ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η ΕΚΤΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Ι. Αντικατάσταση της στερητικής της ελευθερίας ποινής
Άρθρο 105
Έκτιση της ποινής στην κατοικία
1. Όποιος καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας έως δέκα έτη και έχει υπερβεί το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας εκτίει την ποινή ή το υπόλοιπο της ποινής στην κατοικία του, εκτός αν το δικαστήριο, με ειδική αιτιολογία, κρίνει ότι η έκτιση της ποινής σε κατάστημα κράτησης είναι απολύτως αναγκαία για να αποτραπεί από την τέλεση άλλων αντίστοιχης βαρύτητας εγκλημάτων. Αν το πιο πάνω όριο ηλικίας έχει συμπληρωθεί κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, αποφασίζει το δικαστήριο που επιβάλλει την ποινή. Σε κάθε άλλη περίπτωση αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών της περιοχής που εδρεύει το δικαστήριο αυτό, μετά από αίτηση του καταδικασθέντος.
2. Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων, τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει το όγδοο έτος της ηλικίας τους. Ισχύει επίσης για εκείνους που νοσούν από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου, από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλονται σε τακτική αιμοκάθαρση, από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικοί, από κίρρωση του ήπατος με αναπηρία άνω του εξήντα επτά τοις εκατό (67%), από γεροντική άνοια ή από κακοήθη νεοπλάσματα τελικού σταδίου. Για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων του προηγούμενου εδαφίου απαιτείται γνωμάτευση δύο ιατρών δημόσιου νοσοκομείου.
3. Το δικαστήριο ή το δικαστικό συμβούλιο εάν κατά τις προηγούμενες παραγράφους αντικαταστήσει την στερητική της ελευθερίας ποινή με έκτισή της στην κατοικία, μπορεί να επιβάλλει στον καταδικασθέντα κατάλληλους κατά την κρίση του όρους από εκείνους που αναφέρονται στο άρθρο 99 παρ. 2 περιπτώσεις δ΄ έως στ΄, με ανάλογη εφαρμογή της παρ. 4 του ίδιου άρθρου.
Άρθρο 105Α
Παροχή κοινωφελούς εργασίας
1. Ο καταδικασθείς σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει συνολικά τα πέντε έτη, μπορεί, αφού εκτίσει το ένα δέκατο αυτής, να δηλώσει ότι επιθυμεί να μετατραπεί το υπόλοιπο της ποινής του έως τον χρόνο της υπό όρο απόλυσης κατά το επόμενο άρθρο, σε παροχή κοινωφελούς εργασίας. Το Δικαστήριο, μετατρέπει την ποινή, εν όλω ή εν μέρει, εκτός αν με ειδική αιτιολογία κρίνει ότι η βαρύτητα της πράξης, οι συνθήκες τέλεσής της και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του καταδικασθέντος, καθιστούν απολύτως αναγκαία την έκτιση της ποινής στο κατάστημα κράτησης για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν άλλων αντίστοιχης βαρύτητας εγκλημάτων.
2. Για τη μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής σε παροχή κοινωφελούς εργασίας, κάθε μήνας φυλάκισης αντιστοιχεί σε σαράντα ώρες κοινωφελούς εργασίας, η οποία πρέπει να εκτελεστεί εντός του οριζόμενου στην προηγούμενη παράγραφο χρόνου.
3. Η μετατροπή δεν προϋποθέτει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση.
4. Οι παράγραφοι 3 και 5, περιπτώσεις α΄ και ε΄ του άρθρου 81 ισχύουν και στην περίπτωση αυτή.
ΙΙ. Απόλυση καταδίκου υπό όρο
Άρθρο 105Β
Απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης
1. Όσοι καταδικάστηκαν σε στερητική της ελευθερίας ποινή μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης, σύμφωνα με τις πιο κάτω διατάξεις, εφόσον έχουν εκτίσει :
α) σε περίπτωση φυλάκισης, τα δύο πέμπτα αυτής,
β) σε περίπτωση πρόσκαιρης κάθειρξης, τα τρία πέμπτα αυτής και
γ) σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης τουλάχιστον είκοσι έτη.
2. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης δεν απαιτείται να έχει καταστεί η καταδίκη αμετάκλητη.
3. Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών, που προβλέπεται στην παράγραφο 1. Σε κάθε περίπτωση ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει είκοσι πέντε έτη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό.
4. Αν ο καταδικασθείς εργάζεται, κάθε ημέρα εργασίας υπολογίζεται σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της σωφρονιστικής νομοθεσίας.
5. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά κατά την προηγούμενη παράγραφο.
6. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον καταδικασθέντα η υφ’ όρο απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με τα δύο πέμπτα της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, δεκαέξι έτη. Το χρονικό διάστημα των δύο πέμπτων ή, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, των δεκαέξι ετών, προσαυξάνεται κατά το ένα τρίτο των λοιπών ποινών που τυχόν έχουν επιβληθεί, στην περίπτωση που αυτές συντρέχουν σωρευτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει παραμείνει στο κατάστημα είκοσι έτη και αν εκτίει περισσότερες ποινές ισόβιας κάθειρξης, αν έχει παραμείνει είκοσι πέντε έτη.
Άρθρο 106
Προϋποθέσεις για τη χορήγηση της απόλυσης
1. Η απόλυση υπό όρο μπορεί να μη χορηγηθεί αν κριθεί με ειδική αιτιολογία ότι η διαγωγή του καταδικασθέντος, κατά την έκτιση της ποινής του, καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησής του για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων. Μόνη η επίκληση πειθαρχικού παραπτώματος κατά την έκτιση της ποινής δεν αρκεί για τη μη χορήγηση της απόλυσης.
2. Στον απολυόμενο μπορούν να επιβληθούν ορισμένες υποχρεώσεις που θα αφορούν τον τρόπο της ζωής του και ιδίως τον τόπο διαμονής του, με ανάλογη εφαρμογή των περιπτώσεων δ΄ έως στ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 99. Οι υποχρεώσεις αυτές μπορούν πάντοτε να ανακληθούν ή να τροποποιηθούν με αίτηση του απολυμένου.
3. Η εποπτεία για την τήρηση των κατά την προηγούμενη παράγραφο υποχρεώσεων μπορεί να ανατεθεί και σε εταιρεία προστασίας αποφυλακιζομένων.
Άρθρο 107
Ανάκληση της απόλυσης
1. Η απόλυση μπορεί να ανακληθεί, αν εκείνος που απολύθηκε δε συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που του επιβλήθηκαν κατά την απόλυση.
2. Στην περίπτωση αυτή ο χρόνος από την απόλυση έως τη νέα σύλληψη δεν υπολογίζεται στη διάρκεια της ποινής.
Άρθρο 108
Άρση της απόλυσης
Η απόλυση αίρεται αν μέσα στο χρονικό διάστημα που προβλέπει το επόμενο άρθρο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα με δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη από έξι μήνες. Στην περίπτωση αυτή εκτίει αθροιστικά και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγούμενης ποινής, το οποίο όφειλε να εκτίσει κατά τον χρόνο της απόλυσης.
Άρθρο 109
Συνέπειες της μη ανάκλησης και άρσης
Αν από την απόλυση περάσει το χρονικό διάστημα της ποινής το οποίο υπολειπόταν για έκτιση, σε όσες περιπτώσεις αυτό είναι ανώτερο από τρία έτη, ή αν περάσουν τρία έτη χωρίς να γίνει ανάκληση ή άρση, η ποινή θεωρείται ότι εκτίθηκε. Η ισόβια κάθειρξη θεωρείται ότι εκτίθηκε, αν περάσουν δέκα έτη από την απόλυση χωρίς να γίνει ανάκληση ή άρση της απόλυσης.
Άρθρο 110
Διαδικασία για τη χορήγηση και την ανάκληση της απόλυσης
1. Για τη χορήγηση της απόλυσης υπό όρο αποφασίζει το συμβούλιο των πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής. Ο καταδικασθείς κλητεύεται υποχρεωτικά δέκα τουλάχιστον ημέρες πριν από τη συνεδρίαση, κατά την οποία μπορεί να παραστεί αυτοπροσώπως ή με συνήγορο που διορίζει με απλό έγγραφο θεωρημένο από τον διευθυντή της φυλακής ή τις αρμόδιες αρχές.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται με αίτηση της διεύθυνσης του καταστήματος στο οποίο κρατείται ο καταδικασθείς. Η αίτηση υποβάλλεται δύο μήνες πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου που προβλέπει το άρθρο 105Β. Αν η διεύθυνση του καταστήματος κρίνει ότι συντρέχουν προϋποθέσεις για τη μη χορήγηση της απόλυσης, υποβάλλει σχετική αναφορά μαζί με έκθεση της κοινωνικής υπηρεσίας του καταστήματος στον εισαγγελέα των πλημμελειοδικών, ο οποίος την εισάγει στο συμβούλιο.
3. Για την ανάκληση αποφασίζει το ίδιο δικαστικό συμβούλιο, ύστερα από πρόταση των αρχών που εποπτεύουν αυτόν που απολύθηκε. Το εδάφιο β΄ της πρώτης παραγράφου εφαρμόζεται και στην περίπτωση αυτή.
4. Σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης, για να προληφθεί κίνδυνος της δημόσιας τάξης, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών του τόπου διαμονής εκείνου που απολύθηκε μπορεί να διατάξει την προσωρινή σύλληψή του ύστερα από την οποία προκαλείται αμέσως με τη νόμιμη διαδικασία η απόφαση για την ανάκληση. Αν αποφασιστεί η ανάκληση, θεωρείται ότι αυτή επήλθε την ημέρα της σύλληψης.
Άρθρο 110Α
Απόλυση υπό τον όρο της κατ’ οίκον έκτισης της ποινής με ηλεκτρονική επιτήρηση
1. Όσοι καταδικάσθηκαν σε ποινή στερητική της ελευθερίας μπορούν, με αίτησή τους, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 106 παρ. 1, να απολυθούν υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 283Α Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εφόσον έχουν εκτίσει:
α) προκειμένου για φυλάκιση, το ένα πέμπτο αυτής,
β) προκειμένου για πρόσκαιρη κάθειρξη, τα δύο πέμπτα αυτής και
γ) προκειμένου για ισόβια κάθειρξη, τουλάχιστον δεκατέσσερα έτη.
2. Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο καταδικασθείς πρέπει να έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών που προβλέπονται στην προηγούμενη παράγραφο. Σε κάθε περίπτωση μπορεί να απολυθεί, αν έχει εκτίσει δεκαεπτά έτη, ακόμη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό.
3. Αν ο καταδικασθείς εργάζεται, κάθε ημέρα εργασίας υπολογίζεται σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της σωφρονιστικής νομοθεσίας.
4. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά κατά την προηγούμενη παράγραφο. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον καταδικασθέντα η απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με το ένα πέμπτο της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, για δώδεκα έτη. Το χρονικό διάστημα του ενός πέμπτου ή, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, των δώδεκα ετών, προσαυξάνεται κατά το ένα πέμπτο των λοιπών ποινών που τυχόν έχουν επιβληθεί, στην περίπτωση που αυτές συντρέχουν σωρευτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως ο καταδικασθείς μπορεί να απολυθεί αν έχει παραμείνει στο κατάστημα δεκατέσσερα έτη και αν εκτίει περισσότερες ποινές ισόβιας κάθειρξης, αν έχει παραμείνει δεκαέξι έτη.
