1. Η απαίτηση προηγούμενης διοικητικής αδείας για την άσκηση επαγγέλματος, πέραν εκείνων για τα οποία διαλαμβάνεται ρύθμιση στο Κεφάλαιο Β’ του παρόντος, όταν η χορήγηση της αδείας αυτής συναρτάται προς την, αντικειμενικώς διαπιστούμενη κατά δεσμία αρμοδιότητα, συνδρομή νομίμων προϋποθέσεων, παύει να ισχύει μετά πάροδο τεσσάρων (4) μηνών από την δημοσίευση του παρόντος. Από το χρονικό εκείνο σημείο, και με την επιφύλαξη των οριζομένων στο επόμενο εδάφιο, το επάγγελμα ασκείται ελευθέρως μετά πάροδο τριμήνου από την αναγγελία ενάρξεως ασκήσεώς του, συνοδευόμενη από τα νόμιμα δικαιολογητικά για την πιστοποίηση της συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων, στην κατά τις ισχύουσες στο χρονικό εκείνο σημείο διατάξεις αρμόδια προς αδειοδότηση διοικητική αρχή. Η αρχή αυτή δύναται, εντός τριών μηνών από την λήψη της αναγγελίας, να απαγορεύσει την άσκησή του επαγγέλματος, στην περίπτωση που δεν συγκεντρώνονται οι νόμιμες προϋποθέσεις προς τούτο ή δεν προκύπτει η συνδρομή τους από τα υποβληθέντα στοιχεία.
Έννομες συνέπειες που προβλέπονται στο νόμο επερχόμενες ή επιβαλλόμενες με διοικητική πράξη ή δικαστική απόφαση, στην περίπτωση ασκήσεως επαγγέλματος χωρίς τη λήψη της απαιτουμένης προς τούτο διοικητικής αδείας, νοούνται μετά πάροδο τεσσάρων (4) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος συναπτόμενες προς την έναρξη ασκήσεως επαγγέλματος χωρίς προηγούμενη αναγγελία περί τούτου στην αρμόδια διοικητική αρχή και επακόλουθη αναμονή επί τρίμηνο, καθώς και προς την άσκηση του επαγγέλματος παρά τη διατύπωση προς τούτο απαγορεύσεως από την αρμόδια διοικητική αρχή.
2. Με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού και του Υπουργού Οικονομικών εντός τεσσάρων (4) μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, είναι δυνατή η θέσπιση εξαιρέσεως ως προς ορισμένο επάγγελμα από τη διάταξη της προηγουμένης παραγράφου, αν η διατήρηση του νομικού καθεστώτος της προηγούμενης διοικητικής αδείας επιβάλλεται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, συνάμα δε πληρούνται προς τούτο οι προϋποθέσεις της αρχής της αναλογικότητας.
Όταν γνώρισα τους φαρμακοποιούς αγάπησα τους φορτηγατζήδες….
Βλέπω ελάχιστη τηλεόραση γιατί μου είναι πλέον απολύτως ξένη και αδιάφορη. Εκτός από τη Μπαρτσελόνα.
Όμως για λόγους στοιχειώδους συναντίληψης παρακολουθώ αν και σπανίως δελτία ειδήσεων. Για να αντιλαμβάνομαι κι εγώ δηλαδή την πραγματικότητα με την αφήγηση των πολλών, δηλαδή του Πρετεντέρη.
Τις τελευταίες ημέρες πέφτω πάνω σε ολοφυρόμενους φαρμακοποιούς. Που εξηγούν ότι πλήττονται, πως θα κλείσουν οι μισοί και θα αφανισθεί ο κλάδος, πως θα λείψουν οι απαράμιλλες φροντίδες τους από τους συνταξιούχους και ηλικιωμένους.
Έτσι σκέφθηκα να κάνω την αυτοκριτική μου που πριν λίγο καιρό τα είχα με τους φορτηγατζήδες, παλιότερα τους αγρότες ή τους συνδικαλιστές της κρατικής Ολυμπιακής.
Γιατί από όλους αυτούς οι φαρμακοποιοί είναι πιο μορφωμένοι , πιο εξοικειωμένοι με την καθημερινή έννοια του ανθρώπινου πόνου, πιο κοντά στην ανακούφιση την προσφορά, την ανθρωπιά. Εξ επαγγέλματος που λέμε, εξ ορισμού!!!
Όμως όταν τους ακους, ανατριχιάζεις από το συντεχνιασμό του λόγου τους, όλα τα παραπάνω έχουν χαθεί, κρύβονται κάτω από τον πανικό της μείωσης της ευπορίας τους.
Αποκαλύπτονται αδίστακτοι πωλητές φαρμάκων, έμποροι της ανακούφισης του πόνου, συμμέτοχοι ενεργοί για τόσα χρόνια του κλειστού κυκλώματος που δημιούργησε το αίσχος της πολυφαρμακίας. Απολαμβάνουν υπερκέρδη, από υπερβολικά νόμιμα ποσοστά (22% έως 35%) και πολλά άλλα αφανή και αδιαφανή, όπως παροχές φαρμακευτικών εταιριών και αποθηκών, αποδοχή και συντήρηση κυκλωμάτων υπερσυνταγογραφήσεων.
Το μόνο που ποιούν είναι κέρδη- όχι φάρμακα- ως μεγαλομπακάληδες του πόνου.
Δεν είναι φτωχοί οι φαρμακοποιοί. Θα ήταν π.χ. ενδιαφέρον να μάθουμε το μέσο όρο των φορολογικών τους δηλώσεων αν και χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει.
Δεν είναι ασυνείδητοι οι φαρμακοποιοί. Όχι όλοι. Έχουν όπως λέμε επίπεδο, κάποιο κύρος στην τοπική τους κοινωνία, ξέρουν τον κόσμο, τις κρυφές του αρρώστειες, τα πάθη του. Κι αν δεν συμπάσχουν συμπονούν. Και λειτουργούν και σαν πρωτοβάθμιο σύστημα περίθαλψης και κοινωνικής μέριμνας για τους υπερήλικες. Να πάρουν την πίεση, να ακούσουν το φόβο της μοναξιάς.
