ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Τροποποιήσεις του Ν. 2298/1995 και ίδρυση Νομικού Προσώπου για την πρόληψη και αντιμετώπιση της θυματοποίησης και της εγκληματικότητας των ανηλίκων
Άρθρο 10
Οι παράγραφοι 1 έως 5 του άρθρου 17 ν. 2298/1995 αντικαθίστανται ως εξής:
«1. Στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπάγονται τα Ιδρύματα Αγωγής ανηλίκων (πρώην αναμορφωτικά καταστήματα ανηλίκων), που έχουν ως αποστολή την αγωγή, την κοινωνική στήριξη, την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση ανηλίκων, οι οποίοι έχουν αναπτύξει παραβατική συμπεριφορά ή αντιμετωπίζουν δυσχέρειες κοινωνικής προσαρμογής.
2. Για την εφαρμογή του παρόντος και του επόμενου άρθρου ο όρος ανήλικοι περιλαμβάνει πρόσωπα ηλικίας από 8 έως και 18 ετών.
3. Οι διατάξεις του παρόντος και του επόμενου άρθρου δεν επηρεάζουν την ύπαρξη και λειτουργία άλλων υπηρεσιών, οργανισμών, ιδρυμάτων ή εταιρειών που επιδιώκουν τους ίδιους ή παρεμφερείς σκοπούς.
4. Στα Ιδρύματα Αγωγής ανηλίκων εισάγονται ανήλικοι στους οποίους: α) επιβάλλεται το αναμορφωτικό μέτρο της τοποθέτησής τους σε κατάλληλο Ίδρυμα Αγωγής κατ’ άρθρο 122 παρ. 1 περ. ιβ΄του Ποινικού Κώδικα, β) η τοποθέτηση αυτή επιβάλλεται ως περιοριστικός όρος κατ’ άρθρο 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5. Στα Ιδρύματα Αγωγής ανηλίκων εισάγονται επίσης ανήλικοι οι οποίοι διαβιώνουν σε κοινωνικό περιβάλλον ατόμων τα οποία τελούν καθ’ έξη ή κατ’ επάγγελμα αξιόποινες πράξεις. Στην περίπτωση αυτή για την εισαγωγή είναι αναγκαία η υποβολή αίτησης των προσώπων που έχουν τη γονική μέριμνα του ανηλίκου ή, εφόσον την αίτηση αυτή υποβάλλει οποιοσδήποτε τρίτος, η γραπτή συναίνεσή τους. Η αίτηση υποβάλλεται στις Εταιρείες Προστασίας Ανηλίκων ή στον εισαγγελέα πρωτοδικών ή στις αστυνομικές αρχές του τόπου κατοικίας του ανηλίκου και διαβιβάζεται στο Δικαστή Ανηλίκων. Ο τελευταίος αποφασίζει, αφού λάβει υπόψη την προσωπικότητα του ανηλίκου και τις κοινωνικές συνθήκες του περιβάλλοντός του, μετά από ακρόαση του ανηλίκου, εφόσον αυτή είναι εφικτή, και γνωμάτευση του Επιμελητή Ανηλίκων. Στην απόφαση προσδιορίζεται η μέγιστη διάρκεια του εγκλεισμού στο Ίδρυμα».
Στην παράγραφο 5 αναφέρεται η φράση «εγκλεισμός σε ίδρυμα αγωγής». Είναι σκόπιμο να αποφευχθεί η χρήση του όρου «εγκλεισμός» εφόσον αναφερόμαστε σε ιδρύματα αγωγής τα οποία έχουν εξ ορισμού ως σκοπό τη στήριξη και τελικα την επανένταξη ταν ανηλίκων στην κοινωνία.
Άρθρο 10 Σ.Ν.
Στην παρ. 5 θα πρέπει να περιληφθεί πρόβλεψη που να παρέχει δικαίωμα υποβολής αίτησης για εισαγωγή ανηλίκων, οι οποίοι διαβιώνουν σε κοινωνικό περιβάλλον ατόμων, τα οποία τελούν καθ’ έξιν ή κατ’ επάγγελμα αξιόποινες πράξεις, και στον Εισαγγελέα Ανηλίκων, ώστε να αντιμετωπίζονται και περιπτώσεις γονέων που διαβιώνουν σε τέτοιο περιβάλλον ή είναι δράστες αλλά και γονέων αναπήρων πνευματικά, αδιάφορων, ναρκομανών, που εκ των πραγμάτων δεν υποβάλουν αίτηση, καθώς και περιπτώσεις παιδιών που δεν έχουν γονείς και διαβιώνουν σε τέτοιο περιβάλλον.
Ο εγκλεισμός ΔΕΝ αποτελέσε ποτέ λύση στα προβλήματα των παιδιών. Αποτελούσε λύση στα προβλήματα των υποτιθέμενων ενηλίκων. Απορώ πως απο την κοιτίδα του πολιτισμού προβάλονται τέτοιες λύσεις. Αντίθετα «οι Βαρβαροι» σκαδυναβοί,αμερικάνοι κλπ έχουν προγράμματα κοινωνικής ευαίσθητοποίησης που σίγουρα προσπαθούν προς την σωστή κατεύθυνση οικογενειακής αγωγής του παιδιού και όχι στην εκπαίδευση αλλου ενός επαγγελματία παραβάτη.
Ίσως αντι του εγκλεισμού και εισαγωγή σε Ιδρύματα κλπ. να θεσπιστεί ο όρος ένταξης σε στοχευμένα προγράμματα ανοικτής αγωγής /προσφοράς στο κοινωνικό περιβάλλον. Αξίζει να δεί κανείς αντίστοιχα προγράμματα και αντίστοιχη εμπειρία άλλων κοινοτικών χωρών λ.χ. σκανδιναυϊκών