Άρθρο 03:

Το δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης γ) του άρθρου 52 του ν. 2121/1993 αντικαθίσταται ως εξής:
“Ωστόσο,
— αν η ενσωμάτωση της ερμηνείας ή εκτέλεσης επί άλλου μέσου εκτός φωνογραφήματος, δημοσιευθεί ή παρουσιασθεί νομίμως στο κοινό εντός της περιόδου αυτής, τα δικαιώματα διαρκούν πενήντα (50) χρόνια από την ημερομηνία της πρώτης αυτής δημοσίευσης ή της πρώτης αυτής παρουσίασης στο κοινό, ανάλογα με το ποια έγινε πρώτη,
— αν η ενσωμάτωση της ερμηνείας ή εκτέλεσης επί φωνογραφήματος δημοσιευθεί ή παρουσιασθεί νομίμως στο κοινό εντός της περιόδου αυτής, τα δικαιώματα διαρκούν εβδομήντα (70) χρόνια από την ημερομηνία της πρώτης αυτής δημοσίευσης ή της πρώτης αυτής παρουσίασης στο κοινό, ανάλογα με το ποια έγινε πρώτη (ενσωμάτωση α. 1 παρ. 2 (α) της Οδηγίας 2011/77).”

  • 15 Οκτωβρίου 2013, 18:02 | Παππάς Ραφαήλ-Ανδριανός

    Η περαιτέρω αύξηση των ήδη εξωφρενικά μεγάλων χρονικών διαστημάτων ισχύος της προστασίας της πνευματικής δημιουργίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τίποτε άλλο παρά καθαρή κερδοσκοπία εις βάρος του πολιτισμού. Τα 70, αλλά ακόμα και τα 50 χρόνια προστασίας ερμηνειών και εκτελέσεων είναι μια τροχοπέδη για την ελεύθερη διαδοση των τεχνων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παιδεία και την κουλτούρα.