Η περ. ε) του τελευταίου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 27 του ν. 1397/1983 (Α΄ 143), περί των κωλυμάτων διορισμού ιατρών στον κλάδο ιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας, αντικαθίσταται και η παρ. 4 του άρθρου 27 διαμορφώνεται ως εξής:
«4. Οι υποψήφιοι γιατροί κρίνονται από τα συμβούλια επιλογής ιατρικού και οδοντιατρικού προσωπικού του άρθρου 6 του ν. 1278/1982. Για την κρίση και συγκριτική αξιολόγηση των υποψηφίων λαμβάνονται υπόψη:
α) Η ιατρική προϋπηρεσία (σε νοσοκομεία, ασφαλιστικούς οργανισμούς, ελεύθερο επάγγελμα).
β) Το επιστημονικό έργο και η επιστημονική δραστηριότητα.
γ) Η εκπαιδευτική δραστηριότητα (ως εκπαιδευτή ή εκπαιδευόμενου).
ε) Οι εκθέσεις των επιτροπών αξιολόγησης του νοσοκομείου της παρ. 11 του άρθρου αυτού.
Οι επιστημονικές εργασίες των γιατρών συνιστούν κριτήριο υπεροχής κατά την αξιολόγηση και επιλογή για την κατάληψη θέσης, μόνο εάν έχουν δημοσιευθεί σε αναγνωρισμένα ειδικά επιστημονικά περιοδικά που εκδίδονται από επίσημους επιστημονικούς φορείς στην Ελλάδα ή σε ξένη χώρα. Τα περιοδικά αυτά προσδιορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας, ύστερα από σύμφωνη γνώμη του ΚΕ.Σ.Υ.. Για τον πρώτο διορισμό στον κλάδο γιατρών Ε.Σ.Υ. εφαρμόζονται τα κριτήρια α, β, γ και δ. Τα συμβούλια επιλογής κατατάσσουν τους υποψηφίους, με τη σειρά αξιολόγησής τους, για κάθε θέση για την οποία έχουν υποβάλει υποψηφιότητα. Εάν κριθεί ότι δύο υποψήφιοι έχουν ίσα προσόντα προτάσσεται κατά σειρά: α) εκείνος που υπηρετεί στον κλάδο γιατρών Ε.Σ.Υ., β) εκείνος που στο πρόσωπο του συντρέχει περίπτωση συνυπηρέτησης συζύγου και γ) εκείνος που διαμένει στο νομό που βρίσκεται το νοσοκομείο 5 τουλάχιστον χρόνια συνεχώς. Η γ` περίπτωση δεν ισχύει για τους νομούς Αττικής και Θεσσαλονίκης. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας, σε κάθε θέση διορίζεται ο πρώτος στη σειρά αξιολόγησης, ή ο επόμενος, εφόσον ο προηγούμενος δεν αποδέχεται τον διορισμό του. Δε διορίζεται ο γιατρός που α) δεν είναι γραμμένος στα μητρώα αρρένων ή για γυναίκες στα γενικά μητρώα δημοτών, β) δεν έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ή δεν έχει νόμιμα απαλλαγεί, γ) είναι ανυπότακτος ή καταδικασμένος για λιποταξία, δ) έχει στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα για όσο χρόνο διαρκεί η στέρηση, ε) έχει καταδικασθεί αμετάκλητα για οποιοδήποτε κακούργημα ή έχει καταδικαστεί αμετάκλητα και ανεξαρτήτως ποινής για κλοπή, υπεξαίρεση, απάτη, εκβίαση, πλαστογραφία, ψευδή κατάθεση, ψευδή καταμήνυση, απιστία, δωροδοκία, δωροληψία, παράβαση καθήκοντος, για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή έγκλημα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, για εγκλήματα που ανάγονται στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος ή έχει καταδικαστεί αμετάκλητα σε ποινή τουλάχιστον ενός (1) έτους για τα πλημμελήματα της νομοθεσίας περί ναρκωτικών, περί προστασίας των ζώων συντροφιάς, περί όπλων, περί ενδοοικογενειακής βίας, περί καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και στ) δεν είναι υγιής.».
Οταν κάποιος διοριστεί στο ΕΣΥ και νοσήσει, στην διάρκεια της θητείας του, από κάποιο αυτοάνοσο η άλλη νόσο,
ΕΑΝ παραιτηθεί για να διεκδικήσει άλλη θέση, νοείται μη υγιής????