5. Για την απόλυση του καταδικασθέντος κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν απαιτείται να έχει καταστεί η καταδίκη αμετάκλητη.
6. Ο απολυθείς σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου επιτρέπεται να ευρίσκεται προκαθορισμένες ώρες της ημέρας εκτός του τόπου του κατ’ οίκον περιορισμού του αποκλειστικά για λόγους εργασίας, εκπαίδευσης ή επαγγελματικής κατάρτισης, συμμετοχής του σε εγκεκριμένο πρόγραμμα συντήρησης ή απεξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες ή αλκοόλ ή και εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που του έχουν επιβληθεί. Οι ώρες απουσίας του καταδικασθέντος από τον τόπο του κατ’ οίκον περιορισμού του και το σύνολο των υποχρεώσεών του καθορίζονται είτε με το βούλευμα που διέταξε την απόλυσή του είτε μετά τη χορηγηθείσα απόλυση, με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής. Με διάταξή του, ο ίδιος εισαγγελέας είτε κατόπιν αίτησης του καταδικασθέντος είτε αυτεπαγγέλτως, αποφασίζει για την αλλαγή του τόπου του κατ’ οίκον περιορισμού, την τροποποίηση του προγράμματος των ωρών απουσίας του καταδικασθέντος από αυτόν και την επιβολή ή τροποποίηση των υποχρεώσεων του τελευταίου. Κατά τα λοιπά ισχύουν τα οριζόμενα στο άρθρο 106 παρ. 2.
7. Η απόλυση σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου μπορεί να μη χορηγηθεί, με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 106.
8. Η απόλυση μπορεί να ανακληθεί, αν ο καταδικασθείς δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις που του επιβλήθηκαν και πιθανολογείται ότι ενόψει της βαρύτητας της παράβασης των υποχρεώσεών του, του τρόπου και των εν γένει συνθηκών που αυτή συντελέστηκε, δεν παρέχει την προσδοκία ότι θα τηρήσει τις υποχρεώσεις του στο μέλλον. Σε περίπτωση ανάκλησης, ο χρόνος από την απόλυση έως τη νέα σύλληψη δεν υπολογίζεται στην εκτιθείσα ποινή. Ο καταδικασθείς διατηρεί πάντως το δικαίωμα να απολυθεί υπό όρο κατ’ άρθρο 105Β.
9. Η απόλυση σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου αίρεται, όταν ο καταδικασθείς, κατά το χρονικό διάστημα που προβλέπεται στην παράγραφο 10, τελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα με δόλο που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών, για το οποίο καταδικάστηκε αμετακλήτως. Σε περίπτωση άρσης της απόλυσης, ο χρόνος από την απόλυση έως τη νέα σύλληψη δεν υπολογίζεται στην εκτιθείσα ποινή. Ο καταδικασθείς στην περίπτωση αυτή δικαιούται να απολυθεί υπό όρο κατ’ άρθρο 105Β, αφού παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα ένα επιπλέον έτος σε σχέση με τα οριζόμενα στο άρθρο 105Β παρ. 1. Το ίδιο ισχύει αν, κατά το χρόνο που κατέστη η καταδίκη αμετάκλητη, είχε ήδη χορηγηθεί απόλυση κατ’ άρθρο 105Β, χωρίς όμως να έχει παρέλθει το χρονικό διάστημα που αναφέρεται στο άρθρο 109. Δεν εφαρμόζεται το προηγούμενο εδάφιο, αν, κατά το χρόνο που κατέστη η καταδίκη αμετάκλητη, είχε ήδη χορηγηθεί στον καταδικασθέντα η απόλυση υπό όρο κατ’ άρθρο 105Β, χωρίς να έχει ανακληθεί, με αποτέλεσμα η ποινή για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση να θεωρείται ότι έχει ήδη εκτιθεί κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 109.
10. Η με το παρόν άρθρο χορηγούμενη απόλυση εκτείνεται μέχρι του χρονικού σημείου της χορήγησης στον καταδικασθέντα της απόλυσης υπό όρο κατ’ άρθρο 105Β.
Η Ελληνική αστυνομική ταυτότητα στην Ευρώπη δεν έχει καμία ισχύ λόγω του ότι δεν φέρει ημερομηνία λήξεως. Δια οποιαδήποτε συναλλαγή/υπογραφή σύμβασης απαραίτητο είναι το διαβατήριο. Πρέπει ο περιοριστικός όρος απαγόρευσης εξόδου, ο οποίος εφαρμόζεται μόνον στην Ελλάδα, να σταματήσει ώστε όλοι οι Έλληνες να έχουν διαβατήριο και να μπορούν να εργάζονται σε χώρες της ΕΕ. Δίνοντας αυτήν την δυνατότητα δεν θα αναγκάζονται να παρανομήσουν για επιβίωση με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στις φυλακές. Επίσης, και εναλλακτικά, να μπορούσαν να έχουν την δυνατότητα της παρουσίας σε οποιαδήποτε αστυνομικό τμήμα στην Ελλάδα ή σε αντίστοιχη ελληνική πρεσβεία στο Εξωτερικό, ώστε να μην τους στερεί το δικαίωμα εργασίας περιορίζοντας τους να εργάζονται μόνο στο στενό περιβάλλον του χώρου κατοικίας τους.
Δεν συναινώ.
Άρθρο 105 ΠΚ. Από το παρόν άρθρο έχει διαγραφεί η παρ. 7 του ισχύοντος ΠΚ όπου για ορισμένες κατηγορίες κρατουμένων υπήρχε ευεργετικός υπολογισμός ποινής, ανάμεσα σε αυτούς και για τις μωρομάνες που έχουν μαζί τα παιδιά τους στη φυλακή. Η Επιτροπή δεν έλαβε καθόλου υπόψη της ότι οι μητέρες στη φυλακή δεν μπορούν να δουλέψουν εξαιτίας της παντελούς έλλειψης δομών για τα παιδιά, ότι στερούνται τα παιδιά τους όταν συμπληρώσουν τα 3 τους χρόνια και επίσης ουδόλως έλαβε υπόψη της το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού που είναι να αποφυλακιστεί όσο πιο σύντομα γίνεται η μητέρα του. Επιβάλλει λοιπόν έτσι διπλή τιμωρία και στη μάνα και στο παιδί.
Εκτός αυτού, δεν έλαβε υπόψη της και όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες κρατουμένων που αναφέρονται στο ισχύον σήμερα άρθρο 105 παρ.7, ουσιαστικά τιμωρώντας τους κρατούμενους/ες για την αδυναμία τους (μεταξύ αυτών και τους χρήστες/στριες).
Άρθρο 105 παρ.7 όπως ισχύει σήμερα και θα πρέπει να εισαχθεί και στον υπό διαβούλευση ΠΚ και όχι να παραπέμπεται ο ευεργετικός υπολογισμός στη σωφρονιστική νομοθεσία: «Κάθε ημέρα κράτησης κρατουμένων που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο (2) ημέρες εκτιόμενης ποινής.
Το ίδιο ισχύει και για: α) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας πενήντα τοις εκατό (50%) και άνω, που δεν μπορούν να εργαστούν, εφόσον κρίνεται ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης, β) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω, γ) κρατούμενους στους οποίους απαγορεύεται ύστερα από γνωμάτευση από Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.) η ανάληψη εργασίας ή απασχόλησης που μπορεί βάσιμα να προκαλέσει σοβαρή και μόνιμη βλάβη στην υγεία τους, δ) κρατούμενους οι οποίοι νοσηλεύονται σε θεραπευτικά καταστήματα ή νοσοκομεία εφόσον η νοσηλεία τους έχει διαρκέσει τουλάχιστον τέσσερις (4) μήνες, ε) κρατούμενες μητέρες για όσο διάστημα έχουν μαζί τους τα ανήλικα τέκνα τους, στ) κρατούμενους που συμμετέχουν σε θεραπευτικό πρόγραμμα ψυχικής απεξάρτησης από ναρκωτικά εγκεκριμένου, κατά το άρθρο 51 του ν. 4139/2013 (Α’ 74), οργανισμού και ζ) κρατούμενους για όσο διάστημα διαρκεί η κράτησή τους σε χώρους αστυνομικών τμημάτων ή αστυνομικών διευθύνσεων.
Η διακρίβωση της αναπηρίας στις περιπτώσεις α’ και β’ γίνεται με τη διαδικασία της παραγράφου 4 του άρθρου 110Α. Ο ευεργετικός υπολογισμός διενεργείται από τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 46 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα και λαμβάνεται υπόψη εκτός από την υφ’ όρον απόλυση και για τη λήξη της έκτισης της ποινής, τη μετατροπή της σε χρηματική ποινή ή κοινωφελή εργασία ή την αθροιστική έκτιση των ποινών.
8. Σε κάθε περίπτωση, η προσμέτρηση για τον ευεργετικό υπολογισμό των ημερών ποινής των καταδίκων ή υποδίκων δεν διακόπτεται λόγω νοσηλείας στο Νοσοκομείο Κρατουμένων, στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, καθώς και σε οποιοδήποτε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα».
Ειναι απανθρωπο να πηγαινει καποιος φυλακη εστω και για μια μερα για χρεη προς το δημοσιο επειδη δεν εχει αποδεδειγμενα να πληρωσει ή να ρυθμισει.
Με το νομο αλληλεγγυας ευθυνης,δεκαδες επιχειρηματιες εβαλαν και βαζουν τυπικα στο ΦΕΚ το ονομα καποιου ασχετου φτωχου θυματος για να γλυτωσουν οι ιδιοι.
Με αλλα λογια εχετε φτιαξει ενα νομο για να γλυτωνουν πραγματικοι ενοχοι και τωρα με νεο νομο βαζετε φυλακη ολους οσουν δεν μπορουν να πληρωσουν. Ειναι αδικημα να μην εχει κανεις λεφτα? Επεσε εξω μια εταιρια , ειναι ποινικο αδικημα? Πρεπει να προβλεφθει αλλη μεταχειριση για οσους δεν πληρωσαν επειδη αποδεδειγμενα δεν μπορουσαν ενω θα ηθελαν,απο αυτους που ειχαν και δεν πληρωναν με δολο.
Επισης οι αχυρανθρωποι που δινουν τους πραγματικους ενοχους και δεν ειχαν τη πραγματικη εξουσια , θα πρεπει να προσταυευονται αντι να καταστρεφονται. Ετσι κανεις επιχειρηματιας δεν θα ξαναβαλει αχυρανθρωπο. Δεν θα εχει το κινητρο.
Λογικα δεν διαβαζει κανεις εδω τα σχολια και οτι θελετε θα γινει ειτε ειναι αδικο ειναι χωρις λογικη ειτε θα μπορουσε να βελτιωθει.
Στο άρθρο 105 παρ. 2 καλύπτονται ελάχιστες περιπτώσεις αναπηρίας και ασθενειών.
Πχ, μπορεί κάποιος να έχει 80% αναπηρία, και να μην είναι τετραπληγικός και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν θα μπορεί και να αυτοεξυπηρετηθεί.