Τους έχει όμως αλλοτριώσει το εύκολο χρήμα, γουστάρουν ελεύθερη και πλούσια ζωή όπως άλλωστε πιθανόν όλοι μας στη θέση τους.
Τώρα που τους ζητούνται λίγα πράγματα, γιατί το επάγγελμα κατ ευφημισμό ανοίγει, χαραμάδες και μικρορωγμές επιχειρούνται, τώρα λοιπόν απεργούν βροντερά μέσα στο καταχείμωνο, σαν η τελευταία ασυνείδητη συντεχνία.
Έχουν δίκια; Μόνο ότι τους χρωστά το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία τεράστια ποσά. Είναι αλήθεια! Όμως αυτό είναι εδώ και χρόνια και μέρος του ρίσκου της δουλειάς τους, του εμπορίου τους με το κατοχυρωμένο-αν είναι δυνατόν- ποσοστό κέρδους, με τις προμήθειες υλικού υπερτιμολογημένου στα νοσοκομεία και όλα τα λοιπά.
Οι ίδιοι συμμετείχαν ενεργά και τυφλά στο να πριονίσουν το κλαδί που κάθονται, δηλαδή να χρεοκοπήσει το σύστημα υγείας. Η πίστωση ήταν μέρος της συναλλαγής τους με το Δημόσιο, κομμάτι της βρώμικης συμφωνίας. Δεν μπορούν λοιπόν να την επικαλούνται σαν άλλοθι, πρέπει να μιλήσουν και για τα υπόλοιπα.
Θα ήθελα να απεργούν για όλα. Για να γίνουν φαρμακοποιοί. Για να μη χρειάζομαι δύο χάπια και να υποχρεώνομαι να αγοράσω συσκευασμένα δώδεκα. Για να γυρίζουν πίσω και καμιά συνταγή πανάκριβων φαρμάκων προφανώς αχρείαστων για τον παθόντα, όταν υπάρχουν φτηνότερα ομόλογα.
Θα ήθελα να πουν με τη συνείδηση της κοινωνικής τους θέσης, ότι ναι κι αν «μαζί τα φάγαμε» τώρα αλλάζουμε. Όχι από ενοχές, αλλά από συναίσθηση ευθύνης γιατί εδώ ζούμε και τα παιδιά μας θα ζήσουν εδώ και κάτι πρέπει να βρουν για τον τόπο και την ψυχή τους, τις αξίες και την αξιοπρέπειά τους, κάτι πάνω και πέρα από την κληρονομική άδεια εμπορίας φαρμάκων και εκμετάλλευσης ανθρώπων.
Τους ακούω στην τηλεόραση και ειλικρινά διαφοροποιώ τη θέση μου. Αν οι φαρμακοποιοί για τόσα λίγα, ήπια και προφανή που τους ζητούνται φέρονται σαν τόσο άγρια συντεχνία, ανάλγητα και υστερικά, τότε σε τι μας φταίνε οι φορτηγατζήδες, αγράμματοι και μεροκαματιάρηδες, οι αγρότες του πάλαι ποτέ κάμπου, ακόμη και οι χλιδάτοι και αμετανόητοι τέως πιλότοι της Ολυμπιακής;
Και έπονται ολοφυρόμενα για την αδικία που τους περιμένει τα μεγάλα συνάφια, δικηγόροι, μηχανικοί, και οι πλέον σαράφηδες οι συμβολαιογράφοι. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ακόμη στο απυρόβλητο.
Θα γίνει ποτέ η Ελλάδα κάτι παραπάνω από άθροισμα αχόρταγων συντεχνιών;
Οι τηλεοπτικοί «ήρωες» των τελευταίων ημερών είναι οι φαρμακοποιοί.
Ωρύονται όλη τη μέρα στα τηλεοπτικά δίκτυα, φωνάζουν ότι πλήττονται, υποστηρίζουν ότι με το άνοιγμα του επαγγέλματος θα χαθούν τα μικρά φαρμακεία, αλλά το χειρότερο είναι ότι τα κλείνουν επιδεικτικά οι ίδιοι, αφήνοντας καταχείμωνο, σε εποχή έξαρσης των ιώσεων και της γρίπης, τον κόσμο εκτεθειμένο να τουρτουρίζει σε ατέλειωτες ουρές, για το απλούστερο αντιβιοτικό ή αναλγητικό.
Και δεν φθάνει αυτό, απαιτούν από τους ασφαλισμένους να πληρώνουν το ακριβές αντίτιμο των φαρμάκων και να εισπράττουν εκείνοι από τα Ταμεία τους την προσφερόμενη κάλυψη. Και βεβαίως επιμένουν στις κινητοποιήσεις τους, τις κλιμακώνουν ερχόμενοι σε πλήρη αντίθεση με την κοινωνία.
Η στάση τους είναι απολύτως συντεχνιακή, το βιλαέτι τους θέλουν να κρατήσουν, δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο και βεβαίως δεν αναγνωρίζουν το απλούστερο, ότι τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν συστηματικά και οργανωμένα στη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων.
Αποδεδειγμένα πια η μεγάλη μάζα των φαρμακοποιών είχε ρόλο στην προκλητική υπερκατανάλωση φαρμάκων, συνεργάστηκε αρμονικά με τους υπερσυνταγογράφους γιατρούς, απήλαυσε προμήθειες και άλλες παροχές από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες και τους εγχώριους αντιπροσώπους και βεβαίως αισχροκερδούσε με ένα αγαθό κοινωνικό που συνδέεται με την υγεία του ελληνικού λαού.
Θα περίμενε κανείς από έναν κλάδο κατά κοινή ομολογία πλούσιο, που επί δεκαετίες απήλαυσε εισοδήματα, να κατανοήσει τις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας, να σεβασθεί τις θυσίες όλων των άλλων και ιδιαιτέρως των ασθενέστερων τάξεων και έστω να κατεβάσει τον πήχη των διεκδικήσεων.
Είναι μορφωμένοι άνθρωποι οι φαρμακοποιοί, έχουν τη γνώση, είναι σε θέση να αξιολογήσουν την κατάσταση και τη θέση της χώρας, οι ίδιοι λογικά θα έπρεπε να συνδράμουν τον ελληνικό λαό, αντί να του επιτίθενται με συντεχνιακό πάθος.
