Άρθρο 2

Το  άρθρο 15 του Ν.1876/1990 (ΦΕΚ Α/ 27/ 8.3.1990), «για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και άλλες διατάξεις»  αντικαθίσταται ως εξής:

«ΆΡΘΡΟ 15  Μεσολάβηση

1.Τον ορισμό μεσολαβητή μπορεί να ζητήσει οποιοδήποτε από τα ενδιαφερόμενα μέρη.

2.Η διαδικασία της μεσολάβησης αρχίζει με την κατάθεση σχετικής αίτησης από τα ενδιαφερόμενα μέρη, που υποβάλλεται από κοινού ή χωριστά. Η αίτηση, στην δεύτερη  περίπτωση, κοινοποιείται και στο άλλο μέρος. Στην  αίτηση  αναφέρονται  η πρόσκληση που απευθύνει το ένα μέρος προς το άλλο, τα  στοιχεία  των  μερών και των οριζόμενων  εκπροσώπων τους, τα αιτήματα, οι λόγοι που τα δικαιολογούν ή οι  λόγοι  που  καθιστούν  αδύνατη  την  ικανοποίησή  τους, οι τυχόν εναλλακτικές  προτάσεις  και  αντιπροτάσεις  και  οποιοδήποτε  στοιχείο, το οποίο διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις.

3.Ο μεσολαβητής επιλέγεται από τα μέρη από τον ειδικό κατάλογο μεσολαβητών. Σε περίπτωση  ασυμφωνίας των μερών ο μεσολαβητής ορίζεται με κλήρωση. Για το σκοπό αυτόν, ύστερα από 48 ώρες από την υποβολή της αίτησης, η αρμόδια υπηρεσία του Ο.ΜΕ.Δ.  καλεί  τα μέρη  να προσέλθουν  σε καθορισμένο τόπο και  ώρα για την επιλογή μεσολαβητή και σε περίπτωση διαφωνίας για την ανάδειξή του με κλήρωση.

Με την ίδια διαδικασία ορίζεται και ο αναπληρωματικός του μεσολαβητή. Κάθε μέρος έχει το δικαίωμα να εκφράσει μία φορά άρνηση  για το κληρωθέν πρόσωπο.   Μετά  τον ορισμό του μεσολαβητή συντάσσεται πρακτικό ανάληψης της μεσολάβησης.

4. Ο μεσολαβητής καλεί τα μέρη σε συζητήσεις, προβαίνει σε κατ’ ιδίαν  ακρόαση των μερών, σε εξέταση της  οικονομικής κατάστασης και της εξέλιξης της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά, σε εξετάσεις προσώπων και  σε οποιαδήποτε έρευνα σχετική με τους όρους εργασίας, συνεπικουρούμενος, ενδεχομένως, από έναν ή περισσότερους  πραγματογνώμονες της επιλογής του.

5. Η εργοδοτική πλευρά ή η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων και κάθε αρμόδια υπηρεσία έχουν την υποχρέωση να δώσουν στο μεσολαβητή κάθε πληροφορία και να υποβοηθήσουν το έργο του. Ειδικότερα για την εργοδοτική πλευρά  ισχύουν όσα περιγράφονται στην παρ. 4 του άρθρου 4  του N.1876/1990.

6.α) Αν τα μέρη δεν καταλήξουν σε συμφωνία μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) εργασίμων  ημερών από την επομένη της ημέρας ανάληψης των καθηκόντων του μεσολαβητή, ο μεσολαβητής έχει δικαίωμα να υποβάλλει  σ’ αυτά  δική του τελική  πρόταση.

β) Αν τα μέρη δεν γνωστοποιήσουν εγγράφως  την αποδοχή της πρότασης του μεσολαβητή  μέσα σε πέντε (5) εργάσιμες  ημέρες από την κοινοποίησή της, θεωρείται ότι την  απέρριψαν. Η αποδοχή ή η απόρριψη της πρότασης κοινοποιείται και στο άλλο μέρος. Η πρόταση του μεσολαβητή είναι δυνατό να δημοσιεύεται  από αυτόν στον ημερήσιο  ή /και  στον  περιοδικό τύπο.

γ) Εφ’ όσον η πρόταση  γίνεται δεκτή  καλούνται τα ενδιαφερόμενα μέρη από το μεσολαβητή  να την υπογράψουν, οπότε αυτή εξομοιώνεται με συλλογική σύμβαση εργασίας και εφαρμόζονται κατ’ αναλογία, εκτός αντίθετης ρύθμισης, οι διατάξεις για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

δ) Εφόσον ο Μεσολαβητής κρίνει ότι με τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων μπορεί να επέλθει συμφωνία, υποβάλλει ενδιάμεση πρόταση και αναπέμπει τη διαφορά στα δύο μέρη. Αν  μετά την πάροδο τριάντα (30) εργασίμων ημερών δεν κατέστη δυνατή η σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας, οποιοδήποτε από τα μέρη μπορεί να ζητήσει τη συνέχιση της μεσολάβησης, οπότε ο μεσολαβητής έχει δικαίωμα να υποβάλλει την τελική του πρόταση».

