Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται:
α) στον «έντυπο τύπο», ήτοι στις εφημερίδες κατά την έννοια του άρθρου 4 του α.ν. 1092/1938 (Α’ 68) και τα περιοδικά κατά την έννοια του άρθρου 5 του α.ν. 1092/1938, συμπεριλαμβανομένων και των περιοδικών που εκδίδονται πέραν του τριμήνου, υπό την προϋπόθεση ότι τα τελευταία εκδίδονται και κυκλοφορούν δυο (2) τουλάχιστον φορές ετησίως,
β) στον «ηλεκτρονικό τύπο», ήτοι στις ιστοσελίδες, τους ιστοτόπους και τα ιστολόγια ενημερωτικού περιεχομένου που αναρτούν και δημοσιεύουν μέσω του διαδικτύου ειδήσεις, πληροφορίες, άρθρα, συνεντεύξεις ή οπτικοακουστικό υλικό για πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, αθλητικά και άλλα γεγονότα, με ή χωρίς αντάλλαγμα,
γ) στις «διαφημιστικές δραστηριότητες και άλλες συναφείς δραστηριότητες του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα», κατά την παρ. 2 του άρθρου 2 του π.δ. 261/1997 (Α’ 186), ήτοι στην οργάνωση, προπαρασκευή και καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο ανακοίνωση προς το κοινό των αγαθών ή των υπηρεσιών που παρέχουν οι αναθέτουσες αρχές, καθώς και την προβολή των εν γένει δραστηριοτήτων τους και ιδίως:
γα) τον σχεδιασμό και την οργάνωση διαφημιστικής στρατηγικής,
γβ) την παραγωγή πρωτοτύπων δημιουργημάτων λόγου ή τέχνης, καθώς και την καθ’ οιοδήποτε μέσο εγγραφή, προσαρμογή, εκτέλεση ή αναπαραγωγή τους κατά τον ν. 2121/1993 (Α’ 25) που γίνεται για τους παραπάνω σκοπούς,
γγ) την παροχή συμβουλών σχετικά με την επιλογή από τις αναθέτουσες αρχές του κατάλληλου μέσου προβολής των διαφημιστικών και λοιπών μηνυμάτων του Δημοσίου, την κατάρτιση του πλάνου δημοσιότητας και την υποστήριξη της αναθέτουσας αρχής στη διαχείριση των αναθέσεων μετάδοσης και καταχώρισης των διαφημιστικών και λοιπών μηνυμάτων του Δημοσίου,
γδ) την παροχή συμβουλών και εν γένει υπηρεσιών προώθησης και δημοσίων σχέσεων ή διαμόρφωσης περιεχομένου ιστοσελίδων στο διαδίκτυο,
γε) τη μετάδοση ή την καταχώρηση ή με άλλο υλικό μέσο προβολή των διαφημιστικών και λοιπών μηνυμάτων του Δημοσίου.
Στις δραστηριότητες της περ. γ’ εμπίπτουν και τα μηνύματα κοινωνικού περιεχομένου, όπως αυτά προσδιορίζονται στο άρθρο 1 της υπ’ αρ. 24/2.1.1997 κοινής απόφασης των Υπουργών Υγείας και Πρόνοιας και Τύπου και Μ.Μ.Ε. (Β’ 11).
|
Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Τόσο στο άρθρο 3 του σχεδίου νόμου («Πεδίο Εφαρμογής»), στην παρ. (β) αυτού, όσο και στο άρθρο 36 παρ. 1 του νομοσχεδίου, δια του οποίου τροποποιείται η περ. 4 του άρθρου 2 του π.δ. 261/1997, θα πρέπει να προστεθεί στον ορισμό του «ηλεκτρονικού τύπου» και των «Αναδόχων μετάδοσης ή καταχώρισης διαφημιστικών και λοιπών μηνυμάτων του Δημοσίου» αντίστοιχα, ρητή αναφορά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης (όπως google, facebook, instagram κλπ.) και εν γένει στα ψηφιακά μέσα ανάρτησης και μετάδοσης περιεχομένου.
