1. α) Η ισχύς των ρυθμίσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 και την προστασία της δημόσιας υγείας, η οποία παρατάθηκε με την περ. (α) της παρ. 1 του άρθρου 91 του ν. 5041/2023 (Α΄ 87), περί ρυθμίσεων για το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών κατά του κορωνοϊού COVID-19, θεμάτων προσωπικού, θεμάτων του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας και άλλων ρυθμίσεων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού COVID-19, παρατείνεται, από τη λήξη της, έως και την 31η.12.2023.
β) Ειδικά η ισχύς του άρθρου 205 του ν. 4820/2021 (Α’ 130), περί της υποχρέωσης επίδειξης πιστοποιητικού ή βεβαίωσης εμβολιασμού ή νόσησης από τους εργαζόμενους στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, η οποία παρατάθηκε, δυνάμει της περ. β) της παρ. 1 του άρθρου 91 του ν. 5041/2023, παρατείνεται, από τη λήξη της, έως την 31η.12.2023, και για τους εργαζόμενους σε κλειστές δομές κοινωνικής φροντίδας για ηλικιωμένους, χρονίως πάσχοντες και άτομα με αναπηρία.
γ) Ειδικά η ισχύς του άρθρου 46 του ν. 4790/2021 (Α’ 48), ως προς τον υποχρεωτικό διαγνωστικό έλεγχο για τον κορωνοϊό COVID-19, η οποία παρατάθηκε δυνάμει της περ. γ) της παρ. 1 του άρθρου 91 του ν. 5041/2023, παρατείνεται, από τη λήξη της, έως την 31η.12.2023, και για τους εργαζόμενους σε κλειστές δομές κοινωνικής φροντίδας για ηλικιωμένους, χρονίως πάσχοντες και άτομα με αναπηρία.
2. Το τρίτο εδάφιο του άρθρου 91 του ν. 4850/2021 (Α’ 208), περί της δαπάνης που προκύπτει από την εφαρμογή των άρθρων 88, 89 και 90 του ιδίου νόμου, τροποποιείται ως προς την καταληκτική ημερομηνία και το άρθρο 91 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 91
Εξουσιοδοτική διάταξη για την εφαρμογή των άρθρων 88, 89 και 90
Η δαπάνη που προκύπτει από την εφαρμογή των άρθρων 88, περί τροποποίησης των παρ. 1 και 4 του άρθρου 29 του ν. 4816/2021 (Α’ 118), 89, περί τροποποίησης της παρ. 1 του άρθρου πεντηκοστού πρώτου του ν. 4839/2021 (Α’ 181), και 90 του παρόντος, περί αποζημίωσης των πρόσθετων ενεργών εφημεριών για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2021, δεν δύναται να υπερβαίνει το ποσό των δύο εκατομμυρίων (2.000.000) ευρώ. Η κατανομή του ποσού του πρώτου εδαφίου για τις ανάγκες εφαρμογής των επιμέρους άρθρων κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, ο ειδικότερος προσδιορισμός των δικαιούχων, η διαδικασία και ο έλεγχος της διάθεσής του, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια ρυθμίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Με όμοια απόφαση προσδιορίζεται το ύψος της δαπάνης και ρυθμίζονται τα ζητήματα του προηγούμενου εδαφίου για το χρονικό διάστημα από 1ης.1.2022 έως τις 31.12.2023.».