Δηλαδή η τιμωρία του, εκτός από τον εγκλεισμό, θα είναι διπλή γιατί κάθε μέρα εγκλεισμού για έναν ανάπηρο ή άρρωστο μετρά πολλαπλάσια ενώ στις φυλακές δεν υπάρχουν οι υποδομές για να βοηθήσουν τις αυξημένες ανάγκες του.
Οπότε, θα πρέπει να προστεθούν περιπτώσεις, οι οποίες θα καλύψουν όλο το φάσμα όπως και η προϋπόθεση της αυτοεξυπηρέτησης.
Η έκτιση της ποινής στην κατοικία όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου δεν πρέπει να αφήνεται στη διακριτική κρίση του δικαστηρίου ή του δικαστικού συμβουλίου αλλά να είναι υποχρεωτική διότι διαφορετικά η διακριτική ευχέρεια αποτελεί ουσιαστικά τροχοπέδη του ευεργετικού μέτρου.
Στο άρθρο 105 παρ 2,η λέξη «μητέρες» θα πρέπει να αντικατασταθεί με τη λέξη «κηδεμόνες» και η προβλεπόμενη ποινή να ανέλθει έως τα 12 χρόνια. Δεν επιτρέπεται βρέφη και μωρά να διαβιούν στις φυλακές –κρατούμενοι από κούνια. Είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο και παραβιάζει όλες τις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα του παιδιού. Η αντίστοιχη διάταξη του ν. 4356/2105 εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε αναποτελεσματική και για τις κρατούμενες μητέρες και για το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών. Ως εκ τούτου, η φυλάκιση κηδεμόνα (μητέρας ή πατέρα) που έχει την επιμέλεια ανήλικων τέκνων μέχρι 12 ετών θα πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί:
1) Είτε με κατ’ οίκον περιορισμό του κηδεμόνα, με διάθεση όμως μηνιαίου ποσού κάλυψης των απαραίτητων εξόδων και παροχή της κάρτας αλληλεγγύης.
2) Είτε με αναστολή εκτέλεσης της ποινής του κηδεμόνα και επανεξέταση της αναγκαιότητας κράτησης μετά το πέρας αυτής. Εφαρμόζεται ήδη στη Ρωσία.
3)Είτε με την τοποθέτηση των κηδεμόνων σε ανοιχτές δομές εντός του ιστού της πόλης, που δεν θα θυμίζουν σε τίποτα φυλακή, όπου οι κηδεμόνες θα έχουν το κλειδί του διαμερίσματος και θα μπορούν να συνοδεύουν τα παιδιά τους στο σχολείο, το γιατρό ή σε άλλες δραστηριότητες. Η Ισπανία έχει εφαρμόσει αυτό το σύστημα με μεγάλη επιτυχία από το 2008. Ακόμα το έχουν εφαρμόσει η Ολλανδία και η Σουηδία.
Άρθρο 105Β παράγραφος 6 ανεβαίνει το όριο πραγματικής έκτισης ποινής από το 1/3 σε 2/5 κάνοντάς έτσι τον μόνο σωφρονιστικό θεσμό πουν έχουμεστις φυλακές, ΤΑ ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΑ, ουσιαστικά άχρηστα. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μίνιμουμ πραγματικού χρόνου των κρατουμένων αλλά μονο μικτού έτσι ώστε να παρέχονται κίνητρα Στους κρατούμενους να μπουν σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας αλλά και να ασχοληθούν με εργασία μέσασ στην φυλακή, με πιθανότητα σωφρονισμού του. Εαν πάλι θεωρείτε πολύ καινοτόμο το να μην υπάρχει μίνιμουμ πραγματικής έκτισης ποινής, τουλάχιστον αυτή να παραμείνει όπως ορίζει ο ισχύων π.κ στο 1/3 της ποινής και να Μην αυξηθεί στα 2/5 καταστρέφοντας έτσι τον μόνο πετυχημένο θεσμό τον μεροκαμάτων.
«. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον καταδικασθέντα η υφ’ όρο απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με τα δύο πέμπτα της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, δεκαέξι έτη. Το χρονικό διάστημα των δύο πέμπτων «
Σχόλιο στο άρθρο 105Α
[από την ομάδα xeblogarisma που εδω και 12 χρόνια υποστηρίζει εθελοντικά τις άπορες μωρομάνες που ζουν με τα παιδιά τους στις γυναικείες φυλακές Θήβας]
Είναι αναγκαίο και απαραίτητο και δίκαιο να συμπεριληφθούν οι μητέρες που πρόκειται να εκτίσουν στερητική της ελευθερίας ποινή, ιδίως οι μωρομάνες, στις ευπαθείς ομάδες ώστε να υπάρξει ευνοϊκότερο καθεστώς αντιμετώπισης, όπως:
Να διευρυνθεί η προϋπόθεση των μέχρι 10 έτη ποινής σε 15 έτη για κατ’ οίκον έκτιση της ποινής κηδεμόνα (ειδικά μητέρας) με ανήλικο τέκνο έως 12 ετών.
Να ισχύει ευνοϊκότερο καθεστώς εκτίοντας ένα μέρος της ποινής τους (1/3 μεικτά) στην περίπτωση καταδικασμένου κηδεμόνα (ειδικά μητέρας) με ανήλικο τέκνο ως 12 ετών.
Στο Άρθρο 110Α όσον αφορά άπορο κηδεμόνα (μητέρες ιδίως) με ανήλικο τέκνο να υπάρξει πρόβλεψη για διάθεση μηνιαίου ποσού κάλυψης των απαραίτητων εξόδων (π.χ. παροχή της κάρτας αλληλεγγύης).
1.Άρθρο 105, Παρ.2: Να αλλάξει η λέξη «μητέρες» στην πρόταση «Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων» σε «κηδεμόνες». Μετά το σύμφωνο συμβίωσης δεν επιτρέπεται να αναφερόμαστε μόνο σε μητέρες που μεγαλώνουν ανήλικα τέκνα. Η διάταξη οφείλει να περιλαμβάνει κηδεμόνες ανεξαρτήτως φύλου, μητέρες ή πατέρες.
2. Οι κρατούμενοι/ες κηδεμόνες που έχουν ανήλικα τέκνα, πρέπει να μπορούν να να εκτίσουν τη ποινή τους σε κατ’οίκον περιορισμό, ή να γίνεται αναστολή της ποινής τους μέχρι να ενηλικιωθεί το παιδί, ή να διευρυνθεί το όριο της ποινής του κηδεμόνα σε πάνω από 10 έτη. Έχει παρατηρηθεί ότι τα δικαστήρια εξαντλούν την τιμωρητικότητά τους σε μητέρες μικρών παιδιών αποφασίζοντας ποινές άνω των δέκα ετών με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι μητέρες να εκτίσουν την ποινή τους σε κατ’ οίκον περιορισμό κοντά στα παιδιά τους. Ο εγκλεισμός μικρών παιδιών σε καταστήματα κράτησης δεν βοηθάει στον σωφρονισμό του κηδεμόνα, ενώ το χειρότερο είναι πως προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ψυχισμό ενός παιδιού και σε πολλές περιπτώσεις συνεισφέρει στην ιδρυματοποίησή του, αφού πολλά παιδιά από την φυλακή οδηγούνται σε ιδρύματα λόγω απουσίας συγγενικού περιβάλλοντος.
3.Να επεκταθεί το ηλικιακό όριο τέκνων για συμπερίληψη στην έναρξη της εφηβικής ηλικίας (12-13 χρόνων). Είναι σημαντικό, εφόσον χρειαστεί να βιώσει το τέκνο τον αποχωρισμό από τον/την κηδεμόνα του, να είναι σε θέση να αντιληφθεί το κοινωνικό συγκείμενο και το σύνθετο της κατάστασης που πιέζει την κοινωνία να του στερήσει την κηδεμόνα. Οι πιθανότητες να επιτευχθεί αυτό είναι μεγαλύτερες αφού αρχίσει να αναπτύσσεται η αφαιρετική σκέψη, πράγμα που, σύμφωνα με την Αναπτυξιακή Ψυχολογία, δε συμβαίνει πριν την εφηβική ηλικία, η οποία ορίζεται συμβατικά περί τα 12 έτη.
Στο άρθρο105
Πρέπει να συμπεριληφθούν όλοι οι καταδικασθέντες ή κρατούμενοι που έχουν ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
Εννοείται ότι, ένας άνθρωπος με μεγαλη αναπηρία, που επίσημα εχει διαπιστωθεί η αναπηρία του, ΔΕΝ ειναι δυνατόν να εκτίσει ποινή στις σημερινές συνθήκες διαβίωσης στην φυλακή, χωρίς να επιδεινωθεί η υγεία του ή να επέλθει και ο θάνατος όπως εχει συμβεί πολλές φορές μέχρι σήμερα.
Όσον αφορά την πιστοποίηση της αναπηρίας του, η μέχρι σήμερα μέθοδος είναι δοκιμασμένη δηλαδή η πιστοποίηση να γίνεται από τα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας (ΚΕΠΑ), από επιτροπή ιατρών (ας ειναι εξ ολοκλήρου του δημοσίου) οι οποίοι όμως,(όπως συμβαίνει σήμερα) επιλέγονται με κλήρωση και οι οποίοι εκτός από την εξέταση τους ασθενούς ελέγχουν τον πλήρη φάκελο και το ιστορικό του και τις γνωματεύσεις των ιατρών του Νοσοκομείου.
Απ΄εναντίας η πιστοποίηση της αναπηρίας απο δύο ιατρούς δημόσιου Νοσοκομείου όπως ανφέρεται (στο άρθρο105 παράγραφος 2) ειναι σαφώς υποδεαίστερη της γνωμάτευσης του ΚΕΠΑ.
Επισης στο άρθρο 105 παραγραφος 1.
Για ηλικιωμένο (ανω των 70 ετων), πρέπει να ισχύει και γι αυτούς που καταδικάστηκαν με περισότερα των 10 ετών με την προυπόθεση αφού εκτίσουν μερος της ποινή τους στην φυλακή, το υπόλοιπο της ποινης τους, που θα είναι μικρότερο των 10 ετων,να το εκτίουν στην κατοικία τους.
π.χ. Αν κάποιος έχει ποινή 10 χρόνια και τέσσερις μήνες θα εκτίσει τέσσερις μήνες στη φυλακή και μετά θα κάνει αίτηση για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του, πράξη που θεωρείται δίκαιη σε σχέση με αυτόν που έχει ποινή 10 ετών και θα την εκτίσει στην κατοικία του.
Το ίδιο θα συμβεί και σε έναν ηλικιωμένο (ανω των 70 ετων) που έχει ποινή 15 ετών τότε αφού παραμείνει στο κατάστημα κράτησης για πέντε χρόνια θα κάνει αίτηση για τα υπόλοιπα 10 χρόνια για να τα εκτίσει στην κατοικία του.
Η παραπάνω διόρθωση πιστεύουμε ότι, ειναι πολύ ορθή αφού μεταχειρίζεται με τους ίδιους όρους τους καταδικασθέντες, ενώ στην περίπτωση εφαρμογης του άρθρου 105, θα είχαμε τά εξης αποτελέσματα,
ένας ηλικιωμένος 70 ετών με ποινή 10 ετών, εκτίει εξ ολοκλήρου την ποινή στην κατοικία. Ενω ένας άλλος (70 ετων) με ποινή 10 ετη και 3 μηνες θα πρέπει να εκτίσει ποινή στη φυλακή σύμφωνα με τον νεο Π.Κ. τα 3/5 Χ123 = 73,8 μηνες και μετα να αιτηθεί έκτιση του υπολοίπου της ποινης στην κατοικία του υπό όρους, αυτό δεν ειναι ίση μεταχείριση και δεν ειναι δικαιοσύνη.
Προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 108 ΠΚ.
1. Ανεξαρτήτως της τροποποίησης που ήδη εισάγεται με το σχέδιο του Νέου Ποινικού Κώδικα, περί μείωσης του ορίου της ποινής που επιβάλει την ανάκληση της αναστολής, τα τελευταία χρόνια έχει ανακύψει ένα τρομακτικό ζήτημα οι συνέπειες του οποίου δεν έχουν ακόμα διαφανεί και το οποίο, αν δεν λυθεί νομοθετικά, ενδέχεται να οδηγήσει σε ουσιαστική αχρησία του ιδίου του θεσμού της υφ’ όρων απόλυσης.
2. Συνοπτικά, το ζήτημα έχει να κάνει με το σχηματισμό ποινικών δικογραφιών για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο – και δη για τη μη πληρωμή των χρηματικών ποινών που έχουν επιβληθεί ταυτόχρονα με την στερητική της ελευθερίας που ποινή για την οποία χορηγείται η απόλυση- ΕΝΤΟΣ του χρόνου δοκιμασίας.
3. Ειδικότερα, σύμφωνα με την πάγια, μέχρι τουλάχιστον το έτος 2014, ερμηνεία που έδινε η Εισαγγελία Εφετών Αθηνών στα άρ. 553 παρ. 1 και 2, 554, 588 παρ. 1, 2, 3, 4 του ΚΠΔ, σε συνδυασμό και με το άρ. 105 του ΠΚ, τα ποσά α¬πό χρηματικές ποινές και δικαστικά έξοδα πρέπει να εισπράττονται μετά την ολοσχερή απότιση της ποινής, ήτοι μετά την πάροδο του χρόνου δοκιμασίας, καθ` όσον ο υφ` όρον απολυθείς θεωρείται ότι εκτίει ποινή καθ` όλη την περίοδο του χρόνου δοκιμασίας (βλ. ad hoc A1447/2012, αδημοσίευτη – είναι διαθέσιμη, 3802/2014 Τριμ.Πλημ.Θες. ΝΟΜΟΣ – προσκομίζεται, ΠλημΚερκ 90/1984 ΠοινΧρον 1984/965 – προσκομίζεται, Γνωμ. ΕισΠλημΑθ 17981/1958 ΝοΒ 1959/1140, Γνωμ. ΕισΕφΠειρ 103/1983 ΠΧρ ΛΓ/557, Σπ. Μουζακίτη, τ. Εισαγγελέα Εφετών, Ζητήματα Εκτελέσεως Ποινικών Αποφάσεων, Β΄ Έκδοση, σελ. 78 με παραπομπή σε Γνωμ. ΕισΠλημΑθ 67203/1960 ΠΧρ Ι/494, Λ. Μαργαρίτη και Ν. Παρασκευόπουλο, Ποινολογία, Ζ΄ Έκδοση, σελ. 646 με παραπομπή σε Γνωμ. ΕισΠλημΠειρ 5373/1970 ΠοινΕπ 1970/578).
4. Αποτέλεσμα της παραπάνω πρακτικής ήταν οι χρηματικές ποινές να βεβαιώνονται και να αναζητούνται ΜΕΤΑ την περίοδο του χρόνου δοκιμασίας. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τις σκέψεις που εκτίθενται αναλυτικά στις ανωτέρω μνημονευόμενες διατάξεις, αφενός ο υφ’ όρων απολυθείς δεν ήταν αναγκασμένος να καταβάλει, αμέσως μόλις απολυθεί, υπέρογκες, πολλές φορές, χρηματικές ποινές, αφετέρου, και κυριότερο, ο υφ’ όρων απολυθείς δεν εκτίθετο στον κίνδυνο να θεωρηθεί υπαίτιος του αδικήματος της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο, εντός του χρόνου δοκιμασίας του.
5. Από το έτος 2014 και ύστερα, η Εισαγγελία Εφετών άλλαξε τακτική και άρχισε να βεβαιώνει τις χρηματικές ποινές αμέσως μετά την αποφυλάκιση του κρατουμένου, προκειμένου να επιχειρήσει μιαν ώρα αρχύτερα τη διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης των απαιτήσεών της κατά εκείνου που απολύεται. Στις σχετικές παραγγελίες της προς τις αρμόδιες ΔΟΥ, η Εισαγγελία Εφετών αναφέρει, επί λέξει (το κείμενο είναι προδιατυπωμένο, άρα, πιθανολογώ, ότι το ίδιο ισχύει για όλες τις περιπτώσεις), να επιχειρηθεί η δικαστική επιδίωξη των απαιτήσεων με κάθε προβλεπόμενο μέτρο στον ΚΕΔΕ όχι όμως και με προσωποκράτηση.
6. Προσοχή: Η «προσωποκράτηση» έχει καταργηθεί ήδη με απόφαση του ΑΕΔ, επισήμως, από το 2010. Αυτό που εννοεί η εισαγγελία των εφετών χρησιμοποιώντας τον όρο «προσωποκράτηση» είναι να μην σχηματισθεί δικογραφία για μη καταβολή χρεών προς το δημόσιο (η ερμηνεία δεν είναι αυθαίρετη. Ο γράφων έχω απευθύνει ερώτημα στο τμήμα εκτέλεσης της εισαγγελίας εφετών αυτοπροσώπως).
7. Η παραπάνω τακτική της Εισαγγελίας Εφετών δεν προβλέπεται σε νόμο αλλά ούτε και απαγορεύεται. Οπωσδήποτε όμως η χρησιμοποίηση του όρου «προσωποκράτηση» δημιουργεί στους Υπαλλήλους των ΔΟΥ εύλογες ασάφειες ως προς το τι ακριβώς πρέπει να πράξουν.
8. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι άλλες ΔΟΥ να βεβαιώνουν τα χρηματικά ποσά από χρηματικές ποινές μετά το πέρας της περιόδου δοκιμασίας και άλλες να τα βεβαιώνουν με την αποφυλάκιση – δηλαδή εντός του χρόνου δοκιμασίας – και, το χειρότερο, να προχωρούν σε αίτηση προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών για άσκηση ποινικής δίωξης για μη καταβολή χρεών προς το δημόσιο. Μάλιστα, σύμφωνα με τη γραμματική διατύπωση των διατάξεων του ΚΕΔΕ το πιο ορθό είναι όντως να προχωρούν σε αίτηση για άσκησης ποινικής δίωξης, αφού σύμφωνα με τον ΚΕΔΕ φαίνεται να υφίσταται σχετική υποχρέωση σε κάθε περίπτωση βεβαιωμένης οφειλής.
9. Και εδώ το πράγμα ξεφεύγει: Όπως η Επιτροπή γνωρίζει, σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 1882/1990, όπως ισχύει, όποιος δεν καταβάλλει τα βεβαιωμένα στη Φορολογική Διοίκηση χρέη προς το Δημόσιο για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, τιμωρείται κατά τα εκεί οριζόμενα.
10. Η παραπάνω διάταξη εισάγει ουσιαστικά ως προς το χρόνο τέλεσης του αδικήματος πλάσμα δικαίου, κατά το οποίο, ανεξάρτητα του πότε γεννήθηκε πραγματικά το χρέος, ο χρόνος τέλεσης του αδικήματος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο θεωρείται στους τέσσερις μήνες μετά τη βεβαίωση του χρέους.
11. Περαιτέρω, όπως επίσης γνωρίζουμε όλοι, κατά πάγια νομολογία των δικαστηρίων της ουσίας αλλά και του Αρείου Πάγου (με μόνη ίσως εξαίρεση την ΕφΠειρ. 1505, 1574/2016, ΠοινΧρ ΞΖ/2017, 438) ο παρεμπίπτων έλεγχος από τα ποινικά δικαστήρια σχετικά με την ύπαρξη ή μη του χρέους δεν επιτρέπεται καν, ενώ, σε κάθε περίπτωση, στην συντριπτική πλειονότητα των δικαστηρίων, τέτοιος έλεγχος δεν γίνεται.
12. Συνοψίζοντας, α) μέχρι τουλάχιστον το 2014, η εισαγγελία εφετών έδινε παραγγελία για βεβαίωση των χρηματικών ποινών μετά το πέρας του χρόνου δοκιμασίας, β) τουλάχιστον από το 2014 και ύστερα η παραγγελία δίνεται με την αποφυλάκιση – δηλαδή με την έναρξη του χρόνου δοκιμασίας, γ) η επισημείωση της εισαγγελίας να μην γίνει προσωποκράτηση νομικά δεν έχει καμία συνέπεια, δ) οι ΔΟΥ προχωρούν σε αίτηση για άσκηση ποινικής δίωξης για μη καταβολή των χρηματικών που έχουν επιβληθεί με την ίδια απόφαση δυνάμει της οποίας έχει γίνει η υφ’ όρων απόλυση, ε) το αδίκημα θεωρείται ότι έχει τελεστεί ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ, στ) το ελάχιστον της επιβαλλόμενης ποινής είναι τα τρία έτη, δηλαδή ποινή που, κατά το 108 ΠΚ, όπως ισχύει σήμερα, επιβάλει την άρση της χορηγούμενης υφ’ όρων απόλυσης.
13. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι υφ’ όρων απολυθέντες κατάδικοι να κινδυνεύουν ΟΛΟΙ να κληθούν να εκτίσουν αθροιστικά το υπόλοιπο της ποινής τους ΧΩΡΙΣ στην πραγματικότητα να έχουν τελέσει αδίκημα εντός του χρόνου δοκιμασίας.
14. Τονίζω τέλος εξής: επειδή η πρακτική αυτή έχει ξεκινήσει, μόλις, από το 2014 και, επομένως, οι σχετικές καταδίκες για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο δεν έχουν ακόμα καταστεί αμετάκλητες, οι συνέπειες από ενδεχόμενες ανακλήσεις, κατά το άρθρο 108 ΠΚ, λόγω καταδίκης για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο, εντός της περιόδου δοκιμασίας, δεν έχουν διαφανεί ακόμα.
15. Εν όψει των ανωτέρω, προτείνω στο άρθρο 108 ΠΚ να προστεθεί δεύτερη παράγραφος και η διάταξη να διαμορφωθεί ως εξής:
παρ. 1 Η απόλυση αίρεται αν μέσα στο χρονικό διάστημα που προβλέπει το επόμενο άρθρο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα με δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη από έξι μήνες. Στην περίπτωση αυτή εκτίει αθροιστικά και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγουμένης ποινής, το οποίο όφειλε να εκτίσει κατά τον χρόνο της απόλυσης.
παρ. 2 Η απόλυση δεν αίρεται αν η καταδίκη της προηγουμένης παραγράφου αφορά το αδίκημα του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990 εφόσον η καταδίκη αυτή αφορά τη μη καταβολή της χρηματικής ποινής που είχε επιβληθεί σε εκείνον που απολύθηκε με την ίδια απόφαση για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση.