  • 5 Δεκεμβρίου 2010, 14:19 | panagiotis

    Στην ομαλή εφαρμογή τέτοιων ρυθμίσεων και αποφεύγοντας την εξατομίκευση του κάθε πολίτη και του κάθε συμβαλλόμενου με αυτόν φορέα να γίνει κατανοητό ότι με την υπογραφή του νομοσχεδίου και τα δύο μέρη θα υπογράψουν υπεύθυνες δηλώσεις ότι θα προσαρμοστούν στην πιστή εφαρμογή αυτού του συμφωνητικού χωρίς διακρίσεις και ολιγορίες. Ανεξαρτήτως υπηρεσίας και ευθυνών και άλλων παραμέτρων (προσόντα επιδόματα) όλοι θα αμοίβονται με τον ίδιο τρόπο από όλες τις επιχειρήσεις ιδιωτικές και δημόσιες. Χρειάζεται νομικά κατοχυρωμένη παύση της ελληνικής αυτής εργασιακής συμφωνίας γιατί ο σκοπός είναι η ευστάθεια όλων πάνω σε κοινό επίπεδο. η καταννόηση να επιβληθεί με αυστηρές κυρώσεις προς όλους ανεξαιρέτως. Κάθε επιχείρηση θα έχει εγγεκριμένη την πολιτική της σε όλα τα θέματα που αφορούν την λειτουργία της στο νέο θεσμοθετημένο καθεστώς. Ότι αναγράφετε πάνω σε αυτή θα είναι όμοιο στις ωρομίσθιες αμοιβές σε ΌΛΕΣ τις επιχειρήσεις – οργανισμούς. Ο λόγος είναι η καταννόηση όλων ότι βρίσκονται στην ίδια θέση και η εξάλειψη πολλαπλών μέτρων και σταθμών. Έχουμε υποχρέωση σε αυτούς που γεννιούνται και σε αυτούς που έχουν πεθάνει σε αυτό τον τόπο.

  • 4 Δεκεμβρίου 2010, 19:41 | ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΞΕΝΑΓΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

    Συμφωνούμε με το άρθρο 2 που ουσιαστικά διατηρεί το άρθρο 15 του Ν1876/1990. Έχομε σοβαρές αμφιβολίες για τη χρησιμότητα της ενδιάμεσης πρότασης μεσολάβησης, για την οποία αποφασίζει μόνος του ο μεσολαβητής, χωρίς τη συναίνεση των μερών. Η εμπειρία μας από τον Ο.ΜΕ.Δ. έδειξε ότι, μερικές φορές, με τη συμφωνία των μερών, οι μεσολαβητές υποβάλλουν άτυπη πρόταση μεσολάβησης η οποία διευκολύνει την καλύτερη συνεννόηση για τα θέματα της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Αν διατηρηθεί αυτή η νέα ρύθμιση, πρέπει να λειτουργεί μόνο με τη συναίνεση των μερών και όχι με την απόφαση του μεσολαβητή που ουσιαστικά διακόπτει την ομαλή εξέλιξη της μεσολάβησης.
    Επισημαίνομε όμως, ότι θα ήταν χρήσιμο, να διορθωθεί η παράγραφος 6γ του άρθρου 2, γιατί ως γνωστόν, δεν υπογράφομε ποτέ την πρόταση του μεσολαβητή, αλλά υπογράφομε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, έχοντας λάβει υπόψη την πρόταση του μεσολαβητή, ή και ανεξάρτητα από αυτή.

  • 3 Δεκεμβρίου 2010, 21:55 | ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

    Η πρόταση του μεσολαβητή ΠΡΕΠΕΙ να δημοσιεύεται εάν θέλουμε να αναφερόμαστε σε διαφάνεια στις διαδικασίες.

  • 3 Δεκεμβρίου 2010, 18:44 | Κυριακος Π. Μπερμπερακης

    Τελος λοιπον στα υπερογκα δικηγορικα εξοδα.Ενθεν και ενθεν.Εντος 30 ημερων ολοι θα ξερουν τι ισχυει και τι οχι.Το κερδος απο αυτη την διαδικασια την βλεπουμε η μονο κινδυνους βλεπουμε?
    Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα γινουν και λαθη…εχουμε θετικη διαθεση η ειμαστε με το χερι στην σκανδαλη?
    Η μηπως μονο φωναζουν οι συνδικαλιστες που τωρα δεν θα τους χρειαζεται (σχεδον)κανεις?
    Ο στοχος δεν ειναι η ταχυτητα και η μειωση οποιου κοστους απο οπου και αν προερχεται? Η μηπως το αντιθετο?