Ισως δεν το αντιλαμβάνονται, αλλά προκαλούν αλγεινή εντύπωση οι εκπρόσωποί τους.
Εκείνος ο ηγέτης του κλάδου στον Πειραιά, που υιοθέτησε την πιο σκληρή γραμμή και χτυπιέται υπερασπιζόμενος τα «δίκαια» του σιναφιού, που υποτίθεται απειλείται από την απελευθέρωση του κλειστού και προστατευμένου κατά γενική ομολογία επαγγέλματος, είχε πριν από λίγα χρόνια διατελέσει υποδιοικητής του ΙΚΑ, χωρίς να έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του ότι μπορεί να υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδιότητα του φαρμακοποιού και του υποδιοικητή του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού της χώρας. Οφείλουν οι φαρμακοποιοί πιο ώριμη στάση από τους εκπροσώπους τους. Ο συντεχνιασμός δεν ταιριάζει σε επιστήμονες που παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες. Ισως να ταιριάζει στους μεταφορείς, αλλά υποθέτουμε ότι θα εξοργισθούν αν κανείς τους πει φορτηγατζήδες.
Αγαπητοί Κύριοι,
Μελετώντας το συγκεκριμένο άρθρο, ως γεωτεχνικός-γεωπόνος εγγεγραμμένος στο Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΓΕΩΤ.Ε.Ε.) και κάτοχος αντίστοιχης άδειας άσκησης επαγγέλματος εκδιδομένης από το εν λόγω Επιμελητήριο, θα ήθελα να δηλώσω ότι ΔΙΑΦΩΝΩ με τον τρόπο που αυτό συντάχθηκε.
Το επάγγελμα του γεωτεχνικού ασκείται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1474/1984 και κυρίως του Π.Δ. 344/2000 (ΦΕΚ 297/Α) από τους γεωπόνους, δασολόγους, κτηνιάτρους, γεωλόγους και ιχθυολόγους, που είναι τακτικά μέλη του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. και διαθέτουν Αδεια Ασκησης Επαγγέλματος.
Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Π.Δ. 344/2000, οι γεωτεχνικοί είναι πτυχιούχοι Σχολών Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Α.Ε.Ι).
Αυτή είναι και η μόνη απαίτηση που απαιτείται για να είναι αλλά και να χαρακτηρίζεται κάποιος ως γεωτεχνικός και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αδικαιολόγητη όπως αναφέρει το συγκεκριμένου άρθρο.
Ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο με τον οποίο συντάσσεται ένα άρθρο σαν το παραπάνω όπου συλλήβδην τα επαγγέλματα που διαθέτουν άδεια χαρακτηρίζονται κλειστά ή εντάσσονται όλα ως τέτοια με βάση τη λογική «τα χλωρά μαζί με τα ξερά».
Το επάγγελμα του γεωτεχνικού δεν είναι κλειστό εκτός και αν πρέπει να ανοίξει για κάποιους και να επανέλθουμε στην εποχή του «είσαι ότι δηλώσεις» και είτε να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα άλλων επαγγελματικών κλάδων, είτε απλά να δημιουργηθεί σύγχυση και ρήξη με τους απόφοιτους συναφών τεχνολογικών σχολών μια και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει το αυτονόητο δηλαδή να ορίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των τεχνολόγων αλλά προτιμά να τους φέρνει σε αντιπαράθεση με εκείνους των Α.Ε.Ι.
Απελευθέρωση δε σημαίνει ισοπέδωση με την κατάργηση όλων των δεσμεύσεων, πραγματικών και υποτιθέμενων, αλλά αντίθετα ύπαρξη ορίων που εξασφαλίζουν την άσκηση του γεωτεχνικού επαγγέλματος με γνώμονα την προστασία του κοινωνικού συνόλου και του περιβάλλοντος.
Επισημαίνεται ότι κατά την άσκηση των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων, όλοι οι γεωτεχνικοί θα πρέπει να τηρούν τις αρχές του Kώδικα Επαγγελματικής Δεοντολογίας, ενώ αν υποπέσουν σε πειθαρχικά παραπτώματα, όπως αυτά περιγράφονται στην παρ. 2 του άρθρου 16 του Ν. 1474/1984, εφαρμόζονται οι διατάξεις του Πειθαρχικού Κανονισμού του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. Φυσικά, όλα αυτά παύουν να ισχύουν αφού πλέον τόσο το Επιμελητήριο όσο και κανένας άλλος φορέας δε θα μπορεί να ασκεί έλεγχο.
Επιπλέον, η δεύτερη παράγραφος που κάνει λόγο για «προεδρικό διάταγμα που θα εκδίδεται με πρόταση του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού και του Υπουργού Οικονομικών εντός τεσσάρων (4) μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, σε περίπτωση εξαιρέσεως ως προς ορισμένο επάγγελμα από τη διάταξη της προηγουμένης παραγράφου, αν η διατήρηση του νομικού καθεστώτος της προηγούμενης διοικητικής αδείας επιβάλλεται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος» επιβεβαιώνει τη λογική «τα χλωρά μαζί με τα ξερά» .
ΔΗΛΑΔΉ φτου κι απ’ την αρχή για νέο Π.Δ – λες και δεν υπάρχει ήδη – ή αλλιώς σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Λόγω των παραπάνω αιτούμαι είτε την επανασύνταξη του συγκεκριμένου άρθρου είτε την ρητή εξαίρεση αυτού για τους γεωτεχνικούς.
Με τιμή,
Φοίβος Νικολάου.
Γιατί να μην μπορούν οι δικηγόροι να συντάξουν και συμβόλαια?
Με τους δικαστικούς επιμελητές, τους οποίους ουσιαστικά πληρώνουν οι δικηγόροι τι θα γίνει? Στις τελευταίες εξετάσεις επετράπει η είσοδος μόνο πέντε(5) υποψήφιων!!! δικαστικών επιμελητών!!!
Οι απόψεις των Δικηγορικών Συλλόγων που είναι???
