1. Η κωδικοποίηση αποσκοπεί στον περιορισμό της πολυνομίας, την επικαιροποίηση και αποκάθαρση της υφιστάμενης νομοθεσίας, κατά τρόπο ώστε οι εναπομένοντες κανόνες να είναι ορθοί, λειτουργικοί και περισσότερο εύληπτοι και προσιτοί.
2. Στην κωδικοποίηση περιλαμβάνεται, κατά περίπτωση, η απλοποίηση, κατάργηση παρωχημένων διατάξεων και ένταξη σε ενιαίο κείμενο των νόμων, κανονιστικών διαταγμάτων και αποφάσεων, καθώς, και η μετά την ένταξη κατάργησή τους ως αυτοτελών διατάξεων. Κατά την κωδικοποίηση λαμβάνει χώρα, κατά περίπτωση, αναμόρφωση και αναδιάρθρωση διατάξεων, απάλειψη των διατάξεων που έχουν καταργηθεί ρητά ή σιωπηρά, καθώς και των μεταβατικών διατάξεων που δεν έχουν πεδίο εφαρμογής, αναδιατύπωση των κειμένων σε εύληπτη γλώσσα, προσαρμογή των διατάξεων που καθορίζουν αρμοδιότητες διοικητικών και άλλων οργάνων προς το ισχύον οργανωτικό σχήμα των κεντρικών και αποκεντρωμένων κρατικών υπηρεσιών, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα (νομοθετική κωδικοποίηση).
3. Η κωδικοποίηση μπορεί να πάρει και τη μορφή συγκέντρωσης στο κωδικοποιητικό κείμενο όλων των ισχυουσών διατάξεων, νομοθετικού ή κανονιστικού χαρακτήρα, χωρίς όμως ένταξη των κωδικοποιημένων διατάξεων σε ενιαίο κείμενο και κατάργησή τους (διοικητική κωδικοποίηση).
4. Oι αρχές της καλής νομοθέτησης του παρόντος εφαρμόζονται και κατά την κωδικοποίηση και αναμόρφωση του δικαίου.
5. Το Γραφείο Νομοθετικής Πρωτοβουλίας του καθ’ ύλη αρμόδιου Υπουργείου:
α. Εντοπίζει τα νομικά πεδία στα οποία θα γίνει κωδικοποίηση.
β. Συλλέγει, ταξινομεί και προωθεί στην προβλεπόμενη στο άρθρο 17 Κεντρική Επιτροπή Κωδικοποίησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (ΚΕΚΗΝ) την κωδικοποιούμενη ρυθμιστική ύλη ή στην προβλεπόμενη στο άρθρο 16 Επιτροπή Αναμόρφωσης του Δικαίου πεδία, στα οποία εντοπίζεται η ανάγκη αναμόρφωσης.
Άρθρο 10
Ένα χρόνιο αίτημα πολιτών και δημοσίων υπαλλήλων που ανατρέχουν σε ιδιωτικές τράπεζες νομικών πληροφοριών, όχι πάντοτε επιτυχημένα. Θεωρώ, βέβαια, αναγκαία για την ουσιαστική εφαρμογή του άρθρου, την εξασφάλιση των πιστώσεων που απαιτούνται για την εγκατάσταση πληροφοριακών υποδομών που υποστηρίζουν διαδικασίες κωδικοποίησης και ηλεκτρονικής νομοθέτησης.
α) Ο ορισμός που δίνεται είναι εύληπτος και περιεκτικός. Θεωρώ, μόνο, αδόκιμη τη λέξη αποκάθαρση και προτείνω τη χρήση των λοιπών ουσιαστικών που περιέχει η ρύθμιση και τα οποία έχουν μία διοικητική – νομική χροιά.
β) Προσοχή πρέπει να δοθεί στην απάλειψη διατάξεων που έχουν καταργηθεί σιωπηρά και προς τούτο πρέπει να δοθούν σαφείς κατευθυντήριες γραμμές από την ΚΕΚΗΝ, καθώς η σχετική απόφαση περί της διαγραφής αποτελεί προϊόν λεπτής ερμηνευτικής επεξεργασίας.