16. Αυτονοήτως, το υλικό που αναφέρεται στο παρόν σημείωμα είναι διαθέσιμο στα μέλη της Επιτροπής, όποτε ζητηθεί.
«ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ» ,οθεν μεθερμηνευομενο,»ΑΝΟΙΞΑΝ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ» η τουλαχιστον για ορισμενα εξ αυτων. Και εξηγουμαι. Ειναι δυνατον μετα απο τοσα χρονια εφαρμογης του μετρου της μη εκτισης των ποινων πλημμεληματικου χαρακτηρα σε Δικαστικες φυλακες αλλα της εκτισης με αλλους τροπους [εξαγορα,κοινωφελη εργασια κ.λ.π.] σε εφαρμογη σειρας Νομων που εχουν κατα καιρους ψηφισθει για το σκοπο αυτο η μετα απο σωρεια Δικαστικων αποφασεων και οπως προκυπτει και απο τη Νομολογια,να προτεινετε τωρα εσεις, οτι ενα μερος των ποινων αυτης της μορφης, δηλαδη για ποινες 3-5 ετων θα εκτιεται με εγκλεισμο σε φυλακες;Αυτο ειναι πρωτακουστο.Και το λετε αυτο καινοτομια και προοδο στο Σωφρονιστικο Συστημα με το να στελνετε τους καταδικασθεντες για πλημμεληματα στις φυλακες;Αντι να παμε μπροστα γυριζουμε πισω;Που ειναι ο πολυδιαφημιζομενος εξορθολογισμος των ποινων;Τι θα πει πλημμεληματα «ελαφρας» μορφης και τι «βαρειας»;Ενα πλημμελημα η ειναι πλημμελημα η δεν ειναι Και ποιος θα κανει στη πραξη αυτον τον διαχωρισμο;Ο καθε Δικαστης;Στο τελος και αυτος ανθρωπος ειναι και σιγουρα θα μπερδευτει.Ουτε Νομολογια δεν θα μπορεσει να δημιουργηθει απο τις διαφορετικες καθε φορα αποφασεις που θα παιρνονται για το υψος της ποινης που θα επιβαλεται για το ιδιο αδικημα πλημμεληματικου χαρακτηρα.Ετσι ενα Δικαστηριο θα χαρακτηριζει ενα πλημμελημα»ελαφρας» μορφης και ενα αλλο το ιδιο αδικημα «βαρειας» μορφης. Αποτελεσμα;Στην μεν πρωτη περιπτωση να επιβαλλεται ποινη φυλακισης απο 10 ημερες-3 χρονια και ο καταδικασθεις να πηγαινει σπιτι του, στη δε δευτερη απο3-5 χρονια και ο καταδικασθεις να οδηγειται κατευθειαν στις φυλακες για να εκτισει εστω ενα μερος της ποινης.Εχετε καταλαβει τι πατε να κανετε;Θα προκαλεσετε συμφορηση και υπερπληθυσμο φυλακισμενων Νεες καταδικες προβλεπονται για τη Χωρα μας απο το Ευρωπαικο Δικαστηριο Ανθρωπινων Δικαιωματων.Θα επικρατησει ενα κοινως λεγομενο «μπαχαλο» στην εκδικαση διαφορων υποθεσεων για την ιδια πλημμεληματικου χαρακτηρα κατηγορια και στην εκδοση των Δικαστικων αποφασεων για το υψος της επιβαλομενης ποινης.Να το θυμηθειτε οτι καποια στιγμη οι φυλακες θα θυμιζουν Νοσοκομεια σε ημερα εφημεριας και ιδιως σε περιοδους επιδημιων Οχι θαλαμος δεν θα υπαρχει κενος οχι κρεβατι για να κοιμηθει ο φυλακισθεις αλλα ουτε ραντζο. Θα υπαρξουν σκηνες «απειρου καλλους»Σκεφτειτε λοιπον λιγο ολα αυτα και τροποποιηστε τα σχετικα αρθρα,οπως ειναι διατυπωμενα στο Σχεδιο του νεου Π.Κ. και μην στελνετε τον κοσμο στις φυλακες για πλημμεληματα, οπως αλλωστε ισχυει και σημερα,ειδαλλως να ειστε σιγουροι οτι η Πολιτεια θα αναγκασθει πολυ συντομα εκ των πραγματων να τροποποιησει αυτα τα αρθρα με σχετικες τροπολογιες.Και μην ξεχνατε, αναφορικα με το μετρο της δυνατοτητας εξαγορας της ποινης,οτι αυτη δεν επενεργει εις βαρος των «μη εχοντων», αφου και αυτοι εχουν την δυνατοτητα του μη εγκλεισμου στις φυλακες μεσω του εφαρμοζομενου και σημερα μετρου της κοινωφελους εργασιας ,που ειναι ενα επιτυχημενο μετρο και θεσμος και που θα πρεπει να επεκταθει περαιτερω.Σε διαφορετικη περιπτωση θα στελνετε και τους μεν και τους δε κατευθειαν στις φυλακες και αυτο το λετε «πρωτοποριακη» τομη για την εκτιση των ποινων στον νεο Π.Κ. και»συγχρονο»Σωφρονιστικο Συστημα.Ευχαριστω για την φιλοξενια.ΘΕΜΗΣ Μ.
1.Άρθρο 105, Παρ.2: Να αλλάξει η λέξη «μητέρες» στην πρόταση «Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων» σε «κηδεμόνες». Μετά το σύμφωνο σιμβίωσης δεν επιτρέπεται να αναφερόμαστε μόνο σε μητέρες που μεγαλώνουν ανήλικα τέκνα.
2. Οι κρατούμενοι/ες κηδεμόνες που έχουν ανήλικα τέκνα, πρέπει να μπορούν να να εκτίσουν τη ποινή τους σε κατ’οίκον περιορισμό, ή να γίνεται αναστολή της ποινής τους μέχρι να ενηλικιωθεί το παιδί, ή να διευρυνθεί το όριο της ποινής του κηδεμόνα σε πάνω από 10 έτη. Έχει παρατηρηθεί ότι τα δικαστήρια εξαντλούν την τιμωρητικότητά τους σε μητέρες μικρών παιδιών αποφασίζοντας ποινές άνω των δέκα ετών με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι μητέρες να εκτίσουν την ποινή τους σε κατ’ οίκον περιορισμό κοντά στα παιδιά τους. Ο εγκλεισμός μικρών παιδιών σε καταστήματα κράτησης δεν βοηθάει στον σωφρονισμό του κηδεμόνα, ενώ το χειρότερο είναι πως προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ψυχισμό ενός παιδιού και σε πολλές περιπτώσεις συνεισφέρει στην ιδρυματοποίησή του, αφού πολλά παιδιά από την φυλακή οδηγούνται σε ιδρύματα λόγω απουσίας συγγενικού περιβάλλοντος.
Το 108 ΠΚ ήταν άδικο και έγινε ακόμα περισσότερο αφού ποινή 6 μηνών μπορεί να επιβληθεί για ένα πολύ ελαφρύ πλημμελημα. Είναι κατανοητό το σκεπτικό της αυστηροτητας προς τον υφ ορον απολυθεντα, αλλά είναι αλλο να καταδικαστεί κάνεις σε ποινή 6 μηνών ή 1 έτους μέσα στην αναστολή και αλλο να διαπράξει και να τιμωρηθεί για κακουργημα, όπου σωστά θα πρέπει ο νόμος να είναι αυστηρός. Πρέπει να βρεθεί μία λύση στο πλαίσιο της λογικής.
Την αναστολη απο 1/3 πραγματικης εκτισης την κανατε 2/5 πραγματικα? Ντροπη στη νομοπαρασκευαστικη. Αντι να εξορθολιγισει τα πραγματα τα αφηνει ιδια. Παραδειγμα
Κρατουμενος με 25 χρονια καθειρξη τωρα βγαινει στα 8 χρονια και 4 μηνες.
Κρατουμενος με τον νεο ποινικο με την ανωτερη πλεον ποινη των 20 βγαινει στα 8. Στις μικρες ποινες ακομα χειροτερα. Τα 2/5 μεγαλωνουν την ποινη. Αλλα το χειροτερο αυτου του ποινικο κωδικα ειναι το αρθρο 108. Αλαξτε το επιτελους. Αρθροιστικη εκτιση ποινης λογω αναστολης που πια ενεργοποειτε με αδικημα 6 μηνων? Ειναι σοβαρο αυτο? Δηλαδη καποιος με αναστολη 10 χρονια θα πρεπει για διαστημα 10 χρονων να μην πεσει σε κανενα απολυτως αδικημα? Αν ειναι χρηστης ναρκωτικων και τον πιασουν για κατοχη? Αν κατηγορηθει για εξιβρυση? Εξι μηνες καταδικη και ενεργοποιητε η αναστολη? Θα πρεπει να δινεται μια δευτερη ευκαιρεια ξανα μετα απο λιγο καιρο. Αυτο ειναι το σωστο.
Το αρθρο 108 πρεπει να αλλαξει. Η εκτιση αρθροιστικα του υπολοιπου της ποινης ειναι δυσβασταχτο φορτιο για καποιον που μπορει να κανει απλα ενα πλημμελημα με 3 χρονια ποινη και να πρεπει μετα να ετισει 10χρονια πχ αναστολη. Δηλαδη για ενα πλημμελημα χαμηλης σοβαροτητας θα ενεργοποιηθει η αναστολη. Πρεπει να υπαρξει δυνατοτητα να μπορει μετα απο ενα λογικο διαστημα να ξαναζηταει αναστολη της ποινης που ειχε εκτισει. Οχι αρθροιστικα η αναστολη. Θα ξεσηκωθουν οι κρατουμενοι μετα γιατι δεν θα εχουν τιποτα να χασουν
Αυτό που γίνεται στις γυναικείες φυλακές είναι ανεπίτρεπτο. Πρέπει να γίνει κάτι για τις μητέρες που είναι με τα παιδιά του στη φυλακή. Είναι μια ευπαθής κατηγορία που θα πρέπει να έχουν πιο καλή μεταχείριση ποινικά. Υπάρχει και η ηλεκτρονική επιτήρηση και ο κατ’οίκον περιορισμός.
Δωστε τη δυνατοτητα συγχωνευσης ποινων με την αναστολη ή δυνατοτητα νεας αναστολης μετα απο καποιο χρονικο διαστημα. Αλλαξτε το αρθρο 108 προς το πιο λογικο. Δυνατοτητα δευτερης ευκαιρειας.
Να αλλαχθει το αρθρο 108 για την αναστολη, εξορθολογειστε το. Οχι στους ατυπους ισοβιτες. Θα υπαρχουν διαμαρτυριες στους κρατουμενους αν δεν αλλαχθει.
Πρεπει το υπουργειο να αλλαξει το αρθρο 108 για τις αναστολες. Ο Συριζα τοσα χρονια ειχε παρει διαφορετικη θεση για αυτο γιατι καταλαβαινε οτι με το να βγαλει καποιος αρθροιστικα την ποινη του δημιουργουνται ατυπα ισοβιτες. Αντι να βελτιωθει με το νεο ποινικο κωδικα κατεβασετε το χρονικο οριο που ενεργοποιητε η αναστολη απο 1 χρονο σε 6 μηνες. Πρεπει να υπαρχει προβλεψη ωστε ο κρατουμενος να μπορει να ξαναζητησει αναστολη καποια στιγμη και οχι να εκτισει αθροιστικα ολη την ποινη του. Να θεσπισετε τη δυνατοτητα δευτερης ευκαιρειας ή η αναστολη να ενεργοποιειτε μονο με ομοειδες αδικημα και οχι με οποιοδηποτε πλημελλημα.
