Άρθρο 61
Διαφορές από αμοιβές πιστοποιημένων εκτιμητών – Τροποποίηση περ. γ) παρ. 5 άρθρου 614 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στην περ. γ) της παρ. 5 του άρθρου 614 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί διαφορών που αναφέρονται σε σχέσεις γονέων και τέκνων, η λέξη «εκτιμητών» αντικαθίσταται από τις λέξεις «πιστοποιημένων εκτιμητών» και η παρ. 5 διαμορφώνεται ως εξής:
«5. Διαφορές από αμοιβές είναι: α) οι διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα δικηγόρων, συμβολαιογράφων, άμισθων δικαστικών επιμελητών, γιατρών, οδοντογιατρών, κτηνιάτρων, διπλωματούχων μαιών, μηχανικών και χημικών διπλωματούχων ανώτατων και ανώτερων σχολών, νόμιμα διορισμένων μεσιτών ή των καθολικών διαδόχων όλων αυτών και των πελατών τους ή των καθολικών διαδόχων τους, όπως και αν χαρακτηρίζεται η μεταξύ τους σχέση και ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι συμφωνία για τον καθορισμό της αμοιβής ή τον τρόπο της καταβολής της, β) οι διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα διαιτητών, διαμεσολαβητών, εκτελεστών διαθήκης, κηδεμόνων σχολάζουσας κληρονομιάς, διαχειριστών σε ιδιοκτησίες κατ’ ορόφους ή διαχειριστών που διορίζονται από δικαστική αρχή, εκκαθαριστών εταιριών ή νομικών προσώπων ή κληρονομιών ή των καθολικών διαδόχων όλων αυτών και των προσώπων που έχουν την υποχρέωση να καταβάλουν ή των καθολικών διαδόχων τους, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι συμφωνία για τον καθορισμό της αμοιβής ή τον τρόπο καταβολής της και γ) οι διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα των μαρτύρων που εξετάσθηκαν ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου ή διαιτητών, όπως και των πραγματογνωμόνων, διαιτητών πραγματογνωμόνων, πιστοποιημένων εκτιμητών, διερμηνέων, μεσεγγυούχων και φυλάκων, όπως και αν διορίσθηκαν ή των καθολικών διαδόχων όλων αυτών και των προσώπων που έχουν την υποχρέωση καταβολής ή των καθολικών διαδόχων τους.».
Άρθρο 62
Διαφορές για τις αμοιβές των πιστοποιημένων εκτιμητών – Προσθήκη παρ. 7 στο άρθρο 622Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 622Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί διατάξεων για τις διαφορές από αμοιβές, προστίθεται παρ. 7 ως εξής:
«7. Διαφορές για τις αμοιβές των πιστοποιημένων εκτιμητών που ορίσθηκαν για την εκτίμηση κατασχόμενου πράγματος, υπάγονται στο μονομελές πρωτοδικείο του τόπου της εκτέλεσης.».
Άρθρο 63
Αρμόδιος για την έκδοση διαταγής πληρωμής – Αντικατάσταση άρθρου 625 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Το άρθρο 625 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί του αρμόδιου για την έκδοση διαταγής πληρωμής, αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 625
Αρμόδιος για την έκδοση διαταγής πληρωμής
Τη διαταγή πληρωμής εκδίδει δικηγόρος, μέλος του δικηγορικού συλλόγου της περιφέρειας του πρωτοδικείου στο οποίο δωσιδικεί η διαφορά. Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν είναι δυνατόν να οριστεί δικηγόρος του ως άνω συλλόγου, τη διαταγή πληρωμής εκδίδει δικηγόρος μέλος δικηγορικού συλλόγου της περιφέρειας του αντίστοιχου εφετείου που δωσιδικεί η διαφορά. Ο αρμόδιος δικηγόρος ορίζεται με πράξη του οικείου δικηγορικού συλλόγου που μπορεί να εκδίδεται και ηλεκτρονικά.».
Άρθρο 64
Στοιχεία αίτησης για την έκδοση διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 626 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 626 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί έκδοσης διαταγής πληρωμής και στοιχείων αιτήσεως, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) στην παρ. 1, το δεύτερο εδάφιο διαγράφεται, γ) προστίθεται παρ. 4 και το άρθρο 626 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 626
Έκδοση διαταγής πληρωμής – Στοιχεία αίτησης – Προϋποθέσεις διορισμού δικηγόρων
1. Η διαταγή πληρωμής εκδίδεται ύστερα από αίτηση του δικαιούχου της απαίτησης.
2. Η αίτηση πρέπει να περιέχει: α) όσα ορίζουν τα άρθρα 117 ή 118 και η παρ. 1 του άρθρου 119, β) αίτηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής και γ) την απαίτηση και το ακριβές ποσό των χρημάτων ή των χρεογράφων με τους τυχόν οφειλόμενους τόκους των οποίων ζητείται η καταβολή.
3. Στην αίτηση πρέπει να αναφέρονται και να επισυνάπτονται και όλα τα έγγραφα από τα οποία προκύπτει η απαίτηση και το ποσό της.
4. Με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης καθορίζονται οι προϋποθέσεις διορισμού των δικηγόρων του άρθρου 625, τα ειδικά προσόντα τους, ο τρόπος κατάθεσης των αιτήσεων, το ύψος της αποζημίωσης των δικηγόρων στις ως άνω περιπτώσεις, ο τρόπος, ο χρόνος και οι λοιποί όροι καταβολής της, καθώς και οι αναγκαίες εγγυήσεις για την αδιάβλητη επιλογή των δικηγόρων και κάθε άλλο ζήτημα σχετικό με την εφαρμογή του παρόντος.».
Άρθρο 65
Διαδικασία έκδοσης διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 627 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο εισαγωγικό εδάφιο του άρθρου 627 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν. 503/1985, Α’ 182), περί έκδοσης διαταγής πληρωμής και διαδικασίας εκδόσεως, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) η λέξη «δικαστής» αντικαθίσταται από τις λέξεις «ο ορισθείς δικηγόρος» και το άρθρο 627 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 627
Έκδοση διαταγής πληρωμής – Διαδικασία έκδοσης
Ο ορισθείς δικηγόρος αποφασίζει το ταχύτερο σχετικά με την αίτηση, χωρίς να καλέσει τον οφειλέτη, έχει όμως το δικαίωμα:
α) να καλεί τον αιτούντα για να του δώσει εξηγήσεις σχετικά με την αίτηση,
β) να υποδείξει στον αιτούντα τις αναγκαίες συμπληρώσεις ή διορθώσεις της αίτησης,
γ) αν ο αιτών επικαλείται ιδιωτικά έγγραφα, να ζητεί βεβαίωση της υπογραφής από συμβολαιογράφο ή μάρτυρες που εξετάζονται ενώπιον του.».
Άρθρο 66
Απόρριψη αίτησης για έκδοση διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 628 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 628 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν. 503/1985, Α’ 182), περί απόρριψης της αίτησης για έκδοση διαταγής πληρωμής, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) στην παρ. 1, βα) αντικαθίσταται το εισαγωγικό εδάφιο, ββ) στην περ. β), η λέξη «ζήτησε» αντικαθίσταται από τις λέξεις «ζητήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 627», γ) στην παρ. 2, η λέξη «απόρριψη» αντικαθίσταται από τις λέξεις «απορριπτική πράξη», δ) στην παρ. 3 οι λέξεις «απόρριψης της αίτησης» αντικαθίστανται από τις λέξεις «απορριπτικής πράξης» και, μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις, το άρθρο 628 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 628
Έκδοση απορριπτικής πράξης επί αίτησης έκδοσης διαταγής πληρωμής
1. Ο ορισθείς δικηγόρος εκδίδει απορριπτική πράξη:
α) αν δεν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση διαταγής πληρωμής,
β) αν ο αιτών δεν δίνει τις εξηγήσεις που του ζητήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 627 ή αρνείται να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις για τη συμπλήρωση ή διόρθωση της αίτησής του ή για τη βεβαίωση των υπογραφών ιδιωτικών εγγράφων.
2. Η απορριπτική πράξη σημειώνεται κάτω από την αίτηση και αναφέρεται με συντομία ο λόγος της απόρριψης.
3. Σε περίπτωση απορριπτικής πράξης δεν αποκλείεται η άσκηση αγωγής ή η υποβολή νέας αίτησης.».
Άρθρο 67
Αποδοχή της διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 629 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 629 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν. 503/1985, Α’ 182), περί αποδοχής της αίτησης έκδοσης διαταγής πληρωμής, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) η λέξη «δικαστής» αντικαθίσταται από τη λέξη «δικηγόρος», γ) οι λέξεις «τον καταδικάζει στη» αντικαθίστανται από τη λέξη «τη» και, μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις, το άρθρο 629 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 629
Αποδοχή της αίτησης έκδοσης διαταγής πληρωμής
Ο δικηγόρος δέχεται την αίτηση κατά το μέρος που κατά την κρίση του είναι νομικά και πραγματικά βάσιμη, διατάσσει τον οφειλέτη να πληρώσει το οφειλόμενο ποσό και τη δικαστική δαπάνη. Κατά το μέρος που η αίτηση απορρίπτεται, εφαρμόζεται η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 628.».
