Αρμοδιότητες του ΟΔΙΠΥ ΑΕ αποτελούν:
α) Η καταγραφή των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και η ενημέρωση των πολιτών ως προς την πρόσβασή τους σε αυτές.
β) Η ανάπτυξη διαδικασιών και προτύπων ποιότητας για τις υπηρεσίες υγείας και τις διοικητικές πρακτικές στα νοσοκομεία ή η υιοθέτηση ήδη υφιστάμενων διαδικασιών και προτύπων.
γ) Η διαμόρφωση διεθνώς αποδεκτών δεικτών αξιολόγησης της ποιότητας των ιατρικών και παρεπόμενων υπηρεσιών φροντίδας της υγείας στα δημόσια νοσοκομεία, για τη διασφάλιση της συγκρισιμότητάς τους με δείκτες άλλων χωρών.
δ) Η αξιολόγηση ως προς την προσαρμογή των υπηρεσιών υγείας στα πρότυπα ποιότητας της περ. β) και η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης, όπως επίσης, σε περίπτωση σύναψης συμβάσεων από φορείς παροχής υπηρεσιών υγείας κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, η παροχή γνώμης σε ζητήματα αξιολόγησης της ποιότητας παροχής υπηρεσιών.
ε) Η κατάρτιση και τήρηση μητρώου εξωτερικών εμπειρογνωμόνων για την αξιολόγηση.
στ) Η διατύπωση προτάσεων για την παροχή κινήτρων σε παρόχους υπηρεσιών υγείας για τη συμμόρφωσή τους στις διαδικασίες διασφάλισης της ποιότητας των υπηρεσιών, καθώς και για την παροχή ανταμοιβών στους παρόχους υπηρεσιών υγείας που τηρούν τις ενδεδειγμένες διαδικασίες διασφάλισης της ποιότητας των υπηρεσιών τους και επιτυγχάνουν εξαιρετικές επιδόσεις.
ζ) Η διατύπωση γνώμης ως προς την επιβολή κυρώσεων σε παρόχους που δεν τηρούν τις απαιτούμενες διαδικασίες διασφάλισης της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας και η επιβολή κυρώσεων.
η) Η υλοποίηση και η υποστήριξη αυτοτελών υπηρεσιών εκπαίδευσης και κατάρτισης των παρόχων υπηρεσιών υγείας ως προς τις διαδικασίες διασφάλισης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.
θ) Η έρευνα των εξελισσόμενων αναγκών υγείας του πληθυσμού, ο εντοπισμός κενών και ελλείψεων των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας και η διατύπωση προτάσεων για την κάλυψή τους και την αναδιαργάνωση του χάρτη των υπηρεσιών υγείας.
ι) Η συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς και η ανάπτυξη κοινών δράσεων και συμπράξεων με επιστημονικούς φορείς, με στόχο τη μεταφορά τεχνογνωσίας, την ανταλλαγή και διαμόρφωση καλών πρακτικών και προτύπων στον τομέα της υγείας.
ια) Η συνεργασία με το Κοινωφελές Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος σύμφωνα με την από 6.9.2018 κύρια σύμβαση δωρεάς μεταξύ του ιδρύματος «Κοινωφελές Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος» και του Ελληνικού Δημοσίου, όπως κυρώθηκε με τον ν. 4564/2018 (Α’ 170), αναφορικά με την υλοποίηση του Έργου VIΙ – Λοιμώξεις, με σκοπό την υλοποίηση προγράμματος εκπαίδευσης στον τομέα της πρόληψης και του ελέγχου των νοσοκομειακών λοιμώξεων.
Ο ΟΔΙΠΥ δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αδειοδοτική διαδικασία που προβλέπεται για τους φορείς ΠΦΥ και ανήκει στους ιατρικούς συλλόγους προκειμένου για την σύναψη συμβάσεως με τον ΕΟΠΥΥ. Η εκδοθείσα βεβαίωση λειτουργίας ενός φορέα ΠΦΥ αποτελεί βεβαίωση νομιμότητας και η προσθήκη μιας ακόμα οιονεί διαδικασίας προσθέτει κόστος και γραφειοκρατία. Η διαπίστευση φορέων ΠΦΥ είναι ήδη ο κανόνας στον κλάδο και δεν απαιτείται η βεβαίωση μιας «κρατικής» ανώνυμης εταιρείας όταν η διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών βεβαιώνεται από φορείς διεθνούς κύρους με αναγνωρισμένης αξίας (ISO) πρότυπα.