Οι διάφοροι επιστημονικοί σύλλογοι, θα έπρεπε να συμβάλλουν στην επιμόρφωση των μελων τους, στην ανάπτυξη της επιστήμης και αντίθετα έχουν δημιουργήσει σε πολλές περιπτώσεις καθεστωτικές καταστάσεις. Ας θεσμοθετηθεί ο συγκεκριμένος αριθμός θητειών στα διάφορα όργανα.
Η κληρονομικότητα και οι συντεχνίες στην Ελλάδα ζουν και βασιλεύουν..
Μέχρι και σήμερα φαινόταν αδιανόητο πως, τώρα που χρεοκοπούμε και οικονομικά, θα είμαστε σε θέση να διαπραγματευόμαστε. Κι όμως για να δείτε τη «δύναμη» που μπορεί να έχει αυτή η μικρή η χώρα μπροστά στα παγκόσμια μεγαθήρια, σας παραθέτω το εξής παράδειγμα. Είναι βέβαιο πως κανείς απλός πολίτης (πέραν τον άμεσα ενδιαφερομένων), δεν πρόσεξε πως σε δύο εκδόσεις του μνημονίου ήμασταν παθητικοί και τώρα είμαστε ενεργητικοί. Τι εννοώ;
Στις πρώτες δύο εκδόσεις του μνημονίου το επάγγελμα του φαρμακοποιού θα άνοιγε με άρση των περιορισμών του αριθμού των φαρμακείων και του ελάχιστου περιθωρίου κέρδους τους. (σελ. 26, μνημόνιο v.2 Αύγουστος)
Στην τελευταία έκδοση του μνημονίου οι κάποιοι κατάφεραν να…
ανοίξει το επάγγελμα όπως θέλουν, δηλαδή μόνο ως εξής: με πιο ευέλικτα ωράρια και με μείωση του περιθωρίου κέρδους τους. (σελ. 30, μνημόνιο v.3 Νοέμβριος)
Κοινώς άνοιγμα γιοκ. Κανένας νέος πτυχιούχος φαρμακοποιός, να μην έχει πρόσβαση στο επάγγελμα. Μόνο στη μαύρη αγορά οι άδειες ακόμη και τώρα που μιλάμε.
Και ενόσω κάποιοι ταλαίπωροι πολίτες (συμπεριλαμβανομένων και πολλών επιστημόνων με PhD και μεταδιδακτορικά παρακαλώ) δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα προς το ζην,(γιατί λεφτά μπορεί να υπάρχουν, απλά δουλειές δεν έχει), κάποιοι επιμένουν να διατηρούν και να υποθάλπουν τη σαπίλα σε αυτό το κράτος . Γιατί κακά τα ψέματα, όλο και κάτι καλό θα γινόταν με το μνημόνιο.
Τι θα γίνει τελικά; Μα το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα κάνει ότι ακριβώς καταλαβαίνει. Δηλαδή ούτε ακριβώς όσα λέει το μνημόνιο, ούτε όμως και ότι δεν συμφέρει.
Προφάσεις αρκετές. Θες «προάσπιση της δημόσιας υγείας», θες «κατά παραχώρηση δημόσιο λειτούργημα» (βλ. συμβολαιογράφους), θες «ορθολογική κατανομή», θες «κάθε νέο φαρμακείο αυξάνει τη δαπάνη» και ότι άλλο νομικοειδές, αναπόδεικτο και ψευτοαληθοφανές κατεβάσει η κούτρα (βλ. γκλάβα) τους.
Η ουσία είναι μία.
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση ούτε με μνημόνια ούτε και χωρίς, να γίνουμε άνθρωποι. Είμαστε ότι καταντήσαμε, δηλαδή ανάξια και ανήθικα παρακμιακά υπόλοιπα ενός ένδοξου και υπερήφανου λαού που κάποτε πέρασε από αυτό τον πλανήτη. Και για να είμαι πιο ευγενής: είμαστε σκλάβοι της κληρονομιάς μας.
Και αν σε κάποιο νομοθέτη, αν σε κάποιο εισαγγελέα, αν σε κάποιο πολιτικό, αν σε κάποιο με πραγματική εξουσία έχει μείνει έστω και ίχνος dna από αυτό που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα, τότε θα κάνουνε αυτεπάγγελτα τη δουλειά τους.
Tον Λουράντο και την συντεχνια του τους ενδιαφερει να μην πουλαει ο γιος του μπακαλη και του χασαπη φαρμακα!!! Μαλλον δεν μπορουν να δεχτουν οτι ο γιος του μπακαλη και του χασαπη εγινε φαρμακοποιος επειδη το αξιζε…. Και να ειστε σιγουροι «κυριοι» οτι κανεις απο εσας δεν μπορει να τους παρει το δικαιωμα να πουλουν κ αυτοι φαρμακα!!!!!! Ειδικα εσεις!!!!!!!!!!!! Ξεχνατε οτι απο τον μπακαλη και τον χασαπη ζειτε εσεις και τα τεκνα σας!!!
να σταματήσετε το κληρονομικό δικαίωμα που έχουν οι φαρμακοποιοί να μεταβιβάζουν τις άδειες στα παιδιά τους.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ.
ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ-ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΑΔΕΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ. ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ. ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΙ ΚΙΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΛΙΚΕΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΙΩΝ.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποδέχεται τους γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς περιορισμούς, ωστόσο ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, το Συμβούλιο της Επικρατείας, με απόφασή του (3665/2005) χαρακτήρισε τους περιορισμούς αυτούς ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ. Δηλαδή είναι ΕΝΑΝΤΙΑ στο Σύνταγμα της Ελλάδας και επομένως ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ.