Επικροτούμε την απόφαση του Υπουργείου και της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης να εντάξει τα περιοδικά στο υπό σύσταση Μητρώο Έντυπου και Ηλεκτρονικού Τύπου. Δεδομένου ότι και αυτά αποτελούν Τύπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αναγκαστικού Νόμου περί Τύπου 1092/1938. Τυχόν αποκλεισμός τους θα αποτελούσε άνιση μεταχείριση για τον κλάδο και θα έθετε θέματα νομιμότητας. Δεν μπορεί για παράδειγμα τα περιοδικά να θεωρούνται τύπος για την καταβολή του 2% υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ και την ίδια στιγμή να αποκλείονται από τα προγράμματα χρηματοδότησης για την επιστροφή του 2%! Να έχουν δηλαδή μόνο υποχρεώσεις, αλλά κανέναν δικαίωμα! Για αυτό και πολύ ορθώς το Νομοσχέδιο τα έχει συμπεριλάβει. Φοβάμαι ότι γράφω το αυτονόητο, αλλά τελικά για κάποιους τα προφανή χρειάζονται επιβεβαίωση…
Κωνσταντίνος Δεριζιώτης
Εκδότης του περιοδικού «Χρήμα & Τουρισμός», Μέλος ΕΔΙΠΤ
Θα πρέπει να προστεθεί στον ορισμό του «ηλεκτρονικού τύπου» και των «Αναδόχων μετάδοσης ή καταχώρισης διαφημιστικών και λοιπών μηνυμάτων του Δημοσίου» αντίστοιχα, ρητή αναφορά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης (όπως google, facebook, instagram κλπ.) και εν γένει στα ψηφιακά μέσα ανάρτησης και μετάδοσης περιεχομένου
1. Ασφαλώς αποτελεί προνόμιο για τους συντάκτες η δυνατότητα που τους παρέχει η τεχνολογία να διατυπωθούν κριτικές απόψεις επι του περιεχομένου του σχεδίου νόμου.
2. Είναι κατανοητό το ότι τους πολλούς ενδιαφερομένους απασχολούν ρυθμίσεις από τις οποιες μπορούν οι επιχειρήσεις να αποκομίσουν υλικά οφέλη καθότι «λειτούργημα» ξελειτούργημα,και τα ΜΜΕ είναι εμπορικές επιχειρήσεις που σκοπό έχουν το κέρδος.
3. Δεν είναι αντίθετα κατανοητό, αυτός που νομοθετεί να σκέπτεται πώς θα συμβιβάσει συμφέροντα. Ωφείλει και μόνο αυτό πρέπει να τον απασχολεί,να υπηρετούν οι ρυθμίσεις την ελευθεροτυπία, να εμποδίζουν την σύγχυση των εξουσιών και να θεσπίζουν αυστηρούς κανόνες δεοντολογίας καθώς και στοιχειώδεις προϋποθέσεις ως προς τα προσόντα των φυσικών λειτουργών.
4. Η εξειδίκευση προάγεται και καθίσταται κρίσιμα λειτουργική.
Αυτό, φαίνεται να το λαμβάνει υπόψιν ο συντάκτης/ες του παρόντος.
Μαζί με την επαναστατική πρόοδο της τεχνολογίας που επιτρέπει να αξιώνεται ως Τύπος και η ηλεκτρονική έκφραση, εξαιρετική αναγνώριση, οφείλει ο συντάκτης/ες, στον εξειδικευμένο Τύπο, αυτά που ονομάζουμε κλαδικά περιοδικά.
Τα έντυπα αυτά και λιγότερο εξαρτώνται από «στήριξη» και αυστηρότερα αυτοπροσδιορίζονται λόγω της υψηλών προδιαγραφών απαίτησης των αναγνωστών τους.
Τα κλαδικά περιοδικά, πέραν της κλασικής Ενημέρωσης, αποτελούν και Εργαλεία άσκησης έργου και λόγου. Αν αναλογισθούμε ότι Πολίτες είναι και οι επιστήμονες(γιατροί ,δικηγόροι,μηχανικοί), οι Καλλιτέχνες, οι Αθλητές, οι Διανοούμενοι κλπ κλπ,ΤΟΤΕ θα αξιολογήσουμε δικαιότερα-αντικειμενικότερα-ρεαλιστικότερα και τη σημασία και τη συμβολή και την προοπτική του κλαδικού ΤΥΠΟΥ.