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης
Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε όλο ανεξαιρέτως το προσωπικό του ΕΣΥ που είναι με συνεχόμενες τριμηνες μετακινησεις να μπορεί να μετατεθεί όπως συνέβη και με τους ιατρούς στην δομή που έχει μετακινηθεί και καλύπτει πάγιες ανάγκες μετά από τόσα χρόνια μετακινουμενοι
Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του Covid 19 στην κοινωνική συνοχή είναι η επιδείνωση των συμπεριφορών γονικής αποξένωσης, από τους γονείς που ασκούν την αποκλειστική τους επιμέλεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα ήταν ήδη πολύ έντονο και πριν τον Covid χωρίς να υπάρχει καμία δομή η πολιτική για τη μείωση των επιπτώσεων του σε παιδιά και αποξενωμένους γονείς. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές και πολιτικές για την ψυχική υγεία και την άμβλυνση των τεραστίων κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μάστιγα της γονικής αποξένωσης, παρόλο που το κράτος παριστάνει εδώ και πολλά χρόνια πως δεν το αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς, παρά την ψήφιση του Ν.4800/2021 η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα ούτε όσον αφορά στην απονομή από κοινού επιμέλειας στους γονείς, οπότε το πρόβλημα της γονικής αποξένωσης θα συνεχίσει να είναι οξύτατο και στο προσεχές μέλλον. Εκτός και αν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές τόσο του Υπουργείου Υγείας όσο και του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Καλώς κάνετε και ανανεώνετε τους τρίμηνους επικουρικούς και τους ΣΟΧ μέχρι 31/12/2023. Θα πρέπει επιπλέον να ρυθμίσετε το θέμα με τους τρίμηνους επικουρικούς που σταμάτησαν λόγω επιστροφής του προσωπικού που αντικαθιστούσαν. Να τους επαναπροσλάβετε. Κι έπειτα για να μην υπάρχουν διακρίσεις, η ανανέωση που θα γίνει να αφορά όλο το προσωπικό που δουλεύει στους χώρους υγείας, ενιαία παράταση για όλους. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις στο χώρο, σκεφτείτε πολύ σοβαρά να γίνει νομοθετική ρύθμιση για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου. Αυτό θα είναι καλύτερο από το χειροκρότημα!
Είναι δυνατόν να έχουν λήξει και να έχουν σταματήσει την εργασία από τις 20/9 οι ειδικευμένοι νοσηλευτες?Νοσηλευτες με ειδικότητα που έδωσαν εξετάσεις και που καλύπτουν κυρίως τμήματα όπως Μεθ και επειγοντα?? Κατακαβαινει κάνεις πόσο εγκληματικό είναι αυτό? Τα τμήματα αυτά σε όλη την Ελλάδα δουλεύουν με μειωμένο προσωπικό το συνειδιτοποιει κάνεις? Ποιος θα καλύψει αυτά τα τμήματα που απαιτούν γνώσεις από τη μία στιγμή στην άλλη..Και αντί να παρθεί μια απόφαση νωριτερα παλι αυτή η καθυστέρηση! Μια φορά δράστε πριν τα γεγονότα τόσο δύσκολο είναι ?θέτετε σε κίνδυνο κόσμο κ κοσμάκι! Μη γίνει τίποτα σοβαρό μόνο..
Στην 1η παράγραφο του άρθρου 3, πολύ σωστά αναφέρεται η παράταση του άρθρου 91 του Ν.5041/2023 μέχρι 31/12/2023, δηλαδή η παράταση των επικουρικών που είχαν συνάψει αρχικά τρίμηνες συμβάσεις και των ΣΟΧ (καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη). Θα πρέπει όμως να προστεθεί σχετική νομοθετική ρύθμιση με αναδρομική ισχύ και για τους «άτυχους» τρίμηνους επικουρικούς που διακόπηκε η σύμβαση τους λόγω επιστροφής του ανεμβολίαστου προσωπικού και να μην υπάρχει άνιση μεταχείριση για αυτούς τους υπαλλήλους, όπως πολύ σωστά ζητά και η ΠΟΕΔΗΝ.