Καμια Ευρωπαϊκή αποδοχή, δεν είναι υπεράνω του Ελληνικού Συντάγματος και των αποφάσεων του ανώτερου δικαστηρίου της Ελλάδας που είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ας σταματήσουν λοιπόν να επικαλούνται τις αποφάσεις C-570/07 και C-571/07, όσοι επιθυμούν να παραμείνει το επάγγελμα κλειστό και ας καταργήσει επιτέλους η Ελληνική κυβέρνηση τον αντισυνταγματικό αυτό περιορισμό, όπως είχε προτείνει και ο σημερινός Υπουργός Εθνικής Αμυνας και συνταγματολόγος κ. Βενιζέλος, σε ομιλία του στη βουλή για το συγκεκριμένο ζήτημα, όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τη νέα γενιά, φοβούνται μην χάσουν κανένα πελατάκι, γιατί έτσι ακριβώς μας θεωρούν. Ήρθε η ώρα να καταρρεύσουν οι μεσαιωνικοί περιορισμοί, ο απαράδεκτος «θεσμός» της κληρονομικής μεταβίβασης των αδειών, ο εξαναγκασμός νέων πτυχιούχων για αγορά άδεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Πρέπει επιτέλους να ανοίξουν ΟΛΑ τα κλειστά επαγγέλματα, που κρατούν δέσμιο το ΥΓΙΕΣΤΕΡΟ κομμάτι της κοινωνίας μας
Φίλε Γιαννάκη, εύχομαι τα καλύτερα για εσένα και τον (μ)μπα(μ)μπά σου. Ποιός σου είπε ότι με την πλήρη απελευθέρωση του φαρμακευτικού επαγγέλματος 8α κλείσει το Φαρμακείο στο χωριό σου; Αντίθετα, θα ανοίξει και άλλο Φαρμακείο, ώστε αν ανέβει… η πίεση… και στον (μ)μπα(μ)μπά ενός άλλου Γιαννάκη… όπως εσύ, να υπάρχουν πολλά Φαρμακεία να του προσφέρουν ότι χρειάζεται. Επομένως μη φοβάσαι, το πλήρες «άνοιγμα» του φαρμακευτικού επαγγέλματος μόνο καλό θα κάνει στο χωριό σου και τα λεφτά δεν θα πάνε όλα στο μοναδικό Φαρμακείο της περιοχής, που μάλλον είνια δικό σου πονηρούλη… Γιαννάκη… ή κάποιου συγγενικού ή φιλικού προσώπου σου.
Γελοιότητες από βολεμένους… Φαρμακοποιούς με Φαρμακείο, οι οποίοι λογικό είναι αν μην θέλουν να μειώσον τα κέρδη τους και έτσι τρέφουν ένα απίστευτο μίσος για όλους τους άλλους Φαρμακοποιούς που λόγω… Λοβέρδου… και παλιάς φαρμακοσυντεχνίας… δεν μπορούν να ανοίξουν το δικό τους Φαρμακείο.
Αφιερομένα:
> http://www.youtube.com/watch?v=rVeY-kKAZ34
> http://www.youtube.com/watch?v=vJKHwCXEqDw&feature=related
Κατάγομαι από ένα μικρό χωρίό 800 κατοίκων στην
κεντρική Μακεδονία. Πριν από δύο μήνες ο πατέρας μου
ανέβασε ξαφνικά το βράδυ ψηλή πίεση. Αν δεν ήταν
ο φαρμακοποιός του χωριού να δώσει τις πρώτες βοήθειες
ο πατέρας μου θα πάθαινε έμφραγμα όπως ειπαν οι γιατροί.
Η κοινότητα μας δεν λειτουργεί πια λόγω καποδίστρια. Ο συναιτερισμός οδηγήθηκε σε κλείσιμο. Έχουμε αγροτικό γιατρό μια φορά
τη βδομάδα και όχι πάντα.
Γιατί πρέπει να κλείσει ΚΑΙ το φαρμακείο;
Άντε μπράβο, μήπως και καταργηθούν κάποιες συντεχνίες. Οι φαρμακοποιοί που απεργούν δεν αναφέρονται ρητά όπως τα άλλα επαγγέλματα στα επόμενα άρθρα. Μήπως εξαιρούνται;
Δεν μου αρέσουν καθόλου οι δυνατότητες εξαιρέσεων που θεσπίζονται στην τελευταία παράγραφο των άρθρων 2 και 3. Μήπως είναι «παράθυρα» για την εξυπηρέτηση κάποιων συνεχνιών που είναι σε θέση να ασκούν μεγάλες πιέσεις; Έχω τη γνώμη ότι πρέπει να διαγραφούν.
Να καταργηθούν τώρα όλα τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά όρια για την ίδρυση και τη λειτουργία νέων Φαρμακείων από νέους Φαρμακοποιούς, είναι παράνομα και αντισυνταγματικά.
Να γίνει πλήρης η απελευθέρωση του φαρμακευτικού επαγγέλματος για την είσοδο νέων Φαρμακοποιών στον κλάδο. Έλεος με τις συντεχνίες. Ντροπή. Το «άνοιγμα» που λέει ο κύριος… Λοβέρδος για τα Φαρμακεία είναι «γιαλαντζί», υπάρχουν και πάλι οι ίδιοι παράνομοι και αντισυνταγματικοί περιορισμοί. Έλεος. Πάρτε θέση κ. Παπακωνσταντίνου γιατί ο κ. Λοβέρδος μας κοροϊδεύει ψυχρά με το δήθεν «άνοιγμα» του φαρμακευτικού επαγγέλματος. Έλεος. Ντροπή.
Είμαι διδάκτωρ αρχαιολογίας, κάτοχος μεταπτυχιακού μουσειολογίας.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ πρέπει να πάω στη σχολή ξεναγών επί 2,5 ΕΤΗ ώστε να γίνω ξεναγός;
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΡΑ!!
Δεν έχει σημασία πως το ονομάζει και ποιός το ονομάζει. Σημασία είναι τι είναι.
Ενημερωτικά σας λέω ότι έχει δημιουργηθεί με νόμο, ειναι Ν.Π.Δ.Δ. ανήκει και εποπτευετε από το αντίστοιχο υπουργείο (Πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ). Τα οικονομικά του όλα περνάνε από τον επίτροπο του ελεγκτικού συνεδρίου, αφού λειτουργεί με το δημόσιο οικονομικό σύστημα. Για τους υπαλλήλους του ισχύει ο δημοσιουπαλληλικός κώδικας. Σύμβουλεύει το κράτος σε κάθε νομοσχέδιο, μελέτη. Καταθέτει πρότάσεις από μόνο του και γενικά συνδράμει το κράτος σε τεχνικά Θέματα. Έχει αιρετή διοίκηση όπως η τοπική αυτοδιοίκηση.
