Άρθρο 3 Επισήμανση

1. Κατά τη διάθεση στον τελικό καταναλωτή προϊόντων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας Απόφασης, αναγράφονται υποχρεωτικά, επί της εξωτερικής συσκευασίας τους ή πάνω σε αυτά, με τρόπο ευκρινή και ευανάγνωστο,  οι παρακάτω ενδείξεις:

α)  το ονοματεπώνυμο ή η εμπορική επωνυμία και η διεύθυνση του υπεύθυνου διάθεσης,

β)   το είδος του προϊόντος,

γ)  η ονομαστική ποσότητα του περιεχομένου  για τα συσκευασμένα προϊόντα (π.χ. ο αριθμός τεμαχίων) ή και κάθε άλλο συγκριτικό στοιχείο (π.χ. οι διαστάσεις, μήκος, πλάτος, η επιφάνεια κ.λ.π.) και

δ)   η χώρα παραγωγής, εφόσον δεν πρόκειται περί προϊόντων της Ε.Ε.

Οι ενδείξεις που αναφέρονται στα σημεία (β), (γ) και (δ) πρέπει να αναγράφονται  τουλάχιστον στην ελληνική γλώσσα
2. Προκειμένου για προϊόντα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας Απόφασης, όταν αυτά χρησιμοποιούνται για τη συσκευασία (π.χ. πλαστικά μπουκάλια) ή μεταφορά (π.χ. πλαστικές σακούλες supermarket) άλλων προϊόντων, κατά το στάδιο διάθεσης στον τελικό καταναλωτή αναγράφονται υποχρεωτικά, πάνω σε αυτά, με τρόπο ευκρινή και ευανάγνωστο, οι παρακάτω ενδείξεις:

α)  το ονοματεπώνυμο ή η εμπορική επωνυμία και η διεύθυνση του υπεύθυνου διάθεσης και

β)   η χώρα παραγωγής, εφόσον δεν πρόκειται περί προϊόντων της Ε.Ε.

Η ένδειξη που αναφέρεται στο σημείο (β) πρέπει να αναγράφεται τουλάχιστον στην ελληνική γλώσσα.
3. Ισχυρισμοί σε οποιαδήποτε ξένη γλώσσα οι οποίοι είναι σύμφωνοι με τις διατάξεις της παρούσας Απόφασης αναγράφονται υποχρεωτικά και στην ελληνική γλώσσα.

  • 24 Ιουνίου 2011, 18:17 | Ευάγγελος Μπούνταλης -Χημικός Μηχανικός

    Στις αναγραφόμενες ενδείξεις επί των προϊόντων, πρέπει να προστεθεί και ο αριθμός πρωτ/λου των εκθέσεων εργαστηριακών δοκιμών που αναφέρονται στο άρθρο 4 της παρούσης, καθώς και το ανεξάρτητο ινστιτούτο που τις εξέδωσε.

    ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ:
    Με την αναγραφή του αριθμού πρωτ/λου των εκθέσεων εργαστηριακών δοκιμών και του ανεξάρτητου ινστιτούτου που τις εξέδωσε, επιτυγχάνονται τα εξής:

    1_ ΑΠΟΛΥΤΗ εφαρμογή του Νόμου, καθώς πρόκειται για την απαραίτητη επιστημονική τεκμηρίωση που ο Νόμος ορίζει.

    2_ Αποσυμφόρηση του όγκου εργασίας των αρμόδιων ελεγκτικών φορέων.

    3_ Πλήρης εξάλειψη του ενδεχόμενου παραπλάνησης του καταναλωτή.

