Άρθρο 03 – Αίτηση επανάληψης της διαδικασίας

Στο Μέρος Τρίτο του Π.Δ.18/1989 προστίθεται μετά το άρθρο 69 Κεφάλαιο Έβδομο και νέο άρθρο 69Α, ως εξής:
«ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Αίτηση επανάληψης της διαδικασίας
Άρθρο 69Α
1. Δικαστική απόφαση, για την οποία κρίθηκε με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι εκδόθηκε κατά παραβίαση δικαιώματος που αφορά τον δίκαιο χαρακτήρα της διαδικασίας που τηρήθηκε ή διάταξης ουσιαστικού δικαίου της Σύμβασης, υπόκειται σε αίτηση επανάληψης της διαδικασίας ενώπιον του δικαστικού σχηματισμού του Συμβουλίου της Επικρατείας που την εξέδωσε.
2. Δικαίωμα να ασκήσουν την κατά την προηγούμενη παράγραφο αίτηση έχουν όσοι διατέλεσαν διάδικοι στη δίκη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ή οι καθολικοί ή ειδικοί διάδοχοί τους, εφόσον έχουν έννομο συμφέρον.
3. Η αίτηση ασκείται μέσα σε προθεσμία ενενήντα ημερών, που αρχίζει από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σύμφωνα με τις διακρίσεις του άρθρου 44 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τηρουμένης κατά τα λοιπά της ισχύουσας διαδικασίας. Αν κατά τη διάρκεια της παραπάνω προθεσμίας υπάρξει διαδοχή του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαδίκου, η προθεσμία για τον διάδοχο αρχίζει από τότε που επήλθε η διαδοχή. Ειδικώς στην περίπτωση κληρονομικής διαδοχής, η προθεσμία για τον κληρονόμο αρχίζει από τη λήξη της προθεσμίας για την αποποίηση της κληρονομίας».

  • 22 Οκτωβρίου 2016, 20:55 | Κ. Καρλής

    Η προτεινόμενη νέα ρύθμιση είναι σωστή αν και αρχικά είχε ενταχθεί με το άρθρο 23 του Ν. 3900/2010 ως άρθρο 105Α στον ΚΔΔ. Νομοτεχνικά το δεύτερο εδάφιο – πρόταση της παρ. 3 του νέου άρθρου 69Α είναι δυσνόητο. Προφανώς εννοεί την διαδοχή κατά την διάρκεια της προθεσμίας των 90 ημερών. Θα πρέπει να εξετασθεί ο χρόνος έναρξης και ειδικότερα αν θα έχει εφαρμογή σε υποθέσεις στις οποίες η απόφαση του ΕΔΔΑ θα εκδοθεί μετά την έναρξη ισχύος του νόμου ή και σε προηγούμενες. Αν επιλεγεί η δεύτερη δυνατότητα, θα πρέπει να ορισθεί και άλλη προθεσμία από την έναρξη ισχύος του νόμου και όχι από την οριστική απόφαση του ΕΔΔΑ. Ορθότερο είναι να καταλαμβάνει η νέα διάταξη και υποθέσεις στις οποίες η απόφαση του ΕΔΔΑ έγινε οριστική πριν από την έναρξη ισχύος της νέας διάταξης εφόσον δεν έχει εκδοθεί απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών που κρίνει ότι έχει επανορθωθεί η παραβίαση, δεδομένου ότι οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ είναι υποχρεωτικές για τα κράτη. Τέλος η εφαρμογή της θα πρέπει να επεκταθεί σε όλες τα δικαστήρια των οποίων η απόφαση κρίθηκε ότι παραβιάζουν ουσιαστική διάταξη της ΕΣΔΑ και όχι να περιορίζεται μόνον στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

  • 6 Οκτωβρίου 2016, 00:40 | Κωνσταντίνος Φαρμακίδης-Μάρκου

    Το άρθρο 105Α Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας δεν θα καταργηθεί; Η απλή προσθήκη όμοιας διάταξης στο π.δ.18/89 δε θα εξαλείψει την ανάγκη ερμηνείας για την εύρεση του αρμοδίου δικαστηρίου. Πρόκειται για παράλειψη ή υπάρχει κάποιος στόχος στην διπλήό πρόβλεψη; Αν ο στόχος είναι να καλυφθούν οι ακυρωτικές διαφορές, δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα ερμηνείας του 105Α, αφού εκ του αντιθέτου οι ουσίας θα πηγαίνουν στα τ.δ.δ.
    Αυτονόητα δεν υπάρχει άλλο δικαστήριο εκτός από το ανώτατο που μπορεί να προβεί στην συμμόρφωση, είτε πρόκειται για διαφορά ουσίας είτε για ακυρωτική. Μόνη περίπτωση είανι η διαφορά να μην έχει αχθεί ενώπιόν του, πράγμα όμως που αποκλείεται βάσει του κανόνα της εξάντλησης των ενδίκων μέσων πριν την προσφυγή στο ευρωπαϊκό. Καλό θα ήταν να καταργηθεί το 105Α και να μπει στο προτεινόμενο άρθρο ρητά η αναφορά σε διαφορές ακυρωτικές ΚΑΙ ουσίας.