1. Κάθε πιστωτικό ίδρυμα υποχρεούται να στέλνει στο δικαιούχο αδρανούς κατάθεσης ειδοποίηση πριν τη συμπλήρωση του χρόνου παραγραφής, ενημερώνοντάς τον ότι, σε περίπτωση που δεν παρουσιάσει κίνηση ο λογαριασμός του, η κατάθεση θα παραγραφεί και θα περιέλθει στο Δημόσιο λόγω συμπλήρωσης 20ετίας. Συγκεκριμένα, με τη συμπλήρωση πέντε (5) ετών από την πραγματοποίηση της τελευταίας πραγματικής συναλλαγής, πρέπει να γίνεται η πρώτη ειδοποίηση του δικαιούχου και των τυχόν συνδικαιούχων του, όπως αυτοί εμφανίζονται στον τραπεζικό λογαριασμό. Η δεύτερη ειδοποίηση γίνεται με τη συμπλήρωση δέκα (10) ετών και η τελευταία με τη συμπλήρωση δέκα πέντε (15) ετών από την πραγματοποίηση της τελευταίας πραγματικής συναλλαγής. Η δεύτερη και η τρίτη ειδοποίηση αφορά σε δικαιούχους λογαριασμών υπολοίπου μεγαλύτερου των εκατό (100) ευρώ. Ταυτόχρονα, με την τρίτη ειδοποίηση ή την παρέλευση δεκαπενταετίας, τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται να δημιουργούν ειδικό αρχείο, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει τα στοιχεία όλων των λογαριασμών. Στο αρχείο αυτό θα έχουν πρόσβαση οι δικαιούχοι/συνδικαιούχοι και οι νόμιμοι κληρονόμοι τους. Το εν λόγω αρχείο θα οριστικοποιείται με τη συμπλήρωση είκοσι (20) ετών και θα είναι στη διάθεση των εποπτικών αρχών και δημόσιων ελεγκτικών θεσμών για πέντε (5) ακόμη χρόνια.
2. Το υπόλοιπο αδρανούς καταθετικού λογαριασμού παραγράφεται υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου μετά την παρέλευση εικοσαετίας. Η πίστωση των καταθέσεων με τόκους, καθώς και η κεφαλαιοποίησή τους, δεν συνιστούν συναλλαγή, κατά την έννοια του άρθρου 7 του παρόντος, και δεν διακόπτουν την παραγραφή.
3. Κάθε πιστωτικό ίδρυμα, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, οφείλει αμέσως μετά την παρέλευση του χρονικού ορίου της εικοσαετίας: α) να αποδίδει στο δημόσιο συγκεντρωτικά μέχρι το τέλος Απριλίου κάθε έτους τα υπόλοιπα των αδρανών καταθέσεων, πλέον αναλογούντων τόκων, καταθέτοντας στην Τράπεζα της Ελλάδος τα σχετικά ποσά σε ειδικό λογαριασμό, β) να ενημερώνει ταυτόχρονα την αρμόδια Διεύθυνση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον παρόντα νόμο, γ) να ενημερώνει τους δικαιούχους/κληρονόμους για το που έχουν μεταφερθεί τα σχετικά ποσά, μετά την παρέλευση της εικοσαετίας, εφόσον ερωτηθεί.
4. Τα ως άνω ποσά στο σύνολό τους θα καταγράφονται ως έσοδο στον ετήσιο Κρατικό Προϋπολογισμό σε ειδικό κωδικό. Ταυτόχρονα, το ισόποσο θα εγγράφεται ως δαπάνη σε ειδικούς κωδικούς και θα διατίθεται για τη στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στα θέματα υγείας, εκπαίδευσης και διά βίου μάθησης.
5. Τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται, μέσα στις προθεσμίες σύνταξης του Κρατικού Προϋπολογισμού, να ενημερώνουν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για το κατ΄ εκτίμηση ύψος των αδρανών καταθέσεων που θα μεταφέρουν στο Δημόσιο μέχρι τον Απρίλιο του επόμενου έτους, ώστε τα κονδύλια αυτά να συμπεριληφθούν στο Γενικό Προϋπολογισμό του επόμενου οικονομικού έτους.
6. Ο Υπουργός Οικονομικών με ειδική έκθεσή του ενημερώνει κάθε χρόνο τη Βουλή για το ύψος και τον τρόπο διάθεσης των σχετικών κεφαλαίων από αδρανείς καταθέσεις.
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
NΠΔΔ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Βαλτετσίου 42, Τ.Κ.: 106 81 Αθήνα FAX : 210 / 33.01.408
e-mail:chafartg@otenet.gr
Κύριοι της Κυβέρνησης
Για να υπηρετήσετε την «οικονομία σας» καταργείτε 25 συντάξεις το χρόνο, από τις 30 που δίνονται συνολικά στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων (ζωγράφων, γλυπτών, συγγραφέων, ποιητών, μουσουργών, συνθετών, λαϊκών καλλιτεχνών, κλπ 36 καλλιτεχνικών κλάδων) που αν και συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο με τη δημιουργία τους, αν και δώσανε όλη τους τη ζωή σε αυτό που λέτε εσείς «συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας», στον Πολιτισμό, τους καταδικάζετε στην απόλυτη ανέχεια, εφόσον είναι παντελώς ανασφάλιστοι οι περισσότεροι.
Ανέβηκε στη διαβούλευση κείμενο αλλαγής του νόμου 3075/2002, που είχε τροποποιηθεί με το νόμο 3620/2007, για τις «δια βίου συντάξεις», με το οποίο :
* Ο συνολικός Αριθμός συντάξεων περιορίζεται σε 5 από 30 ΣΥΝΟΛΙΚΆ και για τους 36 κλάδους.
* Τα όριο συνταξιοδότησης ανεβαίνει στο 67ο έτος αντί του 65ου.
* Το Ύψος της σύνταξης περιορίζεται στα 720 ευρώ. Αν ο συνταξιούχος έχει και δεύτερη, το άθροισμά τους δεν μπορεί να ξεπερνά τα 720 ευρώ.
* Καταργείται η μεταβίβαση μετά το θάνατο του καλλιτέχνη στη σύζυγο .
* Δύο Διοικητικοί υπάλληλοι του Υπ. Πολιτισμού και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους συμμετέχουν στην επιτροπή καλλιτεχνικής κρίσης με δικαίωμα ψήφου (!!!) (με την ρύθμιση του 2007, συμμετείχε μόνο ένας από το Υπ. Πολιτισμού).
* Δεν είναι πλέον «τιμητικές» αφού απαιτείται ο μέσος όρος εισοδήματος κατά τα 3 προηγούμενα της αίτησης οικονομικά έτη να είναι 8640 (από 25000 ευρώ που λέει ο ως τώρα ισχύων νόμος). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν θα μπορεί να παίρνει τη σύνταξη αν στοιχειωδώς τα προηγούμενα 3 χρόνια υποαπασχολείται ή εργάζεται, αφού πρέπει να αποδείξει ότι είναι άπορος.
* Επανέρχεται το να έχουν δηλώσει εισόδημα σε φορέα κύριας ασφάλισης ένα χρόνο πριν τα 67 ή 50 αντίστοιχα, με την ιδιότητα του καλλιτέχνη. Αυτό είναι καθαρά εισπρακτικό μέτρο αφού η καλλιτεχνική δράστηριότητα αποδεικνύεται από τον φάκελό τους προς κρίση και την εγγραφή τους στο ΕΕΤΕ.