Δημήτρης Ρουχωτάς, Εκδότης μηνιαίου περιοδικού «Ασφαλιστική Αγορά» (έτος ίδρυσης 1977)
Καλωσορίζουμε την απόφαση του Υπουργείου να προχωρήσει στη δημιουργία ενός σύγχρονου Μητρώου, το οποίο θα περιλαμβάνει το σύνολο του έντυπου Τύπου της χώρας, όπως αυτός έχει προσδιοριστεί με τον α.ν. 1092/38, δηλαδή τις ημερήσιες και περιοδικώς εκδιδόμενες εφημερίδες και τα περιοδικά, όπως άλλωστε ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ένα Μητρώο που να περιλαμβάνει για πρώτη φορά το σύνολο του Τύπου και να είναι ανεξάρτητο από το υφιστάμενο Υπο Μητρώο Περιφερειακού Τύπου, το οποίο αφορά αποκλειστικά και μόνο την κατανομή των διακηρύξεων του Δημοσίου.
Μελετώντας, όμως, το σχέδιο Νόμου διαπιστώνουμε ότι οι προϋποθέσεις που τίθενται για την εγγραφή στο Μητρώο των εντύπων με περιοδικότητα 15νθήμερη και άνω καθώς και των περιοδικών και αφορούν τις αριθμητικές απαιτήσεις για απασχολούμενους δημοσιογράφους και λοιπό προσωπικό είναι εξωπραγματικές και ουσιαστικά οδηγούν σε αποκλεισμό της μεγαλύτερης μερίδας του Τύπου, ενώ καθιστούν το Μητρώο μονοπώλιο ολίγων.
Βέβαια, οι αποκλειόμενες από το μητρώο επιχειρήσεις θα εξακολουθούν να αποτελούν κατά τα λοιπά Τύπο και θα συνεχίσουν να υποχρεούνται στην καταβολή του 2% στον ΕΔΟΕΑΠ, πλην όμως δεν θα μπορούν να ενταχθούν σε προγράμματα κρατικής ενίσχυσης, όπως το πρόγραμμα χρηματοδότησης για την οικονομική στήριξη σε ό,τι αφορά την μηνιαία εισφορά 2% επί του κύκλου εργασιών, στην επιχορήγηση μεταφορικού κόστους και κόστους χάρτου και όποιο άλλο πρόγραμμα θεσπιστεί στο μέλλον. Τα έντυπα, δηλαδή, αυτά θα συνεχίζουν να έχουν υποχρεώσεις αλλά όχι και δικαιώματα, γεγονός που εγείρει ζητήματα συνταγματικότητας των διατάξεων.
Πέραν όμως των τυπικών ζητημάτων νομιμότητος, τίθενται και ζητήματα σχετικά με την ουσιαστική θέση του Υπουργείου απέναντι στα δεκάδες έντυπα που θα αποκλειστούν. Πώς άραγε το Υπουργείο θα προστατεύσει όλες αυτές τις επιχειρήσεις που κόντρα στους καιρούς με την κρίση στον έντυπο τύπο, την αύξηση του εκτυπωτικού κόστους, αλλά και τις επιβολές φόρων άντεξαν και κρατήθηκαν ζωντανές; Σίγουρα όχι με τον αποκλεισμό τους λόγω των αριθμητικών απαιτήσεων σε δημοσιογράφους και προσωπικό, οι οποίες αποτελούν έμμεσες κρατικές παρεμβάσεις στον υγιή ανταγωνισμό και στο επιχειρείν.
Θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι αυτονόητο ότι οι λειτουργικές ανάγκες μιας δεκαπενθήμερης ή μηνιαίας έκδοσης ανεξαρτήτου έδρας δεν είναι οι ίδιες με τις ανάγκες μιας ημερήσιας ή εβδομαδιαίας εφημερίδας τόσο σε αριθμό δημοσιογράφων όσο και σε λοιπό προσωπικό, το οποίο μπορεί να καλύπτεται από εξωτερικούς συνεργάτες και όχι από προσωπικό με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας. Επίσης, θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη και η αναγνωσιμότητα και η ιστορικότητα των εντύπων.
