Άρθρο 1
Σκοπός
Σκοπός του παρόντος Μέρους είναι η συμβολή στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, η βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες, η αποτελεσματικότερη πρόσβαση όλων των συμμετεχόντων στην απονομή της δικαιοσύνης με τη χρήση νέων τεχνολογιών και η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών στη δικαιοσύνη.
Άρθρο 2
Αντικείμενο
Αντικείμενο του παρόντος Μέρους αποτελεί η τροποποίηση διατάξεων του πρώτου, του δεύτερου, του τρίτου, του τέταρτου, του έκτου και του όγδοου βιβλίου του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182). Ειδικότερα, αντικείμενο του παρόντος είναι:
α) η ορθολογικότερη κατανομή των υποθέσεων, με κριτήριο το επιδικαζόμενο ποσό, ανάμεσα στα Μονομελή και τα Πολυμελή Πρωτοδικεία,
β) η εισαγωγή προδικασίας πριν από τη συζήτηση των αγωγών στο ακροατήριο, καθώς και πριν από τη συζήτηση των ενδίκων μέσων,
γ) η σύσταση Μητρώου Διαθηκών και η εισαγωγή διαδικασίας δημοσίευσης διαθηκών με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων,
δ) η τροποποίηση της διαδικασίας έκδοσης διαταγών πληρωμής και απόδοσης μισθίου,
ε) η εισαγωγή διαδικασίας πιστοποίησης συμβολαιογράφων που συμμετέχουν στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς,
στ) η σύντμηση των προθεσμιών επίδοσης δικογράφων και προσδιορισμού της συζήτησης των αγωγών και των ενδίκων μέσων,
ζ) η εναρμόνιση με τον ν. 5108/2024 (Α’ 65), περί της ενοποίησης του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας και της χωροταξικής αναδιάρθρωσης των δικαστηρίων της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης και
η) η διενέργεια διαδικασιών σφράγισης και αποσφράγισης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας από αρμόδιους δικαστικούς επιμελητές.
Η κατάργηση της τοπικής αρμοδιότητας στους πλειστηριασμούς, στην πραγματικότητα αφαιρεί ύλη από τους δικηγόρους της επαρχίας, συγκεντρώνοντας όλες τις ανακοπές που θα γίνονται στην Αθήνα. Αντίθετα με τον δηλωμένο σκοπό του νόμου, κάθε άλλο παρά επιτάχυνση θα επιφέρει στην δικαιοσύνη, μάλλον καθυστερήσεις από την υπερφόρτωση των δικαστηρίων της πρωτεύουσας θα προκαλέσει.
Οι δικηγορικοί σύλλογοι της επαρχίας πρέπει να αντιδράσουν.
Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων από την αρχή της εκδήλωσης των προθέσεων του Υπουργείου Δικαιοσύνης να προβεί σε αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, επιδίωξε να λάβει τη μεγαλύτερη δυνατή ενημέρωση για τους σχεδιασμούς του. Πλην όμως παρά την αποδεδειγμένη πρόθεσή της Ένωσής μας να προσφέρει τη συλλογική της εμπειρία στην κατεύθυνση κατάρτισης ενός σχεδίου αποτελεσματικών αλλαγών, το παραχθέν αποτέλεσμα που παρουσίασε το υπουργείο στη διαβούλευση, ελάχιστα έλαβε υπόψη από τις προτάσεις μας και πολύ απέχει από τους στόχους της αποτελεσματικής και ρεαλιστικής νομοθέτησης. Αντίθετα, εισάγονται μέσα στη διάρκεια του καλοκαιριού, δεκάδες ρυθμίσεις που συνδυαστικά εφαρμοζόμενες αναμένεται να προκαλέσουν έμφραγμα υπερχρέωσης στα δικαστήρια της χώρας, αντιμετωπίζουν τους δικαστές σαν μηχανές παραγωγής αποφάσεων και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην μείωση της ποιότητας του παραγόμενου δικαιοδοτικού έργου.
