1. Στους υπαλλήλους, μόνιμους και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου ή ορισμένου χρόνου, που υπηρετούν στους νησιωτικούς δήμους της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων και των Περιφερειών Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, οργανικών μονάδων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, αντίστοιχα, καταβάλλεται επίδομα για τη μερική κάλυψη του κόστους διαβίωσής τους, το ύψος του οποίου ορίζεται σε εκατόν πενήντα ευρώ (150) μηνιαίως. Η παροχή του πρώτου εδαφίου χορηγείται και σε υπαλλήλους που αποσπώνται στις εν λόγω υπηρεσίες των ανωτέρω αποκεντρωμένων διοικήσεων.
2. Η παρ. 1 δεν ισχύει για τους κατοίκους των περιοχών αυτών ή τους συζύγους τους ή τα ανήλικα τέκνα αυτών που έχουν την πλήρη κυριότητα ή την επικαρπία κατοικίας στην περιοχή υπηρέτησης.
Συμφωνω με τα προηγουμενα σχολια και θεωρω οτι δεν ειναι δικαιο το να αποκλειονται οι υπαλληλοι εκεινοι που εχουν δικο τους σπιτι και ειναι εκεινοι που οθσιαστικα στηριζουν τις τοπικες κοινωνιες και σε μεγαλο ποσοσστο επελεξαν να μεινουν στην παραμεθοριο ενω ειχαν την ευκαρια να μεινουν και να εργαστουν (με καλυτερες συνθηκες και καλυτερους μισθους) στα αστικα κεντρα.
Θεωρώ ότι το επίδομα αυτό πρέπει να το λαμβάνουν όλοι οι υπάλληλοι της παραγράφου 1 ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ !!!
Κατα την προσωπικη μου αποψη, θεωρω πως το επιδομα πρεπει να το παιρνουν ολοι οι υπαλληλοι, χωρις εξαιρεσεις
Να αποσυρθεί εντελώς η παράγραφος 2 του άρθρου 24 και να συμπεριλαμβάνονται όλοι οι υπάλληλοι είτε εχουν είτε δεν έχουν κατοικια.
Η 2η παράγραφος του άρθρου 24 θα έπρεπε να αφαιρεθεί ώστε το επίδομα να επεκταθεί σε όλους για εμάς που ζούμε στα ακριτικά νησιά για πάμε Αθήνα πληρώνουμε πολλά στα εισιτήρια πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ να μην πω για την φορολογία είμαι μονογονεϊκή οικογένεια με παιδί που σπουδάζει στην Κρήτη με δυσβάσταχτα έξοδα ως προς την μεταφορά και τα ενοίκια είναι επίσης κίνητρο να έρθουν απο άλλα μέρη στα νησιά μας για δουλειά άλλωστε όλες οι υπηρεσίας στα νησιά μας είναι υποστελεχωμένες άρα θα πρέπει να δοθεί σε όλους ανεξερέτως.
Μήπως ο νομοθέτης να σκεφτεί ότι ακόμα και στις περιπτώσεις που οι υπάλληλοι στις ακριτικές περιοχές που διαθέτουν ένα κεραμίδι (κληρονομιά από τους γονείς συνήθως η με αγορά που οι δόσεις του δανείου πληρώνονται με αιματηρές οικονομίες) για να στεγαστούν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία πληρώνουν ενοίκιο (υψηλότατο συνήθως) για τα παιδιά τους που φοιτούν σε άλλο τόπο;
Μήπως να συνυπολογίσει και τα έξοδα μετακίνησής τους που επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τον οικογενειακό προϋπολογισμό; (Το μεταφορικό ισοδύναμο για τις νησιωτικές περιοχές έχει να καταβληθεί τουλάχιστον ένα χρόνο).
Η παράγραφος 2 που ακυρώνει την παράγραφο 1 και διαχωρίζει τους συναδέλφους σε έχοντες και μη έχοντες θα πρέπει η να καταργηθεί η να αναμορφωθεί με τρόπο ώστε η καταβολή του επιδόματος διαβίωσης να στηρίξει όλα τα νοικοκυριά.
Πολύ σημαντικό οικονομικό βοήθημα.
Στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και ειδικότερα στο Δ.Αργοστολίου Κεφαλονιάς, η εύρεση ολοχρονικού καταλύματος είναι σχεδόν αδύνατη λόγω της βραχυχρόνιας μίσθωσης των κατοικιών τους θερινούς μήνες.
Ως εκ τούτου, οι ιδιοκτήτες που εν τέλει διαθέτουν τα σπίτια τους προς ενοικίαση και τους δώδεκα (12) μήνες μήνες του έτους μισθώνουν τα ακίνητά τους με πολύ υψηλό μίσθωμα, σαφώς δυσανάλογο των αποδοχών ενός δημόσιου υπαλλήλου.
Δεδομένου μάλιστα ότι η Κεφαλονιά αποτελεί το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου που χαρακτηρίζεται για την ορεινότητα του η διαμονή στην έδρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ήτοι στο Δ.Αργοστολίου αποτελεί σχεδόν μονόδρομο.
Θεωρώ ότι υφίσταται ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης των εργαζομένων σε ακριτικές μονάδες της δημόσιας διοίκησης, καθώς τα βάρη της πληθωριστικής κρίσης είναι μεγαλύτερα μακριά απ’ το κέντρο.
Είναι στη σωστή κατεύθυνση η ενίσχυση μη μόνιμων κατοίκων που εργάζονται στα ακριτικά νησιά, αλλά η ανάγκη αυτή υφίσταται και προς την αντίθετη κατεύθυνση καθώς πολλοί μόνιμοι κάτοικοι συντηρούμε νοικοκυριά στην ηπειρωτική χώρα και στο κέντρο προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά μας.
Επιπλέον η συντήρηση και διατήρηση ακίνητης περιουσίας στις ακριτικές περιοχές συνεπάγεται πολλές φορές πολλαπλάσια βάρη τόσο σε φόρους (Βλ. ΕΝΦΙΑ) όσο και σε έξοδα.
Τέλος οι μισθοί μας, σε αντίθεση με αυτούς άλλων υπουργείων (π.χ. Οικονομικών) δεν προβλέπουν καμία επιπλέον παροχή.
Για τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι το επίδομα πρέπει να χορηγηθεί σε όλους ανεξαρτήτως τους υπαλλήλους των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων που εξάλλου είμαστε λίγοι στον αριθμό.