Eκτιση της ποινής στην κατοικία
1. Όποιος καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας έως δέκα έτη και έχει υπερβεί το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας εκτίει την ποινή ή το υπόλοιπο της ποινής στην κατοικία του.
Στην περίπτωση αυτη την συνδεδεμενη με την συμπληρωση του 70ου ετους πρεπει ο νομοθετης να ειναι περισσοτερο ευνοικός και να επεκτεινει την στερητητικη της ελευθεριας ποινη εως 15 ετη.Δεν υπαρχει λογος να κρατουνται υπερηλικες κρατουμενοι, συνηθως με προβληματα υγειας στις φυλακες οι οποιες αδυνατουν να τους προσφερουν ανθρωπινες συνθηκες διαβιωσης.
Θα μπορούσε επίσης ο νομοθέτης να προτεινει να εκτίεται το υπολοιπο της ποινης που θα πρέπει να ειναι λιγότερο απο δέκα έτη, στην κατοικία του.
Έτσι δεν θα υπάρχει αδικία όσον αφορά την έκθεση της πηγής από κάποιον που έχει καταδικαστεί σε 10 ετη, σε σύγκριση με κάποιον που έχει καταδικαστεί σε 11,12, 15 ετη. κλπ.
Αλλαξτε το αρθρο 108. Ταλαιπωρητε τους συζυγους και τα αδερφια μας να βγαζουν αδικα πολυ περισσοτερα χρονια απο οτι αναλογει. Η αρθροιστικη εκτιση της αναστολης θα δημιουργησει τρελαμενους ανθρωπους που δεν εχουν τιποτα να χασουν. Δωστε μια ευκαιρεια. Να μπορουν να ξαναζητησουν αναστολη. Με 12.5 χρονια αναστολη που εχουν βγει πολλοι τωρα με το νομο κοντωνη σε λιγα χρονια θα γεμισουν οι φυλακες εξαιτειας σας. Να επιτραπει συγχωνευση ή εζτω η δυνατοτητα να ξαναζητησουν αναστολη.
Διορθωστε το αρθρο 108. Στα πλαισια του σωφρονισμου δωστε τη δυνατοτητα για μια δευτερη ευκαιρεια. Να υπαρχει δυνατοτητα συγχώνευσης ποινων (αναστολη και νεα ποινη). Αλλιως θα δημιουργησετε ατυπους νεους ισοβιτες σε λιγα χρονια. Διορθωστε το.
Να αλλαξει το αρθρο 108. Οταν καποιος αποφυλακιστει με ορους και μετα απο ενα διαστημα (οσο ειναι το υπολοιπο της ποινης του) ξανακανει οποιοδηποτε αδικημα θα βγαλει αρθροιστικα το υπολοιπο της ποινης του.Ειναι εξοντωτικο . Πρεπει να μπορει να ξαναζητησει αναστολη καποια στιγμη και οχι να βγαλει αρθροιστικα το υπολοιπο. Παραδειγμα. Καποιος 25αρης που βγαινει με αποσυμφορητικο θα εχει 12.5 χρονια αναστολη. Αν μεσα σε διαστημα 12.5 χρονων κανει καποιο αδικημα εστω και ενα απλο πλημμελημα και καταδικαστει 6μηνες φυλακιση,θα ενεργοποιηθει η αναστολη και θα επιστρεψει στη φυλακη να βγαλει 12.5 χρονια χωρις πλεον δυνατοτητα αναστολης. Ειναι τεραστια τιμωρια. Ας δωθει η ευκαιρεια οταν ξαναμπει και ενεργοποιηθει η αναστολη στα 4/5 πλεον αντι για τα 3/5 που ειχε συμπληρωσει οταν βγηκε τη πρωτη φορα να μπορει να ξαναζητησει αναστολη. Πρεπει να υπαρχει δευτερη ευκαιρεια.
Το άρθρο 105 – Έκτιση της ποινής στην κατοικία, πρέπει να διευρυνθεί και να είναι σαφής νόμος που δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν. Θεωρώ επιτακτική ανάγκη οι μητέρες κρατούμενες που έχουν ανήλικα τέκνα, να μπορούν να εκτίσουν τη ποινή τους σε κατ’οίκον περιορισμό, να αυξηθεί το όριο ηλικίας για τα παιδιά (και ένα παιδί 10 ετών έχει εξίσου ανάγκη τη μητέρα του) και να αυξηθεί το όριο των 10 ετών για τις καταδικασμένες.
Ένα παιδί που γεννιέται μέσα στη φυλακή, μετέπειτα καταλήγει σε κάποιο ίδρυμα με αποτέλεσμα να ιδρυματοποιηθεί πλήρως και να ελοχεύει ο κίνδυνος να καταλήξει και ως ενήλικας πλέον στη φυλακή. Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει.
2. Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων, τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει το όγδοο έτος της ηλικίας τους……
Πατεράδες αν έχουν την επιμέλεια δεν έχουν την ίδια μεταχείριση αξιότιμε Νομοθέτη..???
Το Σύνταγμα μιλάει για ισότητα ή ότι οι μανάδες θα έχουν «διαφορετική μεταχείριση», πιό ελαστική λόγω Φύλου? Ετσι νοείται η ισότητα φύλων?
Να προστεθεί Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες ή πατεράδες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων…(αν υπαρχει με την επικρατούσα νομολολογία και το αστικό δίκαιο κάποιος )
Και να μην ακούω για μεταβατικές διατάξεις γιατι ειναι,προδήλως αντισυνταγματικές σε συνδυασμό,με το,αρθρο 2 Π.Κ
Αν περαςει ο νομος για,τον 1608/50 όπως προτείνεται , αν εξαιρεθούν τράπεζες κλπ απο την υπαγωγή των παραβατών στον νόμο περί καταχραστών του δημοςιου, πόσες εκκρεμείς δικες θα καταργηθουν;
Και κάτι τελευταίο . Τα ζητήματα παραγράφων τα σκεφτήκατε αλλάζοντας. Τον 1608/50; Αν περαςει ως εχει ο κώδικας πιθανολογώ ότι θα γίνει τρελό παρτυ
Το 1985 τα αυτόφωρα στην εισαγγελια ηταν 5-10 την ημέρα. Με την πάροδο των χρόνων έφτασαν ακόμα κια 100 την ημέρα. Γιατι συνέβη αυτό; Μήπως γιατι ανέβηκαν σε πρωτόγνωρα για τον πολιτισμένο κόσμο τα όρια αναστολής και μετατροπής της ποινής; Μήπως αυτό οδήγησε τον πολίτη στην περιφρόνηση του ποινικού νομου; Μήπως τελικά συγχέεται η ιδιότητα του υπερασπιστή προσώπων που κατηγορούνται για,εγκλήματα του λευκού κολάρου και του μέλους συντακτικής επιτροπής για τον νεο ποινικό κωδικα; Μειώνονται οι ποινες για τον 1608/50, προτείνεται η μείωση της ποινής τόσες φορες όσα ελαφρυντικά αναγνωρίζονται. Δηλαδή τι θέλει ο νομοθέτης, θέλει να επιβάλλεται,ποινή 3 ετών με αναστολή και,όλα καλα; Μήπως θέλει ο νομοθέτης στην χειρότερη -επίπτωση να εκτίει,ο καταδικασθείς 1 χρόνο φυλακή και μετα να απολύεται για να γλεντήσει τα Κλέμενς;
Στις σοβαρές χώρες του κόσμου μπαίνουν μικρές η μέτριες ποινες οι οποίες κατα κανόνα εκτιονται. Κοιτάξτε τα δίκαια της Αγγλίας, Γερμανίας και Αμερικής. Είσαι μεθυσμένος και χτυπάς άνθρωπο με το αυτοκίνητο σου; Κάποιοι μήνες φυλάκιση και μεςα. Είσαι νταής και χτυπάς κόσμο; Κάποιοι μήνες φυλακή και μεςα. Είσαι πλαστογράφος τα ίδια. Στις περισσότερες περιπτωσεις δεν δίνεται δυνατότητα έφεσης. Εδώ ελαφρυντικά, αναστολές επι αναστολών, εφέσεις παντου, δήθεν κοινωνικά εργασία ακόμα και για αυτά τα αδικήματα, ταλαιπωρία των μαρτύρων με ατέλειωτες αναβολες και λοιπά. Μπορείτε να τα λύσετε αυτά;
Πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο προβλεπεται να καταδικάζεται κάποιος σε ποινή φυλάκισης και να απαγορεύεται να εκτιθει η ποινή στην φυλακή. Κοιτάξτε το γερμανικό, αγγλικό και αμερικανικό δίκαιο. Προχτές σε ένα γήπεδο της Αγγλίας ένας φίλαθλος εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και χτύπησε ποδοσφαιριστή. Ηταν πλημμελημα. Η πράξη έγινε το Σάββατο, την Δευτέρα καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 3,5 μηνών. Ουτε αναβολες γιατι δεν μπορεί ο δικηγορος, ούτε αναστολές, ούτε κοινωνική εργασία, ούτε έφεση, ούτε ανασταλτικοτητα της έφεσης. Ήδη εκτίει την ποινή στη φυλακή. Έτσι βαστιουνται τα κράτη.εσεις με το νομοσχέδιο διαλύετε τα πάντα. Συνέλθετε όσο ειναι νωρίς για το καλο της πατρίδας. Ντροπή…..
Λυστε το ζητημα με τις αναστολες. Δωστε τη δυνατοτητα δευτερης ευκαιρειας.
Οσον αφορα το αρθρο 108. Αντι να εξορθολογιστει το ζητημα της αναστολης μειωσατε τον ενα χρονο στους εξη μηνες. Οταν καποιος εχει αναστολη 10 χρονια πχ ή ακομα και 12.5 με τον αποσυμφορητικο νομο,οταν μεσα σε 12.5 χρονια κανει αδικημα και καταδικαστει σε 6 μηνες μπαινει να βγαλει σκαστα 12.5 χρονια. Θα γεμισει η φυλακη με ατυπους ισοβιτες που θα βγαζουν αναστολες δεκαετιας για πλημμεληματα. Πρεπει να υπαρχει αλλη μια ευκαιρεια σε αυτους τους ανθρωπους. Σε καποιο χρονικο διαστημα να μπορουν να ξαναζητησουν αναστολη. Εξορθολιγστε τα πραγματα. Οχι δεκα χρονια φυλακη για ενα αδικημα των 6 μηνων. Θα γεμισετε τις φυλακες. Λυστε το.
Στο άρθρο105 παράγραφος 2 πρέπει να συμπεριληφθούν όλοι οι καταδικασθέντες ή κρατούμενοι που έχουν ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
Εννοείται ότι, ένας άνθρωπος με μεγαλη αναπηρία δεν ειναι δυνατόν να εκτίσει ποινή στη φυλακή χωρίς να επιδεινωθεί η υγεία του ή να επέλθει και ο θάνατος όπως εχει συμβεί πολλές φορές μέχρι σήμερα.