οπως σωστα δοθηκε η δυνατοτητα μεταθεσης ιατρων με τον νομο 5034/23 αρθρο 129 ετσι πρεπει να δοθει η δυνατοτητα σε νοσηλευτες παραιατρικο και λοιπο προσωπικο που βρισκονται με συνεχομενες τριμηνες μετακινησεις σε αλλες δομες λογω υπηρεσιακων αναγκων και βαση τις ισοτιμιας και τις ισοτητας μεταξυ των συναδελφων
OXI ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ
Δεν θα πρέπει να δίνεται παράταση στους συνταξιούχους Διευθυντές-Επιστημονικά Υπεύθυνους κλινικών του ΕΣΥ ή Συντονιστές Διευθυντές για τους παρακάτω λόγους:
(1) Στους παρατασιακούς συνταξιούχους γιατρούς του ΕΣΥ έχουν περάσει τουλάχιστον 30 με 35 χρόνια από την λήψη του πτυχίου της Ιατρικής και του Τίτλου της Ειδικότητάς τους σε μια επιστήμη όπως είναι η Ιατρική όπου με μεγάλη ταχύτητα τρέχουν οι εξελίξεις και καινοτομίες. Οι γνώσεις και δεξιότητες και τεχνικές των γιατρών για να μην είναι παρωχημένες θα πρέπει να ανανεώνονται ανά πενταετία με παρακολούθηση κάποιου μεταπτυχιακού προγράμματος Πανεπιστημίου συναφές με την ειδικότητά τους, με κάποια εξειδικευμένη μετεκπαίδευση σε ένα εξειδικευμένο κέντρο κατά προτίμηση του εξωτερικού διάρκειας τουλάχιστον δύο μηνών, με την συμμετοχή ενεργά σε ερευνητικά προγράμματα, με την συμμετοχή στην διδασκαλία φοιτητών σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο και την εκπαίδευση των ειδικευομένων ιατρών ώστε να με τον τρόπο αυτό να εξασφαλίζεται ότι οι συνταξιούχοι γιατροί του ΕΣΥ που παραμένουν στην υπηρεσίας τους παρά την συμπλήρωση του ορίου ηλικίας τους διαθέτουν ΕΠΑΝΑΕΠΙΚΥΡΩΣΗ (REVALIDATION) της υψηλής εξειδίκευσης που απαιτείται για τις θέσεις των επικεφαλής των κλινικών του ΕΣΥ.
(2) Οι παρατασιακοί συνταξιούχοι γιατροί του ΕΣΥ πολλές φορές δημιουργούν ασφυκτική πίεση στη λειτουργία της κλινικής συμπιέζοντας του νεότερους επιμελητές και Διευθυντές γιατρούς του ΕΣΥ, οι οποίοι στην πλειονότητα των περιπτώσεων διαθέτουν απίστευτα προσόντα σε σχέση με τους μεγάλης ηλικίας παρατασιακούς Συντονιστές Διευθυντές ή Διευθυντές ΕΣΥ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΣΥ. Σε κάποιες περιπτώσεις το προχωρημένο της ηλικίας μπορεί να συνοδεύεται από «τρέμουλο στα χέρια», κινητικά προβλήματα και προβλήματα αστάθειας των γιατρών, φαινόμενα σοβαρά για τις χειρουργικές ειδικότητες. Και οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όταν θα υποβληθούν σε γενική αναισθησία θα χειρουργηθούν από γιατρό μεγάλης ηλικίας, ο οποίος έχει ενδεχομένως σοβαρά δικά του προβλήματα υγείας, όπως «τρέμουλο στα χέρια» και θέματα ισορροπίας. ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΑΙΑ ΛΙΣΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΩΝ.
(3). Οι παρατασιακοί συνταξιούχοι γιατροί του ΕΣΥ δεν έχει νόημα να παραμένουν μετά την συμπλήρωση του ορίου ηλικίας τους σε Ειδικά Νοσοκομεία του Κέντρου με πληρότητα κλινών της τάξης του 25 έως 30% και με την ύπαρξη μεγάλου αριθμού άλλων ειδικευμένων ιατρών της ίδιας ειδικότητας στα Νοσοκομεία αυτά. Τα Ειδικά Νοσοκομεία του Κέντρου με χαμηλά ποσοστά πληρότητας των κλινών τους έχουν ανάγκη από επάνδρωση νέων εξειδικευμένων επιμελητών – γιατρών με νέες γνώσεις, δεξιότητες και τεχνικές ώστε να αναπτυχθούν οι Ειδικές Μονάδες και Τμήματα των Ειδικών Νοσοκομείων και με τον τρόπο αυτό να αυξηθεί η πληρότητα των Νοσοκομείων αυτών.
