Άρθρο 1 Πεδίο Εφαρμογής – Ορισμοί

1. Η παρούσα Απόφαση καθορίζει τους όρους που πρέπει να πληρούν στερεά πλαστικά υλικά, αντικείμενα και συσκευασίες, όταν διατίθενται στην αγορά ως βιοδιασπώμενα ή/και με ανάλογου περιεχομένου περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς.

2.   Για τους σκοπούς της παρούσας Απόφασης, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

(1)          «προϊόν»: κάθε προϊόν ή συστατικό μέρος του ή συσκευασία/περιέκτης, που είναι κατασκευασμένο από διασπώμενο πλαστικό υλικό και προορίζεται για τους καταναλωτές ή πρόκειται να περιέλθει σε αυτούς στα πλαίσια εμπορικής δραστηριότητας, έναντι τιμήματος ή δωρεάν.

(2)          «καταναλωτής»: κάθε φυσικό πρόσωπο, το οποίο ενεργεί για λόγους που δεν εμπίπτουν στην εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα.

(3)          «περιβαλλοντικός ισχυρισμός»: δήλωση, σύμβολο, λογότυπος  ή εικόνα που υποδεικνύει  τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά ενός  προϊόντος.

Σημείωση:  Ένας περιβαλλοντικός ισχυρισμός μπορεί να γίνει μέσω  επισήμανσης του προϊόντος ή της συσκευασίας του προϊόντος, μέσω συνοδευτικών φυλλαδίων του προϊόντος, τεχνικών φυλλαδίων, διαφήμισης, δημόσιας προβολής, τηλεπωλήσεων, καθώς επίσης με τη χρήση  ηλεκτρονικών και  ψηφιακών μέσων, όπως το διαδίκτυο.

(4)          «περιβαλλοντικό χαρακτηριστικό προϊόντος»: κάθε χαρακτηριστικό  προϊόντος, το οποίο μπορεί να έχει αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.

(5)          «διάσπαση»: μεταβολή των αρχικών ιδιοτήτων ενός  υλικού εξαιτίας κατάτμησης των μακρομορίων που το απαρτίζουν, ανεξάρτητα από το μηχανισμό  της διεργασίας αυτής.

Σημείωση:  Ο όρος «διάσπαση» μπορεί επίσης να αποδοθεί με τον όρο αποικοδόμηση ή αποδόμηση.

(6)           «βιο-διάσπαση»: διεργασία κατά την οποία ένα προϊόν υφίσταται αποικοδόμηση υπό την επίδραση μικρο-οργανισμών, όπως βακτήρια, μύκητες και φύκη.

(7)          «λιπασματοποίηση ή κομποστοποίηση»: διεργασία κατά την οποία ένα προϊόν βιοδιασπάται δημιουργώντας μια σχετικά ομογενή και σταθερή ποσότητα  βιομάζας.

(8)           «παραπλανητική εμπορική πρακτική»: κάθε εμπορική πρακτική που περιλαμβάνει εσφαλμένες πληροφορίες και είναι επομένως αναληθής ή με οποιοδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της συνολικής παρουσίασής της εξαπατά ή ενδέχεται να εξαπατήσει το μέσο καταναλωτή, ακόμα και αν οι πληροφορίες είναι ορθές και τον οδηγεί ή ενδέχεται να τον οδηγήσει να λάβει απόφαση συναλλαγής την οποία, διαφορετικά, δε θα ελάμβανε.

(9)          «προμηθευτής»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ενεργεί για σκοπούς που σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα, καθώς και κάθε πρόσωπο που ενεργεί στο όνομα ή για λογαριασμό του προμηθευτή.

(10)       «υπεύθυνος διάθεσης»: i) το φυσικό ή νομικό πρόσωπο εγκατεστημένο στην Ελλάδα, το οποίο,  υπό την ιδιότητα του προμηθευτή, καθιστά για πρώτη φορά  το προϊόν διαθέσιμο στην ελληνική αγορά για διανομή, κατανάλωση ή χρήση ii) ο αντιπρόσωπος του υπευθύνου διάθεσης, εφόσον ο υπεύθυνος διάθεσης δεν είναι εγκατεστημένος στην Ελλάδα ή ο εισαγωγέας προκειμένου για  προϊόντα τρίτων χωρών.

(11)       «αρμόδιες αρχές»: για την εφαρμογή της παρούσας, ως αρμόδιες αρχές ορίζονται η Δ/νση Τεχνικού Ελέγχου της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, οι Περιφερειακές Υπηρεσίες Εμπορίου που είναι επιφορτισμένες με την εποπτεία της αγοράς, οι υποστηρίζουσες τα Τελωνεία Χημικές Υπηρεσίες του Γενικού Χημείου του Κράτους για τον έλεγχο των προϊόντων που εισέρχονται στην κοινοτική αγορά, καθώς και η Δ/νση Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.

(12)       «απόσυρση»: κάθε μέτρο με στόχο να εμποδίσει τη διανομή, την έκθεση και την προσφορά προϊόντων στην ελληνική αγορά που δε συμμορφώνονται με τις διατάξεις της παρούσας Απόφασης.