Στην ανάλυση συνεπειών της εν λόγω ρύθμισης, ορίζεται επί λέξει: «Στόχος της εν λόγω ρύθμισης είναι αφενός η οικονομική υποβοήθηση των ήδη υπηρετούντων στις νησιωτικές περιοχές υπάλληλων και αφετέρου η παροχή κινήτρου για την ενίσχυση της στελέχωσης των υπηρεσιών αυτών, οι οποίες εξαιτίας του υψηλού κόστους
διαβίωσης στα νησιά είναι εξαιρετικά υποστελεχωμένες.»
Η ρύθμιση δεν θα πετύχει τον στόχο της:
-διότι η συντριπτική πλειοψηφία των ήδη υπηρετούντων δεν θα το λάβουν
-διότι 150 € μεικτά (προφανώς) δεν είναι αρκετά ισχυρό κίνητρο, ώστε να αποφασίσει ένας υπάλληλος να μετακομίσει σε ένα νησί από την ηπειρωτική χώρα.
Θεωρώ ότι το επίδομα αυτό πρέπει να το λαμβάνουν όλοι οι υπάλληλοι της παραγράφου 1 χωρίς εξαιρέσεις,ώστε να αποτελέσει κίνητρο τόσο για τη στελέχωση των Υπηρεσιών τους,που όλοι γνωρίζουν πόσο υποστελεχωμένες είναι,όσο και για την αποφυγή αποσπάσεων και μετατάξεων από τις Υπηρεσίες αυτές προς την Ηπειρωτική Ελλάδα
Οι ιδιώτες μέλη των Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής δεν έχουν λάβει τη νόμιμη αποζημίωση που δικαιούνται, όπως ορίζει ο νόμος Ν. 4354/2015 – ΦΕΚ176 Α’-16/12/2015 – ΑΡΘΡΟ 21 – Αμοιβές συλλογικών οργάνων και έχει σταλεί στον Υπουργό Εσωτερικών εσωτερικά έγγραφο με Α.Π. 47699 από την 25η Ιουνίου 2021(!) όπου αναφέρεται ότι είναι αναγκαία η νομοθετική ρύθμιση για την καταβολή των αποζημιώσεων των μελών ΣΑ για τα έτη 2017, 2018 και 2019 για τις συνεδριάσεις που δεν έχουν πληρωθεί, αλλά μετά από 6 χρόνια ανομίας δεν φαίνεται να έχει συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο!
Συγκεκριμένα, τα μέλη των συμβουλίων Αρχιτεκτονικής της Αττικής ορίστηκαν με το ΦΕΚ 389 Υ.Ο.Δ.Δ. 7/8/2017 και ξεκίνησαν να συνεδριάζουν άμεσα, όπως επιβεβαιώνεται και από τα αντίστοιχα πρακτικά των συνεδριάσεων. Η θητεία τους έληξε την 31η Δεκεμβρίου 2019. Ωστόσο, δεν έχουν λάβει την αποζημίωση για όλο το παραπάνω διάστημα παρόλο που λειτουργούσαν αδιαλείπτως εξυπηρετώντας τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, λαμβάνοντας υπόψη το Ν. 4495/2017 Αρ. 11, παρ. 1 για την υποχρεωτικότητα της λειτουργίας των Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής τουλάχιστον δύο φορές τον μήνα και τον όγκο των αιτήσεων.
Το 2017 με την απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών ΦΕΚ 514 Υ.Ο.Ο.Δ. 18/10/2017 καθορίστηκε η αμοιβή των μελών των συλλογικών οργάνων σε τριάντα ευρώ (30€) μικτά ανά συνεδρίαση και για έως είκοσι (20) συνεδριάσεις που θα πραγματοποιούνταν από τη δημοσίευση της απόφασης μέχρι τις 31.12.2017. Ήτοι η διοίκηση αρνήθηκε να προβεί στην νόμιμη αποζημίωση από τον καθορισμό των μελών και έως την 18η Οκτωβρίου 2017 ενώ γνώριζε ότι υλοποιήθηκαν συνεδριάσεις στο παραπάνω διάστημα.
Το 2018 με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών ΦΕΚ 728 Υ.Ο.Ο.Δ. 7/12/2018 καθορίστηκε η αμοιβή των μελών των συλλογικών οργάνων στο ποσό των τριάντα ευρώ (30€) μικτά ανά συνεδρίαση και για έως είκοσι (20) συνεδριάσεις ανά μέλος. Αν και η απόφαση (τυπικά) είχε αναδρομική ισχύ από 1/1/2018 ουσιαστικά καταβλήθηκαν οι αποζημιώσεις για λιγότερους από 6 μήνες, ενώ τα συμβούλια συνεδρίαζαν όλο το έτος.
Για το 2019 με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών ΦΕΚ780 Υ.Ο.Δ.Δ. / 26-09-2019 αποφασίστηκε να πληρωθεί μόνο ένα διάστημα δύο μηνών ενώ πραγματοποιούνταν αδιαλείπτως όλο το έτος συνεδριάσεις από τα μέλη των Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής, εξυπηρετώντας τους πολίτες!
Επίσης, τίθεται το θέμα του καθορισμού του ύψους της αποζημίωσης, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφος 1 του Συντάγματος «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.», θα πρέπει οι ελεύθεροι επαγγελματίες, μέλη των Συμβουλίων, να αμείβονται ισόποσα ανά ώρα με τους δημόσιους υπαλλήλους μέλη του ίδιου Συμβουλίου. Με δεδομένο ότι στα Συμβούλια πολύ συχνά οι συνεδριάσεις είναι πολύωρες τα τριάντα ευρώ(30€) μικτά που εγκρίθηκαν με τις αποφάσεις του 2017, 2018 και 2019 δεν τηρούν τις διατάξεις του Συντάγματος. Άλλωστε, ο νόμος δικαιολογεί έως 50 ευρώ ανά συνεδρίαση.
Μετά τον Ν. 4030/2011 – ΦΕΚ 249 Α’- 25/11/11, όπου οι Αποκεντρωμένες ανέλαβαν την αρμοδιότητα συγκρότησης των Συμβουλίων ή άλλων Επιτροπών, οι επιτροπές λειτουργούν αδιαλείπτως, ενώ οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις συστηματικά «αγνοούν» την ανάληψη υποχρεώσεών τους ως προς τις αποζημιώσεις των ιδιωτών – μελών συλλογικών οργάνων και κωλυσιεργούν προβάλλοντας δικαιολογίες. Δυστυχώς, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες των μελών των ΣΑ αλλά και των επιστολών του προέδρου του ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων προς όλους τους εμπλεκόμενους δεν έχει γίνει καμία πρόοδος στην εφαρμογή του νόμου.