γ) Δε γίνεται αντιληπτός ο σκοπός πρόβλεψης της παρ. 3 του άρθρου 10. Γιατί να αφήσουμε αυτό το παραθυράκι; Υπάρχουν περιπτώσεις που θα δικαιολογείται μία τέτοια απόκλιση, δοθέντος ότι με αυτόν τον τρόπο το πιθανότερο είναι ότι δε θα αρθούν οι ασάφειες και οι αντινομίες που διέπουν το συγκεκριμένο πεδίο ρύθμισης;
δ) Η παρ. 4 του άρθρου 10 αποτελεί ουσιαστικά επανάληψη της παρ.2 του άρθρου 2, όπως αυτό προτείνω να διατυπωθεί ανωτέρω κατά το σχολιασμό του άρθρου 2.
ε) Δε δίνεται ο ορισμός της αναμόρφωσης σε χωριστό άρθρο (απλά αναφέρεται στο άρθρο 10 περί κωδικοποίησης). Προτείνω, λοιπόν, να προσδιορισθεί η έννοια της αναμόρφωσης, που δεν έχουμε συναντήσει ως τώρα σε νομικά κείμενα, σε χωριστό άρθρο, και αυτή να αφορά ολόκληρα πεδία δράσης που αναμορφώνονται με τροποποίηση, κατάργηση ή θέσπιση νέων ρυθμίσεων σε αντιδιαστολή με την κωδικοποίηση (που αφορά μόνο υφιστάμενες ρυθμίσεις).
στ) Θα ήταν δε ευχής έργο να αποφεύγονται οι τροποποιήσεις στο μέγιστο δυνατό βαθμό και να μην ξεπερνούν τις 2 με νομοθετική πρόβλεψη.
Συμφωνώ με τον κ. Πολίτη και συμπληρώνω ως εξής:
Η κωδικοποίηση θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε κάθε προηγούμενη έκδοση νόμου να είναι επίσης προσβάσιμη, διότι υπάρχουν υποθέσεις που αναφέρονται σε συγκεκριμένη παρελθούσα περίοδο και άρα υπόκεινται σε παλαιότερους νόμους (προ της τελευταίας έκδοσής των), διατηρώντας πάντα την απλή κωδικοποίηση.
Αυτή θα περιλαμβάνει σε υποπαραγράφους τις προγούμενες τροποποιήσεις κτλ, έτσι ώστε ο ενδιαφερόμενος να έχει την ΠΛΗΡΗ μεν τρέχουσα έκδοση, αλλά άνετα να μπορεί να έχει πρόσβαση σε κάθε σχετική πληροφορία που προηγήθηκε και σχετίζεται με αυτή. Π.χ.:
Ν. 5000/2010 – Αρχή ισχύος 12/03/2010 (.pdf, .doc) [ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ]
Ν. 5000/2005 – Ισχύς από 10/07/2005 έως 11/03/2010
Τροποποίηση 1 – 10/09/2006 – Κείμενο (.pdf, .doc) (downloads)
Τροποποίηση 2 – 15/01/2008 – Κείμενο (.pdf, .doc)
Εγκύκλιος 1 – 30/01/2008 – Κείμενο (.pdf, .doc)
Εγκύκλιος 2 – 10/07/2008 – Κείμενο (.pdf, .doc)
Ν. 10000/1993 – Ισχύς από 05/05/1993 έως 09/07/2005
Τροποποίηση 1 – 10/09/1994 – Κείμενο (.pdf, .doc)
Εγκύκλιος 1 – 30/01/1995 – Κείμενο (.pdf, .doc)
Τροποποίηση 2 – 15/01/1999 – Κείμενο (.pdf, .doc)
Τροποποίηση 3 – ……..
κτλ
Πολύ σωστή η κωδικοποίηση των νομοθετημάτων, σε ένα ενιαίο κείμενο, που θα μπορούν, τόσο οι νομικές υπηρεσίες του κράτους, αλλά και οι πολίτες, να διαβάσουν, χωρίς να χάνονται στο λαβύρινθο των τροποποιήσεων..
Η προσπάθεια πρέπει να ισχύσει για τους νόμους που θα υπάρξουν από την ψήφιση του νόμου και μετα. (Αν γίνει προσπάθεια κωδικοποίησης των υφισταμένων νόμων, το έργο δεν θα τελειώσει ΠΟΤΈ).