Τα ίδια που ανέφερα ισχύουν για όλα τα επιμελητήρια. Το ΓΕΩΤΕΕ ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων το Οικονομικό Επιμελητήριο στο Υπουργείο Οικονομικών. Το ίδιο και τα άλλα επιμελητήρια.
Από τα λίγα που ανάφερα παραπάνω προκύπτει άμεσα ότι τα επιμελητήρια είναι δημόσιοι φορείς και σαν δημόσιοι φορείς πρέπει να είναι αυτοί που θα εκδίδουν χωρίς περιορισμούς (σύμφωνα με την φιλοσοφία του νομοσχεδίου) τις άδειες εξάσκησης επαγγέλματος ασκώντας έλεγχο επαγγελματικής δεοντολογίας στα μέλη του. Για να μην καταντήσει η αγορά ξέφραγο αμπέλι. Απελευθέρωση δεν σημαίνει ασυδοσία γιατι η ασυδοσία φέρνει διαφθορά, φοροδιαφυγή και διαπλοκή.
Η τελευταία απόφαση της επιτροπής ανταγωνισμού ονομάζει το ΤΕΕ ένωση επιχειρήσεων.
Το ΤΕΕ και το ΓΕΩΤΕΕ και τα άλλα επιμελητήρια ειναι επιστημονικοί φορείς και οι θεσμοθετημένοι σύμβουλοι της πολιτείας σε θέματα των τομέων τους και όχι συνδικαλιστικες οργανώσεις όπως είναι οι σύλλογοι. Μάλλον τα έχεις μπερδεμένα.
Αν θέλουμε μητρώα και ελέγχους να γίνονται μόνο απο το κράτος και όχι απο τις συνδικαλιστικές ενώσεις.
Ασυδοσία υπάρχει όταν δεν υπάρχει έλεγχος, και χωρίς άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, δεν μπορεί να υπάρχει κανένα μητρώο και κανένας έλεγχος. Εκτός και αν βολεύει σε κάποιους όλα να είναι ξέφραγο αμπέλι για να κάνουν τις δουλειες του μέσα στην διαπλοκή και στην διαφθορα.
Tην επιστημονική επάρκεια για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος δεν πρέπει να την καθορίζουν συνδικαλιστικές ενώσεις (ΤΕΕ, ΓΕΩΤ.Ε.Ε. κ.λ.π.) Η επιστημονική επάρκεια είναι δεδομένη από τα χρόνια σπουδών και τις συνεχείς εξετάσεις για την απόκτηση του πτυχίου.
ασυδοσια επερχεται μονον με την [ διαφθορα – διαπλοκη – συντεχνιακη αντιληψη ]που υπαρχει εως κ τωρα που εμεις ακομα το σηζηταμε.
ως ποτε.?
ευχαριστω.
Για την περίπτωση των φαρμακοποιών το άνοιγμα του επαγγέλματος (deregulation) πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο εμπεριστατωμένης μελέτης με μικρο-οικονομικά κριτήρια όπως οικονομίες κλίμακας και οικονομίες προθέσεων. Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουν διερευνηθεί εις βάθος οι παράμετροι που αναπτύχθηκαν και συμπεριελήφθησαν σε μελέτη κατά παραγγελία της ΕΕ. Οι επαγγελματίες φαρμακοποιοί τελούν εν συγχύσει για τις προθέσεις της κυβερνήσεως μέσα σε ένα περιβάλλον που προσδιορίζεται από τις αρχές της ανοιχτής αγοράς καθώς επίσης και
οι προτάσεις του αρμόδιου Υπουργείου στερούνται επιχειρημάτων που θα συνδέσουν την ταύτιση του νομοσχεδίου με τον κορμό των αποδεκτών από την Ευρωπαϊκή Ένωση εισηγήσεων.Στη διάθεση του Υπουργού για περισσότερες διευκρινήσεις.
Εντάξει να γίνει η απελευθέρωση αλλά να μην υπάρχει και η πλήρης ασυδοσία στην αγορά.
Να μπορείς να αποδείξεις τι είσαι έχοντας την αντίστοιχη άδεια άσκησης επαγγέλματος από τον αρμόδιο φορέα (επιμελητήριο ή ένωση). Πάντα χωρίς κόστος και άλλους περιορισμούς όπως θέλει άλλωστε και το νομοσχέδιο.
Ειδάλως θα υπάρχει σύγχυση στην κοινωνία και στην αγορά για το τι υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει κάποιος μονο και μόνο επειδή το δηλώνει έτσι απλά χωρίς όμως να μπορεί να το κάνει.
Τέτοιο πρόβλημα θα υπάρξει μεταξύ απόφοιτων ΤΕΙ και απόφοιτων Πανεπιστημίου όπου οι τελευταίοι έχουν υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης και περισσότερες επαγγελματικές ικανότητες από τους απόφοιτους ΤΕΙ. Οι Απόφοιτοι ΤΕΙ όμως θα εκμεταλευτούν το κενό που θα υπάρξει από την μη ύπαρξη αδειών άσκησης επαγγέλματος και θα ισχυριστούν ότι έχουν τις ίδιες ικανότητες και δυνατότητες με τους απόφοιτους Πανεπιστημίου προκαλώντας και σύγχυση στην αγορά και υποβάθμιση των συνολικά παραγόμενων υπηρεσιών. Θα δηλώνει ο ΤΕ μηχανικός ότι είναι πολιτικός μηχανικός, ο ΤΕ φυτικής παραγωγής ότι είναι Γωπόνος και σε πολλά άλλα επαγγέλματα θα γίνει το ίδιο για να μην πλατιάζω.
Η κατάσταση αυτή ήδη υπάρχει στην αγορά εργασίας και με την καταργηση των αδειών άσκησης επαγγέλματος θα διογκωθεί το πρόβλημα αυτό υπερβολικά. Και για να λύνονται αυτές οι διενέξεις θα καταφεύγουμε στα δικαστήρια χωρίς να μπορούμε να βγάλουμε άκρη με το ήδη υπερφορτωμένο δικαστικό μας σύστημα.