Άρθρο 68
Περιεχόμενο διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 630 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 630 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν. 503/1985, Α’ 182), περί του περιεχομένου της διαταγής πληρωμής, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) στο πρώτο εδάφιο, βα) στην περ. α), η λέξη «δικαστή» αντικαθίσταται από τη λέξη «δικηγόρου», ββ) στην περ. η), η λέξη «δικαστή» αντικαθίσταται από τις λέξεις «εκδόσαντος δικηγόρου», γ) προστίθεται δεύτερο εδάφιο και το άρθρο 630 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 630
Περιεχόμενο της διαταγής πληρωμής
Η διαταγή πληρωμής καταρτίζεται εγγράφως και πρέπει να περιέχει: α) το ονοματεπώνυμο του δικηγόρου που εκδίδει τη διαταγή πληρωμής, β) το ονοματεπώνυμο, το πατρώνυμο, την κατοικία, τη διεύθυνση, καθώς και τον αριθμό φορολογικού μητρώου εκείνου που ζήτησε την έκδοση της διαταγής και αν πρόκειται για νομικό πρόσωπο την επωνυμία, τη διεύθυνση της έδρας του και τον αριθμό φορολογικού μητρώου γ) το ονοματεπώνυμο, το πατρώνυμο, την κατοικία, τη διεύθυνση, καθώς και αν αυτό είναι εφικτό τον αριθμό φορολογικού μητρώου εκείνου κατά του οποίου στρέφεται η αίτηση και αν πρόκειται για νομικό πρόσωπο την επωνυμία, τη διεύθυνση της έδρας του, καθώς και αν αυτό είναι εφικτό τον αριθμό φορολογικού του μητρώου, δ) την αιτία της πληρωμής, ε) το ποσό των χρημάτων ή των χρεογράφων που πρέπει να καταβληθεί, στ) διαταγή πληρωμής, ζ) υπόμνηση σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται ότι έχει το δικαίωμα να ασκήσει ανακοπή μέσα στην προθεσμία που ορίζεται στο άρθρο 636 και η) υπογραφή του εκδόσαντος δικηγόρου. Ο εκδόσας τη διαταγή πληρωμής δικηγόρος την καταθέτει στη γραμματεία του πρωτοδικείου και ο γραμματέας περιάπτει τον εκτελεστήριο τύπο στο πρωτότυπο της διαταγής πληρωμής.».
Άρθρο 69
Επίδοση διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 630Α Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 630Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν. 503/1985, Α’ 182), περί επίδοσης διαταγής πληρωμής, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) διαγράφονται το τρίτο και το τέταρτο εδάφιο και το άρθρο 630Α διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 630Α
Επίδοση της διαταγής πληρωμής
Η διαταγή πληρωμής επιδίδεται σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται μέσα σε προθεσμία δύο (2) μηνών από την έκδοσή της. Αν η επίδοση δεν γίνει μέσα στην προθεσμία του προηγούμενου εδαφίου, η διαταγή πληρωμής παύει αυτοδικαίως να ισχύει.».
Άρθρο 70
Εκτελεστήριος τύπος διαταγής πληρωμής – Τροποποίηση άρθρου 631 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 631 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν. 503/1985, Α’ 182), περί της διαταγής πληρωμής ως τίτλου εκτελεστού και της κατ’ εξαίρεση αναστολής εκτελεστότητας αυτού, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) στο πρώτο εδάφιο προστίθενται οι λέξεις «αφού περιαφεί τον εκτελεστήριο τύπο» και το άρθρο 631 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 631
Διαταγή πληρωμής ως εκτελεστός τίτλος
Η διαταγή πληρωμής αποτελεί τίτλο εκτελεστό αφού περιαφεί τον εκτελεστήριο τύπο. Κατ’ εξαίρεση αναστέλλεται η εκτελεστότητα διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε κατά προσώπου με άγνωστη διαμονή ή με διαμονή ή έδρα στο εξωτερικό όσο διαρκεί η προθεσμία για την άσκηση ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 632, επιτρέπεται όμως να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα σύμφωνα με το άρθρο 724.».
Άρθρο 71
Χορήγηση αναστολής εκτέλεσης σε ασκηθείσα ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής – Προσθήκη παρ. 2Α στο άρθρο 633 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Μετά την παρ. 2 του άρθρου 633 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί της απόφασης επί της ανακοπής προστίθεται παρ. 2Α ως εξής:
«2Α. Με την επιφύλαξη του άρθρου 631 η άσκηση της ανακοπής δεν αναστέλλει την εκτέλεση της διαταγής πληρωμής. Το δικαστήριο όμως στο οποίο δωσιδικεί η διαφορά, μπορεί, κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ., περί ασφαλιστικών μέτρων, να χορηγήσει αναστολή με ή και χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί οριστική απόφαση για την ασκηθείσα ανακοπή. Η αναστολή αυτή δεν εμποδίζει την λήψη ασφαλιστικών μέτρων σύμφωνα με το άρθρο 724.».
Άρθρο 72
Διαδικασία έκδοσης διαταγής για την απόδοση της χρήσης μισθίου – Τροποποίηση άρθρου 637 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 637 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί της έκδοσης διαταγής απόδοσης της χρήσης μισθίου, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) προστίθεται τίτλος, β) στο πρώτο εδάφιο, βα) μετά από τη λέξη «δυστροπία» προστίθενται οι λέξεις «ή παρέλευση του ορισμένου χρόνου διάρκειάς της» και ββ) μετά από τη λέξη «μίσθωσης» προστίθενται οι λέξεις «ή η λήξη της», γ) προστίθενται εδάφια, τέταρτο και πέμπτο, και το άρθρο 637, μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις, διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 637
Έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης μισθίου
Κατά τις διατάξεις των άρθρων 638 έως 645, στις περιπτώσεις καθυστέρησης του μισθώματος από δυστροπία ή παρέλευσης του ορισμένου χρόνου διάρκειάς της, αν η έναρξη της μίσθωσης ή η λήξη της, αποδεικνύεται εγγράφως, και εφόσον έχει επιδοθεί έγγραφη όχληση με δικαστικό επιμελητή δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την κατάθεση της αίτησης, μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης μισθίου ακινήτου. Η καταβολή των μισθωμάτων εντός του δεκαπενθήμερου, αποδεικνυόμενη εγγράφως, αποκλείει την έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης του μισθίου, εκτός αν υπάρχει επανειλημμένη καθυστέρηση από δυστροπία. Επίδοση έγγραφης όχλησης απαιτείται μόνο την πρώτη φορά. Όσον αφορά στην έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης μισθίου λόγω παρέλευσης του συμβατικού χρόνου, προϋπόθεση αποτελεί, η επίδοση από τον εκμισθωτή εξώδικης πρόσκλησης παράδοσης του μισθίου, τουλάχιστον τρεις (3) μήνες πριν από την παρέλευση του συμβατικού χρόνου. Στην περίπτωση του τέταρτου εδαφίου, η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης μπορεί να αρχίσει μετά την παρέλευση δύο (2) μηνών από την επίδοση της διαταγής στον μισθωτή.».
Άρθρο 73
Αρμόδιος για την έκδοση διαταγής για την απόδοση της χρήσης μισθίου – Τροποποίηση άρθρου 638 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στο άρθρο 638 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985, Α’ 182), περί του αρμόδιου οργάνου για την έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης του μισθίου, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στον τίτλο διαγράφεται η λέξη «δικαστής», β) στο πρώτο εδάφιο οι λέξεις «ο δικαστής του μονομελούς πρωτοδικείου» αντικαθίστανται από τις λέξεις «δικηγόρος, μέλος του δικηγορικού συλλόγου της περιφέρειας του πρωτοδικείου του δικαστηρίου, στο οποίο δωσιδικεί η διαφορά» γ) το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται και το άρθρο 638 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 638
Αρμόδιος για την έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης του μισθίου
Αρμόδιος για την έκδοση της διαταγής απόδοσης της χρήσης του μισθίου είναι δικηγόρος, μέλος του δικηγορικού συλλόγου της περιφέρειας του πρωτοδικείου του δικαστηρίου, στο οποίο δωσιδικεί η διαφορά. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι δυνατόν να οριστεί δικηγόρος του ως άνω συλλόγου, τη διαταγή απόδοσης εκδίδει δικηγόρος μέλος δικηγορικού συλλόγου της περιφέρειας του αντίστοιχου εφετείου.».
Νίκος Βράντσης, Υποψήφιος Διδάκτορας Αστικής και Κοινωνικής Γεωγραφίας
Η πρόβλεψη για έκδοση διαταγής απόδοσης μισθίου από δικηγόρο, χωρίς προηγούμενη κρίση δικαστηρίου (με τροποποίηση του άρθρου 637 ΚΠολΔ), συνιστά σοβαρό πλήγμα στην αρχή της δικαστικής προστασίας. Ο ενοικιαστής στερείται του θεμελιώδους δικαιώματος να ακουστεί ενώπιον ανεξάρτητου δικαστή, γεγονός που γεννά σοβαρά ζητήματα συνταγματικής νομιμότητας, κοινωνικής ισότητας και θεσμικής αξιοπιστίας.
Το νέο πλαίσιο επιβάλλει στον ενοικιαστή υπέρμετρο βάρος, τόσο χρονικά όσο και οικονομικά: καλείται να προσφύγει με ανακοπή μέσα σε ελάχιστες μέρες, υπό την απειλή αποβολής από την κατοικία του σε λιγότερο από δύο μήνες. Και αυτό χωρίς καμία εξαίρεση, ακόμη και για περιπτώσεις μισθωτών που είναι συνεπείς οικονομικά, αλλά αδυνατούν να βρουν άμεσα νέα κατοικία. Στην παρούσα συγκυρία, με εκρηκτική αύξηση των ενοικίων και πλήρη απουσία δημόσιας πολιτικής για κοινωνική στέγη, η ρύθμιση οδηγεί ευθέως σε επισφάλεια και αποκλεισμό.