Όσον αφορά την πιστοποίηση της αναπηρίας του, η μέχρι σήμερα μέθοδος είναι δοκιμασμένη δηλαδή η πιστοποίηση να γίνεται από τα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας (ΚΕΠΑ), από επιτροπή ιατρών οι οποίοι επιλέγονται με κλήρωση και οι οποίοι εκτός από την εξέταση τους ασθενούς ελέγχουν τον πλήρη φάκελο και το ιστορικό του και τις γνωματεύσεις των ιατρών του Νοσοκομείου.
Η πιστοποίηση της αναπηρίας απο δύο ιατρούς δημόσιου Νοσοκομείου όπως ανφέρεται (στο άρθρο105 παράγραφος 2) ειναι σαφώς υποδεαίστερη της γνωμάτευσης του ΚΕΠΑ.
Επισης στο άρθρο 105 παραγραφος 1, πρέπει να ισχύει και γι αυτούς που καταδικάστηκαν με περισότερα των 10 ετών με την προυπόθεση αφού εκτίσουν μερος της ποινή τους στην φυλακή, το υπόλοιπο της ποινης τους, μικρότερο των 10 ετων,να το εκτίουν στην κατοικία τους.
π.χ. Αν κάποιος έχει ποινή 10 χρόνια και τέσσερις μήνες θα εκτίσει τέσσερις μήνες στη φυλακή και μετά θα κάνει αίτηση για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του, πράξη που θεωρείται δίκαιη σε σχέση με αυτόν που έχει ποινή 10 ετών και θα την εκτίσει στην κατοικία του.
Το ίδιο θα συμβεί και σε έναν ηλικιωμένο (ανω των 70 ετων) που έχει ποινή 15 ετών τότε αφού παραμείνει στο κατάστημα κράτησης για πέντε χρόνια θα κάνει αίτηση για τα υπόλοιπα 10 χρόνια για να τα εκτίσει στην κατοικία του.
Η παραπάνω διόρθωση πιστεύουμε ότι, ειναι πολύ ορθή αφού μεταχειρίζεται με τους ίδιους όρους τους καταδικασθέντες, στην περίπτωση εφαρμογης του άρθρου θα είχαμε τά εξης αποτελέσματα,
ένας ηλικιωμένος 70 ετών με ποινή 10 χρόνια την εκτίει στην κατοικία. Ενω ένας άλλος (70 ετων) με ποινή 10 ετη και 3 μηνες θα πρέπει να εκτίσει ποινή στη φυλακή σύμφωνα με τον νεο Π.Κ. τα 3/5 Χ123 = 73,8 μηνες και μετα να πάει σπίτι του υπό όρους, αυτό δεν ειναι ίση δικαιοσύνη.
σχετικα με το αρθρο 105Β θα ηταν καλυτερα να υπηρχε η δυνατοτητα και καποιος που δεν ηταν κρατουμενος να αιτηθει υφ ορον απολυση.βλεπουμε σχεδον καθε μερα στα δικαστηρια πολιτες μετα απο εκδικαση υποθεσης τους να πρεπει να επιστρεψουν στο σωφρονιστικο καταστημα για συγχωνευση ποινων και αιτηση για υφ ορον απολυση,ενω ηταν ελευθεροι.ευχαριστω πολυ.
Κυριοι της Επιτροπης,πιστευετε πραγματικα οτι το να οδηγηθει καποιος που καταδικασθηκε για πλημμελημα σε εγκλισμο στις φυλακες,εστω και για λιγους μηνες,αυτο συνιστα μερος του σωφρονισμου του με την συγχρονη επιστημονικη εννοια του ορου. Δεν το νομιζω Αυτο δυστυχως σε καποιες αλλες αναχρονιστικες σκεψεις οδηγει εναν υγειως σκεπτομενο και αμεροληπτο πολιτη,που εχει σχεση με ενα αναλγητο και εκδικητικο για τους κατοικους του Κρατος και οχι για ενα συγχρονο δυτικο ευρωπαικο κρατος, που θελει πραγματικα και που αποβλεπει αληθινα στο να μειωσει την παραβατικοτητα των πολιτων του μεσω του σωφρονιστικου συστηματος που εφαρμοζει.Και σας ρωτω. Σε τι οφελει και σε τι αποβλεπει ο εγκλισμος σε φυλακες καταδικασθεντων σε 4 η 5 χρονια φυλακισης για παραβασεις πλημμελιματικου χαρακτηρα ,εστω και για λιγους μηνες,προκειμενου στη συνεχεια να ζητησει να ενταχθει για να εκτισει το υπολοιπο της ποινης του σε προγραμμα κοινωφελους εργασιας. Και φυσικα μη μου πειτε στο σωφρονισμο του,γιατι αυτο θα ειναι το ανεκδοτο της χρονιας.Το μονο που επιτυγχανετε με αυτον τον τροπο ειναι για ενα πλημμελημα,εστω καικαπως «σοβαρο» η «βαρυ», οπως εσεις τουλαχιστον το χαρακτηριζετε, να τον φερετε σε επικοινωνια και συναναστροφη μετα γνωστα κυκλωματα των φυλακων με οτι αυτο συνεπαγεται για τον ιδιο , κ για τη ιδια την κοινωνια αλλα και για τη δημοσια ταξη και ασφαλεια ,οταν αποφυλακισθει. Ο νοων νοειτω…Ισως ετσι ετοιμαζετε χωρις να το αντιλαμβανεσθε εναν νεο και τελειο μελλοντικο παραβατη κακουργηματικων πραξεων συνεργατη των γνωστων κυκλωματων των φυλακων,που αργα η γρηγορα θα επιστρεψει στις φυλακες.Γνωριζετε πολυ καλα συγχρονα δυτικα ευρωπαικα σωφρονιστικα και ποινικα συστηματα,οπου η ποινη της καθειρξης προβλεπεται μονο για πολυ λιγες και σοβαρες κακουργηματικες πραξεις[ανθρωποκτονια εκ προθεσεως,εμορια μεγαλων ποσοτητων ναρκωτικων,εγκληματα κατα της γενετησιας ελευθεριας η οικονομικης εκμεταλευσης της γενετησιας ζωης και αυτες πολλες φορες διαζευκτικα με αλλες ποινες]και οχι οπως στο νεο σχεδιο τουΠ.Κ.,που η ποινη της καθειρξης απειλειται για πολλα αδικηματα και ειδικους νομους.Αλλωστε και απο τα Ευρωπαικα διθεσιμα στατιστικα στοιχεια γνωριζετε πολυ καλα οτι η Χωρα μας εχει τους περισσοτερους καταδικους σε ισοβια δεσμα αλλα και σε ποινες καθειρξης.Εσεις δεν επαγγελεσθε -και πολυ καλα κανετε-την αποσυμφορηση των φυλακων αλλα και οτι θα πρεπει πλεον να σταματησουν οιτοσες για τηνΕλλαδα καταδικαστικες αποφασεις για παραβιαση ανθρωπινων δικαιωματων απο το αρμοδιο Ευρωπαικο Δικαστηριο.Θεωρω λοιπον οτι θα πρεπει να τροποποιηθει το σχετικο αρθρο του Σχεδιου και για τα πλημμεληματα δεν θα πρεπει να επιβαλλεται ουτε μια ημερα εγκλισμου σε φυλακες ακομη και για την ανωτερη προβλεπομενη των 5 ετων αλλα αλλες εναλλακτικες μορφες εκτισης , οπως αλλωστε ισχυει και σημερα,ειδαλλως το προτεινομενο σχεδιο και ιδιως το συγκεκριμενο αρθρο κινδυνευει να θεωρηθει χειροτερο και περισσοτερο οπισθοδρομικο απο τον ισχυοντα σημερα Π.Κ.Εχαριστω για τη φιλοξενια.ΠΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ.
Άρση της απόλυσης
Η απόλυση αίρεται αν μέσα στο χρονικό διάστημα που προβλέπει το επόμενο άρθρο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα με δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη από έξι μήνες. Στην περίπτωση αυτή εκτίει αθροιστικά και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγούμενης ποινής, το οποίο όφειλε να εκτίσει κατά τον χρόνο της απόλυσης.
H νεα καταδικη πρέπει να διατηρηθεί ως ανωτερη του (1) έτους ή ακομα και να προσαρμοστεί ως ανωτερη των 3 ετων.
Επειδη ομως οι τελευταίοι νόμοι αποσυμφόρυσης έχουν οδηγήσει στην αποφυλάκιση άτομα με πολύ μεγάλο υπόλοιπο ποινής προς έκτιση.Επειδή παγκοσμίως οι φυλακές φιλοξενουν μεγάλο αριθμό υποτρόπων που διαπράττουν εκ νέου αδικήματα το χρόνο της δοκιμασίας και επειδή θα χρειαστεί στο άμεσο χρονικό διάστημα να αντιμετωπίσουμε εκ νέου τους κρατουμένους που θα χρειαστεί να εκτίσουν αθροιστικά το ανασταλέν υπόλοιπο που είχαν κατά τη μέρα της αποφυλάκισης τους, προτείνω:α) το μέρος του χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε απο την απολυση μέχρι την εκ νέου φυλακιση του να υπολογίζεται ως χρόνος απότισης στην περίπτωση της ανακλησης της απολυσης ενω επιτρεπεται η επιμετρηση του ανασταλεντος υπολοιπου,β)σε περίπτωση της άρσης της απόλυσης δεν αφαιρείται το ως ανω εκτιθέν μέρος αλλα δινεται δυνατοτητα επιμετρησης του ανασταλεντος υπολοιπου .
σχετικα με το αρθρο 105Β θα ηταν καλυτερα να καταργηθεί η απαγορευση εξοδου από τη χωρα και η υποχρεωση να εμφανίζεται στο αστυνομικο τμημα για το μηνιαιο παρων.ετσι θα μπορουσε να μεταναστευσει για εργασια στο εξωτερικο.πολλοι από τους αποφυλακιζομενους επιστρεφουν ξανα στη φυλακη εχοντας διαπραξει αδικήματα για να βρουν χρηματα για την επιβιωση τους η για την αγορα ναρκωτικών.ευχαριστω πολύ.
Το Άρθρο 105
Έκτιση της ποινής στην κατοικία,η παράγραφος 1. Πρεπει να αλλάξει ως εξης:
1. Όποιος καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας και έχει υπερβεί το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας εκτίει το υπόλοιπο της ποινής που πρέπει να ειναι μικρότερο των δεκα ετών, στην κατοικία του, εκτός αν το δικαστήριο, με ειδική αιτιολογία, κρίνει ότι η έκτιση της ποινής σε κατάστημα κράτησης είναι απολύτως αναγκαία για να αποτραπεί από την τέλεση άλλων αντίστοιχης βαρύτητας εγκλημάτων. Αν το πιο πάνω όριο ηλικίας έχει συμπληρωθεί κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, αποφασίζει το δικαστήριο που επιβάλλει την ποινή. Σε κάθε άλλη περίπτωση αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών της περιοχής που εδρεύει το δικαστήριο αυτό, μετά από αίτηση του καταδικασθέντος.