Κατόπιν αυτών υποχρεούται το Υπουργείο Εσωτερικών να νομοθετήσει αναδρομικά για για την καταβολή των νόμιμων αποζημιώσεων των ελευθέρων επαγγελματιών Αρχιτεκτόνων Μηχανικών που συμμετείχαν στις επιτροπές για τα έτη 2017, 2018 και 2019, όπως αναφέρεται και εσωτερικό έγγραφο με Α.Π. 47699 από την 25η Ιουνίου 2021(!) που έχει σταλεί στον Υπουργό Εσωτερικών για τις συνεδριάσεις που δεν έχουν πληρωθεί, αλλά έχουν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τα σχετικά έγγραφα!
Συμφωνώ με την παρ.1 πράγματι οι υπάλληλοι που υπηρετούν στις περιοχές αυτές το δικαιούνται διότι είναι αντιμέτωποι με πολλές αντιξοότητες σε σχέση με τους υπαλλήλους της υπόλοιπης Ελλάδας. Ωστόσο, θεωρώ ότι πρέπει να καταργηθεί η παρ.2 καθώς αυτή δημιουργεί πρωτοφανείς ανισότητες στο πλαίσιο μιας υπηρεσίας. Είναι υπεραπλουστευμένη και άδικη η διάκριση των υπαλλήλων με μοναδικό κριτήριο την κατοχή ή όχι κατοικίας στην περιοχή υπηρέτησης, παραβλέποντας άλλους εξίσου σημαντικούς παράγοντες.
Η διάταξη του άρθρου 24 κινείται σε σωστά πλαίσια, δεδομένου ότι οι κάτοικοι των νησιών της παραμεθορίου αντιμετωπίζουν πλείστα προβλήματα στην καθημερινότητά τους και αυτού του είδους η ενίσχυση προσπαθεί να εξομαλύνει (δύσκολο) τις όποιες ανισότητες, γεωγραφικές και οικονομικές, με την ηπειρωτική χώρα. Η δυσκολία στις μετακινήσεις, το κόστος μετακίνησης από και προς την ηπειρωτική Ελλάδα, είτε αεροπορικώς είτε ακτοπλοϊκώς είναι δυσβάσταχτο. Οι αυξημένες τιμές των καυσίμων και ως επέκταση των μεταφορικών εξόδων με αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής των βασικών προϊόντων διαβίωσης. Το γεγονός ότι καλούμαστε όλοι οι κάτοικοι ακόμα και για μικρής σοβαρότητας προβλήματα υγείας, πόσο μάλλον για πιο σοβαρά θέματα, να μετακινηθούμε στην Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται (εισιτήρια, διαμονή, διατροφή) μια και δεν υπάρχει η δυνατότητα άμεσης κάλυψης από τις δομές υγείας που υπάρχουν στα νησιά μας. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι τα νησιά του Β. Αιγαίου ταλαιπωρούνται ακόμα από τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις του μεταναστευτικού και η Σάμος από τις επιπτώσεις του σεισμού το 2020.
Η παράγραφος 2 ωστόσο, με την οποία εξαιρούνται οι υπάλληλοι της Αποκεντρωμένης οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι των νησιών είναι απαράδεκτη. Οι υπάλληλοι που είτε κατάγονται από τα νησιά, είτε επέλεξαν να εγκατασταθούν εκεί με τις οικογένειές τους και αποφάσισαν να επενδύσουν σε ένα ιδιόκτητο σπίτι, για το οποίο κλήθηκαν να πάρουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο δάνειο με μηναία δόση αρκετά μεγαλύτερη από ένα ή και δύο ενοίκια κατοικίας, τιμωρούνται για αυτή τους την απόφαση. Ο λόγος του αυξημένου δανείου έχει να κάνει κυρίως με το συνολικό κόστος ανέγερσης της κατοικίας, λαμβάνοντας υπόψη τις τιμές που επικρατούν στα νησιά μας για οικοδομικά υλικά κυρίως. Ο υπάλληλος ο οποίος καλείται να πληρώσει σχετικό φόρο για το δάνειο (ακόμα και αν αφορά πρώτη κατοικία), ΕΝΦΙΑ και παράλληλα με τα συνεχή αυξημένα έξοδα συντήρησης και τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας καταλήγει να ξοδεύει το σύνολο του μισθού σε αυτά και ότι μείνει στα απολύτως απαραίτητα είδη διαβίωσης. Όταν μάλιστα έχεις παιδιά τα οποία ζητούν και αξίζουν να μάθουν μία ξένη γλώσσα (σε κάποιες γλώσσες μάλιστα για τις εξετάσεις θα πρέπει να μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα), να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, να σπουδάσουν, με τι χρήματα θα γίνει αυτό; Με την παράγραφο αυτή λοιπόν, αντί να στηριχθούν οι υπάλληλοι που επέλεξαν να μείνουν στα νησιά και ακριβώς λόγω της υποστελέχωσης των Υπηρεσιών, υπερβάλλουν εαυτόν και καλούνται να ανταπεξέλθουν σε αυξημένο όγκο εργασίας, προθεσμιών κλπ, τιμωρούνται επειδή επέλεξαν να παραμείνουν στα νησιά αυτά. Συνεπώς, η παράγραφος αυτή θα πρέπει να εξαλειφθεί.
Η β΄παράγραφος του αρ. 24 στην ουσία αναιρεί την χρησιμότητα του επιδόματος, (είτε ως κίνητρο είτε ως βοήθημα) που ορίζεται στην παρ.1, ως εκ τούτου θα πρέπει να αφαιρεθεί.
Το κόστος διαβίωσης στα νησιά, οι πληθωριστικές πιέσεις, η ανάγκη για μετακίνηση για ιατρικούς και λοιπούς λόγους ανάγκης, τα έξοδα σπουδών των τέκνων των υπαλλήλων που σπουδάζουν κατά κανόνα σε άλλες περιοχές, είναι τουλάχιστον ενδεικτικά της ιδιαίτερης κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των νησιωτικών περιοχών.
Το γεγονός δε ότι ελάχιστοι εκ των κάτοικων που έχουν πλήρη κυριότητα ‘η επικαρπία σε ακίνητο της περιοχής υπηρέτησης, έχουν κατ΄ουσία πραγματική κυριότητα καθώς αυτή προκύπτει μετά από λήψη δυσβάσταχτων πλέον δανείων, καθιστά την β΄παράγραφος εξόχως άδικη και παραπλανητική.
Οι υπάλληλοι των νησιωτικών περιοχών χρήζουν ουσιαστικών κινήτρων, υποστήριξης και επιβράβευσης χωρίς διαχωρισμούς, ώστε στην πράξη να εφαρμόζεται η εκ του συντάγματος προβλεπόμενη ρήτρα νησιωτικότητας.