στ) δεν είναι υγιής. Η διάταξη στο σημείο αυτό είναι, πέρα από εξαιρετικά ασαφής, και παράλογη: οι προϋποθέσεις επαρκούς άσκησης της ιατρικής δεν μπορεί παρά να είναι οι ίδιες, είτε στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Πως είναι δυνατόν μια νόσος να επιτρέπει την ιδιωτική άσκηση της ιατρικής επαρκώς, αλλά να την εμποδίζει μόλις ο ιατρός προσληφθεί στο Ε.Σ.Υ. ; Σίγουρα υπάρχουν νόσοι που καθιστούν την άσκηση της ιατρικής αδύνατη όπως π.χ. μια αρρύθμιστη βαριά ψυχική νόσος, όμως το κώλυμα σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να τίθεται κατά την χορήγηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στον ιατρό. Υπάρχουν επίσης νόσοι που μπορούν να εμποδίσουν την άσκηση μιας ειδικότητας, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, αλλά να επιτρέπουν την άσκηση κάποιας άλλης λ.χ. ένας ιατρός με σοβαρό πρόβλημα όρασης ίσως να μην μπορεί να γίνει χειρουργός μπορεί όμως να γίνει ψυχίατρος, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το όλο ζήτημα σοβαρά θα έπρεπε να καταρτιστεί κατάλογος παθήσεων οι οποίες αποκλείουν γενικώς την άσκηση της ιατρικής και κατάλογος λιγότερο σοβαρών παθήσεων ανά ειδικότητα οι οποίες εμποδίζουν την άσκηση της συγκεκριμένης ειδικότητας. Στην δεύτερη περίπτωση ο έλεγχος ύπαρξης του κωλύματος θα πρέπει να διενεργείται κατά την έναρξη και κατά την λήξη της ειδίκευσης στην συγκεκριμένη ειδικότητα, θεσπίζοντας παράλληλα την πρόνοια για όσους ιατρούς ατυχήσουν να αναπτύξουν την απαγορευτική πάθηση ενδιάμεσα, να μπορούν να αλλάξουν ειδικότητα χωρίς αναμονή, ως υπεράριθμοι ασκούμενοι.
ε) ‘’… περί καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας’’: φοβάμαι ότι με την διάταξη αυτή ανοίγουμε επικίνδυνους ατραπούς. Είναι γνωστό ότι το θέμα της μετανάστευσης (νόμιμης και παράνομης), της δυνατότητας ή μη ενσωμάτωσης των μεταναστών και ποιων εξ αυτών κ.λ.π. αποτελεί ένα φλέγον ζήτημα της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης και όχι μόνο στην Ελλάδα, ενώ είναι γνωστό επίσης ότι συχνά κατά την πολιτική αντιπαράθεση για οποιοδήποτε ζήτημα (εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντολογικό κ.λ.π.)., άρα και για το συγκεκριμένο, συχνά ανταλλάσσονται διατυπώσεις ιδιαίτερης έντασης και οξύτητας. Επίσης είναι γνωστό ότι με την σύγχρονη αντιρατσιστική νομοθεσία, η αναγκαιότητα και η χρησιμότητα της οποίας επίσης μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης αλλά εκφεύγει του παρόντος θέματος, όχι μόνο η πράξη αλλά και μια διατύπωση, φράση ή πρόταση που εκφέρεται στον δημόσιο λόγο (προφορική ή έγγραφη, δια ζώσης ή μέσω διαδικτύου/μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ΜΜΕ κλπ) μπορεί να γίνει αιτία ποινικής δίωξης του οποιουδήποτε με πρωτοβουλία του οποιουδήποτε άλλου. Παραδείγματα υπάρχουν άφθονα. Βέβαια υπάρχει η ασφαλιστική δικλίδα ότι απαιτείται αμετάκλητη δικαστική απόφαση, όμως το αποτέλεσμα κάθε δίκης ποτέ δεν είναι εξ ορισμού προδιαγεγραμμένο, είτε σε πρώτο, είτε σε δεύτερο βαθμό. Συνεπώς η λύση για κάθε ιατρό που φιλοδοξεί να ενταχθεί στο Ε.Σ.Υ. είναι ενδεχομένως η προληπτική αυτολογοκρισία. Εν κατακλείδι φοβάμαι ότι με την διάταξη αυτή εισάγεται έμμεσα, εκούσια ή ακούσια (θέλω να πιστεύω το δεύτερο), ένα ανεπίσημο και άτυπο άυλο πιστοποιητικό κοινωνικό φρονημάτων.
Χρήστος Γιαννικούλης,
Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Ηλείας
Αναφέρεται στο υπό διαβούλευση κείμενο ότι, δεν διορίζεται ο γιατρός που (στ) δεν είναι υγιής. Υπάρχει τεράστια ασάφεια εδώ. Με ποια κριτήρια και με ποιες διαγνωστικές εξετάσεις καθορίζεται ο υγιής προκειμένου να διοριστεί;
Υπάρχει καποια πρόβλεψη στο παρόν νομοσχέδιο ή πρόκειται να περιληφθεί κάποια διάταξη που να αφορά τους ιατρούς που ειδικεύονται η έχουν ολοκληρώσει την ειδικότητα τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι οποίοι ξεκίνησαν την ειδικότητα τους με το προηγούμενο καθεστώς, δηλαδή οταν το Ηνωμένο Βασίλειο ηταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Ευχαριστώ