* Οι Αιτήσεις που έχουν κριθεί και είναι στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους απονέμονται με τα νέα οικονομικά κριτήρια (εφόσον έχουν 8640 κατά μέσο όρο, έχουν δηλώσει εισόδημα τουλάχιστον ένα χρόνο σε φορέα κύριας ασφάλισης με την ιδιότητα του καλλιτέχνη, κλπ)
* Οι Συντάξεις που ήδη καταβάλλονται μειώνονται στα 720 ευρώ.
ΤΟ ΕΕΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΑΓΕΣ
Το ΕΕΤΕ, θα μιλούσε διαφορετικά για αυτές τις συντάξεις, εάν τόσα χρόνια είχε λυθεί το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό των καλλιτεχνών, ιδιαίτερα των δημιουργών. Θα συζητούσαμε σε άλλη βάση με ποιους άλλους τρόπους η Πολιτεία θα μπορούσε να τιμήσει τους καλλιτέχνες, για να αποδοθεί Τιμή. Όμως σήμερα αυτές οι συντάξεις είναι ο μοναδικός πόρος ζωής για τους δημιουργούς που είναι παντελώς ανασφάλιστοι.
… Κύριοι της Κυβέρνησης
Αν και σας έχουμε κατ’ επανάληψη βομβαρδίσει με προτάσεις ζητώντας την αλλαγή του νόμου για τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» και με το θέμα της καθολικής λύσης του ασφαλιστικού -συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνών, για το οποίο έχουμε κατ’ επανάληψη καταθέσει πρόταση νόμου, προχωρήσατε στην εκπόνηση σχεδίου νόμου χωρίς ούτε να τις λάβετε υπ’ όψιν σας, ούτε να μελετήσετε και να συζητήσετε το θέμα με το ΕΕΤΕ που βάσει του νόμου 1218/81 είναι ως ΝΠΔημοσίου Δικαίου φορέας σύμβουλος της Πολιτείας σε ζητήματα των Εικαστικών Τεχνών και των δημιουργών τους. Επαναφέρετε σήμερα διατάξεις που υπήρχαν στο παρελθόν, και το ίδιο το Υπ. Οικονομικών εισηγήθηκε το 2007 την αλλαγή τους γιατί ήταν έξω από την πραγματικότητα των τεχνών.
Η πρότασή μας είναι η εξής:
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
Για τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις»
Το Ε.Ε.Τ.Ε., ο φορέας των 5.500 περίπου εικαστικών καλλιτεχνών έχει συγκεκριμένες προτάσεις για σημεία του ν. 36 20 / 2007 τα οποία κατά τη γνώμη μας πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να λυθούν τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια.
Το συνταξιοδοτικό πρόβλημα των εικαστικών καλλιτεχνών εκκρεμεί για δεκαετίες.
Ο νόμος 36 20 / 2007 αρθρο 2, προβλέπει τη χορήγηση 30 συντάξεων για περισσότερους καλλιτεχνικούς κλάδους, από τους οποίους οι περισσότεροι – όσοι δηλαδή εργάζονται χωρίς εργοδότη– είναι παντελώς ανασφάλιστοι (εικαστικοί καλλιτέχνες, μουσικοσυνθέτες, μουσουργοί, λογοτέχνες, συγγραφείς, ποιητές, χορογράφοι και γενικώς δημιουργοί, που για αυτούς τόσο η πρόβλεψη για τη σύνταξη όσο και το βιβλιάριο υγείας που συνεπάγεται η σύνταξη, είναι ζήτημα επιβίωσης).
Το ΕΕΤΕ, θα μιλούσε διαφορετικά για αυτές τις συντάξεις, εάν τόσα χρόνια είχε λυθεί το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό των καλλιτεχνών, ιδιαίτερα των δημιουργών που είναι παντελώς ανασφάλιστοι. Θα συζητούσαμε σε άλλη βάση με ποιους τρόπους η πολιτεία θα μπορούσε να τιμήσει τους καλλιτέχνες, Θα μπορούσαν να βρεθούν άλλοι τρόποι για να αποδοθεί Τιμή. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ο νόμος 3620/11-12-2007 στην ουσία κατάργησε τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» των καλλιτεχνών, αφού ο αριθμός 30 για όλους τους κλάδους είναι εξαιρετικά μικρός (αναφέρω ότι το 1996 το πλαφόν για αυτές τις συντάξεις ήταν 100).