Είμαι υπάλληλος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και υπηρετώ στην Σάμο. Έχω οικία σε χωριό στην κεντρική Σάμο 35 Km από την εργασία και πληρώνω νοίκι 250 €. Θεωρώ ότι είναι άδικο να εξαιρούμαστε από ένα επίδομα, επειδή έτυχε να έχουμε ένα ακίνητο το οποίο δεν προσφέρει εισόδημα αλλά αντίθετα καταναλώνει εισόδημα.
Καλησπέρα.
Η παρ. 2 του άρθρου 24 θεωρώ ότι είναι άδικη διότι κατατάσσει τους υπαλλήλους σε δύο κατηγορίες σε αυτούς που έχουν κατοικία , ανεξάρτητα το πως την έχουν αποκτήσει π.χ. με δάνειο αλλά και το πως την συντηρούν (ΕΝΦΙΑ ,ΦΟΡΟΙ κ.λ.π.), και σε αυτούς που μένουν σε μισθωμένες κατοικίες .
Αφού όμως το κόστος διαβίωσης στις περιοχές αυτές , εκτός από την καταβολή του ενοικίου, είναι δυσβάστακτο για όλους όσους διαμένουν στις περιοχές αυτές, σε σχέση με τα αστικά κέντρα , θα πρέπει να χορηγηθεί σε όλους .
Η 2η παράγραφος του άρθρου 24 θα έπρεπε να αφαιρεθεί ώστε το επίδομα να επεκταθεί σε όλους τους λιγοστούς υπηρετούντες υπαλλήλους των υπηρεσιών αυτών.
Προσωπικά θα ήθελα να αναφέρω ότι αποφάσισα να επιστρέψω στο νησί μου τη Λέσβο ενώ θα μπορούσα να υπηρετήσω σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία της Αθήνας για να στηρίξω τον τόπο μου.
Αυτή τη στιγμή νοιώθω να τιμωρούμε γιατί αγόρασα ένα σπίτι με τις οικονομίες μου για να μην πληρώνω ενοίκιο.
ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ , ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΑΝΑΤΑΜΟΙΒΗΣ ΤΟΥΣ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΑΣΗ ΣΑΣ
Η Παρ.2 Του άρθρου 24 του νόμου αυτού είναι άδικη γιατί διαχωρίζει του υπαλλήλους. Το κόστος διαβίωσης στα νησιά είναι υψηλότερο για όλους τους υπαλλήλους. Δεν έχει σημασία σημασία εάν έχουν στην κατοχή τους κατοικία γιατί όλοι πληρώνουν, ή ενοίκιο είναι αυτό ή ΕΝΦΙΑ συν τα έξοδα για την συντήρηση της κατοικίας.
Η παρ. 2 του άρθρου 24 θα πρέπει να αφαιρεθεί καθώς η πλειοψηφία των υπαλλήλων στα ακριτικά νησιά, έχει πλήρη κυριότητα κατοικίας που προήλθε στο μεγαλύτερο ποσοστό με σύναψη δανείου (που μπορεί ακόμα να μην έχει αποπληρωθεί)….. ή επικαρπία μιας παλιάς κατοικίας των παππούδων σε απομακρυσμένα χωριά (η οποία παραμένει κλειστή με μεγάλα έξοδα συντήρησης). Αν λάβουμε υπόψη και το αυξημένο κόστος διαβίωσης λόγω νησιωτικότητας (αεροπορικά-ακτοπλοϊκά εισιτήρια , βενζίνη, τρόφιμα) είναι άδικο να στερηθούν οι υπάλληλοι αυτό το επίδομα.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 24 ΘΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΓΙΑ 10 ΜΕ 15 ΑΤΟΜΑ ΤΟ ΠΟΛΥ. ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΑΚΙΝΗΤΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ Η ΑΠΟΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΔΑΝΕΙΟ , ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ.
Το κόστος διαβίωσης στις ακριτικές περιοχές είναι δυσβάσταχτο, εξού και η υποστελέχωση πολλών δημοσίων υπηρεσιών. Οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν διαμείνει στα ακριτικά νησιά προσπαθούν μάταια να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν. Θεωρώ άδικη την δεύτερη παρ. του άρθρου 24 διότι οι περισσότεροι κάτοικοι που ζουν στα ακριτικά νησιά διαθέτουν πρώτη κατοικία την οποία έχουν αποκτήσει με δάνειο και η αποπληρωμή αυτού είναι ιδιαίτερη δύσκολη λαμβανομένων των δύσκολων οικονομικών συνθηκών.
θα πρέπει να αποσυρθεί η 2η παράγραφος του άρθρου 24 προκειμένου να αποκατασταθούν άμεσα οι αδικίες.
Θα πρέπει να αποσυρθεί εντελώς η 2η παράγραφος του άρθρου 24 προκειμένου να αποκατασταθούν άμεσα οι αδικίες.
θα πρέπει να αποσυρθεί εντελώς η 2η παράγραφος του άρθρου 24 προκειμένου να αποκατασταθούν οι αδικίες.
Είμαι υπάλληλος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και κάτοικος Χίου . Θα ήθελα να επισημάνω ότι οι κάτοικοι των νησιών έχουν αυξημένα κόστη και αν
έχουν πρώτη κατοικία τις περισσότερες φορές έχουν δανεισμό που είναι μεγαλύτερος από ένα ενοίκιο. Επιπλέον η μετακίνηση τους στα αστικά κέντρα είναι ακριβή και θα έπρεπε για τους λόγους αυτούς να ενισχυθούν οικονομικά και η 2η παράγραφος του άρθρου 24 να αφαιρεθεί.
Η 2η παράγραφος του άρθρου 24 θα έπρεπε να αφαιρεθεί ώστε η οικονομική υποβοήθηση να επεκταθεί σε όλους τους λιγοστούς υπηρετούντες υπαλλήλους των υπηρεσιών αυτών, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί εξ αυτών αποπληρώνουν στεγαστικά δάνεια για τις κατοικίες τους και ότι όλοι αντιμετωπίζουν το υψηλό κόστος μετακίνησης από και προς τα αστικά κέντρα.
ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ ΑΠΟ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΖΩ ΣΕ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥς ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗς ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΚΑΤΑΡΧΗΝ Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΕ ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΣΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, ΔΙΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ. ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΑΡΥΜΕΝΟ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΤΙΜΩΝ ΤΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΑΝΟΔΙΚΑ ΤΙς ΤΙΜΕς ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ. ΕΠΊΣΗΣ, ΣΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΚΥΡΙΩΣ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΡΟΥΤΩΝ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕς ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΙΜΕΣ. ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΥΨΗΛΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥς ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ (ΑΥΞΗΣΗ ΔΟΣΕΩΝ ΔΑΝΕΙΟΥ ΛΟΓΩ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΩΝ ΜΙΣΘΩΝ, ΕΝΦΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΦΟΡΙΑΣ) ΠΟΥ ΤΙς ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΞΕΠΕΡΝΟΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΕΝΟΙΚΙΟΥ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥς ΘΕΩΡΩ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟς ΟΙ ΚΑΤΟΧΟΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΠΩΜΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΜΑΣ ΝΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ
Με το εν λόγω άρθρο, με μια πρώτη ματιά θα έλεγε κανείς ότι γίνεται μια προσπάθεια ενίσχυσης των υπαλλήλων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Αιγαίου και Ιονίου, που υπηρετούν σε νησιωτικούς δήμους. Πλην όμως η β΄ παράγραφος αυτού αναιρεί αυτήν την εικόνα! Διότι με την εξαίρεση από την χορήγηση του επιδόματος των υπαλλήλων που έχουν κατοικία οι ίδιοι ή οι σύζυγοι και τα τέκνα τους, ουσιαστικά ακυρώνεται αυτή η καλή πρόθεση του Υπουργείου, αφού αφήνει εκτός τη συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων των εν λόγω Αποκεντρωμένων Διοικήσεων! Και αυτό γιατί, σε ό,τι αφορά τους συναδέλφους που υπηρετούν στο Βόρειο Αιγαίο, οι δικαιούχοι του εν λόγω επιδόματος είναι μετά βίας δέκα (10) σε ένα σύνολο περίπου εβδομήντα (70) υπαλλήλων!
Το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδας, στο άρθρο 101 υποχρεώνει το νομοθέτη και τη Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών περιοχών, ενώ περαιτέρω δια νόμου θεσπίστηκε και επίσημα η «ρήτρα νησιωτικότητας» με την οποία αναγνωρίζονται έμπρακτα οι ιδιαιτερότητες των νησιωτικών περιοχών και ενεργοποιείται, ένα πλαίσιο ιδιαίτερης αντιμετώπισης των νησιών. Το πλαίσιο αυτό δεν αποτελεί μια προνομιακή μεταχείριση των νησιωτικών περιοχών έναντι της ηπειρωτικής χώρας, αλλά επιβάλλεται από τη διαφορετικότητα του νησιωτικού χώρου, ώστε να καμφθούν οι γεωγραφικές, φυσικές και οικονομικές ανισότητες που αναπόφευκτα δημιουργούνται.
Τις ανισότητες αυτές καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν όλοι οι υπάλληλοι των νησιωτικών δήμων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου αντιμετωπίζοντας το ιδιαίτερα υψηλό κόστος διαβίωσης εξαιτίας των αυξημένων τιμών των καύσιμων, των επιβαρυμένων μεταφορικών εξόδων με επίπτωση στα βασικά είδη διαβίωσης όπως τρόφιμα αλλά και το κόστος σπουδών των τέκνων τους. Πολλάκις, οι κάτοικοι των νησιών μας αναγκάζονται να μετακινούνται είτε για σοβαρά είτε μικρότερης σοβαρότητας θέματα υγείας στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη επειδή δεν μπορούν να καλυφθούν από την υπάρχουσα υγειονομική υποδομή ακόμη και στα μεγαλύτερα σε μέγεθος και αριθμό κατοίκων νησιά. Ιδιαίτερα στο Βόρειο Αιγαίο, οι κάτοικοι και κατ’ επέκταση και οι υπάλληλοι που υπηρετούν στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, ταλαιπωρούνται ακόμα από τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις του μεταναστευτικού.
Ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτών, αποπληρώνουν ενυπόθηκα δάνεια που λήφθηκαν πριν την μνημονιακή εποχή και σε συνδυασμό με την αρχική μείωση και μετέπειτα πάγωμα της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν ένα δυσβάσταχτο κόστος, πολύ υψηλότερου του ποσού του ενοικίου που φθάνει να είναι και διπλάσιο του ενοικίου.
Άλλωστε, η χορήγηση του εν λόγω επιδόματος σε όλους τους υπαλλήλους των νησιωτικών δήμων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου δεν συνεπάγεται κάποιο δυσβάσταχτο δημοσιονομικό κόστος, λαμβάνοντας υπόψη ότι, όπως προαναφέρθηκε, στο Βόρειο Αιγαίο, λόγου χάρη, υπηρετούν περίπου 70 υπάλληλοι.
Περαιτέρω, στις νησιωτικές περιοχές λόγω του τουρισμού αλλά και της διατήρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς και της φυσιογνωμίας των νησιωτικών οικισμών καλούνται όλοι οι υπάλληλοι που έχουν ένα ακίνητο να καταβάλουν υψηλά κόστη συντήρησης και ΕΝΦΙΑ λόγω αντικειμενικών αξιών.
Επομένως, για όλους τους παραπάνω λόγους η β΄ παράγραφος του άρθρου θα πρέπει να απαλειφθεί, ώστε να μην αποστερηθούν του εν λόγω επιδόματος υπάλληλοι που οι ίδιοι ή οι σύζυγοι τους ή τα τέκνα τους έχουν στην κυριότητά τους κατοικία και έχουν συμβάλλει με αυτόν τον τρόπο στην ανάπτυξη του τόπου τους, παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν διαμένοντας σε νησιωτικές και ακριτικές περιοχές.
Χριστίνα Βύρη,
για τον Σύλλογο Εργαζομένων στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου (περιοχή Β. Αιγαίου)
Η 2η παράγραφος του άρθρου 24 πρέπει να αφαιρεθεί και η καταβολή του επιδόματος να ισχύσει για όλους τους υπαλλήλους των νησιωτικών δήμων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων.
Όλοι οι υπάλληλοι των νησιωτικών δήμων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου καλούνται να αντιμετωπίσουν το ιδιαίτερα υψηλό κόστος διαβίωσης εξαιτίας των αυξημένων τιμών των καύσιμων, των επιβαρυμένων μεταφορικών εξόδων με επίπτωση στα βασικά είδη διαβίωσης όπως τρόφιμα αλλά και στα υλικά οικοδομής και το κόστος σπουδών των τέκνων τους. Πολλάκις, οι κάτοικοι των νησιών μας αναγκάζονται να μετακινούνται είτε για σοβαρά είτε μικρότερης σοβαρότητας θέματα υγείας στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη επειδή δεν μπορούν να καλυφθούν από την υπάρχουσα υγειονομική υποδομή ακόμη και στα μεγαλύτερα σε μέγεθος και αριθμό κατοίκων νησιά.
Ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτών, αποπληρώνουν ενυπόθηκα δάνεια που λήφθηκαν πριν την μνημονιακή εποχή και σε συνδυασμό με την αρχική μείωση και μετέπειτα πάγωμα της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν ένα δυσβάσταχτο κόστος, πολύ υψηλότερου του ποσού του ενοικίου που φθάνει να είναι και διπλάσιο του ενοικίου.
Στις νησιωτικές περιοχές λόγω του τουρισμού αλλά και της διατήρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς και της φυσιογνωμίας των νησιωτικών οικισμών καλούνται όλοι οι υπάλληλοι που έχουν ένα ακίνητο να καταβάλουν υψηλά κόστη συντήρησης και ΕΝΦΙΑ λόγω αντικειμενικών αξιών.
Εξάλλου ο συνολικός αριθμός των υπαλλήλων που υπηρετούν στις υπηρεσίες αυτές είναι ιδιαίτερα μικρός ώστε να επιφέρει μεγάλο δημοσιονομικό κόστος.
Η 2η παράγραφος του άρθρου 24 θα έπρεπε να αφαιρεθεί, καθώς η συντήρησης αλλά και οι φοροι που βαρύνουν την ιδιοκτησία ενός σπιτιού, ουσιαστικά ισοδυναμούν σχεδόν με την καταβολή ενοικίου, οπότε δεν εχει καμία ουσία η διάκριση που επιφέρει η παράγραφος δυο (2) και δεν εχει καμία λογική να μην πω ότι είναι και άδικη
Με το εν λόγω άρθρο, με μια πρώτη ματιά θα έλεγε κανείς ότι γίνεται μια προσπάθεια ενίσχυσης των υπαλλήλων των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Αιγαίου και Ιονίου, που υπηρετούν σε νησιωτικούς δήμους. Πλην όμως η β΄ παράγραφος αυτού αναιρεί αυτήν την εικόνα! Διότι με την εξαίρεση από την χορήγηση του επιδόματος των υπαλλήλων που έχουν κατοικία οι ίδιοι ή οι σύζυγοι και τα τέκνα τους, ουσιαστικά ακυρώνεται αυτή η καλή πρόθεση του Υπουργείου, αφού αφήνει εκτός τη συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων των εν λόγω Αποκεντρωμένων Διοικήσεων! Και αυτό γιατί, σε ό,τι αφορά τους συναδέλφους που υπηρετούν στο Βόρειο Αιγαίο, οι δικαιούχοι του εν λόγω επιδόματος είναι μετά βίας δέκα (10) σε ένα σύνολο περίπου εβδομήντα (70) υπαλλήλων!
Το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδας, στο άρθρο 101 υποχρεώνει το νομοθέτη και τη Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών περιοχών, ενώ περαιτέρω δια νόμου θεσπίστηκε και επίσημα η «ρήτρα νησιωτικότητας» με την οποία αναγνωρίζονται έμπρακτα οι ιδιαιτερότητες των νησιωτικών περιοχών και ενεργοποιείται, ένα πλαίσιο ιδιαίτερης αντιμετώπισης των νησιών. Το πλαίσιο αυτό δεν αποτελεί μια προνομιακή μεταχείριση των νησιωτικών περιοχών έναντι της ηπειρωτικής χώρας, αλλά επιβάλλεται από τη διαφορετικότητα του νησιωτικού χώρου, ώστε να καμφθούν οι γεωγραφικές, φυσικές και οικονομικές ανισότητες που αναπόφευκτα δημιουργούνται.
Τις ανισότητες αυτές καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν όλοι οι υπάλληλοι των νησιωτικών δήμων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου αντιμετωπίζοντας το ιδιαίτερα υψηλό κόστος διαβίωσης εξαιτίας των αυξημένων τιμών των καύσιμων, των επιβαρυμένων μεταφορικών εξόδων με επίπτωση στα βασικά είδη διαβίωσης όπως τρόφιμα αλλά και το κόστος σπουδών των τέκνων τους. Πολλάκις, οι κάτοικοι των νησιών μας αναγκάζονται να μετακινούνται είτε για σοβαρά είτε μικρότερης σοβαρότητας θέματα υγείας στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη επειδή δεν μπορούν να καλυφθούν από την υπάρχουσα υγειονομική υποδομή ακόμη και στα μεγαλύτερα σε μέγεθος και αριθμό κατοίκων νησιά. Ιδιαίτερα στο Βόρειο Αιγαίο, οι κάτοικοι και κατ’ επέκταση και οι υπάλληλοι που υπηρετούν στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, ταλαιπωρούνται ακόμα από τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις του μεταναστευτικού.
Ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτών, αποπληρώνουν ενυπόθηκα δάνεια που λήφθηκαν πριν την μνημονιακή εποχή και σε συνδυασμό με την αρχική μείωση και μετέπειτα πάγωμα της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν ένα δυσβάσταχτο κόστος, πολύ υψηλότερου του ποσού του ενοικίου που φθάνει να είναι και διπλάσιο του ενοικίου.
Άλλωστε, η χορήγηση του εν λόγω επιδόματος σε όλους τους υπαλλήλους των νησιωτικών δήμων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου δεν συνεπάγεται κάποιο δυσβάσταχτο δημοσιονομικό κόστος, λαμβάνοντας υπόψη ότι, όπως προαναφέρθηκε, στο Βόρειο Αιγαίο, λόγου χάρη, υπηρετούν περίπου 70 υπάλληλοι.
Περαιτέρω, στις νησιωτικές περιοχές λόγω του τουρισμού αλλά και της διατήρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς και της φυσιογνωμίας των νησιωτικών οικισμών καλούνται όλοι οι υπάλληλοι που έχουν ένα ακίνητο να καταβάλουν υψηλά κόστη συντήρησης και ΕΝΦΙΑ λόγω αντικειμενικών αξιών.
Επομένως, για όλους τους παραπάνω λόγους η β΄ παράγραφος του άρθρου θα πρέπει να απαλειφθεί, ώστε να μην αποστερηθούν του εν λόγω επιδόματος υπάλληλοι που οι ίδιοι ή οι σύζυγοι τους ή τα τέκνα τους έχουν στην κυριότητά τους κατοικία και έχουν συμβάλλει με αυτόν τον τρόπο στην ανάπτυξη του τόπου τους, παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν διαμένοντας σε νησιωτικές και ακριτικές περιοχές.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ (ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ)
Θεωρώ ότι η παρ. 2 δηλ.» Η παρ. 1 δεν ισχύει για τους κατοίκους των περιοχών αυτών ή τους συζύγους τους ή τα ανήλικα τέκνα αυτών που έχουν την πλήρη κυριότητα ή την επικαρπία κατοικίας στην περιοχή υπηρέτησης.» πρέπει να διαγραφεί, διότι είναι άδικη.