Το άρθρο 271 του νόμου 4512/2018 προβλέπει ρόλο στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο σχετικά με την διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας στην χώρα και ανάγει τον Π.Ι.Σ. σε συμβουλευτικό όργανο της πολιτείας για θέματα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.
Ειδικότερη πρόβλεψη στο άρθρο 271 του ν. 4512/2018 προβλέπει ότι μέσα για την επίτευξη του σκοπού του Π.Ι.Σ. είναι και η
ε) Η παρακολούθηση της ποιότητας παροχής περίθαλψης σε επίπεδο πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Προκύπτει συνεπώς ότι ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ως εκπρόσωπος του ιατρικού κόσμου) μετέχει ενεργά στην διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα και κατέχει το υψηλότατο επίπεδο τεχνογνωσίας και μπορεί να εκτελέσει το έργο της συστηνόμενης Ανώνυμης Εταιρείας.
Προβλέπεται η ανώνυμη εταιρεία να είναι μονομετοχική. Αυτό επί της ουσίας δημιουργεί μια ΔΕΚΟ υπό το Υπουργείο Υγείας η χρησιμότητα της οποίας δεν εξηγείται δεδομένου ότι το έργο το οποίο της ανατίθεται ανήκει στις αρμοδιότητες των υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας.
Θεωρούμε ότι εφόσον συνίσταται ανώνυμη εταιρεία, στο μετοχικό της κεφάλαιο θα πρέπει να συμμετέχει ο Ιατρικός Κόσμος εκπροσωπούμενος από τον Π.Ι.Σ. ώστε να διασφαλίζεται η ανεξαρτησίας και η αμεροληψία. Αντίστοιχα θα πρέπει να συμμετέχει στην διοίκηση της Εταιρείας με εκπροσώπηση στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Σχετικά δε με την καταγραφή των φορέων επισημαίνουμε ότι χρηματοδοτήθηκε αδρά στο παρελθόν ο Υγειονομικός Χάρτης https://healthatlas.gov.gr
Σε σχέση με την πρόβλεψη της παραγράφου (ζ) του άρθρου 4 εκφράζουμε την διαφωνία μας σχετικά με την διατύπωση γνώμης ενός προσώπου ιδιωτικού δικαίου κατά την άσκηση κρατικής εξουσίας όπως «η επιβολή κυρώσεων». Δικαίωμα θα πρέπει να έχει μόνο για την έκφραση γνώμης.
Αντίστοιχα η πρόβλεψη του άρθρου 8 για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων και η πρόβλεψη του άρθρου 9 για παραπομπή στην διοικητική δικαιοσύνη των όποιων προσφυγών κατά αυτών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα Συνταγματικότητας αφού η ανώνυμη εταιρεία που συνίσταται ανάγεται σε διοικητικό όργανο με δικαίωμα άσκησης κρατικής εξουσίας που ανήκει στον στενό πυρήνα του κράτους (κυρώσεις) κατά παράβαση τόσο του διοικητικού δικαίου όσο και του δικαίου ανωνύμων εταιρειών.
Οι σκοποί του ΟΔΙΠΥ είναι και σκοποί του Υπουργείου Υγείας. Τα κριτήρια αξιολόγησης, τα πρωτόκολλα και τα πρότυπα ποιότητας πρέπει προφανώς να είναι εναρμονισμένα με τις συνολικότερες λειτουργίες σχεδιασμού και οργάνωσης του ΕΣΥ, που υλοποιούνται σε επίπεδο Υπουργείου, ΥΠΕ, και εξειδικεύονται σε συνεργασία με τις Μονάδες Υγείας.
Προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα:
Για ποιούς λόγους η αποστολή και οι σκοποί του ΟΔΙΠΥ δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από Υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας; Γιατί να αποτελεί Α.Ε. ο ΟΔΙΠΥ ;
Προβλέπεται συνεργασία του ΟΔΙΠΥ με Υπηρεσίες του Υπουργείου, ώστε οι απαιτήσεις που θα θέσει στις Μονάδες Υγείας να είναι ρεαλιστικές και να μπορούν να υποστηρίζονται από τους πόρους (ανθρώπινους, υλικούς, οικονομικούς) του ΕΣΥ;
Για ποιούς λόγους η αξιολόγηση και η επιβολή κυρώσεων (ή η εισήγηση στο αρμόδιο όργανο του Υπουργείου για επιβολή κυρώσεων, σύμφωνα με το πνεύμα της παρ. 9 άρθρου 5 και την παρ. 1 άρθρου 8) δεν μπορούν να εκτελεσθούν από ελεγκτικά σώματα της Δημόσιας Διοίκησης, όπως το πρώην ΣΕΥΠ που ενσωματώθηκε στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας;
Πώς διασφαλίζεται η ανεξαρτησία και η διαφάνεια του ελεγκτικού έργου του ΟΔΙΠΥ; Σε ποιόν λογοδοτεί ο ΟΔΙΠΥ; (Τα μέλη ΔΣ αυτού ορίζονται από τους Υπουργούς Οικονομικών και Υγείας)
Στις αρμοδιότητες του ΟΔΙΠΥ ανήκει μεταξύ άλλων (Βλ. αρθρ. 4 περ. ζ) «Η διατύπωση γνώμης ως προς την επιβολή κυρώσεων σε παρόχους που δεν τηρούν τις απαιτούμενες διαδικασίες διασφάλισης της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας και η επιβολή κυρώσεων.». Η διατύπωση αυτή είναι αντιφατική. Θα πρέπει να διαγραφεί η φράση «και η επιβολή κυρώσεων». Μία ΑΕ δεν είναι δυνατόν να επιβάλει κυρώσεις. Κυρώσεις μπορεί να εισηγείται αλλά όχι να επιβάλει.
Προκειμένου να αποφευχθούν τα φαινόμενα της αξιολόγησης με «διαφορετικά κριτήρια», ανάλογα με το είδος του παρόχου (δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα), τόσο κατά την διαδικασία της ανάπτυξης των διαδικασιών και των προτύπων όσο και κατά την διαδικασία των ελέγχων, τα κλιμάκια των εμπειρογνωμόνων (όπως πολύ σοφά είχε συμβεί κατά την σύνταξη του Νόμου 4600/2019 Εκσυγχρονισμός και αναμόρφωση θεσμικού πλαισίου ιδιωτικών κλινικών όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των φορέων) απαιτείται να αποτελούνται από εκπροσώπους όλων των φορέων, οι οποίοι εξ αντικειμένου είναι αρτιότερα ενημερωμένοι για το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του εκάστοτε παρόχου.
Κάθε προσπάθεια η οποία κατατείνει στη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας στους τελικούς λήπτες πρέπει να χαιρετίζεται και να υποστηρίζεται. Θεωρώ ότι το παρόν νομοσχέδιο αυτό το σκοπό έχει και γι᾽αυτό πρέπει να υποστηριχθεί.