Oι λεγόμενες «τιμητικές» συντάξεις που έχει θεσμοθετήσει από παλιά η Πολιτεία είναι μέχρι σήμερα ο μοναδικός πόρος ζωής για τους ανασφάλιστους ηλικιωμένους εικαστικούς καλλιτέχνες, αφού χρόνια όλες οι Κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και η προηγούμενη της ΝΔ, αρνούνται την θέσπιση καθολικής λύσης του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού. Στην πρόταση λύσης του ασφαλιστικού που προτείνει το ΕΕΤΕ, αρνούνται την υποχρέωση του Κράτους (που εκμεταλλεύεται και κερδίζει από τα έργα τέχνης και μετά το θάνατο του δημιουργού) να συμμετέχει συνεισφέροντας στο «μερίδιο του εργοδότη» καθώς επίσης αρνούνται να θεσμοθετήσουν την συνεισφορά στο «μέρος του εργοδότη» όλων όσων εμπλέκονται στην διακίνηση των έργων τέχνης (εμπόρων, μεσαζόντων κλπ) και κερδίζουν από αυτά… Στην πρόταση του ΕΕΤΕ προβλέπονται και οι πόροι για την χρηματοδότηση του συστήματος που προτείνεται, έτσι ώστε όλοι οι εικαστικοί καλλιτέχνες, όπως και κάθε εργαζόμενος, να δικαιούνται αξιοπρεπή γεράματα
Όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, τόσο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και η Ν.Δ, στη λύση του ασφαλιστικού- συνταξιοδοτικού των εικαστικών αντιπρότειναν πάντα την αυτασφάλιση, πράγμα που ο κλάδος μας έχει επανειλημμένα απορρίψει, καθώς και έχει πετύχει με αγώνες από το 1997 νομοθετική ρύθμιση που εξαιρεί τους εικαστικούς από την υποχρεωτική «ασφάλιση» (αυτασφάλιση) στο ΤΕΒΕ (σημερινό ΟΑΕΕ) γιατί αυτό θα έβαζε ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην καλλιτεχνική δημιουργία αφού συνδέει την έννοια του καλλιτεχνικού εργαστηρίου και της έννοιας του καλλιτέχνη με την αγορά και αντιμετωπίζει την τέχνη ως εμπόρευμα.
Στο νόμο 36 20 / 2007 στο άρθρο 2, για τους καλλιτέχνες:
* προσδιορίζεται ότι ο αριθμός των συντάξεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 30 ετησίως για όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι συντάξεις ουσιαστικά έχουν καταργηθεί δεδομένου ότι καλλιτεχνικοί κλάδοι που αναφέρεται, υπερβαίνουν τους 35. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 2010 από τους 38 εικαστικούς συνταξιοδοτούνται μόνο οι 8 και οι άλλοι , αν και υπερήλικες, παραμένουν ανασφάλιστοι, ενώ ο αντίστοιχος νόμος 2435/2006 προέβλεπε 30 συντάξεις ετησίως μόνο για τους εικαστικούς και συνολικά ως 100 συντάξεις το χρόνο, αριθμό που αν μια χρονιά δεν εξεντλούνταν, το υπόλοιπο μεταφερόταν και συναθροίζονταν στης επόμενης χρονιάς. .
* το ύψος της σύνταξης έχει μειωθεί «στο 50% του μηνιαίου βασικού μισθού του 1ου μισθολογικού κλιμακίου της κατηγορίας ΠΕ, όπως ισχύει κάθε φορά για τους δημοσίους πολιτικούς υπαλλήλους» από 80% που ήταν με τον παλιότερο νόμο.