Ανάμεσα στην πλειάδα ρυθμίσεων που επιβαρύνουν το δικαιοδοτικό έργο ξεχωρίζουν: α) η ρύθμιση του 307 ΚΠολΔ για τη μείωση των προθεσμιών έκδοσης απόφασης και τη θέσπιση προληπτικής απολογίας προς το Προϊστάμενο ενόψει ακόμα και μόνο του ενδεχομένου υπέρβασης της προθεσμίας, με παράλληλη ενημέρωση και των διαδίκων, β) η ραγδαία αύξηση της καθ΄ ύλην αρμοδιότητας του Πολυμελούς Πρωτοδικείου δικάζοντος κατ΄ έφεση από τις 30.000 ευρώ στις 80.000 ευρώ, γ) η θέσπιση σταδίου προελέγχου του δικογράφου ακόμα και για την αοριστία, δ) ο άμεσος προσδιορισμός δικασίμου με την κατάθεση του δικογράφου, χωρίς πρόνοια για μεταβατικό στάδιο και αποφυγή διπλών πινακίων και ε) ο επαναπροσδιορισμός των ανακοπών.
Παραθέτω κάποιες σκέψεις για την καθυστέρηση/επιτάχυνση στη δικαιοσύνη:
1) Το να προσθέτεις ένα καινούριο πόστο στους δικαστές να ελέγχουν τη δικογραφία με διάταξη πριν τη συζήτηση είναι ένα επιπλέον βήμα που ίσως είναι καθυστέρηση για τη δικαιοσύνη. Αν είναι ελλιπή τα δεδομένα, αυτός που θα τη χρεωθεί, θα τη διαβάσει, θα μπει στο κλίμα της υπόθεσης, θα δει τι του λείπει, θα ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ο ίδιος μια διάταξη «ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ φέρε μου αυτό, αλλιώς θα απορριφθεί λόγω αοριστίας», θα ξαναμετράνε οι προθεσμίες που έχει «χρεωμένη την υπόθεση» από τότε που του φέρνουν το φάκελο, και ή τα έχει όλα και βγάζει απόφαση μηδενίζοντας το χρόνο ή απορρίπτει οριστικά. Ας προστεθεί και αυτή η δυνατότητα στο solon και να υπολογίζονται αλλιώς τα στατιστικά. Δε θα χρεώνουμε τη δικαιοσύνη αν ο δικηγόρος χρωστάει έγγραφα, γιατί γι’αυτό βγάζουν ένα μεγάλο μέρος μη οριστικών αποφάσεων.
2) Μια άλλη περίπτωση είναι απόφαση που κηρύσσει απαράδεκτη. Δεν κλήτευσε ο αιτών, κηρύσσεται απαράδεκτη. Επαναφέρει με κλήση. Ξανακηρύσσεται απαράδεκτη δεύτερη φορά. Ε όχι! Κηρύσσεις απαράδεκτη στην πρώτη απόφαση/διάταξη, διατάσσεις να κλητεύσει αυτόν κι αυτόν ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ, επί ποινή απαραδέκτου. Δεν το έκανε; Απορριπτική. Να μην υπάρχει αυτή η αοριστία επ’άπειρον.
3) Να απαγορεύεται δεύτερη ματαίωση κατ’ αναλογία της απαγόρευσης δεύτερης αναβολής και όχι δωρεάν.