    Η αναγραφή αυτή κατ’ ουσίαν θα είναι αντίστοιχη (και θα έχει την ίδια έννοια στο αντίστοιχο επίπεδο) της αναγραφής του σήματος CE ή της προειδοποιητικής σήμανσης σε προϊόντα όπως π.χ. το αλκοόλ, ή τα προϊόντα καπνού.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ:
    1. Κατά τη διάθεση στον τελικό καταναλωτή προϊόντων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας Απόφασης, αναγράφονται υποχρεωτικά, επί της εξωτερικής συσκευασίας τους ή πάνω σε αυτά, με τρόπο ευκρινή και ευανάγνωστο, οι παρακάτω ενδείξεις:
    α) το ονοματεπώνυμο ή η εμπορική επωνυμία και η διεύθυνση του υπεύθυνου διάθεσης,
    β) το είδος του προϊόντος,
    γ) η ονομαστική ποσότητα του περιεχομένου για τα συσκευασμένα προϊόντα (π.χ. ο αριθμός τεμαχίων) ή και κάθε άλλο συγκριτικό στοιχείο (π.χ. οι διαστάσεις, μήκος, πλάτος, η επιφάνεια κ.λ.π.) και
    δ) η χώρα παραγωγής, εφόσον δεν πρόκειται περί προϊόντων της Ε.Ε.
    ε) ο αριθμός πρωτ/λου ο αριθμός πρωτ/λου των εκθέσεων εργαστηριακών δοκιμών που αναφέρονται στο άρθρο 4 της παρούσης και το ανεξάρτητο εργαστήριο που τις εξέδωσε.
    Οι ενδείξεις που αναφέρονται στα σημεία (β), (γ) και (δ) πρέπει να αναγράφονται τουλάχιστον στην ελληνική γλώσσα

    2. Προκειμένου για προϊόντα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας Απόφασης, όταν αυτά χρησιμοποιούνται για τη συσκευασία (π.χ. πλαστικά μπουκάλια) ή μεταφορά (π.χ. πλαστικές σακούλες supermarket) άλλων προϊόντων, κατά το στάδιο διάθεσης στον τελικό καταναλωτή αναγράφονται υποχρεωτικά, πάνω σε αυτά, με τρόπο ευκρινή και ευανάγνωστο, οι παρακάτω ενδείξεις:
    α) το ονοματεπώνυμο ή η εμπορική επωνυμία και η διεύθυνση του υπεύθυνου διάθεσης
    β) η χώρα παραγωγής, εφόσον δεν πρόκειται περί προϊόντων της Ε.Ε.
    και
    γ) ο αριθμός πρωτ/λου ο αριθμός πρωτ/λου των εκθέσεων εργαστηριακών δοκιμών που αναφέρονται στο άρθρο 4 της παρούσης και το ανεξάρτητο εργαστήριο που τις εξέδωσε.

    Η ένδειξη που αναφέρεται στο σημείο (β) πρέπει να αναγράφεται τουλάχιστον στην ελληνική γλώσσα.

  • 14 Ιουνίου 2011, 18:25 | Ρουντενκο Ιγκορ

    Άρθρο 3. Υποχρεωτική επισήμανση χώρας παραγωγής και εντός της Ε.Ε. Οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς πρέπει υποχρεωτικά να είναι βιοδιασπώμενες.

  • 13 Ιουνίου 2011, 07:06 | Δημήτριος Ιγνατιάδης

    1. Υπεύθυνος διάθεσης θεωρείται η εταιρεία κατασκευής ή μεταποίησης του υλικού συσκευασίας;
    2. Δεν κατανοώ τον τρόπο καταγραφής στοιχείων σε πλαστικές εύκαμπτες συσκευασίας πχ για πατατάκια, καφέδες κλπ. Μπορούμε να ενημερωθούμε, με απάντηση στο παραπάνω email;
    3. Υπάρχει συσχέτιση με το ECO footprint;

  • 12 Ιουνίου 2011, 16:34 | Μιχαήλ Αγγελόπουλος

    Λείπει η αναφορά σε άλλα νομικά κείμενα σχετικά με την επισήμανση των προϊόντων στα οποία το παρόν άρθρο είναι συμπληρωματικό.

  • Επαναλαμβάνω την αποστολή με μια-δυο μικροδιορθώσεις:

    Θα πρέπει να οριστεί ένας κώδικας ανακύκλωσης για κάθε συσκευασία, ο οποίος να αναγράφεται ευκρινώς επί αυτής. Αντίστοιχοι θα πρέπει να είναι οι κάδοι ανακύκλωσης. Ο λόγος είναι ότι πολλές συσκευασίες είναι μικτές και δεν ξέρουμε που να τις αποθέσουμε. Π.χ. η συσκευασία γάλακτος έχει χαρτί και πλαστικό. Άλλες συσκευασίες είναι από πλαστικό και αλουμίνιο.