* Ο νόμος ορίζει ότι σε περίπτωση θανάτου του δικαιούχου η σύνταξη μεταβιβάζεται μόνο στον επιζώντα σύζυγο (εφόσον αυτός δεν λαμβάνει άλλη σύνταξη η δεν έχει εισόδημα μεγαλύτερο του κατώτατου ορίου σύνταξης του δημόσιου, όπως αυτό ισχύει κάθε φορά.) αφήνοντας από έξω τα τέκνα ακόμα κι αν αυτά είναι ανήλικα!!!! –έξω από κάθε αίσθημα δικαίου.
* εφόσον η αίτηση του ενδιαφερομένου για σύνταξη απορριφθεί από την επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού «λόγω μη προσφοράς διακεκριμένων υπηρεσιών οι ενδιαφερόμενοι δύνανται στην επανέλθουν με νέα αίτησή τους μετά από τρίαχρόνια» …. Τα 3 χρόνια είναι χρόνος αντικειμενικά απαγορευτικός σε αυτές τις προχωρημένες ηλικίες όπου ο κρινόμενος για πρώτη φορά πρέπει να είναι τουλάχιστον 66 ετών!!!. Δηλαδή, αν κάποιος αδικηθεί από την επιτροπή -με δεδομένο και τον απαγορευτικό αριθμό των συντάξεων και τα χρόνια που αναλωνονται στις απαιτούμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες και που είναι τουλάχιστον άλλα δύο- το πιθανότερο είναι να μην έχει πλέον το περιθώριο χρόνου για μια δικαιότερη κρίση.
* Δεν είναι σαφές στο νόμο ποιος αποφασίζει και με ποιο τρόπο, το πώς κατανέμονται οι συντάξεις στους διάφορους κλάδους. Υπάρχουν εφτά διορισμένα μέλη στην επιτροπή, αλλά για κάθε κλάδο η επιτροπή είναι εννεαμελής, με τη συμμετοχή δύο εκπροσώπων από τον κλάδο που κρίνεται. Δεν υπάρχει η πρόβλεψη από τον νόμο, με ποια κριτήρια ορίζεται το ποσοστό κατά κλάδο και με ποια διαδικασία. Τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που ξεπεράσει (από το σύνολο των επιτροπών) το άθροισμα των καλλιτεχνών που θα κριθούν ότι έχουν διακεκριμένο έργο τον συνολικό αριθμό. Πώς αποφασίζεται μεταξύ καλλιτεχνών με διακεκριμένο έργο, από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς κλάδους, το ποιος θα κοπεί.. Πως αποφασίζεται και από ποιόν το τι ποσοστό συντάξεων θα πάρει κάθε κλάδος..
* Η σύνθεση της επιτροπής κρίσης που προβλέπει ο νόμος έχει ως αποτέλεσμα να γίνονται μεγάλες αδικίες γιατί, οι 6 κριτές διορισμένοι από τον Υπουργό, και ο διοικητικός υπάλληλος που συμμετέχει με δικαίωμα ψήφου (!!!), δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να έχουν αντικειμενική εικόνα και γνώμη για τον κάθε καλλιτεχνικό χώρο. Πάντα οι εκπρόσωποι των καλλιτεχνικών κλάδων που κρίνονται και που γνωρίζουν τα θέματα, είναι μειοψηφία και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Θα πρέπει να υπάρξουν επιτροπές κατά κλάδο με εκπροσώπους μόνο Δημόσιων φορέων, και ΑΕΙ των
κρινόμενων χώρων, με την συμμετοχή πάντα των εκπροσώπων των συλλογικών φορέων του κάθε καλλιτεχνικού χώρου.