Στο πεδίο όμως της αποτελεσματικότητάς του έχω αμφιβολίες, γιατί πουθενά δεν τίθεται ή αναφέρεται ως κριτήριο το επίπεδο της χρηματοδότησης ενός τομέα ή μονάδας. Η ποιότητα μίας υπηρεσίας εξαρτάται, όχι αποκλειστικά, αλλά σε μεγάλο βαθμό απο το ύψος της χρηματοδότησης, και σε αυτόν το τομέα η συνιστόμενη Επιτροπή δεν έχει αρμοδιότητα να εισέλθει καθόλου. Τομείς οι οποίοι υποχρηματοδοτούνται αναγκαστικά θα έχουν χαμηλότερη ποιότητα ή και έλλειψη δυνατότητας να πετύχουν τους στόχους που έχουν τεθεί από την Επιτροπή, σε σχέση με τομείς που υπερχρηματοδοτούνται ή χρηματοδοτούνται δίκαια. Επίσης μονάδες του ίδιου τομέα που λαμβάνουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση θα έχουν καλύτερη ποιότητα και επομένως πρόσβαση στις ανταμοιβές (υπό στ´) που προβλέπονται στο παρόν άρθρο ενώ οι υπόλοιπες θα αποκλείονται και επομένως θα καταργείται και η όποια δυνατότητά τους να βελτιωθούν. Πουθενά στο νομοσχέδιο δεν λαμβάνεται μέριμνα η συνιστόμενη Επιτροπή να εξετάζει το επαρκές ή μη εκάστης χρηματοδότησης (είτε από το Υπουργείο είτε από τον ΕΟΠΥΥ είτε από τις ιδιωτικές ασφάλεις) για την αξιολόγηση ενός τομέα ή μίας μονάδας και να προβαίνει σε προτάσεις επί αυτού.
Κατά συνέπεια ο έλεγχος της ποιότητας και η αξιολόγηση θα πρέπει να επεκτείνεται και στους οργανισμούς που χρηματοδοτούν (Κράτος, ΕΟΠΥΥ κλπ) και στο κατά πόσο αυτοί ακολουθούν στην κατανομή των πόρων που διαθέτουν τους διεθνείς κανόνες. Π.χ. ο ΠΟΥ αναφέρει ως βασική του αρχή ότι αναγκαία συνθήκη για ένα αποτελεσματικό, δίκαιο και ποιοτικό σύστημα υγείας είναι να εξασφαλίζεται ότι το μεγαλύτερος μέρος των πόρων που διατίθενται κατευθύνονται και όντως καταλήγουν προς όφελος αυτών που τους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Συμβαίνει αυτό σήμερα; Ακολουθεί το Υπουργείο και ο ΕΟΠΥΥ αυτόν τον κανόνα; Υπάρχει χώρος βελτίωσης στη κατανομή και στον έλεγχο της αποτελεσματικότητας των ήδη υπαρχόντων πόρων; Δεν πρέπει η Επιτροπή να έχει την αρμοδιότητα να εξετάζει και αυτό και να ελέγχει και αυτούς που χρηματοδοτούν και τα κριτήρια που αυτοί χρησιμοποιούν;
Συμπερασματικά, μόνο ο έλεγχος της ποιότητας υπό το πρίσμα KAI της εκάστοτε χρηματοδότησης μπορεί να οδηγήσει σε ορθή αξιολόγηση της λειτουργίας ενός τομέα ή μονάδας και, ακολούθως, σε προτάσεις για τη βελτίωσή της. Ως εκ τούτου πρέπει να επεκταθεί η αρμοδιότητα της Επιτροπής ούτως ώστε να υποβάλει προτάσεις για τη σωστή κατανομή των πόρων στους τομείς και μονάδες υγείας.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν έχει κάποια ουσιαστική χρησιμότητα ως φαίνεται, ή μάλλον ως είναι γραμμένο.
Πως θα ελεγχει και τι θα ελέγχει ενας οργανισμός ποιοτητας;
Ξερουν τι εννοούμε ποιοτητα στις υπηρεσίες υγείας;
Απλώς φτιάχνεται μια ΑΕ και πως θα βγάζει συμπεράσματα, αν πχ έχει ελειψεις στις οργανικές θέσεις και δεν μπορεί να ανταποκριθεί ένα νοσοκομείο στη κάλυψη των εφημεριών πχ και δεν μπορεί να μειώσει το χρονο αναμονής στα ΤΕΠ;
Νομίζω ότι δεν έχει τις βασικές αρχές ποιότητας και δεν έχει και ρεαλιστική προσέγγιση.
Στο άρθρο 8 ο ΟΔΙΠΥ αναφέρεται να επιβάλει κυρώσεις όχι μόνο να εισηγείται.