Αντί να ενισχύσει τις εγγυήσεις για το δικαίωμα στη στέγη, που αναγνωρίζεται ως συνταγματικά κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό, το σχέδιο νόμου εντείνει το υφιστάμενο έλλειμμα προστασίας, προκρίνοντας μονομερώς τη λογική της «αξιοποίησης» της ιδιωτικής περιουσίας. Η επιτάχυνση των διαδικασιών δεν μπορεί να λειτουργεί εις βάρος της δίκαιης δίκης και των πιο αδύναμων κοινωνικά, ούτε να μετατρέπει τη στέγαση σε αναλώσιμο εμπόδιο.
Επί της τροποποίησης του άρ. 625 Κ.Πολ.Δ.:
Οι διαταγές πληρωμής (όπως και η ήδη αφαιρεθείσα από τα Δικαστήρια διάταξη χορήγησης κληρονομητηρίου) αποτελούν κατεξοχήν δικαστική ύλη που δεν θα έπρεπε να μεταφερθεί σε Δικηγόρους, για λόγους που έχουν εκτεθεί ήδη από άλλους τοποθετηθέντες, μεταξύ των οποίων και Δικηγόροι. Σε κάθε περίπτωση, αν προκριθεί τέτοια επιλογή, πρέπει να τροποποιηθεί και το άρ. 918 Κ.Πολ.Δ. ώστε να οριστεί ποιος Δικαστής θα είναι αρμόδιος για την χορήγηση του εκτελεστήριου τύπου.
Η ΠΟΜΙΔΑ χαιρετίζει την αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης να αποκαταστήσει επί τέλους όχι μόνον την τήρηση των συμφωνηθέντων και τη συνέπεια στις συναλλαγές, αλλά και την αποκατάσταση μιας κατάφωρης αδικίας σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων, εξ αιτίας της ανυπαρξίας αποτελεσματικής δικονομικής προστασίας τους στην περίπτωση της λήξης των μισθώσεων ακινήτων.
Όπως έχει ανάγκες ο ενοικιαστής ενός ακινήτου, έτσι έχει και ο ιδιοκτήτης του, π.χ. να ιδιοκατοικήσει η να πουλήσει το ακίνητό του. Ας μην ξεχνούμε ότι η μίσθωση ενός ακινήτου, είναι μια ενοχική σχέση του αστικού δικαίου, που όπως έχει αρχή, έτσι πρέπει να έχει και τέλος. Όμως η λήξη του χρόνου μιας μίσθωσης, στην πράξη τυπικά και μόνον δημιουργεί στον ενοικιαστή υποχρέωση απόδοσης του ακινήτου, αφού στην πραγματικότητα ουδείς σχεδόν αισθάνεται υποχρεωμένος να σεβαστεί την υπογραφή του και να αποδώσει το μίσθιο ακίνητο στον ιδιοκτήτη του, στο χρόνο που έχει συμφωνηθεί, αν αυτό δεν τον συμφέρει.
Έτσι, είναι ολοφάνερη η μέχρι σήμερα άνιση μεταχείριση από το νόμο μεταξύ ενοικιαστή και ιδιοκτήτη: Αν ο ενοικιαστής δεν χρειάζεται πλέον το μίσθιο ακίνητο, μπορεί πρακτικά ανά πάσα ημέρα, νύκτα, ώρα και στιγμή, να το εκκενώσει και να αποχωρήσει, αθετώντας κάθε υποχρέωσή του απέναντι στον εκμισθωτή, αγνοώντας την ύπαρξη περαιτέρω συμβατικής διάρκειας της μίσθωσης, τερματίζοντας δηλαδή μονομερώς και αυθαιρέτως τη μίσθωση, με μηδενικό χρόνο υλοποίησης της βούλησής του, και χωρίς καμιά πρακτική δυνατότητα του ιδιοκτήτη να διεκδικήσει οποιαδήποτε εκκρεμούσα οφειλή, ή αποζημίωση για οποιαδήποτε αιτία από τον πρώην ενοικιαστή του, εφόσον κάτι τέτοιο προϋποθέτει δαπάνη χρόνου και χρημάτων συχνά περισσότερων από την ίδια την οφειλή.
Αντίθετα αν ο ιδιοκτήτης χρειάζεται το ακίνητό του κατά τη λήξη της μίσθωσης και μετά, δεν έχει καμιά απολύτως πρακτική δυνατότητα να το παραλάβει, όπως είναι το νόμιμο και το φυσιολογικό, και μέχρι σήμερα είναι υποχρεωμένος να κινήσει μια νομική διαδικασία που διαρκεί από πολλούς μήνες έως και χρόνια, ανάλογα με το αν η δικαστική του προσπάθεια προσκρούει σε αλλεπάλληλες προσχηματικές αναβολές, απεργίες, αποχές κλπ. και εφέσεις, αιτήσεις αναστολής, προσωρινές διαταγές κλπ. Μια διαδικασία που κοστίζει ακριβά, τόσο σε χρήματα όσο και σε χρόνο στον ιδιοκτήτη. Μια διαδικασία που φαλκιδεύει το ίδιο το δικαίωμα στην ιδιοκτησία…
Γι΄αυτό εν όψει της επέκτασης της δυνατότητας έκδοσης διαταγής πληρωμής και απόδοσης μισθίου και από δικηγόρους, ορθότατα στη νέα ρύθμιση συμπεριλαμβάνεται επιτέλους και η δυνατότητα απόδοσης μισθίου λόγω λήξης της διάρκειας της μίσθωσης, η οποία θα πρέπει να διατυπωθεί έτσι ώστε να καλύπτει όχι μόνον τη συμβατική διάρκεια μιας μίσθωσης, αλλά αυτονόητα και τον μεταγενέστερο χρόνο ισχύος της ως αορίστου χρόνου.
Η νέα αυτή ρύθμιση συντομεύει μεν τον χρόνο ανάκτησης του ακινήτου από τον ιδιοκτήτη του, πλην όμως συμπεριλαμβάνει και σοβαρότατες διασφαλίσεις υπέρ της πλευράς των ενοικιαστών.
Πρώτον, καθιερώνει τρίμηνη προθεσμία υποχρεωτικής εξώδικης πρόσκλησής τους για απόδοση του ακινήτου, που είναι εξαπλάσια σε σχέση με την ισχύουσα προθεσμία πρόσκλησης στην περίπτωση μη καταβολής μισθωμάτων.
Δεύτερον, καθιερώνει δίμηνη προθεσμία εκτέλεσής της μετά την επίδοσή της προς τον ενοικιαστή, τριπλάσια σε σχέση με την ισχύουσα προθεσμία εκτέλεσης στην περίπτωση της μη καταβολής ενοικίων.
Τρίτον, αν ο ενοικιαστής χρειάζεται περαιτέρω χρόνο, μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα τα γνωστά ένδικα μέσα της ανακοπής κατά της διαταγής απόδοσης, της αίτησης αναστολής εκτέλεσής της και ακόμη και της αίτησης έκδοσης προσωρινής διαταγής μη εκτέλεσης της διαταγής από τον Πρόεδρο Υπηρεσίας του Δικαστηρίου, όπως σε κάθε περίπτωση πράττει και στα πλαίσια της έκδοσης διαταγής λόγω οφειλών.
Έτσι αν συνυπολογίσουμε και το διαδικαστικό διάστημα κατάθεσης, έκδοσης και δημοσίευσης της από τον εκδούντα δικηγόρο, έκδοσης εκτελεστού απογράφου της από το αρμόδιο Δικαστήριο και τελικά κοινοποίησης της διαταγής απόδοσης, το ελάχιστο συνολικό διάστημα που θα έχει στη διάθεσή του ένας ενοικιαστής θα είναι οπωσδήποτε ένα εξάμηνο (6 μήνες) από την αρχική προειδοποίησή του για απόδοση του μίσθιου ακινήτου, το οποίο είναι απόλυτα επαρκές για ανεύρεση κατοικίας. Σημειωτέον ότι το εξάμηνο αυτό διάστημα ανεύρεσης κατοικίας θα το έχει ο ενοικιαστής στη διάθεσή του εγγυημένο αυτόματα από το νόμο, χωρίς να χρειαστεί να κάνει ο ίδιος την παραμικρή ενέργεια και να υποβληθεί στο παραμικρό έξοδο, σε αντίθεση με τον ιδιοκτήτη οποίος θα πρέπει, εξ αιτίας της αντισυμβατικής άρνησης του ενοικιαστή του να του αποδώσει το ακίνητό του, όπως έχει υποχρέωση, να επιβαρυνθεί με τις αμοιβές δικηγόρου και δικαστικού επιμελητή προκειμένου να επιτύχει το αυτονόητο!
Η θεσμοθέτηση της αυτονόητης αυτής δικονομικής διάταξης, που θα έπρεπε να ισχύει από το 1997 όταν επί Υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελου Γιαννόπουλου νομοθετήθηκε η διαταγή απόδοσης μισθίου λόγω δυστροπίας, θα είναι εκ των πραγμάτων ένας παράγοντας που θα παροτρύνει θετικά πολλούς ιδιοκτήτες με κλειστά ακίνητα να τα βγάλουν στην αγορά, δεδομένου ότι η ως σήμερα ισχύουσα τεράστια δυσκολία ανάκτησης της χρήσης τους μετά το πέρας μιας μίσθωσης, είναι ένας σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας στην προσφορά ακινήτων, που θα εξοβελιστεί με την θεσμοθέτηση της δυνατότητας εφαρμογής της. Εμπίπτει και αυτό στη λογική ότι κάθε μέτρο υπέρ των εκμισθωτών κατοικιών (π.χ. όπως αυτό, ή η μείωση της φορολογίας των μισθωμάτων κλπ.), θα λειτουργήσει τελικά και υπέρ των ενοικιαστών.