* Τελος, επειδή δημιουργούνται παρερμηνίες, θα πρέπει να ορισθεί στο νόμο ότι το πλαφόν των 25000,00 ευρώ για να δικαιούται ο καλλιτέχνης σύνταξη είναι ο μέσος όρος των ΚΑΘΑΡΩΝ του ΕΣΟΔΩΝ της τελευταίας ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ. Και αυτό τίθεται γιατί ένας ενεργός εικαστικός καλλιτέχνης –ο οποίος πρέπει να συνταξιοδοτηθεί γιατί δεν μπορεί σε μεγάλη ηλικία να παραμένει το ίδιο παραγωγικός- εάν αναλάβει κάποια στιγμή ένα μεγάλο καλλιτεχνικό έργο (και αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στη ζωή του πριν την ηλικία προς σύνταξη) εμφανίζει μεγάλα εισοδήματα στη φορολογική του δήλωση, τα οποία όμως δεν είναι πραγματικά γιατί, αφ’ ενός αυτό είναι το εισόδημα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του -και αυτό το αναγνωρίζει και η Εφορία η οποία δέχεται την κατάτμησή του σε 4 φορολογήσιμα χρόνια- αφ’ ετέρου δε, συμπεριλαβάνουν τα έξοδα που πραγματοποίησε ο καλλιτέχνης για την ολοκλήρωση του έργου (π.χ. υλικά, εργατικά, ΦΠΑ, χυτήρια, μεταφορές, αμοιβές σε αναγκαίους συνεργάτες κλπ).
Θεωρούμε ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος 36 20 / 2007, και να ορισθεί ικανός αριθμός συντάξεων-τουλάχιστον 120 ετησίως γαι όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους έως ότου δοθεί καθολική λύση στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό πρόβλημα των ανασφάλιστων καλλιτεχνικών κλάδων… Θεωρούμε ότι οι συντάξεις για τους καλλιτέχνες –μέλη του ΕΕΤΕ πρέπει να είναι ετησίως τουλάχιστον 35. Θεωρούμε αναγκαίο με νέο νόμο να διορθωθούν όλες οι αδυναμίες του ν. 36 20 / 2007, τις οποίες επισημαίνουμε παραπάνω, και οι οποίες κάνουν τον νόμο εν τέλει ανεφάρμοστο. Να μην μειωθεί η σύνταξη γιατί είναι ήδη μικρή. Θα έπρεπε να αυξηθεί στα 1200 ευρώ, αν η Πολιτεία θελει να τιμήσει το χώρο των Τεχνών.
Η λύση του ασφαλιστικού –συνταξιοδοτικού των εικαστικών αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας και ανθρώπινο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Η Πολιτεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζει την Τέχνη και τους ανθρώπους που την δημιουργούν, σαν αναλώσιμα και για βιτρίνα, αδιαφορώντας για τους όρους και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο καλλιτέχνης καλείται να δημιουργήσει, συνθήκες που τελικά πολλές φορές τον παροπλίζουν και τον καταργούν.…
Για το ΔΣ του ΕΕΤΕ
Η Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Εύα Μελά Δημήτρης Βάρβογλης
Θα σχολιασω την αποφαση του Ευρωπαικου Δικαστηριου Δικαιωματων του Ανθρωπου, που ειναι ΑΝΤΙΘΕΤΗ με τον υπο ψηφιση Νόμο, με ενα παραδειγμα
O πατερας μου εχει πεθανει πριν 35 χρονια, οταν ημουν 8 χρονων.
ΑΝ ειχε χρηματα σε τράπεζα, αλλα εγω δεν βρηκα το βιβλιαριο (τοτε δεν ηταν στις αμεσες προτερεότητες μου), τοτε τα χρηματα αυτα, μαζι με τους τοκους του μου ανοικουν και αποτελουν τμημα της περιουσίας μου την οποία σύμφωνα και με το άρθρο 17 του Ελληνικου Συντάγματος, το Ελληνικό Κράτος οφείλει να προστατέψει.