Τα β) και γ) αφορούν μόνο νοσοκομεία κι όχι όλους τους παρόχους υπηρεσιών υγείας του πεδίου εφαρμογής;
Α. Τι δουλειά έχει να ενημερώσει ο Φορέας τους πολίτες ως προς την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες υγείας! Άλλο πράγμα είναι να χαρτογραφήσει και άλλο να ενημερώσει τους πολίτες που το κάνουν τόσοι φορείς του Δημοσίου έτσι και αλλιώς
Β.Η ανάπτυξη ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ. Η υιοθέτηση ήδη υφιστάμενων διαδικασιών και προτύπων είναι πλεονασμός για να αναφέρεται σε ένα νομοσχέδιο.Η ανάπτυξη ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ακολουθεί συγκεκριμένη μεθοδολογία (ο ΟΟΣΑ έχει ολόκληρο εγχειρίδιο και οδηγό) η οποία είναι βιβλιογραφικά τεκμηριωμένη. Επίσης οποιαδήποτε «μεταφορά» προτύπων από άλλες χώρες προυποθέτει τουλάχιστον την προσαρμογή τους στα ελληνικά δεδομένα και την αξιολόγηση της εγκυρότητας, αξιοπιστίας και πληρότητάς τους
Γ. Θα πρότεινα την ακόλουθη διατύπωση: Η διαμόρφωση του Εθνικού Πλαισίου για την ανάπτυξη δεικτών αξιολόγησης της ποιότητας και της ασφάλειας των παρεχόμενων υπηρεσιών φροντίδας της υγείας από όλους τους παρόχους. Για να είμαστε έτοιμοι να συγκριθούμε θα πρέπει πρώτα να διαμορφώσουμε μια Δεξαμενή Εμπειρογνωμόνων (Think Tank) οι οποίοι θα αξιοποιήσουν τη βιβλιογραφία, θα διαμορφώσουν μια δεξαμενή δεικτών ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ θα έλεγα και όχι αξιολόγησης (αφού στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε τα πορίσματα και να βελτιωθούμε), θα κάνουν μια πιλοτική εφαρμογή και ακολούθως την τελική εφαρμογή. Συνεπώς το Πλαίσιο χρειάζεται πρώτα και όχι οι δείκτες.
ΣΤ) Στο σημείο αυτό υπάρχει μια σοβαρή ΑΝΤΙΦΑΣΗ!Σε μια διαδικασία αξιολόγησης της συμμόρφωσης το αποτέλεσμα είναι ή συμμόρφωση ή μη συμμόρφωση.
Δ. Στο σημείο αυτό χρειάζεται προσοχή! Ο Εθνικός Φορέας θα κάνει αξιολόγηση ΤΗΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ με τα ΕΘΝΙΚα πρότυπα ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ποιότητας της περ. ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΔΙΔΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ β) και η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης, όπως επίσης, σε περίπτωση σύναψης συμβάσεων από φορείς παροχής υπηρεσιών υγείας κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, η παροχή γνώμης σε ζητήματα αξιολόγησης της ποιότητας παροχής υπηρεσιών. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΦΟΡΕΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΑΣΑΦΗ ΡΟΛΟ. ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΚΔΙΔΕΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ αλλά πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του την ύπαρξη αξιόλογων φορέων πιστοποίησης ποιότητας στην Ελλάδα που εκδίδουν πιστοποητικά με διεθνή ισχύ. Δεν έχει καμιά θέση η έκφραση «επιτυγχάνουν εξαιρετικές επιδόσεις»
Ζ) Στο σημείο αυτό ανοίγετε τους ασκούς του Αιόλου και θα αρχίσουν οι εκπτώσεις!!Δηλαδή τι θα κάνετε σε μια υποστελεχωμένη Μονάδα με σοβαρές ελλείψεις που πληροί τα ελάχιστα ή εξυπηρετεί έναν μεγάλο όγκο ασθενών.Τι κυρώσεις θα επιβληθούν; Η ποιότητα δεν είναι τιμωρός αλλά ευκαιρία για βελτίωση.