    Σήμερα έχουμε κάδους για πλαστικά, χαρτί, αλουμίνιο, γιαλί. Για τις μικτές συσκευασίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, οι κάδοι αυτοί δεν δίνουν λύση και μας αφήνουν με τον προβληματισμό. Επίσης εμφανίζονται κάδοι για συσκευασίες από χαρτί, ή για συσκευασίες γενικότερα. Αυτοί οι τελευταίοι είναι σπάνιοι, αλλά και οι πιο χρήσιμοι αφού μας επιτρέπουν να ρίχνουμε γενικά τα ανακυκλώσιμα χωρίς να προβληματιζόμαστε για το τι ρίχνουμε που. Για μέταλλα εκτός αλουμινίου (τενεκές λαδιού, καπάκι μπουκαλιού κλπ), δεν υπάρχει τίποτα κατάλληλο. Προσωπικά καταφεύγω στους ελάχιστους κάδους που δεχονται συσκευασίες γενικά, έχοντας πάντως μια αμφιβολία για το αν πράττω σωστά.

    Για ειδικότερα ανακυκλώσιμα, υπάρχουν λύσεις σήμερα για π.χ. μπαταρίες. Για άλλα (ηλεκτρονικά κλπ) χρειάζονται ειδικοί χώροι ή δράσεις, προφανώς.

    Όλα αυτά δημιουργούν μια νεφελώδη κατάσταση που εμποδίζει την συνειδητοποίηση του κόσμου και την καλλιέργεια της ιδέας της ανακυκλώσεως. Και ωθούν τελικά στο να ρίχνει ο καθένας οτιδήποτε σε οιονδήποτε κάδο, ρεζιλεύοντας την έννοια ανακύκλωση.

    Άρα απαιτείται να γίνει (κατόπιν σοβαρής μελέτης):
    1) κωδικοποίηση κάδων, μία και συγκεκριμένη (περισσότερες από 3-4 επιλογές για τα συνήθη ανακυκλώσιμα θα είναι μάλλον δυσλειτουργικές)
    2) αντίστοιχη κωδικοποίηση συσκευασιών
    Για να ξέρουμε σαφώς όλοι, τι πάει που.

  • Θα πρέπει να οριστεί ένας κώδικας ανακύκλωσης για κάθε συσκευασία, ο οποίος να αναγράφεται ευκρινώς επί αυτής. Αντίστοιχοι θα είναι οι κάδοι ανακύκλωσης. Ο λόγος είναι ότι πολλές συσκευασίες είναι μικτές και δεν ξέρουμε που να τις αποθέσουμε. Π.χ. η συσκευασία γάλακτος έχει χαρτί και πλαστικό. Άλλες συσκευασίες είναι από πλαστικό και αλουμίνιο.

    Για ειδικότερα ανακυκλώσιμα, υπάρχουν λύσεις σήμερα για π.χ. μπαταρίες. Για άλλα (ηλεκτρονικά κλπ) χρειάζονται ειδικοί χώροι ή δράσεις, προφανώς.

    Σήμερα έχουμε κάδους για πλαστικά, χαρτί, αλουμίνιο, γιαλί. Για τις μικτές συσκευασίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν δίνουν λύση και μας αφήνουμε με τον προβληματισμό. Επίσης εμφανίζονται κάδοι για συσκευασίες από χαρτί, ή για συσκευασίες γενικότερα. Αυτοί οι τελευταίοι είναι σπάνιοι, αλλά και οι πιο χρήσιμοι αφού μας επιτρέπουν να ρίχνουμε γενικά τα ανακυκλώσιμα χωρίς να προβληματιζόμαστε για το τι ρίχνουμε που. Για μέταλλα εκτός αλουμινίου (τενεκές λαδιού, καπάκι μπουκαλιού κλπ), δεν υπάρχει τίποτα κατάλληλο. Προσωπικά καταφεύγω στους ελάχιστους κάδους που δεχονται συσκευασίες γενικά, έχοντας πάντως μια αμφιβολία για το αν πράττω σωστά.
    Όλα αυτά δημιουργούν μια νεφελώδη κατάσταση που εμποδίζει την συνειδητοποίηση του κόσμου και την καλλιέργεια της ιδέας της ανακυκλώσεως. Και ωθούν τελικά στο να ρίχνει ο καθένας οτιδήποτε σε οιονδήποτε κάδο, ρεζιλεύοντας την έννοια ανακύκλωση.
    Άρα απαιτείται να γίνει (κατόπιν σοβαρής μελέτης):
    1) κωδικοποίηση κάδων, μία και συγκεκριμένη (περισσότερες από 3-4 επιλογές για τα συνήθη ανακυκλώσιμα θα είναι μάλλον δυσλειτουργικές)
    2) αντίστοιχη κωδικοποίηση συσκευασιών
    Για να ξέρουμε σαφώς όλοι, τι πάει που.