Αν στειλει στον «δικαιούχο αδρανούς κατάθεσης ειδοποίηση με απόδειξη» (που δεν θα τον βρει, αλλα ουτε και εγω θα το μαθω, δεδομενου οτι μενω πια σε άλλη διευθυνση), τοτε το Ελληνικο Κράτος θα ιδιοποιηθεί βασει του νομου αυτου, το τμημα αυτο της περιουσίας μου;
ΔΕΝ πιστευω οτι με τον τρόπο αυτο το κράτος εκπληρώνει την αποστολή του να προστατεψει την περιουσία μου. Ο νόμος αυτος, με τον τρόπο αυτο, θεωρω οτι ειναι αντισυνταγματικος.
Επειδή η Χώρα μας καταδικάστηκε πρόσφατα από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για κατάσχεση ποσού από αδρανή λογαριασμό και για παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της περιουσίας.
Επειδή εκδικάζοντας την προσφυγή τού γιου του αποβιώσαντος, με την οποία υποστηριζόταν ότι οι ελληνικές Αρχές κακώς είχαν κατάσχει το συγκεκριμένο ποσό, που βρίσκονταν σε αδρανή τραπεζικό λογαριασμό του πατέρα του, λόγω παρέλευσης 20ετίας.
Επειδή η συγκεκριμένη απόφαση μπορεί να ματαιώσει τα σχέδια της κυβέρνησης που φέρεται να θέλει να τακτοποιήσει τους αδρανείς λογαριασμούς, υπερ κοινωνικών σκοπών.
Επειδή με την επιχειρηματολογία του αρμόδιου Δικαστηρίου φέρεται να συμφώνησαν, με αποφάσεις τους, τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια συμπεριλαμβανομένου και του Αρείου Πάγου.
Επειδή εκδικάσθηκε η επίμαχη προσφυγή και το δικαστήριο έκρινε ένοχη την Ελλάδα, για παραβίαση του δικαιώματος στην προστασία της περιουσίας και την υποχρέωσε μάλιστα να καταβάλει στον ενάγοντα σημαντικότατο ποσό για υλική βλάβη.
Και αφού έλαβα υπόψη μου όλα τα ανωτέρω:
Προτείνω ανεπιφύλακτα, να ενσωματωθεί στο σώμα του παρόντος άρθρου περί της γενικότερης διαδικασίας των αδρανών καταθέσεων, το σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπογραμμίζοντας ότι, οι αρμόδιες Αρχές πρέπει να επιτύχουν στο καθήκον τους, αφού οφείλουν να προστατεύουν την περιουσία του κάθε πελάτη, υποχρεώνοντας την εκάστοτε τράπεζα να ειδοποιεί εγκαίρως τον πελάτη της, για τον κίνδυνο κατάσχεσης των χρημάτων του σε λογαριασμό, που είχε παραμείνει αδρανής για περισσότερα από 20 χρόνια και ταυτόχρονα να επισημανθεί ότι, επί της ουσίας ο κάθε λογαριασμός παραμένει αδρανής και δίχως συναλλαγές, τονίζοντας με έμφαση ότι δεν, αποτελεί συναλλαγή η πρόσθεση των τόκων στο αρχικό κεφάλαιο του εκάστοτε καταθέτη.
Θα πρέπει να πηγαίνουν στο δημόσιο, τα ποσά , αφού όμως θα πρέπει να ειδοποιηθούν οι ενδιαφερόμενοι ή οι κληρονόμοι τους, αν υπάρχουν.
Επίσης θα πρέπει να διερευνηθεί τι σημαίνει Δημόσιο. Κάποιο ταμείο;
Από κάποιο ποσό και πάνω θα πηγαίνει σε κάποια έργα; Θα πρέπει να νομοθετεί και να ελέγχεται αυτό το «δημόσιο».
ΑΡΘΡΟ 8: ΠΑΡΑΓΡ. 1: Κάθε πιστωτικό ίδρυμα υποχρεούται να στέλνει στο δικαιούχο αδρανούς κατάθεσης ειδοποίηση με απόδειξη ή συστημένη επιστολή ….