  • 3 Δεκεμβρίου 2010, 15:11 | ΓΙΑΝΝΙΚΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Οι χρόνοι που ορίζονται θα πρέπει να είναι σαφώς προκαθορισμένοι από μια σταθερά. (πχ Από την υποβολή της αίτησης, τρία 24ωρα μετά την υποβολή αυτής)

  • 3 Δεκεμβρίου 2010, 14:25 | Αντώνιος Βάγιας

    ΜΟΝΟ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

    Στο πρώτο εδάφιο τής παραγράφου 2 οι λέξεις «που υποβάλλεται» είναι περιττές. Η έννοιά τους περιέχεται στην λέξη «κατάθεση».

    Για μεγαλύτερη σαφήνεια η αρχή το 3ου εδαφίου τής παραγράφου 2 πρέπει να συμπληρωθεί ως εξής:
    «Στην αίτηση αναφέρονται η πρόσκληση που έχει απευθύνει το ένα μέρος προς το άλλο για διαπραγματεύσεις με σκοπό την σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας, το γεγονός ότι απέτυχαν οι διαπραγματεύσεις, τα στοιχεία τών μερών ….»

    Το 1ο εδάφιο τής παραγράφου 3 είναι περιττό.
    Για καλύτερη διατύπωση, το 2ο εδάφιο πρέπει να αρχίζει ως εξής: «Αφού περάσουν 48 ώρες …».
    Στο ίδιο εδάφιο, μετά την διαγραφή τού εδαφίου α, να προστεθούν οι λέξεις «από ειδικό κατάλογο».
    Στο 1ο εδάφιο τής παραγράφου 5 μετά τις λέξεις «εργοδοτική πλευρά» να διαγραφεί το διαζευκτικό ή και να τεθεί κόμμα.

    Στην παράγραφο 6 περίπτωση δ, 2ο εδάφιο, μετά τις λέξεις «εργασίμων ημερών» πρέπει να τεθεί «από την επομένη της ημέρας ανάληψης των καθηκόντων του μεσολαβητή,»

  • Με αφορμή τη θέση σε Δημόσια Διαβούλευση του σχεδίου νόμου για τη διαδικασία επίλυσης των συλλογικών διαφορών, επιθυμούμε κατ΄ αρχήν να επισημάνουμε το εξής:

    Η εφαρμογή του Νόμου 1876/1990, για μια σχεδόν 20ετία επέδειξε μια σχετικά ομαλή και ικανοποιητική εξέλιξη στην επίλυση των συλλογικών διαφορών, με εξαίρεση την έκδοση Διαιτητικών Αποφάσεων που δεν ελάμβαναν υπόψη συνθήκες και όρους λειτουργίας κλάδων οικονομικής δραστηριότητας κατά την έκδοση των υποχρεωτικών και για τα δύο μέρη αποφάσεών τους.

    Άρθρο 2 παράγραφος 4 και άρθρο 3 παράγραφος 4

    Είναι θετικό ότι το σχέδιο νόμου και ειδικότερα στο άρθρο 2 παράγραφος 4 υιοθετείται ως προϋπόθεση για την υποβολή της πρότασης του Μεσολαβητή η εξέταση της οικονομικής κατάστασης και η εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά η οποία ως προϋπόθεση επεκτείνεται και στο στάδιο της έκδοσης της διαιτητικής απόφασης με το άρθρο 3 παράγραφος 4.

  • 1 Δεκεμβρίου 2010, 16:03 | Αναστάσιος Μπ.

    Στο άρθρο 1 (πρώην 14) παρ.2 προβλέπεται οι όροι προσφυγής στη μεσολάβηση ή την διατησία να γίνονται με κοινή συμφωνία των δύο μερών. Ποιό το νόημα όταν στο 2ο άρθρο (πρώην 15) παρ. 2 προβλέπεται ότι η προσφυγή μπορεί να γίνει από οποιοδήποτε μέρος χωριστά; Πως θα υπάρξει η κοινή συμφωνία, αφού η προσφυγή προϋποθέτει διαφωνία και συνήθως έντονη;

  • Στο εδάφιο δ της παραγράφου 6 του άρθρου 2 του σχεδίου νόμου που αφορά την τροποποίηση του άρθρου 15 του Ν.1876/1990 δεν διευκρινίζεται αν η προθεσμία των 30 εργασίμων ημερών έχει ως αφετηρία την επόμενη ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του μεσολαβητή ή όχι και αν όχι ποιά.