Μολονότι η διαταγή πληρωμής δεν χαρακτηρίζεται ως δικαστική απόφαση, ωστόσο η έκδοση εκτελεστού τίτλου, ο οποίος με μια δεύτερη επίδοση μπορεί να οδηγήσει και σε δημιουργία δεδικασμένου, αποτελεί κατά τη γνώμη μου «απονομή δικαιοσύνης» κατά την έννοια του άρθρου 87 του Συντάγματος, οπότε θα πρέπει να εκδίδεται μόνο από τακτικούς δικαστές. Σε κάθε περίπτωση, η νέα ρύθμιση θα δημιουργήσει σίγουρα έναν νέο λόγο ανακοπής, που θα ταλαιπωρήσει για χρόνια τα δικαστήρια, μέχρι να κριθεί από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Μόνη διέξοδος διάσωσης της διάταξης είναι αν αυτή έχει εκούσιο χαρακτήρα, δηλαδή να διαμορφωθεί ως μορφή διαιτησίας και να μπορεί να συμφωνηθεί μεταξύ των συναλλασόμενων μερών (βασικά μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών) ότι η επιδίωξη της απαίτησης θα μπορεί να γίνει με έκδοση διαταγής πληρωμής από δικηγόρο, ακόμη καλύτερα δε αν τα μέρη συμφωνούν εκ των προτέρων, στο κείμενο της δανειακής σύμβασης, στο όνομα του δικηγόρου, ο οποίος θα κρίνει για την έκδοση ή μη της διαταγής πληρωμής. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να υπαχθεί συνολικά η διαφορά σε διαιτησία (ως προς τα επιχειρηματικά δάνεια, όχι τα καταναλωτικά), όπως κάθε ιδιωτική διαφορά, και να κρίνεται και η ανακοπή από διαιτητικό δικαστήριο.
Ζήσης Δουγαλής
Πρωτοδίκης
Η τροποποίηση του άρθρου 637 εγείρει σοβαρές ενστάσεις, τόσο νομικής όσο και κοινωνικής φύσεως, καθώς περιορίζει σημαντικά τις δικονομικές εγγυήσεις των ενοικιαστών και επιβαρύνει περαιτέρω την ήδη οξυμένη στεγαστική κρίση. Ειδικότερα, η πρόβλεψη για έκδοση διαταγής απόδοσης μισθίου όχι από δικαστή αλλά από ιδιώτη δικηγόρο, χωρίς δημόσια ακροαματική διαδικασία και χωρίς δυνατότητα άμεσης αποτελεσματικής άμυνας από τον ενοικιαστή, παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή της δικαστικής προστασίας και δημιουργεί σοβαρά ζητήματα αμεροληψίας και ελέγχου της διαδικασίας. Σε αντίθεση με την αγωγή, η οποία εκδικάζεται με παρουσία και των δύο μερών, μάρτυρες και δυνατότητα έφεσης, η διαταγή απόδοσης αποτελεί άμεσο εκτελεστό τίτλο, έναντι του οποίου η μόνη άμυνα είναι η ανακοπή, η οποία αφενός προϋποθέτει οικονομική επιβάρυνση, αφετέρου εκδικάζεται με μεγάλη χρονική καθυστέρηση. Πρακτικά, δίνεται η δυνατότητα απομάκρυνσης ενός ενοικιαστή εντός 1,5 μήνα από τη λήξη της μίσθωσης, ακόμη και όταν αυτός πληρώνει κανονικά και βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης νέας κατοικίας. Η πρόβλεψη αυτή, χωρίς καμία ρήτρα κοινωνικής ευαισθησίας ή προστασίας για τις ευάλωτες ομάδες, παραγνωρίζει πλήρως τη συνταγματική υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει θετικά μέτρα υπέρ της εξασφάλισης αξιοπρεπούς στέγασης (άρ. 21 παρ. 4 Σ.) και έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές του κράτους δικαίου και της κοινωνικής συνοχής. Ζητείται η άμεση απόσυρση ή τροποποίηση της ρύθμισης, ώστε να διασφαλίζεται τουλάχιστον η πρόσβαση σε δίκαιη δίκη και η ουσιαστική δυνατότητα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ενοικιαστών.
– Γενική κριτική:
Με το προωθούμενο σ/ν επιχειρούνται για άλλη μια φορά δραστικές αλλαγές σε ένα θεσμικό νομοθέτημα, τον οδικό χάρτη των πολιτικών δικών, με fast-track διαδικασίες, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, με προχειρότητα και επικοινωνιακή τακτική, και πλήρη απαξίωση του νομικού κόσμου και των δικηγορικών συλλόγων, δηλαδή όσων θα κληθούν να εφαρμόσουν τις διατάξεις που η κυβέρνηση παρουσιάζει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Υπ. Δικαιοσύνης έκανε πρώτη φορά λόγο για «μεταφορά της αρμοδιότητας έκδοσης διαταγών πληρωμής από τους δικαστές στους δικηγόρους» κατά το Συνέδριο της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων τον Σεπτέμβριο 2023, συναντώντας οξεία κριτική από τις ηγεσίες των Δικ. Συλλόγων λόγω επιφυλάξεων περί συνταγματικότητας της μεταρρύθμισης, ασυμβιβάστου – σύγκρουσης συμφερόντων (ενδεικτικά: η περίπτωση έκδοσης Δ.Π. από δικηγόρους που εκπροσωπούν συστηματικά συγκεκριμένα συμφέροντα όπως funds και εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων), και έλλειψης εχεγγύων προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας στο πρόσωπο των δικηγόρων. Εάν η κυβέρνηση επιθυμεί να συνδράμει στην βελτίωση των συνθηκών άσκησης της δικηγορίας, μπορεί να το πράξει με πλείονες άλλους τρόπους που δε δημιουργούν ανασφάλεια δικαίου, και όχι να το κάνει μέσω αλλαγών στη δικονομία που θίγουν το δικαίωμα των πολιτών στη δίκαιη δίκη, καθώς και την ήδη επιβαρυμένη «τσέπη» των νοικοκυριών, επιφέροντας μάλιστα και τα αντίθετα αποτελέσματα από την σκοπούμενη «επιτάχυνση της Δικαιοσύνης» – καθώς είναι βέβαιο ότι η μεταφορά της αρμοδιότητας έκδοσης Δ.Π. στον δικηγορικό κόσμο θα πολλαπλασιάσει την ύλη και τους λόγους ανακοπών κατά της διαταγής πληρωμής και της εκτέλεσης.
Οι δικηγόροι καλούμαστε ουσιαστικά να μάθουμε μια εντελώς καινούρια δικονομία, ιδίως σε όλες τις διαδικασίες που αλλάζουν άρδην (τακτική, ειδικές διαδικασίες, μικροδιαφορές, αναγκαστική εκτέλεση), καλούμενοι να εργαστούμε σε ασφυκτικά πλαίσια (προγραμματίζεται η εφαρμογή των διατάξεων αμέσως μετά τις δικαστικές διακοπές, δηλαδή στις 16.09.2025, κατά παρέκκλιση από τη συνήθη πρακτική να εφαρμόζονται σημαντικές τροποποιήσεις σε θεσμικά νομοθετήματα από 1/1 της νέας χρονιάς) – και όταν μάλιστα το σχέδιο νόμου βρίθει ασαφειών ή άτεχνων διατάξεων που προκαλούν ανασφάλεια δικαίου (έχουν ήδη αναφερθεί τεκμηριωμένα τέτοιες αβλεψίες σε άλλα σχόλια στο πλαίσιο της παρούσας δημόσιας διαβούλευσης).
Εξάλλου, οι νέες προτεινόμενες αλλαγές έρχονται χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία για τη δικαστηριακή πραγματικότητα και χωρίς να έχει υπάρξει κανένας απολογισμός των προηγούμενων «μεταρρυθμίσεων» στην πολιτική δίκη, ώστε να μάθουμε τί «επιτάχυνση» επιτεύχθηκε με την «υποχρεωτική διαμεσολάβηση» (ΥΑΣ) ή και τη «νέα τακτική» που υποτίθεται θα «αντιμετώπιζαν τις καθυστερήσεις».
– Ειδικότερα ως προς το άρθρο 72 του σ/ν:
Η σχεδιαζόμενη τροποποίηση του ΚΠολΔ ως προς το άρθρο 637, που περιλαμβάνει πρόβλεψη για έκδοση διαταγής απόδοσης χρήσης μισθίου (fast-track έξωση) και μετά την παρέλευση του ορισμένου χρόνου διάρκειας (τη λήξη) της εκάστοτε μίσθωσης είναι κοινωνικά άδικη και φέρνει τους ενοικιαστές και τις ενοικιάστριες σε ακόμη δυσμενέστερη θέση από αυτή στην οποία βρίσκονταν ήδη, ως «το αδύναμο μέρος της σύμβασης», με βάση το μέχρι σήμερα υφιστάμενο νομικό καθεστώς, στο οποίο καλούνται να υπερασπιστούν την κατοικία τους μόνο με αμυδρά έως ανύπαρκτα αμυντικά νομικά μέσα και υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση.