Συμπερασματικά, το πρόβλημα της έλλειψης έμπειρου ιατρικού προσωπικού στις μέρες μας και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία των προκηρύξεων και προσλήψεων των νέων Επιμελητών, Διευθυντών και Συντονιστών Διευθυντών, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με την μονιμοποίηση των Επικουρικών Ιατρών, οι οποίοι έχουν τόσα πολλά προσφέρει στο ΕΣΥ και ιδιαίτερα σε μια δύσκολη περίοδο, όπως αυτή της πανδημίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Στην 1η παράγραφο του άρθρου 3, πολύ σωστά αναφέρεται η παράταση του άρθρου 91 του Ν.5041/2023 μέχρι 31/12/2023, δηλαδή η παράταση των αρχικά τρίμηνων επικουρικών και των ΣΟΧ. Θα πρέπει όμως να προστεθεί σχετική νομοθετική ρύθμιση με αναδρομική ισχύ και για τους «άτυχους» τρίμηνους επικουρικούς που διακόπηκε η σύμβασή τους λόγω επιστροφής του ανεμβολιάστου προσωπικού και να μην υπάρχει άνιση μεταχείριση για αυτούς τους υπαλλήλους, όπως πολύ σωστά ζητά και η ΠΟΕΔΗΝ.
Δε πρέπει να ξεχαστούν οι παρατάσεις των μετακινήσεων του προσωπικού να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο, είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία του συστήματος..
Να δοθεί εκ νεου χρονικό περιθώριο αιτήσεων για μετάθεση ιατρών ΕΣΥ σε συνέχεια μετακίνησης άνω των 2 ετών προς τον φορέα που έχουν μετακίνηση. Το άρθρο 22 του ν 5015/23 και το τροποποιητικό άρθρο 104 του ν 5041/23 προέβλεπαν κάτι τέτοιο χωρίς όμως να υπάρχει κοινοποίηση και έγκαιρη ενημέρωση από την υπηρεσία προς τους ενδιαφερόμενους.
Να δοθεί χρονικό περιθώριο αιτήσεων για μετάθεση ιατρών ΕΣΥ σε συνέχεια μετακίνησης άνω των 2 ετών προς τον φορέα που έχουν μετακίνηση. Το άρθρο 22 του ν 5015/23 και το τροποποιητικό άρθρο 104 του ν 5041/23 προέβλεπαν κάτι τέτοιο χωρίς όμως να υπάρχει κοινοποίηση και έγκαιρη ενημέρωση από την υπηρεσία προς τους ενδιαφερόμενους.
Να δοθεί η δυνατότητα μετάθεσης κατόπιν συνεχών μετακινήσεων απο την οργανική τους θέση σε όσους υπηρετούν περισσότερα από 2 έτη με μετακινηση σε μονάδες ΠΦΥ η νοσοκομεία του ΕΣΥ. Στους δυο προηγούμενους νόμους που είχε προβλεφθεί υπήρχε μικρό περιθώριο για την αίτηση και κυριως δεν υπήρχε έγκαιρη ενημέρωση για αυτή τη δυνατότητα.
Να δοθεί η δυνατότητα μετάθεσης κατόπιν συνεχών μετακινήσεων απο την οργανική τους θέση σε όσους υπηρετούν περισσότερα από 2 έτη με μετακινηση σε μονάδες ΠΦΥ η νοσοκομεία του ΕΣΥ. Στους δυο προηγούμενους νόμους που είχε προβλεφθεί υπήρχε μικρό περιθώριο για την αίτηση και δεν υπήρχε έγκαιρη ενημέρωση για αυτή τη δυνατότητα.
Τα νοσοκομεία του ΕΣΥ δε χρειάζονται τους ιδιώτες γιατρούς με συμβάσεις Covid (μισθός 2000 ευρώ το μήνα αφορολόγητα συν εφημερίες, δηλαδή περισσότερα από Διευθυντή του ΕΣΥ!!!). Η πανδημία έχει τελειώσει προ πολλού. Κανένας απολύτως λόγος δεν υπάρχει να πάρουν άλλους 3 μήνες παράταση. Πρέπει να διορθωθεί στο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί.
Να προβλεφθεί η δυνατότητα μετάθεσης εφόσον το επιθυμούν σε όσους ιατρούς ή νοσηλευτές βρίσκονται για τουλάχιστον 2 χρόνια με συνεχείς ανανεουμενες μετακινήσεις (παράγραφος 1α) σε άλλες δομές ΠΦΥ λόγω υπηρεσιακών αναγκών.
