Πριν από την τοποθέτηση των συστημάτων, γίνεται αρχική ογκομέτρηση των δεξαμενών καυσίμων.
Η εν λόγω ογκομέτρηση δέον να γίνεται με χρήση διακριβωμένων ογκομετρικών προτύπων (ογκομετρικού δοχείου ή προτύπου μετρητή ροής). Η ογκομέτρηση θα πρέπει να αποτυπώνεται σε βήματα όχι μεγαλύτερα των 100 l.
Το μέγιστο επιτρεπόμενο σφάλμα υπολογισμού του όγκου καυσίμου από το σύστημα εντός εκάστης δεξαμενής είναι +/-0,5%.
Αυτό προσδιορίζεται με δοκιμές επαλήθευσης μετά την εγκατάσταση του συστήματος μέσω της προσθήκης ή αφαίρεσης προτύπων όγκων καυσίμου (με ογκομετρικά πρότυπα ή πρότυπο μετρητή ροής)
Υπεύθυνοι για την διασφάλιση του παραπάνω αναφερόμενου μεγίστου επιτρεπομένου σφάλματος καυσίμου +/- 0,5%, είναι οι εταιρίες εγκατάστασης των συστημάτων αυτών ή οποιοδήποτε τρίτο, ανεξάρτητο μέρος, με την απαραίτητη προϋπόθεση προηγούμενης διαπίστευσης των ανωτέρω από το ΕΣΥΔ ή άλλο ομότιμο Ευρωπαϊκό ή διεθνή φορέα, ως προς το συγκεκριμένο πεδίο μέτρησης.
Οι ανωτέρω εκδίδουν σχετικό πιστοποιητικό διακρίβωσης του συστήματος εισροών.
Το συνολικό μέγιστο επιτρεπόμενο σφάλμα (απόκλιση) μεταξύ εισροών-εκροών (ισοζύγιο αποθεμάτων), λογιζομένου τούτου ως διαφορά μεταξύ εκροών που εμφανίζονται από τα ακροσωλήνια και αυτών που εμφανίζονται στις αντίστοιχες δεξαμενές είναι +/- 1% για συγκεντρωτικές ποσότητες έως 100 λίτρα. Για μεγαλύτερες συγκεντρωτικές ποσότητες, οι διαφορές θα πρέπει να μειούνται σε μικρότερο ποσοστό, που να μην υπερβαίνει το +/-0,5%.
Προς ελαχιστοποίηση των σφαλμάτων λόγω πιθανής μεταβολής της θερμοκρασίας μεταξύ πώλησης και δεξαμενής, οι παραπάνω διαφορές θα υπολογίζονται σε θερμοκρασία 15οC.
Για τις βυθομετρικές βέργες αναφέρονται μέγιστα σφάλματα μέτρησης ύψους και θερμοκρασίας ενώ ο αντικειμενικός στόχος είναι η μέτρηση του όγκου σε 15 βαθμούς κελσίου. Και για την μέτρηση αυτή αναφέρονται προτεινόμενα σφάλματα.
Προτείνω να απαλειφθεί η προδιαγραφή ακρίβειας μέτρησης ύψους και θερμοκρασίας και να παραμείνει η απαίτηση ακρίβειας μέτρησης όγκου στους 15 βαθμούς. Η ύπαρξη δύο προδιαγραφών ανοίγει παραθυράκια για συστήματα που ανταποκρίνονται ή και υπερκαλύπτουν την πρώτη προδιαγραφή μέτρησης στάθμης αλλά αποτυγχάνουν στην μέτρηση του όγκου εντός των ορίων ακρίβειας. Τέτοια συστήματα θα ήταν άχρηστα. Το σύστημα θα πρέπει να συνοδεύεται από πιστοποιήσεις ακρίβειας μέτρησης για λόγους τεκμηρίωσης αλλά ο τελικός έλεγχος θα γίνεται με βάση τις «επιδόσεις» στο σημείο που ενδιαφέρει.
Με ποιές προδιαγραφές δοκιμής θα γίνει η πιστοποίηση των συστημάτων ως προς το 0,5% σφάλμα; Μήπως θα ήταν σκόπιμο να προσδιοριστεί ο κανονισμός δοκιμής ώστε να μήν έχουμε περιπτώσεις πιστοποίησης με αδόκιμους προς το αντικείμενο τρόπους;
Τέλος, τί θα γίνει με τις χιλιάδες ηλεκτρονικές βέργες που είναι ήδη εγκατεστημένες τα τελευταία 2-3 χρόνια σε πρατήρια και ενδεχομένως λειτουργούν άψογα αλλά δεν διαθέτουν τις απαραίτητες πιστοποιήσεις; Μήπως θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για τα ήδη εγκατεστημένα συστήματα; Για παράδειγμα να είναι αποδεκτά εφόσον μπορεί ο προμηθευτής τους να αποδείξει ότι μετρούν εντός των απαιτούμενων ορίων σφάλματος;