Η αιτιολόγηση για την παραπάνω αλλαγή βασίζεται στην ίση μεταχείριση των καταδικασθέντων με το εξής απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ένας έχει ποινή 10 ετών, αυτός την εκτίει στην κατοικία του εφόσον είναι άνω των 70 ετών και ας υποθέσουμε ότι ένας άλλος (ανω των 70 ετών) έχει ποινή 10 ετών και 4 μηνών,αυτός θα οδηγηθεί και θα παραμείνει στη φυλακή εκτίοντας τα τρία πέμπτα της ποινής του που είναι έξι χρόνια και 2,4 μήνες. Αυτό το παράδειγμα είναι αρκετό για να καταλάβουμε πόσο μεγάλη αδικία υπάρχει μεταξύ των δυο ηλικιωμένων, ενώ ο ένας δεν πηγαίνει καθόλου στη φυλακή, ο άλλος με την ίδια σχεδόν ποινή παραμένει επι έξι χρόνια και δύο μήνες στη φυλακή.
Με την αλλαγή που προτείνετε στο άρθρο αυτός που έχει ποινή 10 χρόνια και τέσσερις μήνες θα εκτίσει τέσσερις μήνες στη φυλακή και μετά θα κάνει αίτηση για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του, πράξη που θεωρείται δίκαιη σε σχέση με αυτόν που έχει ποινή 10 ετών και θα την εκτίσει στην κατοικία του.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και σε έναν ηλικιωμένο (ανω των 70 ετων) που έχει ποινή 15 ετών τότε αφού παραμείνει στο κατάστημα κράτησης για πέντε χρόνια θα κάνει αίτηση για τα υπόλοιπα 10 χρόνια για να τα εκτίσει στην κατοικία του.
Σαφώς έχει γίνει αυστηρότερος ο νέος ποινικός Κώδικας ιδιαίτερα σε ότι αφορά την έκτιση της ποινής.
Θεωρώ ότι σε μία πενταετία από την εφαρμογή του νέου Ποινικού Κώδικα οι κρατούμενοι θα διπλασιαστούν.
Πιο συγκεκριμένα, έχει απαλειφθεί από το νέο ποινικό κώδικα η ευεργετική διάταξη με την οποία εκείνος που είχε συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του καθε μία μέρα στη φυλακή μετρούσε για δύο.
Επίσης έχουν εξαφανιστεί όλες οι ευεργετικές διατάξεις για τους κρατούμενους με μεγάλα ποσοστά αναπηρίας, όπου στην περίπτωσή τους, εξέτιαν το ενα πέμπτο της ποινής τους καθοιονδήποτε τρόπον.(άρθρο 110Α του Ποινικού Κώδικα παράγραφος 2) επίσης αυτός που είχε υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας του εξέτιε καθοιονδήποτε τρόπο τα δύο πέμπτα της ποινής του και φυσικά επειδή μετά το 65ο έτος της ηλικίας κάθε μέρα παραμονής στη φυλακή μετρούσε για δύο εξετιε το ένα πέμπτο της ποινής του. (άρθρο 105 παράγραφος 2)
Έχουν εξαφανιστεί πάρα πολλές ευεργετικές διατάξεις απλώς ανέφερα μερικές που που είχαν συμπεριληφθεί και με αποφάσεις του Αρείου Πάγου.
Στο νέο ποινικό κώδικα άρθρο 105 παράγραφος 1 πρέπει να αντικατασταθεί ως εξής:
«Όποιος καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας, εκτίει το υπολοιπο της ποινης του που ειναι λιγότερο απο δέκα έτη και έχει υπερβεί το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας, στην κατοικία του, εκτός αν το δικαστήριο, με ειδική αιτιολογία, κρίνει ότι η έκτιση της ποινής σε κατάστημα κράτησης είναι απολύτως αναγκαία για να αποτραπεί από την τέλεση άλλων αντίστοιχης βαρύτητας εγκλημάτων. Αν το πιο πάνω όριο ηλικίας έχει συμπληρωθεί κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, αποφασίζει το δικαστήριο που επιβάλλει την ποινή. Σε κάθε άλλη περίπτωση αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών της περιοχής που εδρεύει το δικαστήριο αυτό, μετά από αίτηση του καταδικασθέντος.»
Το παραπάνω υποστηρίζω με την εξής λογική, που έχει σχέση με την δικαιη κατανομή δικαιοσύνης. Π.χ. Ένας ηλικιωμένος 70 ετών με ποινή 10 χρόνια την εκτίει στην κατοικία. Ενω ένας άλλος (70 ετων) με ποινή 10 ετη και 3 μηνες θα πρέπει να εκτίσει ποινή στη φυλακή σύμφωνα με τον νεο Π.Κ. τα 2/5 = 49,2 μηνες και μετα να παει σπιτι του υπό όρους, αυτό δεν ειναι ιση δικαιοσύνη και φυσικά αυτοί που συνέταξαν αυτά δεν εχουν ιδέα πως ειναι η φυλακή.
Δηλαδή κρατούμενος ασθενής με 85% αναπηρία θα πρέπει να εκτίσει τα 2/5 της ποινής με κίνδυνο να πεθάνει εντός της φυλακής όπως ο Α.Μ. με ποσοστό αναπηρίας 83% απεβίωσε μετά την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Χαλκίδας στις 31/12/2018 και απεβίωσε 1 μήνα αργότερα?. Πού αρχίζει και πού τελειώνει το Δίκαιο? Επαναφορά της θανατικής ποινής με λίγα λόγια. Κρίμα για μία προοδευτική κυβέρνηση.
Eκτιση της ποινής στην κατοικία
1. Όποιος καταδικάστηκε σε ποινή στερητική της ελευθερίας έως δέκα έτη και έχει υπερβεί το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας εκτίει την ποινή ή το υπόλοιπο της ποινής στην κατοικία του
Στην περίπτωση αυτη την συνδεδεμενη με την συμπληρωση του 70ου ετους πρεπει ο νομοθετης να ειναι περισσοτερο ευνοικός και να επεκτεινει την στερητητικη της ελευθεριας ποινη εως 15 ετη.Δεν υπαρχει λογος να κρατουνται υπερηλικες κρατουμενοι, συνηθως με προβληματα υγειας στις φυλακες οι οποιες αδυνατουν να τους προσφερουν ανθρωπινες συνθηκες διαβιωσης
ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ Π.Κ.ΠΟΥ ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΝΤΑΝ ΕΠΙ 4 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΥΣΤΑΘΕΙΣΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ.ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΥΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ.ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΑΙΡΗΣ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ ΠΟΥ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ 6[ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ]ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΟΡΙΟ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ 15 ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΕΥΝΟΙΚΟΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΑ. ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΙΝΗΣ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΕ ΕΞΑΓΟΡΑ.ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΣΟΔΑ ΖΗΤΗΣΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΣΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΚΚΡΕΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΩΝ ΣΕ ΠΟΙΝΕΣ 4,5 ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΓΟΠΟΙΝΟΙ Η ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ.ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Ο ΝΕΟΣ Π.Κ. ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΚΤΙΣΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΟΙΝΟΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΕΧΡΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ. ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ. ΘΕΛΕΤΕ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΦΑΠΑΞ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΤΕ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΘΑ ΕΠΙΦΕΡΕΤΕ ΣΥΝΟΣΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΦΥΞΙΑ.ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΙΣΜΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΤΙΣ ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΕ 4 Η 5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΘΑ ΕΛΘΕΙ ΣΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ Κ.Ο.Κ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΥ.ΑΝ ΠΑΛΙ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ‘ΑΡΙΣΤΕΡΟ’ΜΕΤΡΟ ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΟΤΙ ΔΗΘΕΝ ΑΥΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ‘ΜΗ ΕΧΟΝΤΩΝ’ ‘ ΑΠΑΤΑΣΘΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ , ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΧΩ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΕΚΤΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ‘ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ’ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΒΑΖΕΤΕ ,ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΕΣ ΜΕΧΡΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΕΝΩ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΦΥΛΑΚΗ[ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ‘ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ’ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ,ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ Κ.Λ.Π.,ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ Η ΝΑ ΔΟΣΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥΣ.ΕΙΔΑΛΛΩΣ ΕΑΝ ΕΜΜΕΙΝΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΔΙΝΑΝ ΜΙΑ ΚΑΤΣΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΗΘΕΛΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΝΑ ΨΟΦΙΣΕΙ Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ.ΚΛΕΙΝΩ ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ. ΠΡΩΤΟΝ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΤΕ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ Π.Κ.ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΝΑ ΑΠΑΛΕΙΦΘΕΙ Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ 3 ΕΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΟΙΝΟ ΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΑΣ.
Άρθρο 105Α
Παροχή κοινωφελούς εργασίας
1. Ο καταδικασθείς σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει συνολικά τα πέντε έτη, μπορεί, αφού εκτίσει το ένα δέκατο αυτής;
Εννοείται ότι καταργείται ουσιαστικά ο επιτυχημένος θεσμός της μετατροπής σε κοινωφελή εργασία για ποινές μεγαλύτερες των 3 ετών (βλ. άρθρο 104Α) και για να γίνει αυτό πρέπει ο καταδικασθείς να μπει πρώτα στη φυλακή για να εκτίσει μέρος της ποινής π.χ. για ποινή 5 ετών να μείνει στη φυλακή για 6 μήνες;
Είναι δυνατόν να ισχύσει κάτι τέτοιο;
συμφωνα με τις δηλωσης του κου υπουργου χρειαστικατε 4 χρονια για να ολοκληρωσεται τον ποινικο κωδικα . βλεπω οτι δεν εχετε καμια αλλαγη στα περισσοτερα αρθρα και μαλιστα στο συγκεκριμενο το εχετε με τον προηγουμενο τροπο δηλαδη δεν εχετε συμπεριλαβη την αλλαγη εκτισης τις ισοβιας του κυριου παρασκευοπουλου { οχι της διαταξης} γιατι αυτο που ισχυει σημερα ειναι 15 ετη και εσεις το κανετε 16 και σε καθε περιπτωση το σημερινο ειναι 19 ετη και εσεις το κανετε 20 ετη σε τι θα οφελησει αυτη η αυστηροποιηση και δευτερο δεν αναφερεται τι γινετε με τα ημερομησθια αυτων που εκτειουν ισοβια καθειρξη
γιατι οπως το αναφερεται αοριστα δεν μετρανε σε καμια περιπτωση τα ημερομησθια
αφου το αφεινεται στην διαθεση των δικαστων πιστευω οτι θα πρεπει να διευκρινισεται ακριβως τι γινεται με τα ημερομισθια και καποια στιγμη να συμπεριλαβεται στην εκτιση τον ισοβιων και τα ημερομησθια οπως γινετε σε ολες τις αλλες ποινες. τι κανατε βαση των δηλωσεων σας οτι οι ισοβιες στην ελλαδα ειναι περιπου 1000 ωστε να μειωθουν? γιατι σας ενημερωνω οτι 1000 ειναι οι τελεσιδικες ενω οι πρωτοδικες ουτε ξερουμε ποσες ειναι γιατι θα μας πιασει απελπισια αν ακουσουμε το νουμερο ενω σε ολοι την ευρωπη δεν ειναι ουτε 150
τι θα κανετε για αυτο???? γιατι στο παρον σχεδιο τα αφηνετε οπως και τα βρηκατε και ακομα χειροτερα εκτος απο μερικες περιπτωσης που καλως τα αλλαζετε
περιμεναμε δικαιες αλλαγες ποινων σε ολο το φασμα βαση αλλων ευρωπαικων χωρων το οποιο μετα λυπης μας δεν βλεπουμε