ι) Η συνεργασία με διεθνείς ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΥΣ οργανισμούς και η ανάπτυξη κοινών δράσεων και συμπράξεων με επιστημονικούς φορείς και ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΑ, με στόχο τη μεταφορά τεχνογνωσίας, την ανταλλαγή και διαμόρφωση καλών πρακτικών και προτύπων στον τομέα της υγείας.Μην απαξιώνουμε τους ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ για την ποιότητα που χωρίς καμιά κρατική ενίσχυση δίνουν αγώνα για την ποιότητα στην Ελλάδα.
Ο φορέας πρέπει να έχει επιπλέον τα εξής:
1. Σε συνεργασία με Εθνικούς φορείς για την ποιότητα ανάπτυξη πιστοποιημένων προγραμμάτων εκπαίδευσης στην Ποιότητα στην Υγεία
2. Εθνικό Σύστημα Κλινικής Διακυβέρνησης στην Υγεία
3. Εθνικό Σύστημα Κλινικού Ελέγχου στην Υγεία
1. Οι δείκτες αξιολόγησης ποιότητας συνιστούν ένα γενικό πλαίσιο το οποίο αντιπροσωπεύει,μεν, τα παραδοσιακά συστήματα διαχείρισης ποιότητας αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα σύγχρονα αιτήματα αξιολόγησης του τομέα Υγείας και να κριθεί αντιπροσωπευτικό της πραγματικής αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών υγείας. Υπάρχουν πλαίσια αναφοράς παρακολούθησης και αξιολόγησης των υπηρεσιών υγείας, όπως, οι δείκτες κλινικής αποτελεσματικότητας, δείκτες ασφάλειας και καταγραφής συμβάντων στο χώρο της παροχής υπηρεσιών υγείας, δείκτες αξιολόγησης της εμπειρίας των ασθενών και της θεραπευτικής αποτελεσματικότητας και λειτουργικότητας από την πλευρά του ασθενή. Για όλα αυτά παρέχουν κατευθυντήριες γραμμές οι διεθνείς οργανισμοί. Για την ορθή υιοθέτησή τους θα πρέπει να γίνει προσαρμοσμένη εφαρμογή τους στο Ελληνικό ΕΣΥ ώστε να καλύπτονται οι ουσιαστικές κεντρικές στρατηγικές της ασθενοκεντρικής φροντίδας και της αποδοτικής παροχής υπηρεσιών υγείας προστιθέμενης αξίας (value- based care) κατά τα απαιτούμενα από την ΕΕ και τον ΠΟΥ.
2. Η μέτρηση αποτελεσματικότητας και η παρακολούθηση δεικτών και το benchmarking στις υπηρεσίες προϋποθέτει μια σειρά εγκατεστημένων παραμέτρων στο Σύστημα Υγείας: εφαρμογή οριζόντιων τυποποιημένων διαδικασιών κλινικής και διοικητικής διαχείρισης ασθνεών, εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων, λειτουργία ολοκληρωμένων συστημάτων διαχείρισης ιατρονοσηλευτικής πληροφορίας και φακέλου υγείας ασθενώνγια συγκεκριμένους λόγους που θα χαρούμε να αναλύσουμε σε τυχόν περαιτέρω διάλογο.
1) Δεν διευκρινίζεται ποιοι θα είναι οι αναφερόμενοι ως «εμπειρογνώμονες» καθώς και με ποια κριτήρια θα επιλεγούν ως τέτοιοι: θα είναι ιατροί, διοικητικοί, οικονομοτεχνικοί ή οποιοιδήποτε άλλοι;
2) Οι προτεινόμενοι έλεγχοι χωρίς προειδοποίηση , πέρα του ότι δημιουργούν αμυντική στάση από την πλευρά των αξιολογούμενων , θα παρακωλύσουν την ομαλή λειτουργία των φορέων υγείας και συνήθως γίνονται για να δημιουργούν επικοινωνιακές εντυπώσεις. Επίσης δεν είναι ούτε χρήσιμη ούτε δεοντολογικά σωστή η λήψη πληροφοριών από κανέναν άλλον,παρά μόνον από τους ειδικούς ιατρούς κάθε Τμήματος ή Κλινικής οι οποίοι φέρουν την επιστημονική και οργανωτική ευθύνη των μονάδων τους