2. Δομή του Κοινού Πλαισίου Στρατηγικής

Ποια θα ήταν ή καλύτερη δομή του Κοινό Πλαίσιο Στρατηγικής;  Ποιές πρέπει να είναι οι βασικές ενότητες του προϋπολογισμού; Τα τρία «προγράμματα» (Πρόγραμμα Πλαίσιο,  Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα και Καινοτομία, Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας); Μεγάλες ενότητες στόχων (πχ «κοινωνικές προκλήσεις», «ανταγωνιστικότητα», «επιστημονική αριστεία»);.  Ακόμα πιο συγκεκριμένες μονάδες, είτε θεματικά προγράμματα είτε οριζόντιες δράσεις σαν αυτές του 7ου ΠΠ;

  • Η δομή του Κοινού Πλαισίου Στρατηγικής πρέπει να είναι απλή, ευέλικτη και να καλύπτει διαφορετικά ερευνητικά πεδία / στάδια ερευνητικής δράσης, επιτρέποντας την ολοκλήρωσή τους προς όφελος των μεγάλων κοινωνικών προκλήσεων και ενοτήτων στόχων. Η εμπειρία του 7ου ΠΠ αποδεικνύει πως προγράμματα όπως τα ΙΔΕΕΣ/Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας, Ανθρωποι/Δράσεις Marie Curie και Ερευνητικό Δυναμικό/REGPOT που ήταν «ανοικτά» σε όλα τα ερευνητικά πεδία και ακολούθησαν ευέλικτους/απλοποιημένους κανόνες συμμετοχής/υλοποίησης ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή και επιτυχημένα.

    Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει και στην πρόσφατη έρευνα “SSH experiences with FP7” του έργου NET4SOCIETY στο οποίο συμμετέχει το ΕΚΤ, ως Εθνικό Σημείο Επαφής στο πρόγραμμα Κοινωνικό-οικονομικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες (SSH) του 7ου ΠΠ, και είχε στόχο να διερευνήσει τα βασικά κίνητρα και τα εμπόδια συμμετοχής των ερευνητών στο πρόγραμμα SSH και γενικότερα στο 7ο ΠΠ. Στην έρευνα αυτή πήραν μέρος περισσότεροι από 450 ερευνητές από 39 χώρες, μέσω ενός online ερωτηματολογίου και συνεντεύξεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι τρεις από τους τέσσερις ερευνητές θα επιδοκίμαζαν, επίσης, την ενσωμάτωση του συστήματος χρηματοδότησης bottom-up, στο οποίο οι προκηρύξεις είναι ανοικτές σε όλα τα θεματικά πεδία των Κοινωνικο-οικονομικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, στο πλαίσιο του προγράμματος SSH.

    Η απλοποίηση του Πλαισίου Στρατηγικής δεν πρέπει να οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές δομών/ διαδικασιών, με τις οποίες οι ερευνητές είναι ήδη εξοικειωμένοι.

  • 20 Ιουνίου 2011, 13:34 | Εθνική Τεχνολογική Πλατφόρμα «Food for Life»

    Continuity of 3 existing Progrmames, mainly the FP and the CIP would be highly desirable, even if they will be integrated in a single Framework. That is important because each of the three (today) independent elements provide a useful role that should continue to exist in the future (e.g., support structures such as the Enterprise Europe Network play an important role in competitiveness acting complementary to the dissemination capacity of the individual research projects). Vertical research areas, of these Programmes such as “Food, Agriculture and Fisheries, and Biotechnology”, should also remain because they allow for thematic focus and facilitate industrial involvement. Cross-thematic cooperation, however, can be beneficial and this can be done at the stage of planning each thematic areas as well as at the stage of implementation, using “clustering” tools that would allow for inter-project cooperation.

  • Πολύ φοβάμαι ότι η μέθοδος διαβούλεσης που έχει επιλεγεί (συλλογή σχολίων μέσω διαδικτύου) θα είναι ελάχιστα αποτελεσματική. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η μέχρι τώρα πείρα μου μέσω της συμμετοχής σε 45+ ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτημένα από την Ευρωπαική Ένωση και μέσω της συμβολής μου σε πολλούς διεθνείς/εθνικούς χρηματοδοτικούς φορείς για την έρευνα.
    Αν το Υπουργείο θέλει πραγματικά να διαμορφώσει θέσεις, η μόνη αποτελεσματική μέθοδος είναι να προσκαλέσει σε σύσκεψη τους φορείς που έχουν αποδεδειγμένη εμπλοκή και εμπειρία σε χρηματοδοτούμενη έρευνα.

  • 13 Ιουνίου 2011, 13:25 | Σίμος Μπενσασσών

    Οπωσδήποτε όχι το πρώτο που δεν θα προσέθετε καμιά αξία στην υπάρχουσα κατάσταση. Ο στόχος θα πρέπει να είναι μια πραγματική ολοκλήρωση ανάμεσα στις δράσεις έρευνας και καινοτομίας, χωρίς αυτή η ολοκλήρωση να είναι υποχρεωτική στο επίπεδο της κάθε δράσης (project).

  • 6 Ιουνίου 2011, 19:27 | Μιχαήλ Αγγελόπουλος

    Θα πρέπει να υπάρξει απορρύθμιση κεντρικά και να δωθεί η δυνατότητα σε κάθε κράτος μέλος να πάρει τις δικές του πρωτοβουλίες.

    Με αυτόν τον τρόπο θ απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις και θα έρθουν στην επιφάνεια.

    Τα σχετικά «λόμπυ» που υφίστανται σήμερα θα αποδυναμωθούν προς όφελος της παραγωγής και αναταγωνιστικότητας.

    Τα επόμενα χρόνια οι καλύτερες πρακτικές θα μπορούσαν να υιθετηθούν σε ένα ενιαίο σχέδιο ρύθμισης.

    Ο κύκλος απορρύμισης – ρύθμισης θα πρέπει να γίνεται συνειδητά κάθε ορισμένα χρόνια όταν το οριακό κόστος της ρύθμισης υπερβαίνει το οριακό όφελος αυτής.