8. Τύποι έργων

Χρειάζονται καινούργιοι τύποι έργων ή θα έπρεπε να μειωθούν;  Θα έπρεπε η ΕΕ να συνεχίσει να πριμοδοτεί την συνεργασία, να αυξήσει τα συνεργατικά προγράμματα ή να αυξήσει τα προγράμματα όπου επιτρέπεται να συμμετέχουν μεμονωμένοι ερευνητές;   Θα πρέπει να συνυπάρχουν μικρά και μεγάλα έργα και δίκτυα στα ίδια προγράμματα και στις ίδιες προκηρύξεις;  Σε τι αναλογία (σχετικά με το χώρο σας);

  • – Τα μικρά και μεσαία συνεργατικά ερευνητικά έργα (small-medium scale collaborative projects) είναι τα πιο δημοφιλή, με πλεονεκτήματα, όπως: α) η διαχείρισή τους είναι εύκολη, β) απαιτείται λιγότερος χρόνος για τη συγκρότηση της κοινοπραξίας, γ) ο μικρός προϋπολογισμός τους (συγκριτικά με τα μεγάλα έργα) επιτρέπει τη χρηματοδότηση περισσότερων έργων ανά προκήρυξη, δ) περισσότεροι και λιγότερο έμπειροι οργανισμοί έχουν περισσότερες ευκαιρίες συμμετοχής.

    – Τα μεγάλα ερευνητικά έργα (large scale collaborative projects) ευνοούν την εναρμόνιση της έρευνας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η διαχείρισή τους είναι συνήθως αρκετά απαιτητική.

    – Τα έργα συντονισμού/υποστήριξης (CSA) είναι σημαντικά για δράσεις σχετικά με την ανάπτυξη ικανοτήτων, εκπαίδευση, κατάρτιση, δικτύωση και συντονισμό εθνικών, περιφερειακών και ευρωπαϊκών πολιτικών. Είναι χρήσιμο εργαλείο για τη συμμετοχή φορέων πολιτικής σε έργα του Προγράμματος Πλαίσιο.

    – Θα πρέπει να υπάρχουν μεγάλα δίκτυα one stop shop που θα καλύπτουν ει δυνατόν πολλές περιοχές, υπεύθυνα και αποτελεσματικά. Θα πρέπει να υπάρχουν επίσης δομές πληροφόρησης συγκεντρωτικές (για παράδειγμα το StrartUPGreece του ΥΠ.ΑΝ κινείται προς αυτή την κατεύθυνση) που θα δίνουν τη δυνατότητα απλούστευσης της ροής της πληροφορίας.

  • 20 Ιουνίου 2011, 13:39 | Εθνική Τεχνολογική Πλατφόρμα «Food for Life»

    Collaborative projects should remain the major form of conducting research in Europe. All sizes of projects and beneficiaries must be properly catered for but the key action is to improve coordination and coherence between projects and the overall policy objectives of a certain support areas. Smaller projects may be more efficient and better foster innovation depending on the circumstances, but they must all fit together with the overall objectives of EU support and the Common Strategic Framework for future EU Research and Innovation Funding – CSFRI as such. In sub-areas, where a number of projects is active, cooperation and coordination should be encouraged.

    However, there is clearly a need to increase the size of certain programmes and also to allow for more large-scale projects with strong and sustained industry participation. Such projects may be of particular relevance for meeting societal challenges such as the transition to a low-carbon economy.

  • 10 Ιουνίου 2011, 09:02 | xrhstos

    Η μόνη καινοτομία που πρεπει να περάσει είναι η ΠΟΙΟΤΗΤΑ με χαμηλό κόστος (η οποία φυσικά και δεν μπορεί να γίνει στην κίνα) και η ΑΓΝΟΤΗΤΑ των προϊόντων (φυσικά λιπάσματα και όχι χημικά) αν πρόκειται για φαγώσιμα προίόντα. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων. Τι καινοτομία και σε τι πράγμα. Η καινοτομία πλαισιώνεται από πατέντες και πνευματικά δικαιώματα στο 99% των περιπτώσεων. Καταργήστε πρώτα την ορολογία και την νομοθεσία της πατέντας και μετά συζητάμε για καινοτόμα ιδέα. Για όποιον βιαστεί να πει ότι δεν μπορεί να γίνει μπορεί! Μπορεί αν αντί για φράγκα ο άλλος αποκτήσει δόξα και κάνει κάτι επιτέλους για τον συνάνθρωπο του και όχι για την τσέπη του και μόνο! Δεν χρειάζεται να παίρνεις άδεια για να χρησιμοποιήσεις κάτι για να φτιάξεις κάτι περισσότερο. Θα αρκούσε μία υποχρεωτική αναφορά του εφευρέτη (κάπως όπως η βιβλιογραφία στα συγράμματα). ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ!