Για τους νέους νόμους θα πρέπει τουλάχιστον¨
1. Να ισχύσει συγκεκριμένο σύστημα αρίθμησης βάσει κανόνων. π.χ. το δεκαδικό ή άλλο βασισμένο σε αντίστοιχο χώρας της ΕΕ.
2. Κάθε τροποποίηση υφισταμένου νόμου να ΚΑΤΑΡΓΕΙ τον παλιό και να ισχύει ΜΟΝΟ ο νέος με την νέα αρίθμηση.
3. Να μην υπάρχουν τροποποιητικοί νόμοι ή ερνηνευτικές εγκύκλιοι, αλλά όλα να ενσωτόνονται στον υφιστάμενο και ΜΟΝΟΝ ΙΣΧΥΟΝΤΑ νόμο.
Πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε να αποφευχθούν σφάλματα και συγχύσεις από την εφαρμογή διοικητικών κωδικοποιήσεων. Είναι συχνό το φαινόμενο εφαρμοστές του δικαίου να χρησιμοποιούν το κωδικοποιημένο (μη δεσμευτικό) κείμενο και εν τω μεταξύ ο νομοθέτης να έχει μεταβάλει την κωδικοποιηθείσα διάταξη (βλ. πχ πολεοδομικό κώδικα). Σε αντίθεση με τη νομοθετική, η διοικητική κωδικοποίηση ενέχει κινδύνους. Για το λόγο αυτό ίσως πρέπει να προβλεφθεί υποχρέωση της αρμόδιας αρχής για τακτική και έγκαιρη επικαιροποίησή της.
Αρθρο 2 παρ.2
2. Οι αρχές της καλής νομοθέτησης εφαρμόζονται:
α. κατά την κατάρτιση και αξιολόγηση νόμων και κανονιστικών πράξεων,
β. κατά την απλούστευση, με την τροποποίηση ή κατάργηση διατάξεων, την κωδικοποίηση και την ενσωμάτωση του κοινοτικού δικαίου.
Αρρθο 10
4. Oι αρχές της καλής νομοθέτησης του παρόντος εφαρμόζονται και κατά την κωδικοποίηση και αναμόρφωση του δικαίου.
Μήπως υπάρχει επανάληψη ακριβώς της ίδιας παραγράφου σε διαφορετικό άρθρο;
Επιτέλους θα υπάρξει ένα εργαλείο που θα δώσει στη δουλειά μας σιγουριά και οικονομία χρόνου! Η χρήση θα φέρει προτάσεις και αποτελέσματα. Συγχαρητήρια και καλή δύναμη
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!
ΕΦΌΣΟΝ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΊ ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝΑ ΦΡΕΝΟ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΝΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΝΟΜΩΝ, Π.Δ. Κ.ΛΠ. ΩΣΤΕ Η ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑ. ΟΧΙ ΚΑΘΕ ΘΙΓΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΟς ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΕΊΤΑΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ Ή ΝΟΜΟΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ.
Η παρ. 3 μου είναι ακατάληπτη!!!
Η κωδικοποίηση των νόμων πιστεύω είναι ποιο σημαντικό έργο και από τον νόμο τον ίδιο. Βασικά τα άρθρα των νόμων λίγο πολύ στηρίζονται σε μια λογική μέθοδο συνύπαρξης ανθρώπων και κράτους ώστε όλοι οι πολίτες να απολαμβάνουν τις ίδιες παροχές να έχουν τα ίδια δικαιώματα και να έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις προς το σύνολο και το κράτος. Η γνώση όμως αυτών των κανόνων πρέπει να είναι άμεση και χωρίς ιδιαίτερα γνωρίσματα. Οι σημερινοί νόμοι αρχίζουν από δεκαετίες πριν και οι τροποποιήσεις των είναι περισσότερες από τον ίδιο τον νόμο.
Έχω όμως διαφωνίες ως προς την εφαρμογή του άρθρου αυτού, γιατί ο νομοθέτης βάζει πάλι ένα παραθυράκι για να μη γίνει ποτέ. Στη τρίτη παράγραφο «3. Η κωδικοποίηση μπορεί να πάρει και τη μορφή συγκέντρωσης στο κωδικοποιητικό κείμενο όλων των ισχυουσών διατάξεων, νομοθετικού ή κανονιστικού χαρακτήρα, χωρίς όμως ένταξη των κωδικοποιημένων διατάξεων σε ενιαίο κείμενο και κατάργησή τους (διοικητική κωδικοποίηση).» Εξακολουθεί να εμμένει στη παλιά νοοτροπία.
Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε ένα ενιαίο κείμενο και όλα τα παλιά άρθρα με τις τροποποιήσεις τους να καταργούνται.
Μόλις σήμερα βίωσα για άλλη μια φορά την αναποτελεσματικότητα και την κακοδιοίκηση που επικρατεί στη χώρα μας και που αντί να καταπολεμάται δυστυχώς επιδεινώνεται με την ψήφιση διατάξεων όπως αυτή του άρθρου 66 παρ. 35 του ν. 3984/2011, αφού ο νομοθέτης όχι μόνο «δεν σκέφθηκε» να βάλει κι ένα ματαβατικό στάδιο εφαρμογής, ώστε να μην καταλαμβάνει τις ήδη ολοκληρωθείσες υποθέσεις, αλλά «δεν γνώριζε» κι ότι η διάταξη αυτή είναι αδύνατο να εφαρμοστεί στη πράξη. Συγκεκριμένα από το Σεπτέμβριο του 2010 έχω επιδόσει σε νοσοκομείο του ΕΣΥ δικαστική απόφαση για τη λήψη μιας αποζημίωσης (πέραν του ότι η επίδικη διαφορά ξεκίνησε το 1986! και τελείωσε το 2010!). Μέχρι σήμερα η απόφαση αυτή, στην οποία η Διοίκηση οφείλει κατά το Σύνταγμα να συμμορφώνεται αμέσως και πάντως εντός ευλόγου χρόνου, πήγε και ήρθε δύο φορές από το Νοσοκομείο στην Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου (όχι για ουσιαστικούς λόγους, αλλά απλά για τυπικούς: π.χ. τέλειωσε το οικονομικό έτος και έπρεπε να ξαναγυρίσει για νέα απόφαση του Δ.Σ. του νοσοκομείου που να εγκρίνει την καταβολή κλπ). Εν πάσει περιπτώσει τον Ιούνιο του 2011 ενημερώθηκα από την Υ.Δ.Ε. (αφού βεβαίως έπρεπε να πάω επιτόπου και να ψάχνω μαζί με τον προϊστάμενο που βρίσκεται η υπόθεση) ότι είναι έτοιμος ο φάκελος να φύγει για να βγει το ένταλμα προς την αρμόδια Δ.Ο.Υ.
Πλην όμως, μόλις σήμερα έμαθα ότι ο φάκελος γύρισε στο Νοσοκομείο διότι ψηφίστηκε η ανωτέρω διάταξη που δίνει την αρμοδιότητα στα νοσοκομεία! Τούτο σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει πάλι έλεγχος κλπ για να βγει το ένταλμα. Αυτό που δεν λέει ο νόμος, αλλά με ενημέρωσαν στην Υ.Δ.Ε., είναι ότι τα νοσοκομεία δεν μπορούν να βγάλουν τέτοια εντάλματα και το πιθανότερο είναι ότι θα βγει διορθωτική διάταξη που θα τα επιστρέφει στην Υ.Δ.Ε. Γενικώς, να αναμένω ένα ακόμα έτος καθυστέρηση. ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ! ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ. ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΠΟΤΕ ΑΣ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΥΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.
Για τη κωδικοποίηση μπορεί να εφαρμοστεί ένας αριθμητικός κανόνας ανά Υπουργείο. Για παράδειγμα όλοι οι νόμοι που εκκινούν με τον αριθμό 1 αφορούν το Υπουργείο Οικονομικών, όσοι με το 2 το Υπουργείο Ανάπτυξης, όσοι με το 3 το Υπουργείο Υγείας και συνεχίζουμε την αρίθμηση. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει τα Υπουργεία να είναι πλέον 9, κάτι που αν φαίνεται τώρα αδιανόητο ή ανεφάρμοστο, υπάρχουν κείμενα και εκθέσεις του ΙΣΤΑΜΕ για παράδειγμα που προς αυτή τη κατεύθυνση δείχνουν. Εννέα Υπουργεία στην Ελλάδα; Η απάντηση-πρόκληση είναι ΝΑΙ γιατί ΟΧΙ ;