Εάν η ρύθμιση ψηφιστεί και εφαρμοστεί, αρχής γενομένης από το φθινόπωρο του 2025, νοικοκυριά θα πετιούνται κυριολεκτικά στον δρόμο με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στο δικαστήριο για να αιτηθούν παράταση. Όταν δεν καταφέρνουν να βρουν άλλη στέγη στο διάστημα 1-2 μηνών, οι οικογένειες θα μένουν άστεγες. Σε μια εποχή έκρηξης των ενοικίων και ανεπάρκειας προσιτών κατοικιών, η fast-track έξωση στη λήξη της μίσθωσης θα πλήξει δυσανάλογα τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς, που ήδη υποφέρουν από τη στεγαστική κρίση, και θα σπρώξει τους νέους και τους οικονομικά αδύναμους στη φτωχοποίηση, την αστεγία και τη μετανάστευση.
Είναι δε κατακριτέο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη αντικοινωνική ρύθμιση εισάγεται υπό τον μανδύα (ακόμη) μιας τροποποίησης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας χάριν «επιτάχυνσης της δικαιοσύνης» (χωρίς να έχει υπάρξει μέχρι σήμερα κανενός είδους έκθεση προόδου και ελέγχου αποτελεσματικότητας των αμέσως προηγούμενων αλλαγών στη δικονομία), ενώ από την ίδια την Αιτιολογική Έκθεση, η κυβέρνηση παραδέχεται στυγνά ότι «στόχος της (συγκεκριμένης) αξιολογούμενης ρύθμισης είναι η διευκόλυνση των πολιτών στη διαχείριση και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας τους, μέσω της άρσης των εμποδίων». Με απλά λόγια, η κυβέρνηση χαρακτηρίζει την ανάγκη των ανθρώπων για στέγαση ως «εμπόδιο». Η διατύπωση αυτή φανερώνει μια ανάλγητη αντικοινωνική μεροληψία: η κυβέρνηση επιλέγει να προστατεύσει τα συμφέροντα των εκμισθωτών, επενδυτών και μεσιτών που θησαυρίζουν από την κρίση, αντί για το δικαίωμα της κοινωνικής πλειοψηφίας για ασφαλή κατοικία.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που διαθέτει μηδενικό απόθεμα κοινωνικής κατοικίας, και μια από τις ελάχιστες που δεν εφαρμόζουν κανέναν έλεγχο στις αυξήσεις των ενοικίων.
Το δικαίωμα στη στέγη αποτελεί θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα, κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα της Ελλάδας (άρ. 21 παρ. 4) όσο και σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα μας, πλην όμως δεν παρέχει στους πολίτες καμία αγώγιμη αξίωση κατά του Κράτους, το οποίο οφείλει, ωστόσο, να λαμβάνει θετικά μέτρα για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς στέγης για όλους. Σήμερα, με την σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν λαμβάνει κανένα ουσιαστικό θετικό μέτρο προς αυτό τον σκοπό, αλλά πλήττει έτι περαιτέρω το δικαίωμα στη στέγη.
Η τροποποίηση του άρθρου 637 του ΚΠολΔ πρέπει να εξαιρεθεί από το παρόν νομοσχέδιο. Απειλεί σοβαρά τη στεγαστική ασφάλεια και τη γενικότερη ευημερία του πληθυσμού, αφού επιτρέπει τη έξωση στη λήξη της μίσθωσης με συνοπτικές διαδικασίες. Επιτρέπει δηλαδή την απομάκρυνση ενοικιαστών μέσα σε 1-2 μήνες χωρίς δίκη, γεγονός που επιδεινώνει την ήδη δεινή στεγαστική κρίση. Σε μια περίοδο αυξημένων ενοικίων και έλλειψης κατάλληλης και οικονομικά προσιτής στέγης, και δεδομένης της πλήρους απουσίας ουσιαστικής στεγαστικής πολιτικής (π.χ. έλεγχος ενοικίων, κοινωνική κατοικία), η αλλαγή αυτή θα στείλει τις ήδη επιβαρυμένες οικογένειες ενοικιαστών στον δρόμο, ενισχύοντας την αστεγία και την εξαθλίωση. Επιπλέον, είναι αντισυνταγματικό και νομικά απαράδεκτο η εντολή απόδοσης μισθίου να εκδίδεται από ιδιώτη δικηγόρο και όχι δικαστή, αφού αφενός καταργείται η δυνατότητα δικαστικής προσφυγής, αφετέρου ο ιδιώτης δεν ελέγχεται όσον αφορά τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Η ρύθμιση ανοίγει μια επικίνδυνη πόρτα ιδιωτικοποίησης της δικαιοσύνης, με ολέθρια αποτελέσματα για τα πιο αδύναμα τμήματα του πληθυσμού.
Άρθρα (625-630 και 638 ΚΠολΔ (63-68 και 73 ΣχΝ)
Με τις προτεινόμενες διατάξεις, οι διαταγές πληρωμής και οι διαταγές απόδοσης χρήσης μισθίου θα εκδίδονται στο εξής αποκλειστικά από δικηγόρους, χωρίς τη μεσολάβηση δικαστικής κρίσης.
Θεωρούμε ότι η πρόβλεψη ελέγχεται ως προς τη συνταγματικότητά της και τη συμβατότητα με την ΕΣΔΑ. Η διαταγή πληρωμής, παρόλο που δεν είναι δικαστική απόφαση, αποτελεί τίτλο εκτελεστό από το οποίο μπορεί να παραχθεί δεδικασμένο (633παρ.2 ΚΠολΔ) και η έκδοσή της προϋποθέτει δικαιοδοτική κρίση σε σειρά ζητημάτων, που σχετίζονται τόσο με την αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων που τη στηρίζουν, όσο και την δικονομική τους ωριμότητα. Η αξιολόγηση αυτή, που έχει χαρακτηριστικά δικαιοδοτικής κρίσης ανάλογης με της δικαστικής απόφασης, προϋποθέτει τουλάχιστον τον τελικό έλεγχο από όργανο, που έχει εχέγγυα προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας κατά το Σύνταγμα (άρθρο 87παρ.1), στα οποία όμως δεν εμπίπτουν οι δικηγόροι. Περαιτέρω, διαγιγνώσκεται ασυμβατότητα τόσο με το άρθρο 20παρ.1 του Συντάγματος όσο και με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ, ως προς το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστική προστασία, καθώς ο καθ’ ού η διαταγή πληρωμής θα καθίσταται υπόχρεος μέσω πράξης ιδιώτη, χωρίς δικαίωμα ακρόασης και θα επιβαρύνεται με τις συνέπειες του δεδικασμένου, χωρίς κρίση ανεξάρτητου δικαστή.
Η μεταφορά ύλης εκτελεστών τίτλων στους δικηγόρους, μέτρο που σαφώς υπηρετεί σκοπούς που ανάγονται στην – κατά τα άλλα ευπρόσδεκτη- οικονομική ενίσχυση του δικηγορικού λειτουργήματος και όχι σε ανάγκες του δικαιικού συστήματος, αναμένεται να πολλαπλασιάσει την ύλη και τους λόγους ανακοπών κατά της διαταγής πληρωμής και της εκτέλεσης. Πλέον, οι ίδιοι που είναι ήδη υπεύθυνοι για τον δικονομικό έλεγχο των διαταγών πληρωμής ως εκτελεστών τίτλων (δικηγόροι), θα είναι ταυτόχρονα υπεύθυνοι και για την έκδοσή τους. Το ασυμβίβαστο και η σύγκρουση συμφερόντων είναι περισσότερο από προφανή, ακόμα και στους τρίτους που δε σχετίζονται με τη νομική επιστήμη. Η εικόνα ασυμβίβαστου, διευρύνεται έτι περαιτέρω, από το γεγονός κατά το προτεινόμενο μοντέλο έκδοσης εκτελεστού τίτλου, ο αιτών την έκδοση του εκτελεστού τίτλου είναι ταυτόχρονα και ο χρηματοδότης του εκδότη του τίτλου, αφού στην ουσία ο τίτλος λαμβάνει χώρα κατά παραγγελία. Πλην, όμως, έκδοση εκτελεστού τίτλου, η οποία γίνεται στο «όνομα του ελληνικού λαού», δεν είναι παροχή υπηρεσίας. Είναι λειτούργημα και για το λόγο αυτό η φυσική του θέση είναι να ανήκει στο δικαιοδοτικό έργο. Η δε αντίληψη ότι με τον τρόπο αυτό υφίσταται ελάφρυνση του δικαστικού συστήματος από τον κόπο του ελέγχου των διαταγών πληρωμής, αποτελεί ένα ανεπαρκές αφήγημα, το οποίο φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται αφενός ότι σε σχέση με τα λοιπά δικαστικά καθήκοντα, η συγκεκριμένη ενασχόληση αποτελεί «σταγόνα στο ωκεανό» καθώς και ότι οι δικαστές δεν επιθυμούν η μείωση της δικαστικής τους ύλης, να γίνεται με κάθε τρόπο, αν αυτός εγκυμονεί κινδύνους για τους πολίτες και την άσκηση των δικαιωμάτων τους.
Αντίστοιχοι προβληματισμοί ανακύπτουν και αναφορικά με την έκδοση διαταγών απόδοσης χρήσης μισθίου από δικηγόρους.
