολυμορφίας ή του πλουραλισμού των μέσων μαζικής επικοινωνίας.
6. Δεν θίγει τις ισχύουσες διατάξεις της ποινικής νομοθεσίας. Ωστόσο, διατάξεις του ποινικού δικαίου, οι οποίες ρυθμίζουν ειδικά ή επηρεάζουν την πρόσβαση σε δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών ή την άσκησή τους δεν επιτρέπεται να εφαρμόζονται από τις Αρχές με τρόπο που να περιορίζουν την ελευθερία παροχής υπηρεσιών κατά παρέκκλιση των διατάξεων του παρόντος νόμου.
7. Δεν θίγει το εργατικό δίκαιο, ήτοι οποιαδήποτε νομική ή συμβατική διάταξη περί όρων απασχολήσεως ή όρων εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της υγείας και της ασφάλειας κατά την εργασία και περί των σχέσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων που εφαρμόζουν οι Αρχές, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο που σέβεται το κοινοτικό. Ο παρόν νόμος δεν θίγει τη νομοθεσία στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης.
8. Δεν θίγει την άσκηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων σύμφωνα με το Σύνταγμα και το κοινοτικό δίκαιο. Επίσης , δεν θίγει το δικαίωμα διαπραγμάτευσης, σύναψης και εφαρμογής συλλογικών συμβάσεων και το δικαίωμα εργατικών κινητοποιήσεων

  • 25 Φεβρουαρίου 2010, 10:39 | λογιστης

    Καλημέρα, θα ήθελα να μεταφέρω μία απορία μου χωρίς να θέλω να εκφέρω γνώμμη σε κάτι το οποίο δεν εχω τα απαραίτητα «προσόντα».Εστω ένας λογιστής απο Αγγλία ή απο άλλες χώρες που το συστημα εκπάιδευσης τους ειναι τελείως διαφορετικό απο το δικό μας, απόκτησε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στην αλλοδαπή απο σχολή μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και έρθει εδώ να εξασκήσει το επάγγελμα, θα έχουμε το εξής παράδοξο, αλλοδαπός θα εχει δικαίωμα ασκαησης επαγγέλματος και Ελληνας μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τα ίδια προσόντα δεν θα μπορεί.Ως γνωστό στην Ελλάδα ο όρος μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν υπάρχει, απλα χρησιμοποιειται για να προσδιορίσει την κατάρτιση για επαγγελματικές σχολές μετά το λύκειο.Πως θα το χειριστέιται κύριοι? θα εχουμε το φαινομενο διακρισης των ξένων έναντι των Ελληνων?