Άρθρο 3 Υποχρέωση γνωστοποίησης

 

1. Ο οργανωτής οφείλει να γνωστοποιήσει στην κατά τόπο αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή, την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό ή ορισμένες κατηγορίες προσώπων ή αριθμό συγκεκριμένων ατόμων να συμμετάσχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.
2. Η γνωστοποίηση γίνεται εγγράφως ή ηλεκτρονικά μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας της Ελληνικής Αστυνομίας και υποβάλλεται εγκαίρως πριν από την πραγματοποίηση της δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης. Η γνωστοποίηση περιλαμβάνει οπωσδήποτε τα στοιχεία ταυτότητας και επικοινωνίας του οργανωτή, τον ακριβή τόπο, τον χρόνο έναρξης και τον εκτιμώμενο χρόνο λήξης, τον σκοπό καθώς και το προτεινόμενο δρομολόγιο της συνάθροισης. Δεν απαιτείται γνωστοποίηση για τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις που πραγματοποιούνται για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς και της επετείου της 17ης Νοεμβρίου.
3. Αυθόρμητη δημόσια υπαίθρια συνάθροιση που δεν έχει γνωστοποιηθεί κατά τα οριζόμενα στις προηγούμενες παραγράφους δύναται να επιτραπεί εφόσον δεν διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Στην περίπτωση αυτή η αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή καλεί τους συμμετέχοντες να ορίσουν οργανωτή, ενώ δύναται να επιβάλει περιορισμούς σύμφωνα με το άρθρο 8. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με αυτούς καθώς και με την υποχρέωση ορισμού οργανωτή, η αστυνομική ή λιμενική αρχή δύναται να προβεί στη διάλυση της ανωτέρω συνάθροισης.
4. Με απόφαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη θεσμοθετείται ειδική ψηφιακή πλατφόρμα μέσω της οποίας παρέχεται ενημέρωση στους πολίτες για τις τρέχουσες συναθροίσεις και λοιπές εκδηλώσεις και τις σχετιζόμενες με αυτές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι λειτουργίας της ψηφιακής πλατφόρμας και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας.

  • 10 Μαρτίου 2020, 12:16 | Μαρία Πετεινάκη

    Μία αυθόρμητη συνάθροιση εκ φύσεως και εξ ορισμού δεν έχει οργανωτή, ως εκ τούτου είναι παράλογο να ζητείται επί τόπου ο ορισμός οργανωτή(από ποιον;), και να έχει δικαίωμα η αστυνομία να την διαλύει αν δεν οριστεί οργανωτής. Πόσο μάλλον εφόσον αναφέρεται ότι δεν «διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής».
    Αυτό το άρθρο δίνει το δικαίωμα στην αστυνομία να διαλύσει οποιαδήποτε δημόσια συνάθροιση, είτε είναι διαμαρτυρία, είτε είναι παγκόσμια ημέρα ειρήνης πχ, είτε οποιοδήποτε παγκόσμιο κάλεσμα στο οποίο μπορεί ο κόσμος να ανταποκριθεί αυθόρμητα.
    Το άρθρο αυτό καταπατεί σοβαρές ελευθερίες του ατόμου και είναι πολύ επικίνδυνο για την δημοκρατία.

  • 10 Μαρτίου 2020, 12:12 | Αναστασία Δουριδα

    Θεωρώ αυτό το νομοσχέδιο λανθασμένο και επικίνδυνο για τη δημοκρατία. Ελπίζω να το αντιληφθούν αυτοί που καλούνται να το ψηφίσουν.

  • 6 Μαρτίου 2020, 00:29 | Σκίννερ Ανδρέας-Γεώργιος

    ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 794
    Περὶ δημοσίων συναθροίσεων
    ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι.
    ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ
    […]
    Ἄρθρον 3.
    […]
    «4. Ὁ πρόεδρος τῆς δημοσίας συναθροίσεως ὑποχρεοῦται νὰ γνωστοποιήσῃ ἐγγράφως ταύτην εἰς τὴν ἀστυνομικὴν ἀρχὴν τοῦ τόπου, ἐν τῷ ὁποίῳ ἡ συνάθροισις μέλλει νὰ πραγματοποιηθῇ, τεσσαρἀκοντα ὀκτὼ τοὐλάχιστον ὥρας πρὸ τῆς ὥρας τῆς πραγματοιποιήσεώς της.
    5. Ἡ ἔγγραφος γνωστοποίησις τῆς δημοσίας συναθροίσεως ἐπιδίδεται εἰς τὴν ἁρμοδίαν ἀστυνομικὴν ἀρχὴν ἐπὶ ἀποδείξει βεβαιούσῃ τὴν ἡμερομηνίαν καὶ ὥραν ἐπιδόσεως καὶ δέον νὰ περιλαμβάνῃ:
    α) Τὸ ὀνοματεπώνυμον καὶ τὴν διεύθυνσιν τοῦ προέδρου τῆς συναθροίσεως καὶ πάντων τῶν κατὰ τὴν παράγραφον 3 υπευθύνων προσώπων.
    β) Τὴν ἡμερομηνίαν καὶ ὥραν τῆς συναθροίσεως.
    γ) Τὸν ἀκριβὴν τόπον, εἰς ὃν ἡ συνάθροισις μέλλει νὰ πραγματοποιηθῇ ἢ ἐν περιπτώσει κινουμένης συναθροίσεως (πορείας) τὴν αφετηρίαν, τὸ τέρμα καὶ την διαδρομήν, τὴν ὁποίαν αὔτη θὰ ἀκολουθήσῃ, καὶ
    δ) Τὸν εἰδικὸν σκοπὸν τῆς συναθροίσεως.»

    Η συμπερίληψη προσωπικών δεδομένων του ανθρώπου ο οποίος λογίζεται ως οργανωτής, η οποία αποτελεί πρώτο βήμα πριν την απαίτηση των στοιχείων αυτών για κάθε συμμετέχοντα στη συνάθροιση, μπορεί να αποτελέσει μορφή εκβιασμού των συναθροιζομένων, ενώ μάλιστα στο ν.δ. 794 (άρθρο 2) υπήρχε και η απαγόρευση του δικαιώματος στο συνέρχεσθαι ορισμένων ανθρώπων, ανάλογα με την πολιτική τους ταυτότητα. Όταν επιβάλλεται μάλιστα και η αναφορά του σκοπού της συναθροίσεως, δημιουργείται γόνιμο έδαφος για αυθαίρετη απαγόρευση συναθροίσεως με πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια.
    Σε ένα νομοσχέδιο χωρίς πιθανότητα περιορισμού του συνέρχεσθαι, θα υπήρχε τυχόν επιχείρημα υπέρ της γνωστοποίησης τόπου και χρόνου της συναθροίσεως, ώστε να εφαρμοστούν εγκαίρως οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, το οποίο όμως θα ήταν πάλι σαθρό.
    Η παράγραφος 4 μπορεί να εφαρμοστεί εκτός των πλαισίων του νόμου αυτού και να λειτουργήσει υπό πιο δημοκρατικούς όρους, και αποτελεί το μοναδικό ίσως θετικό στοιχείο του Σ/Ν.