Αυτοί, που με τις οικονομίες τους έφτιαξαν ένα σπίτι, πληρώνοντας όλα τα απαιτούμενα έξοδα όπως άδειες δόμησης, ΙΚΑ κ.α. και επενδύοντας στην τοπική οικονομία πληρώνοντας μηχανικούς, χτίστες αλλά και υλικά δόμησης, συντήρησης και επισκευής, ΤΙΜΩΡΟΎΝΤΑΙ με αυτή την παράγραφο.
Δηλαδή όποιος κάνει οικονομία ή επιβαρύνεται με ένα δάνειο για να φτιάξει ένα σπίτι τιμωρείται και όποιος σπαταλάει τα λεφτά του και κάνει «μεγάλη ζωή» επιβραβεύεται αφού το κράτος του δίνει και επίδομα στέγασης. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ!
ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚ/ΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ. ΜΕΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ 85 ΤΜ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ. Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, Η ΚΟΡΗ ΑΝΕΡΓΗ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΙΑ ΕΠΟΠ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΤΙΚΗ ΛΕΣΒΟ ΕΧΕΙ ΑΝΕΒΕΙ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΚΛΟΥΜΕ ΠΕΡΑ ΣΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑς ΛΕΣΒΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩΝΤΑς ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑς, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΠΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΧΩΡΑΕΙ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ… ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟ…
ΖΗΤΩ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η 2Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΠΑΘΕς ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΚΡΙΤΙΚΩΝ
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΔΙΣΒΑΣΤΑΚΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ, ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΟΚΩΝ ΔΑΝΕΙΟΥ(ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ), ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ(ΕΝΦΙΑ, ΦΟΡΟΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ, ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣΚΛΠ.)ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΑ ΠΟΣΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΗ, ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!
ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ (ΔΕ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ) ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ.ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΟΙΚΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΧΩ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΓΟΝΙΚΗΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ.
ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΖΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΣΤΑΚΤΑ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ.
ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΜΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΜΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΡΑΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,(ΜΕ 880 ΕΥΡΩ ΕΙΣΟΔΗΜΑ).ΕΧΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.!!ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ,ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟΥΣ ΝΗΣΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΓΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ Η ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΣΥ ΤΩΝ ΑΚΡΙΤΙΚΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΜΑΣ.
ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΚΡΙΤΕΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΑΡΥΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!
ΑΡΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 2 ΑΡΘΡΟΥ 24 ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΨΗΛΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ Η ΕΠΙΚΑΡΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΑΚΡΙΤΙΚΟΥ ΝΗΣΙΟΥ!!
Η ΠΑΡ. 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 24 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ,ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ,ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ, ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΔΑΝΕΙΟΥ,ΕΞΟΦΛΗΣΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ (ΕΝΦΙΑ-ΦΟΡΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ-ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ)
ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΕΝΟΙΚΙΟΥ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΥΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡ. 1 ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΩΝ ΝΗΣΙΩΝ.
η λογικη και το πνευμα της διαταξης του αρθρου 24 ειναι να στηριχθουν οι υπαλληλοι των αποκεντρωμενων διοικησεων που υπηρετουν στα νησια και ιδιαιτερα θα προσθεσω τα ακριτικα νησια, σχετικά με το αυξημενο κοστος διαβιωσης που αντιμετωπιζουν λογω νησιωτητικοτητας (αυξημενο κοστος καυσιμων, τιμες προιοντων σουπερμαρκετ, εισιτηρια ακτοπλοικα και αεροπορικα, κοστος ιατρικων υπηρεσιων λογω μετακινησης ακομα και για απλα περιστατικα υγειας και αλλα). Η διακριση ομως μεταξυ αυτων που εχουν σπιτι και αυτων που δεν εχουν, ειναι αδικη και χωρις καμια λογικη μια και το κοστος συντηρησης, εξυπηρετησης των δανειων για την αποκτηση κατοικιας καθως και οι σχετικές φορολογικες υποχρεωσεις (ΕΝΦΙΑ, φορος μεταβιβασης, κληρονομιας, κλπ) ειναι στις περισσοτερες περιπτωσεις μεγαλυτερες απο το κοστος ενοικιασης. Επομενως για λογους αμοιβαιοτητας, δημοκρατιας και προπαντον δικαιοσυνης θα πρεπει να παραλαληφθει εντελως η παραγραφος 2 του εν λογου αρθρου και να παραμεινει μονο η πρωτη παραγραφος. Ευχαριστω
Με την παρ. 2 στο άρθρο αυτό ουσιαστικά καταργείται η χρησιμότητα και σπουδαιότητα του επιδόματος για την πλειοψηφία των υπαλλήλων που προορίζεται. Οι έχοντες ένα ακίνητο στην ιδιοκτησία τους, δεν σημαίνει ότι είναι πλούσιοι, ούτε ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Οι δυσκολίες είναι καθημερινές κυρίως για τους κατοίκους των ακριτικών νησιών που ανάμεσα στα άλλα καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε σε μετακινήσεις (αεροπορικές & ακτοπλοικές) για την κάλυψη ιατρικών αναγκών, τόσο των δικών μας όσο και των υπολοίπων μελών της οικογένειάς μας, κυρίως στην Αθήνα.
Είναι κρίμα να αποκλείονται όσοι έχουν στο όνομά τους δική τους κατοικία . Οι περισσότεροι μπορεί να έχουν λάβει κάποιο δάνειο καλό θα ήταν τα μέτρα αυτά να τους συμπεριλάβουν όλους . Άλλωστε έχουν ανέβει όλες οι τιμές των προϊόντων και ειδικότερα στα νησιά τα μεταφορικά επιβαρύνουν τους κατοίκους .
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ .Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΑΘΕΤΕΙ ΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΜΕ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΔΟΣΕΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ .
Καλημερα σας, το αυξημένο κόστος διαβίωσης, υψηλές τιμές καυσίμων, πετρελαίου, μεταφορικά έξοδα προς Αθήνα για ιατρικούς λόγους, δόσεις δανείων, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας είναι αβάσταχτο για όλους τους κατοίκους χωρίς εξαιρέσεις και γι’ αυτό το λόγο προτείνω να απαλειφθεί η παράγραφος: «Η παρ. 1 δεν ισχύει για τους κατοίκους των περιοχών αυτών ή τους συζύγους τους ή τα ανήλικα τέκνα αυτών που έχουν την πλήρη κυριότητα ή την επικαρπία κατοικίας στην περιοχή υπηρέτησης».
