Το άρθρο 432 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής :
«Άρθρο 432. – Αναστολή της εκδίκασης. 1. Αν κάποιος που παραπέμφθηκε στο ακροατήριο του αρμόδιου δικαστηρίου για κακούργημα είναι άγνωστης διαμονής και δεν παρουσιαστεί ούτε συλληφθεί μέσα σε ένα μήνα από την επίδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος ή του κλητηρίου θεσπίσματος σύμφωνα με το άρθρο 156, αναστέλλεται η διαδικασία στο ακροατήριο με διάταξη του εισαγγελέα του εφετείου, ωσότου συλληφθεί ή εμφανιστεί ο κατηγορούμενος. Η διάταξη αυτή πρέπει να τοιχοκολληθεί σύμφωνα με το άρθρο 156 παρ. 2. Οι διατάξεις του άρθρου 113 ΠΚ για την αναστολή της παραγραφής του αξιοποίνου εφαρμόζονται και εδώ.
2. Αν εκείνος που παραπέμφθηκε για κακούργημα είναι ή θεωρείται γνωστής διαμονής, δικάζεται σαν να ήταν παρών, αν κλητεύθηκε νόμιμα.
3. Η διάταξη της παρ. 2 εφαρμόζεται αναλόγως και στο δικαστήριο που είναι αρμόδιο να δικάσει την έφεση, αν αυτός που αθωώθηκε σε πρώτο βαθμό για κακούργημα δεν εμφανιστεί για να δικαστεί κατ΄έφεση που ασκήθηκε από τον εισαγγελέα και αποβλέπει στην καταδίκη του για κακούργημα».
Ελπίζω να έχω καταλάβει σωστά και πλέον η αναστολή ισχύει μόνο για τους διωκόμενους. Θα πρότεινα όμως η αναστολή να ισχύει μόνο για τις περιπτώσεις διωκόμενων με ελλιπή στοιχεία, για παράδειγμα μόνο όνομα και επώνυμο. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η εκδίκαση να γίνεται κανονικά κατά τις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Σε κάθε περίπτωση όλοι μαθαίνουν ότι διώκονται, ας εμφανιστούν στην ανάκριση και στο δικαστήριο. Ας αναλογιστούμε πως υπάρχουν εισαγγελίες εφετών με τεράστιους αριθμούς φυγόδικων, δικογραφίες οι οποίες κάποια στιγμή εισάγονται στο δικαστήριο για να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη λόγω παρταγραφής.