Άρα πιστεύω ότι οι άδειες άσκησης επαγγέλματος (ενώσεων ή επιμελητηρίων) θα πρέπει να παραμείνουν σε ισχύ με τις παραπάνω προυποθέσεις.
Συμφωνώ με το σχόλιο «οι εκδιδόμενες άδειες ασκήσεως επαγγέλματος από τα επιμελητήρια δεν βάζουν περιορισμούς, δεν έχουν κόστος, πιστοποιούν την επιστημονική νομική και επαγγελματική ακεραιότητα του κατόχου τους, κινούνται στην φιλοσοφία του νοσμοσχεδίου και ΠΙΣΤΕΥΩ ότι πρέπει να παραμείνουν.»
Στο μέρος Β’ ρυθμίζονται ελάχιστα μόνο επαγγέλματα, ενώ είναι πάρα πολλά άλλα τα οποία, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, θα πρέπει να ασκούνται μόνο από πιστοποιημένους επαγγελματίες με τα κατάλληλα προσόντα (π.χ. μόνο φαρμακοποιοί σε φαρμακεία).
Αυτό είναι απόλυτα συμβατό με την κατάργηση του κλειστού αριθμού, των πληθυσμιακών και γεωγραφικών κριτηρίων και την επιβολή υποχρεωτικών κατωτάτων ή ανωτάτων τιμών ή αμοιβών.
Το κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να προστατέψει τους πολίτες από τις χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες εμπειροτεχνών και να προβεί τάχιστα στη ρύθμιση πολλών ακόμη επαγγελμάτων μόνο από κατάλληλα καταρτισμένους και πιστοποιημένους επαγγελματίες.
Πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουν τα επιμελητήρια να εκδίδουν αδειες άσκησης επαγγελματος, χωρίς όμως τοπικούς η πληθυσμιακούς περιορισμούς σύμφωνα και με την φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Επίσης αυτές οι άδειες δεν πρέπει να έχουν κόστος για τους ενδιαφερόμενους.
Δεν μπορεί η αγορά και τα επαγγέλματα να γίνουν ξέφραγο αμπέλι. Να δηλώνει ο καθένας, ότι είναι ότι θέλει αυτός και να μην υπάρχει ενα πιστοποιήτικό (μια άδεια ασκήσεως επαγγέλματος) που να το αποδεικνύει.
Θα ισχύσει ξανά στην Ελλάδα το παλιό καλό ρητό «είσαι ότι δηλώσεις».
Για αυτό θα πρέπει να παραμείνουν οι άδειες ασκησης επαγγέλματος από τα επιμελητήρια για να υπάρχουν διακριτά επαγγέλματα.
Ερώτηση: Με ποιο τρόπο διασφαλίζεται στην πράξη η εφαρμογή των άρθρων 1, 2,και 3 στην περίπτωση των ΧΗΜΙΚΩΝ;
Τοποθέτηση: Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1804/1988, για την άσκηση του επαγγέλματος του Χημικού απαιτείται άδεια, η οποία χορηγείται από το ΝΠΔΔ με την επωνυμία ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ. Σε αυτό το ΝΠΔΔ απευθύνονται υποχρεωτικά για εγγραφή όλοι οι Ελληνες πτυχιούχοι χημικών τμημάτων των σχολών Θετικών Επιστημών των Ελληνικών Πανεπιστημίων και των Ομοταγών Ανωτάτων Σχολών του εξωτερικού.
Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι «αδικαιλόγητο» γραφειοκρατικό εμπόδιο στην άσκηση του επαγγέλματος του χημικού, χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και συντήρησης.
Η επιστημονική επάρκεια των ατόμων ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ελέγχεται από Επαγγελματικές Ενώσεις (όπως η ΕΕΧ, ή τα επιμελητήρια). ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ των Πανεπιστημίων, ή φορέων όπως το ΔΟΑΤΑΠ. Οι επαγγελαμτικές ενώσεις μπορούν και πρέπει να ελέγχουν το ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ (και αυτό ΜΟΝΟ μέσα από θεσμοθετημένες από την αγορά επαγγελματικές πιστοποιήσεις όπως συμβαίνει στα περισσότερα ανεπτυγμένα Κράτη) και την ΗΘΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ των μελών τους.
Στην περίπτωση της ΕΕΧ και των Χημικών, για παράδειγμα, η διαπίστωση της κατοχής του πτυχίου και η εγγραφή του κατόχου στα Μητρώα της, έχει σαν αποτέλεσμα ο πτυχιούχος χημικός να υπόκειται σε ανούσια γραφειοκρατική αγγαρεία και να επιβαρύνεται χωρίς λόγο με την καταβολή των ποσών της εγγραφής και της ετήσιας συνδρομής.
Επιπλέον, στην πράξη, η ΕΕΧ προσπαθεί να επιβάλλει σε εργοδότες και στον ΕΟΦ την υποχρέωση να προσφέρουν εργασία, ή να αποδέχονται υποψηφιότητες, μόνο σε όσους χημικούς είναι μέλη της (προφανώς για να διασφαλίσει τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα των μελών της).
Επίσης προσπαθεί να επιβάλλει σε φορείς όπως το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Χημικών να μην καταβάλει επικουρική σύνταξη σε όσους χημικούς δεν είναι μέλη της, παρά το γεγονός ότι όλοι οι χημικοί είναι υποχρεωμένοι εκ του νόμου να καταβάλουν τις προβλεπόμενες εισφορές στο Επικουρικό Ταμείο, ανεξάρτητα από την ιδιότητα του μέλους της ΕΕΧ.