Εάν λοιπόν σκοπός του Υπουργείου δεν είναι η ενίσχυση της διαφάνειας και της δημοσιότητας στο χώρο των ΟΛΙΓΩΝ και η δημιουργία Τύπου δύο ταχυτήτων, πρέπει να αρθούν οι όποιες προφανείς αδικίες. Το Υπουργείο οφείλει να προστατέψει το σύνολο του Τύπου της χώρας (εφημερίδες και περιοδικά), γιατί σε αντίθετη περίπτωση το πλήγμα στην διαφάνεια στον Τύπο, στην πολυφωνία και στον πλουραλισμό στην ενημέρωση θα είναι μη αναστρέψιμο.
Για το λόγο αυτό καταθέτουμε τις παρατηρήσεις μας ανά άρθρο.
ΕΝΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ – ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ (Εκπροσωπεί 34 περιφερειακές και τοπικές εφημερίδες και 165 περιοδικά όλης της χώρας)
Στον «ηλεκτρονικό τύπο» θα πρέπει να προστεθούν και οι συνδρομητικές ηλεκτρονικές εκδόσεις.
Αρθρο 3
Διαφωνούμε με την συμπερίληψη στις ρυθμίσεις του Σχεδίου Νόμου και στο Μ.Ε.Τ, των εφημερίδων μηνιαίας ή και πέραν αυτής περιοδικότητας αλλά και των πάσης φύσεως περιοδικών, πολύ περισσότερο που αυτή γίνεται χωρίς οποιαδήποτε διευκρίνηση για το ενημερωτικό ή μη περιεχόμενο τους! Είναι φανερό ότι σε αντίθεση με τις λοιπές κατηγορίες εντύπων που περιλαμβάνονται στο Μ.Ε.Τ οι οποίες έχουν πεπερασμένο αριθμό και σαφώς προσδιορισμένο περιεχόμενο, η κατηγορία αυτή είναι ευρύτατη, δεν έχει όρια ούτε δέσμευση ή προσανατολισμό περιεχομένου και εφόσον η διάταξη μείνει ως έχει θα μπορούν να περιληφθούν εκδόσεις κάθε είδους και σκοπού πολλές από τις οποίες είναι προσωπικές εκφράσεις των εκδοτών τους ή περιορίζονται και απευθύνονται σε στενούς επαγγελματικούς ή άλλους κύκλους προσώπων. Επίσης δημιουργεί ερωτηματικά η διατύπωση του άρθρου 25 παρ. 3 όπου ορίζεται ότι εφημερίδες ή περιοδικά που είναι καταχωρισμένα στο υπάρχον Μητρώο και έχουν δικαίωμα δημοσιεύσεων εφόσον επιθυμούν να διατηρήσουν την εγγραφή τους οφείλουν να υποβάλλουν σχετική αίτηση κλπ. Όμως σήμερα τα περιοδικά ΔΕΝ είναι στο Μητρώο και δεν έχουν δικαίωμα δημοσιεύσεων! Ελπίζουμε ότι πρόκειται για αβλεψία και δεν υποκρύπτεται απόπειρα αλλοίωσης του καθεστώτος των κρατικών δημοσιεύσεων. Η προσθήκη (σε σχέση με το Προσχέδιο) της υποχρέωσης κυκλοφορίας δύο τουλάχιστον φορές το χρόνο για τα περιοδικά αυτά, δεν μεταβάλλει ουσιωδώς την κατάσταση!
Δεν γίνεται καμία αναφορά στο Νόμο για τις συνδρομητικές ηλεκτρονικές εκδόσεις, που είναι μια ξεχωριστή κατηγορία. Έτσι οι εκδόσεις αυτές δεν εντάσσονται πουθενά. Θα έπρεπε να προστεθεί μια υποκατηγορία που να αναφέρει τις ψηφιακές/ηλεκτρονικές εκδόσεις, δηλαδή έντυπα με συγκεκριμένη περιοδικότητα που κυκλοφορούν και αποστέλλονται στους συνδρομητές τους σε ψηφιακή μορφή.