Μετά το άρθρο 9 του ν.2889/2001 (37 Α΄) προστίθεται άρθρο 9ΣΤ ως ακολούθως:
«Άρθρο 9ΣΤ
1. Η κυριότητα και κάθε άλλο εμπράγματο δικαίωμα επί του συνόλου της κινητής και ακίνητης περιουσίας των καταργούμενων Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας, περιέρχεται αυτοδικαίως χωρίς την τήρηση οποιουδήποτε τύπου, πράξης ή συμβολαίου και χωρίς αντάλλαγμα στα νοσοκομεία ως φορείς υποδοχής, η οποία και διαθέτει τα περιουσιακά στοιχεία των καταργούμενων φορέων για τα οποία υπάρχει δέσμευση από τις περί κληρονομιών, κληροδοσιών και δωρεών διατάξεις, ειδικά και αποκλειστικά για το σκοπό για τον οποίο αφιερώθηκαν και με τους όρους που τέθηκαν με τις πράξεις εν ζωή ή αιτία θανάτου.
2. Μέχρι την 31.12.2011 το Διοικητικό Συμβούλιο των οικείων νοσοκομείων υποχρεούται σε διενέργεια απογραφής και σύνταξη σχετικής έκθεσης όλων των κινητών και ακινήτων που περιέρχονται στην κυριότητα του ή στα οποία αποκτά εμπράγματα δικαιώματα. Απόσπασμα της έκθεσης απογραφής που περιγράφει τα ακίνητα και τα εμπράγματα δικαιώματα επί αυτών που αποκτώνται καταχωρίζεται ατελώς στα οικεία βιβλία του υποθηκοφυλακείου ή του κτηματολογίου. Η έκθεση απογραφής της κινητής περιουσίας καταγράφεται στα οικεία βιβλία των φορέων υποδοχής.»
Ιατρεία Πανεπιστημιακών. Πολύ σωστό μέτρο υπό προϋποθέσεις, ιδιαίτερα αυτή τη δύσκολη εποχή. 1. Θα αναγκάσει αρκετούς πολύ καλούς γιατρούς («μεγάλα ονόματα») να λειτουργήσουν και στο Νοσοκομείο (αντί να πάρουν διαπιστωτική πράξη και να χαθούν τελείως από το ΕΣΥ). Δυστυχώς αυτό έγινε παλιότερα με το νομοσχέδιο Παπαδόπουλου.. 2. Οι γιατροί αυτοί με το ελεύθερο επάγγελμά τους (όσο κι αν φοροδιαφεύγουν κάποιοι – πάντως όχι όλοι) πληρώνουν φόρους (μερικοί από αυτούς μεγάλα ποσά) και απασχολούν (δίνουν δουλειά και αμοιβές) σε προσωπικό,ιατρικό και μη, που δεν είναι αμελητέο. Επιπλέον πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία του προσωπικού αυτού ενισχύοντάς τα. 3. Τα «δακρύβρεχτα» λεγόμενα περί ιατρών δύο ταχυτήτων είναι τουλάχιστον για γέλια, δεδομένου ότι οι γιατροί που δουλεύουν στα δημόσια νοσοκομεία δεν είναι δύο ταχυτήτων ανάλογα με το αν είναι πανεπιστημιακοί ή όχι, αλλά ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Ή ΟΧΙ. Δυστυχώς το τελευταίο sport ΑΡΕΣΕΙ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ. 4. Ασφαλώς θεωρώ ότι η γενική τοποθέτηση πως οι ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ (γιατροί και μη) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΟΥσ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΕΊΝΑΙ ΟΡΘΗ. Όμως αυτό σε ένα κράτος που ΈΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ να τους χορηγήσει αμοιβές ανάλογα με την αξία του λειτουργήματός τους, και πάντοτε με μεταβατική περίοδο προσαρμογής για τους ήδη υπηρετούντες. Το κράτος αυτό δεν είναι σίγουρα το σημερινό. ΚΑΙ ΑΝ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΧΘΕΙ ΠΡΟΣ ΠΑΣΑΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΟΤΙ Η ΣΩΣΤΗ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ θα μπορούσε η δυνατοτητα ελεύθερου επαγγέλματος να θεσμοθετηθεί ΣΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ μόνο για τους μόνιμους πανεπιστημιακούς (κατά τεκμήριο αυτοί είναι ήδη πάνω από τα 60). Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίζονταν τα όσα αναφέρονται πιο πάνω στα σχόλια με αριθμό 1 & 2, θα ελαχιστοποιούνταν οι αντιδράσεις από κάθε πλευρά, και τελικά, σε περίπου σε 5-7 χρόνια σχεδόν όλοι οι πανεπιστημιακοί θα ήταν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.