  • 9 Ιουνίου 2011, 14:11 | Θεοδόσης Θεοδοσίου

    Μια καινούργια χάραξη, άν πραγματικά η Ευρώπη ενδιαφέρεται για την προώθηση της έρευνας εντός της πρέπει:
    α) να προωθεί και να υποστηρίζει αξιοκρατικά τις προσπάθειες μεμονωμένων ερευνητών και ομάδων
    β) να δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στις προτάσεις βασικής έρευνας αντί να σπρώχνει τον ερευνητικό κόσμο να καταθέτει προτάσεις με υποχρεωτική έμφαση στην εφαρμογή και τη βιομηχανία
    γ) να καθιερώσει προγράμματα που θα συνδέουν επιτυχημένες προσπάθειες στην βασική έρευνα που εμφανίζουν άμεση αξιοποιησημότητα με την αντίστοιχη βιομηχανία, με συγχρηματοδότηση από τα ενδιαφερόμενα βιομηχανικά ιδρύματα και ίσως με την ενθάρυνση της ίδρυσης θυγατρικών SMEs που θα είναι συνδεδεμένες ως spin offs και με τα ερευνητικά ιδρύματα (50%-50% μετοχοποίηση).
    δ) Να θεσπίσει, απλοποιημένα και απαλλαγμένα από βαρια γραφειοκρατία,
    υπο-προγράμματα χρήσης των μεγάλων ευρωπαϊκών εγκαταστάσεων
    ε) Να δώσει βάρος σε προγράμματα ερευνητικής υποδομής ειδικά σε κράτη μέλη που υπολλείπονται σε αυτήν
    στ) Να απελευθερώσει την συμμετοχή στα προγράμματα σε επιστήμονες όλων των βαθμίδων μετά την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής και ανεξαρτήτως affiliation. Παραδείγματος χάρην, μια τέτοια επιτυχημένη πρόταση η οποία όμως δεν έχει καθορίσει ίδρυμα υλοποίησης θα μπορεί να αναρτάται σε ειδικά sites για την εύρεση ενδιαφερόμενων host institutions με επιλογή του κυρίου ερευνητή. (δύο στόχοι σε έναν: briliance – mobility)
    ζ) Να θέσει ώς άξονες αξιολόγησης την καινοτομία, high-risk high-gain και να θέσει σε δευτερεύουσα μοίρα τις προτάσεις που κινούνται στην ερευνητική πεπατημένη.

  • 7 Ιουνίου 2011, 13:36 | Αθανάσιος Σαμαράς

    Αναφορικά με το άν θα πρέπει να μπορεί να συμμετέχει κάποιος ερευνητής μεμονωμένα, άν είναι έρευνα και μπορεί να τα φέρει εις πέρας μόνος του, γιατί να μην μπορεί να το κάνει. Παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά από τη φαρμακοβιομηχανία όπου άλλοι έχουν την ιδέα και το θεωρητικό υπόβαθρο και άλλοι απλά μια βιομηχανία παραγωγής πατεντών και εκμετάλευσή τους.
    Όπως είναι φυσικό το κομμάτι της θεωρητικής ή αν θέλετε πρωτογεννούς έρευνας είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί σε χρόνο και κόστος, οπότε λογικό είναι να είναι περιορισμένες σε πλήθος.
    Η συνύπαρξη μικρών, μεγάλων και δικτύων σε μια προκήρυξη μπορεί να αποτελεί διαχειριστικό πρόβλημα στους ελεγκτές / διαχειριστές, αλλά μπορεί να ανεβάσει τις πιθανότητες συνεργιών, οπότε το θεωρώ θετική πρόταση.

  • 6 Ιουνίου 2011, 19:43 | Μιχαήλ Αγγελόπουλος

    Ο συντονιστής (βλέπε σχόλιό μου πιο πάνω) σε κάθε κράτος μέλος να πάρει τις σχετικές αποφάσεις.

    Η ΕΕ μπορεί να παρακολουθεί από κοντά τη δράση των τοπικών συντονιστών και να ενημερώνει για το τι γίνεται στα άλλα κράτη μέλη.