4) Το να φτιαχτεί μια πλατφόρμα για τις αιτήσεις επαναπροσδιορισμού των εκκρεμών ανακοπών δεν μου φαίνεται καλή ιδέα. Μου φαίνεται παράδοξο να μιλούμε για επιτάχυνση της δικαιοσύνης και να προσθέτουμε μια πλατφόρμα, μια νέα επανακατάθεση, και επιπλέον εργασίες που συνοδεύουν αυτή την εργασία. Ο λόγος διαβάζω είναι ότι «οι ανακοπές που έχουν προσδιοριστεί είναι άνευ αντικειμένου γιατί έχουν επανέλθει νωρίτερα με προτίμηση». Ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω τι θα πει «εκδικάστηκαν νωρίτερα και δεν σβήστηκαν από τα πινάκια για τεχνικούς λόγους». Αν υπάρχει αυτό το πρόβλημα, ας αλλάξουν τρόπο διαχείρισης τα δικαστήρια και όταν πρόκειται για τέτοια αίτηση προτίμησης, ας την βγάζουν από το παλιό πινάκιο!! Αφού στο δικόγραφο φαίνεται ότι επισπεύδεις μια άλλη υπόθεση!! Κι άντε να το δεχτώ ότι συνέβη αυτό το πρόβλημα. Και είναι υπαρκτό και έκαναν λάθος διαχείριση στο Δικαστήριο και δεν τα έσβησαν. Τότε σε αυτό το δικαστήριο, αφού το βλέπεις να ισχύει μη δίνεις στο δικαστή 20 υποθέσεις πλασματικών ανακοπών με 7 να ισχύουν, προσδιόρισε άλλες 13 υποθέσεις στο υπαρκτό πινάκιο και λύσε το πρόβλημα σε επίπεδο ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, με τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ! Δηλαδή θα φτιάχνουμε πλατφόρμες και θα κάνουμε επανακαταθέσεις επειδή οι ανακοπές είναι άνευ αντικειμένου; Κι αν θέλουμε να φτιάξουμε έναν ΝΟΜΟ για να διορθώσει το πρόβλημα, σίγουρα δε θα ήταν να φτιάξουμε νέα πλατφόρμα… αλλά ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΖΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ για την περασμένη ανακοπή, ΑΛΛΑ ΝΑ βγάζει μια διάταξη που να λέει ότι είναι άνευ αντικειμένου, ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΝΟΜΟ. Κι αν δεν θέλουν να προσθέσουν νέες υποθέσεις σε υπαρκτά πινάκια, αλλά να κρατήσουν «σειρά προτεραιότητας», τότε ας κάνουν ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ πιο κοντά στο παρόν, με τον ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ, ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ, εφόσον οι μισές και παραπάνω υποθέσεις είναι ανύπαρκτες.
Η πλατφόρμα του Ν. 3869/2010 «βοήθησε» να δικαστούν νωρίτερα όχι επειδή έκανε κάτι μαγικό, αλλά επειδή ΠΕΤΑΞΕ ΕΞΩ αυτούς που αμέλησαν/δεν πρόλαβαν να επαναφέρουν… το να απαγορεύσεις κάποιον να επανέλθει επειδή δεν μπήκε στην πλατφόρμα δεν είναι λύση απονομής δικαιοσύνης, είναι λύση επιβίωσης για τον πιο γρήγορο.
5) Νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα η κατάθεση της έφεσης σε ένα δικαστήριο και όχι σε δύο όπως γινόταν…
6) Είμαστε σίγουροι ότι η μαγνητοφώνηση έχει φτάσει στα χέρια του από τότε που τη χρεώθηκε; Να βάλουμε εκεί προθεσμία! Τα έχει πάρει από το Γραμματέα; Αυτό σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι ο ίδιος ο δικαστής που καθυστερεί από μόνος του, αλλά το όλο σύστημα είναι υπερφορτωμένο. Άρα πρέπει να αποφορτιστεί. Όταν λέμε ότι η υπόθεση κάνει 4 χρόνια να εκδικαστεί, δε σημαίνει ότι κάνει 4 χρόνια να αποφασίσει ο δικαστής. Μου φαίνεται περίεργο, εφόσον ο δικαστής, από τη στιγμή που χρεώνεται, ούτως ή άλλως οφείλει να παραδώσει σε ένα χρονικό διάστημα (π.χ. 6 μήνες, 2 μήνες, κ.ο.κ. ανάλογα τη διαδικασία), επί ποινή μείωσης μισθού ή αποβολής από το δικαστικό σώμα
1- Η μεταφορά ύλης από δικαστήρια σε νομικούς επαγγελματίες είναι αντισυνταγματική. Μόνη αιτιολογία γι’ αυτό είναι να μην έχουν …δουλειά τα δικαστήρια… Επίσης επιβαρύνεται με υπερβολικό κόστος ο διάδικος.
2- Στην εκδίκαση αναιρέσεων πρέπει να προβλεφθεί να κρατείται υποχρεωτικά η υπόθεση όταν γίνεται δεκτή & να δικάζει επί της ουσίας ο ΑΠ. Το ίδιο έπρεπε να ισχύει & για τα ανώτατα δικαστήρια των άλλων δικαιοδοσιών.
Η μεταφορά δικαστικής υλης προς του δικηγόρους είναι αντισυνταγματική, στο μέτρο που στερείται ο διάδικος τον φυσικό του δικαστή. Αντιβαίνει στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος και στο 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Αντιβαίνει ακόμη και στην αρχή της διακρισης των εξουσιών, καθώς κατατείνει στην εξαφάνιση μιας από τις τρεις εξουσίες την δικαστική.