Θα πρέπει να προστεθεί άρθρο για την παράταση μετακίνησης προσωπικού στο ΕΣΥ όπως συνήθως συμβαίνει. Παρακαλώ όπως προσθέσετε το αντίστοιχο άρθρο.
Υπάρχει νεότερη διάταξη από το νόμο 4816/21 που αντί της αποζημίωσης εκείνης, δίνονται 1800 ευρώ το μήνα. Με την παρούσα διάταξη δεν είναι σαφές αν η παράταση αφορά τα 1800 ευρώ που ισχύει ως 30/9/23 ή επανέρχεται το προηγούμενο καθεστώς που ορίζεται από τον 4816
Υπάρχει νεότερη νομοθεσία, στην οποία αναφέρεται ότι δεν δίνεται πλέον η αποζημίωση του άρθρου 29 του 4816/21, και αντί αυτής δίνονται 1800 ευρώ. Με την παρούσα διάταξη, επανέρχεται το προηγούμενο καθεστώς ή συνεχίζει να δίνεται η αποζημίωση των 1800 ευρώ που ισχύει ως 30/9/23; Θεωρώ ότι είναι ασαφές και θα ήταν καλό να διευκρινιστεί.
Δεν συντρέχει κανεις λόγος σε κεντρικά νοσοκομεία να υπάρχει χειρουργός διευθυντής σε παράταση με το πρόσχημα του COVID ενω θα έπρεπε να βγει σε σύνταξη , καθόσον δημιουργεί ασφυκτική πίεση στην λειτουργία της κλινικής αφού συμπιέζει την ανάπτυξη των νεότερων ιατρών
Επίσης δεν νοείται σε κεντρικό νοσοκομείο να παραμένει ο ίδιος επικουρικός στην χειρουργική κλινική με συνεχείς παρατάσεις όταν για την κατάληψη θέσης επιμελητή αναζητούνται απίστευτα προσόντα κάτι το οποίο δεν απαιτείται από τον επικουρικό γιατρό … ο οποίος επικουρικός λόγω των συνεχών παρατάσεων έχει περισσότερα προνόμια από τον νεοεισερχόμενο μόνιμο επιμελητή . Αυτά σε συνδυασμό με την απουσία επικουρικών στα περιφερειακά νοσοκομεία .
Και τα δυο ανωτέρω σχόλια εστιάζουν στην ειδικότητα της Χειρουργικής και αφορούν σε κεντρικά νοσοκομεία υψηλής θεωρητικά εξειδίκευσης. Οι δε γιατροί των παραπάνω περιπτώσεων ας αξιοποιηθούν σε νοσοκομεία της περιφέρειας
Περιλαμβάνει και παράταση μετακινήσεων του προσωπικού;
Δεν γίνεται κάποια αναφορά για τους ειδικευόμενους δημόσιας υγείας και εντατικής και επείγουσας που στελεχώνουν υπηρεσίες υγείας εδώ και τρία χρόνια. Η παράταση πολλών ειδικευόμενων πλέον νοσηλευτών λήγει στο προσεχές διάστημα και πουθενά δεν γίνεται λόγος για κάποια αξιοποίηση μας, είναι δυσάρεστο αυτό το γεγονός αν αναλογιστεί ότι τα παιδιά αυτά υπηρετησαν εν μέσω πανδημίας δύσκολα πόστα, έδωσαν εξετάσεις επέτυχαν συνέχιζαν να δουλεύουν και τώρα τι θα γίνει δεν υπάρχει καμία προοπτική;; Ποιος λοιπόν ο λόγος που υπήρξε ο θεσμός τις ειδικότητας νοσηλευτών αν δεν ύπαρξη κάποια αξιοποίηση τους;;
Η παράτασης τον ειδικευόμενων Νοσηλευτών δημόσιας υγείας και εντατικής επείγουσας δεν αναφέρεται πουθενά και λειγουνε στο προσεχές διάστημα η δική μας λήξει είναι 26 Οκτωβρίου παρακαλούμε να μας ενημερώσετε αν υπάρξει άλλη παράταση.Λογο διασποράς του govid και λόγο έλλειψη πρωσοποικου στο σύστημα υγείας να παραμείνουμε στις θέση μας .Ευχαριστούμε πολύ.