Κοινωνικά ανάλγητη η προτεινόμενη τροποποίηση ειδικά για οικογένειες και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, που η κύρια κατοικία τους είναι ενοικιαζόμενη, καθώς προσθέτει ακόμη περισσότερη επισφάλεια στο ήδη τεράστιο οικονομικό τους βάρος και στο καθημερινό άγχος επιβίωσης. Το νεοφώτιστο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας είναι άραγε σύμφωνο με την προοπτική οι ενοικιαστές/στριες να μετατραπούν ανά πάσα στιγμή σε νομάδες στη βάση του κερδοσκοπικού «έτσι θέλω» των εκμισθωτών/τριών; Κι επίσης πώς ορίζεται το ψυχολογικό κριτήριο της «δυστροπίας» και τι κίνδυνοι υπάρχουν να αποδίδεται αυθαίρετα και καταχρηστικά αυτό το χαρακτηριστικό στους/ις ενοικιαστές/τριες εκ μέρους των εκμισθωτών/τριών και των νομικών τους εκπροσώπων; Κι εφόσον δεχθούμε τη γενίκευση της χρήσης ενός ψυχολογικού κριτηρίου σε μια νομική διαδικασία, πώς μπορούν ρητά να προστατεύονται εξίσου οι ενοικιαστές/τριες από τη «δυστροπία» των εκμισθωτών/τριών, των μεσιτών και των νομικών τους εκπροσώπων; Τροποποιήσεις που ενισχύουν τις πελατειακές σχέσεις, την αυθαιρεσία του κέρδους έναντι της κάλυψης ευρύτερων κοινωνικών αναγκών, τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης, την εξαθλίωση των πολιτών και εν τοις πράγμασι αναβιώνουν έννοιες «τσιφλικιών» και «κοτζαμπάσηδων», καταστρατηγώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα προς όφελος του οικονομικού δικαιωματισμού των ιδιοκτητών/τριών, είναι μακριά από τις έννοιες της δημοκρατίας, του κράτους πρόνοιας και του κράτους δικαίου.
Η Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών Θεσσαλονίκης απαιτεί να απαλειφθεί η τροποποίηση του άρθρου 637 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας απο το προς ψήφιση νομοσχέδιο, προκειμένου να προστευθεί το γενικό συμφέρον απο μια αυθαίρετη, αδιαφανή, κοινωνικά αδικη και νομιμκά έωλη διαδικασία έξωσης.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη μεταρρύθμιση που πλήττει τη στεγαστική ασφάλεια των ενοικιαστών/τριών. Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο επεκτείνει τη διαδικασία της διαταγής απόδοσης μισθίου – της fast-track έξωσης που ο ν. 4055/2012 προβλέπει για περιπτώσεις καθυστέρησης ενοικίου – στη λήξη του συμβολαίου μίσθωσης. Δηλαδή, μόλις λήγει η συμφωνημένη διάρκεια της μίσθωσης, ο εκμισθωτής θα μπορεί αμέσως να κινεί τη διαδικασία έξωσης και να εξασφαλίζει διαταγή απόδοσης μέσα σε 1-2 μήνες, ακόμα κι αν το ενοίκιο πληρώνεται κανονικά. Όλοι οι ενοικιαστές/τριες θα κινδυνεύουν πλέον από άμεση έξωση χωρίς δίκη. Η έξωση θα διατάσσεται μάλιστα από δικηγόρο και όχι από δικαστή, καθιστώντας τη διαδικασία νομικά έωλη.
Η προτεινόμενη ρύθμιση πλήττει βάναυσα τα ήδη δοκιμαζόμενα νοικοκυριά των ενοικιαστών. Ως αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων που ευνοούν την κερδοσκοπία, οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτοξευτεί. Οι ενοικιαστές δαπανούν περισσότερο από το μισό τους εισόδημα για στεγαση, περικόπτοντας άλλες βασικές τους ανάγκες. Η αναζήτηση κατάλληλης και προσιτής κατοικίας είναι δαπανηρή, δύσκολη και χρονοβόρα, ενώ γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη σε περιπτώσεις ασθένειας, εργασιακής επισφάλειας, οικονομικής δυσπραγίας, εγκυμοσύνης, ύπαρξης μικρών παιδιών ή άλλων εξαρτημένων μελών.
Σε αυτήν τη δεινή κατάσταση προστίθεται άλλη μια απάνθρωπη ρύθμιση: οι ενοικιαστές/τριες θα μπορούν να πετιούνται κυριολεκτικά στον δρόμο με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στο δικαστήριο για να αιτηθούν παράταση. Όταν δεν καταφέρνουν να βρουν άλλη στέγη στο διάστημα 1-2 μηνών, οι οικογένειες θα μένουν άστεγες. Η ρύθμιση αυτή, ευνοεί τους εκμισθωτές που θέλουν να να αυξήσουν υπέρογκα τα μισθώματα ή να εκμεταλλευτούν τα ακίνητα μέσω βραχυχρόνιας μίσθωσης, επιτρέποντάς τους να ξεφορτώνονται γρήγορα τους ενοικιαστές. Στην ήδη ασύδοτη και αρρύθμιστη αγορα του ενοικίου, η κυβέρνηση προσφέρει στους εκμισθωτές ένα ακόμη εργαλείο πίεσης και εκβιασμού, την ώρα που οι ενοικιαστές/τριες χάνουν και την τελευταία εγγύηση σταθερότητας και ασφάλειας. Σε μια εποχή έκρηξης των ενοικίων και ανεπάρκειας προσιτών κατοικιών, η fast-track έξωση στη λήξη της μίσθωσης θα πλήξει δυσανάλογα τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς, που ήδη υποφέρουν από τη στεγαστική κρίση, και θα σπρώξει τους νέους και τους οικονομικα αδύναμους στη φτωχοποίηση, την αστεγία και τη μετανάστευση.
Στην Αιτιολογική Έκθεση του νομοσχεδίου, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «στόχος της αξιολογούμενης ρύθμισης είναι η διευκόλυνση των πολιτών στη διαχείριση και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας τους, μέσω της άρσης των εμποδίων». Με απλά λόγια, η κυβέρνηση χαρακτηρίζει την ανάγκη των ανθρώπων για στέγαση ως «εμπόδιο». Η διατύπωση αυτή φανερώνει μια ανάλγητη αντικοινωνική μεροληψία: η κυβέρνηση επιλέγει να προστατεύσει τα συμφέροντα των εκμισθωτών, επενδυτών και μεσιτών που θησαυρίζουν από την κρίση, αντί για το δικαίωμα της κοινωνικής πλειοψηφίας για ασφαλή κατοικία. Οι εκμισθωτές, περίπου το 11% του πληθυσμού,έχουν αυξήσει σημαντικά τα εισοδήματά τους εν μέσω της εντονότατης στεγαστικής κρίσης. Αντίθετα, το ένα τρίτο των πολιτών – οι ενοικιαστές/τριες – πλήττεται από τα εξωφρενικά ενοίκια και τη γενικότερη ακρίβεια, ζώντας σε καθεστώς διαρκούς ανασφάλειας.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που διαθέτει μηδενικό απόθεμα κοινωνικής κατοικίας, και μια από τις ελάχιστες που δεν εφαρμόζουν κανέναν έλεγχο στις αυξήσεις των ενοικίων. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό στεγαστικό μέτρο· αντίθετα, επιχειρεί να πλήξει περαιτέρω τα στεγαστικά δικαίωματα του πληθυσμού, ενάντια σε κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοσίου συμφέροντος.
ΑΡΘΡΟ 72-Αντιφάσκει με τις προβλέψεις περί μετατροπής μίσθωσης ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Το ότι κάνει τους ενοικιαστές να περιέλθουν σε ακόμη πιο δεινή θέση είναι επίσης προφανές, αν και δυστυχώς φαίνεται να είναι πολιτική γραμμή.
Με τις προτεινόμενες διατάξεις των άρθρων 63 επ. και 72 επ. αρμόδιος για την έκδοση διαταγής πληρωμής και διαταγής απόδοσης μισθίου καθίσταται πλέον δικηγόρος. Πέραν των γενικότερων ζητημάτων που προκύπτουν από την αφαίρεση δικαιοδοτικής ύλης από τα δικαστήρια και την παραχώρησή τους σε δικηγόρους (τρώση του κύρους της Δικαιοσύνης, εκτόξευση του κόστους για τον πολίτη κλπ.), ειδικά, όσον αφορά τις ευαίσθητες αυτές κατηγορίες διαφορών, πώς θα μπορούσε να αποτραπεί ο κίνδυνος πίσω από ορισμένο δικηγόρο να υποκρύπτονται funds;
Βασίλης Φαϊτάς, Εφέτης ΔΔ, Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών
Νάγια Χαραλαμπίδου, Πρωτοδίκης ΔΔ, Ταμίας της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών
Φανή Σωτηριάδου, Πρωτοδίκης ΔΔ, Μέλος του ΔΣ της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών
Αρθρο 63 : ανάθεση έκδοσης διαταγών πληρωμής σε δικηγόρους.
Άρθρο 2α Κανονισμού 1215/2012 : ως «απόφαση» νοείται κάθε απόφαση που εκδίδεται από δικαστήριο του κράτους μέλους, όποια και αν είναι η ονομασία της, π.χ. διάταξη, εντολή, απόφαση ή διαταγή εκτελέσεως, καθώς και
κάθε απόφαση για τον προσδιορισμό των δικαστικών εξόδων
από το γραμματέα του δικαστηρίου.
Η έκδοση διαταγής πληρωμής από δικηγόρο δεν είναι δικαστήριο.
Η νομοθετική εξουσία μπορεί βεβαίως να κάνει συνειδητά την επιλογή, να υπαναχωρεί σε σχέση με κάποιο «κεκτημένο εντός» ΕΕ. Η επισήμανση γίνεται για την περίπτωση που δεν είναι συνειδητή.