Το ζήτημα της στέγασης και της πρώτης κύριας κατοικίας κατοικίας έχει αντιμετωπιστεί με διάφορους τρόπους από το κράτος (επιδότηση κατοικίας, επιδότηση ενοικίου, αποζημιώσεις μετάθεσης κλπ). Το ζητούμενο εδώ, έχει να κάνει με το αυξημένο κόστος διαβίωσης των υπαλλήλων που υπηρετούν σε νησιά. Η νέα αυτή ρύθμιση θέτοντας τον όρο της μη κατοχής πρώτης κατοικίας από τον ίδιο τον υπάλληλο ή τους συγγενείς α βαθμού, ουσιαστικά αποκλείει τους υπαλλήλους που παίρνοντας τη γενναία απόφαση να μείνουν μόνιμα στα νησιά μας (πχ Βόρειο Αιγαίο), απέκτησαν κατοικία μέσω δανειοδότησης και αγωνίζονται να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, πληρώνοντας παράλληλα ΕΝΦΙΑ στο κράτος για τα ίδια ακίνητα. Ουσιαστικά τιμωρώντας λοιπόν τους νησιώτες πολίτες αυτούς, περιορίζεται η παροχή του επιδόματος στους μη έχοντες πρώτη κατοικία και άρα στους μη έχοντες ούτως η άλλως καμια οικονομική επιβάρυνση από τράπεζες ή το ίδιο το κράτος για φόρο ακίνητης περιουσίας κλπ. Η ανάγκη ειναι αδιαμφισβήτητη για όλους τους πολίτες που ζουν σε νησιά όπως για παράδειγμα η Λέσβος, που μαστίζεται από πλήθος προβλήματα που λίγο πολύ ειναι γνωστά, όπως, απομόνωση, υψηλό κόστος μετακινήσεων, αύξηση κόστους ζωής ακόμα περισσότερο λόγω απόστασης από το κέντρο, επιβάρυνση λόγω του μεταναστευτικού.
Η παράγραφος 2 θα έπρεπε να αφαιρεθεί γιατί οι περισσότεροι υπάλληλοι στα νήσια έχουν κάποιο σπίτι στο όνομα τους. Αν παραμείνει ως έχει ελάχιστοι υπάλληλοι θα δικαιούνται το επίδομα.Επίσης πολλοί έχουν αγοράσει σπίτι με δάνειο και έχουν να αποπληρώσουν τις δόσεις.
Οι υπηρεσίες αυτές είναι πραγματικά υποστελεχωμένες, λόγω του υψηλού κόστους διαβίωσης των νησιωτικών περιοχών.
Υπάρχουν πολλοί υπάλληλοι που έχουν ήδη μετεγκατασταθεί στις περιοχές αυτές και έχουν αγοράσει σπίτι με δάνειο. Με την αύξηση των επιτοκίων οι δόσεις είναι δυσβάσταχτες. Θα πρέπει να πουλήσουμε τα σπίτια μας για να πάρουμε το επίδομα;
Είναι πολύ σημαντικό κίνητρο, γιατί οι υπηρεσίες που αφορά το μέτρο του Άρθρου 24 είναι εξαιρετικά υποστελεχωμένες.
καλησπέρα σας. Ή διάταξη αυτή είναι σε σωστή κατεύθυνση προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα πρόσθετα έξοδα που συνεπάγεται η διαβίωση στα νησιά και ιδιαίτερα στα ακριτικά νησιά της χώρας μας. Οι πρόσθετες επιβαρύνσεις που καλείται να καλύψει ένας υπάλληλος που εργάζεται στην αποκεντρωμένη Διοίκηση του Αιγαίου και του Ιονίου προφανώς και δεν περιορίζονται στην κάλυψη μόνο ενός μικρού τμήματος του ενοικίου . Οι κάτοικοι των νησιών και ιδιαίτερα των ακριτικών έχουν να αντιμετωπίσουν αυξημένα και δυσβάσταχτα κόστη διαβίωσης που έχουν να κάνουν με τις αυξημένες τιμές των καυσίμων ( σε πολλές περιπτώσεις πανω απο 20%) που συμπαρασύρουν ολο το κόστος διαβιωσης και μετακίνησης. Επίσης στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι κάτοικοι των νησιών αναγκάζονται να μετακινούνται για θέματα υγείας στην Αθήνα η στα μεγάλα αστικά κέντρα με πολύ μεγάλο κόστος μεταφοράς και διαμονής αλλα και υπηρεσιών υγείας που δεν καλύπτονται απο τα συνήθη υπάρχοντα κέντρα υγειας ακομα και για απλές πιθανον επεμβάσεις. Επισης οι υπάλληλοι που εχουν καποιο σπιτι στο όνομα τους και αδικως αποκλείονται οπως αναφερω παραπανω απο το επιδομα αυτο, στην συντριπτική τους πλειοψηφία καλούνται να πληρωσουν υπερογκες αυξησεις στις δοσεις των δανείων τους μετα τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις, γεγονος που απορροφά το μεγαλύτερο μερος του μισθου τους βαζοντας σε κίνδυνο τους ιδίους αλλα και τις οικογένειές τους . Να μην ξεχνάμε τέλος οτι τα κοστη συντήρησης αλλα και οι φοροι που βαρύνουν την ιδιοκτησία ενος σπιτιού, ουσιαστικά ισοδυναμούν σχεδόν με την καταβολή ενοικίου, οποτε δεν εχει καμια ουσια η διάκριση που επιφερει η παραγραφος δυο (2) και δεν εχει καμια λογική να μην πω οτι ειναι και άδικη. Για τους παραπανω λόγους και πολλους άλλους που μου διαφευγουν και που σίγουρα υα προστεθούν εδω, θεωρώ και νομιζω εκφράζω ολους τους κατοίκους των νησιων και ιδιαίτερα των ακριτικων (που εχουν ταλαιπωρηθεί και ταλαιπωρουνται ακομα και απο τις τεράστιες κοινωνικες και οικονομικές επιπτωσεις του μεταναστευτικού) οτι θα πρέπει να αποσυρθεί εντελως η 2η παράγραφος του άρθρου 24 προκειμενου να αποκατασταθουν αμεσα οι κυοφορουενες αδικίες.
Η 2η παράγραφος του άρθρου 24 θα έπρεπε να αφαιρεθεί ώστε η οικονομική υποβοήθηση να επεκταθεί σε όλους τους λιγοστούς υπηρετούντες υπαλλήλους των υπηρεσιών αυτών, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί εξ αυτών αποπληρώνουν στεγαστικά δάνεια για τις κατοικίες τους και ότι όλοι αντιμετωπίζουν το υψηλό κόστος μετακίνησης από και προς τα αστικά κέντρα.
Να προβλέπεται και για τους εργαζόμενους στην Κοινωφελή δεδομένου ότι εξ ανάγκης εργάζονται εκτός έδρας, γεγονός γνώριμο στις ΔΥΠΑ