Ήδη με την ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης, έχει στερηθει ο έλληνας διοικούμενος το δικαίωμα του αναφέρεσθαι προς τις αρχές, και έχει καταστεί η επικοινωνία με πολλές διοικητικες αρχές αδύνατη πρακτικά για όποιον αδυνατεί να χειριστει τις νέες τεχνολογίες, και κάποιες φορές ακόμη και για αυτόν που μπορεί να τις χειριστεί.
Η εκτελεστική εξουσία εξαφανίστηκε ήδη, λοιπόν.
Αν εξαφανίσουμε και την δικαστική, πάει περίπατο η διάκριση των εξουσιών.
Δικαστής δεν είμαι, όμως ειναι αδύνατον ο έλληνας νομικός του σήμερα για αυτό να επιχαίρει.
Κύριοι πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να τροποποιήσετε το άρθρο 580 παρ. 3,όπου προβλέπεται μετά από 2 η αναίρεση εφόσον γίνει δεκτή,να εκδίδεται μεν απόφαση,όμως επί της ουσίας εν συνεχεία ο επιμελής διάδικος ΥΠΟΧΡΕΟΎΤΑΙ την επαναφέρει με ΚΛΗΣΗ για νέα συζήτηση (νομολ.ΑΠ 956/2023 κ.λ.π.).Γιατί να δημιουργούνται νέες δίκες ΜΕ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΌ μετά από 2-3 χρόνια (πρόσφατα μου προσδιωρίσθηκε για 12/2027!!!!),όταν ο ΑΠ έχει εμπρός του την δικογραφία,έχει εξετάσει την βασιμότητα ,ποιος ο λόγος για να χάνει ο διάδικος 2-3 χρόνια,να ξοδεύει 2.000-3.000 ευρώ,να ταλαιπορείται 3-4 φορές για νέο προσδιορισμό,προτάσεις κ.λ.π..Να απασχολούνται οι γραμματείος,οι δικαστές στην νέα δικάσιμο κ.λ.π.΄΄΄Άναφέρεται σε αιτιολογία αποφάσεων,ότι δήθεν δεν έχει το δικαστήριο όλα τα έγγραφα της; δικογραφίας επί της ουσίας της υπόθεσης,διότι κατατέθηκαν μόνον για τις τυπικές προϋποθέσεις.Σαφώς δεν μπορεί να σταθεί τέτοια αιτιολογία,όταν μπορείτε με μια συμπλήρωση του άρθρου που να υποχρεώνει τον διάδικο κατά την συζήτηση να προσκομίσει όλα τα έγγραφα και της ουσίας της διαφοράς,η ακόμη να τον υποχρεώσει με διάταξη εντός 15-20 ημερών να τα καταθέσει στο δικαστήριο έστω και μετά την εξέταση της αποδοχής της αιτήσεως,προ της έκδοσης οριστικής απόφασης.Τόσο ΑΠΛΟ.