Οι διαταγές πληρωμής, δεν πρέπει να εκδίδονται από δικηγόρους . Είναι εκτελεστοί τίτλοι, αποκτούν ισχύ δεδικασμένου, και αποτελούν τίτλους για συντηρητική κατάσχεση και εγγραφή προσημείωσης, καταχώριση στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ (δυσμενές στοιχείο). Κατά πάσα περίπτωση το σχετικό έργο, θα αναλάβουν δικηγόροι τραπεζών , διαχειριστών (funds). Tην έκδοση τους ακολουθεί ανακοπή, αίτηση αναστολής . Επιπλέον ο δανειστής-αιτών την δ/γη, θα επιβαρυνθεί και με την δαπάνη του εκδίδοντος δικηγόρου. Ένα τοσο δραστικό μέτρο, που πραγματώνει την παροχή δικαστικης προστασίας (20Σ) σε επίπεδο αναγκαστικής εκτέλεσης, πρέπει να παραμείνει στο δικαστήριο.
Δεν είναι νόμιμο να προβλεφθεί διαταγή απόδοσης μισθιου λόγω λήξης συμβατικού χρόνου σε μίσθωση που καταρτίστηκε εγγράφως. Η μίσθωση αποτελεί άτυπη σύμβαση. Η ρύθμιση έρχεται σε αντίθεση με το αρ. 608 ΑΚ, παρ. 1, η μίσθωση λήγει την δήλη ημέρα, χωρίς όχληση και με το αρ. 611 ΑΚ, καθοτι είναι επιτρεπτή και αντικείμενο απόδειξης η αναμίσθωση ή σιωπηρή παράταση, ακόμη και αν έλαβε χώρα έγγραφη όχληση. Λογω της μεγάλης οικονομικής σημασίας, που έχει η μίσθωση, τόσο η επαγγελματική, όσο και η μίσθωση κατοικίας (με το γνωστό πρόβλημα δυσκολιας ανεύρεσης κατοικίας και υψηλών μισθωμάτων), ο καθε μισθωτής, θα βρεθεί σε ευάλωτη θέση , με αποτέλεσμα την πιθανή αύξηση ανακοπών και αιτήσεων αναστολής, και την συνακόλουθη επιβάρυνση αντί ελάφρυνση των Δικαστηρίων. Να αποσυρθεί η ρύθμιση
Σχόλια επί του Κεφαλαίου Ε’ του Α’ Μέρους του Σχεδίου Νόμου
Α) Επί των άρθρων 63 – 69 του Σχεδίου: θεωρώ ορθότερο διαταγές πληρωμής να εκδίδονται από δικαστές και όχι δικηγόρους (άλλωστε, η σχετική αίτηση άτυπα συνοδεύεται από σχέδιο της διαταγής πληρωμής, οπότε ο δικαστικός φόρτος είναι αισθητά μειωμένος). Τόσο για δικαιοκρατικούς (διάγνωση αμφισβητούμενης χρηματικής απαίτησης, η οποία προϋποθέτει πράξη δικαστικής εξουσίας, αμεροληψία και διαφάνεια, ευθύνη δικαστή) όσο και για πρακτικούς λόγους. Αν μη τι άλλο, με τη προτεινόμενη αλλαγή δυσχεραίνεται η ελεύθερη κυκλοφορία των ελληνικών διαταγών πληρωμής στα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, αφού με την έκδοσή τους από δικηγόρους παύουν να συνιστούν «αποφάσεις» κατά την έννοια του άρθρ. 2 Καν. 1215/2012 και έτσι εκφεύγουν του ρυθμιστικού βεληνεκούς του Κανονισμού. Η μέχρι σήμερα μεταφορά δικαστικής ύλης στους δικηγόρους (βλ. Ν. 5095/2025) αφορούσε είτε σε υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας είτε σε εξώδικες διαδικαστικές πράξεις (λήψη ένορκης βεβαίωσης) είτε, τέλος, σε υποθέσεις αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας άνευ στοιχείου αντιδικίας. Η ρύθμιση είναι καινοφανής για τα ελληνικά -αλλά και τα ευρωπαϊκά- δεδομένα, δεν δικαιολογείται και πρέπει να επανεξεταστεί.
Τα ίδια ισχύουν και επί της διαταγής απόδοσης μισθίου. Και αυτή από δικαστή πρέπει να εκδίδεται.
Τούτου λεχθέντος, ορισμένες παρατηρήσεις αν τελικά προκριθεί η υφιστάμενη επιλογή:
(α) άρθρο 63: δεδομένου του νέου Δικαστικού Χάρτη, πρέπει να οριοθετηθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια η τοπική αρμοδιότητα του δικηγόρου, για την έκδοση διαταγής πληρωμής. Υπό τη παρούσα πρόταση τη διαταγή εκδίδει «μέλος του δικηγορικού συλλόγου της περιφέρειας του πρωτοδικείου στο οποίο δωσιδικεί η διαφορά». Ας πάρουμε το παράδειγμα του Πρωτοδικείου Αχαΐας. Αν η διαφορά δωσιδικεί στη Πάτρα, διαταγή πληρωμής μπορεί να εκδοθεί και από δικηγόρο Αιγίου (μέλος του ΔΣ Αιγίου, όπου ευρίσκεσαι η ομώνυμη παράλληλη έδρα του παραπάνω Πρωτοδικείου) ή μόνο Πατρών; Πρέπει να υπάρξει αναλυτικότερη ρύθμιση για τις περιπτώσεις ύπαρξης παράλληλων και περιφερειακών εδρών, με διακριτούς δικηγορικούς συλλόγους.
(β) άρθρο 71: ποιος ο λόγος πρόβλεψης μηχανισμού αναστολής εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής ύστερα από τη δεύτερη επίδοση της; Η σχετική δυνατότητα προβλέπεται ήδη ύστερα από την πρώτη επίδοση (προσοχή: το σχετικό άρθρ. 632 παρ. 3 ΚΠολΔ πρέπει να τροποποιηθεί, ώστε να εναρμονιστεί λεκτικά με τον προτεινόμενο μηχανισμό έκδοσης διαταγών πληρωμής· αυτή τη στιγμή γίνεται λόγος ακόμα για δικαστήριο ο δικαστής του οποίου εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής) και μπορεί ο οφειλέτης να ασκήσει το σχετικό δικαίωμα. Με τη προτεινόμενη ρύθμιση μόνο καθυστέρηση θα προκαλείται.
(Β) Επί του άρθρου 72 του Σχεδίου: πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα έκδοσης διαταγής απόδοσης μισθίου και στις συμβάσεις μίσθωσης αορίστου χρόνου, εφόσον έχει προηγηθεί εξώδικη πρόσκληση παράδοσης του μισθίου σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Ο καθού μισθωτής δύναται κάλλιστα να αμυνθεί με τη σχετική ανακοπή προβάλλοντας όλους τους ισχυρισμούς του, π.χ. περί ανανέωσης της μίσθωσης. Δεν υπάρχει λόγος να απαιτείται αγωγή απόδοσης μισθίου σε αυτή τη περίπτωση.
(Γ) Επί του άρθρου 73 του Σχεδίου: απαιτείται η πρόβλεψη εξουσιοδοτικής διάταξης του άρθρου 43 παρ. 2 Σ, αντίστοιχης με εκείνη του άρθρου 64 του Σχεδίου, ειδάλλως η διάταξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
1. Ο Δικηγόρος θα ορίζεται από τον Δικηγορικό Σύλλογο; Όπως γίνεται με τις εκλογές των σωματείων; Πρέπει να διασφαλιστεί διαφάνεια. Γιατί ήδη στον Σύλλογο μου οι διορισμοί δεν γίνονται με σειρά και γίνονται με αδιαφάνεια. Θα πρέπει να υπάρχει πολύ συγκεκριμένος τρόπος που τηρείται ο κατάλογος, να υπάρχει δημοσιότητα των διορισμών και εν γένει διαφάνεια.
2. Γιατί να μην εμπλέκεται η Γραμματεία του αρμόδιου Δικαστηρίου; Είτε για την τήρηση καταλόγου είτε για την διατήρηση του αρχείου.
Με τα άρ. 63 επ. του Σχεδίου Νόμου, επιλέγεται η ανάθεση της έκδοσης διαταγών πληρωμής στους δικηγόρους.
i. Η ρύθμιση εντάσσεται στην εκχώρηση δικαστικής ύλης σε άλλους φορείς, που έχει εκκινήσει προ ορισμένου χρονικού διαστήματος, και η οποία είναι θεμιτή, μολονότι πάντως παραμένει ξένη προς την παράδοση του ελληνικού δικονομικού δικαίου (πχ εξέταση μαρτύρων από δικηγόρο ή συμβολαιογράφο). Προς άρση πάντως πάσης αμφιβολίας επισημαίνεται ότι δεν είναι οι διαταγές πληρωμής ή η δημοσίευση των διαθηκών, που προκαλούσε καθυστέρηση, εις τρόπον ώστε η μεταφορά ύλης να αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Η περιαφή του εκτελεστού τίτλου, άλλωστε, παραμένει ευλόγως στα δικαστήρια. Αντιθέτως, το βάρος έγκειται στις σύνθετες διαφορές ενοχικού, εμπορικού, εμπραγμάτου δικαίου κοκ., η ενασχόληση με τις οποίες απαιτεί χρόνο. Επιπλέον, επισημαίνεται πως η αλλαγή της αρμοδιότητας συνεπάγεται κάποιο επιπλέον κόστος για τον πολίτη (βλ. νέο άρ. 626 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως προτείνεται). Κατά τα λοιπά, ζητήματα από τη σεβαστή αυτή επιλογή ζητήματα εκ πρώτης όψεως δεν δημιουργούνται, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα κριθεί ότι ο δικηγόρος ασκεί κατά τρόπο θεσμικό δικαιοδοτικό καθήκον, με εγγυήσεις ανεξαρτησίας κλπ., ώστε η εκδιδόμενη από αυτόν διαταγή και υποκείμενη σε έλεγχο από δικαστήριο μέσω της ανακοπής να μπορεί να θεωρηθεί απόφαση κατά την έννοια του Κανονισμού 1215/2012.
