Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 7 Μαΐου 2010, 10:20 | ΣΟΦΙΑ ΕΞΟΥΖΙΔΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΗΜΕΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ,ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΥΠΑΧΘΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ?
  ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ,ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΒΑΣΗ, ΤΟ ΔΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ,ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΟΔΑΠΗ Η ΗΜΕΔΑΠΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ .

• 6 Μαΐου 2010, 13:41 | Γιώργος Γραβιάς Δικηγόρος – Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής CIArb – Υπ. Διδάκτορας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μια σημαντική, θεωρώ, παρατήρηση νομοτεχνικού αλλά και ουσιαστικού περιεχομένου:
  Στην αιτιολογική έκθεση του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου διαπιστώνεται ότι η εκ των προτέρων συμφωνία των μερών ότι οι μελλοντικές διαφορές τους θα λύνονται με Διαμεσολάβηση (που μπορεί να περιλαμβάνεται στις συμβάσεις) είναι μεν έγκυρη, αλλά θα πρέπει να επιβεβαιώνεται εκ νέου πριν από τη διεξαγωγή της Διαμεσολάβησης. Για το λόγο αυτό, δεν διατυπώνεται με σαφήνεια στο σχέδιο νόμου, όπως θα έπρεπε, ότι μπορεί να καταρτιστεί και έγγραφη «συμφωνία που αφορά μελλοντικές διαφορές», όπως γίνεται στο θεσμό της διαιτησίας με το άρθρο 868 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
  Όμως, αντίθετα, με το νέο νόμο θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι ρήτρες Διαμεσολάβησης που θα αφορούν μελλοντικές διαφορές, αφού με αυτές αφενός μεν θα αναπτυχθεί και θα διαδοθεί ευκολότερα ο θεσμός, αφετέρου δε θα διευκολυνθούν οι συμβαλλόμενοι, ειδικά σε εμπορικές συμφωνίες, οι οποίοι θα γνωρίζουν εξαρχής –προτού δηλαδή εμπλακούν σε διένεξη, οπότε και οι «γέφυρες επικοινωνίας» πιθανόν να έχουν πλέον διακοπεί – ότι υπάρχει μεταξύ τους η λύση του διαλόγου και της συνδιαλλαγής, δηλαδή η λύση της Διαμεσολάβησης.
  Και βέβαια η ανάγκη επιβεβαίωσης της συμφωνίας πριν από την έναρξη της διαμεσολάβησης είναι ορθή, ιδίως ενόψει της αρχής της “voluntarity”, με βάση την οποία η Διαμεσολάβηση στηρίζεται στην αβίαστη θέληση των μερών, αφού ουδείς μπορεί να εξαναγκαστεί στη συμμετοχή του σε αυτή. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η εκ των προτέρων συμφωνία των μερών ότι οι μελλοντικές διαφορές τους θα λύνονται με Διαμεσολάβηση στερείται έννομων συνεπειών. Ήδη από ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο τα Δικαστήρια προσδίδουν δεσμευτικές έννομες συνέπειες σε τέτοιες συμφωνίες και αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο ένα μέρος που έχει μεν συμφωνήσει εξαρχής στην υπαγωγή των μελλοντικών διαφορών στη Διαμεσολάβηση, αλλά, στη συνέχεια, υπαναχωρεί και παραβιάζει τη συμβατική του υποχρέωση επιδεικνύοντας κακόπιστη διάθεση. Τότε, σύμφωνα με τη νομολογία αυτή, είτε διατάσσεται η αναμονή του Δικαστηρίου μέχρι να γίνει η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης μέσω της Διαμεσολάβησης, είτε επιβάλλεται η –ιδιαίτερα δυσβάστακτη, ομολογουμένως- δικαστική δαπάνη σε βάρος του «κακόπιστου», δηλαδή εκείνου που αρνήθηκε να προσέλθει στη Διαμεσολάβηση και επέμεινε στην απευθείας διεξαγωγή της δίκης, τούτο δε ανεξάρτητα από τη νίκη ή ήττα του «κακόπιστου» μέρους (βλ. ενδεικτικά το διάλογο που ξεκίνησε με την απόφαση Cable_Wireless v IBM – http://www.cedr.co.uk/library/edr_law/Cable_Wireless_v_IBM – την οποία ακολούθησαν πολλές άλλες).
  Κατά συνέπεια, προτείνεται να περιληφθεί στο άρθρο 1 του σχεδίου νόμου και η πρόβλεψη ότι «η συμφωνία για διαμεσολάβηση που αφορά σε μελλοντικές διαφορές είναι έγκυρη μόνο αν είναι έγγραφη και αναφέρεται σε ορισμένη έννομη σχέση από την οποία θα προέλθουν οι διαφορές», όπως δηλαδή προβλέπεται και στη διαιτησία (άρθρο 868 ΚΠολΔ), αφήνοντας στη συνέχεια να ρυθμιστούν οι έννομες συνέπειες της παραβίασης μιας τέτοιας συμφωνίας στην ελληνική νομολογία και νομική θεωρία.