Και μια ακόμη παρατήρηση : να υπάρξει τροποποίηση η διευκρίνιση ότι ο ΑΠ έχει υποχρέωση να ερευνήσει όλους τους λόγους αναιρέσεως και όχι αφού εξετάσει τον πρώτο λόγο και τον κάνει δεκτό να αναφέρει (είναι κανόνας πλέον) και να αποφαίνεται ότι: <>.Με αύτη την ελλειπή απόφαση δίνει δυνατότητα το εφετείο να μείνει στην ίδια σκέψη ως προν το 2 ο (η τον 10 ο κ.λ.π. λόγο) ,όταν με κλήση επανέλθει στο δικαστήριο της ουσίας και εν συνεχεία να επανέλθει ο αναιρεσείων και πάλι με άλλη αίτηση αναίρεσης να ζητήσει την αναίρεση και πάλι του λόγου αυτού.Αφού διαβάζει την δικογραφία γιατί να προκαλείται μια νέα ταλαιπορεία των ανθρώπων και υπηρεσιών΄΄΄΄
Και ΤΕΛΟΣ μήπως θα έπρεπε να συμπληρωθεί ότι κατά την κατάθεση του ενδίκου μέσου υποχρεωτικά προσδιορίζεται και δικάσιμος,ώστε να μην έχωμε και πάλι ερμηνείες και άλλες εκκρεμοδικίες΄΄΄
Στοχεύετε στην επιτάχυνση. Θα επέλθει όντως ; Τώρα στον ΑΠ προσδιορίζεται πρώτη δικάσιμος τον Ιανουάριο του 2028. Οι νέες προθεσμίες ειναι αμφίβολο αν είναι εφικτό να τηρηθούν από τους δικαστές της πρωτοβάθμιας δικαιοσύνης, εάν θέλουμε νομικά άρτιες αποφάσεις. Με το τζουνάμι πειθαρχικών που θα κληθεί να κρίνει ο ΑΠ , θα έχουν χρόνο οι σεβαστοί αρεοπαγίτες για την εμπρόθεσμη έκδοση απόφασης στις δικές τους υποθέσεις;; Ή θα οδηγηθούμε σε καθυστέρηση σε όλους τους βαθμούς;
Οι πολίτες για να απευθυνθούν στην ακριβή για το μέσο Έλληνα ελληνική δικαιοσύνη χρειάζονται εμπιστοσύνη στο ότι θα αποδοθεί ορθά το δίκαιο. Αυτό ζητάμε όλοι. Δίκαιη δίκη όπως επιτάσσει η ΕΣΔΑ.
Καλές οι προθέσεις, οι ρηματικές διακηρύξεις και οι προσδοκίες για τους επιθυμητούς στόχους, όμως για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας πρέπει τα προτεινόμενα μέτρα να είναι πρόσφορα προς την επιτάχυνση. Με βάση ποιες μελέτες τα προτεινόμενα μέτρα είναι πρόσφορα και ικανά να αυξήσουν τον ρυθμό εκκαθάρισης πινακιών αστικών και ποινικών υποθέσεων;
Η προδικασία στην κρίση περί ορισμένου των αγωγών (που απαιτεί μελέτη και καποιες φορες πολύ χρόνο ακομη κ αν δεν εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση) τον ίδιο αριθμό δικαστών θα βαρύνει που θα του στερήσει χρόνο από τις άλλες υποθέσεις που πρέπει να βγάλει αιτιολογημένη απόφαση. Επίσης συνιστά αδικαιολόγητη εύνοια προς τον εναν διάδικο. Γιατι οι νομικοι παραστάτες του εν λόγω διαδίκου να πρέπει να είναι λιγότερο επιμελείς σε σχέση με τον αντίδικό του;
Η σύντμηση των προθεσμιών έκδοσης απόφασης, όσο και αν είναι επιθυμητή από όλους μας, είναι κενο γράμμα όταν γίνεται βίαιος επαναπροσδιορισμός υποθέσεων όπως επιχειρείται με τις ανακοπές. Εκτός αν στόχος δεν είναι η επιτάχυνση, αλλά στην πραγματικότητα η παραπομπή της πλειοψηφίας των δικαστών στο πειθαρχικό, με αποτέλεσμα να μην έχουν τη νηφαλιότητα να ασχολούνται απαερίσπαστοι με τις υποθεσεις των πολιτών, αλλα να δαπανουν χρόνο και να αναλώνονται ψυχικά για τη σύνταξη των δικών τους απολογητικών υπομνημάτων.
Μόνο η εξειδίκευση των δικαστων μπορει να φερει επιτάχυνση. Ο διαχωρισμος αστικου κ ποινικού τμηματος στην Αθηνα, που νομοθετήθηκε το 2024 μπορεί όντως να οδηγήσει σε επιτάχυνση αλλα απαιτείται χρόνος για να φανούν τα αποτελέσματα.