ii. Ωστόσο : Εφόσον δεν υφίσταται πλέον Δικαστής, ο οποίος εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής, δεν είναι δυνατό να διατηρείται η φρασεολογία αυτή στη διάταξη του άρ. 632 παρ. 3 ΚΠολΔ για την άσκηση της αίτησης αναστολής ενώπιον του Δικαστηρίου, «…ο Δικαστής του οποίου εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής…», καθώς τέτοιος πια δεν υπάρχει.
ii. Επιλέγεται η ίδια ως άνω φρασεολογία και στην προτεινόμενη νέα διάταξη του άρ. 633 παρ. 2Α ΚΠολΔ, παρότι στο ίδιο το σχέδιο Νόμου ορίζεται ότι η αρμοδιότητα μεταβαίνει στους δικηγόρους.
iii. Η τοπική αρμοδιότητα για την άσκηση ανακοπής θα καθορίζεται από το σε ποιόν δικηγορικό σύλλογο είναι μέλος ο εκδίδων τη διαταγή δικηγόρος ή άλλως πως, δεδομένου ότι στο άρ. 632 παρ. 1 ΚΠολΔ γίνεται λόγος μόνον για το καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο ;
iv. Μολονότι επιδιώκεται παντί τρόπω η επιτάχυνση, με την προτεινόμενη διάταξη του νέου άρ. 633 παρ. 2Α ΚΠολΔ θεσπίζεται ένα νέο ένδικο βοήθημα, που από καιρό είχε επιλεγεί η μη υιοθέτησή του, ήτοι η δυνατότητα άσκησης αίτησης αναστολής της εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής, στην περίπτωση όχι μόνο του άρ. 632 ΚΠολΔ, αλλά και του άρ. 633 ΚΠολΔ. Η εκδικαζόμενη κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων διαφορά απαιτεί, όπως είναι εύλογο, την πιθανολόγηση της ευδοκίμησης ή μη κάποιου λόγου ανακοπής. Τούτο είναι βέβαιο προς θα προκαλέσει πρόσθετη επιβάρυνση στα ούτως ή άλλως υπερφορτωμένα πρωτοβάθμια δικαστήρια
v. Ναι μεν είναι εύλογη η τροποποίηση του άρ. 630Α ΚΠολΔ με τη διάταξη του άρ. 69 του Σχεδίου Νόμου, αφού με την έκδοση πια των διαταγών από δικηγόρους, δεν θα υπάρχει γραμματειακή υποστήριξη στα δικαστήρια. Ωστόσο, στα εδ. γ΄ και δ΄ ΚΠολΔ προβλεπόταν η φύλαξη στη Γραμματεία της έκθεσης επίδοσης της διαταγής, που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τεθεί υπόψη του ενδιαφερομένου διαδίκου, ενώ τώρα δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη.
vi. Δεδομένων των νέων επιλογών ως προς τη διαταγή απόδοσης χρήσης μισθίου θα πρέπει να διαληφθεί ρητή ρύθμιση και ως προς τις περιπτώσεις μισθώσεων αορίστου χρόνου, ιδία δε ως προς αυτές, που ήταν ορισμένου και κατέστησαν εν συνεχεία αορίστου χρόνου.
Σχετικά με το άρθρο 63 θα πρέπει ο δικηγόρος να εκδίδει και την οριστική διαγραφή της διαταγής πληρωμής σε περίπτωση παραγραφής,και να ενημερώνει την ίδια ημερολογιακή ημέρα τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ.
Αρθρο 72
Να προβλεφθεί ρύθμιση για τις αορίστου χρόνου συμβάσεις!
Άλλωστε είναι πολύ σύνηθες πολλοί ιδιοκτήτες να μην αντιλαμβάνονται τις συνεπείς της λήξης του συμβατικού χρόνου της μίσθωσης. Αν σκοπός της διάταξης είναι η αποφυγή της δικαστικής διαμάχης και της απόδοσης του μισθίου πιο εύκολα, ας δοθεί η δυνατότητα να εφαρμόζεται σε όλες τις μισθώσεις ανεξαρτήτως της διάρκεια της μίσθωσης. Θα μπορούσε να δοθεί στις αορίστου χρόνου ή σε αυτές που καθίστανται αορίστου λόγω παραμονής του μισθωτή στο μίσθιο, μεγαλύτερο διάστημα για προειδοποίηση πχ αντί για 3 μήνες, να απαιτούνται 5 μήνες.
Γενική παρατήρηση!
Η έκδοση διαταγής πληρωμής από δικηγόρο θα προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα λόγω των ανακοπών που θα ασκηθούν μετά!
Αν θέλετε να αφαιρεθεί ύλη από το δικαστήρια, μπορείτε να μεταφέρετε διάφορες που δικάζονται με την Εκούσια (πχ αντικατάσταση εκκαθαριστών, διορισμοί προσωρινής διοίκηση σε νομικά πρόσωπα θέτοντας απόδειξη αυτών εξ εγγράφων και με ένορκες)
Ή διαταγή πληρωμής που κατατίθεται προς έκδοση γραμμένη από το δικηγόρο δεν προκαλεί μεγάλο φόρτο στο δικαστή. Αντίθετα, στην εκούσια υπάρχουν περιπτώσεις που δεν υπάρχει λόγος να απασχολείται δικαστής ώστε να διαπιστώνονται τα πραγματικά περιστατικά που απαιτούνται και να λύνονται οι υποθέσεις πιο γρήγορα και χωρίς παρέμβαση δικαστή.
μια πράξη δικαστική με ιδιαίτερα ζητήματα , που οδηγεί & σε αναγκαστική εκτέλεση (η διαταγή πληρωμής) πρέπει να εκδίδεται από Δικαστή!-> η έκδοση από δικηγόρο είναι απαράδεκτη, ενώ κανείς δεν εγγυάται διάφορα άλλα παράπλευρα πράγματα (αν λάβει υπόψη κανείς ποιοι είναι οι αιτούντες έκδοσης διαταγών πληρωμής)…
Άρθρο 72: ΔΙΑΤΑΓΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ
Εφόσον στους λόγους έκδοση διαταγής απόδοσης προστίθεται και ως λόγος η λήξη του συμβατικού χρόνου, πρέπει να δημιουργηθούν δύο παράγραφοι στο άρθρο: Η μία για καθυστέρηση και η άλλη για λήξη, αφού οι προϋποθέσεις είναι διαφορετικές.
Δεν ρυθμίζεται η περίπτωση όπου η μίσθωση έχει καταστεί αορίστου χρόνου, ενώ δεν διευκρινίζεται τι θα γίνει αν η εξώδικη πρόσκληση για απόδοση του μισθίου, επιδοθεί εκτός της τρίμηνης προθεσμίας από τη λήξη του συμβατικού χρόνου.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 9 του Ν. 1562/1985 «οικοδόμηση συνιδιοκτητών ακινήτων και τροποποίηση διατάξεων του Κ Π.Δ και άλλες διατάξεις», αν υπάρχει ήδη χωριστή κατ’ ορόφους ή διαμερίσματα ιδιοκτησία, δεν έχει όμως καταρτιστεί κανονισμός των σχέσεων των συνιδιοκτητών, η πλειοψηφία τουλάχιστον 60% των συγκυριών δικαιούται να ζητήσει δικαστικώς, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των προηγουμένων άρθρων, να καταρτιστεί κανονισμός, εφόσον είναι αναγκαίος για τον καθορισμό των σχέσεων των συνιδιοκτητών………
Οι επαναλαμβανόμενες αναβολές στην συζήτηση και οι επίσης αντίστοιχες αναβολές στην έκδοση οριστικής απόφασης έχουν και οικονομικό επαχθές αντίκτυπο σε οικογενειακούς προυπολογισμούς, κάτι που επίσης δεν πρέπει να εκφεύγει της κρίσεως Σας όπως βεβαίως και των Σεβαστών Δικαστηρίων.
Η Δικαστική οδός αργεί υπέρμετρα και τα προβλήματα στην λειτουργία μιας πολυκατοικίας διογκώνονται.
Πρόταση με την ευκαιρία επικείμενης Νομοθετικής Σας πρωτοβουλίας
α. Παρόμοια αιτήματα λχ σύστασης Κανονισμού συνιδιοκτησίας να δύνανται να εξετάζονται ,με την τήρηση των νομίμων προυποθέσεων( πλειοψηφία ,Σχέδιο ) και από εξωδικαστικά όργανα της Πολιτείας λ.χ Συμβολαιογράφους.
β. Οι αναβολές στην εκδίκαση παρόμοιων υποθέσεων να ελαχιστοποιηθούν , πολύ περισσότερο δε οι αναβολές στην λήψη οριστικών αποφάσεων.
γ. να απαλειφθεί η σχετική μνεία/ προϋπόθεση της ύπαρξης δήθεν” ανάγκης’ για την κατάρτιση Κανονισμού στη σχετική υπάρχουσα διάταξη. Υπάρχει άραγε σήμερα κάποιος που να θεωρεί περιττή την ύπαρξη ενός Κανονισμού λειτουργίας μιας πολυκατοικίας;;;;
Για να αισθάνεται ο πολίτης την στήριξη της Πολιτείας σε ένα υψίστης σημασίας κοινωνικό πρόβλημα.