• 6 Μαΐου 2010, 11:41 | Dim

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Χαιρετίζω την ενσωμάτωση της Οδηγίας στην Εθνική Νομοθεσία που μου φαίνεται ότι για πρώτη φορά γίνεται πριν από την παρέλευση των καταληκτικής ημερομηνίας!
  Η «Διαμεσολάβηση» όντως μπορεί να βοηθήσει στην εξωδικαστική επίλυση των διαφορών και στην απονομή της δικαιοσύνης.
  Έχω να κάνω δύο γενικές παρατηρήσεις (πέρα από τις κατ’ άρθρο):
  (1) Η μεταφορά της Οδηγίας στην Εθνική Νομοθεσία περιλαμβάνει μια σημαντική «διαστρέβλωση» ολόκληρης της διαδικασίας με την «υποχρεωτική» εμπλοκή δικηγόρων ως διαμεσολαβητού, παράστασης και πιστοποίησης των διαμεσολαβητών. Είναι «απαράδεκτο».
  (2) Ας μην ξεχνάμε την «αιτία» που προκαλεί την ανάγκη για διαμεσολάβηση. Και αυτή δεν είναι παρά η αναποτελεσματική λειτουργία των Δικαστηρίων. Εκεί το Υπουργείο έχει πολλή δουλειά να κάνει και πρώτα απ’ όλα να θέσει καταληκτικές ημερομηνίες, ποσοτικοποιήσει το έργο των Δικαστηρίων, να το μετράει και να το αξιολογεί. Με «κέντρο τον πολίτη» είπαμε! Όχι πως θα γίνει πιο εύκολη, λίγη και αναπαυτική η δουλειά των δικαστών. Για δείτε τι έχει κάνει η Τουρκία με τη μηχανοργάνωση της Δικαιοσύνης!!!!!!!!!!!

• 30 Απριλίου 2010, 15:37 | Βασίλης Καραβίτης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γιατί να μην υπάρχει και ανάλογη διαμεσολάβηση για τις αστικές διαφορές μεταξύ φυσικών ή νομικών προσώπων και κράτους;

• 30 Απριλίου 2010, 12:04 | Δημήτρης Ευγενίδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επιτέλους,…ΦΩΣ στο σκοτεινό τούνελ της χρονοβόρας απονομής της δικαιοσύνης που ισοδυναμεί με αρνησιδηκία! Αλλη μια ευκαιρία από την κυνέρνηση να αλλάξουμε νοοτροπία!

• 29 Απριλίου 2010, 13:11 | Γιάννης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  θεωρώ αυτονόητο, εφόσον η συμφωνία υπαγωγής σε διαμεσολάβηση θα έχει τα αποτελέσματα του άρθρου 9, ότι ο έγγραφος τύπος θα πρέπει να ορίζεται ως συστατικός.
  επίσης, εφόσον επιτευχθεί συμφωνία στα πλαίσια της διαμεσολάβησης, δεδομένου ότι αυτή θα έχει εν δυνάμει εκτελεστότητα, θα πρέπει οπωσδήποτε να περιβάλλεται τον τύπο του συμβολαιογραφικού έγγραφου, ώστε ο Συμβολαιογράφος να εκδίδει απόγραφο, όπως ήδη εκδίδουν οι Συμβολαιογράφοι σύμφωνα με το Νόμο για άλλες περιπτώσεις. Δηλαδή για την ασφάλεια της διαδικασίας θα πρέπει να απονέμεται εκτελεστότητα στο πρακτικό επίλυσης της διαφοράς μόνον εφόσον είναι δημόσιο έγγραφο, στα οποία δημόσια έγγραφα περιλαμβάνονται σύμφωνα με το Νόμο και οι συμβολαιογραφικές πράξεις.

• 28 Απριλίου 2010, 16:37 | Δημήτριος Πανάρετος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προσθήκη: ο έγγραφος τύπος θα έχει συστατικό χαρακτήρα για το κύρος της συμφωνίας διαμεσολάβησης. Θα βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής από δικηγόρο ή δημόσια αρχή.