  • Στην πρόσκληση της δημόσιας διαβούλευσης λετε ότι βασικός στόχος της προωθούμενης ΚΥΑ είναι «η προστασία των καταναλωτών από παραπλανητικούς, ανακριβείς ή ψευδείς περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς, που έχουν ως αποτέλεσμα να χάνουν οι καταναλωτές την εμπιστοσύνη τους σε οποιοδήποτε περιβαλλοντικό ισχυρισμό.»
    Στην πραγματικότητα όμως, η ΚΥΑ αφορά τον καθορισμό προϋποθέσεων για τη χρήση περιβαλλοντικών ισχυρισμών ΜΟΝΟΝ σε πλαστικά αντικείμενα και συσκευασίες.
    Ας προσθέσουμε λοιπον , το πραγματικό πεδίο εφαρμογής της ΚΥΑ στον πομπώδη ισχυρισμό του βασικού στόχου της, ώστε να διατυπώνεται αυτός με … ειλικρίνεια :
    Βασικός στόχος της προωθούμενης ΚΥΑ είναι η προστασία των καταναλωτών από παραπλανητικούς, ανακριβείς ή ψευδείς περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς σε πλαστικά αντικείμενα και συσκευασίες, που έχουν ως αποτέλεσμα να χάνουν οι καταναλωτές την εμπιστοσύνη τους σε οποιοδήποτε περιβαλλοντικό ισχυρισμό.
    Βλέπετε λοιπον ότι, διατυπωμένος σωστά, ο ισχυρισμός πάσχει από έλλειψη Nομοθετικού ερείσματος : είναι δυνατόν να επανακτήσει ο καταναλωτής εμπιστοσύνη σε οποιονδήποτε περιβαλλοντικό ισχυρισμό επειδή η Νομοθεσία μας θα εξειδικευτεί στις σακκούλες του σουπερμάρκετ και τα πλαστικά μπουκάλια ?
    Η αγορά οργιάζει από περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς επι παντός προιόντος, το 90% των οποίων δεν ευσταθούν ούτε σε στοιχειώδη οικο – λογικό έλεγχο. Να δεχτούμε αυτή την νομοθετική ρύθμιση σαν πιλότο ? Τι προσφέρει στην νομοθεσία μας έστω και στο στενό πεδίο εφαρμογής της : την απαγόρευση των γενικών και αόριστων περιβαλλοντικών ισχυρισμών, την επωνυμία των πλαστικών προιόντων και συσκευασιών και μια γρήγορη εισήγηση της συμβουλευτικής επιτροπής εμπειρογνωμώνων. Ετερον ουδέν !
    Επειδή σημαντικό είναι να μην χάνουν οι πολίτες την εμπιστοσύνη τους στους Νόμους και οι υπάρχοντες Νόμοι δεον να εφαρμόζονται, προτείνω στην Γενική Γραμματεία Καταναλωτή να εφαρμόσει τον Νόμο περι παραπλανητικής διαφήμισης για την ως ανω παράγραφο περι βασικού στόχου της ΚΥΑ και στον υπογράφοντα Υφυπουργό και στον εαυτό της ως θέτουσα την ΚΥΑ σε δημόσια διαβούλευση και στην επιτροπή εμπειρογνωμώνων ως εισηγήτρια.

  • 24 Ιουνίου 2011, 18:52 | Ευάγγελος Μπούνταλης -Χημικός Μηχανικός

    Στην παράγραφο 2, στο στοιχείο (5) ο ορισμός της λέξης «διάσπαση» πρέπει να συμπληρωθεί ως εξής:

    Ο όρος διάσπαση αναφέρεται στο σύνολο της κατηγορίας στην οποία ανήκουν η λιπασματοποίηση, η βιο-διάσπαση και η φωτο-διάσπαση.

    ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ:
    Ο όρος διάσπαση χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σύνολο των διαδικασιών που μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγή των αρχικών ιδιοτήτων ενός υλικού.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ:
    «διάσπαση»: μεταβολή των αρχικών ιδιοτήτων ενός υλικού εξαιτίας κατάτμησης των μακρομορίων που το απαρτίζουν, ανεξάρτητα από το μηχανισμό της διεργασίας αυτής. Ο όρος διάσπαση αναφέρεται στο σύνολο της κατηγορίας στην οποία ανήκουν η λιπασματοποίηση, η βιο-διάσπαση και η φωτο-διάσπαση.

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
    Η φωτο-διάσπαση οδηγεί ΜΟΝΟ σε απλό θρυμματισμό του υλικού. Τα προϊόντα του θρυμματισμού κατά την διαδικασία της φωτο-διάσπασης ΔΕΝ αποικοδομούνται, ΔΕΝ μπορούν να χωνευθούν από την πανίδα του εδάφους (μικροοργανισμούς) και ΔΕΝ συντελούν στο ελάχιστο στην πρόληψη της ρύπανσης. Παράλληλα, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την διαδικασία αυτή (φωτο-διάσπαση) περιέχουν επικίνδυνα βαρέα μέταλλα (π.χ. Co, κ.λπ.), τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται στις τυπικές εξετάσεις του Γ.Χ.Κ.
    Κατά συνέπεια η φώτο-διάσπαση ΔΕΝ αποτελεί περιβαλλοντική διαχείριση, αλλά αντίθετα είναι επικίνδυνη τόσο για το περιβάλλον όσο και για τον άνθρωπο. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που οι κατασκευαστές των φωτο-διασπώμενων προϊόντων αποφεύγουν να αναγράφουν στα προϊόντα τους το πρόθεμα «φωτο», γνωρίζοντας τις βλαβερές συνέπειες του θρυμματισμού αυτού.

  • 23 Ιουνίου 2011, 15:11 | NIKOS KATSAROS

    ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΗΦΘΕΙ ΥΠ ΟΨΙΝ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ BS8472 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΞΟΒΙΟΔΙΑΣΠΩΜΕΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ.

  • 14 Ιουνίου 2011, 18:59 | Ρουντενκο Ιγκορ

    Άρθρο 1. Υποχρεωτική χρησιμοποίηση βιοδιασπόμενων πλαστικών για τα καινούρια προϊόντα. Σε περιπτώσεις αδυναμίας αλλαγής συσκευασίας, υποχρέωση των καταστημάτων να έχουν μηχανήματα ανακύκλωσης πλαστικών.