Προς: 1.Υπουργό Δικαιοσύνης κο Φλωρίδη
2. Υφυπουργό Δικαιοσύνης κο Μπούγα
Κοιν.: 1. Πρόεδρο και ΔΕ ΤΕΕ
2. Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων
3. Α’ Βάθμιες ΕΜΔΥΔΑΣ
Θέμα: Παρέμβαση της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ στο ν/σ του Υπ. Δικαιοσύνης για την αντιμετώπιση διώξεων Μηχανικών στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων τους
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ) αποτελεί την Ομοσπονδία με συνδικαλιστικό, αλλά και επιστημονικό χαρακτήρα, που εκπροσωπεί το σύνολο των Διπλωματούχων Μηχανικών οι οποίοι υπηρετούν στη Δημόσια Διοίκηση (Υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ Α’ & Β’ βαθμού). Απευθυνόμαστε σε εσάς σε συνέχεια προηγούμενων εγγράφων μας αλλά και συναντήσεων με τις παρατηρήσεις μας επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας – Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών – Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης – Λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης» που έχει αναρτηθεί στο https://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=17906
Η Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ χαιρετίζει την πρόβλεψη του νομοσχεδίου για την εισαγωγή της προδικασίας στο άρθρο 237 ΚΠολΔ ως θεσμικού εργαλείου για την έγκαιρη αντιμετώπιση αοριστιών και τυπικών ελλείψεων. Πιστεύουμε όμως ότι η ρύθμιση αυτή πρέπει να επεκταθεί, ώστε η προδικασία να μετατραπεί σε ένα πλήρες και ουσιαστικό φίλτρο δι-καιικής προστασίας, ιδίως για υποθέσεις με τεχνικό ή διοικητικό περιεχόμενο.
Προτείνουμε τη ρητή πρόβλεψη για δυνατότητα ουσιαστικής προκαταρκτικής τεχνικής αξιολόγησης, με συνδρομή Σώματος Τεχνικών Εμπειρογνωμόνων εντός του Υπουργείου Δικαιοσύνης, στελεχωμένου από μηχανικούς, νομικούς και επιστήμονες με εμπειρία στη νομοθεσία περί δημοσίων έργων, πολεοδομίας, περιβάλλοντος και τοπι-κής αυτοδιοίκησης. Το Σώμα αυτό θα παρέχει τεκμηριωμένες γνωμοδοτήσεις σε περι-πτώσεις που εμπλέκονται δημόσιοι υπάλληλοι τεχνικών ειδικοτήτων, ώστε να αποφεύγε-ται η καταχρηστική παραπομπή σε δίκη για πράξεις που απορρέουν από την υπηρεσιακή άσκηση καθηκόντων υπό αντίξοες συνθήκες (υποστελέχωση, έλλειψη πόρων και εξο-πλισμού, ασαφές νομοθετικό πλαίσιο).
Η εμπειρία δείχνει πως το 90% των υποθέσεων που σχετίζονται με τεχνικούς υπαλλήλους καταλήγουν σε αθώωση, αφού όμως οι συνάδελφοι έχουν στοχοποιηθεί, απαξιωθεί, λειτουργήσει αμυντικά και συχνά αποσυρθεί από κρίσιμες αρμοδιότητες. Αυτό το φαινόμενο δεν πλήττει μόνο τους υπαλλήλους, αλλά και την ίδια τη λειτουργικότητα των δημοσίων υπηρεσιών και την ασφάλεια των έργων. Δεν τιμά τη Δικαιοσύνη να εκδικάζει υποθέσεις χωρίς την απαραίτητη τεχνική τεκμηρίωση, ούτε συνάδει με τον στόχο της επιτάχυνσης η μαζική παραπομπή χωρίς έλεγχο σκοπιμότητας ή ουσίας.
Ζητούμε συνεπώς η εισαγωγή της προδικασίας να μην περιοριστεί στην τυπική εξέταση του δικογράφου, αλλά να επεκταθεί και σε ουσιαστικό στάδιο αξιολόγησης τεχνικών υποθέσεων, με δυνατότητα προσφυγής των δικαστών σε ειδικούς εμπει-ρογνώμονες πριν την παραπομπή της υπόθεσης. Μόνον έτσι μπορεί η Δικαιοσύνη να υπηρετήσει και την ταχύτητα και την ποιότητα της κρίσης, θέτοντας τέλος σε μια χρόνια κατάσταση διοικητικής αδικίας και υπηρεσιακής αποδόμησης του τεχνικού κόσμου της Δημόσιας Διοίκησης.
Στη διάθεση σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή και συνάντηση.
επισης η συντμηση όλων των προθεσμιών χωρίς διασφάλισης τήρησης τους, εξ αιτίας αντικειμενικών αδυναμιών είναι ουτοπία και θα οδηγήσει σε καταφανή δυσχέρεια στην απονομή ουσιαστικής δικαιοσύνης.