Το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι τα παραπάνω προσπαθεί να τα επιβάλλει ορίζοντας δικά της αυθαίρετα κριτήρια εγγραφής μέλους, τα οποία ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ στον ισχύοντα νόμο, για την επιλογή του ποιος μπορεί να γίνει μέλος της ένωσης και ποιος πρέπει να αποκλειστεί.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ; Η εξάσκηση του επαγγέλματος του Χημικού συνδέεται άμεσα με το αν είναι κάποιος μέλος της ΕΕΧ (και όχι με το αν είναι επαγγελματίας Χημικός), και δημιουργούνται αδικαιολόγητοι περιορισμοί στην πρόσβαση και την άσκηση του επαγγελμάτος του Χημικού.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ πρόνοια ώστε να μην είναι εφικτές παρόμοιες παρεμβατικές δραστηριότητες (όπως της ΕΕΧ) που αλλοιώνουν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς εργασίας. ΑΛΛΙΩΣ με την υπάρχουσα κατάσταση (ακόμα και για επαγγέλματα που κανονικά ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ) η αγορά εργασίας καθίσταται δυσκίνητη, περισσότερο ταξική και πολύ πιο ακριβή. ΟΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΝΟΜΟΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ, και οι πολίτες αναγκάζονται να προσφεύγουν στο ΣΤΕ (ή άλλα διοικητικά δικαστήρια) για την κατοχύρωση επαγγελματικών τους δικαιωμάτων.
Το τελευταίο είναι οικονομικά επαχθές τόσο για τους πολίτες όσο και για το Κράτος, του οποίου ο προυπολογισμός επιβαρύνεται επιπλέον με διάφορα έξοδα όπως η συντήρηση εγκαταστάσεων, η πληρωμή αποδοχών σε υπαλλήλους (που θα μπορούσαν, μεταταγόμενοι, να προσφέρουν δημιουργικά από άλλο πόστο), καθώς και οι υψηλές αμοιβές για μέλη Διοικητικών Συμβουλίων και διάφορες επιτροπές.
Επιπλέον, οι δικαστικές διαδικασίες (για αυτονόητες ή αυταπόδεικτες τις περισσότερες φορές υποθέσεις) είναι εξαιρετικά χρονοβόρες και συσσωρεύουν άχρηστη γραφειοκρατία στο Διοικητικό σύστημα αλλά και υποθέσεις στους μηχανισμούς απονομής δικαιοσύνης.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ; Η εργασία και η ζωή των πολιτών «παίρνουν αναβολή» όταν οι υποχρεώσεις τρέχουν και ο δημιουργικός χρόνος δεν ξαναγυρνά.
Όσο προφανές είναι ότι δεν πρέπει να απαιτείται άδεια από την ΕΕΧ για την άσκηση του επαγγέλματος του χημικού (όπως δεν απαιτείται άδεια άσκησης του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, ή του οικονομολόγου, ή του λογιστή κλπ. από αντίστοιχες ενώσεις), ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ προφανές είναι λοιπόν ότι ο νόμος πρέπει να εξειδικεύσει λίγο περισσότερο.
Και αυτό μπορεί να γίνει με τη αναπροσαρμογή προσανατολισμού των επαγγελματικών ενώσεων. Στο παράδειγμά μου, η κατοχή του πτυχίου είναι αρκετή για την άσκηση του επαγγέλματος του χημικού. Στην πραγματικότητα μπορεί η οποιαδήποτε ένωση να καθορίζει τα κριτήρια με τα οποία δέχεται μέλη (αρκεί αυτό να μην έχει σχέση με το αν ένας επαγγελματίας μπορεί να έχει πρόσβαση στην αγορά εργασίας), πως αυτά πρέπει να συμπεριφέρονται, και πως αυτά διευκολύνονται στην επαγγελματική τους κατάρτιση.
Στην περίπτωση των Χημικών είναι επιβεβλημένο να γίνει απευθείας αναφορά στον κλάδο (όπως γίνεται με τα επαγγέλματα που ήδη αναφέρονται σε άλλα άρθρα), εξαιτίας των στρεβλώσεων που αναφέρω πιο πάνω. Ένας τρόπος ενδεχομένως να είναι η αναφορά σε κατάργηση της υποχρέωσης εγγραφής των πτυχιούχων χημικών στην ΕΕΧ και την άσκηση του επαγγέλματος του χημικού με άδεια της ΕΕΧ, ώστε κάθε πτυχιούχος χημικός να μπορεί να ασκεί το επάγγελμά του απρόσκοπτα σύμφωνα με τις επιταγές του προτεινόμενου νόμου.
Το προεδρικό διάταγμα για τις εξαιρέσεις να έχει ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ.
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙΑ.
Το σχόλιο μου αφορά το άρθρο 3 το οποίο προβλέπει την κατάργηση της απαίτησης προηγούμενης διοικητικής άδειας για την άσκηση επαγγέλματος.
Αν αυτό αφορά την κατάργηση των αδειών εξάσκήσεως των επαγγελμάτων που εκδίδουν τα επιμελητήρια, άποψη μου είναι ότι οι αδειες ασκήσεως επαγγέλματος (από ΤΕΕ, ΓΕΩΤ.Ε.Ε. κ.λ.π.) θα πρέπει να παραμείνουν διότι τα αντίστοιχα επιμελητήρια πιστοποιούν την επιστημονική επάρκεια των διαφόρων ατόμων για να ασκήσουν το συγκεκριμένο επάγγελμα.
Ακόμα μέσω του πειθαρχικού έλεγχου που ασκούν στα μέλη τους αφαιρούν αυτές τις άδειες σε περίπτωση παραπτωμάτων κάτι που δεν μπορει να γίνει από τα δικαστήρια (ιδίως με τον φόρτο εργασίας που έχουν).
Αυτές οι άδειες εξασκήσεως επαγγέλματος δεν βάζουν κάνενα, τοπικό ή αλλο περιορισμό στην εξάσκηση του επαγγέλματος και πιστοποιούν την επιστημονική επαρκεια και την ακεραιότητα του κατόχου (επαγγελματική, ηθική και νομική).
Άρα οι εκδιδόμενες άδειες ασκήσεως επαγγέλματος από τα επιμελητήρια δεν βάζουν περιορισμούς, δεν έχουν κόστος, πιστοποιούν την επιστημονική νομική και επαγγελματική ακεραιότητα του κατόχου τους, κινούνται στην φιλοσοφία του νοσμοσχεδίου και ΠΙΣΤΕΥΩ ότι πρέπει να παραμείνουν.