Αναφορικά με την σύντμηση του χρόνου εκδίκασης και έκδοσης αποφάσεων είναι γνωστό ότι και τώρα υπάρχουν προθεσμίες που δεν τηρούνται με διάφορες δικαιολογίες. Ομως η με το νομοσχέδιο καθολική σύντμνηση είναι προβληματική.
Επί π΄λέον με την ευκαιρία πρέπει να επαναφερθεί η ζωντανή διαδικασία απονομής ουσιαστικής δικιαιοσύνης και στην τακτική διαδικασία. Εχει καταντήσει ανέκδοτο η διαδικασία απόδειξης με ένορκες βεβαιώσεις, λαμβανόμενες με τον τρόπο που λαμβάνονται χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο της αλήθειας!
η μεταφορα ύλης στους συμβολαιογράφους θα έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις και όχι συντόμευση. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα με τους συμβολαιγοράφους δεν έχει προηγούμενο!
Βασικό μέλημα του νομοθέτη – δεδομένης της παγκοίνως γνωστής, παλαιόθεν υπερφόρτωσης του φυσικού δικαστή στην χώρα μας, με αναρίθμητα καθήκοντα, πέραν της εκδίκασης και έκδοσης πολιτικών αποφάσεων – για την υλοποίηση των στόχων στους οποίους αποσκοπούν οι τροποποιήσεις είναι αναντίρρητα η μείωση του όγκου κάθε δικογραφίας που θα εισέρχεται σε δίκη, δηλαδή η θέσπιση ΟΡΙΩΝ στις σελίδες και στα σχετικά τα οποία καλείται ένας άνθρωπος – δικαστής καταρχήν να μελετήσει και όχι απλά να διαβάσει, πριν ακολουθήσει οποιαδήποτε έρευνα περί του παραδεκτού, του νόμιμου και του ουσιαστικά βάσιμου των εκατέρωθεν ισχυρισμών και εν τέλει στην συγγραφή της δικαστικής απόφασης κάθε υπόθεσης. Είναι ανθρωπίνως ανέφικτο να τηρηθεί οποιαδήποτε προθεσμία όταν καλείται ο φυσικός δικαστής από την μία να εκδίδει ορθή δικονομικά και ουσιαστικά απόφαση εντός της σύντομης προθεσμίας των οκτώ μηνών, πολλώ δε μάλλον του ενός μήνα ή των 2 μηνών όπου ορίζεται και από την άλλη να βρίσκεται αντιμέτωπος με τις χαώδεις, παχυλότατες δικογραφίες, τον φάκελο των σχετικών των οποίων μάλιστα καλείται πάρα πολλές φορές και να οργανώσει – ταξινομήσει ο ίδιος. Εννοείται ότι αυτός ο συνήθης όγκος κάθε δικογραφίας, που χρεώνεται ο φυσικός δικαστής και που υπερβαίνει το μέτρο και τις ανθρώπινες δυνατότητες υπάρχει μόνο στη χώρα μας, οπότε σύγκριση με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, δεδομένου ότι η σύγκριση λαμβάνει χώρα μόνο μεταξύ όμοιων περιπτώσεων και άρα δεν είναι σύμφωνη τουλάχιστον με την λογική. Επομένως, οι σκοποί στο άρθρο 1 δεν επιτυγχάνονται με το να καλείται ο δικαστικός λειτουργός να απονείμει ουσιαστική δικαιοσύνη υπερφορτωμένος και υποχρεωμένος να μελετήσει κάθε μία από τις ογκωδέστατες, κατά το συνήθως συμβαίνον, δικογραφίες που έχει χρεωθεί, δηλαδή να καλείται να μελετήσει σελίδες επί σελίδων ανά δικογραφία. Χρειάζεται, ακόμα, οι νομικοί παραστάτες, που διαθέτουν επιτελείο από άλλους δικηγόρους και ασκούμενους στα γραφεία τους, στους οποίους διαμοιράζουν τις εργασίες σε κάθε υπόθεση, να κατανοήσουν με διάθεση πλήρους και αληθινής ενσυναίσθησης προς τον φυσικό τους δικαστή, καθόσον οι ίδιοι έχουν επίγνωση άμεσα της πραγματικότητάς του, αυτήν την ανάγκη.